ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
Ἡ πορεία τῆς τελειώσεως τοῦ ἀνθρώπου
κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ
Άγιος Αγάπιος και των συν αυτώ μάρτυρες:
Πλήσιος, Ρωμύλος, Τιμόλαος, Αλέξανδρος,
Αλέξανδρος (έτερος), Διονύσιος καί Διονύσιος (έτερος)
Eις τον Aγάπιον.
Ἔσπευδεν Ἀγάπιος εἰς μαρτυρίαν.
Θεοῦ γὰρ αὐτὸν ὑπέθαλπεν ἀγάπη.
Eις τον Πλήσιον, Pωμύλον και Tιμόλαον.
Μετὰ τριῶν Πλήσιος ἐκτμηθεὶς ξίφει,
Θεοῦ σὺν αὐτοῖς ἵσταται νῦν πλησίον.
Eις τους δύω Aλεξάνδρους και Διονυσίους.
Ὡς Ἀλεξάνδροις κλῆσις ἐκτομή, στέφος,
Καὶ Διονυσίοις τε κοινὰ ἦν τάδε.
Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ τμήθη Ἀγάπιος, ἑταῖροι.
Έζησαν και κέρδισαν τα αθάνατα βραβεία, κατά το διωγμό του Διοκλητιανού (284-304) εναντίον της Εκκλησίας. Ο Αγάπιος ήταν από τη Γάζα της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος από τη Μαύρη Θάλασσα, οι δύο Διονύσιοι από την Τρίπολη της Φοινίκης, ο Ρωμύλος -υποδιάκονος- από τη Λύδδα ή Διόσπολη, ο Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι από την Αίγυπτο. Κατηγορήθηκαν ότι είναι χριστιανοί και οδηγήθηκαν μπροστά στον έπαρχο της Καισαρείας Ουρβανό, όπου με παρρησία ομολόγησαν το Χριστό. Μάταιες απόπειρες έκανε εκείνος για να τους δελεάσει ή και να τους εκφοβίσει. Διότι στο μυαλό όλων επικρατούσε ο λόγος του Θεού: «Τον φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε» (Α’επιστολή Πέτρου, γ’ 14). Δηλαδή, μη φοβηθείτε το φόβο με τον οποίο ζητούν οι άπιστοι να σας πτοήσουν και μη ταραχθείτε καθόλου απ’ αυτόν. Πέθαναν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, δίνοντας σ’ όλους τους αγωνιστές χριστιανούς μήνυμα θάρρους και ελπίδας.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπη τοῦ Κτίσαντος, πεπυρσευμένος τὸν νοῦν, χορείαν συνήθροισας, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, Ἀγάπιε ἔνδοξε, ὅθεν σὺν τούτοις Μάρτυς, ἀριστεύσας νομίμως, ξίφει τὸν σὸν αὐχένα, σὺν αὐτοὶς ἀπετμήθης, μεθ’ ὧν ἐκδυσώπει, δοῦναι ἠμὶν ἄφεσιν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Τούς Μάρτυρας Χριστοῦ ἱκετεύσωμεν πάντες, αὐτοί γάρ τήν ἡμῶν σωτηρίαν αἰτοῦνται, καί πόθω προσέλθωμεν πρός αὐτούς μετά πίστεως, οὗτοι βρύουσι τῶν ἰαμάτων τήν χάριν, οὗτοι φάλαγγας ἀποσοβουσι δαιμόνων, ὡς φύλακες τῆς πίστεως.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς ἀγαπήσας Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, τῶν ἐπιγείων ἁπάντων ἠλόγησε, Μαρτύρων χορός ὁ ὀκτάριθμος, καὶ κεφαλάς ἐκτεμνομένοι ἔκραζον· προσδέχου Οἰκτίρμον τοὺς δούλους σου.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Άγιος Δημήτριος του Ροστόφ
Βίοι των Αγίων
Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Αγαπίου, Πουπλίου, Τιμολάου,
Ρωμυλού, Αλεξάνδρου, Αλεξάνδρου, Διονυσίου και Διονυσίου
Μνήμη 15 Μαρτίου
Οι άγιοι μάρτυρες έζησαν επί Διοκλητιανού 1949 . Ο Αγάπιος καταγόταν από τη Γάζα το 1950 , ο Τιμόλαος από τον Ευξίνο Πόντο το 1951 , ο Διονύσιος από τη Φοινικική Τρίππολη, ο Πούπλιος και οι δύο Αλέξανδροι από την Αίγυπτο και ο Ρομίλ ήταν υποδιάκονος της Διοσπολικής εκκλησίας το 1952 . Όλοι τους υπέφεραν στην Παλαιστινιακή Καισάρεια από τον Ηγεμόνα Ουρβάν κατά το δεύτερο έτος του διωγμού των χριστιανών που ανατράφηκαν τότε το 1953 .
Στη συνέχεια εκδόθηκε ένα διάταγμα σε όλες τις χώρες και τις πόλεις – να αναγκαστούν οι Χριστιανοί να λατρεύουν είδωλα και να κάνουν θυσίες σε αυτά. Με αφορμή την τότε παγανιστική γιορτή, στην Καισάρεια ετοιμαζόταν θέαμα για τους συγκεντρωμένους από όλες τις πλευρές, δηλαδή, οι Χριστιανοί που κρατούνταν εκεί δεμένοι προετοιμάζονταν για μαρτύριο. Όλοι οι Έλληνες που ήταν εκεί μαζεύτηκαν για να δουν αυτό το θέαμα.
Πρώτα από όλα, μετά από πολλά μαρτύρια, ο άγιος μάρτυρας Τιμόθεος κάηκε στην πυρά (η μνήμη του είναι 19 Αυγούστου). Ύστερα από αυτό, ο όσιος μάρτυρας Αγάπιος και η αγία μάρτυς Θεόκλα (όχι ο Αγάπιος που μνημονεύεται σήμερα, αλλά ένας άλλος ομώνυμος, που προηγουμένως είχε υποφέρει με την Αγία Θέκλα και μνημονεύεται μαζί με τον μάρτυρα Τιμόθεο τον μήνα Αύγουστο). παραδόθηκε για να το φάνε άγρια θηρία.
Όταν έγινε αυτό το αιματηρό θέαμα, έξι θαρραλέοι νέοι Χριστιανοί: ο Πούπλιος, ο Τιμόλαος, ο Ρωμίλος, ο Αλέξανδρος και ο Διονύσιος, των οποίων η μνήμη εορτάζεται τώρα, φλεγμένοι από ζήλο για τον Χριστό, έδεσαν τα χέρια τους, ως ένδειξη ότι θέλουν να υποφέρουν για τον Χριστό. και από αγάπη.στο Χριστό είναι έτοιμοι να πάνε στη φωτιά και να τους κατασπαράξουν άγρια θηρία. Πλησιάζοντας γρήγορα στο κέντρο του θεάματος, σταμάτησαν μπροστά στον Ηγεμόνα Ουρβάν και αναφώνησαν δυνατά:
-Είμαστε χριστιανοί!
Ο ηγεμόνας, βλέποντας ότι ήταν ακόμη μικροί σε ηλικία, μη θέλοντας να τους καταστρέψει, άρχισε να τους προτρέπει ευγενικά να λατρεύουν τα είδωλα και να μην αυτοκαταστρέφονται σε τόσο ακμάζοντα χρόνια. Όταν δεν τα κατάφερε, διέταξε να τους στείλουν στη φυλακή.
Λίγες μέρες αργότερα ο Άγιος Αγάπιος, ένας έντιμος και ένδοξος ανάμεσα στους Χριστιανούς, συγκαταλέγεται στους αιχμαλώτους του Χριστού, αφού προηγουμένως είχε ομολογήσει με μεγάλη τόλμη το όνομα του Ιησού Χριστού και είχε ήδη υποστεί διάφορα μαρτύρια γι’ αυτό. Τότε ο Αγάπιος οδηγήθηκε μαζί με τον υπηρέτη του Διονύσιο τον Αιγύπτιο και κλείστηκε στη φυλακή μαζί με τους έξι αγίους που αναφέρθηκαν, ώστε να γίνουν όλοι οκτώ.
Για πολύ καιρό αυτοί οι άγιοι μάρτυρες κρατήθηκαν στη φυλακή, πολλές φορές βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως, αλλά δεν απέρριψαν τον Χριστό.
Τέλος, καταδικάστηκαν να αποκοπούν και όλοι την ίδια μέρα κατέθεσαν τα τίμια κεφάλια τους για την Κεφαλή της Εκκλησίας, τον Ιησού Χριστό, στον οποίο έδωσαν την ψυχή τους και από τον οποίο στέφθηκαν με νικηφόρους στέφανα στην Εκκλησία που θριαμβεύει στο παράδεισος.
* * *
1949 Ο Διοκλητιανός, Ρωμαίος αυτοκράτορας, βασίλεψε από το 284 έως το 305 και κυβέρνησε το ανατολικό μισό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το δυτικό μισό διοικούσε ο φίλος του, ο Μαξιμιανός
1950 Η Γάζα είναι μια σημαντική παραθαλάσσια πόλη της Μικράς Ασίας που κάποτε ανήκε στους Φιλισταίους.
1951 Πόντος Ευκίνης, δηλ. Μαύρη Θάλασσα. «Pont Evksoinsky», στην πραγματικότητα σημαίνει: «φιλόξενη θάλασσα». Αυτό είναι το όνομα που έδωσαν στη Μαύρη Θάλασσα Ρωμαίοι άποικοι που εγκαταστάθηκαν κοντά σε αυτή τη θάλασσα.
1952 Η Διόσπολη βρισκόταν στην Παλαιστίνη στα βόρεια. – zap, από την Ιερουσαλήμ.
1953 Εκείνοι. το 303.
