ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Τής κατά σάρκα γεννήσεως του Κυρίου
και Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού
Ιερός Ναός τού Πρωτάτου. Άγιον Όρος. Τοιχογραφία, 13ος αι.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΘΕΟ
ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ
ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ
ΜΕ ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΣΔΟΤΗ ΧΑΡΑ
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Ε Τ Ε Χ Θ Η
Ὅταν οἱ μάγοι ἔφθασαν στά Ἱεροσόλυμα
Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Ὅταν ὁ ὁδοιπόρος βρεῖ κάποιον ἄλλο, καλό συνοδοιπόρο, χαίρεται τόν κόπο τῆς μακρινῆς ὁδοιπορίας, ἐπειδή ξεγελιέται ἀπό τή συντροφιά· καθώς στηρίζεται δηλαδή, σάν σέ ραβδί, στήν εὐχάριστη συζήτηση, ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι συνοδοιπορεῖ μέ σκονισμένα τά πόδια, ἀλλά μέ ἀκούραστο τό στόμα. Μοιράζει ἔτσι τόν κόπο τῶν ποδιῶν καί ἐλαφρύνει μέ τή συνομιλία τήν κούραση τῆς μεγάλης πορείας.
Ἔτσι λοιπόν καί οἱ μάγοι, ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, καθώς εἶδαν τό ἄστρο, καί τό ἔλαβαν αὐτό συνοδοιπόρο, ξεγελοῦσαν −ὅταν κουράζονταν− μέ τήν ἐρώτηση, «ποῦ εἶναι ὁ νεογέννητος Βασιλιάς», τήν ταλαιπωρία τῆς ὁδοιπορίας· ἀνέκριναν δηλαδή μέ τό λόγο τούς Ἑβραίους σάν κλέφτες Ἐκείνου πού γεννήθηκε.
Σ’ αὐτούς λοιπόν πού ρωτοῦσαν γιά τόν Βασιλιά, εὔλογα ἀπαντοῦν οἱ Ἰουδαῖοι, λέγοντας: «Τί λοιπόν τολμᾶτε, ξένοι, τί λέτε, ἄνθρωποι; Γιατί ἔχετε ἔρθει, φέρνοντας ἐπικίνδυνη εἴδηση; Γιατί διακηρύσσετε τόν καινούριο βασιλιά στήν πόλη πού ἔχει ἤδη βασιλιά; Γιατί διακινδυνεύετε τόν ἑαυτό σας σέ πρόωρο τέλος; Γιατί μπήγετε στούς τραχήλους σας τή γλώσσα σάν μάχαιρα; Γιατί ἀνοίγετε τόν τάφο σας μέ τό στόμα, καί τό θάνατο πού κοιμᾶται τόν ξυπνᾶτε γιά νά σᾶς ἁρπάξει; Δέν εἶχε μνήματα ἡ Περσία, ὥστε, νά ἔρθετε ἐδῶ καί, ἐνῶ ἀκόμη ζεῖ ὁ Ἡρώδης, νά ρωτᾶτε γιά ἄλλο βασιλιά; Ὅταν τό ἀκούσει, θά ὁμολογήσει σ’ ἐσᾶς πολλή εὐγνωμοσύνη καί θά σᾶς ἀνταμείψει μέ μεγάλα δῶρα»!.
Ἀλλά ἡ ἀπάντηση σ’ αὐτά ἀπό τούς μάγους ἦταν σύντομη: «Εἴδαμε, λένε, τό ἄστρο του στήν ἀνατολή καί ἤρθαμε νά τόν προσκυνήσουμε». Δέν ἀρκέσθηκαν νά ρωτήσουν μόνο, ἀλλά καί νά ποῦν γιά προσκύνηση· φανερώνοντας μ’ αὐτή τή φράση ὅτι Αὐτός πού γεννήθηκε εἶναι Θεός.
Μόλις λοιπόν ἔφθασε ἡ εἴδησή τους στόν Ἡρώδη, ἀφήνοντας αὐτός στό μεταξύ τούς μάγους, κάλεσε τούς σοφούς τῶν ‘Ιουδαίων, λέγοντας: «Ποῦ θά γεννηθεῖ ὁ Χριστός;». Καί αὐτοί ἀπάντησαν: «Στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας».
Ὤ τό θαῦμα! Γνωρίζουν οἱ Ἰουδαῖοι τόν τόπο, καί ἀποστρέφονται τόν τεχθέντα· τή Βηθλεέμ ἐπαινοῦν, καί τήν οἰκονομία κρύβουν· τήν Ἰουδαία σημειώνουν, καί τή δεσποτεία ἀρνοῦνται. Ἄν ἔτσι λέει ἡ Γραφή, γιατί δέν συγκατατίθεστε; Ἄν ἀναγνώσατε, γιατί δέν πιστεύετε; Ἄν θά γεννηθεῖ στή Βηθλεέμ, γιατί δέν θά τόν προσκυνήσετε;
Ἐπειδή λοιπόν κατάλαβε ὁ Ἡρώδης ὅτι δέν ἦρθαν χωρίς λόγο οἱ μάγοι νά ρωτήσουν, τούς κάλεσε κρυφά καί ρωτοῦσε νά μάθει ἀπ’ αὐτούς τό χρόνο πού φάνηκε τό ἄστρο, λέγοντάς τους: «Διηγηθεῖτε μου μέ ἀκρίβεια τόν τρόπο πού ἤρθατε καί πέστε μου τό σκοπό τῆς ὁδοιπορίας σας. Μή μᾶς παρακάμψετε. Ἐμπιστευθεῖτε σ’ ἐμένα τήν αἰτία τῆς παρουσίας σας καί πέστε μου ποιός εἶναι αὐτός πού σᾶς ἔπεισε νά προσκυνήσετε ἕναν ἀλλοεθνή. Καί ποιό εἶναι τό ἀνάλογο κέρδος γιά τόν τόσο μεγάλο κόπο σας; Ἄν ὅμως αὐτός πού σᾶς κάλεσε δέν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλά ἀστερόμορφος ἄγγελος, διηγηθεῖτε μου μέ ἀκρίβεια τό γεγονός τῆς ἀνατολῆς του νά μάθω τό χρόνο καί τόν καιρό, κατά τόν ὁποῖο ἔχουν μάθει καί τά ἄστρα νά ὑπηρετοῦν τό βρέφος πού τά ἀποστέλλει, ὥστε νά ἔρθω καί ἐγώ καί νά τόν προσκυνήσω».
Ἀφοῦ λοιπόν εἶπαν τό χρόνο τοῦ πρωτοφανοῦς ἄστρου, ἔφυγαν, παίρνοντας ἐντολή ἀπό τόν Θεό νά μήν ἐπιστρέψουν στόν Ἡρώδη. Σ’ αὐτούς παρουσιάσθηκε πάλι τό συνοδοιπόρο ἄστρο, καί ἀφοῦ ἦρθε ἐκεῖ πού βρισκόταν τό παιδί, ἔμεινε ἀκίνητο, σάν νά διακήρυσσε μέ αὐτή τή στάση του καί νά ἔλεγε: «Αὐτός εἶναι ὁ βασιλιάς, πού ἐγώ σάν σημαία του προχωροῦσα μπροστά σας· αὐτός μοῦ ἄναψε τή δάδα τοῦ ὁδηγοῦ καί μέ ἔστειλε σ’ ἐσᾶς,».
РОЖДЕСТВО ХРИСТОВО*.
Фреска 1314 год.церкви Святых Иоакима и Анны (Королевской церкви)
в монастыре Студеница, Сербия.
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1314 μ.Χ
στον Ιερό Ναό τών Αγίων Ιωακείμ και Άννα (Βασιλική Εκκλησία)
τής ΙεράςΜονής Στουντένιτσα. Σερβία.
Ποιός λοιπόν ἐρευνώντας θά βρεῖ μιά τέτοια γέννηση; Ποιός λόγος θά κατανοήσει τόν τρόπο τοῦ μυστηρίου; Κανείς νά μήν προσπαθήσει νά φθάσει τόν ἀκατάληπτο μέ ἀνθρώπινες σκέψεις· διότι ἐδῶ δέν χρειάζονται ἀναλογίες, ἀλλά μόνο πίστη.
Σταμάτα νά ἐρευνᾶς, ἄνθρωπε, καί διδάξου νά προσκυνᾶς μαζί μέ τούς μάγους. Μπόρεσε πρῶτα νά ἀντικρύσεις κατευθείαν τίς ἀκτίνες τοῦ ἥλιου καί τότε θά ἀτενίσεις ἀκίνδυνα τήν παρθενική γέννα. Ἡ θεότητα εἶναι φωτιά πού κατακαίει, ἄν θελήσεις νά ψηλαφήσεις τή φλόγα, θά κατακάψεις τά χέρια σου χωρίς νά βρεῖς τίποτε.
Ποιός δηλαδή, ὅταν γεννήθηκε, συντάραξε τόν οὐρανό μέ τήν ὑμνωδία τῶν ἀγγέλων; Ποιός ἀνέτειλε ἄστρο καί μονάχα τούς ἀστρολόγους ἀνέδειξε θεολόγους; Ποιός ὀνομάσθηκε ἀπό τούς ἀγγέλους Κύριος, ἄν καί ἦταν στήν κοιλιά τῆς μάνας του; Ποιός ὀνομάσθηκε μέ τό ὄνομα αὐτό πρίν ἀκόμη γεννηθεῖ; Ποιός, ἄν καί ἦταν στήν κοιλιά τῆς μάνας του, προσκυνήθηκε ποτέ μέ σκίρτημα; Ποιός, ἄν καί ἦταν στή μήτρα, δέχθηκε τό σεβασμό ἀπό αὐτούς πού ἦταν στή μήτρα; Ποιός ἕλκυσε τούς μάγους ἀπό τήν Περσία γιά νά τόν προσκυνήσουν;
Πραγματικά, εἶναι ὡραῖο νά θαυμάσουμε τήν πίστη τους. Δέν δίστασαν νά τόν προσκυνήσουν, ἄν καί εἶδαν τό σπήλαιο καί τή μεγάλη φτώχεια· διότι ἔμαθαν μέ τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅτι γιά μᾶς Ἐκεῖνος ἔγινε φτωχός, ἄν καί ἦταν πλούσιος· ὅτι κρατάει στήν παλάμη του ὅλο τόν κόσμο, ἄν καί γεννήθηκε στό σπήλαιο· ὅτι περιβάλλει τόν οὐρανό μέ νέφη, ἄν καί περιβάλλεται μέ κουρέλια, ὅπως συνηθίζεται γιά τά νεογέννητα· ὅτι ἀναπαύεται στούς κόλπους τοῦ Θεοῦ-Πατέρα, ἄν καί ὡς ἄνθρωπος εἶναι ξαπλωμένος στή φάτνη·καί ὅτι βρίσκεται στό θρόνο τοῦ Θεοῦ-Πατέρα28, ἄν καί βαστάζεται στήν ἀγκάλη τῆς μητέρας.
Ἀλλά ἐμεῖς ἄς δοξάσουμε τήν ἔνσαρκη γέννηση τοῦ Κυρίου ἀπό τήν Παρθένο καί τήν προσκύνησή του ἀπό ὅλη τήν κτίση, προσφέροντας ὁλόκληρη τή ζωή μας, στόν Χριστό· στόν Ὁποῖο πρέπει ἡ δόξα στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΕΛΑΝΗΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΑΣ
Βιβλίον καλομευνον[sic] Εκλόγιον τουτέστιν οι ωραιότεροι Βίοι των αγίων /
Εκ του μεταφραστού Συμεώνος, εκλελεγμένοι,
και εις κοινήν μεταφρασθέντες διάλεκτον, παρά Αγαπίου μοναχού του Κρητός.
Ενετίησιν: Παρά Νικολάω Γλυκεί τω εξ Ιωαννίνων, αψηθ’. 1799.
(σελίδες 140 – 152)
Οσία Μελάνη η Ρωμαία
Oυχ’ υλική σε χειρ Mελάνη και μέλαν,
Xριστός δε καν τέθνηκας εν ζώσι γράφει.
Πρώτη εν τριακοστή απήρε βίοιο Mελάνη.
Βιογραφία
Η Οσία Μελάνη η Ρωμαία έζησε στα χρόνια πού βασιλιάς ήταν ο Ονώριος, δεύτερος γιος του Μεγάλου Θεοδοσίου. Οι γονείς της, ευγενείς και πλούσιοι, την πάντρεψαν σε μικρή ηλικία και απέκτησε δύο παιδιά.
Όμως μεγάλες δοκιμασίες την περίμεναν. Την μητρική της καρδιά σπάραξε ο θάνατος των δύο παιδιών της. Μετά από λίγο και εντελώς ξαφνικά, πέθανε ο σύζυγος της. Και για να γεμίσει το πικρό ποτήρι της λύπης, χάνει και τους γονείς της. Οι στιγμές δύσκολες. Ποιος θα την παρηγορήσει; Μα ποιος άλλος; Ο λόγος του Θεού, που λέει: «τη έλπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτεροϋντες» (Προς Ρωμαίους, ιθ’ 12). Δηλαδή, η ακλόνητη ελπίδα σας στα μέλλοντα αγαθά, να σας γεμίζει χαρά και να σας ενισχύει για να δείχνετε υπομονή στη θλίψη. Και να επιμένετε στην προσευχή, συνεχίζει ο λόγος του Θεού, από την οποία θα λαμβάνετε σπουδαία βοήθεια στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής σας. Έτσι και η Μελάνη, αδιάφορη για τις κοσμικές απολαύσεις, αποσύρθηκε σε ένα εξοχικό της κτήμα, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη και την προσευχή.
Εκεί επίσης καλλιγραφούσε Ιερά βιβλία και τα έδινε να τα διαβάζουν οι πιστοί. Διέθεσε όλη της την περιουσία για την ανακούφιση των φτωχών και ασθενών. Και αφού επισκέφθηκε πολλούς τόπους βοηθώντας τους πάσχοντες, κατέληξε στην Ιερουσαλήμ, όπου και πέθανε από πλευρίτιδα. O δε Σ. Ευστρατιάδης γράφει τα εξής για την Άγια αυτή: «…Αυτή ην επί της βασιλείας Ονωρίου (395 – 423) Ρωμαία πλούσια και εκ γένους περιφανούς και ενδόξου. Συζευχθείσα παρά την θέλησιν αυτής, απεσύρθη μετά τον θάνατον του ανδρός και των δύο αυτής τέκνων εις εν προάστειον της Ρώμης, επιμελουμένη των πτωχών, υποδεχόμενη τους ξένους, επισκεπτόμενη τους εξόριστους και εν φυλακαίς και θεραπεύουσα τους νοσούντας. Μετά την εκποίησιν των κτημάτων αυτής και διανομήν των προσόντων εις μονάς και εκκλησίας, δια της Αφρικής και Αλεξανδρείας κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα και ενεκλείσθη εις πενιχρόν κελλίον εκεί έκτισε και μονήν εις ην συνήγαγεν ενενήκοντα παρθένους, εξ ιδίων δια την διατροφήν αυτών δαπανώσα· μικρόν ασθενήσασα εκ πλευρίτιδας, μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων εκ των χειρών του επισκόπου Ελευθερουπόλεως και ανεπαύθη εν Κυρίω».
Мелания Римляныня, прп. (31 декабря)
Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь.
Ватиканская библиотека. Рим.
Οσία Μελάνη η Ρωμαία
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους 985 μ.Χ.
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Мелания Римляныня, прп. (31 декабря)
Менологий на 30 декабря – 1 января
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Οσία Μελάνη η Ρωμαία
Μηνολόγιο 30 Δεκεμβρίου – 1 Ιανουαρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το Απολυτίκιο της είναι το ίδιο με αυτό της Αγίας Ανυσίας (30 Δεκεμβρίου).
Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οσίως ανύσασα, των αρετών την οδόν, τω Λόγω νενύμφευσαι, ω Ανυσία σεμνή, και χαίρουσα ήθλησας, αίγλη δε απαθείας, λαμπρυνθείσα Μελάνη, ήστραψας εν τω κόσμω, αρετών λαμπηδόνας, και νυν ημίν ιλεούσθε, Χριστόν τον Κύριον.
Κοντάκιον
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Καταυγασθείσα την ψυχήν φρυκτωρίαις, του αναλάμψαντος ημίν εκ Παρθένου, εν αρεταίς διέλαμψας Πανεύφημε, πλούτον γάρ σκορπίσασα, επί γην εφθαρμένον, εναπεθησαύρισας, τον ουράνιον πλούτον, και εν ασκήσει έλαμψας φαιδρώς, Όθεν Μελάνη, σε πόθω.
Минея – Декабрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Δεκέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .
Στιχηρὰ τῆς Ἁγίας Μελάνης
Ἦχος δ’
Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθεὶς
Ἡ ταῖς Ἀγγέλων χορείαις συναφθεῖσα· ὅτε σε ὁ ἔνθεος ἔρως ἀνέφλεξε, καὶ ὑπερίπτασθαι ἔπεισε τῶν ὀρωμένων, δι’ ἀπαθείας καὶ καθαρότητος, τότε σου τὸν σύνευνον, λόγοις ἐζώγρησας, θεοπειθέσι τὴν ἄστατον, ἀποβαλέσθαι, τύρβην τοῦ βίου τὴν διαρρέουσαν· ὅθεν σὺν τούτῳ τὴν αἰώνιον, εὗρες ζωὴν καὶ ἀπόλαυσιν, δυσωποῦσα Μελάνη, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος δ’
Ἡ τῶν Ἀγγέλων ποθήσασα τὸν βίον, ὅτε τὴν ἐνήδονον τρυφὴν διέπτυσας, τῇ ἐγκρατείᾳ σχολάζουσα, καὶ ἀγρυπνίᾳ, καὶ χαμευνίᾳ, καὶ ταπεινότητι, τότε καθαρώτατον, σκεῦος γεγένησαι, Πνεύματος θείου χαρίσμασι, περιφανέσι, κεκοσμημένη πρὸ τούτου πάνσοφε· ὅθεν πρὸς ζῆλον, σοῦ τὸν ἔνθεον, ἐφειλκύσω λαοὺς καὶ προσήγαγες, τῷ Δεσπότῃ Μελάνη, καὶ Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἦχος δ’
Ἡ καλλοναῖς ἀρετῶν ὡραϊσμένη, ὅτε τὸν σωτήριον λόγον ἐπλήρωσας, καὶ διανείμασα δέδωκας, τὰς μυριάδας, τοῦ σοῦ χρυσίου πτωχοῖς καὶ πένησι· τότε τὸν οὐράνιον ὄλβον ἀπείληφας, δικαιοσύνην πλουτήσασα, καὶ ἀφθαρσίαν, καὶ ἀπολύτρωσιν Πανσεβάσμιε· ὅθεν τιμῶμεν σοῦ τὴν κοίμησιν, καὶ ἐκτενῶς δυσωποῦμέν σε, ἱκετεῦσαι τὸν Κτίστην, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἐξαποστειλάριον τῆς Ὁσίας
Ἦχος β’
Γυναῖκες ἀκουτίσθητε
Μελάνη παναοίδιμε, Μοναζουσῶν τὸ καύχημα, παθῶν με τῇ ἀμαυρώσει, μελανωθέντα κατ’ ἄμφω, λαμπρύνασα καθάρισον, ταῖς πρὸς Θεὸν πρεσβείαις σου, ὅπως φαιδρῶς γεραίρω σε, καὶ τὴν φωσφόρον σου μνήμην, λαμπροφανῶς ἑορτάζω.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση GOOGLE)
Άγιου Δημήτριου Ροστόφ
Βίοι των Αγίων
Ο Βίος τίς Οσίας Μητρός Μελάνης τής Ρωμαίας
Μνήμη 31 Δεκεμβρίου
Καθώς τα καλά φρούτα γεννιούνται σε ένα καλό δέντρο, έτσι και η ιερή βιομηχανία φυτρώνεται από την ιερή ρίζα. Αυτό βλέπουμε στο παράδειγμα του μοναχού Melania, το οποίο προέρχεται από ευσεβείς χριστιανικούς γονείς. Ο πατέρας και ο παππούς της ήταν από τους ψηλότερους γερουσιαστές. Φτάνοντας σε μια εποχή, η Melania επιθυμούσε θερμά να διατηρήσει την παρθενιά της καθαρή και συχνά ικέτευε τους γονείς της με κάθε τρόπο. Αλλά επειδή ήταν η μόνη κόρη τους και δεν υπήρχε άλλος κληρονόμος στα αμέτρητα από τα κτήματα και τα πλούτη τους, τότε, όταν ο άγιος ήταν δεκατέσσερις χρονών, της έδωσαν, ενάντια στη θέλησή της, να παντρευτεί έναν άνθρωπο ίσης τάξης, τον Απίνια, το δέκατο έβδομο έτος. Όταν τελείωσε ο γάμος, η Μελάνια δεν συμμετείχε με τη σκέψη και την επιθυμία της – να κρατήσει, εάν δεν ήταν παρθενική, τότε καθαριότητα και με κάθε τρόπο να προστάτευε τον σύζυγό της στην αποχή, συχνά να τον πειράζει και να λέει με δάκρυα:
«Πόσο ευτυχισμένοι θα ήμασταν αν ζούσαμε μαζί καθαρά, εργαζόμαστε ως νέοι στη νεολαία μας χωρίς αμαρτία», την οποία πάντα ήθελα και ήθελα! Τότε θα περάσουμε μαζί σας μια θαυμάσια και φιλανθρωπική ζωή. Εάν το πάθος σας, τόσο χαρακτηριστικό της νεολαίας, σας ξεπεράσει και σας εμποδίζει να εκπληρώσετε το αίτημά μου, έτσι ώστε να μην μπορείτε να νικήσετε τις σαρκικές επιθυμίες, τότε αφήστε μου και μην είστε εμπόδιο στην επιθυμία μου. Στο λύτρωμα για τον εαυτό μου, σας δίνω όλο τον πλούτο, τους δούλους και τους δούλους μου, τους θησαυρούς, τον χρυσό και το ασήμι και άλλες αναρίθμητες κατοχές. Έχουν όλα αυτά τα πράγματα, επιτρέψτε μου μόνο να είμαι ελεύθερος από σαρκικές σχέσεις.
Έχοντας ακούσει αυτά τα λόγια, η Απίνια δεν την απέκλεισε στην εκπλήρωση της επιθυμίας της, αλλά δεν της έδωσε την πλήρη συναίνεση, αλλά μόνο τρυφερά είπε:
“Δεν μπορεί να είναι μέχρι να έχουμε κληρονόμο στα κτήματα μας”. Όταν έχουμε έναν τέτοιο κληρονόμο, τότε δεν θα μείνω πίσω από την καλή σας πρόθεση, γιατί δεν είναι καλό αν η σύζυγος βρίσκεται μπροστά από τον σύζυγό της σε καλές πράξεις και αγωνιζόμενος για τον Θεό. Ας περιμένουμε μέχρις ότου ο Θεός μας δώσει τον καρπό του γάμου μας και στη συνέχεια, σύμφωνα με το πώς θα αρχίσουμε να ζούμε, σε ό, τι επιδιώκετε.
Η Μελάνια συμφώνησε με την πρόθεση αυτού του συζύγου, και εδώ ο Θεός τους έστειλε μια κόρη. Με τη γέννησή της, η Μελάνια της έδωσε έναν ορκωμοσία της παρθενίας, σαν να πληρώνει το χρέος της: ήθελε η κόρη της να παρατηρήσει αυτό που η ίδια δεν μπορούσε να κρατήσει, που εκδόθηκε ενάντια στη βούλησή της να παντρευτεί.
Στη συνέχεια, προετοιμάζοντας για μια διαφορετική ζωή, άρχισε να συνηθίζει την αποχή και τον θάνατο του σώματος: νηφάλισε, στερήθηκε τον εαυτό της από όλη την ευχαρίστηση της σάρκας, δεν ήθελε να φορέσει όμορφα ρούχα και πολύτιμα γυναικεία στολίδια, δεν πήγε στο μπάνιο. Και όταν ο σύζυγος ή οι γονείς την ώθησαν να πάει στο λουτρό, δεν έβγαλε το σώμα της και έφυγε εκεί, πλένοντας μόνο το πρόσωπό της, και απαγόρευε στους σκλάβους να λένε σε κανέναν γι ‘αυτό και τα έκαναν δώρα έτσι ώστε να μην σιωπήσουν. Ταυτόχρονα, ζήτησε από τον σύζυγό της να εκπληρώσει την υπόσχεσή του:
“Έχουμε ήδη,” είπε, “ένας κληρονόμος στην κατάσταση μας.” Θα κάνουμε χωρίς γάμο, όπως υποσχεθήκατε.
Αλλά δεν άκουσε τη σύζυγό του.
Η Μελάνια, βλέποντας τη διαφωνία της, σχεδίαζε να φύγει κρυφά σε μια άγνωστη χώρα, αφήνοντας τον πατέρα της, τη μητέρα, τον σύζυγό της, το παιδί και όλο τον πλούτο: ήταν τόσο συγκλονισμένος από την επιθυμία για τον Θεό και την επιθυμία να ζήσει καθαρά. Θα το είχε πράξει αμέσως αν δεν είχε διατηρηθεί από τις συμβουλές κάποιων συνετών ανθρώπων που της υπενθύμισαν την ακόλουθη αποστολική λέξη: “Και εγώ δεν διοικούν τους παντρεμένους, αλλά ο Κύριος: η σύζυγος δεν διαζευγνύεται από τον σύζυγό της” και πάλι: “γιατί ξέρετε, γυναίκα, θα σώσει τον σύζυγό σου; Ή εσείς, ο σύζυγός μου, ξέρετε γιατί δεν θα σώσει τη γυναίκα σου; ” ( 1Cor.7: 10-16 ).
Συνεπώς, διατηρήθηκε από τη σκέψη της σωτηρίας του συζύγου της, εγκατέλειψε τη σκέψη της να φύγει. Ωστόσο, ήταν δύσκολο γι ‘αυτήν να εκπληρώσει το συζυγικό του καθήκον. Φορούσε μυστικά ένα άκαμπτο πουκάμισο για το σώμα της και μόνο όταν γνώριζε ότι θα ήταν μόνος με το σύζυγό της, τότε το έβγαλε έτσι ώστε ο σύζυγός της να μην μάθει για μια τέτοια ζωή. Αλλά με κάποιο τρόπο η αδελφή του πατέρα της έμαθε για αυτό και άρχισε να γελάει με τα ενδύματα vlasyanoyu, ενοχλητικά και κακοποιώντας εξαιτίας του αγίου της. Η Μελάνια με δάκρυα την ικέτευσε να μην πει σε κανέναν για το τι είχε μάθει. Λίγο αργότερα, η Melania συνέλαβε τη δεύτερη φορά και ο χρόνος για να την φέρει πλησίαζε. Η μνήμη του ιερού μάρτυρα Λόρενς ήρθε. Όλη τη νύχτα ο άγιος πέρασε χωρίς ύπνο, προσευχώντας με γονατισμό και τραγουδώντας ψαλμούς. Ταυτόχρονα προσπάθησε να ξεπεράσει τον φυσικό πόνο. Το πρωί ήρθε, αλλά δεν σταμάτησε τη μακροχρόνια προσευχή της. Οι σκληροί πόνοι της γυναίκας στον τοκετό εντάθηκαν σε ακραίο βαθμό, αλλά ακόμα υποκλίθηκε στην προσευχή των γόνατων και τελικά εξαντλήθηκε από την προσευχή όλη τη νύχτα και από τη φυσική ασθένεια. Τότε γεννήθηκε σε ένα θλιβερό βασανισμό σε ένα αρσενικό παιδί. Έχοντας δεχτεί το ιερό βάπτισμα, το βρέφος αναχώρησε αμέσως από αυτόν τον κόσμο στην ουράνια πατρίδα. Μετά από αυτές τις γεννήσεις, η Melania έγινε πολύ άρρωστη και πλησίασε τον θάνατο. Ο σύζυγός της, που στέκονταν στο κρεβάτι της, ήταν ο ίδιος ελάχιστα ζωντανός, με λαχτάρα και λύπη. Στη θλίψη του, έσπευσε στην εκκλησία, όπου προσευχόταν στον Θεό με ένα λυγμό, ζητώντας Του για τη θεραπεία της αγαπημένης του συζύγου. Η Μελάνια, βλέποντας ότι ο χρόνος είναι ευνοϊκός για να πείσει τον σύζυγό της για την πρόθεσή του, τον έστειλε να του πει όταν ήταν ακόμα στην εκκλησία:
“Αν θέλετε εσάς και εσείς να είστε ζωντανοί, δώστε μου μια υπόσχεση ενώπιον του Θεού ότι δεν θα με αγγίξετε ξανά και θα ζήσουμε και οι δύο καθαρά για την υπόλοιπη ζωή μας”.
Ο σύζυγος της Μελάνειας, που την αγάπησε αναμφισβήτητα και έβαλε την υγεία της υψηλότερη από αυτήν, τήρησε τη θέλησή της και έκανε έναν όρκο ενώπιον του Θεού για να ζήσει μαζί της καθαρά. Όταν ο αγγελιοφόρος επέστρεψε και το είπε στην Μελάνια, ανακουφίστηκε και αισθάνθηκε καλύτερα. Η σωματική της ασθένεια έδωσε τη θέση της στην πνευματική χαρά και η Μελάνια δοξάρισε τον Βισνί, που την βοήθησε εκπληρώνοντας μέσω της ασθένειας τις πιο αγαπημένες επιθυμίες της καρδιάς της.
Όταν η Μελάνια σηκώθηκε από το κρεβάτι της αρρώστιας, η κόρη της, η όμορφη παρθένα βιομηχανία υποσχέθηκε στον Θεό, πήγε σε αυτόν. Ο θάνατος της έτεινε ακόμα περισσότερο τον Απίνια να διατηρεί την αγνότητα, ειδικά όταν η Μελάνια δεν τον σταμάτησε να τον πείθει.
“Βλέπετε,” είπε, όταν η κόρη τους πέθανε, “πώς ο ίδιος ο Θεός μας καλεί σε μια καθαρή ζωή;” Αν θα ήθελε τη συνέχιση του σαρκικού γάμου μας, δεν θα είχε πάρει τα παιδιά μας από μας.
Έτσι, ο Αππίνιος και η Μελάνια, μετά από ένα σαρκικό φυσικό γάμο, εισήλθαν σε έναν ανώτερο και πνευματικό γάμο και ενθάρρυναν ο ένας τον άλλο την αρετή, ασκώντας νηστεία, προσευχή, εργασία, μαραίωση της σάρκας. Συμφώνησαν να δώσουν όλα τα κτήματά τους στο πρόσωπο των φτωχών στον Χριστό, αλλά να αποκηρύξουν εντελώς τον κόσμο και να γίνουν μοναχοί. Αλλά οι γονείς της Μελάνιας δεν ήθελαν να το παραδεχτούν. Και μια νύχτα, όταν ο Απίνιαν και η Μελάνια μιλούσαν πολύ για το πόσο θλίβονται και συνειδητοποίησαν ο ένας τον άλλο, πώς να τους απαλλαγούμε από τα περίπλοκα δίκτυα του κόσμου, η Θεία χάρη ξαφνικά τους έβγαλε. Ένιωσαν ένα μεγάλο άρωμα που έρχεται από τον ουρανό, το οποίο το μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει και να περιγράψει τη γλώσσα, και γεμίζουν με τέτοια πνευματική χαρά που ξεχάσουν όλη τη θλίψη τους. Έκτοτε, οι άγιοι έχουν καταληφθεί με ακόμα μεγαλύτερη δίψα για πνευματικά αγαθά: ο κόσμος και τα πάντα στον κόσμο τον έχουν απογοητεύσει και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα πάντα, να φύγουν κάπου και να γίνουν μοναχοί. Αλλά η Πρόνοια του Θεού έχει προετοιμάσει γι ‘αυτούς ένα διαφορετικό μονοπάτι για να επιτύχει το επιθυμητό.
Σύντομα πέθανε ο πατέρας της Μελάνειας, και ο Απίνιος και η Μελάνια έγιναν ελεύθεροι στις πράξεις τους. Αλλά επειδή είχαν πολλά πλούτη, τα οποία υποσχέθηκαν να αφιερώσουν στον Χριστό, δεν συμμετείχαν αμέσως στον κόσμο και στην πατρίδα τους. Μέχρι που δίνουν τα πάντα στους φτωχούς, έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους ένα μέρος της περιουσίας τους στα προάστια της Ρώμης και έζησαν αυστηρά τη διατήρηση της αγνότητας. Ενώ αυτό το ευλογημένο ζευγάρι επέλεξε μια τέτοια ευχάριστη ζωή για τον εαυτό τους, Apinianu ξεκίνησε το 24ο έτος, Melania τελείωσε στις 20 $ 8914 . Είναι αληθινά ένα μεγάλο θαύμα που στα χρόνια εκείνα στα οποία η νεολαία καίει συνήθως με τη φωτιά των σαρκικών παθών, αυτό το ιερό ζευγάρι, που οδηγεί μια ζωή υψηλότερη από τη σαρκική φύση, παρέμεινε άφθαρτο, όπως και τα παιδιά στον φούρνο της Βαβυλώνας.
Όλα αυτά συνέβησαν στην κατεύθυνση της Μελάνιας. Αυτή, όπως και ο σοφός υπηρέτης του Κυρίου, παρακολουθούσε στενά τόσο τον εαυτό της όσο και τον σύζυγό της, έτσι ήταν δάσκαλος του συζύγου της, δάσκαλος, ηγέτης στο δρόμο του Κυρίου. Επιδιώκοντας μια τέτοια θαυμάσια ζωή, πούλησαν τα ακίνητά τους και παρείχαν ανεμπόδιστη βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη.
Την εποχή εκείνη, ο Θεός τους έστειλε ένα τεστ. Ο αδελφός Απίνιανα, που ονομάστηκε Βόρεια, βλέποντας μια τέτοια ζωή του ευλογημένου ζευγαριού, άρχισε να θεωρεί τον Απίνια και τη Μελάνια σε τίποτα και να αφαιρεί μερικά από τα υπάρχοντά τους. Όταν είδε ότι δεν τον αντιστέκονται και δεν νοιάζεται για το ακίνητο που είχε αφαιρεθεί, άρχισε να σκέφτεται περισσότερα, οικειοποιώντας τα πάντα για τον εαυτό του. Ο Απίνιος και η Μελάνια, με την καλοσύνη τους, το ανέλαβαν, τοποθετώντας την εμπιστοσύνη τους στο Θεό. Υπήρχε μόνο ένα πράγμα που πρέπει να ανησυχείς: βλέποντας τα κτήματα που προορίζονταν γι ‘αυτούς από τον Χριστό να πηγαίνουν στα χέρια ενός ζηλιάρη ανθρώπου, πένθησαν ότι ο πλούτος των φτωχών λεηλατήθηκε. Αλλά ο Κύριος, ο οποίος προστατεύει τους υπηρέτες Του και τους παραδίδει από τα χέρια εκείνων που τους προσβάλλουν, αναγεννήθηκε ενάντια στον Βορρά μια ευσεβής βασίλισσα, τη Βερίνα 8915 . Άκουσε για την ευχάριστη ζωή του Απίνια και της Μελάνειας και αφού έμαθε ότι ο Βορράς αφαιρεί τα κτήματα από αυτά, τους τηλεφώνησε σε αυτούς και τα πήρε με τιμή. Όταν οι ευσεβείς σύζυγοι εμφανίστηκαν ενώπιον της βασίλισσας με φτωχά ρούχα και με ταπεινή εμφάνιση, η βασίλισσα εξέπληξε πολύ τη φτώχεια και την ταπεινοφροσύνη τους. Τότε, αγκαλιάζοντας τη Μελάνια, της είπε: “Μακάριοι είσαι εσύ που επέλεξες μια τέτοια ζωή!” Την ίδια στιγμή, η βασίλισσα υποσχέθηκε να πάρει εκδίκηση γι ‘αυτούς στο Βορρά. Αλλά η Μελάνια και η Απίνια της ζήτησαν να μην καταφύγει στην εκδίκηση, αλλά μόνο για να πείσει τον Βορρά, ώστε να μην τους κάνει άλλα αδικήματα.
“Εμείς,” είπαν, “αντέξτε καλύτερα τις δυσαρέσκειες απ ‘ό, τι προσβάλλουν κανέναν, γιατί η Θεία Γραφή κηρύσσει εκείνη που χτυπήθηκε στο μάγουλο, να αντικαταστήσει τον δράστη και τον άλλο ( Ματ.5: 39 ). Σας ευχαριστούμε, κυρία μου, γιατί θέλετε να μας προστατέψετε ευγενικά, αλλά μην ζητάτε εκδίκηση στο Βορρά. Αντίθετα, ζητάμε να μην γίνει κακό για εμάς εξαιτίας μας. Είναι αρκετό μαζί μας, αν από δω και πέρα παύει να ενεργεί άσχημα μαζί μας και να πάρει εκείνο που δεν ανήκει σε εμάς, αλλά στον Χριστό και τους υπηρέτες του Χριστού, τα ορφανά και τις χήρες, τους ζητιάνοι και τους άθλιους.
Ζήτησαν επίσης από την τσαρίνα ότι θα μπορούσαν ελεύθερα, χωρίς εμπόδια, να πουλήσουν τα μεγάλα κτίσματά τους, τα οποία αντιπροσώπευαν πόλεις και χωριά που δεν ήταν μόνο στην Ιταλία, στη ρωμαϊκή περιοχή, αλλά και στη Σικελία 8916 , στην Ισπανία, στη Γαλατία και στη Βρετανία. Έτσι οι γονείς της Μελανιά ήταν πλούσιοι, ότι, εκτός από τον βασιλιά, δεν υπήρχε κανένας πλουσιότερος από αυτούς. Η βασίλισσα εκπλήρωσε το αίτημα του Απίνια και της Μελάνειας και τους δόθηκε η ελευθερία να πωλούν όλα τα ακίνητά τους απεριόριστα, οπουδήποτε κι αν ήταν. Ο Μελάνια είχε την επιθυμία να δώσει στη βασιλική αδελφή κάποια πολύτιμα δώρα, αλλά δεν ήθελε να πάρει τίποτα από την προσφορά, θεωρώντας το ιερό να πάρει οτιδήποτε από τα πράγματα που δόθηκαν στον Χριστό.
Τέλος, ο Αππιανός και η Μελάνια επέστρεψαν με μεγάλη τιμή από τα βασιλικά επιμελητήρια μέχρι τον τόπο διαμονής τους.
Το μέγεθος του πλούτου τους, το οποίο έδωσαν στον Χριστό, μπορεί να κριθεί από το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή κανείς δεν μπορούσε να τα αγοράσει στο σπίτι στη Ρώμη για την κατάλληλη τιμή. Μόνο αργότερα, όταν το σπίτι πυρπολήθηκε από τους βάρβαρους και καταστράφηκε πολύ από τη φωτιά, πωλήθηκε σε τιμή χαμηλότερη από την αξία του και τα έσοδα από την πώληση των χρημάτων του δόθηκαν στους φτωχούς. Έτσι, μπορούμε να πούμε θετικά ότι ο Απίνιος και ο Μελανιάχ έδειξαν περισσότερο ζήλο για τον Θεό από τον Ιώβ. Διότι ευχαρίστησε τον Θεό, όταν έχασε τον πλούτο του πέρα από τη θέλησή του, και παραιτήθηκαν οικειοθελώς από τέτοια πλούτη, αναζητώντας φτώχεια. Στην αρχή μια τέτοια ζωή ήταν γεμάτη θλίψεις γι ‘αυτούς και φάνηκε πολύ δύσκολη, αλλά στη συνέχεια έγινε ελαφριά και γεμάτη από όλες τις παρηγοριές: επειδή ο «ζυγός» του Χριστού είναι «καλός» και «το βάρος είναι φως» ( 11: 30 ).
Ο διάβολος προσπάθησε να δελεάσει τους ευσεβείς συζύγους με ιδιοτέλεια. Κάποτε, όταν έφεραν πολλά χρυσά για τα πωλούμενα ακίνητα, άρχισε να χύνει τις ψυχές τους με πάθος για το χρυσό. Αλλά η Μελάνια, έχοντας καταλάβει τις πληγές του αρχαίου φιδιού, έσβησε αμέσως το κεφάλι της, καταλογίζοντας το χρυσό για τη σκόνη και την ανεξέλεγκτη δαπάνη του για τους άθλιους. Η ευτυχισμένη είπε για τον εαυτό της τα εξής:
“Είχα ένα κτήμα με ένα σπίτι σε ένα πανέμορφο και όμορφο μέρος. ήταν καλύτερο από όλα τα ακίνητά μας. Από τη μία πλευρά η θάλασσα εξαπλώθηκε και από το βουνό φάνηκε πώς τα πλοία αποπλέουν, καθώς οι ψαράδες αλιεύουν ψάρια. Από την άλλη, αυξήθηκαν τα ψηλά δέντρα, τα σπαρμένα χωράφια, οι κήποι και οι πλούσιοι αμπελώνες. σε ένα μέρος είχαν τοποθετηθεί πολυτελή λουτρά, σε άλλες πηγές νερού? ακούστηκαν τα τραγούδια διαφόρων πτηνών, υπήρχαν όλα τα είδη των ζώων στις προστατευόμενες για αυτούς περιοχές και το κυνήγι για αυτούς ήταν επιτυχές. Και ο εχθρός με ενέπνευσε να κρατήσω αυτή την περιουσία για την ομορφιά της και όχι να την πουλήσω, αλλά για να σώσει για μένα να ζήσω μέσα της. Όμως, με τη χάρη του Θεού, ένιωσα ότι αυτές ήταν οι ίντριγκες του εχθρού και στρέφοντας το μυαλό μου στα ορεινά χωριά, έλαβα αμέσως αυτό το κτήμα και το έδωσα στον Χριστό μου.
Μετά την πώληση από τους ευσεβείς συζύγους των ιταλικών κειμηλίων τους, τα στρατεύματά τους έρεναν, όπως και τα ποτάμια υψηλού ύδατος, σε όλες τις γωνιές της γης. Έστειλαν πολλά ελεημοσύνη στη Μεσοποταμία, τη Φοινίκη, τη Συρία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη – εκκλησίες και μοναστήρια για άνδρες και γυναίκες, ξενώνες και νοσοκομεία, ορφανά και χήρα σε δουλεία και σε μπουντρούμια, καθώς και λύτρα φυλακισμένων. Τόσο η δυτική όσο και η ανατολή γεμίζουν με γενναιοδωρία, η οποία προήλθε από τα χέρια τους. Μερικές φορές αγόραζαν ολόκληρα νησιά, σε ήσυχα και ακατοίκητα μέρη και με την κατασκευή μοναστηρίων εκεί, τα έδωσαν στη διατήρηση της πνευματικής τάξης. Παντού κοσμούν τις ιερές εκκλησίες με χρυσό και ασήμι, με ιερά χρυσοκέντητα ενδύματα και δεν ελευθερώνουν χρήματα για τη λαμπρότητα της εκκλησίας. Στη συνέχεια, αφήνοντας ένα μικρό μέρος της γης τους στην Ιταλία μη αποτιθέμενο, μαζί με τη μητέρα της Melania, που ήταν ακόμα ζωντανή, επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο και κατέπλευαν στη Σικελία εν μέρει για να πουλήσουν τα ακίνητά τους εκεί, εν μέρει για να επισκεφτούν τον ευλογημένο επίσκοπο Pavlin πατέρας του πνευματικού.
Λίγο μετά την αναχώρησή τους, οι βάρβαροι επιτέθηκαν στη Ρώμη 8917 και κατέστρεψαν ολόκληρη τη γειτονιά της πόλης και ολόκληρη την ιταλική γη με σπαθί και φωτιά. Καλά άγιοι που καταφέραμε, με τη βοήθεια του Θεού, να πουλήσουμε τα κτήματά τους, πριν από αυτή την καταστροφή. Για αυτό που σκόπευε να πεθάνει μάταια, χωρίς καμία ανταμοιβή από τον Θεό, μετατράπηκε σε μια εκατοντάδα ανταμοιβή γι ‘αυτούς στην αιώνια ζωή. Επιπλέον, έσωσαν το σύνολο και την προσωρινή υγεία τους, αφήνοντας την Ιταλία ως Lot – Sodom 8918 , πριν από τις άγριες καταστροφές των βαρβάρων. Μετά την επίσκεψη στη Σικελία και στο δρόμο εκεί, αφού είδαν τον Επισκόπο Nolansky 8919 με το Saint Peacock, κανόνισαν τις υποθέσεις σχετικά με τα πρώην ακίνητα εκεί και κατέπλευαν στη Λιβύη και στην Καρχηδόνα 8920 .
Όταν έφυγαν στη θάλασσα, δημιουργήθηκε μια έντονη θύελλα και μεγάλη ενθουσιασμό, η οποία διήρκεσε πολλές μέρες. Το φρέσκο νερό στο πλοίο ήταν ήδη λιγοστό, εν τω μεταξύ υπήρχαν πολλοί ερασιτέχνες και υπηρέτες, και όλοι υπέφεραν μεγάλη δίψα. Η Αγία Μελανιά, συνειδητοποιώντας ότι ο Κύριος δεν ευλογεί το μονοπάτι που επέλεξαν στη Λιβύη, διέταξε να στρέψει τα πανιά μετά τον άνεμο, βασιζόμενοι στον Θεό, ότι θα κατευθύνει το πλοίο οπουδήποτε θέλει. Ανυψωμένοι από τον άνεμο, έσκαψαν ένα νησί. Λίγο πριν από την άφιξή τους, οι βάρβαροι επιτέθηκαν στο νησί αυτό και την κατέλαβαν και έφεραν μαζί τους πολλούς άνδρες και γυναίκες και οι υπόλοιποι κάτοικοι στάλθηκαν για να δηλώσουν ότι αν ήθελαν περισσότερες πιθανότητες να εξαγοράσουν τους φυλακισμένους: αλλιώς όλοι οι κρατούμενοι θα αποκεφαλιστούν. Ο πληθυσμός του νησιού ήταν πολύ θλιβερός, αφού, λόγω της έλλειψης μέσων, λίγοι θα μπορούσαν να πληρώσουν λύτρα.
Εκείνη την εποχή, το πλοίο στο οποίο εκτελούσαν τη Μελάνια και την Απίνια συνδέονταν με το νησί. Ο επίσκοπος του νησιού, όταν άκουσε ότι ένα πλοίο από τη Ρώμη είχε έρθει σε αυτούς, ήρθε να ζητήσει βοήθεια για τα λύτρα των κρατουμένων και έλαβε περισσότερα από ό, τι περίμενε. Τους λυπούσε, η Μελάνια και η Απίνια έδωσαν όσα χρυσά χρειαζόταν για τα λύτρα όλων των κρατουμένων. Όταν έφυγαν από αυτό το νησί, ο άνεμος πνέει ήρεμος και ευνοϊκός, και σύντομα έφθασαν στην Καρχηδόνα. Αφού έφυγαν εκεί από το πλοίο, δημιούργησαν τις άφθονες πράξεις του ελέους τους, ευνοώντας τις εκκλησίες και τα μοναστήρια, ανακουφίζοντας την κατάσταση των φτωχών και των άρρωστων.
Κάνοντας τέτοιες καλές πράξεις, εγκαταστάθηκαν σε μια πόλη που δεν απέχει πολύ από την Καρχηδόνα, που ονομαζόταν Tagasta. Ο επίσκοπος Tagasta ήταν ο Αλίπιος, φίλος του 8921 του Αγίου Αυγουστίνου, ένας σύζυγος εξειδικευμένος σε λόγια και διδασκαλίες, με σοφή εντολή σε όλους εκείνους που ήρθαν σε αυτόν. Η αγάπη με αυτόν τον καλό ποιμένα, ο Απίνιος και ο Άγιος Μελάνιος διακοσμούσαν πλούσια την εκκλησία του και αγόραζαν για τις πολλές του χώρες. Επιπλέον, δημιούργησαν εκεί δύο μοναστήρια, ένα αρσενικό για ογδόντα μοναχούς, ένα θηλυκό για εκατόν τριάντα μοναχές, και παρείχαν αυτά τα μοναστήρια με τη γη και όλα τα απαραίτητα. Η Αγία Μελανιά άρχισε να διδάσκει σταδιακά στην στάση όλο και πιο αυστηρή, αρχικά έφαγε κάθε δεύτερη μέρα, μετά από δύο, τελικά, έμεινε χωρίς φαγητό όλη την εβδομάδα, εκτός από το Σάββατο και την Κυριακή. Μερικές φορές ήταν απασχολημένος να ξαναγράψει βιβλία, όπως έγραφε πολύ όμορφα και χωρίς λάθη, μερικές φορές έκανε ρούχα για ζητιάνους. Τα ξαναγραφόμενα βιβλία που έστειλε προς πώληση και τα χρήματα που κέρδισαν από αυτό το έργο διανεμήθηκαν στους φτωχούς. Ήταν επίσης επιμελής στην ανάγνωση των Αγίων Γραφών . Όταν τα χέρια της ήταν κουρασμένα από τη δουλειά ή από το γράψιμο, ασκούσε την ανάγνωση και σαν να έδινε τη δουλειά στα μάτια της. Εάν τα μάτια της ήταν κουρασμένα από την ανάγνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα, βοήθησε ακούγοντας, επειδή διέταξε τους άλλους να διαβάσουν, και η ίδια άκουγε. Ήταν σύνηθες γι ‘αυτήν να διαβάζει ετησίως την παλαιά και τη νέα διαθήκη τρεις φορές. και τα πιο σημαντικά μέρη που κράτησε στη μνήμη της και είχε συνεχώς στα χείλη της. Έχει κοιμηθεί το βράδυ μόλις δύο ώρες, και αυτό δεν σε ένα κρεβάτι, και στο έδαφος, σε ένα λεπτό στρώμα. Είπε ότι πάντα πρέπει να μείνετε ξύπνιοι, γιατί δεν ξέρουμε σε ποια ώρα θα έρθει ο κλέφτης.
Σε ένα τέτοιο ασκητικό τρόπο ζωής συνηθίζει και τα κορίτσια που την υπηρέτησαν. αλλά πολλοί νέοι άντρες την έπεισαν να ζήσει καθαρά και να διατηρήσει την παρθενία της. Αγόρασε πολλές άπιστες ψυχές για τον Χριστό και οδήγησε στο Θεό.
Μετά από μια επταετή ζωή στην Καρχηδόνα, η Μελάνια θέλησε να δει ιερά μέρη στην Ιερουσαλήμ. Καθισμένος στο πλοίο με τη μητέρα της και τον Απίνια, ο οποίος ήταν πριν από το σύζυγό της και τώρα πνευματικός αδελφός και σύζυγος, κολυμπήθηκε μαζί τους κατά μήκος της θάλασσας. Το πλοίο στο οποίο έφυγαν, με ευνοϊκό άνεμο που συνδέεται με την Αλεξάνδρεια. Εδώ χαιρέτησαν τον Άγιο Κύριλλο, Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας. Αφού μιλούσαν μαζί του, ξεκίνησαν πάλι στη θάλασσα και έφτασαν στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ. Φτάνοντας εδώ, με μεγάλη αγάπη και αόριστη χαρά στις καρδιές τους παρακάμψαν τους ιερούς τόπους, τους οποίους ο Ηγούμενος μας και η Θεία Μητέρα του Θεού απηύθυναν με τα ιερά πόδια. Στον τάφο του Κυρίου, η ευλογημένη Μελάνια έμεινε κάθε βράδυ για προσευχή. Εκεί έστειλε θερμές προσευχές στον Χριστό τον Κύριο, κλαίγοντας, πέφτοντας στον τάφο του Κυρίου, αγκαλιάζοντας και φιλώντας τον.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της Μελάνειας και του Απίνια στην Ιερουσαλήμ, ένας πιστός φίλος τους πώλησε τα υπόλοιπα ιταλικά κτήματα και τους έστειλε χρήματα στην Ιερουσαλήμ.
Αφού επισκέφτηκαν την Ιερουσαλήμ, ήθελαν να πάνε ξανά στην Αίγυπτο για να δουν τους απελπισμένους πατέρες εκεί και να τους υπηρετήσουν από τα κτήματα τους. Ξεκίνησαν στη θάλασσα στο δρόμο και η μητέρα τους, που ήταν πολύ παλιά και κουρασμένη, έμεινε στην ιερή πόλη. Την ίδια στιγμή δόθηκε εντολή να χτίσει ένα σπίτι στο Όρος των Ελαιών για την κατοικία τους.
Στην Αίγυπτο, η Μελάνια, με τον πνευματικό αδελφό της, Απίνια, επισκέφθηκε τους πατέρες της ερήμου και έλαβε για την ψυχή μεγάλο όφελος από τις εμπνευσμένες ομιλίες τους. Ταυτόχρονα, έκαναν μεγάλα χρηματικά ποσά εκεί στους άπορους. Αλλά συνάντησαν και αρκετούς μη πατριώτες πατέρες οι οποίοι δεν ήθελαν να πάρουν τα ελεημοσύνη που προσέφεραν και έφυγαν από χρυσό, όπως από το τσίμπημα ενός φιδιού. Μεταξύ αυτών υπήρχε ένα – με το όνομα της Εφέσεως, που, για τις προσκλήσεις τους να δεχτούν πολλά χρυσά νομίσματα, αρνήθηκε αυτό. Περνώντας την κυψέλη του και λαμβάνοντας υπόψη την περιουσία του ερημίτη, η Μελάνια βρήκε μόνο ένα ψάθες και ένα μεταφορέας νερού, λίγο ξηρό ψωμί και ένα κουτί στο οποίο υπήρχε αλάτι. Έβαλε αργά το χρυσό σε αυτό το κιβώτιο και το κάλυψε με αλάτι. Όταν έφυγαν από την έρημο, ο γέρος δεν έκρυψε αυτή την πράξη της Μελάνιας. Βρήκε χρυσό, έτρεξε μετά από αυτά, φωνάζοντας δυνατά ότι θα σταματούσαν και τον περίμεναν. Όταν σταμάτησαν, ο γέρος τους έδειξε το χρυσό που κρατούσε στο χέρι του και είπε:
– Δεν το χρειάζομαι: δεν ξέρω τι να το χρησιμοποιήσω. πάρτε την καλή σας πλάτη.
Εκείνοι που απάντησαν:
– Αν δεν το χρειάζεστε, δώστε το σε άλλους.
Αλλά ο γέρος απάντησε:
“Ποιος χρειάζεται αυτό και τι για αυτό;” Βλέπετε ότι ο τόπος είναι άδειος.
Εκείνοι που δεν ήθελαν να πάρουν το χρυσό πίσω από τον γέρο, και έπειτα τον έριξε στον ποταμό και επέστρεψαν στο κελί.
Στη συνέχεια, οι ταξιδιώτες έφθασαν πάλι στην Αλεξάνδρεια, στη συνέχεια στη Νίτσια 8922 , παρακάμπτοντας τα σπίτια των ερήμων, όπως οι μέλισσες που πετούν σε διάφορα χρώματα και συλλέγουν από αυτά. Στη συνέχεια επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, εμπλουτισμένες με τις πολυχρηστικές εκδοχές που έλαβαν από τις ιερές έρημες. Και, όπως ελπίζαμε, βρήκαν το σπίτι για τον εαυτό τους ήδη προετοιμασμένο για το Όρος των Ελαιών. Εκεί εγκαταστάθηκαν.
Η Μελάνια έκλεισε μέσα σε ένα σφιχτό κελί, βάζοντας μια τέτοια διαθήκη ότι δεν μπορούσε να δει κανέναν ούτε να την δει να μην έχει δει κανείς. Μόνο μία φορά την εβδομάδα, η μητέρα της και ο πνευματικός της αδελφός Απίνιος την επισκέφθηκαν. Σε αυτή την κλειδαριά, πέρασε δεκατέσσερα χρόνια. Την εποχή εκείνη η μητέρα της Μελάνειας, που ήταν γεμάτη καλές πράξεις και καλή ελπίδα. Ο άγιος, έχοντας κάνει μια σωστή μνήμη για την αποθανόντα μητέρα της, έκλεισε και πάλι σε ένα ακόμη πιο στενό και πολύ σκοτεινό δωμάτιο και πέρασε ένα χρόνο εκεί. Παντού η δόξα πήγε γύρω της, πολλοί άρχισαν να έρχονται σε αυτήν για πνευματικό όφελος. Στη συνέχεια, η Μελάνια βγήκε από το κλείστρο για να εξυπηρετήσει τη σωτηρία άλλων. Έκανε ένα μοναστήρι, συγκεντρώνοντας πάνω από ενενήντα κορίτσια. Σε αυτήν, συγκεντρώθηκαν πολλοί αμαρτωλοί αμαρτωλοί και, καθοδηγούμενοι από αυτήν στην πορεία της μετάνοιας, άρχισαν να οδηγούν μια φιλανθρωπική ζωή. Για το μοναστήρι της, η Μελάνια εξέλεξε την αδελφή, η ίδια άρχισε να υπηρετεί όλους σαν σκλάβος και φροντίζει όλους ως μητέρα. Δίδαξε στις αδελφές διαφορετικές αρετές, πρώτα – αγνότητα, έπειτα – αγάπη, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει τέλεια αρετή, τότε ταπεινοφροσύνη, υπακοή, υπομονή και μη πονηρία. Στην οικοδόμηση, τους είπε την ακόλουθη ιστορία. “Ένας νεαρός άνδρας ήρθε κάποτε σε ένα μεγάλο γέρο, θέλοντας να είναι ο μαθητής του. Και ο Πρεσβύτερος, δείχνοντας από την αρχή τι θα έπρεπε να είναι ο μαθητής, του είπε να πάρει τη ράβδο και να κτυπήσει σταθερά τον πυλώνα, στέκεται στην πύλη, πηδώντας πάνω του και χτυπώντας τον με τα πόδια του. Ο μαθητής, υπακούοντας στον γέρο, χτύπησε την άψυχη στήλη όσο είχε τη δύναμη. Ο γέρος ρώτησε τον νεαρό:
– Ο πυλώνας αυτός σας έπληξε, σας αντιστάθηκε και σας προσβάλλατε; Έτρεξε από τη θέση του ή έσπεσε σε σας;
Ο νεαρός απάντησε:
– Όχι!
Ο Πρεσβύτερος είπε τότε:
– Τον χτυπάτε πιό σφιχτά, συνοδεύστε τα χτυπήματα με τα πιο σκληρά λόγια: κακοποίηση, μομφή, ατιμία, βλάσφημα και με κάθε τρόπο κακοποιώντας τον.
Όταν ο νεαρός άνδρας το έκανε αυτό, ο γέροντας ρώτησε:
“Ήταν ο πυλώνας που έτρεχε εναντίον σας, είπε κάτι εναντίον σας;” Σας έχετε ταπεινώσει ή κακουργήσει;
Ο νεαρός απάντησε:
“Όχι, Πατέρα! Και πώς μπορεί μια θυμωμένη και άψυχη καρδιά να θυμώσει;
Ο Γέροντας είπε και πάλι:
“Αν μπορείς να είσαι όπως αυτός ο πυλώνας, μη θυμώνεις όσους σας νίκησαν, χωρίς να τρέχεις από χτυπήματα, χωρίς να διαψεύδεις αυτούς που σου παραγγέλνεις, χωρίς να κατακρίνεις τις επιλήψεις, αν είσαι ανάμεσα σε κάθε είδους θλίψεις μόνιμα ασταθής, όπως ένας στύλος , τότε έρχεστε, να είστε ο μαθητής μας. Διαφορετικά, μην πάρετε πολύ κοντά στις πόρτες μας.
Με μια τέτοια ιστορία, ο ευλογημένος δίδαξε τις αδελφές υπομονή και μη αγάπη, και έγιναν από αυτό το παράδειγμα, το οποίο ήταν καλό γι ‘αυτούς. Διδάσκοντας και διδάσκοντας τις αδελφές του μοναστηριού που ίδρυσε, ο Άγιος Μελάνης έκτισε συγχρόνως μια μεγαλοπρεπή εκκλησία σε αυτό το μοναστήρι και προσπάθησε να κάνει την εκκλησία αγιασμένη από τα ιερά λείψανα του προφήτη Ζαχαρία, του πρώτου μάρτυρα Στεφάνου και σαράντα μάρτυρες.
Μετά από αυτά τα γεγονότα, ο πνευματικός αδελφός της, ο οποίος ήταν κάποτε σύζυγος στη σάρκα, ευλογημένος Απινέων, έχοντας ευχαριστήσει τον Κύριο Θεό, αναχώρησε προς αυτόν ήδη με μοναστική τάξη. Η Μελάνια με τιμή τον έθαψε και έπειτα άρχισε να προετοιμάζεται για το τέλος, περιμένοντας έναν επικείμενο θάνατο. Αλλά η Πρόνοια του Θεού επέκτεινε τη ζωή της για τη σωτηρία των άλλων. Μετά το θάνατο των Απινίων, η Μελάνια δημιούργησε ένα άλλο ανδρικό μοναστήρι και το πέρασε στην τελευταία της ιδιοκτησία, δίνοντας τα πάντα για τη δόξα του Θεού. Έτσι, αυτός που από καιρό έχει αποκτήσει φτώχεια στο πνεύμα έχει γίνει σωματικό σώμα.
Την εποχή εκείνη ήλθε στην Μελάνια ένα μήνυμα από την Κωνσταντινούπολη, από τον θείο του Βολουσιανού της Ρωμαίους. Αυτός ο Βολουσιανός, ο οποίος έλαβε τη θέση του ρωμαϊκού επιγόνου 8923 , στάλθηκε στο Βυζάντιο, με ειδική αποστολή από τον δυτικό αυτοκράτορα. Φτάνοντας στην Ανατολή, ήθελε να δει τη δική του ανιψιά, τη Μονκάνα Μελάνια. Ως εκ τούτου, έστειλε σκόπιμα σε αυτήν στην Ιερουσαλήμ, ζητώντας της να έρθει προς αυτόν στο Βυζάντιο και να τον δει. Αρχικά, η Μελάνια δεν ήθελε να πάει στον θείο της, δεδομένου ότι προσχώρησε στον ελληνικό πολυθεϊσμό. αλλά στη συνέχεια, σύμφωνα με τη συμβουλή των πνευματικών πατέρων, πήγε σε αυτόν, που προκλήθηκε από την ελπίδα να τον μετατρέψει σε Θεό. Κατά μήκος της διαδρομής, σε όλες τις πόλεις όπου έμεινε ο άγιος, της δόθηκε μεγάλη τιμή παντού, γιατί ο Θεός δοξάζει εκείνους που τον δοξάζουν. Χαιρετίστηκαν από επισκόπους και ιερείς, πρεσβύτερους και ανθρώπους και όλοι την δέχτηκαν με αγάπη, σαν από τον ουρανό, επειδή το φως των αρετών της και της ιερής ζωής τους έλαμψε σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην ίδια την πρωτεύουσα δέχτηκε με μεγάλη τιμή και ο Τσάρος Θεοδόσιος ο Νέος, η Τσαρίτσα η Ευδοκία του και ο Πατριάρχης Προκλος. Ο θείος Βολουσιανός, βρήκε τους άρρωστους. Την είδε ο θείος μου, έκπληκτος για την ένδυση του μοναχού και για την εξολόθρευση της σάρκας, επειδή το πρόσωπό της μαράθηκε από μακρά νηστεία και δουλειές και η παλιά της ομορφιά ξεθωριάσει. Και ο Βολουσιανός αναφώνησε:
“Τι έγινε εσύ, αγαπημένη Μελάνια!”
Αλλά γιατί να το πεις; Μερικώς η προσωπικότητα της Μελάνιας, εν μέρει του ιερού Προκλείστου , κυρίως η Θεία Συζήτηση του ευσεβούς υπηρέτη του Χριστού και οι χρήσιμες παροτρύνσεις της, έκαναν σύντομα τον θείο της να απορρίπτει την ελληνική κακία και έλαβε ιερό βάπτισμα. Αφού του παραχωρήθηκε ιερός Ταϊν, λίγες μέρες μετά, πρόδωσε το πνεύμα του στον Θεό και θάφτηκε από τα χέρια της Αγίας Μελανιάς.
Κατά τη μάλλον μακρά διαμονή της στο Βυζάντιο, η Μελάνια στράφηκε προς τη σωστή πίστη σε πολλά από την αίρεση του Νεστορίου, που έπεισε πολύ την Εκκλησία , αλλά και κράτησε πολλούς Ορθόδοξους, επειδή ο Κύριος της χορήγησε τέτοια χάρη ώστε δεν μπορούσε να ξεπεραστεί από τις αιρετικές ομιλίες των Νεστορίων . Ο μοναχός ήξερε τέλεια τη Γραφή, έχοντας χρησιμοποιήσει όλα τα χρόνια της ζωής της για να την διαβάσει και να γεμίσει με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Από το πρωί έως το βράδυ, διάφοροι άνθρωποι μίλησαν μαζί της και της ρώτησαν για την Ορθοδοξία και έδωσε σοφές απαντήσεις, έτσι ώστε ολόκληρη η πρωτεύουσα να θαυμάσει τη σοφία της. Τότε η ευλογημένη γυναίκα επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ και, πλησιάζοντας το θάνατό της, προετοιμαζόταν για ένα καλό αποτέλεσμα.
Της δόθηκε το δώρο της επούλωσης και έβγαλε πολλή ασθένεια. Από αυτές τις θεραπείες, που έγιναν από αυτήν, θα μιλήσουμε για μερικούς, για την υποστήριξη της χάριτος του Θεού που έχει εγκατασταθεί σε αυτήν.
Η Τσαρίνα Ευδοκία 8924 , που κάλεσε την πνευματική μητέρα της Μελάνης Μελάνια, έφτασε στην Ιερουσαλήμ, εν μέρει – να λατρεύει τους ιερούς τόπους, εν μέρει – να επισκεφτεί την πνευματική της μητέρα.
Στο δρόμο, εξάρθρωσε το πόδι της και υπέφερε πολύ, έτσι δεν μπορούσε να βγει. Όταν ο Άγιος Μέλανι άγγιξε μόνο το πόδι της, το πόδι της έγινε πιο υγιές.
Μια νεαρή γυναίκα βασανίστηκε από έναν δαίμονα που έκλεισε τόσο το στόμα της ώστε να μην μπορεί να ανοίξει, δεν μπορούσε να φωνάξει ούτε να δοκιμάσει τρόφιμα και ο θάνατος την περίμενε, πιθανότατα από μια μακρά στέρηση τροφής παρά από το μαρτύριο ενός δαίμονα. Αυτή η γυναίκα Αιδεσιμότατος Μελάνια επουλώθηκε με προσευχή, χρίσμα της με ιερό λάδι. Ο δαίμονας βγήκε από αυτήν, και το στόμα της άνοιξε για να επαινέσει και να ευχαριστήσει τον Θεό και έχοντας δοκιμάσει φαγητό, έγινε υγιής.
Μια άλλη γυναίκα ήταν έγκυος και ήρθε η ώρα να της γεννήσει. Αλλά δεν μπορούσε να το κάνει αυτό, επειδή το παιδί πέθανε στη μήτρα της. Βασανίστηκε από τρομερό πόνο, πέθαινε. Αλλά η Αγία Μελάνια βοήθησε αυτή τη γυναίκα με τις προσευχές της. Μόλις βρισκόταν μια ζώνη στο στήθος μιας άρρωστης γυναίκας, ανακουφίστηκε από το φορτίο: ένας νεκρός καρπός βγήκε από αυτήν, αισθάνθηκε καλύτερα και άρχισε να μιλάει, ενώ δεν μπορούσε να μιλήσει πριν από λίγο.
Βλέποντας την αναχώρησή της στον Θεό, ο άγιος πέρασε τα ιερά μέρη της Ιερουσαλήμ και γύρω, στη Βηθλεέμ και τη Γαλιλαία. Όταν ήρθε η γιορτή της Γεννήσεως του Χριστού, βρισκόταν στο βράδυ όλης της νύχτας στην ημέρα που γεννήθηκε ο Χριστός και εκεί είπε σε μία από τις αδερφές της, στον συγγενή της, που ήταν με την επιμονή της, ότι την τελευταία φορά γιορτάζει μαζί τους τις εορτές της Γέννησης του Χριστού. Ο συγγενής ενός αγίου, ακούγοντας τέτοια λόγια, φώναξε πικρά. Στη συνέχεια, την ημέρα του ιερού πρώτου μάρτυρα Στεφάνου, η Μελάνια βρισκόταν στο βράχο όλη την νύχτα στο ναό της, που βρίσκεται στο μοναστήρι που είχε χτίσει. Κατά την ανάγνωση αυτής της αδελφής για τη δολοφονία του ιερού μαρτύρου, πρόσθεσε στον εαυτό της από αυτό, ότι τα διάβαζε για τελευταία φορά. Ο μεγάλος θρήνος αυξήθηκε τότε γύρω από αυτήν μεταξύ των αδελφών: συνειδητοποίησαν ότι ο άγιος θα εγκαταλείψει σύντομα αυτόν τον κόσμο. Η Μελάνια, σύμφωνα με το έθιμά της, τις παρηγοριάσει με ομιλίες του Θεού για μεγάλο χρονικό διάστημα και διδάσκει τις αρετές. Στη συνέχεια πήγε στην εκκλησία και άρχισε να προσεύχεται:
“Κύριέ μου, ο Θεός μου, τον οποίο επέλεξα και αγαπούσα από την αρχή, που προτιμούσα από τον σαρκικό σύζυγο, πλούτη, δόξα και κοσμικά γλυκά, με τα οποία έδωσα το σώμα και την ψυχή μου από τη γέννησή μου, για τα οποία απολάμβανα αποχή, έτσι ώστε τα οστά να κολλήσουν στη σάρκα μου – που καθοδήγησε το δεξί μου χέρι και με έδωσε την υπομονή σας – και τώρα ακούς την κραυγή μου. Και αυτά τα δάκρυα μου μπορεί να πετάξουν τα ρέματα του έλεος σου σε μένα. Καθαρίστε την αμαρτωλή άσχημη την ελεύθερη και ακούσια μου. Προετοιμάστε για μένα τον δρόμο προς τον εαυτό Του χωρίς καμία αμηχανία και εμπόδια, έτσι ώστε οι εχθρικές κακοί δαίμονες να μην με συγκρατήσουν. Ξέρεις, αθάνατο, τη θνητή μας φύση. Ξέρετε, αγαπώντας τον άνθρωπο, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς βρωμιά. δεν υπάρχει κανένας στον οποίο ο εχθρός δεν μπορούσε να βρει κάποια ενοχή, έστω και αν ζούσε μια μέρα. Αλλά εσύ, Κύριε, έχοντας περιφρονεί όλες τις αμαρτίες μου, με καθιστά καθαρό στην κρίση σου.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Αγία Μελανιά προσευχήθηκε και, αφού δεν τελείωσε την προσευχή, άρχισε να παρουσιάζει σωματικό πόνο. Αλλά, αν και εξαντλείται από την ασθένεια, δεν σταμάτησε την εργασία της, πήγε στη συνήθη εκκλησιαστική υπηρεσία και το πρωί διδάσκει τις διδασκαλίες των αδελφών. Στη συνέχεια, μίλησε με τα πιο καθαρά και θεία μυστήρια από τα χέρια του επισκόπου Ελευθέρωσης 8925 , ο οποίος ήρθε με τον κλήρο να την επισκεφθεί και άρχισε να περιμένει την εκδήλωση του θανάτου. Ταυτόχρονα, παρηγορούσε τον συγγενή της, ο οποίος πένθησε πικρά το χωρισμό από τον άγιο, καθώς και όλες τις αδελφές και, λέγοντας αντίο σε όλα τα τελευταία φιλιά, είπε τα εξής:
“Όπως ευχαρίστησε τον Θεό, ήταν έτσι.”
Με τα λόγια αυτά, ξαπλωμένη σε ένα απλό κρεβάτι, πρόδωσε το πνεύμα της στα χέρια του Θεού κλείνοντας σφιχτά τα μάτια της και αναδιπλώνοντας τα χέρια σταυρωτά στο στήθος της.
Οι μοναχοί και οι μοναχές από όλα τα μοναστήρια γύρω από την ιερή πόλη συγκεντρώθηκαν στην ταφή της και όλη τη νύχτα τραγουδούσαν ψαλμούς πάνω της και στη συνέχεια την έθαψαν με τιμή. Αλλά η άγια ψυχή της αναχώρησε στον Κύριο Θεό, τον οποίο αγάπησε και στον οποίο εργάστηκε επιμελώς όλες τις ημέρες της ζωής της. Και τώρα, μαζί με όλους τους αγίους, που ενώνει τη δόξα Του, ζητά επίσης μαζί μας για τους αμαρτωλούς εκεί Πατέρα και Υιό και Άγιο Πνεύμα, Ένας στην Αγία Τριάδα του Θεού. Για Αυτόν είναι η δόξα για πάντα. Αμήν.
* * *
8914 Αυτή η αλλαγή στη ζωή της Melania συνέβη το 401.
8915 Η Βερίνα – η σύζυγος του αυτοκράτορα Ονώριου, ο οποίος κυβέρνησε το δυτικό μισό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 396-423.
8916 Η Σικελία είναι ένα μεγάλο νησί στη Μεσόγειο Θάλασσα, κοντά στο νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου της Απέντιν (Ιταλία).
8917 Φυσικά οι Γότθοι, οι άνθρωποι της γερμανικής φυλής, που πολιορκούσαν τη Ρώμη το 408, 409 και 410 χρόνια, και τελικά λεηλατούσαν.
8918 Ο Lot είναι ο ανιψιός του ιδρυτή των Εβραίων, του Αβραάμ, μιας οικογένειας στο Sodom, μιας πόλης στην κοιλάδα όπου σχηματίστηκε η Νεκρά Θάλασσα. Όταν οι Σοδωτές συκοφαντούσαν τον Θεό με τις αμαρτίες τους και ο Θεός καταδίκασαν τη Σοδόμη στην καταστροφή, ο Λωτ, προειδοποίησε ότι ο Άγγελος μαζί με τη σύζυγό του και τις κόρες του έφυγαν από τη Σόδομα.
8919 Η πόλη Nola βρισκόταν στη νότια Ιταλία, στην Καμπανία. Ο St. Peacock ήταν επίσκοπος στο Nola από το 409 έως το 431. Η μνήμη του μήνα Ιανουαρίου του στις 23,
8920 Στη βόρεια Αφρική, σχεδόν ενάντια στην Ιταλία.
8921 Ο Alipiy εξελέγη στην επισκοπική καρέκλα στην Tagaste στα 391 g
8922 Η Νιτρία είναι ένα βουνό νότια της Αλεξάνδρειας, δυτικά του ποταμού Νείλου, κοντά στην έρημο της Λιβύης. Το όνομα του βουνού λήφθηκε από νιτρικά άλατα ή νιπτήρα στις λίμνες που γειτνιάζουν με το βουνό.
8923 Anfipat – ο επικεφαλής της περιοχής, που περιλάμβανε αρκετές επαρχίες.
8924 Η αυτοκράτειρα Ευδοκία – η σύζυγος του ανατολικού αυτοκράτορα Θεοδόσιου Β ‘, ο οποίος βασίλευε από το 408-450.
8925 Η Ελευθέπολη είναι μια πόλη στη νότια Παλαιστίνη, στο δρόμο μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Γάζας. Επί του παρόντος, εδώ βρίσκεται ένα χωριό που βρίσκεται στο δρόμο από την πεδιάδα του Sefelskaya προς το Highland του Ιούδα. Σε μικρή απόσταση από αυτό το χωριό βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Ελευθερόπολης.
8926 Ήταν 31 Δεκεμβρίου το 439.
