Τρίτη 24 Ὀκτωβρίου 2023

 

 

 

 

 

 

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Αρέθας και οι «σὺν αὐτῶ»

Мч. Арефа.
Фреска. 1547 г.
Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά

 

Мч. Арефа.
Фреска. Около 1290 г
Афон (Протат).
Мануил Панселин.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας.
Τοιχογραφία (Fresco) τού 1290-1310 μ.Χ.
στόν Καθεδρικό Ναό στό Πρωτάτο στις Καρυές Αγίου Όρους
έργο τού αγιογράφου Μανουήλ Πανσέληνου

 

Святой мученик Арефа.
Фреска 1316 – 1318 годы.
церкви Св. Георгия
в Манастир Светог Ђорђа у Старом Нагоричану
Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας.
Τοιχογραφία (Fresco) τούς έτους 1316-1318
στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου στο Στάρο-Ναγκορίτσανε,. Σκόπια
από τους Αγιογράφους Μιχαήλ καί Ευτύχιο Αστραπά

 

 

 

Свети войни Арета, Нестор и Никита.
Стенопис от сръбския манастир Манасиjа

Άγιοι Αρέθας, Νέστορας και Νικήτας.
Τοιχογραφία από το σερβικό μοναστήρι Manasija ( Μονή Manasija ή Μονή Ρεσάβα είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της Σερβικής μεσαιωνικού πολιτισμού και από τα σημαντικότερα κτίρια που ανήκουν στο λεγόμενο « Μοραβίας σχολείο ». Ανήκει στην Επισκοπή ΜπρανίτσεβοΣερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.Ευρίσκεται στο έδαφος της περιοχής Pomoravlje , περίπου 30 χιλιόμετρα από την εθνική οδό Βελιγραδίου-Νις , κοντά Δεσπότοβατς)

 

Мч. Арефа.
Фреска. Около 1350 года.
Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας.
Τοιχογραφία (Fresco) τού ἐτους περίπου 1350 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα
τής Ἱεράς Μονής Βισόκι Ντέτσανι στό Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

 

 

Мч. Арефа.
Фреска XI в.
монастыря Хосиос Лукас. Греция.
Μεγαλομάρτυς Αρέθα.
Τοιχογραφία (Fresco) τού 11ου αιώνα μ.Χ.
στήν Ιερά Μονή Όσίου Λουκά
(η οποία είναι χτισμένη σε υψόμετρο 430 μ. στις δυτικές υπώρειες του Ελικώνα κάτω από την ακρόπολη της αρχαίας Στείριδας, κοντά στο χωριό Στείρι, στη Βοιωτία)

 

 

Βιογραφία

 

Τμηθείς, Θεῷ προσῆξε Μάρτυς Ἀρέθας,
Πολλοὺς ὁμοίως Μάρτυρας τετμημένους.
Ἀρέθα εἰκάδι σὺν γνωστοῖσι τετάρτῃ τμήθης.

 

Ήταν ένας από τους προύχοντες της πόλεως Νεγράς στην Αιθιοπία επί εποχής Ιουστίνου (518 – 527 μ.Χ.), Ελεσβάαν του Χριστιανού βασιλιά της Αιθιοπίας και Δουναάν του Εβραίου βασιλιά της Ομηρίτιδος. Όταν ο βασιλιάς της Αιθιοπίας Ελεσβάαν καθυπέταξε τον Εβραίο βασιλιά Δουναάν, εγκατέστησε φρουρά στην πόλη. Τότε ο Εβραίος βασιλιάς επαναστάτησε, φόνευσε τους φύλακες και εκστράτευσε εναντίον της Νεγράς, την οποία και κατέλαβε σφάζοντας πολλούς Χριστιανούς. Μεταξύ αυτών και τον Αρέθα, ο οποίος, παρά τα γεράματα του, στήριζε τους Χριστιανούς και τους προέτρεπε στο μαρτύριο.

Мч. Арефа.
Фреска. . Около 1350 года.
Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия
Μαρτύριον Μεγαλομάρτυρος Αρέθα.
Τοιχογραφία (Fresco) τού ἐτους περίπου 1350 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα
τής Ἱεράς Μονής Βισόκι Ντέτσανι στό Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

 

Мч. Арефа.
Фреска. 1547 г.
Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука
Μαρτύριον Μεγαλομάρτυρος Αρέθα
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη( Ζώρζη) Φουκά

 

Мч. Арефа.
Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г.
Ватиканская библиотека. Рим.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας.
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

 

Арефа Негранский, мч. и с ним 4299 мученика (24 октября)
Менологий на 24-27 октября
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Μαρτύριο Αγίου Μεγαλομάρτυρα Αρέθα
Μηνολόγιο 24 -27 Οκτωβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)

 

Ιερά Λείψανα

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους, Αγάθωνος Φθιώτιδος, Ταξιαρχών Αιγιαλείας και Φανερωμένης Σαλαμίνος και στη Σκήτη Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.

 

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Εὐσεβεῖα ἐμπρέπων τὴ ἀθλήσει δεδόξασαι, τὴν τῶν Χριστοκτόνων κακίαν καθελῶν τὴ ἐνστάσει σου, διὸ καὶ προσενήνοχας Χριστῷ, Μαρτύρων ἀρραγῆ συνασπισμῶν, ὥσπερ θεῖος παιδοτρίβης καὶ ὁδηγός, Ἀρέθα παμμακάριστε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν Ἰάματα.

Св. Арефа с житием. Икона. Россия. XIX в. 34.5 х 29. Частное собрание.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας. Εικονίδιο (34.5 x 29.) τού 19ου αιώνα μ.Χ. σε ιδιωτική συλλογή στην Ρωσία

 

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Εὐφροσύvης πρόξεvος ἡμῖν ἐπέστη, ἡ φωσφόρος σήμερον, τῶν Ἀθλοφόρων ἑορτή, ἢv ἀvυμvοῦvτες δοξάζομεv, τὸν ἐv ὑψίστοις ὑπάρχοντα Κύριον.

Минея – Октябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Οκτώβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .

 

Мч. Арефа.
Миниатюра. Афон (Иверский м-рь). Конец XV в. C 1913 года в Российской Публичной (ныне Национальной) библиотеке в Санкт-Петербурге.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας.
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού τέλους του 15ου αιώνα μ.Χ. Μονή Valdaisky Iversky Svyatoozersky Bogoroditsky, Νόβγκοροντ.
Τώρα ευρίσκεται στο ρωσικό Δημόσιο (σήμερα Εθνική) Βιβλιοθήκη
στην Αγία Πετρούπολη.

 

Строгановский иконописный лицевой подлинник. 24 октября (фрагмент). Русь. Конец XVI – начало XVII в. (издан в Москве в 1869 году). В 1868 году принадлежал графу Сергею Григорьевичу Строганову.
Μεγαλομάρτυς Αρέθας. Εικονίδιο-το πρωτότυπο του προσώπου. 24 Οκτ (τεμάχιο). τού τέλους τού 16ου – στις αρχές τού 17ου αιώνα μ.Χ. (Δημοσιεύθηκε στην Μόσχα το 1869). Το 1868 ανήκε στον συλλέκτη Σεργκέι Γρηγοριέφσκι Στρογκανόφ

Ὁ Οἶκος
Τὸν νοῦν μου φώτισον Χριστέ, τῇ αἴγλῃ τῶν ἀγώνων, Ἀρέθα τοῦ γενναίου, καὶ πάντων τῶν ἁγίων τῶν ἀθλησάντων σὺν αὐτῷ· πρῶτος γὰρ ἁπάντων ἀνεδείχθη ὁ στερρός, φαιδρῶς παραταξάμενος κατὰ τῶν ἀθετούντων τὴν σάρκωσιν σου, τοῦ ὑπὲρ φύσιν σαρκωθέντος καὶ τεχθέντος, ἵνα ἡμᾶς λυτρώσῃς τῆς πλάνης, καὶ δείξῃς ἀπλανῶς τοῖς βουλομένοις διοδεύειν τὴν ὁδὸν τοῦ μαρτυρίου, ἣν οἱ Ἀθληταὶ ἐβάδισαν, σὲ ἀνυμνοῦντες τὸν ἐν ὑψίστοις ὑπάρχοντα Κύριον.

 

 

 

Ο άγιος μεγαλομάρτυς Αρέθας και η συνοδία αυτού (24 Οκτωβρίου)
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Ο άγιος Αρέθας ήταν ο πρώτος της πόλεως Νεγράς στην Αιθιοπία, επί της βασιλείας του Ιουστίνου, όταν βασίλευαν στην μεν Αιθιοπία ο χριστιανικότατος Ελεσβαάν, στους δε Ομηρίτες κάποιος Εβραίος ονόματι Δουναάν. Η χώρα αυτή από μεν την Αγία Γραφή λέγεται Σαβά, από δε τους Έλληνες Ευδαίμων Αραβία. Ο Ελεσβαάν υπέταξε τον Εβραίο και έβαλε φρουρές στην πόλη του. Επαναστάτησε όμως ο Εβραίος και σκότωσε τους φύλακες, ενώ επιτέθηκε στην πόλη Νεγρά, την οποία πολιόρκησε και υπέταξε, όχι με στρατιωτική δύναμη, αλλά με επιορκίες, με αποτέλεσμα να σκοτώσει όλους τους χριστιανούς κατοίκους της, άνδρες και γυναίκες. Τότε ήταν που ο άγιος Αρέθας αντιστάθηκε με γενναιότητα, αφού προηγουμένως στήριξε όλους στην πίστη του Χριστού, μολονότι είχε φθάσει στο έσχατο γήρας, ώστε να μη μπορεί ούτε να περπατήσει. Τόση ήταν η σωματική αδυναμία του, ώστε όταν παραδόθηκε για να του κόψουν την κεφαλή, με χαρά οδηγήθηκε στο μαρτύριο βασταζόμενος. Κι αφού του απέκοψαν την κεφαλή, παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο».

Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι εκείνος ο οποίος ηγείτο στην αντίσταση κατά των Ομηριτών του Εβραίου Δουναάν ήταν όχι ένας νέος άνδρας, που τη γενναιότητα την έχει ως φυσικό του ιδίωμα, αλλά ένας σεβάσμιος γέροντας, ο οποίος μάλιστα αδυνατούσε και να περπατήσει. «Φυσιολογικά», ο γέρων Αρέθας θα έπρεπε να είναι ο μαζεμένος και ανασφαλής, δεδομένου ότι συνήθως οι προχωρημένοι στην ηλικία είναι περισσότερο δειλοί, λόγω της αδυναμίας που φέρνει ακριβώς η ηλικία τους. Και όμως! Δεν ήταν η ηλικία στον άγιο Αρέθα το πρόβλημα, διότι το φρόνημά του ήταν νεανικό. Κι αιτία γι’ αυτό το «παράδοξο» ήταν η αγιοπνευματική ζωή του. Ο άγιος Αρέθας διακατεχόταν από την παρουσία του Θεού, ο Οποίος τον ενίσχυε και του έδινε την εκπλήσσουσα τόλμη του, ώστε και αλείπτης να παρουσιάζεται, δηλαδή ενισχυτής και εμψυχωτής της πίστεως των άλλων, και με χαρά να οδεύει προς το μαρτύριο. Ο υμνογράφος της ακολουθίας του επισημαίνει και τα δύο παραπάνω στοιχεία: και το αξιοσέβαστο δηλαδή της γεροντικής ηλικίας του, αλλά και το τολμηρό του χαρακτήρα του. «Εν τη του πνεύματος τόλμη υπέρ Χριστού μαρτυρήσαι ηγωνίσασθε», λέει και για τον ίδιο και για τους άλλους ενισχυμένους από αυτόν χριστιανούς∙ «υπό της σης συγκροτουμένη συνέσεως η θεόφρων πόλις σου Πανόλβιε, του πολιά λάμποντος σεμνή, προς τους παρανόμους ανδρείως διηγωνίσατο». (Η με θεϊκό φρόνημα πόλις σου, παμμακάριστε Αρέθα, που συγκροτήθηκε από τη δική σου σύνεση, από εσένα δηλαδή που έλαμπες από το σεμνό γήρας, αγωνίστηκε με ανδρειότητα προς τους παράνομους). Κι είναι τούτο μία αλήθεια που δεν πρέπει να μας διαφεύγει: όταν ο άνθρωπος ζει με τον Θεό, όταν νιώθει με αίσθηση καρδίας ότι είναι μέλος Χριστού και έχει επομένως ενεργούσα μέσα του την παρουσία του αγίου Πνεύματος, τότε ανεξάρτητα από ηλικία γίνεται ένας τολμηρός άνθρωπος, ο οποίος διοχετεύει και σε άλλους την τόλμη αυτή. Ο Θεός πάντοτε κρατάει νέο τον άνθρωπο, γιατί η «καρδιά» κάνει κάποιον νέο ή γέρο. Κι είναι τραγικό να βλέπει κανείς αυτό που επεσήμαινε και ο άγιος Γέροντας Παΐσιος: νέους με «γέρικη» καρδιά, με μαραμένο δηλαδή φρόνημα, που έχουν ήδη παραδώσει τα όπλα, πριν καν ξεκινήσουν τη ζωή τους. Διότι ακριβώς έχουν διαγράψει τον Χριστό από την ύπαρξή τους.
Ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας, ξεκινώντας από το γεγονός ότι ο άγιος Αρέθας, όπως και οι άλλοι χριστιανοί της πόλεώς του, σκοτώθηκαν από τους Εβραίους, παραλληλίζει το μαρτύριό τους με ό,τι συνέβη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ανάγοντας μάλιστα το φονικό μίσος των Εβραίων αυτών στο μίσος που επιδείκνυαν οι πρόγονοί τους απέναντι στον ίδιο τον Θεό, κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, και μάλιστα στη διαρκή επαναστατικότητα και τον γογγυσμό τους στην πορεία της ερήμου, μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο. «Χριστού τη εκμιμήσει σαυτόν παραδέδωκας, πόθω του μαρτυρίου, τοις ανόμοις Εβραίοις». (Μιμούμενος τον Χριστό, παρέδωσες τον εαυτό σου από πόθο του μαρτυρίου στους άνομους Εβραίους). «Ως γαρ έκπαλαι εν νόμω, τον έξ Αιγύπτου σώσαντα, εν ερήμω παρώργισαν, και τούτον σταυρώ κατεδίκασαν, ούτω νυν και υμίν, έργω τον λόγον παρήλθον». (Όπως από παλιά, τότε που επικρατούσε ο Μωσαϊνός νόμος, παρόργισαν στην έρημο Αυτόν που τους έσωσε από την Αίγυπτο, (δηλαδή τον Χριστό ως Θεό μόνον τότε), και Τον κατεδίκασαν στον Σταυρό, έτσι και τώρα με εσάς: καταπάτησαν τον λόγο του Θεού έμπρακτα).
Δεν μπορεί ο υμνογράφος όμως να μη θέσει το ερώτημα που σκανδαλίζει τη σκέψη πολλών χριστιανών σε όλες τις εποχές: πώς ο Θεός επέτρεψε οι δικοί Του άνθρωποι, αυτοί που ο Ίδιος με τη χάρη Του συγκρότησε σε σώμα Του, να «χαθούν» με άνομο τρόπο; Να σκοτωθούν από τους «λύκους» εχθρούς της πίστεως; Είναι το «αιώνιο» ερώτημα, γιατί ο Θεός επιτρέπει να υφίστανται ένα σωρό δεινά, ακόμη και ατιμωτικό θάνατο, οι δικοί Του δούλοι, οι πιστοί Του; Πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού; Γιατί δεν ενεργοποιεί υπέρ αυτών την παντοδυναμία Του; «Κατά μόνας ο πλάσας, θεουργικώ νεύματι, συ τας των ανθρώπων καρδίας, τις της προνοίας σου βάθος δυνήσεται καταλαβείν, όπως ποίμνην, ην, Χριστέ, συνήγαγες, λύκοις παρέδωκας;» (Ποιος θα μπορέσει να καταλάβει το βάθος της πρόνοιάς Σου, Χριστέ, πώς δηλαδή την ποίμνη, την οποία μάζεψες, παρέδωσες στους λύκους, Εσύ που είσαι ο μόνος που έπλασε με ένα θεουργικό νεύμα τις καρδιές των ανθρώπων;) Η απάντηση βεβαίως, όπως καταλαβαίνουμε, δεν δίνεται από τον υμνογράφο στον ύμνο. Καταθέτει απλώς την απορία του, αλλά χωρίς γογγυσμό και αμφισβήτηση. Ανάγει το «αγκάθι» αυτό για τη λογική σκέψη στην Πρόνοια του Θεού. Το εναποθέτει με άλλα λόγια στην απειρία της αγάπης Του, δίνοντας όμως έμμεσα με τους άλλους ύμνους την απάντηση: Επιτρέπει ο Θεός τις δοκιμασίες στους δικούς Του, κατά αναλογία με ό,τι ο Ίδιος υπέστη στον κόσμο, ακόμη και τον Σταυρό, διότι προφανώς αυτό είναι και η σωτηρία τους. Με τις δοκιμασίες και τα βάσανα δηλαδή ο πιστός κερδίζει τον Παράδεισο, την Βασιλεία του Θεού, επομένως το παράδοξο κατανοείται μόνο στο επίπεδο της πίστεως και όχι με τη λογική σκέψη. Άλλωστε, ποιος άλλος δρόμος μάς οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού πέρα από τον δρόμο του Σταυρού και του μαρτυρίου; «Δια πολλών θλίψεων δει υμάς εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού» (ο Κύριος). «Ουδείς ανήλθε ποτέ εις τον Παράδεισον μετά ανέσεως» (αββάς Ισαάκ ο Σύρος).

http://pgdorbas.blogspot.com/2011/10/blog-post_24.html

 

 

ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ GOOGLE)

Άγιος Δημήτριος Ροστόφ
Βίοι των αγίων

 

Το μαρτύριο τού Αγίου Μάρτυρος Αρεθα
Μνήμη 24 Οκτωβρίου

Όταν βασίλεψε Justin στο ελληνικό έδαφος 6943 , και στην Αιθιοπία 6944- Elezvoy βασιλιάδες ευσεβείς και ευσεβείς, στη γη των Omiritskoy 6945ανέβηκε στο θρόνο άνομη βασιλιάς που ονομάζεται Dunaan, ένας Εβραίος από τη γέννηση και την πίστη, βλάσφημος του ονόματος του Χριστού, και τη μεγάλη διώκτης των Χριστιανών. Όλοι οι σύμβουλοί του, οι υπηρέτες και οι πολεμιστές ήταν είτε Εβραίοι είτε παγανιστές που λάτρευαν τον ήλιο, το φεγγάρι και τα είδωλα. Προσπάθησε να εκδιώξει όλους τους χριστιανούς από την περιοχή του και να εξαλείψει στη χώρα του Ομιρίτη την ίδια τη μνήμη του μεγάλου ονόματος του Χριστού. Προσελκύοντας επιμελώς την Εκκλησία του Θεού, δολοφόνησε και σκότωσε τους πιστούς, οι οποίοι δεν υπέβαλαν την εντολή του και δεν ήθελαν να ζήσουν σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο.
Ακούγοντας ότι ο Δούνανος είχε δημιουργήσει διωγμό των χριστιανών στη χώρα του, ο βασιλιάς της Αιθιοπίας Elezvoy ήταν πολύ αναστατωμένος και, συγκεντρώνοντας τα στρατεύματά του, πήγε σε τον με έναν πόλεμο του6946 . μετά από πολλές μάχες, ο Elezvoy τον νίκησε και, κάνοντας τον παραπόταμό του, επέστρεψε στη γη του. Μετά από λίγη ώρα, ο Δούνανος επαναστάτησε και πάλι ενάντια στο Γελέζοβο, παραβίασε τη συμφωνία μαζί του και, συλλέγοντας τα στρατεύματά του, κατέστρεψε όλες τις μονάδες του Ελεζβοί που άφησαν να προστατεύσουν τις πόλεις, και έπειτα τον έστησε ακόμη περισσότερο ενάντια στους χριστιανούς. Εκείνος διέταξε παντού ότι οι Χριστιανοί είτε δέχονται την εβραϊκή πίστη είτε χάνουν χωρίς έλεος. Στο βασίλειό του δεν έμεινε κανένας που τολμούσε να ομολογήσει τον Χριστό και μόνο στην τεράστια και πολυσύχναστη πόλη του Nagran 6947 ήταν το όνομα του Χριστού δοξασμένο. Η ιερή πίστη του έλαμπε από την εποχή που ο Κωνστάντιος, γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, έστειλε τους πρεσβευτές του στους Σαβίτες, που τώρα αποκαλούν τους Ομιρίτες 6948 και οδηγούν το είδος τους από τη Χέττουρα, τον σκλάβο του Αβραάμ. Φτάνοντας εκεί, οι σοφοί και ευσεβείς πρεσβευτές που βρέθηκαν, ο βασιλιάς αυτής της χώρας στην Κωνσταντία, δίδαξαν στους κατοίκους της πίστης της στον Ιησού Χριστό και έχτισαν μια εκκλησία. Από εκείνη την εποχή αυξήθηκε η ευσέβεια στο Nagran, αυξήθηκε η χριστιανική διδασκαλία, αυξήθηκε ο αριθμός των μοναχών, δημιουργήθηκαν μοναστήρια, η αγνότητα διατηρήθηκε σε όλες τις τάξεις και οι πιστοί πέτυχαν και βελτιώθηκαν στις αρετές. Δεν επέτρεψαν να ζουν οι ίδιοι ένας έλληνας μεταξύ τους: ούτε ο Ellin 6949 , ούτε η Ιουδαία ούτε ο αιρετικός 6950 και οι ίδιοι, ως παιδιά μίας μητέρας, της Αποστολικής Εκκλησίας του Συμβουλίου, ήταν σε όλη την ευσέβεια και καθαρότητα.
Ζωγραφίζοντας τη μεγάλη ευσέβεια αυτής της πόλης, ο διάβολος έβαλε εναντίον του τον Ιουδαϊκό Δούναβη. Ακούγοντας ότι οι κάτοικοι της πόλης Nagran δεν τήρησαν την εντολή του και δεν ήθελαν να ζήσουν σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, ο Dunaan πήγε μαζί τους με όλα τα στρατεύματά του, σχεδιάζοντας να καταστρέψει τους χριστιανούς στην περιοχή του και να ενοχλήσει τον βασιλιά της Αιθιοπίας με αυτή την καταστροφή.Πλησιάζοντας στην πόλη, το κάλυψε με ένα πλήθος στρατευμάτων, το περιβάλλει με χαρακώματα και καυχήθηκε ότι θα το πάρει σύντομα και θα κατέστρεψε ανελέητα τους κατοίκους του. Είπε στους πολίτες:
– Εάν θέλετε να λάβετε έλεος από μένα και μείνετε ζωντανοί, τότε ανατρέψτε τα καταραμένα σημάδια (όπως αυτός, καταραμένος, που ονομάζονται ιερά σταυράκια) που σηκώσατε στην κορυφή των ψηλών ναών, καθώς και να αρνηθείτε το Σταυρωμένο 6951 που απεικονίζεται σε αυτά τα σημάδια.
Την ίδια στιγμή, ο βασιλικός σκύλος περπατούσε γύρω από την πόλη και αναφώνησε:
“Υποκριθείτε στον βασιλιά: τότε θα επιβιώσετε και θα λάβετε δώρα από αυτόν, και εάν όχι, θα πεθάνετε από τη φωτιά και το σπαθί”.
Ο ίδιος ο Ντουάν συναντούσε έτσι τη βλάσφημη γλώσσα του Χριστού και των χριστιανών:
– Πόσα έχασα τους Χριστιανούς! Πόσα ιερείς και μοναχοί σκότωσα με το σπαθί! Πόση φωτιά καίει! Και κανένας από αυτούς δεν παρέδωσε τον Χριστό από τα χέρια μου. Ναι, και ο ίδιος δεν μπορούσε να σωθεί στα χέρια εκείνων που τον σταύρωσαν 6952 . Και λοιπόν, ήρθα σε σας, τους κατοίκους του Nagran, είτε για να σας αποκαλύψω από τον Χριστό, είτε για να σας καταστρέψω τελικά.
Οι πολίτες του απάντησαν:
– Ο βασιλιάς! μιλάτε πολύ τολμηρά για τον παντοδύναμο Θεό. Έγινε ο Ραψάκ, ο διοικητής του Σενναχέριμ, ο οποίος με υπερηφάνεια είπε στον Εζεκία: «Μακάρισε ο Κύριος ο Θεός σου, τον οποίον εσύ εμπιστεύεσαι, να μην σε εξέγερση!» Αλλά αυτή η βλασφημία δεν έμεινε χωρίς τιμωρία.Ξέρετε πόσες χιλιάδες στρατιώτες πέθαναν σε μια ώρα για μια τέτοια βλασφημία 6953 ; Κοιτάξτε, όμως, αυτό μπορεί να σας συμβεί, ο βλάσφημος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Υιός του Θεού, παντοδύναμος και παντοδύναμος, φοβερός και να πάρει το θάρρος από τους πρίγκιπες! Ο Κύριος μπορεί να σας συντρίψει και να μετατρέψει σε ασήμαντο την αλαζονική και βλασφημία σας υπερηφάνεια. Μπορείτε να καυχηθείτε ότι είτε θα μας απομακρύνετε από τον Χριστό, είτε θα μας καταστρέψετε εντελώς. Είναι αλήθεια ότι μπορείτε να μας καταστρέψετε παρά να μας απομακρύνετε από τον Χριστό τον Σωτήρα μας, για τον οποίο είμαστε όλοι έτοιμοι να πεθάνουμε.
Δεν μπόρεσε να κάνει τέτοιες ομιλίες, ο τσάρος είχε φλεγμονή με ακόμα μεγαλύτερο θυμό και με όλη του την δύναμη πιέζει την πόλη, σκοπεύοντας, εάν δεν έβγαλε την πόλη με μια επίθεση, να εξαντλήσει την πείνα του μέσα από μια παρατεταμένη πολιορκία. Στην περιοχή της πόλης, μέσα από χωριά και ερήμους, βρήκε πολλούς χριστιανούς και, καταλαμβάνοντας τους, τους σκότωσε με διάφορους τρόπους και τους πωλούσε άλλους στη δουλεία. Οι προσπάθειες να τον πάρουν με επίθεση από την πόλη ήταν ανεπιτυχείς: οι πολίτες με θάρρος υπερασπίστηκαν από τους τοίχους και νίκησαν τους πονηρούς. Ο τσάρρος εργάστηκε σκληρά με τα στρατεύματά του, αλλά δεν μπορούσε ούτε να πάρει την πόλη ούτε να τον εξοντώσει, καθώς οι πολίτες είχαν φυλαχτεί για φαγητό για πολλά χρόνια. Απελπισμένος στις ελπίδες του, ο άνομος βασιλιάς συνέλαβε ένα λεπτό τέχνασμα, όπως ένα κοφτερό ξυράφι, και έστειλε πρεσβευτές στην πόλη με αυτές τις ορκωμένες ομιλίες:
“Δεν θέλω να σας προσβάλω ούτε να σας αποτρέψω από την πίστη σας.Επιδιώκω μόνο το συνηθισμένο αφιέρωμα ότι πρέπει να με πληρώσετε ως βασιλιά σας. Ανοίξτε τις πύλες της πόλης σε μένα, ώστε να μπορώ να μπω σε αυτήν και να εξετάσω. Θα λάβω το συνηθισμένο αφιέρωμα από εσάς και ορκίζομαι από τον Θεό και το νόμο ότι δεν θα σας κάνω μεγάλο ή μικρό κακό, αλλά θα σας αφήσω να ζήσετε ειρηνικά – κάτω από την πίστη σας.
Οι πολίτες του απάντησαν:
– Εμείς οι Χριστιανοί μάθαμε από τη γραφή ότι υπακούουμε στον βασιλιά και υποτάσσουμε τις αρχές ( Ρωμ.13: 1-2 ). Αν το κάνετε όπως σας υπόσχεται με τον όρκο να μην μας απομακρύνει από τον Κύριο Ιησού Χριστό, θα ανοίξουμε τις πύλες της πόλης για σας. Εισάγετε τον ως βασιλιά και πάρτε το συνηθισμένο φόρο τιμής μας. Αν μας βλάψετε, τότε ο Θεός, ακούγοντας τους όρκους σας, θα σας τιμωρήσει σύντομα. Και δεν θα αντισταθούμε από τον Χριστό τον Σωτήρα μας, αν όχι μόνο χωρίς ιδιοκτησία, αλλά και με την ίδια τη ζωή.
Ο βασιλιάς υποσχέθηκε πάλι επιμελώς ότι δεν θα τους έκανε την παραμικρή βλάβη. Εκείνοι, πιστεύοντάς τον, άνοιξαν την πόλη και υποκλίθηκαν στους ασεβείς, προσφέροντάς του δώρα. Ο βασιλιάς εισήλθε στην πόλη με όλο τον στρατό του, σαν λύκος σε ένδυμα προβάτων σε ένα κοπάδι, κατάσχεσε τους τοίχους και τις πύλες της πόλης και τους κατέλαβε με τα στρατεύματά του. Βλέποντας την ομορφιά της πόλης και το πλήθος των ανθρώπων σε αυτήν, τα αντιμετώπισε ευγενικά, γιατί μέχρι τότε είχε κρυμμένο δηλητήριο κρυμμένο στην καρδιά του. Με λίγη ξεκούραση στην πόλη, έγινε και πάλι επικεφαλής των στρατευμάτων του και, επιθυμώντας να ξεκινήσει την ανόητη επιχείρηση που σχεδίαζε, διέταξε τους αξιοσέβαστους άνδρες και τους διοικητές των πόλεων να έρθουν σε αυτόν.Υπό την εντολή του όλοι όσοι βρίσκονταν στην πόλη, σεβάσμιοι πρεσβύτεροι και αφεντικά, σεβαστοί και πλούσιοι άντρες, ήρθαν σε αυτόν.Ανάμεσά τους ήταν ο ευλογημένος ανώτερος, η ηλικία και η λογική, η τάξη και η τιμή. Αφού ήταν ενενήντα πέντε ετών, ήταν ένας πρίγκιπας και κυβερνήτης, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με όλες τις βελτιώσεις της πόλης.Χάρη στις σοφές του συμβουλές και τη σωστή διαχείριση, οι πολίτες εδώ και πολύ καιρό γενναία αντιστάθηκαν στους εχθρούς τους. Έχοντας εμφανιστεί με την Αρέφα στο κεφάλι του άδικου βασιλιά, οι πολίτες του έδωσαν τη δέουσα λατρεία και τον ευχαρίστησαν για τις προθέσεις του, αφού ορκίστηκε ότι δεν θα τους κάνει κακό. Δεν γνώριζαν ακόμα τα κόλπα του.Αλλά δεν μπορούσε να κρύψει για καιρό το δηλητήριο και αμέσως ανακάλυψε την κακία που ο ίδιος ο ίδιος έφερε με τον εαυτό του γελοία: κάλεσε τον όρκο που δόθηκε στους πολίτες από τη διασκέδαση των παιδιών του και διέταξε όλους τους πολίτες μαζί με την Αγία Αρέφα να αλυσοδέψουν και να φυλακίσουν. Μετά από αυτό, τους έστειλε στα σπίτια τους και λεηλατούσε την περιουσία τους. Ζήτησε επίσης πού ο Παύλος, ο επίσκοπός τους; 6954 Έχοντας μάθει ότι ο επίσκοπος είχε πεθάνει πριν από δύο χρόνια, διέταξε το φέρετρο του να σκάψει και, αφού έβγαλε το σώμα του θανόντος, έκαψε με φωτιά και διασκορπίστηκε η τέφρα μέσω του αέρα. Στη συνέχεια, φωτίζοντας μια τεράστια φωτιά, συγκέντρωσε πολλούς ιερείς, κληρικούς6955 , μοναχούς, μοναχές και παρθένους αφιερωμένους στον Θεό, που αριθμούσαν τετρακόσιες είκοσι επτά, και τους έριξαν στη φωτιά, τους έκαψαν λέγοντας:
– Είναι οι ένοχοι του θανάτου των άλλων, καθώς συμβούλευαν να τιμήσουν τον Σταύρο, ως Θεό.
Επιπλέον, διέταξε τους εορτασμούς να περπατούν στην πόλη και να διακηρύσσουν ότι όλοι θα απορρίψουν τον Χριστό και θα ζήσουν σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο σαν βασιλιάς.
Αφού κάλεσε τους πρώτους πολίτες της πόλης, οι οποίοι κρατήθηκαν στη φυλακή, άρχισε να τους λέει και ειδικά την Αρεφτά:
“Τι σου φρενάρει, να πιστεύεις στο Σταυρωμένο, όπως στο Θεό!” Πώς μπορεί ο Θεός να υποφέρει χωρίς σώμα; Ή – μπορεί να πεθάνει ο αθάνατος;Άλλωστε υπάρχουν εκείνοι μεταξύ σας που, ακολουθώντας το παράδειγμα του Νεστορίου 6956 , δεν λατρεύουν τον Χριστό ως Θεό, αλλά ως προφήτη;Δεν σας παροτρύνω να υποφέρετε στον ήλιο, στο φεγγάρι ή σε οποιοδήποτε πλάσμα. Σας αναγκάζω να κάνετε θυσίες όχι στους θεούς των ειδωλολάτρων, αλλά μόνο στον Θεό, τον Δημιουργό κάθε πλάσματος.
Σε αυτά τα λόγια του Αγίου Αρεφού, εξ ονόματος όλων, απάντησε:
– Γνωρίζουμε ότι το Θείο δεν μπορεί να υποφέρει, αλλά η ανθρωπότητα υπέφερε για μας, που αντιλήφθηκε από τον Ιησού Χριστό από την Παναγία, ως οι προφήτες για τους οποίους γνωρίζετε. Αλλά ο Κύριος έδειξε την θεότητά Του στον Χριστό με απερίγραπτα θαύματα. Αλλά ποια είναι η ανάγκη για μεγάλες φήμες; Πιστεύουμε ότι είναι Θεός και ο Υιός, ο Θεός και εξ ονόματος όλων των πολιτών της πόλης λέμε ότι δεν υπάρχει κανένα μαρτύριο που δεν θα είμαστε έτοιμοι να αντέξουμε για χάρη του Ιησού Χριστού του Θεού μας. Δεν μας νοιάζει ο Νέστορι, καταδικασμένος από τους αγίους πατέρες: δεν μοιραζόμαστε 6957 πρόσωπα στον Χριστό , αλλά πιστεύουμε ότι η ανθρωπότητά Του είναι ενωμένη με το Θεϊκό σε ένα Θεϊκό Πρόσωπο. Αλλά εσείς, που μιλάτε βλάσφημα λόγια εναντίον του Κυρίου μας, για αυτή τη βλασφημία και για την παραβίαση του όρκου θα λάβει σύντομα την τιμωρία του Θεού.
Ο βασανιστής άκουσε αυτές τις λέξεις συγκαταβατικά (επειδή ντρεπόταν για τη σοφία της Αρεφά και για την ευγένεια των άλλων πολιτών) και άρχισε να προστάζει τις καρδιές τους σε αυτόν με στοργικές ομιλίες, υπόσχοντάς τους δώρα και τιμές. με αυτόν τον τρόπο θέλησε να τείνει την ευσέβειά του και τον ζήλο σύμφωνα με τον Χριστό στην ανομία του. Αλλά αυτοί, που σήκωσαν τα μάτια τους στον ουρανό, φώναξαν, σαν με ένα στόμα:
– Δεν σας αρνηθούμε, τον Ένα Λόγο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, – δεν είμαστε στον πειρασμό για την ευλογημένη σας γέννηση από την Παναγία και δεν χλευάζουμε τον ειλικρινή σας σταυρό.
Βλέποντας την σταθερότητα των ιερών ανθρώπων στην πίστη, ο βασιλιάς ανέβαζε το μαρτύριο τους για κάποιο χρονικό διάστημα και έσπευσε εναντίον του λαού, ξυλοκοπώντας πολλούς ανελέητα. Ο ίδιος διέταξε να φέρει τις συζύγους και τα παιδιά εκείνων των ιερών μαρτύρων, οι οποίοι κρατήθηκαν μαζί με την Αρεφά σε φιόρες. Με αυτές τις ειλικρινείς συζύγους, πολλές άλλες συζύγους, χήρες, παρθένες και καλόγριες ήρθαν. Ο βασιλιάς έκτισε για πρώτη φορά όλους τους με αγάπη, και στη συνέχεια τους απείλησε με μαρτύριο, προτρέποντάς τους να παραιτηθούν από τον Χριστό.Όχι μόνο δεν το συμφώνησαν, αλλά απάντησαν με ενοχλητικές ομιλίες για τον βασιλιά. Ειδικά οι μοναστικές παρθένες καταδίκασαν τον βασιλιά, τον κατηγορούσαν για αμαρτία. Αφόρητη επιμονή, ο βασιλιάς διέταξε τους στρατιώτες να τους εκτελέσουν όλα με το σπαθί. Πήγαν στο θάνατο ως θρίαμβο. Την ίδια στιγμή, προέκυψε μεταξύ τους ένας αγώνας: οι παρθένες του μοναχισμού, που ήθελαν να πεθάνουν πρώτα, είπαν στις άλλες συζύγους:
– Ξέρετε ότι στην Εκκλησία του Χριστού είμαστε τοποθετημένοι πάνω από τους άλλους. Θυμηθείτε ότι πήραμε την πρώτη θέση παντού: εισήγαμε για πρώτη φορά στο ναό του Κυρίου, ο πρώτος προχώρησε στα Άγια Μυστήρια, καταρχάς στάθηκε και κάθισε στον ναό. Ως εκ τούτου, είναι κατάλληλο για μας εδώ να είμαστε οι πρώτοι που αποδέχονται την τιμή του μαρτυρίου. θέλουμε πρώτα να πεθάνουμε και να πάμε νωρίτερα από εσάς και τους συζύγους σας στον Νυμφίο μας, τον Ιησού Χριστό.
Οι άλλες συζύγες ήταν μπροστά από το ένα το άλλο, σκύβοντας το κεφάλι τους κάτω από το σπαθί. Ομοίως, μικρά παιδιά συνωστίζονται μεταξύ των μητέρων τους, σε μια βιασύνη για να πεθάνουν, και κάθε παιδί φώναξε δυνατά:
– Κόψτε το κεφάλι μου, εκτελέστε με!
Ο ζήλος τους να πεθάνουν για τον Χριστό ήταν τόσο μεγάλος που καταπλήσσει τον κακό Εβραίο Δούνανο και όλους τους ευγενείς του. Και ο άτακτος βασιλιάς είπε:
– Ω, πώς θα μπορούσε η Γαλαλέα 6958 να αποπλανήσει ανθρώπους τόσο πολύ που δεν έβαλαν το θάνατο σε τίποτα, και καταστρέφουν την ψυχή και τα σώματά τους για χάρη Του!
Στην ίδια πόλη του Nagran ζούσε μια χήρα με το όνομα Syncliticia, ένα ευγενές και ενάρετο, όμορφο πρόσωπο, αλλά ακόμα πιο όμορφο στην ψυχή της – πλούσια σε κτήματα, αλλά ακόμη πιο πλούσια σε αρετές. Έχοντας παραμείνει χήρα στα νεαρά της χρόνια μετά από το σύζυγό της, αυτή και οι δύο κόρες της πέρασαν το χρόνο στο σπίτι με νηστεία και προσευχή. Δεν ήθελε ξανά να παντρευτεί, αλλά με ασέβεια προς τον Χριστό, τον εξυπηρετούσε μέρα και νύχτα. Όντας νεαρός για χρόνια, ήταν παλιά με το μυαλό της – ακόμα πιο σοφό από τους πρεσβύτερους – ακολουθώντας τις εντολές του Κυρίου. Ακούγοντας της, ο πονηρός Εβραίος Δουνάνα διέταξε να του φέρει τη συγχωλιά και τις κόρες της με τιμή. Όταν έφτασε, ο βασιλιάς την κοίταξε με αγάπη και άρρωστος άρχισε να της λέει:
«Έχουμε ακούσει για σας, αγαπητή σύζυγο, ότι είστε ευγενής, γοητευτικός και ευφυής». Το πρόσωπό σας και ολόκληρη η εμφάνισή σας μαρτυρούν ότι όλα που λέγονται για σας είναι δίκαια. Μην προσπαθήσετε να μιμηθείτε εκείνες τις τρελές γυναίκες που κατέστρεψα για την τρέλα τους. μην ονομάζεις τον Θεό αυτόν που σταυρώθηκε στο σταυρό, επειδή ήταν ένας λαός, ένας φίλος των φορολογουμένων και των αμαρτωλών (Ματθαίος 11:19 ), ένας αντίπαλος των πατρικών νόμων. Κάνετε όπως είναι σωστό για την ευγενική γέννηση σας, απορρίψτε το Nazarene 6959 και είναι το ίδιο μυαλό μαζί μας. Και θα είστε μαζί με τη βασίλισσα στα βασιλικά σπίτια, σεβαστά από όλους και ζείτε στην ευχαρίστηση, απαλλαγμένη από όλες τις καταστροφές που σχετίζονται με χηρείας. Η καλή φήμη σας έχει φτάσει σε μας, και το ίδιο πράγμα επιβεβαιώνει αυτό. Πράγματι, έχετε μεγάλο πλούτο, πολλά είδη ιδιοκτησίας, σκλάβους και σκλάβους, σεβαστά από όλους, μικρά και όμορφα, αλλά με όλη την ευημερία, δεν θέλετε να ξαναπαντρευτείτε. Λένε επίσης για σας ότι είσθε ενάρετος και συνετός.Κάνε τώρα, όπως θα έπρεπε: να είσαι συνετός μέχρι το τέλος, να υπακούσεις στις υγιείς μου συμβουλές και να μην σκεφτείς την ομορφιά και τη νεότητα, καθώς και την αθωότητα των παιδιών σου, στα χέρια των ταλαιπωρητών που θα φέρουν περισσότερη ντροπή και ατιμία από το βασανιστήριο.Σταματήστε να εγκωμιάζετε τους Σταυρωμένους και, υπακούοντας στους νόμους μας, επιλέξτε τι είναι καλό για σας και για τα παιδιά σας.
Η ευλογημένη και σεβαστή γυναίκα απάντησε στον βασιλιά με αυτά τα λόγια:
– Εσείς, βασιλιάς, θα τιμήσετε αυτόν που σας έδωσε δύναμη, και αυτή η πορφυρίδα, και αυτό το διάδημα 6960 , – ακόμα περισσότερο από αυτό: σας έδωσε το ίδιο και τη ζωή. Αυτός είναι ο Υιός του Θεού και του Θεού.Βρήκατε την αχαριστία για μια τόσο καλή καλή πράξη Του, και έχετε καταραμένος τον ευεργέτη σας με τολμηρή γλώσσα. Δεν φοβάσαι ότι ο βροντής από πάνω θα σε χτυπήσει; Θέλετε να με τιμήσετε με μεγάλη τιμή, αλλά θεωρώ ότι η τιμή σας είναι ανέντιμη για τον εαυτό σας και δεν θέλω να επαινέσω τη γλώσσα που βλάπτει τον Θεό μου. Δεν θα είμαι τόσο τρελός που θα ζήσω με τους εχθρούς του Θεού στα σπίτια των αμαρτωλών.
Ακούγοντας αυτό, ο βασιλιάς ήταν γεμάτος από θυμό και, στρέφοντας προς τους ευγενείς του, είπε:
«Βλέπετε πόσο άδικο είναι αυτή η δυσάρεστη γυναίκα μας συκοφαντεί!”
Στη συνέχεια διέταξε να αφαιρέσει το πέπλο από το κεφάλι της Σίντσιλτιας και τις κόρες της και με το γυμνό κεφάλι και τα χαλαρά μαλλιά της για να την οδηγήσουν στην πόλη, εκθέτοντάς τον σε κοροϊδία και γελοιοποίηση. Όταν ο άντρας είχε ληφθεί ανέντιμο κατά μήκος των δρόμων της πόλης, είδε ότι πολλές γυναίκες κλαίνε για τον εκφοβισμό και τη ντροπή που της έπληξαν. Όσον αφορά τους, είπε:
“Γνωρίζω, φίλοι μου, πώς λυπάσαι πάνω μου που με απογοητεύει με τις κόρες μου!” Αλλά μην λυπηθείτε όταν είμαι ευτυχισμένος, και μην κλαίνε όταν διασκεδάζω. Αυτή η μέρα είναι ευτυχέστερη για μένα από την ημέρα του γάμου, γιατί υποφέρω για χάρη της Νύφης μου 6961 , για την οποία αγόρασα άψογα την χήρα μου. Για Αυτόν, έχω διατηρήσει την παρθενική παρθενία των αγαπημένων μου θυγατέρων. Χαίρομαι τώρα που ο Κύριός μου βλέπει την καταδίκη μου, ακούει την ομολογία μου και ξέρει τον ζήλο μου. Δεν ήθελα τίμημα ή πλούτο και δεν θέλω καν αυτή την προσωρινή ζωή.Η μόνη μου επιθυμία είναι να βρεθώ τον Χριστό, να τον εμφανίσω με τη διοργάνωση των ιερών μαρτύρων και να φέρει σε αυτόν τον καρπό της μήτρας μου – αυτές είναι οι κόρες μου. Επομένως, σας ζητώ, αδελφές μου, να μην κλαις για μένα, αλλά να χαίρεσαι μαζί μου ότι θα ενωθώ με την άφθαρτη Νύφη του Ουρανού.
Μετά από αυτό, ήρθε και πάλι στο βασιλιά. Ο βασιλιάς της είπε:
– Απορρίψτε την ομολογία του Χριστού και θα παραμείνετε ζωντανοί.
Ο άγιος απάντησε:
“Αν απορρίψω τον Χριστό για χάρη αυτής της προσωρινής ζωής, τότε ποιος θα με σώσει από τον αιώνιο θάνατο και τη φωτιά που δεν σβήνει”;
Στη συνέχεια, αυξάνοντας τα μάτια της στον ουρανό, είπε:
– Να μην είναι μαζί μου, ο αθάνατος Βασιλιάς, να σας απορρίψω, τον Μονογενή Υιό του Θεού, και να υπακούσετε στον βλάσφημο και στον όρκο, ο οποίος με πονηριά πήρε την πόλη και διώκει την ιερή σας Εκκλησία.
Ο βασιλιάς ήταν γεμάτος έντονη οργή και φώναξε:
– Ω, κακή γυναίκα! Τώρα θα συντρίψω το σώμα σου, θα σκίσω τη μήτρα σου, θα σε αφήσω να φάει κανείς από σκύλους και θα δεις: Θα με παραδώσει ο Ναζωραίος, τον οποίο ελπίζεις, από τα χέρια μου;
Δεν μπόρεσε να αντέξει αυτά τα λόγια του βασανιστή, η μεγαλύτερη κόρη της Σινκλίτικας, που ήταν δώδεκα ετών, πέταξε στο πρόσωπό του.Αμέσως οι υπηρέτες που στέκονταν εδώ έκοψαν το κεφάλι της και μαζί της η νεώτερη αδελφή της σκοτώθηκε και από το σπαθί.
Έτσι, και οι δύο κόρες έπεσαν νεκροί στην όψη της επιφανής μητέρας τους. Τότε ο βασιλιάς διέταξε να συλλέξει το αίμα του και να το φέρει στο στόμα της μητέρας για να πιει. Έχοντας δοκιμάσει το αίμα, είπε:
“Σ ‘επαινέσω, Κύριε Θεό, επειδή με έκανε να δοκιμάσω την καθαρή θυσία των φτωχών μου κόρων”. Κύριε Χριστό, σας προσφέρω αυτή τη θυσία. Σας παρουσιάζω αυτούς τους μάρτυρες, καθαρές κοπέλες που έχουν βγει από τη μήτρα μου. Έχοντας με συνδέσει μαζί τους, μπείτε στο δωμάτιό σας και, Δαβίδ: Αποκαλύψτε “μια μητέρα που χαίρεται για τα παιδιά” (Ψαλμός 112: 9 ).
Στη συνέχεια ο μαχητής διέταξε να κόψει το κεφάλι του με ένα σπαθί.Έτσι η μητέρα μετακόμισε με τις κόρες της στη μονή της αιώνιας ευδαιμονίας. Ο δράστης, με έναν όρκο, επιβεβαίωσε:
– Δεν έχω δει στη ζωή μου τόσο όμορφη γυναίκα και τέτοια όμορφα κορίτσια, όπως αυτά που δεν περίμεναν ούτε την ομορφιά ούτε τη ζωή τους.
Την επόμενη μέρα, καθισμένος σε ανυψωμένο σημείο, ο βασιλιάς κάλεσε την Αρέφου με τους συνεργάτες του, που αριθμούσαν τριακόσια σαράντα άντρες. Όταν εμφανίστηκαν, ο βασιλιάς, στρέφοντας στην Αρεφ ως τον παλαιότερο, είπε:
«Εσείς, ένας άσχημα άνθρωπος, επαναστάτησε ενάντια στη δύναμή μας, γύρισε ολόκληρη την πόλη εναντίον μας και μας διέταξε να αντισταθούμε».Κάνατε πολίτες να υπακούσουν τα λόγια σας ως νόμο και απορρίπτετε τους νόμους και τις εντολές μας. Δίδαξα τους ανθρώπους να τιμήσουν τον Σταύρο, ως Θεό, και να εξετάσουν τον βοηθό του Αυτόν που ο ίδιος δεν βοήθησε όταν Σταυρώθηκε. Γιατί δεν ακολουθήσατε τον πατέρα σας, που, ελέγχοντας τον Nagran, υπακούσε στους βασιλιάδες που ήταν μπροστά μας;Πραγματικά, εσείς και όλοι οι οπαδοί σας αξίζετε το μαρτύριο, όπως και οι σύζυγοι και οι σύζυγοι που ήδη σκοτώσατε από εμάς, στους οποίους ο Υιός της Μαρίας και η γριά 6962 δεν μπορούσαν να βοηθήσουν.
Ο γέροντας την εποχή εκείνη σκέφτηκε, υποφέροντας πολύ από τις περήφανες ομιλίες του άπιστου βασιλιά. Τότε αναστέναξε από τα βάθη της καρδιάς του και είπε:
– Δεν είσαι εσύ, ο βασιλιάς, που φταίει για όλα όσα συνέβησαν, αλλά οι πολίτες μας που δεν υπακούσαν στη συμβουλή μου είναι φταίξιμοι. Τους ενημέρωσα να μην ανοίξουν τις πόρτες της πόλης σε εσένα – ένα πονηρό και πονηρό άτομο, αλλά με θάρρος να πολεμήσεις. Δεν έλαβαν τα λόγια μου.Ήθελα να πάω έξω με μια μικρή αποσύνδεση εναντίον όλων των στρατευμάτων σου, όπως ο Γκεδεόν κάποτε ενάντια στους Μανιανίτες 6963 , γιατί ελπίζω για τον Χριστό μου, που τώρα σας κατηγόρησε. Θα με βοηθούσε να νικήσω, να νικήσω και να σε ταπεινώσω, τον ανόητο εγκληματία που έχει ξεχάσει τη συμφωνία που έχουμε καθιερώσει, με την οποία ορκίστηκα να σώσουμε την πόλη και τους πολίτες της.
Ένας από εκείνους που καθήθηκαν μαζί με τον βασιλιά είπε στον άγιο:
“Μήπως σας διδάσκει ο νόμος του Μωυσή;” Εκείνος διατάζει: “Μη βλασφημείτε τον άρχοντα μεταξύ των ανθρώπων σας” ( Εξόδου 22:28 ). Και εκτός αυτού, η Γραφή σας διδάσκει επίσης να τιμήσει τον βασιλιά, όχι μόνο ευγενικό και ευγενικό, αλλά και επιζήμιο ( 1 Πέτρου 2: 17-18 ).
Ο άγιος του απάντησε:
“Δεν άκουσες τι είπε ο Αχαάβ στον προφήτη Ηλία;” Όταν ο Αχαάβ στράφηκε στον Ηλία με τα λόγια: “δεν καταστρέψατε το Ισραήλ; – Τότε του είπε ο Ηλίας: “Δεν καταστρέφω το Ισραήλ, αλλά εσύ και το σπίτι του πατέρα σου” 6964 . Κοιτάξτε: όχι μόνο ο Αχαάβ μόνος, αλλά επίσης εκτίμησε ολόκληρο το σπίτι του και τον καταδίκασε. Ωστόσο, δεν παραβίασε τον νόμο. Και όποιος ευσεβής βλέπει τον Θεό δεν παραβιάζει το νόμο όταν καταδικάζει έναν ασεβή βασιλιά για την αμαρτία του – έναν βασιλιά που δεν φοβόταν να βλάπτει τον Θεό και να συκοφαντεί ο Δημιουργός. Ωστόσο, βλέπω ότι παραμελίζετε την υπομονή του Θεού και προσπαθείτε να διασφαλίσετε ότι ενεργούμε όπως εσείς. Ω, ο βασιλιάς είναι άδικος, άγιος και απάνθρωπος! Μας το κάνατε αυτό όπως σας υποσχέθηκε; Είναι μια τέτοια αλήθεια για τον βασιλιά; Ήταν αυτοί οι βασιλιάδες που κυβέρνησαν μπροστά σου; Πραγματικά – όχι έτσι, αλλά ευγενικοί και ευγενικοί, ειλικρινείς και αληθινοί, που κράτησαν τη λέξη που μίλησαν και έδειξαν έλεος στον λαό τους. Και εσύ, ο θρυμματιστής, δεν μπορείς να πάρεις αρκετό ανθρώπινο αίμα! Γνωρίστε ότι ο παντογνώστης Θεός σύντομα θα σας απομακρύνει από τον βασιλικό θρόνο και θα τον δώσει σε έναν πιστό και καλό άνθρωπο, και θα επιβεβαιώσει και θα εξηγήσει τη χριστιανική φυλή και θα χτίσει μια εκκλησία που κάηκε με φωτιά και έπεσε στο έδαφος. Όσο για μένα, θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο, αφού από την ηλικία μου, ηλικίας ενενήντα πέντε ετών και έχοντας δει τους γιους μου και τις κόρες μου, δέχομαι μαρτύριο και φέρνω τη γενέτειρά μου ως θυσίες στον Θεό.
Στη συνέχεια, στρέφοντας τους ανθρώπους και τους συντρόφους του στο μαρτύριο, άρχισε να λέει αυτό:
– Πολίτες, φίλοι και συγγενείς για μένα! Μας εξαπατήσαμε πιστεύοντας στους ορκωτούς και χειραγωγούς ομιλίες αυτού του άγριου βασιλιά, τώρα τον βλέπουμε ανυπόστατο και ακούμε τα βλάσφημα λόγια του. Θα κάναμε καλά αν τον αντιστάσαμε στον πόλεμο και βρισκόμαστε σταθερά στο τέλος!Ο Θεός θα μας βοηθήσει να τον νικήσουμε. Αλλά επειδή συνέβη διαφορετικά και τώρα πρέπει: είτε να υποταχθούμε στον εχθρό, να ζήσουμε στη φτώχεια σε αυτήν την προσωρινή ζωή ή, χωρίς να δείξουμε υπακοή, να αποδεχτούμε μια ευτυχισμένη κατάρρευση, θα προσπαθήσουμε να κληρονομήσουμε αθάνατη δόξα μέσα από τα βάσανα. Αυτό που θα μπορούσε να είναι πιο λαμπρό από το μαρτύριο και πιο έντιμο από το πόνο για τον Χριστό! Για πολύ καιρό ήδη είχα τη σκέψη και την επιθυμία να υπομείνω το βασανιστήριο για τον Χριστό. Τώρα, αφού έλαβα το επιθυμητό και αφού βρήκα το επιδιωκόμενο, είμαι ευτυχής και έτοιμος να πεθάνω αμέσως. Και εσείς, αδελφοί, μην φοβάστε και μην είστε δειλοί. δεν δείχνουν προσκόλληση στην προσωρινή ζωή, έτσι ώστε να μην χάσουν την αιώνια ζωή για χάρη της. Επίσης, ο βασανιστής μας θα καυχηθεί εάν, φοβισμένος με απειλές, θα σκίσει έναν από μας μακριά από την ιερή πίστη. θα υπερηφανευτεί στην υπερηφάνειά του, σαν να είχε νικήσει όλους και θα αυξήσει περαιτέρω τη βλασφημία του ενάντια στον Υιό του Θεού. Αν υπάρχει κάποιος από εμάς που φοβάται το θάνατο και σκέφτεται να παραιτηθεί από τον Χριστό – την Αιώνια Ζωή, αφήστε τον αμέσως να μείνει, να τον χωρίσει από τον ομόφωνό μας και τον ομόφωνό μας οικοδεσπότη και να μην φέρει μάταια το όνομα ενός χριστιανού. Όποιος σας αρνείται, τον Χριστό, τον Λόγο του Θεού, για χάρη της προσωρινής ζωής, ας τον χάσει! Εάν κάποιος από τους συγγενείς ή τους γείτονές μου, ξεπερασμένος από την επιθυμία για προσωρινές ευλογίες, σας αφήνει, τον Δημιουργό, και ακολουθείτε τον κακό βασιλιά, τότε μην τον αφήστε, Βασιλιά του Χριστού, απολαύστε αυτό που του φαίνεται καλό και άνετο, αλλά ας κατανοηθεί όλες τις καταστροφές και τις δοκιμασίες του!
Όταν ο άγιος είπε αυτά τα πράγματα, όλοι οι Χριστιανοί χωρίς εξαίρεση, ρίχνοντας ζεστά δάκρυα, μίλησαν:
– Να είστε ήρεμοι, ηγέτης και δάσκαλος! κανείς δεν θα σας αφήσει, κανείς δεν θα ξεχωρίζει από τον οικοδεσπότη μας. Όλοι είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε μπροστά σας για τον Χριστό και να δεχτούμε ένα ευλογημένο τέλος.
Ο άγιος απάντησε:
– Θα πάω μπροστά σου. Θα πεθάνω ο πρώτος και θα είναι ο ηγέτης σας.Όπως και στην πόλη μου δώσατε την ηγεσία, έτσι επιτρέψτε μου να έρθω εδώ πρώτα στον Χριστό.
Τότε ο άγιος πρόσθεσε:
«Εάν ένας από τους γιους μου μένει ζωντανός στην ιερή πίστη, ας είναι ο κληρονόμος στα κτήματα μου». Από αυτά, τρία χωριά που δίνω στην Ιερή Εκκλησία, τα οποία σύντομα θα αποκατασταθούν. Γιατί αυτός ο άγιος ληστής θα χάσει σύντομα και η Εκκλησία του Χριστού σε αυτή την πόλη θα εδραιωθεί και θα ευημερήσει, σαν ένα πορφυρό χρώμα πλυμένο από το αίμα τόσων σκλάβων του Χριστού.
Έχοντας πει αυτά τα πράγματα, ο άγιος ευλόγησε τον λαό, και σηκώνοντας τα χέρια του και αυξάνοντας τα μάτια του στον ουρανό, αναφώνησε:
– Δόξα σε εσένα, Κύριε, για όλα όσα συνέβησαν! Όσον αφορά το βασιλιά, είπε:
“Σας ευχαριστώ, βασιλιά, για την υπομονή και την παραμονή των ομιλιών μου, αλλά μου δίνει χρόνο να μιλήσω με τους φίλους μου”. Τώρα μη διστάστε πια, αλλά κάντε ό, τι θέλετε, γιατί βλέπετε την αποφασιστικότητά μας. αναγνωρίζετε τον τρόπο σκέψης μας και βλέπετε ότι δεν μπορεί να είναι ότι απορρίπτουμε τον Χριστό και ακολουθούμε την αμαρτία σας.
Βλέποντας την ακαταστασία τους, ο βασιλιάς τους καταδίκαζε όλους στο θάνατο, οι άγιοι μεταφέρθηκαν σε ένα μόνο ρεύμα, που ονομάζεται Οδύας, για να τις εκτελέσουν με περικοπή. Όταν οι άγιοι ήρθαν στο υποδεικνυόμενο τόπο, επέτρεψαν σε ένθερμη προσευχή. Προσευχήθηκαν: – Κύριε, Κύριε! την ελπίδα της σωτηρίας μας! Ακούσατε τα κεφάλαιά μας την ημέρα του αγώνα. Τώρα μας οδηγήστε στην αιώνια ζωή, γιατί δεν αγαπήσαμε τίποτα περισσότερο από σένα: ούτε την πατρίδα, ούτε τους συγγενείς ή τον πλούτο, αλλά όλα αυτά έχουν αφεθεί για χάρη σου. Ακόμη και η ζωή μας, που περιφρονούσαμε και παρομοιάσαμε με τα πρόβατα, οδήγησε στη σφαγή. Προσευχόμαστε προς εσάς ταπεινώτα: να εκδικηθείτε το αίμα των υπηρέτων σας, να βάλετε το χέρι σας στην υπερηφάνεια του ασεβού βασιλιά, να υποτάξετε τα παιδιά των ανθρώπων που πέθαναν για σας, να δημιουργήσετε μια πόλη που θα υπερηφανεύεται για το ειλικρινές σας αίμα, το σταυρό και το πόνο. Βλέπετε τι έκαναν οι εχθροί του: κατέστρεψαν τη μεγαλοπρέπεια του, βεβήτησαν το ιερό σας, έκαψαν τον ιερό ναό σας. Σηκώστε το πάλι και δώστε το σκήπτρο σε 6965 χριστιανούς βασιλιάδες!
Κατά τη διάρκεια αυτής της προσευχής των αγίων, οι στρατιώτες άρχισαν να τις εκτελούν. Ο πρώτος κόπηκε από το κεφάλι της ιερής και μεγάλης Αρεφάς, ως ηγέτης των χριστιανών, και στη συνέχεια σε όλους τους άλλους ιερούς μάρτυρες. Έτσι, τριακόσια σαράντα σύζυγοι δέχτηκαν μια ευτυχισμένη κατάρρευση.
Αμέσως υπήρχε μια γυναίκα που πίστευε, πολίτης αυτής της πόλης. Με αυτήν ήταν ένας γιος, ένα μικρό παιδί, όχι περισσότερο από πέντε ετών.Βλέποντας την περικοπή με το σπαθί των αγίων μαρτύρων, έτρεξε σε αυτούς και, παίρνοντας κάποιο από το αίμα τους, έθαψε τον εαυτό της και το γιο της μαζί της. Στη συνέχεια, γεμάτη με ζήλια, διέπραξε το βασιλιά και έκλαψε δυνατά:
– Θα είναι και αυτός ο Εβραίος, ως προς τον Φαραώ 6966 .
Οι στρατιώτες την κατέλαβαν και, οδηγώντας στο βασιλιά, ξαναδότησαν τα λόγια της. Χωρίς να της δώσει τίποτα να πει και χωρίς να ζητήσει τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε την αμέσως να καεί στο πηδάλιο.
Όταν μια μεγάλη φωτιά φωτίστηκε και οι βασανιστές άρχισαν να πλέκουν αυτήν την ευλογημένη γυναίκα για να τη ρίξουν σε μια φωτιά, ο μικρός γιος της άρχισε να κλαίει. Βλέποντας τον βασιλιά συνεδρίαση, το αγόρι έτρεξε προς αυτόν, αγκάλιασε τα πόδια του και, με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, ικέτευσε, όπως μπορούσε, για να σώσει τη μητέρα του.
Ο βασιλιάς πήρε αυτό το όμορφο και οδυνηρό αγόρι στην αγκαλιά του και ρώτησε:
– Ποιος αγαπάς περισσότερο: εγώ ή μητέρα;
Το αγόρι απάντησε:
“Λατρεύω τη μητέρα, γιατί ήρθα σε σας.” Σας παρακαλώ, πες μου να την απογοητεύσω: ας με πάρει μαζί της για βασανισμό, κάτι που με δίδαξε συχνά.
Ο βασιλιάς τον ρώτησε:
“Τι είδους μαρτύριο μιλάτε;” Το αγόρι, γεμάτο με τη χάρη του Θεού που ενεργούσε μέσα του, απάντησε:
– Το μαρτύριο είναι να πεθάνει για τον Χριστό για να ζήσει ξανά μαζί Του.
Ο βασιλιάς ρώτησε:
– Και ποιος είναι αυτός ο Χριστός;
Το αγόρι απάντησε:
“Ελάτε μαζί μου στην εκκλησία και θα σας δείξω”. Στη συνέχεια, και πάλι κοιτάζοντας τη μητέρα του, το παιδί με μια κραυγή είπε:
– Επιτρέψτε μου να πάω. Θα πάω στη μητέρα μου.
“Γιατί ήρθες σε μένα αφήνοντας τη μητέρα σου;” – έκαναν αντιρρήσεις στον βασιλιά. – Μην πηγαίνετε σε αυτήν, αλλά μείνετε μαζί μας. Θα σας δώσω μήλα, καρύδια και κάθε είδους όμορφα φρούτα.
Έτσι, ο βασιλιάς μίλησε μαζί του με ένα απλό παιδί, υποδεικνύοντας σ ‘αυτόν παιδικό μυαλό. Αλλά το παιδί υπερέβη την ηλικία του με λόγο και του απάντησε σοβαρά:
“Δεν θα μείνω μαζί σας, αλλά θέλω να πάω στη μητέρα μου”. Νόμιζα ότι ήσασταν χριστιανός και ήρθε να σε ικετεύσω για τη μητέρα σου. Και είσαι Εβραίος. Επομένως, δεν θέλω να μείνω μαζί σας και δεν θα πάρω τίποτα από τα χέρια σας. Θέλω μόνο να με αφήσεις να πάω στη μητέρα σου.
Ο βασιλιάς εξέπληξε τη νοημοσύνη ενός μικρού παιδιού. Το παιδί, βλέποντας ότι η μητέρα του ρίχτηκε στη φωτιά, έκοψε έντονα τον βασιλιά.Ο πόνος, ο βασιλιάς τον έσπρωξε μακριά από τον εαυτό του και στη συνέχεια διέταξε έναν από τους ευγενείς να στέκονται εδώ για να τον πάρει και να τον αναθρέψει σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, με το μίσος του Χριστιανισμού. Ο ευγενής πήρε το παιδί και, αναρωτιόντας το μυαλό του, τον οδήγησε στη σκηνή του. Στο δρόμο συναντήθηκε με τον φίλο του, σταμάτησε και άρχισε να μιλάει για αυτό το παιδί. Δεν στέκονταν μακριά από τη φωτιά στην οποία ρίχτηκε η αγία μητέρα του μωρού. Όταν μίλησαν, το αγόρι ξεφύγει από τα χέρια του ηγέτη του, γρήγορα έτρεξε και πήδηξε στη φωτιά. εκεί, αγκαλιάζοντας τη μητέρα του, καίγεται μαζί της. Έτσι, η μητέρα και ο γιος έγιναν αρωματική θυσίες μιας ολοκαύτωσης ενώπιον του Θεού.
Δόξα στον Θεό, που είχε τόσο σοφά ένα μικρό μωρό που εκπλήρωναν τα προφητικά λόγια πάνω του: “Από τα χείλη των βρεφών και των μωρών δώσατε έπαινο για χάρη των εχθρών σας, για να κάνετε τον εχθρό και τον εκδικητή αθόρυβο” 6967 .
Όταν όλα αυτά συνέβησαν, οι πρίγκιπες και οι κυβερνήτες του άδικου βασιλιά εξέφρασαν τη λύπη τους για μια τόσο σημαντική πτώση του αίματος των χριστιανών. Γύρισαν στον βασιλιά και του ζήτησαν να σταματήσει την αιματοχυσία και να μην καταστρέψει την πόλη, από την οποία παραδόθηκε ένα μεγάλο αφιέρωμα ετησίως. Ο αδικοπής ενήργησε σύμφωνα με το αίτημά του και σταμάτησε να ρίχνει αθώα αίμα. Ωστόσο, επέλεξε πολλές χιλιάδες μωρά και κορίτσια από αυτήν την πόλη, καθώς και από ολόκληρη την περιοχή του Nagran, και μερικοί από αυτούς είχαν ληφθεί ως δούλοι στον εαυτό του, και διέθεσε τους άλλους κατά την κρίση του σε ευγενείς και στρατιώτες. Όλη η πόλη, η οποία προηγουμένως λατρεύει ελεύθερα την Αγία Τριάδα, υποτάσσεται στη βαριά δουλεία, μετά την οποία πήγε στην πρωτεύουσά του.
Όταν αυτός ο εχθρός του Θεού μίλησε για να επιστρέψει στο σπίτι, η φωτιά εμφανίστηκε στον ουρανό και άναψε τον αέρα όλη τη νύχτα. Λόγω της εμφάνισης αυτής της φωτιάς, ο Dunaan και όλα τα στρατεύματά του βρισκόταν σε μεγάλο φόβο. Και η φωτιά άρχισε να πέφτει στο έδαφος με τη μορφή βροχής και προκάλεσε πολύ κακό. Αυτό ήταν ένα σημάδι της οργής του Θεού και η αρχή της εκδίκησης για το αίμα. Ωστόσο, ο νέος Φαραώ δεν ήθελε να βελτιωθεί και δεν ταπεινώθηκε πριν από το ισχυρό χέρι του Θεού.Πύρισε μια τέτοια οργισμένη μανία ενάντια στους χριστιανούς που σχεδίαζε να τους καταστρέψει όχι μόνο στη χώρα του, αλλά και σε άλλες περιοχές και βασίλεια. Συγκεκριμένα, έστειλε πρεσβευτές στο βασιλιά της Περσίας το6968 , πείνοντάς τον να κάνει το ίδιο και να νικήσει όλους τους χριστιανούς στην περιοχή του, αν θέλει «ότι ο ήλιος και ο πατέρας του ήλιου, ο εβραϊκός Θεός, να είναι ευσεβής γι ‘αυτόν». Οι Πέρσες σεβάστηκαν τον ήλιο σαν θεό.Επομένως, ο Dunaan, που θέλει να οπλίσει τον περσικό βασιλιά εναντίον των Χριστιανών, κάλεσε τον εβραϊκό Θεό “πατέρα του ήλιου”. Έγραψε επίσης στον βασιλιά Alamundar του Saracen 6969 , υποσχόμενος του πολλά χρυσά, αν εξοντώσει τους Χριστιανούς που του υποτάσσονται.
Ακούγοντας για όλα αυτά, ο θρησκευόμενος Έλληνας βασιλιάς Ιουστίνος ήταν πολύ λυπημένος και έλεγε για τον διωγμό των Χριστιανών και έστειλε επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Αστερίωνα Αλεξάνδρειας ζητώντας του να παρακινήσει τον Αιθίοπα βασιλιά Ελίζεβο να πολεμήσει εναντίον του κακού Εβραίου για να εκδικηθεί το αίμα των χριστιανών. Επιπλέον, ο ίδιος έγραψε στον Τσάρ Γιαλεζβόγια για όλα όσα έκανε ο Ντουάναν με τους χριστιανούς στη χώρα του Ομιρίτη, ειδικά στην πόλη του Νάγκραν, καθώς και ότι έστειλε πρεσβευτές στον περσικό βασιλιά και στον πρίγκιπα του Σαρακήν, οπλίζοντας τους με αιτήματα και δωροδοκία ενάντια στους χριστιανούς. Την ίδια στιγμή, ο Ιουστίνος ζήτησε από τον Ελντζόβι, που έχει παρακείμενα σύνορα με τον Δούνανο, να πάει στον πόλεμο εναντίον αυτού του βλάχου, που διψά για χριστιανικό αίμα. Ο Αρχιεπίσκοπος Αστερίς προκάλεσε τον Σίδηρο για πόλεμο και προσευχήθηκε προσεκτικά προς τον Θεό για βοήθεια προς τους Χριστιανούς και για τη διασπορά των εχθρών τους. Έστειλε επίσης σε όλους τους μοναχούς που βρίσκονταν στη Νιτρία και στα σκήτη του 6970 , ζητώντας τους να προσευχηθούν. Ο Αιθιοπικός βασιλιάς Elezvoy έμαθε για όλα όσα συνέβησαν στην Omirite χώρα, όχι μόνο από τον βασιλιά Ιουστίνο και τον Αρχιεπίσκοπο Asterius – ο ίδιος γνώριζε πριν, από τη στιγμή που τα στρατεύματά του έφυγαν για να φυλάξουν γειτονικές πόλεις σκοτώθηκαν. Καίγοντας με ζήλο για τον Θεό και θλίψη για τους Χριστιανούς, ήθελε αμέσως να πάει στον πόλεμο στον Ντουάνα, αλλά δεν μπορούσε, από το χειμώνα. και περίμενε το καλοκαίρι, προετοιμάζοντας όλα τα απαραίτητα για τον πόλεμο. Όταν πέρασε ο χειμώνας, συγκέντρωσε από τα δικά του στρατεύματα και από τους στρατιώτες άλλων λαών που ήρθαν στην βοήθειά του, έναν στρατό εκατόν είκοσι χιλιάδων ανθρώπων. Το χειμώνα, έπλασε εβδομήντα ινδικά πλοία, και πήρε επίσης εξήντα πλοία από τους Περσικούς και Αιθιοπικούς εμπόρους που έφθασαν για εμπόριο και διορθώθηκε πολλά ερειπωμένα πλοία. Με την έναρξη της άνοιξης, ο Ελζέβοβ πήγε με τους στρατιώτες του σε πόλεμο. Από την κατώτερη Αιθιοπία 6971έστειλε μέρος του στρατού δια ξηράς στις περιοχές του Ομίρι και αυτός και άλλα στρατεύματα επιβιβάστηκαν στα πλοία και έβαλαν πανιά. Ήθελε να εισέλθει στην ομιρίτη χώρα από ξηρά και θάλασσα για να περιβάλει τον βασιλιά του Ιούδα από παντού. Αλλά ο Θεός, ο οποίος τα φροντίζει με σύνεση και όχι σύμφωνα με την ανθρώπινη βούληση, αλλά σύμφωνα με τα μυστηριώδη του θλίψη, γνωρίζοντας ότι μπορεί να χρησιμεύσει για το καλό, κατέστρεψε τις προθέσεις του ευλογημένου Τσαρ Ελίζεβο. Τα στρατεύματά του, που στάλθηκαν στους Ομιρίτες από την ξηρά, χάθηκαν σε ερήμους και βουνά, σε αδιάβατους και άνυδρους χώρους, και δεν μπορούσαν ούτε να φτάσουν στην περιοχή Omirit ούτε να επιστρέψουν. Περπατώντας για πολλές ημέρες, εξαντλούνται από τη δίψα και πέφτουν νεκροί. Μόνο μερικοί επέζησαν και, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους, έφεραν απογοητευτικά νέα. Ομοίως, ο βασιλιάς, που πλέει στη θάλασσα στα πλοία, δεν ήταν τυχερός. Τον εαυτό του σε μια πόλη που ονομάζεται Dakelu 6972 , ο βασιλιάς εγκατέλειψε το πλοίο και πήγε στην εκκλησία, η οποία βρισκόταν στην παραλία. Στη συνέχεια, έβγαλε το στέμμα και την πορφυρίτη, τα βασιλικά ρούχα και τα σημάδια της αξιοπρέπειάς του, και τα άφησε στην πόρτα της εκκλησίας, πήγε σε αυτά με τα ρούχα ενός ζητιάνος και προσευχήθηκε για πολύ καιρό με συγκίνηση στο βωμό.
Θυμίζοντας σε προσευχή τα θαύματα που ο Θεός εκτελούσε στην Αίγυπτο και στην έρημο προς τους αδίστατους Εβραίους, ο βασιλιάς είπε:
– Οι Ιουδαίοι δεν ήταν ευγνώμονες σε σας, τον ευεργέτη σας, – όχι μόνο εκείνοι που έχετε μολύνει από την Αίγυπτο, αλλά τα παιδιά τους και όλη τη φυλή, ακόμα και σήμερα. Ξέρετε, Κύριε, τι κακό έκαναν στην πόλη σου την ανταμοιβή στην οποία κατέλαβαν με την πονηριά του λαού σου. Έχουν δημιουργήσει παράνομες συμβουλές εναντίον των αγίων σας και επιδιώκουν να καταστρέψουν τους υπόλοιπους Χριστιανούς από το πρόσωπο της γης.Εάν όλα αυτά γίνονται για τις αμαρτίες μας, τότε προσευχόμαστε για την καλοσύνη σας. μην μας προδώσετε στα χέρια τους, αλλά ο ίδιος μας εκτελεί, όπως επιθυμείτε, γιατί χαρακτηρίζεστε από το μεγαλείο και το έλεος! Αλλά μην μας προδώσετε στους εχθρούς μας, μήπως αυτοί λένε:
“Πού είναι ο Χριστός τους, στον οποίο ελπίζουν και πού είναι ο Σταυρός τους, με τον οποίο μπορούν να καυχηθούν;”
Έτσι, προσευχόμενος με δάκρυα, ο βασιλιάς άφησε την εκκλησία και άφησε την πόλη. Τότε άκουσε ότι ένας συγκεκριμένος ιερός μοναχός, που ονομάστηκε Ζήνον, κοντά στην πόλη ήταν απελπισμένος σε μια απομονωμένη αίθουσα για σαράντα πέντε χρόνια και για την ενάρετη ζωή του έλαβε από τον Θεό το δώρο της προφητείας και της γνώσης του μέλλοντος. Σε αυτόν τον μοναχό ο βασιλιάς πήγε με τη μορφή ενός απλού πολεμιστή. πήρε μαζί του ένα αγγείο με θυμίαμα 6973 και κάτω από αυτό έκρυψε το χρυσό, με την ελπίδα ότι ο γέρος, άγνοια, μαζί με θυμίαμα θα δεχτούν χρυσό. Ο βασιλιάς εισήλθε στον γέροντα και του έστειλε το δώρο που του έφερε και ζήτησε να προσευχηθεί γι ‘αυτόν και ρώτησε: θα τους βοηθούσε ο Θεός στον πόλεμο εναντίον του Εβραίου Δουνάνα, τον οποίο θα εκδίκασαν για το αίμα των χριστιανών;
Όντας πειστικός, ο γέροντας τον αναγνώρισε ως βασιλιά, καθώς και το γεγονός ότι ο χρυσός είναι κρυμμένος κάτω από θυμίαμα. Δεν δέχτηκε το δώρο και είπε:
“Δεν άκουσες τι λέει ο Κύριος: ” Η εκδίκηση είναι δική μου, θα επιστρέψω ” 6974 ; Αναλάβατε έναν πόλεμο για να χάσετε. Το βασίλειο θα ληφθεί από εσάς και πολλοί θα χάσουν τη ζωή μαζί σας.
Ακούγοντας αυτό, ο βασιλιάς φοβήθηκε πολύ, και με κλάμα και θρήνο άφησε τον άγιο. Σε μεγάλη θλίψη και θλίψη, αναρωτιόταν όλη τη νύχτα αναρωτιόντας τι να κάνει. Τελικά αποφάσισε να τρέξει. Ωστόσο, όταν ήρθε το πρωί, ήρθε ξανά στον μοναχό. Του είπε:
“Δεν υπάρχει πόλη στη γη όπου θα μπορούσατε να ξεφύγετε από το θάνατο”. Αλλά αν θέλετε να μείνετε ζωντανοί και να νικήσετε τον πονηρό βασιλιά, τότε υπόσχονται, στη συνέχεια πηγαίνετε στη μοναστική ζωή.
Η ειρωνεία υποσχέθηκε με έναν όρκο λέγοντας:
“Αν ο Θεός μου δίνει νίκη επί του Δούναβη, θα φύγω αμέσως από το βασίλειο και θα γίνω μοναχός”.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια του βασιλιά και βλέποντας τα δάκρυά του, ο γέρος προσευχόταν γι ‘αυτόν στον Θεό και τον ευλόγησε, όπως κάποτε ο Σαούλ-Δαβίδ κατά του Γολιάθ ( 1 Σαμουήλ 17:37 ), και είπε:
– Ο Θεός να είναι μαζί σου! Πηγαίνετε, βοηθούμενοι από τα θύματα των μαρτύρων, τις προσευχές του Αρχιεπισκόπου Αστερίου και τους πατέρες των ιερών ερήμων που προσεύχονται για σας, καθώς και τα δάκρυα του ευλογημένου Τσαρ Ιουστίνο. Θα νικήσετε τον Δούνανο και θα εκδικηθείτε το αίμα των αθώων.
Ο βασιλιάς ήταν παρηγορημένος στη θλίψη του, δέχτηκε την ευλογία και πήγε στα στρατεύματά του, χαροποιώντας και δοξάζοντας τον Θεό.
Αυτή τη στιγμή ο βασιλιάς του Ομίρι Ντουάνα, ακούγοντας ότι ο Έλεζβοϊ, βασιλιάς της Αιθιοπίας, έτρεξε εναντίον του δια θαλάσσης και γης, συγκέντρωσε επίσης πολλά στρατεύματα και, έντονα οπλισμένος, βρισκόταν στα όρια της γης του, περιμένοντας την εισβολή του Ελσέβιο. Όταν άκουσε ότι τα στρατεύματα του Ελγζολί, που βαδίζονταν στην ξηρά, πέθαναν στις ερήμους, ήταν ευχαριστημένος και δεν φοβήθηκε πλέον από τη γη, αλλά ήταν μόνο επιφυλακτικός της θάλασσας. Αλλά δεν υπήρχε κίνδυνος. Μεταξύ της Αιθιοπίας και της χώρας Omiritskaya υπάρχει μια ρηχή θάλασσα και ένα σημείο συμφόρησης με πλάτος μικρότερο από δύο στάδια 6975 . Πολλές μεγάλες και αιχμηρές πέτρες, μόλις καλυμμένες από νερό, ήταν διάσπαρτες πάνω σε αυτό. Επομένως, αυτός ο τόπος ήταν πολύ δύσκολος για τη διέλευση των πλοίων. Σε αυτό, ο Dunaan εξακολουθεί να συνδέει ένα μεγάλο εμπόδιο.Τράβηξε μια χοντρή και τεράστια σιδερένια αλυσίδα και την μπλοκάρει με λανθάνον θάλασσα, έτσι ώστε όχι μόνο οι συχνές πέτρες, αλλά και μια σιδερένια αλυσίδα θα μπλοκάρουν το μονοπάτι του σιδήρου και θα αποτρέψουν τα πλοία του από το πέρασμα.
Αλλά ο Θεός, «το μυαλό Του είναι ανυπολόγιστο» ( Ψαλμός 146: 5 ), κατέστρεψε τη σοφία του πονηρού Εβραίου. Με τη θαυματουργή δύναμή Του, κανόνισε ένα βολικό μονοπάτι για τους Χριστιανούς σε αυτό το αδιάβατο μέρος.
Όταν ο Yelezva με καλή ελπίδα κατέπλευσε από την πόλη Dakel, ένας άνεμος ανέβηκε. Αφού έβαλαν το πανί, έπεσαν πολύ γρήγορα και μέσα σε λίγες μέρες έφτασαν στα σύνορα της χώρας του Ομίτη. Όταν έφτασαν στα στενά θαλασσινά της θάλασσας και δεν γνώριζαν τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε, πρώτα απ ‘όλα, να αποπλεύσει δέκα πλοία και μετά τους διόρισε άλλα είκοσι πλοία, τα οποία είχε δει από τα ύψη της διασταύρωσης. Τα υπόλοιπα από τα πολλά πλοία παρέμειναν πολύ πίσω, περιμένοντας να περάσουν οι μπροστινές. Όμως, μόλις τα πρώτα δέκα πλοία πλεύσουν, αμέσως ο Κύριος ο Θεός, στον οποίο ανήκουν οι θαλάσσιοι δρόμοι, ήρθαν να βοηθήσουν τους πιστούς Του και όπου επρόκειτο να γίνει η καταστροφή των πλοίων, ο Κύριος κανόνισε τη σωτηρία πέρα ​​από την προσδοκία. Ξαφνικά, μια μεγάλη καταιγίδα ανέβηκε στη θάλασσα και τα κύματα ανέβηκαν ψηλά, όπως τα βουνά. Πιάνοντας τα πλοία, τα έφεραν εκείνο τον επικίνδυνο τόπο. Μόνο ένα πλοίο σταμάτησε σε σιδερένιο φράκτη και φαινόταν να στέκεται πάνω σε μια πέτρα – αλλά με τη δύναμη του Θεού το νερό ανέβαινε ψηλά και το έφερε. Έτσι εκπλήρωσε ό, τι ειπώθηκε από τον προφήτη Δαβίδ: «Αυτοί που πηγαίνουν στα πλοία στη θάλασσα, που δουλεύουν σε μεγάλα νερά, βλέπουν τα έργα του Κυρίου και τα θαύματα του στην άβυσσο» (Ψαλμοί 106: 23-24 ) 6976 .
Ένα τέτοιο θαύμα έγινε από το ισχυρό χέρι του Θεού. Δεν έφερε μόνο τα μπροστινά πλοία σε κύματα μέσα από ένα άβολο μέρος, μπλοκαρισμένο από πέτρες και σιδερένια αλυσίδα, αλλά και έσπασε την ίδια την καταιγίδα και τα κύματα της θάλασσας και κανόνισε για άλλα πλοία ένα βολικό πέρασμα.
Έχοντας μεταφέρει τα πρώτα δέκα πλοία μέσω ενός επικίνδυνου τόπου, τα κύματα τα έβαλαν μακριά από την ακτή, σε απόσταση διακόσια στάδια από τον τόπο όπου ο βασιλιάς Δούνανος στέκεται μαζί με όλα τα στρατεύματα του Ομίρ. Τα άλλα είκοσι πλοία, στα οποία βρισκόταν και ο Τσαρ Γελέββα, παρόλο που διέσχιζαν το φαράγγι της θάλασσας, δεν είχαν ξεπεράσει τα μπροστινά, αλλά ήταν διάσπαρτα σε κύματα κατά μήκος της θάλασσας. Με την εκμάθηση των πλοίων που ήταν στην ξηρά, ο Δούνανος έστειλε αμέσως τριάντα χιλιάδες οπλισμένους πολεμιστές με άλογο, έτσι ώστε να εμποδίσουν τους χριστιανούς να εγκαταλείψουν τα πλοία στην ξηρά. Τα πλοία που διασκορπίστηκαν κατά μήκος της θάλασσας κατέφυγαν σε δέκα μπροστά πλοία μόνο μετά τη λήξη της καταιγίδας. αλλά σταμάτησαν, και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πάνε στο έδαφος, επειδή χτυπήθηκαν σοβαρά από την ακτή από τους στρατιώτες του Dunaan. Τα εναπομένοντα πολυάριθμα πλοία μόνο την τρίτη ημέρα ταξίδευαν σε επικίνδυνο μέρος και σταμάτησαν από την ακτή. Αλλά δεν μπορούσαν να συνδεθούν με τα μπροστινά πλοία και, μακρινά ο ένας από τον άλλο, δεν γνώριζαν τίποτα για τους άλλους.
Νομίζοντας ότι ο βασιλιάς της Αιθιοπίας βρισκόταν εκεί όπου υπήρχαν πολλά διάσπαρτα πλοία, ο Δούνανος πήγε εκεί με τα στρατεύματά του και εγκαταστάθηκε κοντά στην ακτή, εμποδίζοντας τον εχθρό να προσγειωθεί στη γη από τα πλοία. Έτσι στάθηκαν για πολύ καιρό και οι δύο πλευρές άρχισαν να υπομένουν μεγάλη ανάγκη. Οι Αιθίοπες στα πλοία δεν είχαν ψωμί και νερό και οι Ομιρίτες στην ακτή ξεπεράστηκαν από τη θερμότητα του ήλιου. Τότε ο Δούνανος έστειλε έναν πρίγκιπα από τους συγγενείς του σε είκοσι χιλιάδες ιππείς στρατιώτες για να βοηθήσει αυτούς τους τριάντα χιλιάδες στρατιώτες που φρουρούν τα μπροστινά πλοία, επιτρέποντας στους χριστιανούς να πάνε στο έδαφος. Ένας βασιλικός ευνούχος, που φορούσε πέντε χρυσά αντίγραφα του 6977, πήγε μαζί με αυτόν τον πρίγκιπα . Για πολλές ημέρες πολέμησαν με χριστιανούς, οι οποίοι σε μέρη προσγειώθηκαν στη γη και κάμπιζαν στην ακτή. Κάποτε, ο πρίγκιπας που έστειλε ο Ντουάνα, λαμβάνοντας μαζί του έναν ευνούχο που φορούσε χρυσά δόρατα και αρκετούς υπηρέτες, εγκατέλειψε το στρατόπεδο του για να κυνηγήσει και πέρασε εκεί τη νύχτα. Την ίδια νύχτα, μερικοί από τους πολεμιστές των Ελεζβοί, οι οποίοι βρισκόταν στην ακτή και υποφέρουν από πείνα, συμφώνησαν να φύγουν. Έχοντας κλέψει άλογα, κάθισαν πάνω τους και εξαφανίστηκαν από το στρατόπεδο. Μερικές φορές, αλλά σύμφωνα με τη διαθήκη του Θεού, συναντήθηκαν με έναν Ομηρίτη πρίγκηπα και έναν βασιλικό ευνούχο, που είχαν εισβάλλει από τα ζώα και έπεσαν σε έναν αγώνα μαζί τους. Αφού τους νίκησαν, κατέλαβαν τον πρίγκιπα, τον συγγενή του βασιλιά και τον ευνούχο με δόρατα, και έκοψαν τους άλλους με σπαθιά και στη συνέχεια επέστρεψαν στα πλοία τους, οδηγώντας τους ζωντανούς αιχμαλώτους στον βασιλιά τους και φέρνοντας χρυσά δόρατα. Ο βασιλιάς ήταν πολύ χαρούμενος και ευχαρίστησε τον Θεό, ο οποίος άρχισε να παραδώσει τους εχθρούς του Τιμίου Σταυρού στα χέρια του και υποσχέθηκε να δώσει τα χρυσά δόρατα στο ναό του Θεού για τη διακόσμηση του βωμού.Το πρωί, έχοντας προετοιμάσει τους στρατιώτες για μάχη, ο βασιλιάς τους έβαλε σε μικρά σκάφη. Έρχονταν στη γη, κάλεσαν τη βοήθεια του Κυρίου και άρχισαν μια σκληρή μάχη με τους Ομιρίτες. Οι τελευταίοι, έχοντας χάσει τον ηγέτη τους, άρχισαν να έρχονται σε σύγχυση και, έχοντας δείξει το πίσω, έφτασαν στην πτήση. Οι Χριστιανοί διώκονται και τους κόβουν σαν μίσχους. Ο Θεός τους βοήθησε και κανένας από τους αντιπάλους δεν έφυγε, αλλά όλοι έπεσαν από το χριστιανικό σπαθί, οπότε δεν έφυγε κανένας που θα μπορούσε να ειδοποιήσει τον βασιλιά του Ιούδα για το θάνατο των στρατευμάτων του. Όσον αφορά τη νίκη που τους δόθηκε, οι χριστιανοί προσέφεραν ευχαριστία στον Θεό.
Αλλά δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός για τον πλήρη θρίαμβο των Χριστιανών. Τα περισσότερα από τα στρατεύματα των Ελεζβοί, που βρίσκονταν στα πίσω πλοία, αισθάνθηκαν μεγάλους περιορισμούς για δύο λόγους: είχαν έλλειψη φαγητού και ποτού. Επιπλέον, δεν ήξεραν πού ήταν ο βασιλιάς τους με τα μπροστινά πλοία. Σιδηρώς, έχοντας έναν φυλακισμένο συγγενή του βασιλιά και του ευνούχου, πήγε στην πρωτεύουσα της ομιριακής χώρας, αποκαλούμενη Far, όπου υπήρχε ένα παλάτι του βασιλιά Δουνάνα. Αν δεν βρήκε έναν φρουρό στην πόλη, ο Elezvoy τον πήρε χωρίς δυσκολία. Στη συνέχεια εισήλθε στις βασιλικές αίθουσες και καθόταν στο θρόνο του Δουνανού. κατέλαβε όλα τα πλούτη και η βασίλισσα με το δικαστήριό της τον πήρε φυλακισμένο. Μερικοί, που έφυγαν από την πόλη, ήρθαν στο βασιλιά τους Dunaan, ο οποίος συνέχισε τον πόλεμο ενάντια στα πλοία του Elezvoy, και του είπε όλα τα πράγματα πως ο Elezvoy νίκησε τα στρατεύματα και κατέλαβε την πρωτεύουσα και τη βασίλισσα.
Ακούγοντας αυτό, ο Dunaan φοβήθηκε πολύ. Κάτω από την επιρροή του φόβου, το θάρρος τον άφησε και δεν ήξερε τι να κάνει. Ο Κύριος πήρε το μυαλό του και άρχισε να εκδικεί το αθώο αίμα των χριστιανών. Ο άνομος Δούνανος φοβήθηκε όχι μόνο τον Ελίζεβο, αλλά και τους ευγενείς και τους συγγενείς του. Μην τους εμπιστευόταν και φοβόντας ότι δεν θα τους εξαπατούσαν και δεν θα τους παραδοθούν στο Σίδερο, τους δέσμευσε όλους και τον εαυτό του με χρυσές αλυσίδες και καθόταν στο στρατόπεδο του, περιμένοντας την τελική εκτέλεση. Ο καταραμένος βασιλιάς ήταν διαταραγμένος επειδή δέχτηκε φόβο, όπως κάποτε στους ηγέτες του Εδώμ, του Μωάβ και της Χαναάν, που αναφέρονται στις Ιερές Γραφές: «Τότε οι αρχιερείς του Εδώμ είχαν ντροπή, τρέμουν αγκάλιασαν τους ηγέτες του Μωάβ, απελπισμένοι όλους τους κατοίκους της Χαναάν» 6978 .
Αυτή τη στιγμή, οι χριστιανοί, που παρέμειναν στα πολυάριθμα πλοία που στέκονταν πίσω, δεν γνώριζαν τίποτα και, με μεγάλη αμηχανία και θλίψη, μακριά από το βασιλιά τους, στράφηκαν σε ένθερμη προσευχή. Αφού πραγματοποίησαν τη Θεία Λειτουργία στα πλοία και συμμετείχαν στα Θεία Μυστήρια, φώναζαν ομόφωνα στον Θεό ζητώντας βοήθεια. Και αμέσως ακούστηκε από τον ουρανό φωνή:
– Γαβριήλ, Γαβριήλ, Γαβριήλ!
Ακούγοντας αυτή τη φωνή, οι πιστοί ενίσχυσαν τα πνεύματά τους και, οπλίζοντας τον εαυτό τους για μάχη, ξεκίνησαν στα μικρά σκάφη στην ακτή.Και μεταξύ αυτών εμφανίστηκε ένας ορισμένος πολεμιστής που είχε στα χέρια του μια σιδερένια ράβδο, στην κορυφή της οποίας υπήρχε σταυρός. Το άλλο άκρο της ράβδου ήταν τόσο απότομο όσο ένα δόρυ. Με αυτό το όπλο, ο πολεμιστής πρώτα έσπευσε στην ξηρά, αμέσως πολέμησε με τον ένοπλο πολεμιστή που καθόταν στο άλογό του και τον διάτρησε με το άλογό του.Όταν το άλογο και ο ιππέας έπεσαν, αμέσως όλοι οι εχθροί φοβήθηκαν και έφυγαν από την ακτή. Οι χριστιανοί, έχοντας πάρει την ακτή, πήγαν σε τακτικές σειρές κατά των ασεβών. Υπήρξε μια μεγάλη σφαγή. Ο Κύριος μπερδεύει τους Εβραίους και τους Εθνικούς, και δεν μπορούσαν να αντισταθούν στους χριστιανούς. Και έπειτα έπεσε ολόκληρος ο στρατός του αχρείου βασιλιά Δούνανο, όπως το χορτάρι επικλινές λοξά.
Όταν οι χριστιανοί έφτασαν στη βασιλική σκηνή, βρήκαν εκεί έναν βασιλιά, δεσμευμένο σε χρυσές αλυσίδες, με πρίγκιπες και συγγενείς, που καθόταν σε κατάσταση παραφροσύνης. Και εκπλήσσονταν όλοι από αυτό το περίεργο φαινόμενο. Χωρίς να κάνουν τίποτα σε σχέση με αυτούς, οι χριστιανοί στρατιώτες φύλαξαν τους φυλακισμένους τους μέχρι να ανακαλύψουν ότι ο Τσάρος τους, ευλογημένος Yelezva, είχε πάρει την πρωτεύουσα του εχθρού. Τότε του έστειλαν τα νέα για τη νίκη του Θεού πάνω στον άσχημο Εβραίο. Αφήνοντας μέρος του στρατού στην πόλη για προστασία, ο ίδιος ο Τσάρλ Ελσέβο έσπευσε στους χριστιανούς του. Αφού βρήκε τον Δούνανο με τον οπαδό του να κάθεται σε χρυσές αλυσίδες, με το σιδερένιο χέρι τον εκτέλεσε και όλους εκείνους που ήταν μαζί του. Ο θρίαμβος των χριστιανών ήταν μεγάλος και η απερίγραπτη χαρά στη λέξη:”Οι δίκαιοι θα χαρούν όταν βλέπουν την εκδίκηση” ( Ψαλμός 57:11 ).
Επιστρέφοντας στην πόλη, ο Elezvoy εκτέλεσε όλους τους άπιστους που ήταν στα βασιλικά σώματα με τη βασίλισσα και εξολόθρευσε εντελώς όλους τους εχθρούς του Χριστού. Τότε έστειλε τα νέα στον βασιλιά Ιουστίνο και στον Αρχιεπίσκοπο της Αλεξάνδρειας, αναφέροντας ότι ο Κύριος ανέδειξε το έλεός του πάνω τους, τους έβαλε κάτω από τα πόδια των εχθρών τους και εκδίκασαν χριστιανικό αίμα. Όλοι ευχαριστούσαν τον Θεό. Ο αρχιεπίσκοπος έστειλε αμέσως επισκόπους και ιερείς στους Ομιρίτες για να διδάξουν την πίστη και να βαπτίσουν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο σίδηρος όμως άρχισε να χτίζει εκκλησίες στις πόλεις και να διαδίδει τη δόξα του ονόματος του Ιησού Χριστού. Έχοντας έρθει στη μαρτυρική πόλη του Νάγκραν, αποκατέστησε την εκκλησία, την οποία καίει ο άγιος Δούνανος – οι τάφοι των ιερών μαρτύρων ήταν όμορφα διακοσμημένοι και ενθάρρυνε όλους τους Χριστιανούς και τους δήλωσε ότι ήταν ελεύθεροι. Έβαλε τον επιζώντα γιο του Αγίου Αρεφού ως κυβερνήτη στην πόλη και σε σύντομο χρονικό διάστημα έκλεισε όλη την ομιριακή γη από την άθετη κακία και το φωτίζει με αγία πίστη. Τότε έκανε τον βασιλιά έναν ευσεβή και ενάρετο άνθρωπο, που ονομάστηκε Αβραάμ, καθιέρωσε την χριστιανική εκκλησία και τους αστικούς νόμους και με την ενίσχυση του εξωραϊσμού του, επέστρεψε με τα στρατεύματά του στην πατρίδα του, δοξάζοντας τον Θεό. Επέστρεψε με μεγάλο πλούτο, αφού τα στρατεύματά του κατέλαβαν πολλή λεία.
Φτάνοντας στη χώρα του, ο Elezvoy έδωσε όλες τις ευχαριστίες στον Θεό και έστειλε το βασιλικό στέμμα του στην Ιερουσαλήμ, και μετά από μερικές ημέρες, προδίδοντας το θέλημα του αιθιοπικού βασιλείου και τον εαυτό του, άφησε τα πάντα. Τη νύχτα έφυγε μυστικά από τους βασιλικούς θαλάμους και από την πόλη με ταπεινά ρούχα, όχι σαν βασιλιάς, αλλά σαν κάποιος ζητιάνος και έκλεισε κοντά στο μοναστήρι εκεί, σε ένα κελί, από το οποίο δεν άφησε μέχρι το θάνατό του, εργάστηκε για την ημέρα του Θεού και τη νύχτα. Το φαγητό του ήταν ένα κέικ για τρεις μέρες, μερικές φορές έφαγε σύκα και ημερομηνίες. Στο κελί του, δεν είχε τίποτε άλλο εκτός από ένα ξύλινο κουβά και ένα καλάθι. Ποτέ δεν έτρωγε κρασί και λάδι. Έτσι αρνήθηκε ολόκληρο τον κόσμο και τη δόξα του, γύρισε όλες τις σκέψεις του προς τον Θεό και τον υπηρετούσε μόνο του, έχοντας ζήσει δεκαπέντε χρόνια στο μοναχισμό. Ήταν ευλογημένος με θάνατο και πέθανε ειρηνικά. Για όλα αυτά, στον Θεό μας, η δόξα είναι πάντα, τώρα και αιώνια και για πάντα και πάντα. Αμήν.

* * *

6943
Ο θείος του Ιουστινάν, βασιλεύει από το 518 έως το 537.
6944
Η Αιθιοπία – στην Αφρική, αντιστοιχεί στην σημερινή Αβησσυνία.Βρισκόταν στον άνω ποταμό. Ο Νείλος επίσης συνορεύει με την περιοχή Thebaid της Αιγύπτου στο βορρά, με τη Λιβύη στα δυτικά, με τη νότια Αιθιοπία στο νότο και τον Αραβικό Κόλπο και την Ερυθρά Θάλασσα στα ανατολικά. Η πρωτεύουσα της πόλης είναι Avksuma. Κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, η Αιθιοπία ήταν μια ισχυρή αυτοκρατορία.κατείχε μέρος της Αραβίας. Με τη χριστιανική πίστη, φωτίστηκε τον 6ο αιώνα από τον Edenius και τον Frumentius. Τον 7ο αιώνα, οι Αιθίοπες κατακτήθηκαν από τους Άραβες. Από το έτος 727 ξεκινά εδώ η ιπποκρατία των Κοπτών.
6945
Omirites – κάτοικοι της νότιας Αραβίας, που ζούσαν κοντά στον Αραβικό Κόλπο. Κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, 11 φυλές κατοικούσαν στην Αραβία. Από αυτούς, μόνο οι Ομιρίτες και οι Σαβίτες ήταν χριστιανοί. οι υπόλοιπες φυλές, που βρίσκονται σε συχνές σχέσεις με τους Εβραίους, κράτησαν για το μεγαλύτερο μέρος της εβραϊκής θρησκείας. Οι Ομιρίτες φωτίστηκαν από τον Χριστιανισμό Θεόφιλο της Ινδίας, τον δεύτερο επίσκοπο της Αιθιοπίας πρωτεύουσα Avxuma. Στον VI αιώνα, είχαν τρεις διάσημους επισκόπους: τον Παύλο, ο οποίος σκοτώθηκε από τον βασιλιά του Δούνανα, τον Ιωάννη, τοποθετημένο κάτω από τον Ιουστινιανό, και τον Αγ. Ο Γρηγόριος, ο ζήλος της Ορθοδοξίας.
6946
Ο βασιλιάς της Αιθιοπίας, λοιπόν, βγήκε για την υπεράσπιση των Ομιριστών χριστιανών επειδή οι ίδιοι έλαβαν χριστιανισμό από την Αιθιοπία και κατά πάσα πιθανότητα βρισκόταν σε εκκλησιαστική εξάρτηση από τη μητροπολιτική Avksum.
6947
Nagran, ή Anagran, μια πόλη έξω από τον Αραβικό Κόλπο, δίπλα στα υπάρχοντα του Dunaan. Αυτή η πόλη, που κατακτήθηκε από τον Eli Gall, διοικητή του αυτοκράτορα Αύγουστου, κατά το έτος 25 σύμφωνα με το R. Hr., Ήταν υπό την αιγίδα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Ως εκ τούτου, ίσως, ήταν πιο θρησκευτικά ανεξάρτητη από τις πόλεις των Ομιρίων.
6948
Οι Σαβίτες και οι Ομιρίτες, που ζούσαν κοντά στην αραβική ακτή και σχετίζονταν από την προέλευση, τη γλώσσα και τη θρησκεία τους, τον 6ο αιώνα, συνενώνονται σε μια φυλή και ονομάζονται συχνά αδιάφορα από αυτό ή το άλλο όνομα.
6949
Οι Έλληνες ονομάζονταν Έλληνες ενώπιον του Χριστού και στην Αγία Γραφή οι παγανιστές αποκαλούνται γενικά από αυτό το όνομα, τόσο Έλληνες όσο και άλλοι λαοί, επειδή πολλοί από αυτούς μίλησαν ελληνικά (Συγγρ. Πράξεις 11: 20, 16: 1-3 ).
6950
Ένας αιρετικός μπερδεύεται με τα δόγματα της Εκκλησίας, παραμορφώνοντας αυθαίρετα τη χριστιανική αλήθεια ( 2Πετ. 2: 1 · Τιτάμ 3: 10).
6951
Έτσι οι διώκτες των χριστιανών αποκαλούσαν τον Κύριο Ιησού Χριστό – με σκοπό την ταπείνωση – ειδικά αφού ο θάνατος του σταυρού θεωρήθηκε η πιο επαίσχυντη εκτέλεση μεταξύ των Ρωμαίων.
6952
Ο Δούνανος επαναλαμβάνει τη βλασφημία εναντίον του Κυρίου, εκδιδόμενη από τους Εβραίους επισκόπους, γραμματείς, Φαρισαίους και πρεσβυτέρους, καθώς και έναν από τους ληστές που κρεμόταν στο σταυρό (Ματθαίος 27: 41-43 · Λουκάς 23:39 ).
6953
Ο Ραψάκ, διοικητής του βασιλιά της Ασσυρίας Sennacherib, στάλθηκε με έναν μεγάλο στρατό για να υποτάξει την Ιουδαία κάτω από τον βασιλιά Εζεζία. Αλλά τα Ασσυριανά στρατεύματα χτυπήθηκαν από τον Άγγελο σε μια νύχτα (185 χιλ.) Και τα κατάλοιπά τους με ντροπή επρόκειτο να επιστρέψουν στη γη τους ( 2 Βασιλέων 18: 13-37 , Isa.36,37 ).
6954
Σύμφωνα με μερικούς, ο επίσκοπος Παύλος σκοτώθηκε με εντολή του Ντουάνα. Όταν ρωτάει για αυτόν, ο βασιλιάς αποκαλύπτει την αβεβαιότητα: είναι η σειρά του πραγματικά εκπληρωμένη;
6955
Οι κληρικοί είναι μέλη του κλήρου της Εκκλησίας.
6956
Ο Νεστόριος – από το 429, επίσκοπος Τσαρεγκτράτσκι. Μετά από τις διδασκαλίες του Θεόδωρου, επίσκοπος του Mopsuest, υποστήριξε ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ο αληθινός Θεός, αλλά ένας άνθρωπος, ο γιος του Ιωσήφ και της Μαρίας, ο οποίος τιμάται για την αγιότητα της ζωής, την ιδιαίτερη χάρη του Θεού και μας σώζει όχι με εξαναγκαστικό θάνατο, αλλά με οδηγίες και παράδειγμα ζωής. Για αυτή την αίρεση, ο Νέστορις αποκήρυσσε την αλήθεια στο 3ο Οικουμενικό Συμβούλιο και πέθανε στο Θηβαΐδη το 436.
6957
Σύμφωνα με τον ορισμό της Τέταρτης Οικουμενικής Σύμβασης (451), στον Ιησού Χριστό οι δύο φύσεις συνδέονται “αδιάσπαστες, αμετάβλητες, αδιαχώριστες, αναπόσπαστες”.
6958
Ο Κύριος κήρυξε το ευαγγέλιο στη Γαλιλαία πιο συχνά απ ‘ό, τι σε άλλες περιοχές της Παλαιστίνης. Από τη Γαλιλαία πήρε ταξίδια στην Ιερουσαλήμ, από τους Γαλιλαίους επέλεξε τους αποστόλους του και εμφανίστηκε στη Γαλιλαία μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς. Άλλοι Εβραίοι δεν τους άρεσαν οι Γαλιλαίοι και το ίδιο το όνομα «Γαλιλαίος» ήταν περιφρονητικό ( Ματθαίος 13: 64-67 · Ιωάννης 7: 41-62 ). Ο Δούνανος στην περίπτωση αυτή ακολουθεί το παράδειγμα των Εβραίων και του Ιουλιανού Αποστάτη, που κάλεσε τον Κύριο Ιησού Χριστό – το Γαλιλαίο
6959
Αυτό το κάλεσαν οι Ιουδαίοι του Κυρίου Ιησού Χριστού, διότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της γήινης ζωής Του σε αυτή τη μικρή και φτωχή πόλη ( Ματθαίος 2:23 ).
6960
Porfira – μωβ ακριβά ρούχα, με τη μορφή ενός μακρύ μανδύα που φοριούνται από τους κυρίαρχους σε επίσημες περιπτώσεις. Το διάδημα είναι το βασιλικό στέμμα.
6961
Με αυτή τη λέξη εννοείται ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Νυμφίος της Εκκλησίας Του και κάθε Χριστιανική ψυχή ( Ψαλμός 4: 9 · Ιωάννης 3:29 ·Ματθαίος 25-13 ).
6962
Ο Δούνανος θεώρησε τον Κύριο Ιησού Χριστό ως απλό άνθρωπο, τον γιο της Μαρίας και του Ιωσήφ.
6963
Gideon – Δικαστής του Ισραήλ (1245 π.Χ.). Ονομάστηκε από τον Θεό για να παραδώσει τον Ισραήλ από τους Μαντιανούς, περικύκλωσε τον εχθρικό στρατόπεδο με 300 άοπλους πολεμιστές το βράδυ και τους οδήγησε σε τέτοια σύγχυση, ώστε να χτυπήσουν ο ένας τον άλλον, έφυγαν και εξοντώθηκαν ( Κριτές 7: 1-25 ). Οι Μαδιάνοι ζούσαν στην Αραβία.Κατεβαίνοντας από το Μαντιάν, ο γιος του Αβραάμ από το Χέττουρ, είχαν σχέση με τους Ομιρίτες. Λόγω αυτών, και αναφέρεται στο St. Arefa.
6964
( 1 Βασιλέων 18: 17-18 ). Αχαάβ, γιος του Αμρίου, βασιλιάς του Ισραήλ (924-903 π.Χ.). Εισήγαγε τη λατρεία του Baal και του Astarte στο Ισραήλ. Ο προφήτης Ηλία ο Φεσβιτς εξέθεσε απειλητικά τον κακό βασιλιά (1 Βασιλέων 17-19 ).
6965
Το σκήπτρο είναι ένα μικρό προσωπικό, ένα σημάδι υπέρτατης εξουσίας. Κατά το γάμο στο βασίλειο, οι κυρίαρχοι τον κράτησαν στο δεξί του χέρι.
6966
Ο Φαραώ είναι το κοινό όνομα των αρχαίων βασιλιάδων της Αιγύπτου.Στις Αγίες Γραφές το όνομα Φαραώ εμφανίζεται ως επί το πλείστον ένα, χωρίς ένα σωστό όνομα. Εδώ, βέβαια, ένας Φαραώς που ονομάζεται Tutmosis, ή Amenophis, ο οποίος βασίλευσε κατά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο ( Εξόδου 5-14 ). Πέθανε με όλο τον στρατό του στην Ερυθρά Θάλασσα ( Παρ 14.15: 1-21 ).
6967
( Ψαλμός 8: 3 ). Ο ψαλμός αντιπροσωπεύει έπαινο από τα χείλη των βρεφών στην είσοδο του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ (Κατά Ματθαίον 21:16 ).
6968
Η Περσία συνορεύει με την Αραβία στα βορειοανατολικά. Κάτω από τον βασιλιά εννοείται ο Khozra Nugiirvan, ένας σύγχρονος του Ιουστίνου του Έλληνα.
6969
Saracens – Μια φυλή της Αραβίας που ζούσε νότια της Κασπίας Θάλασσας και του Καυκάσου και απλώνεται στη Συρία και την Παλαιστίνη.Το ίδιο το όνομα τους παράγεται είτε από τη Σαρά, τη σύζυγο του Αβραάμ, είτε από την τουρκική λέξη Sharakun, δηλαδή την ανατολική.
6970
Στα νότια της Αλεξάνδρειας υπήρχε η έρημος του Νίτρου, όπου οι ασκητές της Αιγύπτου, οι θεραπευτές, πέρασαν την ασκητική ζωή. Η αρχή του μοναχισμού τέθηκε από τον Άγιο Αμβών, σύγχρονο του Αγίου Αντωνίου (3ος αιώνας). Στη Νιτρότα, ο Άγιος Αμμών ίδρυσε ένα μοναστήρι και ο Άγιος Αντώνιος έθεσε τα θεμέλια για την ίδρυση των ερημιτών. Στα τέλη του 4ου αιώνα χτίστηκαν έως και 60 μοναστήρια σύμφωνα με το χάρτη του Αγίου Παχόμιου. Στα νότια της Νιτρίας υπήρχε η έρημος Skitskaya, όπου ζούσαν πολλοί μοναχοί.
6971
Με την “χαμηλότερη” Αιθιοπία, βέβαια, τη βόρεια πεδιάδα. Οι δυνάμεις του εδάφους στάλθηκαν από την Εζρά μέσω της Θηβαΐδης και της Αιγύπτου στα βόρεια του Σινά και των Αραβικών Χερσονήσων. Στο βόρειο τμήμα του ενός ή του άλλου (δεν είναι γνωστό με ακρίβεια), τα στρατεύματα χάθηκαν σε ερήμους και βουνά και οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν.
6972
Εδώ, βέβαια, η πόλη Σκύλης στην είσοδο του Αραβικού Κόλπου, η οποία χρησίμευε ως λιμάνι για το εμπόριο με την Ινδία.
6973
Το λιβάνι ήταν ένα φυσικό προϊόν της παράκτιας Αιθιοπίας, το οποίο μαζί με την ειρήνη και την κανέλα, οι κάτοικοι της χώρας διεξήγαγαν εκτεταμένο εμπόριο.
6974
( Ρωμαίος 12:19 ). Το νόημα του κειμένου: ο μόνος Κύριος έχει το δικαίωμα να τιμωρήσει τους ανθρώπους για τις πράξεις τους.
6975
Η βαθμίδα ισούται με 871 2 πτέρυγες. Επομένως, το στενό πέρασμα είναι πολύ μικρότερο από 1 2 versts.
6976
( Ψ. 106: 23-24 ). Αυτές οι λέξεις έχουν την ακόλουθη σημασία: Ο Θεός σε όλες τις περιστάσεις της ζωής κατευθύνει τα θύματα των ανθρώπων και κατευθύνει τα μονοπάτια τους, εξαλείφοντας τα εμπόδια και τους κινδύνους.
6977
Τα χρυσά δόρατα ήταν ένα σημάδι της αξιοπρέπειας του πρώτου σκλάβου του βασιλιά.

6978
( Εξ . 15,15 ) Το πέρασμα των Εβραίων μέσω της Ερυθράς Θάλασσας και ο θάνατος του Φαραώ με τα στρατεύματά του προκάλεσε φόβο σε όλους τους Χαναανίτες λαούς που είδαν στην περίπτωση αυτή τη βοήθεια του Θεού και την προστασία του επιλεγμένου λαού.