Τετάρτη 7 Αυγούστου 2019

Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού 
Εικόνα μεταξύ τών ετών 1535-1545 μ.Χ.  στήν Ιερά Mονή Παντοκράτορος, Άγιον Όρος
(Kρητική σχολή, αποδίδεται στον Θεοφάνη)

Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού - 
Εικόνα τού δεύτερου μισόυ 15ου αιώνα μ.Χ. 
- Πρωτάτο, Άγιον Όρος

Η Μεταμόρφωση του Χριστού,
 ψηφιδωτό  τού έτους περίπου 600 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνη του Σινά. Αίγυπτος

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΙΑΜΑΣΙΚΟΥ 

Ό Όσιος Θεοδόσιος ο νέος, ο ιαματικός

Nέος Θεοδόσιος πλην μόνου χρόνου,
Yπήρχεν ίσος κατά πάντα τω πάλαι.

Βιογραφία

Ο Όσιος Θεοδόσιος ο νέος, ο ιαματικός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 862 μ.Χ. από ευσεβείς χριστιανούς. Από νεαρή ηλικία φάνηκε η θερμή πίστη που τον διακατείχε και η μεγάλη αγάπη προς τους συνανθρώπους του. Όταν αποφάσισε να αποσυρθεί στον μοναχικό βίο, μοίρασε την περιουσία του σ’ όσους είχαν ανάγκη και πήγε λίγο έξω από την Αθήνα. Όμως πολλοί ήταν αυτοί που πήγαιναν για να τον δουν και να τον συμβουλευτούν, κάτι που τον εμπόδισε να διαλογιστεί.

Γι’ αυτό τον λόγο και για να μπορέσει να μονάσει, κατέφυγε στο Άργος. Εκεί έκτισε ένα ναό στο όνομα του Τιμίου Προδρόμου, όπου πολλοί πήγαιναν για να τον συμβουλευτούν. Τον φθόνησαν όμως ιερείς, και τον κατάγγειλαν στον Αρχιεπίσκοπο Άργους, Άγιο Πέτρο (βλέπε 3 Μαΐου) ως μάγο και απατεώνα. Παρουσιάσθηκε τότε ο όσιος Θεοδόσιος στον ύπνο του Αγίου Πέτρου, που σημειωτέον τότε βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για επίσκεψη του Πατριάρχη, και του συστήθηκε, για να παύσει να έχει άδικη γι’ αυτόν κρίση. Ταυτόχρονα και ο Πατριάρχης τον ρώτησε αν έχει κάποιο μοναχό Θεοδόσιο στην επαρχία του. Στην καταφατική απάντηση του Αγίου Πέτρου και στην εξιστόρηση της εμφανίσεως του στον ύπνο του, ο Πατριάρχης τον παρεκάλεσε να διαβιβάσει στον Όσιο την ευλογία και εκτίμηση του.

Μετά την επανάκαμψη του Αγίου Πέτρου στο Άργος αποφάσισε να επισκεφθεί τον τόπο ασκήσεως του οσίου Θεοδοσίου στο χωριό Παναρήτι. Η πληροφορία έφθασε στον Όσιο, που έσπευσε να τον προϋπαντήσει σε μικρή απόσταση από το ασκητήριό του. Σε κάποιο σημείο κάθισε ο Ιεράρχης να ξαποστάσει, οπότε βλέπει να τον πλησιάζει ο όσιος Θεοδόσιος βαστάζοντας στα χέρια του το καλογερικό του σκουφί, μέσα στο όποιο είχε βάλει αναμμένα κάρβουνα και έκαιγε λιβανωτό, αντί θυμιατηρίου και να τον θυμιάζει. Και κατά παράδοξο τρόπο ούτε το σκουφί ούτε το χέρι του Οσίου καιγόταν. Τότε βεβαιώθηκε ο Άγιος Ιεράρχης περί της οσιότητας του ασκητού και αφού αντάλλαξε μαζί του ασπασμό εγκάρδιο, τον χειροτόνησε διάκονο και ιερέα.

Ο θείος Θεοδόσιος έφθασε σε βαθύ γήρας και έγινε περιβόητος για την αρετή και τα θαύματα του σ’ όλη τη γύρω περιοχή. Μάλιστα, αξιώθηκε να προβλέψει το θάνατο του τρεις ήμερες πριν και να συγκεντρώσει τους μαθητές του, για να τους δώσει τις τελευταίες νουθεσίες και εντολές του. Ανάμεσα σ’ αυτούς, που θρηνούσαν για τον πρόσκαιρο αποχωρισμό του, έφυγε για την αιώνια μακαριότητα σιγοψελλίζοντας: «Κύριε, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου» (Λουκ. κγ’ 46). Η κηδεία του οσίου Θεοδοσίου έγινε πάνδημη και με την παρουσία του Αγίου Πέτρου και πλήθους ιερέων και μοναχών.

Το σκήνος του αποτέθηκε στο ναό του Τιμίου Προδρόμου και ο τάφος του δείχθηκε πηγή ιαμάτων αστείρευτη στους αιώνες. Παράλυτοι σηκώθηκαν, τυφλοί ανέβλεψαν, άτεκνοι έγιναν εύτεκνοι και πολλοί ασθενείς βρήκαν τη θεραπεία τους. Έτσι αντεδόξασε ο Θεός το δούλο του Θεοδόσιο, που Τον αγάπησε ειλικρινά και Του αφιέρωσε κάθε ικμάδα της γήινης ζωής του.

Ιερά Λείψανα

Η Κάρα και μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στην ομώνυμη Μονή Άργους.

Ὡς δόσιν θεόδεκτον, τὴν καθαράν σου ζωήν, Θεῶ καθιέρωσας, τῷ ἰαμάτων πηγήν, τὸν τάφον σου δείξαντι, σὺ γὰρ διὰ ἐγκράτειας, καθαρθεῖς τῶν προσύλων, ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, δι’ ἀσκήσεως πόνων διὸ σὲ Θεοδόσιε, ἐν ὕμνοις γεραίρομεν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὥσπερ ταμεῖον οὐρανίου ἁγιάσματος Τῶν θεοσδότων δωρημάτων δόσιν ἄφθονον Φερωνύμως ἐκομίσω παρὰ Κυρίου. Ἀλλὰ βλῦσον ἰαμάτων τὴν ἐνέργειαν Τοῖς ἐκ πόθου προσπελάζουσι τῇ σκέπῃ σου Καὶ βοῶσί σοι, χαίροις Πάτερ Θεοδόσιε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις θεῖον βλάστημα Ἀθηνῶν, καὶ τῆς Ἀργολίδος, ἐγκαλώπισμα καὶ φωστήρ· χαίροις ὁ πηγάζων, ἰάματα ποικίλα, τοῖς σὲ ὑμνολογοῦσιν, ὦ Θεοδόσιε.

Η Ιερά Μονή του Αγίου Θεοδοσίου του Νέου, που ίδρυσε το έτος 880 μ.Χ. ο ίδιος ο Άγιος , βρίσκεται δίπλα από το χωριό Παναρίτη, 8 χλμ. Μακρυά από το Ναύπλιο. Δυστυχώς ολίγον μετά την οσιακή κοίμηση του Αγίου (περίπου το 922 μ.Χ.) η Μονή ερήμωσε και επαναλειτούργησε μόλις στις αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ..
Το 1942 μ.Χ. επαναλειτούργησε ως γυναικεία Μονή με τις αδελφές να επιτελούν πλούσιο φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο, φροντίζοντας ταυτόχρονα για τη συντήρηση των χώρων της ιστορικής μονής.
​

​Τηλ. Επικοινωνίας : 27520-44240

Τό Καθολικό τής Ιεράς Μονής

Ναΰδριο Τιμίου Προδρόμου, όπου βρίσκεται ο τάφος τού Αγίου.

Στον τάφο τού Αγίου.

Ασκητήριο Αγίου Θεοδοσίου.

η «Συνάντησις». Ένα μικρό κάτασπρο εκκλησάκι αφιερωμένο στη μνήμη της πρώτης συνάντησης του Αγίου Πέτρου, Επισκόπου του Άργους και του Οσίου Θεοδοσίου που έγινε εκεί. ​​

Το μοναστήρι αποτελείται από ένα εντυπωσιακό κτιριακό συγκρότημα, όπου ξεχωρίζουνα τα κάτωθι προσκυνήματα:

στα νότια του συγκροτήματος βρίσκεται η σκήτη-ασκητήριο του Αγίου Θεοδοσίου, που μετατραπεί σε Ναό του Τιμίου Σταυρού.
εντός του ναϋδρίου του Τιμίου Προδρόμου, που έχτισε ο Άγιος, βρίσκεται ο τάφος του, περικλείοντας ένα τεμάχιο από τα Άγια λειψανά του. Δυστυχώς το υπόλοιπο σκήνωμα το άρπαξαν οι Λατίνοι κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας.
λίγο πριν από το προαύλιο της ιστορικής αυτής Μονής, βρίσκεται η «Συνάντησις». Ένα μικρό κάτασπρο εκκλησάκι αφιερωμένο στη μνήμη της πρώτης συνάντησης του Αγίου Πέτρου, Επισκόπου του Άργους και του Οσίου Θεοδοσίου που έγινε εκεί.

Άγιος Δομέτιος ο Πέρσης και οι δύο μαθητές του

Ὑπὲρ τὰ πάντα σοι συναθλεῖν ἐκ λίθων,
Μύστας Πάτερ σούς, ἐξεπαίδευσας τάχα.
Σὺν δυσὶν ἑβδομάτῃ Δομέτιος ἐλεύσθη μύσταις.

Βιογραφία
Ο Oσιομάρτυρας Δομέτιος ήταν Πέρσης και έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Διδάχθηκε τη χριστιανική πίστη από κάποιο χριστιανό, που ονομαζόταν Άβαρος. Όταν το έμαθαν αυτό οι άνθρωποι του σπιτιού του, εξεγέρθηκαν εναντίον του και ο Δομέτιος αναγκάσθηκε να τους εγκαταλείψει.
Κατέφυγε στην πόλη Νίσιβη στα βυζαντινά σύνορα, οπού κλείστηκε σε κάποια μονή. Αναχώρησε, όμως, κι από κει, για να έλθει στη Θεοδοσιούπολη, στη μονή Σεργίου και Βάκχου, όπου ο Δομέτιος καλλιέργησε σε μεγάλο βαθμό τις αρετές του Ευαγγελίου. Ο προϊστάμενος της μονής Ουρβέλ, βλέποντας την πνευματική ανωτερότητα του Δομετίου, θέλησε να τον κάνει πρεσβύτερο.

Минея – Август (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναίο – Αύγουστος (τεμάχιο). Εικονίδιο. Russ. Αρχές τοῦ 17ου αιώνα στήν Εκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.

Св. Доментий Персиянин.
Миниатюра из греко-груз. рукописи. XV в. (РНБ. O. I. 58. Л. 124)
Ο Άγιος Δομήσιος ο Πέρσης.
Μικρογραφία (Μινιατούρα) από ελληνικό χειρόγραφο τού 15ου αιώνα μ.Χ.
(MF O.I. 58. L. 124)

Αλλά ο αγώνας του Δομετίου δεν ήταν πως θα αρπάξει αξιώματα, αλλά πως θα τα αποφύγει. Διότι έμαθε από τον Κύριο του Ιησού Χριστό, να είναι «ταπεινός τη καρδία» που σημαίνει, ταπεινός στο φρόνημα και την εσωτερική διάθεση.
Γι’ αυτό και έφυγε στα όρη και ζούσε μέσα σε μια σπηλιά με δύο μαθητές του.
Όταν κάποτε περνούσε από ‘κει ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, διέταξε να τον σκοτώσουν.

Οι στρατιώτες του Ιουλιανού βρήκαν το Δομέτιο και τους μαθητές του να ψάλλουν μέσα στη σπηλιά, όπου τους φόνευσαν με λιθοβολισμό.

Мученичество Святого Дометия Персиянина.
Фреска. 1547 г.
Монастырь Дионисиат. Афон.
Тзортзи (Зорзис) Фука.
Μαρτύριο τού Αγίου Δομετίου
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Διονυσίου. Άγιον Όρος
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Fuca

Мученичество Святого Дометия Персиянина.
Византийская фреска.
Μαρτύριο τού Αγίου Δομετίου
Τοιχογραφία (Fresco) βυζαντινή

Мученичество Святого Дометия Персиянина
Миниатюра Минология Василия II.
Константинополь. 985
г. Ватиканская библиотека. Рим.
Μαρτύριο τού Αγίου Δομετίου
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν τῆς χάριτος λόγον εἰσποιησάμενος, πυρσολατρῶν τᾶς τερθρείας ἀπεποιήσω σοφῶς, τῷ Χριστῷ ἀνατεθεῖς Πάτερ Δομέτιε, καὶ ἐν ἀθλήσει ἀκλινής, ὡς ὁσίων μιμητής, ἐδείχθης Ὁσιομάρτυς, διὸ σὲ ὕμνοις τιμῶμεν, σὺν φοιτητῶν σου τὴ δυάδι σοφέ.

Το εκκλησάκι του Αγίου Δομετίου (Λευκωσίας) είναι χτισμένο σε ένα ύψωμα από βράχους με κουφώματα στη νότια πλευρά του Δήμου και ήταν η πρώτη εκκλησία στον Άγιο Δομέτιο.

Ο ναός είναι κτίσμα του 17ου αιώνα ή αρχές του 18ου. Ο οικισμός του Αγίου Δομετίου είναι γνωστός από τον 14ο αιώνα και ως εκ τούτου υπάρχουν πεποιθήσεις ότι ακόμη παλαιότερη εκκλησία προϋπήρχε στο χώρο της εκκλησίας αυτής

Η εκκλησία είναι των Φραγκοβυζαντινών χρόνων, μονόκλιτη με τρούλο ημισφαίριο . Είναι κτισμένη με τετραγωνισμένες μικρές πέτρες και έχει διαστάσεις 13.50Χ7.40 μέτρα περίπου.

Το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι κατασκευάστηκε το 1850 μ.Χ. και από μια κατεστραμμένη επιγραφή που σώζεται στο εικονοστάσι μαθαίνουμε πως χρυσώθηκε την εποχή που αρχιεπίσκοπος ήταν ο Μακάριος ο Α (1854-1856).

Τα στολίσματα της εκκλησίας περιλαμβάνουν μια μισοκατεστραμμένη τοιχογραφία του Αγίου Σάββα, του Αγίου Δομετίου και του Αγίου Αμβροσίου, ένα Δεσποτικό θρόνο, ένα άμβωνα, δύο αναλόγια, δύο μανουάλια, πέντε φτωχικές κανδήλες και λίγα στασίδια.
Μέσα στην εκκλησία του Αγίου Δομετίου εκκλησιάζονταν οι χριστιανοί μέχρι το 1902 που χτίστηκε η νέα εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ
(μετάφραση google)

ДОМЕТИЙ ПЕРСИЯНИН
(† 363), прмч. (пам. 7 авг.), пострадал вместе с 2 учениками при имп. Юлиане Отступнике. Происходил из Персии, будучи в раннем возрасте обращен в христианство неким Уаром (Аваром), оставил родителей и отправился в г. Нисибин (совр. Нусайбин, Турция), где принял Крещение, а затем и постриг в одном из окрестных мон-рей. Однако зависть монахов заставила Д. П. бежать в Феодосиополь (совр. Телль-Халаф или Рас-эль-Айн, сев.-вост. Сирия), где его духовным отцом стал архимандрит мон-ря святых Сергия и Вакха по имени Нурвел. Д. П. был посвящен в сан диакона, но, узнав, что игумен намерен рукоположить его во пресвитера, счел себя недостойным сана и покинул обитель. Отправившись на Запад, Д. П. остановился в окрестностях г. Кир (греч. Агиополь, сев.-зап. Сирия), взошел на пустынную гору и соорудил пещеру, в к-рой уединился. Вскоре к пещере Д. П. стало приходить множество людей, желавших получить наставление или избавиться от недугов…..

(† 363), prmch. (7 Αυγούστου), υπέστη μαζί με δύο μαθητές υπό την αυτοκράτειρα. Ο Ιουλιανός ο Αποστάτης. Ήρθε από την Περσία, ήδη μετατραπεί στον Χριστιανισμό κάποια Uarom (ατύχημα), οι γονείς έφυγε και πήγε στο Nisibin (σύγχρονο. Nusaybin, Τουρκία), όπου έλαβε το Βάπτισμα, και αργότερα ένας μοναχός σε ένα από τα κοντινά Mont-ray. Αλλά ζηλεύω τους μοναχούς αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο DP Θεοδοσιούπολη (τώρα. Πείτε Halaf ή Ras al-Ayn, βορειοανατολικά. Συρία), όπου έγινε ο πνευματικός πατέρας Αρχιμανδρίτης Δευτ μοναστήρι των Αγίων Σεργίου και Βάκχου το όνομα Nurvel. DP χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά αφού έμαθε ότι ο ηγούμενος σκοπεύει να τον χειροτονήσει στην ιεροσύνη, θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο της αξιοπρέπειας και έφυγε από το μοναστήρι. Πήγαινε δυτικά, DP σταμάτησε στην περιοχή του Κύρου (ελληνικά. Agiopol, βόρειο-δυτικά. Συρία), πήγε σε ένα ερημικό βουνό και έχτισε μια σπηλιά, σε ένα σμήνος συνταξιούχος. Σύντομα, πολλοί άνθρωποι ήρθαν στο σπήλαιο της DP, που ήθελαν να λάβουν οδηγίες ή να απαλλαγούν από τις ασθένειες τους.

Το μαρτύριο του Αγ. Δομινική του Περσικού. Μινιατούρα από τη Μινωική του Βασιλείου Β. 976-1025 (ννβ 1613, σ. 89)
Το μαρτύριο του Αγ. Δομινική του Περσικού. Μινιατούρα από τη Μινωική του Βασιλείου Β. 976-1025 (ννβ 1613, σ. 89)
Στην ελληνική γλώσσα. Υπάρχουν διάφορες πηγές. εκδόσεις μαρτύριο Δ Ρ Σύμφωνα με τον αείμνηστο ανώνυμο ζωή του (BHG, Ν 560) και Κ-Synaxarian Πολωνικά q. (Χ αιώνα) imp. Ο Ιουλιανός ο Απόστολος έμαθε για την ΑΔ, περνώντας τη γειτονιά του Κύρου κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής εκστρατείας στην Περσία (που διεξήχθη την άνοιξη του 363). Αποστολή με εντολές του προς τους στρατιώτες βρήκαν το άγιο σπήλαιο προσεύχεται με 2 μαθητές και με εντολή του αυτοκράτορα έριξε πέτρες. Στο «Χρονογράφος» John Malala μαρτυρίου περιγράφεται με άλλο τρόπο (VI γ.): Julian, περνώντας την περιοχή του Κύρου και είδε μεγάλα πλήθη στο σπήλαιο του Αγίου, τον κάλεσε να σταματήσει το κήρυγμα, και όχι για να προσελκύσουν τους ανθρώπους σε αυτό το DP δήλωσε ότι οι πράξεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Τότε ο Ιουλιανός διέταξε να βάλει μια σπηλιά με τις πέτρες που ήταν εκεί. Πιθανώς Δ P.- ένα από τα τελευταία χριστιανική θύματα της δίωξης των Ιουλιανός ο Παραβάτης, επειδή ο αυτοκράτορας τραυματίστηκε θανάσιμα στον πόλεμο με τους Πέρσες και πέθανε 27 του Ιούνη 363
Τα λείψανα της DP ανακαλύφθηκαν δύο χρόνια μετά το θάνατό του και μεταφέρθηκαν σε μάρτυρα, που βρίσκεται στην περιοχή Justiniana (C-Πολωνίας).

Διαπιστώνεται ότι υπάρχουν παραλλαγές κειμένου και οικόπεδο μεταξύ των ελληνικών. πηγές DP και κύριε. Η ζωή του Dometius Physician (BHO, Ν 263?..; IV στο (Α), μία μνήμη στην Συροϊακωβιτών ημερολόγια υπό aylyulya 24 (Σεπτέμβριος) ..). Σύμφωνα με τη Ζωή του Δομέτη, ο γιατρός ήταν στην υπηρεσία της αυτοκράτειρας. Valenta (364-378) και συμμετείχε στη δίωξη των Χριστιανών. Κάποτε σε ένα όραμα, ο άγγελος του πρόβλεψε τα γεγονότα κάτω από τα οποία ο Θεός θα δείξει το έλεός του. Σύντομα Dometius γιατρός αρρώστησε και αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την υπηρεσία πήγε στο Κουρδιστάν, το βουνό Κούρος (βόρεια της σημερινής πόλης της Μαρντίν, Τουρκία.), Όταν ο συνταξιούχος σε μια σπηλιά με 2 μαθητές. Κατά τη διάρκεια των 30 χρόνων πέρασε στην απομόνωση, απέδωσε πολλές θεραπείες (ως επί το πλείστον επουλωθεί από ισχιαλγία στο μάτι που υπέστη ο ίδιος), προκαλώντας έτσι. Από. φθόνο των γύρω ιατρών, να τον ρίξει σε μια σπηλιά. Μετά το θάνατο του ιερού σπηλαίου έγινε τόπος προσκυνήματος και σύντομα γύρω του χτίστηκε το mon-ry.

Οι περισσότεροι ερευνητές εξηγούν αυτές τις παραλλαγές από το γεγονός ότι η DP και ο Dometi Vrach είναι το ίδιο πρόσωπο. Ωστόσο, σε πρώιμο στάδιο, δημιουργήθηκαν δύο παραδόσεις σεβασμού αυτών των αγίων: η ΔΠ δόθηκε ως μάρτυρας και ο Domety ο γιατρός ως θεραπευτής. Σύμφωνα με τον Π. Peeters, πιο έγκυρη είναι η Sire. Η έκδοση της Ζωής και η ελληνική αντανακλούν ένα μεταγενέστερο στάδιο στην ανάπτυξη του σεβασμού. Σύμφωνα με τον Νικόδημο Σβιατογκόρετς, ένας ακόμα Έλληνας. Η ζωή της Α.Π. διατηρείται στη Μεγάλη Λαύρα (Άθως), αλλά δεν υπάρχουν πληροφορίες για την επιστημονική βιβλιογραφία.

Οι πρώτες, αλλά ελάχιστα ενημερωτικές πηγές αντικατοπτρίζουν το στάδιο όπου οι δύο παραδόσεις δεν έχουν ακόμη διαχωριστεί σημαντικά. Αυτή είναι η ιστορία του Ιωάννη Μαλάλ ότι οι άνθρωποι ήρθαν στην Α.Σ. για θεραπεία, αλλά μιλάει επίσης για θάνατο ενός μάρτυρα. Σε ένα μικρό κομμάτι από το op. Γρηγόριος Τουρς “Με τη δόξα των μαρτύρων” ο Δρ ονομάστηκε μάρτυρας, αλλά περιγράφεται επίσης η θαυμάσια ικανότητά του να θεραπεύεται από την ισχιαλγία.

Το μαρτυρολόγιο Uzuarda και ρωμαϊκή μαρτυρολόγιο Καίσαρα Baronius δοθεί 2 μάρτυρας που ονομάζεται Dometius – ένα κάτω από το 5 Ιούλη ως «Dometius, της Συρίας μάρτυρα» και από την άλλη – στο πλαίσιο του 7ου Αύγουστο. όπως ο “Ντομέτι, μάρτυρας στο Νισιμπίνο της Μεσοποταμίας”. Σε κάποια ελληνικά. Οι αγιογραφικές συλλογές της μνήμης της DP γιορτάζονται επίσης στις 4 Οκτωβρίου. (Μινωλογία του Βασιλείου Β), στα σλαβικά-ρωσικά. Supraslskaya Minae του XI αιώνα. (BHG, αριθ. 560) – στις 24 Μαρτίου, στο σπίτι-καραϊτη Mineas του Chetykh XV αιώνα. (BHG, Ν 561 (δ)) – 23 Μαρτίου). Ίσως σε μερικές από αυτές τις μέρες υπήρξε μεταφορά των κειμηλίων του Δ. Π. Αρχιόπου. Serge (Spassky) προσδιόρισε το DP με Domestiem (μνήμη. Γρ. Jan 26.) ( Sergy (Spassky) . Μηνολόγιο Τ. 2. 26), st. Το τεκμηριώνουμε (μνήμη των Ελλήνων στις 7, 8 Μαρτίου) (ibid., Σελ. 67-67), mch. Το τεκμηριώνουμε (η μνήμη των Ελλήνων στις 30 Οκτωβρίου) (ΙΣΤΟΡΙΑ, Π. 338), Ι. ΔΕΛΕΙΑ – με μάρτυρα. Είμαστε υπεύθυνοι για την (Comm., Greek Dec. 7) (SynCP.Col.1076).

Υπάρχουν στοιχεία της ύπαρξης στον αιώνα VI. στο K-πεδίο, πιθανώς στη συνοικία Γαλατά, προς τιμήν της Α.Π., πιθανότατα υπήρχε αργότερα. Τα σωματίδια των λειψάνων του DP αποθηκεύονται σε mon-re vmch. Παντελεήμονος Αγίου Όρους ( Meinardus Ο . Μια μελέτη των Λειψάνων των Αγίων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας // Oriens Χρ. 1970. Bd. 54. Σ 172).

Η πρωιμότερη εικόνα της DP διατηρήθηκε στο λεγόμενο. Το Παρεκκλήσι των Ιατρών στο γ. Santa Maria Antiqua στη Ρώμη. Η τοιχογραφία που χρονολογείται δογματίσει Ιωάννης Ζ (705-707), DP εμφανίζεται στη σειρά ιερό θεραπευτές μοναχός στην κουκούλα με ιατρικές συσκευές στα χέρια ( Knipp . Π 4, εικ. 3).

Ιηί.: BHG, 560-561; Acta graeca st. Dometii martyris / Ed. J. van den Gheyn // AnBoll. 1900. Vol. 19. Ρ. 286-320; BHO, Ν 263; Bedjan . Acta. Τ. 6. Ρ. 536-556; Γκρεγκ . Τούρον . Glor. μάρτυρας. Cap. 99; Ιωάννης . Malal . Chron. Ρ. 328; Latyšev . Menol. Τ. 1. Ρ. 275-278, Τ. 2. Ρ. 253-257; SynCP. Ρ. 97, 103-104, 284, 869-871. PG. 117. Col. 89 [Μινωλογία του Βασιλείου ΙΙ]. Νικόδημος . Συναξαριστής. Τ. 6. Σ. 174 176; ZHSv. Αυγ. Σελ. 119-120.
Λιγ.: Σέργιος (Spassky) . Μήνες. Τ. 3. Ρ. 313-315; Peeters Ρ . S. Dometios le martyr et S. Dometios le médicien // AnBoll. 1939. Vol. 57, σελ. 72-104. Janin . Églises et monastères. Ρ. 99-100; Aubert Ε . Δομέτιος (άγιος) // DHGE. Vol. 14. P. 589-590; Amore Α . Domezio il Persiano // BiblSS. Vol. 4. Col. 746; Lucchesi η G . Domezio il Medico // Όπ. Col. 745-746; Σωφρόνιος (Εστραστρατίου) . Αγιολόγιον. Σ. 118; Μπερνς Ε . Μνημεία της Συρίας: Μια ιστορία. Οδηγός. L. NY, 1999. Ρ. 72-74, 233-234; Knipp Δ . Το παρεκκλήσι των ιατρών στη Santa Maria Antiqua // DOP. 2002. Vol. 56. Σελ. 1-23.
Lukhovitsky LV, Artyukhova ΤΑ
Εικονογραφία
Ο Άγιος Δομήσιος της Περσίας. Μινιατούρα από το ελληνικό φορτίο. χειρόγραφα. XV αιώνα. (MFI 58. L. 124)

Ο Άγιος Δομήσιος της Περσίας. Μινιατούρα από το ελληνικό φορτίο. χειρόγραφα. XV αιώνα. (MFI 58. L. 124)
Η πλειοψηφία της πρώιμης φωτιζόμενης χειρόγραφης μινωλογίας στο τμήμα όπου αναφέρεται η μνήμη του αγίου δεν έχει επιβιώσει. Ωστόσο, μπορεί κανείς να μιλήσει για τη σταθερή εικόνα της DP στον κύκλο των ορυχείων χάρη στις τοιχογραφίες. Έτσι, στην ορολογία του τοιχώματος ένας αριθμός Βαλκανικών εκκλησίες εκπροσωπούνται μαρτύριο των αγίων (λιθοβολισμός) στο νάρθηκα σ. Σαράντα μάρτυρες στο Βέλικο Τάρνοβο (1230), στο χωριό. Δευτ Κοίμηση της Θεοτόκου μοναστήρι στην Γκρατσάνιτσα, το Κοσσυφοπέδιο και τη Μετόχια (1320 περ.) – με 9 Αυγούστου στο νάρθηκα του ναού στο Πετς, Κοσσυφοπέδιο και τη Μετόχια (1561, 1667 συνταγή) .. Η εικόνα ανάπτυξης του D.P.- στο c. St. Νικόλαος στο Πελίνοβο του Μαυροβουνίου (1717-1718).
Στο ελληνικό φορτίο. χειρόγραφα, τα λεγόμενα. δείγματα βιβλίο Όρος (. ΜΕΚ OI 58), η εικόνα D. γίνεται δύο φορές μεταξύ των μαρτύρων στον κύκλο των αγίων αντιπροσωπεύονται με τη σειρά της αγιότητας (LG 55 νοί.) – oglavno και κύκλο mineynom μέχρι τις 7 Αυγούστου. (L. 124) – στην ανάπτυξη. Και οι δύο μινιατούρες που απεικονίζεται ως μάρτυρας – ένας νεαρός, αγένειος νεαρός άνδρας με κοντά μαλλιά σε ένα κόκκινο ιμάτιο, το 2ο μικρογραφία – Σταυρός κρατά στο δεξί του χέρι.

… Ωστόσο, οι ακόλουθες περιγραφές εικονική πρωτότυπα του XVIII αιώνα, όπως η ελληνική και η ρωσική, ο άγιος πρέπει να απεικονίσει τον γέροντα: «Ιερά Dometius, γέρος, και δύο μαθητές του, με γένια δύσκολα φαίνεται να λιθοβοληθεί» ( «Hermine» Διονύσιος Furnoagrafiota 3. 3. § 22. 7 Αυγ.); «Όπως ένα σέλα, τα μαλλιά του από τα αυτιά, αλλά όχι για πολύ, Brad Aki Αθανάσιος της Μεγάλης στενότερο, στα χέρια της κύλισης, ρόμπα prepodobnicheskiya, φακών του νερού vohryanaya, μέσα από τον ώμο του κρεμόταν Olari διακονική» ( Filimonov σενάριο. Ikonopisnaja, σελ. 410-411).

Οι οδηγίες για τα πρωτότυπα ζωγραφισμένα με εικονογράφηση ακολουθούνται από τις καθυστερημένες εικόνες της DP στα ρωσικά. Mineas: η εικόνα “Minea το ετήσιο”, ικετεύω. XIX αιώνα. (UKM). Χαραγμένο στο ημερολόγιο του Αυγούστου, 1722, ο χαράκτης GP Tepchegorsky (RSL) -. Σεβάσμιος γέροντας στο μανδύα, με τις κούκλες, το δεξί του χέρι – λεπτομερή κύλισης αριστερά πιέζεται το στήθος.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ: Yermina DF. Μ., 1993r. Ρ. 214; Mioovi . Ο μενολόγος. 1973, σελ. 256, 284, 303, 375, 390, Αναγεννημένα αριστουργήματα της Ρωσίας. Βόρεια: Απαιτείται. και την αποκατάσταση των μνημείων του καλλιτέχνη. πολιτισμός της περιοχής Βολόντα: Cat. π.χ. Μ., 1998. Cat. 140, σελ. 63; Ευσέεφ . Άθως βιβλίο. Cat. Αρ. 56 (8). Ρ. 216; Νο. 175, σελ. 322.

​​