ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
Ο Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων
Μέθοδον Μεθόδιος βίου πρὸς βίον,
Μεθεὶς ὁδεύει, οὗ μέθοδος οὐ πέλει.
Εἰκάδι ἀρχιθύτην Μεθόδιον ἄορ κατέπεφνεν.
Βιογραφία
Ο Άγιος Μεθόδιος έζησε κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Η σπάνια αρετή του και η μεγάλη μόρφωση που τον διέκρινε τον ανέβασαν στον επισκοπικό θρόνο των Πατάρων.
Святой Мефодий.
Около 1350 года. Монастырь Дечаны, Косово, Сербия.
Ο Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων
Τοιχογραφία τού έτους περίπου το 1350 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι
Κοσσυφοπέδιο. Σερβία
Σαν επίσκοπος, επεδίωκε να επιτελεί τέλεια τα καθήκοντα του. Ο φωτιστικός λόγος του, σε συνδυασμό με το άγιο παράδειγμα του, έτρεφε τις ψυχές των ανθρώπων του ποιμνίου του. Ήταν ακοίμητος φρουρός του ορθοδόξου δόγματος και αποφασισμένος σε όλη του τη ζωή «φυλάσσειν τὰ δόγματα τὰ κεκριμένα ὑπὸ τῶν ἀποστόλων» (Πράξεις των Αποστόλων, ιστ’ 4). Να φυλάττει, δηλαδή, τις αποφάσεις, που είχαν οριστικά κριθεί σαν μόνες ορθές από τους Αποστόλους. Γι’ αυτό και πέτυχε μετά από συστηματικό αγώνα να περιορίσει σημαντικά στην επαρχία του τους οπαδούς των λανθασμένων δοξασιών του Ωριγένη. Όμως, αυτοί οι λίγοι που έμειναν, για να εκδικηθούν, κατάφεραν να βάλουν δικό τους υπηρέτη κοντά στο Μεθόδιο. Και κάποια μέρα που ο επίσκοπος αρρώστησε, τον σκότωσε με μαχαίρι. Αλλά ενώ τον μαχαίρωνε, ο Μεθόδιος άκουσε το δολοφόνο να λέει: «έτσι σκοτώνουν οι Ωριγενιστές». Τότε μειδίασε ελαφρά και έγειρε το κεφάλι του ευχαριστημένος, παραδίδοντας το πνεύμα του στον Κύριο. Ήταν η χαρά, διότι έπεφτε θύμα του καθήκοντος του να διαφυλάττει τα ορθά δόγματα της Εκκλησίας.
Мучение св. Мефодия. .
Фреска. 1547 г. Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука.
Μαρτύριο Αγίου Μεθοδίου
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ. ἀπό τόν
Τζώρτζη (Ζώρζης) Fuca στην Ιερά Μονή Διονυσίου Άγιον Όρος
Мефодий еп. Патарский, сшмч. (20 июня)
Менологий 17 – 20 июня; Византия. Греция; XIV в.;
памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека
(Bodleian Librry)
Ο Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων
Βυζαντινό Μηνολόγιο τού Ιουνίου (17 – 20) τού 14ου αιώνα μ.Χ.
και ευρίσκεται στην Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία
Сщмч. Мефодий. Фреска монастыря Воронец. Молдова. Румыния. XVI в.
Μαρτύριο Αγίου Μεθοδίου
Τοιχογραφία (Fresco) τού 16ου αιώνα μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Βορονέτ Μολδαβία Ρουμανία,
ένα από τα μοναστήρια της Νότιας Μπουκοβίνα , βρίσκεται στο χωριό Voronet κοντά στην πόλη της Gura Humorului .
Мефодий еп.Патарский, Иосиф св., Критские мчч., Петр св., Терентия еп. Иконийский, Иулиан Тарсийский, мч, Евсевий еп. Самосатский. Минея на июнь. Северо-западный купол. Северная сторона; Балканы. Сербия. Грачаница; XIV в.; местонахождение: Сербия. Косово. Монастырь Грачаница. Купол
Άγ. Μεθόδιος Ἐπ. Πατάρων, , Όσιος Ιωσήφ., Άγ. Μάρτυρες Κρήτης., Όσιος Πέτρος., Άγ. Τερέντιος Ἐπ.. Ικόνιου, Μάρτυρας Ιουλιανός Ταρσού, ο Ευσέβιος, επίσκοπος. Σαμόσατων. Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ. στον βορειοδυτικά θόλο τής Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία
Ο Σ. Εύστρατιάδης όμως, στο Αγιολόγιο του, έχει άλλη γνώμη περί των βιογραφικών στοιχείων του Αγίου αυτού και την παραθέτουμε ως έχει: «Ἤκμασε περὶ τὰ τέλη τοῦ γ´ καὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ δ´ αἰώνος· κατὰ τὸν Ἱερώνυμον (De Νirill. 83) καὶ τὸν ἱστορικὸν Σωκράτην (Ἐκκλ. Ἱστ. 6,13) ἦν οὐχὶ Πατάρων ἐπίσκοπος, ἀλλὰ Ὀλύμπου τοῦ ἐν Λυκίᾳ καὶ εἴτα ἐπίσκοπος Τύρου (τῆς Φοινίκης), κατ᾿ ἄλλην δὲ γνώμην, ἐπίσκοπος Φιλίππων τῆς Μακεδονίας. Ἡ τοιαύτη πλάνη, τοῦ νὰ λέγεται Πατάρων ἐπίσκοπος, προῆλθεν ἐκ τοῦ ὅτι ὁ περὶ ἀναστάσεως διάλογος αὐτοῦ ἐκτυλίσσεται εἰς τὰ Πάταρα. Ὁ Μεθόδιος ἦν διαπρεπὴς ἀρχιερεὺς καὶ πλατωνικὸς φιλόσοφος, ἀντίπαλος σφοδρὸς τῶν Ὠριγενιστῶν καὶ ποιητὴς δόκιμος, ὡς φαίνεται ἐκ τοῦ περισωθέντος ἔργου αὐτοῦ «Συμπόσιον τῶν δέκα παρθένων ἢ περὶ ἁγνείας». Κατὰ τὸν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ διωγμὸν ὑπέστη τὸν μαρτυρικὸν θάνατον ἐν Χαλκίδι (τῆς Συρίας).
Ιερά Λείψανα
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Μεθόδιε· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ, διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. θείας πίστεως.
Θείαν μέθοδον τῆς εὐσεβείας ἐθησαύρησας τῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς ἱεράρχης καὶ μάρτυς, Μεθόδιε· σὺ γὰρ σοφίας τὸν πλοῦτον δρεψάμενος, ἀθλητικῶς τὸ σὸν τάλαντον ηὔξησας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Минея – Июнь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Ιούνιος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Θυσιαστήριον τερπνὸν τὴν καρδίαν, ἀποτελέσας ἐν αὐτῷ ἀναιμάκτους, Ἱερουργὲ προσήγαγες θυσίας Θεῷ, ἀθλήσας δὲ στερρότατα, καὶ τυθεὶς προσηνέχθης, θυσία ὦ Μεθόδιε, δι’ ἡμᾶς τῷ τυθέντι, ὃν ἐκτενῶς ἱκέτευε ἀεί, πάντας σωθῆναι, τοὺς πόθῳ ὑμνοῦντάς σε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν Ὁσίων ἡ καλλονή, καὶ αἱρετιζόντων, ὁ θειότατος ἐλεγκτής, τῶν Ἀρχιερέων, τὸ καύχημα τὸ μέγα, καὶ κλέος τῶν Μαρτύρων, Πάτερ Μεθόδιε.
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ
Εν ταις εσχάταις ημέραις του εβδόμου αιώνος επαναστατήσονται οι Αγαρηνοί και περικυκλώσουσι τα τείχη της Πόλεως Βυζαντίου, και συναχθήσονται πάντα τα Έθνη εν αυτή και Επτάλοφος στρέψει το πρόσωπον αυτής επί της δύσιν του ηλίου και ουαί Σοι Επτάλοφε, εκ τοιαύτης οργής, όταν κυκλωθής υπό στρατοπέδου πολλού και κυρειυθής ως δια μικρού πράγματος, και τα ωραία Σου τείχη πεσούνται ωσεί καλιά, και πατήσει το μειράκιον επί Σε χαλινώ, το σκήπτρον θήσει, και εν αυτώ ου μένει και βάλει τας χείρας αυτούς εις τα Άγια του Θεού Θυσιαστήρια, και τα Άγια αποκρούσουσι και τρώσουσι τους ιούς της απωλείας, και μετά ταύτα εγερθήσεται ο όφις ο κοιμώμενος και πατάξει τον κόρακα, και το διάδημα αυτού, ανακολπωσάμενος, και μεγαλυνθήσεται το όνομα αυτού, προς μικρόν, οι δε υιοί της απωλείας στηρίξαντες δώσι τα πρόσωπα αυτών επί την δύσιν του ηλίου, και ούτω δώσει ο όφις ο κοιμώμενος θάνατον όσιον, και κρατήσει επί Επταλόφου το Ξανθόν γένος, εξ ή πέντε, και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα, και φάγονται εξ αυτών πολλοί εις εκδίκησιν των Αγίων, κρατήσουσι δε επί την Ανατολήν προνοηταί τρεις, και δύσει (οδείναι) ο προφητεύων, και μετά τούτον εγερθήσεται αυτόνομος, και μετά τούτον έτερος λύκος αγριώδης, και δείρωσι τους Ισμαηλίτας, και διώξουσιν αυτούς έως Κολωνίαν, και ταραχθήσονται και τα καθήμενα Έθνη, άτινα εισί επί τα βόρεια μέρη, κινήσουσι μετά μεγάλης βίας και δριμύτητος θυμού, και χωρισθήσονται εις τέσσαρας αρχάς, και η μεν πρώτη εις Έφεσσον, η δε Δευτέρα εις τα Μελάγια, η τρίτη εν Ακροκάμπω, ήγουν εις την Πέργαμον, και η τέταρτη εις Βιθυνίαν, και σωρεύσουσι ξύλα πολλά, και καταπατήσουσιν αυτής τα όρια, τότε ταραχθήσονται τα έθνη τα καθήμενα επί Νότου γωνίας, και εγερθήσεται ο Μέγας Φίλιππος μετά γλωσσών δέκα οκτώ, συναχθήσονται εν τη Επταλόφω, και συγκροτήσουσι πόλεμον, οις ου γέγοναι πώποτε, και δραμούσιν εις τας εμβολάς και εις τας ρύμας της Επταλόφου, και ο φόνος των ανθρώπων ως ποταμός κινήσει, και θολωθήσεται η θάλασσα εκ του αίματος έως τα βάθη της αβύσσου.
Τότε ο βους βοήσει και η ξηρόλαφος θρηνήσει, και τότε σταθώσιν οι ίπποι, και φωνή εξ ουρανού κράξει, στώμεν, στώμεν, ειρήνη υμίν αρκεί η εκδίκησης αύτη επί τους απειθείς και ανηκόους, και απέλθετε επί τα δεξιά μέρη της Επταλόφου, και εκεί ευρήσεται άνθρωπον επί δύο κίονας ιστάμενον εν κατηφεία πολλή, (έσται δε λαμπρός το είδος, δίκαιος, ελεήμων, φορών πενιχρά, της όψει αυστηρός και τη γνώμη πράος) έχοντα επί τον δεξιόν αυτού πόδα καλάμου τύλωμα, και φωνή υπό του αγγέλου κηρυχθήσεται, συνήσατε αυτόν Βασιλέα, και δώσουσιν αυτώ εις την δεξιάν χείρα ρομφαίαν, λέγοντες αυτώ, ανδρίζου Ιωάννη, και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου, και επάρας την ρομφαίαν παρά του αγγέλου, πατάξει τους Ισμαηλίτας Αιθίοπας, και πάσαν γενεάν άπιστον.
Τους δε Ισμαηλίτας μερίσει εις τρία μέρη και την μεν πρώτην εν ρομφαία, την δε δευτέραν βαπτίσει, την τρίτην καταδουλώσει εν τη Ανατολή και εν τω υποστρέφεσθαι αυτόν, ανοιχθήσονται οι θησαυροί της γης, και πάντες πλουτίσωσι, και ουδείς εξ αυτών πένης, και η γη αποδώσει τον καρπόν αυτής εκατονταπλασίονα, τα δε όπλα τα πολεμικά γενήσονται εις άροτρα και δρέπανα και βασιλεύσει έτη τριάκοντα πέντε, και μετά την τελευτήν αυτού, βασιλεύσει έτη δώδεκα, και Ούτος προείδε τον θάνατον αυτού, και Ούτος πορεύσεται εις Ιεροσόλυμα, και παραδώσει την Βασιλείαν Αυτού τω Θεώ, και έκτοτε βασιλεύσουσιν οι τέσσαρες υιοί αυτού, και ο μεν πρώτος βασιλεύσει εν τη Ρώμη, ο δε δεύτερος εν Αλεξανδρεία, ο τρίτος εν Θεσσαλονίκη και ο τέταρτος εν Επταλόφω.
Ούτοι αλληλομαχήσαντες, στρατοπεδεύσουσιν επ’ αλλήλους, και τους ιερείς και μοναχούς στρατοπεδεύσουσι, και ουδείς εξ αυτών σωθήσεται, και εν τω μη είναι άνδρα δίκαιον βασιλεύσει γύναιον μιαρόν και αναίσχυντον εν τη Επταλόφω και αυτή μιανεί τα άγια του Θεού θυσιαστήρια, και αύτη σταθείσα εν μέσω της Επταλόφου, κηρύξει φωνή μεγάλη λέγουσα, τις Θεός πλην εμού; και τις ο ανθιστάμενος εν τη εμή βασιλεία; και ευθύς σεισθήσεται η Επτάλοφος, και καταποντισθήσεται σύμψυχος εν βυθώ απωλείας, και μόνος μέλλουσι θρηνείν την Επτάλοφον, και ούτος βασιλεύσει εν Θεσσαλονίκη έτερος επί χρόνου μακρού, είτα καταποντισθήσεται και η Σμύρνη και η Κύπρος από ανεμοστροβίλου θαλάσσης, και τότε βασιλεύσει ο Αντίχριστος, και πράξει κατά φαντασίαν φοβερά και εξαίσια πράγματα, ώστε ει δυνατόν και τους εκλεκτούς πλανήσει, καθ’ α φησι Κύριος, μέλλει γαρ γεννηθήναι εξ Εβραίων, φυλής Δαν, εκ μιαράς παρθένου άνθρωπος, ενδεδυμένος καθάπερ ο Διάβολος, και το μεν πρώτον δείξαι πραότητα, ταπείνωσιν εις τον κόσμον, και υπόκρισιν δείξει εις τους ανθρώπους, και τότε μέλλει υπό του πλήθους αγαπηθήναι, και αναγορευθείς βασιλεύς ποιήσει εξαίσια έργα, αγαπήσει δε πρώτον τους Ιουδαίους, και τον κατεστραμμένον ναόν ανοικοδομήσει, και γενήσονται λοιμοί και λιμοί, καταποντισμοί κατά τόπους, και ύδατα αποφράξουσιν, ο ουρανός ου δώσει την δρόσον αυτού επί την γην, και κρατήσει ο τριασκατάρατος ούτος δαίμων έτη τρία και μήνας εξ, τότε κολωβοθήσονται αι ημέραι, και ο χρόνος ως μην διαβήσεται, και ο μην ως εβδομάς, ως μία ημέρα και η ημέρα ως ώρα.
Μετά ουν την συμπλήρωσιν, βρέξει ο Θεός πυρ επί την γην, και η γη κατακαήσεται πήχεις τριάκοντα, τότε βοήσει η γη προς Κύριον, και δημιουργόν αυτής λέγουσα, Παρθένος ειμί, Κύριε ενώπιόν Σου, και ουκ έστιν εν εμοί αμαρτία, τότε οι ουρανοί ως βιβλίον έσονται, και οι άγγελοι, του Θεού σαλπίσουσι τας εαυτών σάλπιγγας και οι απ’ αιώνος δίκαιοι αναστήσονται, και στηθήσονται αι εκ δεξιών του Υψίστου, οι δε αμαρτωλοί εξ ευωνύμων.
Κι οι μεν δίκαιοι απελεύσονται εις τον Παράδεισον, οι δε αμαρτωλοί εις την Κόλασιν, και προς τον βύθιον δράκοντα εν βυθώ Ταρτάρου, ίνα συν τοις υπουργοίς αυτού αυτόν προσκυνώσι και βασιλέαν αυτόν επιγράψαντες, κολάζωνται αιωνίως.
Ημάς δε πάντας γένοιτο επιτυχείν της Χριστού βασιλείας, προσκυνείν δε Πατέρα, Υιόν και Πνεύμα Άγιον, την μίαν θεότητα και βασιλείαν, εν Χριστών τω Κυρίω ημών ω η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
http://www.filoumenos.com/forum/viewtopic.php?p=49232#sthash.JuoCgqfp.dpuf
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
B. N. Τατάκη Ο Βυζαντινός Μυστικισμός ( Κυριώτερα Ρεύματα )
Νικόλαος ο Καβάσιλας – Έργα του
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
(Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.)
Νικόλαος Καβάσιλας και Συμεών Θεσσαλονίκης.
Οι θεμελιωτές της Θεολογίας της Βυζαντινής Λατρείας
Αρχιμ. Νικολάου Χ. Ιωαννίδη, Δρος Θ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΒΑΣΙΛΑ
Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας
Ἁγίων συμμέτοχος σαφῶς ἐγένου
Ζωὴν βιώσας Νικόλαε ἁγίαν.
Νικολέω θεοῖο φέρτατον κῦδος ᾄσμασιν ὕδω.
Βιογραφία
Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1322 μ.Χ. και ήταν ανεψιός του Νείλου Καβάσιλα, ο οποίος χρημάτισε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Το πατρικό του επώνυμο ήταν Χαμαετός, κράτησε όμως το μητρικό επώνυμο Καβάσιλας προφανώς λόγω της ισχυρής παρουσίας του Θείου του. Έκανε λαμπρές σπουδές ρητορικής, Θεολογίας, φιλοσοφίας και φυσικών επιστημών στη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Για ένα διάστημα διετέλεσε σύμβουλος του Κατακουζινού ο οποίος στα τελευταία χρόνια της ζωής του, εκάρη μοναχός και διέμενε στην περιώνυμη Μονή των Μαγγάνων.
Ο Άγιος ασπάσθηκε τις απόψεις και ιδέες του Γρηγορίου Παλαμά για τον ανατολικό μυστικισμό και το ησυχαστικό πνεύμα. Υπήρξε πολυγραφότατος και πληθωρικός συγγραφέας αξιολογότατων Θεολογικών, ερμηνευτικών, λειτουργικών, ασκητικών και διδακτικών έργων, ως και περίφημων πανηγυρικών λόγων, επιστολών, επιγραμμάτων και κειμένων πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου.
Μετά από πολλές περιπέτειες για τις απόψεις του περί ορθοδόξου μοναχισμού και δη κατά των Βαρλαάμ και Ακινδύνου, εκοιμήθη ειρηνικά λίγο μετά το 1391 μ.Χ.. Η Αγιοκατάταξη του έγινε στις 19 Ιουλίου του 1983 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖος διδάσκαλος, καὶ ὑποφήτης σοφός, δογμάτων τῆς πίστεως, καὶ ἀρετῶν ἱερῶν, Νικόλαε Ὅσιε, ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ βίου καὶ λόγου. Ὅθεν Θεσσαλονίκη, τῇ σῇ δόξῃ καυχάται, καὶ πόθῳ ἑορτάζει, τὴν πάνσεπτον μνήμην σου.
Κοντάκιον
Ἦχος β´. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Λόγῳ ἐνθέῳ ἀνύων τὸν βίον σου, περιφανὴς ἐν σοφίᾳ καὶ χάριτι, καὶ ἐν λόγου δυνάμει γενόμενος, τῆς εὐσεβείας διδάσκαλος πέφηνας· διὸ σὲ ὑμνοῦμεν Νικόλαε.
Κάθισμα
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῦ κόσμου ὑπέρτερος, καίτοι ἐν κοσμῶ τελῶν, ἐδείχθης Νικόλαε, δι᾿ ἐγκρατείας πολλῆς, καὶ γνώμης στεῤῥότητι· ὅθεν σε μετὰ τέλος, ἡ οὐράνιος δόξα, δέδεκται θεοφόρε, ὡς θεράποντα θεῖον καὶ νῦν σὺν τοῖς Ἀγγέλοις, ὑπὲρ ἡμῶν ἱκέτευε.
Ὁ Οἶκος
Ἀπὸ νεότητος σοφέ, ἀνατεθεὶς Κυρίῳ, τῶν ἐνταλμάτων τοῦ Θεοῦ, ἐν διανοίᾳ καθαρᾷ, ἐβάδισας τὰς τρίβους· καὶ τῆς σοφίας καταλαβὼν τὸ ἄκρον, πολὺς ἐν φρονήσει, καὶ μέγας ἐν γνώσει παντοδαπεῖ ἀνεδείχθης ἐν τῷ κόσμῳ· τῆς γὰρ σαρκὸς νεκρώσας τὸ φρόνημα, τῆς ζωηφόρου ἐνεργείας τοῦ Παρακλήτου τὰς διαδόσεις εἰσεδέξω, καὶ τῆς εὐσεβείας μυσταγωγεὶς τὴν λαμπρότητα, καὶ ἐναρέτου ζωῆς τὴν ἀκρίβειαν, καὶ τῶν θείων δογμάτων τὸ ἀπαραχάρακτον κῦρος, ὡς ἀληθείας ὑποφήτης θεόσοφος, καὶ τοῦ Χριστοῦ θεράπων γνήσιος· διὸ σὲ ὑμνοῦμεν Νικόλαε.
Μεγαλυνάριον
Λόγῳ καὶ σοφία πνευματικῇ, λαμπρῶς διαπρεπῶν, ὡς τῷ βίῳ διαπρεπής, διδάσκαλος θεῖος, τῆς Ἐκκλησίας ὤφθης, Νικόλαε παμμάκαρ, Ἀγγέλων σύσκηνε.
