ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤHΣ OΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ AΓΙΩΝ ΕIΚΟΝΩΝ
Α΄ Κυριακή των Νηστειών – της Ορθοδοξίας
Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων -, τέλη 16ου – αρχές 17ου αιώνα μ.Χ.
απο τον Εμμανουήλ Τζανφουρνάρη
Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 – 843 μ.Χ.).
Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος (717 – 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.
Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του! Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και ευλάβεια. Η προσκύνηση της ιερής εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G . 32,149) και «Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356). Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας.
Η εικόνα έχει τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.
Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας.
Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος β’.
Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
ὑπό Ἰγνατίου Διακόνου καί Σκευοφύλακος. αὐτοῦ μαθητοῦ (σελίδες 41 -160 )
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑΝ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΥΤΟΥ
Νικηφόρου Ιστορία σύντομος (Patrologia Graeca).
DE S. NICEPHORO PATRIARCHA CONSTANTINOPOLITANO
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων
του Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού,
Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Νίκης ἑορτὴν ἡ πόλις Νικηφόρε,
Δοχὴν ἄγει σου Λειψάνου Νικηφόρου.
Χοῦς τρισκαιδεκάτῃ Νικηφόρου ἄστυ εἰσήχθη.
Τοῦ Πατριάρχου Πατριάρχης πλησίον,
Θείου γέροντος, Ἀβραὰμ Νικηφόρος.
Δευτερίῃ Νικηφόρος εἰς Ἐδὲμ εὕρατο μοίρην.
Βιογραφία
(βλέπε καί 2 Ιουνίου)
Ο Άγιος Νικηφόρος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το758 μ.Χ. Οι γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία άνηκαν σε αρχοντική και επίσημη κοινωνική τάξη αλλά ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι οι οποίοι γαλούχησαν τον γιο τους με τα νάματα των Θείων Γραφών. Η προσήλωση μάλιστα του πατέρα του στην ορθή πίστη, έγινε αιτία να διωχθεί και να εξορισθεί από τον εικονομάχο και δυσεβή αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε’, τον Κυπρώνυμο στη Νίκαια, όπου και πέθανε.
Св. Еразм (1 июня) и свт. Никифор.
Фреска. Около 1350 года.
Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия.
Οι Άγιοι Έρασμος (1 Ιουνίου) καί Νικηφόρος
Τοιχογραφία (Fresco). τού έτους περίπου 1350 μ.Χ
στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα
τής Ιεράς Μονής Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.
Свт. Никифор.
Фреска 1318 год.
Благовещенской церкви
монастыря Грачаница. Сербия (Косово).
Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Τοιχογραφία (fresco) τού έτους 1318 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου
τής Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο (Κόσσοβο) Σερβία
Святитель Никифор Исповедник,
Патриарх Константинопольский.
Фреска Около 1316 года.
церкви Св. Никиты в Чучере,
Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής,
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Τοιχογραφία ( Fresco) τού έτους 1316 μ.Χ.
στον Ναό τύυ Αγίου Νικήτα
στο Chucher-Sandevo, Σκόπια
από τους Θεσσαλονικής αγιογράφους Μιχαήλ Αστραπά και Ευτυχή
Святитель Никифор Исповедник, Патриарх Константинопольский.
Фреска 1316 – 1318 года. церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино
Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Τοιχογραφία ( Fresco) μεταξύ τών ετών 1316 – 1318 μ.Χ.
στον Ναό τύυ Αγίου Γεωργίου Στάρο Ναγκορίτσινο, Σκόπια
από τους Θεσσαλονικής αγιογράφους Μιχαήλ Αστραπά και Ευτυχή
Святитель Никифор Исповедник,
Патриарх Константинопольский.
Фреска Вторая половина XIII века.
церкви Св. Николая в Манастире
Ο Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής,
Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης.
Τοιχογραφία (fresco) τού Δεύτερου μισού του 13ου αιώνα μ.Χ.
στον Ναό τού Αγίου Νικολάου στο Manastir. Σκόπια
Προικισμένος με ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες, απέκτησε μεγάλη θεολογική και θύραθεν εκπαίδευση. Γρήγορα όμως αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του στον Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στην άσκηση και τη μελέτη των Θείων Γραφών. Όμως ο αυτοκράτορας τον υποχρέωσε να αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν εκοιμήθη ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α’, υπέδειξε ως άξιο διάδοχό του τον Νικηφόρο. και όντως την Κυριακή του Πάσχα του 806 ανήλθε στον Πατριαρχικό Θρόνο. Θρόνος ο οποίος ισοδυναμούσε με Γολγοθά.
Перенесение мощей Никифора патриарха Константинопольского (13 марта)Менологий 13 – 16 марта; Византия. Греция; XIV в.; памятник: Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion); 10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд. Бодлеанская Библиотека (Bodleian Library)Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής Πατριάρχης ΚωνσταντινούποληςΒυζαντινό Μηνολόγιο τού Μαρτίου (13 – 16) τού 14ου αιώνα μ.Χ. και ευρίσκεται Αγγλία. Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη. Αγγλία
Минея – Март (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в.
Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναίο – Μάρτιος Εικονίδιο. Russ. τοῦ 17 αἰ..
Από τήν Εκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσειο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.
Минея – Июнь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.Μηναίο – ΙούνιοςΕικονίδιο. Russ. τοῦ 17 αἰ.. Από τήν Εκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσειο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.
Έδωσε σκληρούς αγώνες για την τιμή και την προσκύνηση των ιερών Εικόνων. Όταν όμως το 813 μ.Χ. ανέβηκε στο θρόνο της Βασιλεύουσας, ο ασεβής Λέων Ε’, ο Αρμένιος, ξέσπασε μεγάλος και απηνής διωγμός κατά των εικονολατρών. Η αγέρωχη στάση και εμμονή του Νικηφόρου στην προστασία της Ορθοδοξίας, προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα, ο οποίος τον απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και τελικά, αρκετά ταλαιπωρημένος παρέδωσε στο δίκαιο μισθαποδότη Θεό το πνεύμα του στις 2 Ιουνίου 822 μ.Χ.
Μετά το τέλος της εικονομαχίας και την αναστήλωση των ιερών εικόνων, με αίτηση του Πατριάρχη Μεθοδίου (842 – 846 μ.Χ.) στους βασιλείς Μιχαήλ και Θεοδώρα , ενεκρίθη η ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Νικηφόρου στη βασιλεύουσα και αναγνωρίστηκε σαν ένας από τους ενδοξότερους αθλητές της Ορθοδοξίας. Μάλιστα, η βασίλισσα παραχώρησε και βασιλικό πλοίο, με το οποίο ο Πατριάρχης Μεθόδιος παρέλαβε το λείψανο του Αγίου Νικηφόρου (το όποιο για 19 χρόνια έμεινε ακέραιο και άθικτο). Κατά την επιστροφή, μεγάλο πλήθος λαού και επισήμων κάλυπτε την παραλία. Το άγιο λείψανο κατετέθη με ιερή πομπή στο ναό των Αγίων Αποστόλων (13 Μαρτίου 846 μ.Χ.).
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θήκη ἔνθεος, καὶ ζωῆς πλήρης, ἀναδέδεικται, τὴ Ἐκκλησία, ἡ σορὸς τῶν μυριπνόων λειψάνων σου ἧς τὴ σεπτὴ κομιδῆ κομιζόμεθα, τᾶς δωρεᾶς Νικηφόρε τοῦ Πνεύματος. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τήν ψυχήν σου τέθεικας, ὑπέρ τῆς ποίμνης σου Πάτερ, καὶ αὐτῇ τό ἄδολον, τῆς εὐσεβείας ἐνέθου· ὅθεν σου, τήν τῶν λειψάνων λάρνακα θείαν, χαίρουσα, καθυποδέχεται καὶ κραυγάζει· σύ μου καύχημα καὶ σκέπη, ὦ Νικηφόρε, ὁμολογίας λαμπτήρ.
Свт. Никифор.
Миниатюра .815 г. Константинополь.
Ο Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης.
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους 815 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νίκην ἤνεγκε, τὴ Ἐκκλησία, ἡ σὴ ἔνθεος, ὁμολογία, Νικηφόρε Ἱεράρχα θεόληπτε• τὴν γὰρ Εἰκόνα τοῦ Λόγου σεβόμενος, ὑπερορία ἀδίκως ὠμίλησας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Патриарх Никифор направляет императору Михаилу II прошение о восстановлении иконопочитания (миниатюра из Хроники Иоанна Скилицы)Ο Πατριάρχης Νικηφόρος κατευθύνει τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Β ‘αίτηση για την αποκατάσταση του σεβασμού των εικόνων(μικρογραφία από τα Χρονικά του Ιωάννη Σκυλίτζη)
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικηφόρε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Никифор попирает иконоборца Иоанна Грамматика.
Хлудовская псалтыр
Ο Νικηφόρος κτυπά τον εικονοκλάστη Ιωάννη Γραμματικό.
Ψαλτήρι Khludovskaya
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τὸν τῆς νίκης στέφανον, ὢ Νικηφόρε, οὐρανόθεν σήμερον, ὡς εἰληφῶς παρὰ Θεοῦ, σῷζε τοὺς πίστει τιμώντας σέ, ὡς Ἱεράρχην ὁμοὺ καὶ Διδάσκαλον.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Εκκλησίας αμπνεους εικών, και Εικονομάχων, καθαιρέτης ο ισχυρός· χαίροις θεοσδότων, δογμάτων ο προστάτης, θεόφρον Νικηφόρε, πίστεως έρεισμα.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Άγιου Δημήτριου Ροστόφ
Βίοι των αγίων
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων
του Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού,
Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Μνήμη 13 Μαρτίου
Ο μεγάλος επίσκοπος του Θεού, ο άγιος Νικηφόρος , πατριάρχης του Τσαρεγκτράτσκι, για την ευσεβή επίθεση των ιερών εικόνων, χτυπήθηκε από το θρόνο του από τον αμαρτωλό βασιλιά Λέοντα τον Αρμένιο και απεστάλη στο νησί του Προκόβιου το 1920 . Εδώ πέρασε δεκατρία χρόνια φυλακισμένος και καταδικασμένος, και αφού είχε αποκατασταθεί στον Κύριο, θάφτηκε στην εκκλησία του ιερού μαρτύρου Θεόδωρου, σε ένα μοναστήρι που ίδρυσε το 1921 .
Λίγα χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο των κακών βασιλιάδων – ο Λέων ο Αρμένιος, ο Μιχάλης Βάλβος και ο γιος του Θεόφιλος – το σκήπτρο του ελληνικού βασιλείου καταλήφθηκε από την ευσεβή Βασίλισσα Θεοδώρα, η οποία κυβέρνησε το βασίλειο με το γιο του Μιχαήλ, πολύ νεαρό το 1922 .
Ταυτόχρονα, πέθαναν και οι ψευτοπαθάρχες της Κωνσταντινούπολης – ο Θεόδωρος Κασίθερ, ο Θεόδωρος Σπασαροκανδίλατ, ο Αντώνιος Φασιμάτ και τέλος ο Ιωάννης, το ψευδώνυμο Annius 1923 . με την πονηριά του, φάνηκε ένας μάγος και, όπως έθεσε παράνομα, από ευσεβείς ανθρώπους, χτυπήθηκε από το θρόνο. Μετά από αυτόν, ο Άγιος Μεθόδιος εισήλθε στο Τμήμα της Κωνσταντινούπολης , ο οποίος επέστρεψε το ιερό της εκκλησίας στην Ιερά Εκκλησία το 1924 . Αυτή τη στιγμή, τα έντιμα κειμήλια του Χριστού ο Ομολογητής, ο Άγιος Νικηφόρος, επέστρεψαν από την Κωνσταντινούπολη στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Πατριάρχης Μεθόδιος του Αγιότατου ενημέρωσε την ευσεβή Βασίλισσα Θεόδωρο:
«Δεν είναι σωστό», της είπε, «στον καλύτερο από τους πατριάρχες – τον Άγιο Νικηφόρο, ο οποίος εξορίστηκε από το θρόνο για την Ορθοδοξία – ακόμη και ο αποθανών βρίσκεται ακόμα στην εξορία: το άγιο σώμα του πρέπει να επιστρέψει στο θρόνο του». γιατί δεν θα ξεφύγουμε από την αμαρτία αν αφήσουμε τα λείψανά του σε αιχμαλωσία – φαίνεται ότι ακόμη και αποδεικνύουμε τον εαυτό μας να εγκρίνουμε την απέλαση του και να συμφωνήσουμε ότι αυτή η ανατροπή του από το θρόνο ήταν δίκαιη.Γνωρίζουμε ότι η φυλή του Ιωσήφ ήταν ευλογημένη για τη μεταφορά των οστών του πατέρα του από την Αίγυπτο στη γη Χαναάν τέσσερα εκατό χρόνια αργότερα – εμείς οι υιοί της ευσέβειας – ας υποθέσουμε ακόμη περισσότερο την απουσία των λειψάνων του πατέρα μας, του οποίου η θεία διδασκαλία αναστηθήκαμε με πίστη. αυτή η πολύ βασιλική πόλη, μια από τις καλύτερες στα ουράνια μέρη, λαχταρά για τα έντιμα υπολείμματα του ιερού ηγέτη και του ποιμένα του και είναι έτοιμη να τους κρατήσει στο δέος.Μάλιστα η νύφη να χαίρεται και πάλι – η Εκκλησία του νυμφίου της. Όταν ζούσε, η Εκκλησία τον έχασε εξαιτίας της βασιλικής αδικίας. ας αποδεχθούμε τώρα, υπό την εντολή της ποιμενικά αγαπημένης βασίλισσας, εκείνο το σώμα του Κυρίου που στηριζόταν στον Κύριο. 0, ευσεβής βασίλισσα, βλέπετε πώς ένας λαός, που πεθαίνει για σας από το νόμο, καίει με την επιθυμία να ακούσει στο πνεύμα ακόμα και τον νεκρό ποιμένα του. Αν βλέπει ακόμη και τη σκιά του που θα τον φέρει, θα το θεωρήσει σαν ζωντανό και, αφού το δεχτεί ως ζωντανό, θα διατηρήσει τα απομεινάρια του ως ένα είδος πλουσιότερου θησαυρού.
Με αυτά τα λόγια της Παναγίας του Πατριάρχη Μεθοδίου, η φιλόδοξη Βασίλισσα αυτοκράτειρα Θεοδώρα συμφώνησε αμέσως, λέγοντας:
– Αυτό θα είναι χρήσιμο για τις ψυχές μας και το όνομά μας θα κρατηθεί με τιμή στις επόμενες εποχές.
Τότε ο άγιος πατριάρχης δεν δίστασε, παίρνοντας μαζί του πρεσβυτέρους και μοναχούς, πήγε στο νησί του Προκόννη, συνοδευόμενος από πολλούς ανθρώπους.
Φτάνοντας στο μοναστήρι του αγίου μάρτυρα Θεοδώρου, ο πατριάρχης άνοιξε τον τάφο του Αγίου Νικηφόρου και όλοι είδαν ένα έντιμο σώμα, δεκαεννέα χρόνια μετά την ταφή, πλήρως διατηρημένο. χωρίς κανένα ίχνος αποσύνθεσης, έδωσε ένα άρωμα.
Ο Αγ. Μεθόδιος, αφού ολοκλήρωσε όλη την βραδιά και τη θεία λειτουργία, ανέβηκε στον τάφο και, αγκαλιάζοντας τα τίμια κειμήλια του Αγίου Νικηφόρου, του είπε, σαν να είναι ζωντανός:
– Ω, ο ευλογημένος σύζυγος, σε όλες τις απόψεις, μοιάζει με τον ΆγιοΙωάννη τον Χρυσόστομο , επειδή υποφέρατε τα ίδια έργα και υποφέρατε τα ίδια δεινά που έκανε, όπως ο Άγιος Ιωάννης, με ένα τολμηρό λόγο, καταγγέλλατε την ανομία, υπομείνατε μια άδικη εξορία, και τώρα για περισσότερα από τριάντα χρόνια, πρώτα που ζείτε και στη συνέχεια είστε νεκροί, είστε φυλακισμένοι. Τώρα δώστε μας, αγαπημένους σας γιους, και αναχωρήστε από εδώ, επιστρέψτε στη χώρα σας και οι αγαπημένοι σας άνθρωποι, όπως και πριν, θα σας καλωσορίσουν με χαρά. Ο άθεος βασιλιάς, ο οποίος σας εξέπεμψε παράνομα από την εκκλησία, έλαβε τιμωρία αντάξια των πράξεών του, έχοντας χάσει τόσο το βασίλειο όσο και την ίδια τη ζωή.Τώρα οι ευσεβείς βασιλείς σας φέρνουν πίσω στην εκκλησία σας, σαν ζωντανός . μαζί με εμένα, ως γιοι που αγάπησαν τον Χριστό, καθάρισαν την εκκλησία της αιρετικής βρωμιάς και το κανόνισαν όμορφα όπως ήταν πριν, μετά από τις δικές σας δουλειές. Κοιτάξτε και δείτε τα συναρμολογημένα παιδιά σας. όλα προέρχονταν από κοντινές πόλεις. τα υπόλοιπα, που ζουν πολύ περισσότερο, προσβλέπουν σε εσάς. μην τους αφήνεις ως ορφανοί, λυπημένοι και μην απομακρύνεσαι από αυτούς, ώστε η πόλη σου να έχει τα λείψανά σου ως πολύτιμο δώρο. κοσμείται με αυτά, θα είναι πιο μεγεθυμένο και πιο ωραίο από ένα βασιλικό στέμμα.
Τούτου λεχθέντος, ο Πατριάρχης Μεθόδιος του Αγιότατου ανέστησε τα λείψανα του αγίου και τους έθεσε σε νέο καρκίνο. τότε, μαζί με τον αφιερωμένο καθεδρικό ναό, ανυψώνοντάς τα στο ραβδί, με ψαλμοπενία μεταφέροντας τα ιερά λείψανα στο πλοίο. ανέβηκαν σύντομα στην Κωνσταντινούπολη.
Η ευσεβής Βασίλισσα Θεόδωρος, μαζί με τον γιο του Μιχαήλ και ολόκληρο τον συγχωλίτη, κληρικούς και πολλούς ανθρώπους, με κεριά, θυμιατήρια και τραγούδια, γεμάτα απερίγραπτη χαρά και χαρά, πήγαν στην προβλήτα για να συναντήσουν τα έντιμα κειμήλια του πατριάρχη του Νικηφόρου. Έχοντας πάρει τα ιερά του λείψανα, το έφεραν πρώτα στην καθεδρική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, από όπου εκδιώχθηκε ο άγιος Νικηφόρος.
Αυτή η μεταφορά των ιερών κειμηλίων πραγματοποιήθηκε τη δέκατη τρίτη ημέρα του Μαρτίου του 1925 , την ίδια μέρα που ο Άγιος Νικηφόρος εκδιώχθηκε από τον κακό βασιλιά από τη βασιλική πόλη.
Όταν η ημέρα υποκλίθηκε προς το βράδυ, πραγματοποιήθηκαν όλες οι βραδινές αργίες στα ιερά λείψανα της εκκλησίας της Αγίας Σοφίας και το πρωί μεταφέρθηκαν από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και τοποθετήθηκαν εκεί ευλαβικά. Από εκείνη την εποχή αποφάσισαν να τιμήσουν τη μνήμη του εξομοιωτή του Χριστού Νικηφόρου για τη δόξα του Χριστού του Θεού μας με τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα της δόξας. Αμήν.
* * *
1920 Prokonnis – ένα από τα νησιά της Θάλασσας του Μαρμαρά. αυτό το νησί ονομάζεται σήμερα Μαρμάρα. Το νησί αυτό χρησίμευε ως τόπος εξορίας για πολλούς ομολογείς κατά τη διάρκεια των εικονομαχικών αναταραχών.
1921 Ο Άγιος Νικηφόρος ήταν αρχικά ένας αξιωματούχος στο δικαστήριο της αυτοκράτειρας Ειρήνη και σε μια κοσμική τάξη με δόξα υπερασπίστηκε το σεβασμό των εικόνων στο VII Οικουμενικό Συμβούλιο. κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Νικηφόρου, το 806, ανέβηκε στο πατριαρχικό θρόνο και διακήρυξε την Εκκλησία για 9 χρόνια, μετά την οποία εξορίστηκε στο νησί Προκόνιο. Πέθανε το 828 στις 2 Ιουνίου, μέχρι το θάνατό του, μη σταματώντας να καταθέσει με τις γραφές του την αλήθεια ενάντια στους εικονομάχους. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 2 Ιουνίου
1922 Ο αυτοκράτορας Λέων οι Αρμένιοι βασίλεψε από το 813 έως το 820, ο Μίκαελ Βάλβος (ομιλητής της γλώσσας ) βασίλεψε από το 820 έως το 829. Ο Θεόφιλος βασίλεψε από το 829 έως το 842. Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ ‘(από το 842 έως το 867) ανέβηκε στο θρόνο τεσσάρων χρόνων και επομένως, μέχρι το 855, η μητέρα του, η άγια Τσαρίνα Θεοδώρα ,
1923 Αυτοί οι πατριάρχες κυβερνούσαν την Εκκλησία μεταξύ 815 και 842.
1924 Ο Άγιος Μεθόδιος για τον ζήλο του για σεβασμό των εικονιδίων κάτω από τον Μιχάλη Βάλβο χτυπήθηκε στη φυλακή. Ο διάδοχος Mikhailov Theophilus διέταξε να τον νικήσει στα μάγουλα: το σαγόνι του σπάστηκε στο σημείο ότι μια άσχημη ουλή, όπως μια σφραγίδα του μαρτυρίου, παρέμεινε στο πρόσωπό του για ζωή. Για να τον καλύψει, ο Μεθόδιος, πατριάρχης, έκοψε τα άκρα της κουκούλας και του έδεσε το σαγόνι. Από το σεβασμό για τον εξομολόγο, όλοι οι μοναχοί από εκείνη την εποχή άρχισαν να φορούν κουκούλα με περικοπές. Τότε ο Θεόφιλος τον εξορίστηκε στο νησί, όπου τον φυλάκισε σε ένα βουλωμένο υπόγειο σπήλαιο με δύο ληστές.Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα τον ανέβασε στο πατριαρχικό θρόνο και με τη βοήθειά του αποκατέστησε το σεβασμό της εικόνας. Αυτός ο άγιος βόσκωσε την Εκκλησία του Θεού για 4 χρόνια και πάνω από 3 μήνες. Πέθανε το 847 στις 14 Ιουνίου.
1925 Το έτος 846.
