Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η
Φορητή Εἰκόνα ἀπό τόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Τριάδος στά Καυσοκαλύβια Ἁγίου Ὄρους
Α Λ Η Θ Ω Σ Α Ν Ε Σ Τ Η Ο Κ Υ Ρ Ι Ο Σ Μ Α Σ
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος βαρὺς.
Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθὲς δι’ αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄.
Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ, τὴν ζωοπάροχόν σου πλευράν, ὁ Θωμᾶς ἐξηρεύνησε Χριστὲ ὁ Θεός· συγκεκλεισμένων γὰρ τῶν θυρῶν ὡς εἰσῆλθες, σὺν τοῖς λοιποῖς Ἀποστόλοις ἐβόα σοι· Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεός μου.
Μεγαλυνάριον
Θυρῶν κεκλεισμένων τοῖς Μαθηταῖς, ἐπέστης Σωτήρ μου τὴν εἰρήνην σου δοὺς αὐτοῖς· ὅθεν ὁ Θωμᾶς σε, δακτύλῳ ψηλαφήσας, ἐβόα· Σὺ Θεός μου, πέλεις καὶ Κύριος.
Οι Άγιοι Ιάσονας και Σωσίπατρος οι Απόστολοι
Eις τον Iάσωνα.
Ζωῆς Ἰάσων λαμβάνει φθαρτῆς πέρας,
Ἀλλ’ εὗρεν ἄλλην μὴ πέρας κεκτημένην.
Eις τον Σωσίπατρον.
Θανέντι δόξαν σοῦ προσώπου δεικνύεις
Σῷ Σωσιπάτρῳ, τοῦ Θεοῦ Λόγου, Πάτερ.
Εἰκάδι ἀμφ’ ἐνάτῃ Ἰάσων ἀπεβήσατο γαίης.
Святой Апостол Иасон.
Святой Апостол Сосипатр.
Мозаика 1030 – 1040-е годы.
монастыря Осиос Лукас.
Οι Άγιοι Ιάσονας και Σωσίπατρος οι Απόστολοι
Μωσαϊκό (ψηφιδωτό) μεταξύ τών έτων 1030-1040 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκα, Στείρι Βοιωτίας
Βιογραφία
Οι Άγιοι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος ανήκουν στη χορεία των Αποστόλων του Κυρίου και κατάγονταν ο μεν Ιάσων από την Ταρσό ή τη Θεσσαλονίκη, κατά το παλαιό χειρόγραφο, όπως σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο δε Σωσίπατρος από την Αχαΐα.
Άγιος Ιάσων ο Απόστολος –
Φορητή εικόνα του 1649 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου Κερκύρας
έργο τού Κρητικού ζωγράφου, λόγιου
και ιερέα Εμμανουήλ Τζάνες Μπουνιαλής (περ. 1610-1690)
Άγιος Σωσίπατρος ο Απόστολος
Φορητή εικόνα του 1649 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου Κερκύρας
έργο τού Κρητικού ζωγράφου, λόγιου
και ιερέα Εμμανουήλ Τζάνες Μπουνιαλής (περ. 1610-1690)
Апп. Иасон и Сосипатр.
Фреска церкви Благовещения. Грачаница. Косово.
Сербия. Около 1318 г.
Οι Άγιοι Ιάσονας και Σωσίπατρος οι Απόστολοι
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1318 μ.Χ.
στόν Ιερό Ναό τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου
τής Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.
Το όνομα του Ιάσων απαντά σε δύο από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Στις Πράξεις των Αποστόλων και στην προς Ρωμαίους Επιστολή του Παύλου.
Ο Απόστολος Παύλος, μετά τους Φιλίππους, ήλθε στην Θεσσαλονίκη, όπου δίδαξε επί τρεις εβδομάδες. Η διδασκαλία του επέσυρε το μίσος των Ιουδαίων, οι οποίοι στράφηκαν εναντίον του, παρακινώντας και τους αγοραίους της πόλεως. Επειδή φιλοξενούνταν στο σπίτι του Ιάσονος, οι Ιουδαίοι τον αναζήτησαν εκεί. Δεν τον βρήκαν όμως, γι’ αυτό έσυραν τον Ιάσονα και τους άλλους αδελφούς στους πολιτάρχες, δηλαδή στους δημοτικούς άρχοντες. Στην αφήγηση αυτή των Πράξεων των Αποστόλων αναφέρεται για πρώτη φορά το όνομα του Ιάσονα. Στην προς Ρωμαίους Επιστολή ο Παύλος αναφέρει τον Ιάσονα με εκείνους που απηύθυναν χαιρετισμούς στους παραλήπτες της Επιστολής.
Από την Αγία Γραφή, από την οποία έχουμε τις πρώτες πληροφορίες και συγκεκριμένα στην προς Ρωμαίους Επιστολή, ο Ιάσων και ο Σωσίπατρος χαρακτηρίζονται «συγγενεῖς» του Αποστόλου Παύλου. Ο χαρακτηρισμός αυτός δημιούργησε ορισμένα ερωτήματα. Κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει ότι ο Παύλος και ο Ιάσων ήταν ομότεχνοι, πάντως όχι συγγενείς εξ αίματος. Εν τούτοις, όπως δέχονται οι ερευνητές, ο αναφερόμενος στις Πράξεις των Αποστόλων και στην Επιστολή είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. «Τούτου τοῦ Ἰάσονος», λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, «καὶ Λουκᾶς μέμνηται. Οὐ γὰρ ἁπλῶς συγγενῆν μέμνηται, εἰ μὴ καὶ τὴν εὐσέβειαν εἶεν ἑοικότως αὐτῷ». Με το ίδιο πνεύμα ομιλεί και ο Θεοφύλακτος: «Εἰ μὴ γὰρ τοιοῦτοι ἦσαν, οὐκ ἂν αὐτῶν ἐμνήσθη». Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν ο Θεοδώρητος Κύρου, ο Οικουμένιος και όλοι οι νεότεροι ερμηνευτές. Δέχονται δηλαδή ταυτισμό του Ιάσονος των Πράξεων και της Επιστολής.
Ο Ιάσων φαίνεται ότι διατηρούσε μικρό εργαστήριο υφαντουργίας, στο οποίο ο Παύλος βρήκε εργασία. Αυτό σημαίνει ότι ο συνεργάτης του Αποστόλου ήταν εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη και ίσως μονίμως. Το Μηναίον της Εκκλησίας φέρει τον Ιάσονα Ταρσέα ως προς την καταγωγή. «Τούτων ὁ μὲν Ἰάσων Ταρσεὺς ἦν, ὃς καὶ πρῶτος ἐκεῖθεν ζωγρεῖται πρὸς τὴν εὐσέβειαν». Ίσως η άποψη αυτή σχηματίσθηκε από την φράση του Παύλου «οἱ συγγενεῖς μου» και κυρίως από παρερμηνεία σχετικής φράσεως των λεγομένων «Πράξεων τῶν Ἁγίων», έργο κατά πάσα πιθανότητα του 9ου αιώνα μ.Χ. Οι «Πράξεις τῶν Ἁγίων» αναφέρουν ότι ο Ιάσων καταστάθηκε από τον Παύλο, Επίσκοπος Ταρσού. «Ἐξ ἀρχῆς», λέγει το κείμενο των «Πράξεων τῶν Ἁγίων», «ὁμοῦ Ἰάσων τῆς Ταρσοῦ μητρόπολιν κυβερνῶν ἐμπεπίστευτο παρὰ Παύλου ὡς οἰκείαν πατρίδα». Αλλά το «οικείαν πατρίδα» δεν αναφέρεται στον Ιάσονα, αλλά στον Ταρσέα Παύλο, που εμπιστεύθηκε την πατρίδα του στον Ιάσονα. Αλλά και αν ακόμη ο Ιάσων καταγόταν από την Ταρσό, δεν θα ήταν Χριστιανός πριν από την εγκατάστασή του στη Θεσσαλονίκη. Τούτο είναι εύκολο να το ισχυρισθούμε, διότι εάν είχε γνωρίσει την χριστιανική πίστη στην Ταρσό, βρισκόμενος στην Θεσσαλονίκη έπρεπε τουλάχιστον να είχε προλειάνει το έδαφος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ιάσων ζούσε στην Θεσσαλονίκη και ότι έγινε μαθητής του Αποστόλου Παύλου.
Η γνώμη του Holzner ότι ο Απόστολος Παύλος ήλθε από τους Φιλίππους στη Θεσσαλονίκη κομίζοντας Επιστολές προς τον Ιάσονα, συνηγορεί υπέρ της απόψεως εκείνης ότι ο Παύλος δεν γνώριζε τον Ιάσονα και ότι ο Ιάσων γνώρισε τον Χριστιανισμό από τον Παύλο. Ο Απόστολος Παύλος στα πρώτα χρόνια της ιεραποστολικής δράσεώς του, επισκεπτόταν καταρχήν τους Ιουδαίους και έπειτα απευθυνόταν στους Εθνικούς. Έτσι και στη Θεσσαλονίκη, όπως είναι γνωστό, πρώτα επισκέφθηκε τη συναγωγή, όπου και μίλησε. Πολλοί από τους ερμηνευτές ισχυρίζονται ότι ο Ιάσων ήταν Ιουδαίος. Το όνομα Ιάσων ήταν συνηθισμένο στους Έλληνες, το έπαιρναν όμως και πολλοί Ελληνιστές Ιουδαίοι. Η πληροφορία του Δωροθέου Τύρου, ότι ο Ιάσων ήταν ένας από τους Εβδομήκοντα Μαθητές του Κυρίου έχει αποκρουσθεί.
Η δράση του Ιάσονος, αρχίζει αμέσως μετά την μεταστροφή του στον Χριστό. Φιλοξενεί τον Παύλο στο σπίτι του, προσφέρει στον δάσκαλο και στους πρώτους Χριστιανούς τη βοήθειά του, διαθέτει το ίδιο του το σπίτι για τις συνάξεις και υφίσταται διώξεις χάρη του Ευαγγελίου. Η αναζήτηση του Παύλου από τους Ιουδαίους και η σύλληψη του Ιάσονος στη Θεσσαλονίκη ήταν πράξη ανεύθυνη. Αν πράγματι οι κατηγορίες ότι ενεργούσε κατά του Καίσαρος ήταν επιβεβαιωμένες, τότε έπρεπε να γίνει έρευνα όχι από τον όχλο, αλλά από τις αρχές. Οι πολιτάρχες, ύστερα από εξέταση στην οποία υπέβαλαν τον Ιάσονα και τους αδελφούς, τους άφησαν ελεύθερους και τους διαβεβαίωσαν ότι δεν επρόκειτο να ενοχληθούν. Παρόλα αυτά, η θέση του Ιάσονος δεν έπαυσε να είναι επισφαλής.
Όλα αυτά αποτελούν προοίμιο άλλων διώξεων που επρόκειτο να υποστεί ο Ιάσων. Ο ιερός Χρυσόστομος, επαινώντας τον Απόστολο Ιάσονα, τον χαρακτηρίζει θαυμαστό: «Θαυμαστὸς ὁ ἀνὴρ εἰς κινδύνους ἑαυτὸν ἐκδοὺς καὶ ἐκπέμψας αὐτούς».
Μετά τα συμβάντα στη Θεσσαλονίκη, ο Παύλος αναχωρεί γρήγορα για την Βέροια. «Οἱ δὲ ἀδελφοὶ διὰ νυκτὸς ἐξέπεμψαν τόν τε Παῦλον καὶ Σίλαν εἰς Βέροιαν». Πρωτοστάτης για τη φυγάδευση του διδασκάλου τους ήταν ο Ιάσων, ο οποίος έμεινε στη Θεσσαλονίκη διοργανώνοντας την πρώτη Εκκλησία.
Όταν οι Απόστολοι Τιμόθεος και Σίλας πήγαν στην Κόρινθο, ο Ιάσων τους έδωσε χρήματα για τον Παύλο. Και όταν ο Απόστολος Παύλος έγραφε την προς Ρωμαίους Επιστολή, ο Ιάσων ήταν στην Κόρινθο και απηύθυνε χαιρετισμούς στους Χριστιανούς της κοινότητος της Ρώμης.
Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Άθλησις των Αγίων Αποστόλων Ολυμπά, Ρωδίωνος, Σωσιπάτρου εκ τών Εβδομήκοντα. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Μια παράδοση φέρει τον Απόστολο Ιάσονα Επίσκοπο της γενέτειρας του διδασκάλου του, τον δε Απόστολο Σωσίπατρο Επίσκοπο Ικονίου ( βλέπε και 10 Νοεμβρίου)
Πεντάδα μυστῶν τοῦ Λογου ὑμνῶ λόγοις,
Λόγῳ βροτοὺς λύσαντας ἐξ ἀλογίας.
Πεντὰς Ἀποστολέων δεκάτῃ βίον ἐξεπέρησεν.
Eις τον Σωσίπατρον.
O Σωσίπατρος πατρικήν δείξας σχέσιν,
Πολλούς προσήξε τω Θεώ σεσωσμένους.
Άλλη πάλι παράδοση, την οποία όμως αποκρούουν οι ερμηνευτές, θέλει τον Ιάσονα Επίσκοπο Ικονίου. Τόσο ο Ιάσων όσο και ο Σωσίπατρος ήλθαν στην Κέρκυρα, όπου ανέπτυξαν πλούσια δράση.
Και οι δύο συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου, εξαιτίας της ιεραποστολικής τους δραστηριότητας, συκοφαντήθηκαν, συνελήφθησαν και ρίχθηκαν στη φυλακή από τον ηγεμόνα Κερκυλλίνο. Στην φυλακή μετέστρεψαν επτά ληστές στον Χριστό, οι οποίοι αργότερα μαρτύρησαν για την πίστη τους και το δεσμοφύλακα Αντώνιο. Οι δύο Απόστολοι παραδόθηκαν από τον ηγεμόνα στον έπαρχο Καπριανό, ο οποίος μην μπορώντας να τους μεταπείσει, τους έριξε στην φυλακή.
Τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τον έπαρχο οι δύο Απόστολοι, συγκίνησαν την θυγατέρα του ηγεμόνος, Κέρκυρα, η οποία ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό. Οι δύο Απόστολοι ρίχθηκαν σε ένα σιδερένιο καζάνι, όπου υπήρχε πίσσα και ρητίνη. Ο Ιάσων εξήλθε αβλαβής, ενώ ο Σωσίπατρος πέθανε. Από τη δοκιμασία αυτή των δύο Αποστόλων, ο ηγεμόνας μετανόησε, κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε και μετονομάσθηκε Σεβαστιανός.
Ο Απόστολος Ιάσων, όπως αναφέρουν οι «Πράξεις τῶν Ἁγίων», έζησε μέχρι τα βαθειά γεράματα, διακονώντας την Εκκλησία της Κέρκυρας και χτίζοντας ναούς. Οι Κερκυραίοι για την προσφορά των δύο Αποστόλων, τους ευλαβούνται και προς τιμήν τους υπάρχει περικαλλής ναός, που θεωρείται ο αρχαιότερος στην πόλη.
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
Ιερός Ναός Ιάσονος και Σωσιπάτρου
Церковь апостолов Иасона и Сосипатра в г. Керкира. XI в.
Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων Ιάσονος καί Σωσιπάτρου
στην Κέρκυρα ( 11ου αιώνος μ.Χ.)
Ο Ναός των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου είναι ένας από τους σημαντικότερους ναούς της βυζαντινής περιόδου, ανήκει στον εκκλησιαστικό αρχιτεκτονικό τύπο του δικίονου (δίστυλου) σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλο, καθώς ο τρούλος στηρίζεται σε τοίχους και δυτικά σε δύο κίονες. Αποτελεί ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα και αρχαιότερα δείγματα αυτού του τύπου. Σύμφωνα με την παράδοση οι Άγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος υπήρξαν μαθητές του αποστόλου Παύλου και διέδωσαν τον χριστιανισμό στο νησί.
O ναός κτίστηκε πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού, πιθανά τον 11ο αιώνα, χρησιμοποιώντας δομικά υλικά από κατεστραμμένα κτίρια της Παλαιόπολης. Στο εσωτερικό της εκκλησίας φιλοξενούνται σημαντικές εικόνες του περίφημου Κρητικού αγιογράφου Εμμανουήλ Μπουνιαλή Τζάννε και του Μιχαήλ Δαμασκηνού. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το μαρμάρινο τέμπλο σε ρυθμό μπαρόκ του 18ου αιώνα.
Στην περιοχή Ανεμόμυλος της Κέρκυρας, κοντά στην ιστορική Παλαιόπολη σώζεται ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Μεσοβυζαντινής περιόδου της Βυζαντινής Τέχνης. Πρόκειται για τον ιερό ναό που είναι αφιερωμένος στην μνήμη των μαθητών του αποστόλου Παύλου, αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, οι οποίοι πρώτοι κήρυξαν τον χριστιανισμό στο νησί. Ο Σωσίπατρος μάλιστα βρήκε μαρτυρικό θάνατο.
Ο ναός έχει σε κάτοψη σχήμα ορθογώνιο, μήκους 16,30 μ. και πλάτους 12,20 μ.. Διαιρείται σε νάρθηκα εσωτερικών διαστάσεων 11,55×3,12 μ και σε κυρίως ναό, περίπου τετράγωνο, μήκους 10,90 μ. και πλάτους 12,05 μ. εσωτερικά, χωρίς τις κόγχες του ιερού. Ο ναός ανήκει στην κατηγορία των δικιόνιων σταυροειδών εγγεγραμμένων. Οκτάπλευρος τρούλος υψώνεται στην διασταύρωση δύο καμάρων, ο οποίος στηρίζεται μέσω τεσσάρων σφαιρικών τριγώνων προς την Ανατολή, στα άκρα των τοίχων που χωρίζουν το Ιερό Βήμα από την πρόθεση και το διακονικό, και σε δύο ελεύθερα στηρίγματα, δύο μονόλιθους μαρμάρινους κίονες προς τη Δύση.
Τα κατώτερα μέρη της εκκλησίας είναι κτισμένα με μεγάλους λίθους, οι οποίοι πάρθηκαν από αρχαία κτίρια. Αυτοί δε σχηματίζουν κανονικούς δομούς. Στους αρμούς άλλοτε μεν παρεμβάλλονται πλίνθοι,άλλοτε δε παρατίθεται μία πλίνθος, ή σπανιότερα, οριζοντίως στοιβαγμένα τεμάχια.
Ο ναός πρέπει να ήταν κατάγραφος μέχρι το 1820, όταν ασβεστώθηκε και καταστράφηκαν οι τοιχογραφίες. Από το ζωγραφικό του διάκοσμο διατηρούνται σήμερα ελάχιστα λείψανα, από διάφορες εποχές.
Στο νάρθηκα σώζεται παράσταση του Αγ. Αρσενίο, αρχιεπισκόπου της Κέρκυρας κατά τον 11ο αιώνα (τον ίδιο αιώνα χρονολογείται και η παράσταση, την περίοδο των Μακεδόνων ). Η μορφή είναι επίπεδη. Ήταν ζωγραφισμένη ολόσωμη, σήμερα σώζεται μέχρι τη μέση. Στο αριστερό χέρι κρατά κλειστό ευαγγέλιο, ενώ με το δεξιό ευλογεί. Στο νότιο τμήμα του νάρθηκος σώζονται δύο άγγελοι από παράσταση της Βαπτίσεως της όψιμης παλαιολόγειας περιόδου ή του 16ου αιώνα. Στην κόγχη της προθέσεως ήταν ζωγραφισμένοι ολόσωμοι έξι μετωπικοί ιεράρχες. Σήμερα σώζονται οι τέσσερις και μικρό τμήμα του πέμπτου. Κανείς δεν σώζεται κάτω από τους μηρούς. Ο καλύτερα διατηρημένος άγιος βρίσκεται στον βόρειο τοίχο.Το λευκό ωμοφόριο είναι στολισμένο με κυανόμαυρους σταυρούς. Το πρόσωπο σχεδιασμένο ελεύθερα αποπνέει ηρεμία. Η μορφή χρονολογείται στην παλαιολόγεια περίοδο, τον 14ο αιώνα.
Ιερά Λείψανα
Η Κάρα του Αγίου Ιάσονος φυλάσσεται με ευλάβεια στην ιερά μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιάσονος ευρίσκονται στη Μητρόπολη Κερκύρας και στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.
Η Κάρα του Αγίου Σωσίπατρου φυλάσσεται με ευλάβεια στην ιερά μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Σωσίπατρου φυλάσσονται στη Μητρόπολη Κερκύρας, στο Μητροπολιτικό Ναό Βέροιας και στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Η λειψανοθήκη του Αγίου Ιάσονος στον Ιερό Ναό Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου Κερκύρας
Η λειψανοθήκη του Αγίου Σωσιπάτρου
στον Ιερό Ναό Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου Κερκύρας
Απότμημα Ιερού Λειψάνου τοῦ Αγίου Σωσιπάτρου
στον Ιερό Ναό Αγίας Σκέπης Πατρών
Απότμημα Ιερού Λειψάνου τοῦ Αγίου Σωσιπάτρου
στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Δυὰς ἡ ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, Ἰάσων ὁ ἔνδοξος, Σωσίπατρος ὁ κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν οὗτοι γὰρ δεδειγμένοι, τὸν τῆς χάριτος λόγον, ηὔγασαν ἐν Κερκύρᾳ, εὐσεβείας τὸ φέγγος, πρεσβεύοντες τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολοι ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Апостолы Иасон и Сосипатр.
Миниатюра из греко-груз. рукописи. XV в. (РНБ. O.I. 58. Л. 111)
Οι Άγιοι Ιάσονας και Σωσίπατρος οι Απόστολοι
Μινιατούρα τού 15ου αιώνα μ.Χ.
σε ελληνικό χειρόγραφο
(MFI 58. L. 111)
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Χειρόγραφον εἰκόνα.
Τοῖς δόγμασι τοῦ Παύλου καταυγασθέντες, γεγόνατε φωστῆρες τῆς οἰκουμένης, τρισμακάριοι· καταυγάζετε γὰρ ἀεί κόσμον θαύμασιν, Ἰάσον, ἡ πηγή τῶν ἱαμάτων, Σωσίπατρε, Χριστοῦ Μαρτύρων κλέος, Ἀπόστολοι θεοφόροι, προστάται τῶν ἐν ἀνάγκαις, καθικετεύσατε Θεῷ, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ἰάσονα πιστοί, καὶ Σωσίπατρον ὕμνοις, ὡς μύστας ἱερούς, τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ κήρυκας τῆς Πίστεως, ἐπαξίως τιμήσωμεν, ὅπως λάβωμεν, ταῖς παρακλήσεσι τούτων, πάντες ἔλεος, καὶ χάριν εὕρωμεν θείαν, εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.
Минея – Апрель (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο -Απρίλιος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήν Ἐκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας
Ὁ Οἶκος
Ἀπόστολοι θεηγόροι, καὶ κήρυκες εὐσεβείας, διδάσκαλοι καὶ προστάται εὐσεβούντων ἀεισέβαστοι, παρεστηκότες Θεῷ, καὶ φωτὸς θείου πληρούμενοι, καὶ στεφάνοις ἐγκοσμούμενοι, φωτίσατε ἡμᾶς δεόμεθα, γεραίρειν τὴν ὑμῶν πανέορτον πανήγυριν, ἐν εὐφήμοις ὑμνῳδίαις εὐσεβῶς· πάντες γὰρ ἐσμεν ποίμνιον ὑμῶν, λυτρωθέντες τῆς πλάνης ἐν χάριτι, ἀλλ’ ὡς ὄντες σωτῆρες τῶν πιστῶν, σπεύσατε πρὸς τὸν Κτίστην, πρεσβεύειν παρρησίᾳ, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἀποστόλων ἡ ξυνωρίς, τῆς σεπτῆς Τριάδος, δημηγόροι καὶ ὑπουργοί, σὺν τῷ Σωσιπάτρῳ, Ἰάσων θεοφόρε· ὑμεῖς γὰρ ἀληθείας, ὤφθητε στόματα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ
Православная энциклопедия
( μετάφραση Google )
ΙΑΣΩΝ ΚΑΙ ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ
[Ελληνικά. Ιάσων κα Σωσίπατρος], απόστολοι 70 (μνήμη 4 Απρίλη Υποτομείς 28 και 70 στις αποστόλους Καθεδρικό Ναό? …. ελληνικά μνήμη 29 Απρ?. Χωριστά μνήμη S.-αποθήκευσης 10 Νοεμ?. Rec 25 Ιουνίου …) . Σύμφωνα με τις Πράξεις 17, 1-9, ο Ι. Πήρε στο σπίτι του τους αποστόλους Παύλο και Σίλα κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Θεσσαλονίκη. Ως αποτέλεσμα της διαταραχής «ήταν ζηλότυπος των Εβραίων» (Πράξεις 17. 5) κατά το κήρυγμα των αποστόλων ο Παύλος και ο Σίλας έπρεπε να τρέξει το τελευταίο σε Werra (Berau τώρα Βέροια, Ελλάδα). I. ίδια και ορισμένων αδελφών επαναστάτησαν πλήθος οδήγησε «στους άρχοντες της πόλης» (Πράξεις 17. 6) και τους κατηγόρησε για την αντιμετώπιση των ηγεμόνων, σε συνεργασία με τον Παύλο και τον Σίλα, to-«ενεργεί ενάντια στα διατάγματα του Καίσαρα, λέγοντας ότι δεν υπάρχει άλλος βασιλιάς, ο Ιησούς» (Πράξεις 17, 7). Αλλά στο τέλος Ι μαζί με άλλους χριστιανούς απελευθερώθηκε ή εγγύηση, είτε υπό εγγύηση κάποιου. (Πράξεις 17 9 «έλαβε το πιστοποιητικό (Ελληνική τὸ ἱκανὸν).»). Ελληνικά. Το όνομα Jason χρησιμοποιήθηκε από τους Εβραίους της Διασποράς ως ισοδύναμο του Heb. τα ονόματα του Ιησού και του Ιησού, είναι πιθανό ότι εγώ ήμουν Έλληνας Εβραίος που μετατράπηκε στον Χριστιανισμό, ένα. Παύλος κατά το κήρυγμα στη συναγωγή της Θεσσαλονίκης (Πράξεις 17: 1-4) ( Gillman, P. 649). Προφανώς, ήταν ένας πλούσιος άνθρωπος και το σπίτι του μπορούσε να χρησιμεύσει ως χώρος συνάντησης για την κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Nek- βιβλική μελετητές έχουν προτείνει ότι η οργή του πλήθους εναντίον του AI μπορεί να μην οφείλεται μόνο στο γεγονός της ζουν σε αποστόλους του, αλλά η δράση του Ι και άλλοι. Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης ( Jewett City. 1986. Π 117), η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε συνέχιση της δίωξης της Εκκλησίας στη Θεσσαλονίκη (βλ. π.χ. 1 Θεσσαλονικείς 2. 14).
Στις Πράξεις 20. 4 το όνομα του Cochipater εκπροσωπείται στη συντομευμένη μορφή – Σωπάτρ (κοπαπάρος). Αυτό είναι το όνομά του από το γιο του Pierre Verrier (την πλήρη έκδοση του όνομα σε αυτόν τον στίχο είναι μόνο πολύ αργά το Βυζάντιο. Χειρόγραφα της ΝΤ και αναπαράγεται στο King James Version). Ο Ευαγγελιστής Λουκάς τον αναφέρει μεταξύ εκείνων που συνοδεύουν τους αποστόλους. Ο Παύλος στο ταξίδι του μέσω της πΓΔΜ στο δρόμο του προς την Ιερουσαλήμ. Βάσει των Πράξεων 20. 5-6, μπορεί να υποτεθεί ότι ο Σ. Μαζί με άλλους χριστιανούς ήταν με την ap. Ο Παύλος στην Τρωάδα.
Στη Ρώμη 16. 21 ap. Ο Παύλος χαιρετά τη Ρώμη. κοινότητα για λογαριασμό του Ι. και του Σ., καλώντας τους “συγγενείς”, οι οποίες, προφανώς, επισημαίνουν την εβραϊκή τους. (Ρωμ. 9: 3). Αν και μεταξύ των sovr. οι ερευνητές έχουν εκφράσει αμφιβολίες για την ταυτότητα του Ι., που αναφέρεται στις Πράξεις 17, 5-9, με τον Ιάσονα της Ρώμης 16. 21 ( Gillman, Ρ. 649). Mn. αργά παλιά και μεσαιωνική. διερμηνείς (βλέπε:. Orig. Comm σε Rom 39 // PG 14. Στήλη 1 288? … Ioan Chrysost.. Σε Rom 32 // PG 60. Col. 677? .. Theoph Bulg .. Εχρ ad Rom .. 16 // PG. 124 συνταγματάρχης 557) πίστευαν ότι σε αυτά τα αποσπάσματα, NT μιλάμε για το ίδιο I. Επιπλέον, είναι εύλογο ότι η Ι και Σ Paul βοήθησε να παραδώσει τα δωρεές που συλλέγονται στις κοινότητες «Μακεδονία και Αχαΐας “(Ρώμη 15. 26), που είναι, όπως προτείνεται, μεταξύ άλλων, J. Dunn,” οι εκπρόσωποι εκκλησίες αποστολή Pavlova «( Dunn. 1988. Π 905). Ι. Και S. αναφέρονται στο παρόν. τον κατάλογο των αποστόλων του 70 Ψευδο-Δωροθέου της Τύρου (VIII-IX κ.ε.).
Σεβασμό στο Βυζάντιο
Η ζωή του Ι και του Στ ήταν γραμμένη όχι αργότερα από τον 2ο μ.Χ. αιώνα. και διατηρήθηκε σε ένα μόνο χειρόγραφο XI-XII αιώνα. (Παρίσι, gr., 1534). Η δημοσίευση έγινε τρεις φορές: το 1848 Γ.- Α Mustoksidisom, το 1909 Γ.- Κ Δουκάκη (με προσθήκες) το 1998. Είναι Β Kindt (με σχόλια και μετάφραση στα γαλλικά lang ..).
Στη Ζωή αναφέρεται ότι Ι. Προήλθε από την Ταρσό, Σ. – από την πόλη της Πάτρας στην Αχαΐα. Ι. Χειροτονήθηκε μια. Παύλος στον επίσκοπο της πατρίδας του, S.- Iconium. Φτάνοντας στο νησί της Κέρκυρας, οι απόστολοι έχτισαν ένα c. στο όνομα του αρχιτέκτονα. πρώτα. Στεφάν, όπου εκτέλεσαν τη λειτουργία, κήρυξαν και βαφτίστηκαν. Αυτό έγινε γνωστό στον κυβερνήτη του νησιού Kerkilin. Διέταξε το Ι και Σ θυσία στους θεούς και, αφού αρνήθηκε, τους έβαλε στη φυλακή, όπου οι ληστές Sathorn (Satornin) Iakiskhol, Favstian, Iannuary, Marsala, Euphrasia και Mamma. Οι απόστολοι τους γύρισαν στον Χριστό και όταν οι φυλακισμένοι ομολόγησαν τον αληθινό Θεό, η φυλακή ήταν γεμάτη με άρωμα. Αυτό παρατηρήθηκε από τον φρουρό που ονομάστηκε Αντώνιος. Εισήλθε στο μπουντρούμι, εγώ τον βαφτίστηκα μαζί με τους φυλακισμένους, για να το σίκαλο vposl. πήρε το θάνατο ενός μάρτυρα (βλ. Satorius και άλλοι μάρτυρες του Kerkir ). Την επόμενη μέρα ο Κερκλίν έστειλε στρατιώτες στον Αντώνιο και είπαν στον κυβερνήτη ότι ο φρουρός είχε γίνει χριστιανός. Ο βασιλιάς μπήκε στο μπουντρούμι και ρώτησε γιατί λατρεύει τον Θεό κάποιου άλλου. Σε ανταπόκριση, ο Αντώνιος διέσχισε τον εαυτό του, για τον οποίο πρώτα κόπηκε το δεξί του χέρι, έφυγε και στα δύο πόδια. Τότε ο μάρτυρας προσευχόταν στον Θεό. Η βροντή έπεσε και η φωτιά από τον ουρανό έκαψε τη γυναίκα του και δύο παιδιά του Κερκλίν. Μετά από αυτό, ο Αντώνιος αποκεφαλίστηκε. Τη νύχτα την ιέρεια. Ο Θεοδοσίου και οι αδελφοί του πήραν κρυφά το σώμα ενός μάρτυρα και τον έθαψαν με τιμή με τιμή. archdioc. Στέφαν. Μετά από 2 ημέρες, ο διοικητής κάλεσε το Ι και Σ στο παλάτι, όπου η προσευχή Ι μάγος απέδειξε τη δύναμή του πάνω από τα φυτά και πέτρες, μετατράπηκε σε πέτρινο άγαλμα. Οι μάρτυρες αυτού του θαύματος αναφώνησε: «Ο Θεός είναι μεγάλος Ιάσονα και Σωσιπάτρου!», Και πολλοί από αυτούς μετατράπηκαν σε Χριστό, το t κόρη του βασιλιά .. h και την Κέρκυρα . Ο θυμωμένος βασιλιάς φυλακίστηκε στους αποστόλους. Ακολουθώντας τους χριστιανούς, ο Κέρκυλιν έφτασε σε ένα γειτονικό νησί και πνίγηκε. Ι. Και Σ. Απελευθερώθηκαν από τη φυλακή και κήρυξαν και πάλι το όνομα του Χριστού. Ο νέος κυβερνήτης του νησιού Datian ονομάζονται απόστολοι και βλέποντας αδάμαστη πίστη τους, διέταξε να σταματήσουν το Γ σε μια κατσαρόλα σιδήρου με ρητίνη και κερί. Ο απόστολος είπε, «Αμήν», περπάτησε στο pot, και έδωσε την ψυχή του στον Κύριο (ο συγγραφέας αναφέρει ότι αυτό συνέβη 26 του Απρίλη.). Μετά. Datian μετανόησε, ζήτησε από την AI να προσευχηθούν γι ‘αυτόν, και ο απόστολος βάφτισε με το όνομα του βασιλιά Sebastian. Στο νησί, ο Χριστιανισμός άρχισε να εξαπλώνεται γρήγορα. Ο τσάκ έχτισε μια εκκλησία. στο όνομα του ap. Τον Ανδρέα, όπου έβαλε τα λείψανα του Σ., Καθώς και την “μεγάλη εκκλησία”. Όταν πέθανε, το 10-year-old γιος του διοικητή, κατόπιν αιτήματος του αποστόλου μητέρα έθεσε το αγόρι. Ι. Εκτοξεύω διάβολους, θεραπεύουν τους άρρωστους. Λίγο πριν το θάνατό του τη νύχτα, άκουσε μια φωνή που του ανακοίνωσε την ώρα του θανάτου του. Ο απόστολος συγκέντρωσε πρεσβυτέρους και λαϊκούς, την τελευταία φορά που καθοδήγησε όλα στην πίστη του Χριστού και στις 29 Απριλίου. σε ηλικία περίπου. 60 ετών σε όλο τον κόσμο. Ήταν θαμμένος με τιμή κοντά στο S. Σύμφωνα με κάποια zap. ερευνητές (π.χ.., R. Aubert), μια ιστορία για το κήρυγμα των Αποστόλων στο νησί της Κέρκυρας είναι ένα θρυλικό χαρακτήρα και φαίνεται να δείχνουν ότι η καθιέρωση Kerkirskoy εκκλησία χρονολογείται από την αποστολική εποχή.Σύμφωνα με το μύθο των Θεσσαλονικών, το σπίτι του Ι. Ήταν στη θέση του μοναχού Βλατάδων στην άνω πόλη.
Σύμφωνα με τον Sinaksaru K-Polish c. (Con. Χ in.), Και C. I. καταβάλλεται επίσης στην πεποίθηση Zeno, Eusebian, Νέον, και Vitali, τα οποία έχουν υποστεί μαρτύρησαν σε Kerkiline χάρακα (βλ. Άρθ. Sathorn et al. Μαρτύρων Kerkirskie ). Σύντομες ιστορίες του Ι και του S. περιέχονται στο Υπουργείο της Im. Βασίλειος Β (τέλος X – αρχές XI αιώνα) και στην αυτοκρατορική μυθολογία 1034-1041 gg.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, Sovrem. γ. στο όνομα του Ι. και του Σ. στην Κέρκυρα χτίστηκε στη θέση του κατεστραμμένου αρχαίου c. ap. Andrew. Η PL Vokotopulos χρονολογείται από την κατασκευή του con. X – ικετεύω. XI αιώνα. (AnBoll, 1998. Τόμος 116, σελ. 256). Κάτω από αυτό το όνομα η εκκλησία αναφέρθηκε για πρώτη φορά στον 16ο αιώνα. στο χρονικό του George Sfranji. Βασιλική του Αγ. Τα Κερκίρη στην Παλαιόπολη (προάστιο της Κέρκυρας) ταυτίζονται με τη “Μεγάλη Εκκλησία” που αναφέρεται στις Ζωές Ι. Και Σ. Σύμφωνα με τον Α. Μάρμορα, χτίστηκε στη θέση του παλατιού του βασιλιά Sebastian ( Marmoras, 1902. P. 132).
Τα λείψανα του Ι. Βρίσκονται στο κέντρο. Ι. Και S. στην Κέρκιρα. το κεφάλαιο S. φυλάσσεται στο μοναστήρι του Όσιου Λουκά κοντά στη Θήβα. Σωματίδια των λειψάνων των Αποστόλων φυλάσσονται επίσης στο μοναστήρι του Πρέσβ. Παναγία Παλαιοκαστρίτσα στο νησί της Κέρκυρας ( Λέκκος. Το 1998. Σ. 276), στην Ιερά Μονή Κύκκου στην Κύπρος και το μοναστήρι του Αγίου .. Ο Διονύσιος στο Άγιο Όρος ( Meinardus, 1970, σελ. 196). Το 1625, ο Αρχιμανδρίτης. Κύριλλος από τις δάφνες του Αγ. Ο Σάββα ο Ιερός (ανιψιός του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφάνη) φέρθηκε ως δώρο από τους Ρώσους. Tsar Mikhail Feodorovich ένα σωματίδιο των λειψάνων του Ι. ( Muravyov, 1860, σελ. 28).
Η μνήμη του Ι και του Σ. Σημειώνεται σε μια προοπτική. ημερολόγια στις 27, 28 ή 29 Απριλίου, στη σύγχρονη εποχή. ημερολόγιο της ελληνικής. Εκκλησίες – 29 Απριλίου, στο ημερολόγιο του ROC – 28 Απριλίου. Μνήμη Γ μαζί με τη μνήμη των Αποστόλων 70 Έραστο, τον Όλυμπο, Ροδίων, τεταρτημόρια και τριτημόρια εορτάζεται στις 10 Νοεμβρίου., Σε sinaksarnom ιστορία για εκείνη την ημέρα, δήλωσε ότι ήταν μέχρι S. γράφει στην προς Ρωμαίους. Paul (SynCP.Col.209). Επιπλέον, η μνήμη του S. σε κάποιες προφανείς. οι συνάδελφοι γιορτάζονται στις 30 Ιουνίου – στον Καθεδρικό Ναό 12 αποστόλους (Ibid., Col. 786).
Στη μαρτυρολογία του Ουσουάρ (2ο μισό του 9ου αι.), Στις 12 Ιουλίου, η μνήμη του Ι. Καταγράφηκε μαζί με τη μνήμη των s.ms. Μνάσωνα Kipryanina από τις Πράξεις 21. 16 (PL 124. Col. 251Α.), Με να-μάτι λανθασμένα εξισώνουν I. μνήμης C. πέφτει στις 25 Ιουνίου? ταυτίζεται με το Sopatr από τις πράξεις 20. 4, αλλά σε αντίθεση με την προνομιούχο. Παραδόσεις στο κείμενο των Πράξεων της Αγίας Οι απόστολοι δεν αναφέρουν την προέλευση του S. από την Πάτρα στην Αχαΐα και την επισκοπή του στο Ικόνιο (PL 124. Col. 189, 191Α).
East: BHG, Ν 776, 776b, 776e, 776f. ActaSS. Απρ. Τ. 3. Ρ. 613-614; Ιούνιος. Τ. 5. Ρ. 4-7; PG. 117. Col. 425-428 [Μινωλογία του Βασιλείου ΙΙ]. SynCP. Col. 633-636; Δείκτης αποστόλουρου Domini (κείμενο Pseudo-Dorothei). 27 // Prophetarum vitae fabulosae / Ed. H. Gelzer, T. Schermann. Lpz., 1907. ρ. 138; ZHSv. Απρ. Pp. 454-458; Νικόδημος. Συναξαριστής. Τ. 4. Σ. 288-291; La έκδοση κήπου du Αφήγηση légendaire de l» Ευαγγελισμός de l’Île de Κέρκυρα παρ les αγίων Jason et Σωσιπάτρου / ed. B. Kindt // AnBoll. 1998. Vol. 116. Ρ. 260-294.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ Murav’ev AN Σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ανατολής στις εκκλησιαστικές υποθέσεις. Αγία Πετρούπολη, 1860. Μέρος 2. Σ. 28; Σέργιος (Spassky). Μήνες. Τ. 2. Ο. 123; Τ. 3. Ρ. 158; Μάρμος Α. Ιστορία της νήσου Κερκύρας. Corfu, 1902. Ρ. 119-132; M einardus OFA Μελέτη των κειμηλίων των Αγίων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας // Oriens Chr. 1970. Bd.54. S. 196; Lucchesi G. Giasone και Sosipatro // BiblSS. Vol. 6. Col. 443-444; Jewett R. Η αλληλογραφία των Θεσσαλονικών: Ρουτονική Pauline και Μητροπολιτική ευσέβεια. Phil., 1986;Dunn JDG Ρωμαίους 9-16. Dallas (Tex.), 1988 (WBC, 38b). Gillman FM Jason // ABD. Vol. 3. Ρ. 649; Σωφρόνιος (Εστραστρατίου). Αγιολόγιον. Σ. 209-210; Λέκκος Ε. Π. Τὰ μοναστήρια του Ελληνισμοού. Πειραιάς, 1998. Τ. 2. Σ. 276; Aubert R. Jason et Sosipatros // DHGE. Τ. 26. Col. 1087-1088.
Η Αγία Κέρκυρα η Μάρτυς
Βελῶν Βασιλὶς ταῖς βολαῖς ἐστιγμένη,
Ἐκ στιγμάτων ἔλαμψεν, ὡς ἐκ μαργάρων.
Βιογραφία
Η Αγία Κέρκυρα έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και ήταν κόρη του Βασιλιά Κερκυλλίνου και πίστεψε στον Χριστό από τα μαρτύρια των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Ομολόγησε τον Χριστό και πούλησε όλα της τα κοσμήματα, και τα χρήματα τα έδωσε στους φτωχούς. Όταν το έμαθε ο πατέρας της και αφού δεν μπόρεσε να μεταστρέψει τη γνώμη της, την παρέδωσε σ’ έναν Αιθίοπα για να τη διαφθείρει. Αλλά ο Αιθίοπας πίστεψε στον Χριστό δι’ αυτής και θανατώθηκε. Η δε Κέρκυρα βασανίστηκε με πολλούς τρόπους και στο τέλος την κρέμασαν και τη θανάτωσαν με βέλη.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΣΩΝ ΚΑΙ ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ Οι εκχριστιανιστές της νήσου Κερκύρας
Ανάμεσα στους πιστούς μαθητές και εκλεκτούς συνεργάτες του θεηγόρου Αποστόλου των Εθνών Παύλου είναι και οι τιμώμενοι από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 29 Απριλίου Άγιοι απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος, οι οποίοι εκχριστιάνισαν τη νήσο Κέρκυρα κατά την εποχή που βασίλευε ο σκληρόκαρδος Ρωμαίος ειδωλολάτρης ηγεμόνας Κερκυλλίνος. Οι δύο αυτοί απόστολοι γνώρισαν τον Απόστολο Παύλο στη Θεσσαλονίκη και αφού άκουσαν με προσοχή το πύρινο κήρυγμά του για τον Χριστό και την Ανάστασή Του, αναδείχθηκαν φαεινοί πνευματικοί αστέρες και ένθερμοι διδάσκαλοι της χριστιανικής πίστεως.
Μάλιστα ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, τους επαινεί και τους εγκωμιάζει, λέγοντάς τους «Σας ασπάζομαι Ιάσων και Σωσίπατρος, οι συγγενείς μου». Βεβαίως οι δύο απόστολοι δεν είχαν εξ αίματος συγγενική σχέση με τον Απόστολο Παύλο, αφού ο Ιάσων καταγόταν κατ’ άλλους από την Ταρσό και κατ’ άλλους από τη Θεσσαλονίκη, ο δε Σωσίπατρος καταγόταν από την Αχαΐα. Λόγω όμως της αρετής και της αγάπης τους έγιναν πιστοί και αφοσιωμένοι μαθητές και ακόλουθοι του Αποστόλου των Εθνών, στη συνέχεια δε αναδείχθηκαν πύρινοι κήρυκες του Λόγου του Θεού σε Ανατολή και Δύση. Μάλιστα ο Απόστολος Παύλος εμπιστεύτηκε στον Άγιο Ιάσονα τη Μητρόπολη Ταρσού της Κιλικίας και στον Άγιο Σωσίπατρο τη Μητρόπολη Ικονίου. Στις δύο αυτές επαρχίες εργάσθηκαν με ξεχωριστό ιεραποστολικό ζήλο για τη διάδοση της χριστιανικής αλήθειας. Μετά από την ευδόκιμη παρουσία τους αποφάσισαν και οι δύο να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους στη Δύση.
Έτσι το 67μ.Χ. έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα και ανήγειραν έξω από τα τείχη της πόλεως έναν ωραιότατο ναό επ’ ονόματι του Αγίου ενδόξου πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ο ναός αυτός αποτέλεσε νυχθημερόν το κέντρο της διαδόσεως της χριστιανικής πίστεως και της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας. Όμως μία νύχτα και ενώ οι δύο άγιοι προσεύχονταν, εμφανίστηκαν μερικοί ειδωλολάτρες και τους ρώτησαν, ποιά είναι η θρησκεία, την οποία διδάσκουν και στο όνομα της οποίας επιτελούν θαύματα που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική. Τότε οι Άγιοι απάντησαν ότι η πίστη τους είναι αληθινή και άμωμη και δεν είναι αποτέλεσμα λογικών αποδείξεων. Γι’ αυτό και δεν γίνεται κατανοητή με αποδεικτικά λόγια, αλλά το θεμελιώδες είναι να πιστεύει κανείς με τα έργα και τις πράξεις του και όχι να προσπαθεί κανείς να αποδείξει την πίστη με τα λόγια. Μόλις οι ειδωλολάτρες άκουσαν αυτούς τους πνευματικούς λόγους από τους δύο αποστόλους, εγκολπώθηκαν τον Σωτήρα Χριστό και βαπτίσθηκαν χριστιανοί. Η ιεραποστολική δράση των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου προσέλκυσε και άλλους στη χριστιανική αλήθεια, γεγονός που εξαγρίωσε τον ειδωλολάτρη ηγεμόνα Κερκυλλίνο, ο οποίος διέταξε να οδηγηθούν μπροστά του. Ο ηγεμόνας τους ρώτησε από πού έρχονται και γιατί διδάσκουν μία θρησκεία, που έρχεται σε αντίθεση με τη λατρεία των Ρωμαϊκών θεών. Τότε οι δύο απόστολοι απάντησαν ότι έχουν γίνει μαθητές των Αποστόλων του Χριστού και βρίσκονται εδώ για να απομακρυνθούν οι άνθρωποι από τους ψεύτικους θεούς και να ασπασθούν τον ένα και αληθινό Θεό, ο οποίος είναι και ο δημιουργός του σύμπαντος. Τότε ο ηγεμόνας τους κάλεσε να αρνηθούν τον Χριστό και να προσφέρουν θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς, διότι διαφορετικά θα υποστούν φρικτά και ανήκουστα βασανιστήρια. Οι Άγιοι απάντησαν όμως με παρρησία, ότι ο ηγεμόνας μπορεί να βασανίσει ανελέητα τα σώματά τους, αλλά δεν έχει καμία εξουσία στην ψυχή τους, διότι αυτή είναι δοσμένη μόνο στον Ιησού Χριστό. Ο Κερκυλλίνος όμως παρέμεινε αμετακίνητος στην πρότασή του και πίεζε τους δύο αποστόλους να θυσιάσουν στους ανύπαρκτους θεούς. Στην επιμονή του αυτή οι Άγιοι αποκάλεσαν τον ηγεμόνα εχθρό κάθε δικαιοσύνης και αλήθειας και γιο του διαβόλου, αφού ονομάζει θεούς αυτούς που διαπράττουν εγκλήματα και επιδίδονται σε μεθύσια, ασέλγειες και μαγείες.
Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο ηγεμόνας διέταξε εξαγριωμένος να οδηγηθούν οι δύο απόστολοι στη φυλακή, μέσα στην οποία υπήρχαν επτά ληστές. Ένας από αυτούς, ονόματι Σατορνίνος, είδε έναν ωραίο και ακτινοβολούντα νεανία να βαδίζει μπροστά από τους δύο αποστόλους, τη στιγμή που έμπαιναν στη φυλακή. Ο Σατορνίνος διηγήθηκε το θαυμαστό αυτό γεγονός και οι Άγιοι κάλεσαν αυτόν και τους υπόλοιπους ληστές να πιστέψουν στον Ιησού Χριστό, ο οποίος απέστειλε τον Άγγελο Του για να σώσει και να προστατεύσει όσους ελπίζουν σε Αυτόν. Τότε ο Σατορνίνος και οι υπόλοιποι έξι ληστές, Ιακίσχολος, Φαυστιανός, Ιανουάριος, Μαρσάλιος, Ευφράτιος και Μαμμίνος, ζήτησαν από τους Αγίους να προσευχηθούν γι’ αυτούς, γιατί είχαν περάσει οχτώ ημέρες και ήταν νηστικοί. Μόλις οι Άγιοι προσευχήθηκαν, μία άρρητη ευωδία πλημμύρησε τη φυλακή, γεγονός που έγινε αντιληπτό και από τον δεσμοφύλακα Αντώνιο, ο οποίος σηκώθηκε από το κρεβάτι του. Μάλιστα τα μεσάνυχτα είδε να διαπερνά τη φυλακή ένα δυνατό φως και ένα λευκό περιστέρι να πετά πάνω από τους Αγίους. Τότε έντρομος από το θαύμα, άνοιξε τις πόρτες της φυλακής και έπεσε γονατιστός μπροστά στα πόδια των Αγίων, ζητώντας τη βοήθεια του ενός και αληθινού Θεού. Ο Άγιος Ιάσων βάπτισε τότε χριστιανούς τόσο τον δεσμοφύλακα Αντώνιο όσο και τους επτά ληστές. Μόλις ο Κερκυλλίνος πληροφορήθηκε τα γεγονότα, διέταξε να παρουσιασθεί μπροστά του ο Αντώνιος. Όταν όμως οι στρατιώτες εισήλθαν στη φυλακή, είδαν έναν ακτινοβολούντα νέο να κρατά στο δεξί του χέρι Σταυρό και στο αριστερό ρομφαία, ενώ υπήρχαν και άλλοι δέκα άνδρες στολισμένοι με χρυσά στεφάνια, οι οποίοι έψαλλαν «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Οι στρατιώτες έφυγαν έκπληκτοι και ανήγγειλαν στον ηγεμόνα όλα όσα είδαν και άκουσαν στη φυλακή. Ο Κερκυλλίνος εξοργίστηκε και πιστεύοντας ότι τα θαυμαστά αυτά γεγονότα είναι μαγείες, κάλεσε κάποιον μάγο και του ζήτησε να επιτελέσει με τη δύναμη του Δία ένα θαύμα για να σταματήσει να πιστεύει ο λαός της Κέρκυρας στον Θεό των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Τότε ο μάγος πήρε δύο βόδια, ένα αλέτρι και σιτάρι και αφού όργωσε το χωράφι και έσπειρε το σιτάρι, αμέσως το σιτάρι βλάστησε και έβγαλε στάχυ. Αφού το θέρισε και το άλεσε, το ζύμωσε ψωμί και το έφερε στον ηγεμόνα. Εκείνος έμεινε κατάπληκτος και αφού γεύθηκε το ψωμί, φώναξε ότι ο Δίας είναι ο πιο μεγάλος και δυνατός θεός, ενώ δεν έκρυψε την απορία του για το ότι οι άνθρωποι παρασύρονται από τους δύο αποστόλους και τη θρησκεία που διδάσκουν. Την επόμενη ημέρα ο ηγεμόνας πήγε στη φυλακή και έδωσε εντολή να έρθει μπροστά του ο δεσμοφύλακας Αντώνιος. Με ιδιαίτερη σκληρότητα τον ρώτησε γιατί εγκατέλειψε τους πατρογονικούς θεούς και ακολουθεί τους πλανεμένους χριστιανούς. Ο Αντώνιος δεν απάντησε, αλλά έκανε μόνο το σημείο του Σταυρού, γεγονός που εξόργισε τον ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε να του κόψουν το δεξί χέρι. Στη συνέχεια ο ηγεμόνας ρώτησε τον δεσμοφύλακα πώς και δεν κατάφερε να τον σώσει ο Θεός του. Εκείνος όμως απάντησε ότι ο Θεός που πιστεύει μπορεί τα αδύνατα να τα κάνει δυνατά, αλλά επιτρέπει τα βασανιστήρια για να καθαριστεί από τις αμαρτίες και να συναριθμιστεί στους εκλεκτούς Του, δεδομένου ότι είναι ο μόνος αληθινός και ισχυρός Θεός, που χαρίζει την πραγματική σωτηρία και δημιούργησε τα πάντα. Η θαρραλέα αυτή ομολογία πίστεως του Αντωνίου εξαγρίωσε τον ηγεμόνα σε τέτοιο βαθμό, ώστε έδωσε εντολή να του κοπεί και το αριστερό χέρι και στη συνέχεια και τα δύο του πόδια. Ο Αντώνιος υπέμεινε με καρτερία και υπομονή τα φρικτά βασανιστήρια, ενώ παρουσιάσθηκε Άγγελος Κυρίου για να τον εμψυχώσει στο μαρτύριο. Στη συνέχεια προσευχήθηκε στον Κύριο και Τον ευχαρίστησε, διότι αξιώθηκε να υποστεί για χάρη Του τόσα βασανιστήρια. Ο σκληρόκαρδος χριστιανομάχος ηγεμόνας του είπε ότι θα τον τιμωρήσει ακόμη σκληρότερα, αλλά ο Αντώνιος του απάντησε ότι ο Ιησούς Χριστός έχει τέτοια δύναμη, που θα το διαπιστώσει αμέσως. Εκείνη τη στιγμή, αφού στράφηκε προς τον Ουρανό, ζήτησε από τον Κύριο να τιμωρήσει όσους Τον πολεμούν, για να δουν στην πράξη τη δύναμη και το απέραντο μεγαλείο Του. Αμέσως έπεσε φωτιά στο παλάτι μαζί με μία φοβερή βροντή, με αποτέλεσμα να καούν η γυναίκα του ασεβούς ηγεμόνα και οι δύο γιοι του. Το γεγονός αυτό προκάλεσε τον τρόμο στους κατοίκους της Κέρκυρας, πολλοί δε από αυτούς ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη. Ο φόβος κατέλαβε και τον ίδιο τον ηγεμόνα, ο οποίος έδωσε αμέσως εντολή να του φέρουν μπροστά του τον Αντώνιο. Ο ηγεμόνας προσπάθησε να ερμηνεύσει την καταστροφή του παλατιού του ως αποτέλεσμα μαγείας, αλλά ο Αντώνιος ομολόγησε με παρρησία τη δύναμη του Ιησού Χριστού, ο οποίος εξουσιάζει τα πάντα. Τότε ο χριστιανομάχος Κερκυλλίνος επιχείρησε να τον αρπάξει με τα ίδια του τα χέρια, αλλά έμεινε ακίνητος, διότι τα χέρια του παρέλυσαν. Αλλά και το νέο αυτό θαύμα δεν παραδειγμάτισε τον ασεβή και σκληρόκαρδο ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε να τον οδηγήσουν έξω από την πόλη και να τον αποκεφαλίσουν. Ο ένδοξος μάρτυς Αντώνιος προσευχήθηκε ζητώντας από τον Θεό να τον συναριθμήσει στις σκηνές των δικαίων Του. Και αμέσως ακούσθηκε φωνή από τον Ουρανό, η οποία χαιρέτισε τον υπέρ Χριστού αγώνα του αθλητού Αντωνίου, ο οποίος ψάλλοντας παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού. Το ιερό του λείψανο παρέλαβε ο πρεσβύτερος Θεοδόσιος, ο οποίος μαζί και με άλλους χριστιανούς, το ενταφίασαν στο μέσο του ναού του Αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου.
Ο ασεβής ηγεμόνας διέταξε να παρουσιασθούν μπροστά του οι Άγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος και τους απείλησε ότι θα υποστούν φρικτά βασανιστήρια, εάν δεν απορρίψουν τη χριστιανική θρησκεία. Τότε οι δύο απόστολοι διακήρυξαν περίτρανα την αγάπη και την πλήρη αφοσίωσή τους στον ένα και αληθινό Θεό με τις τρεις υποστάσεις Του, και ότι είναι προετοιμασμένοι να υποστούν το οποιοδήποτε βασανιστήριο για χάρη Του, αφού γι’ αυτούς ο Ιησούς Χριστός είναι η ζωή, και ο θάνατος για Εκείνον είναι δόξα και κέρδος. Ο ηγεμόνας προσπάθησε να τους μεταπείσει δίδοντας ως παράδειγμα τα βασανιστήρια που υπέστη ο δεσμοφύλακας Αντώνιος. Οι δύο απόστολοι του απάντησαν ότι με τα βασανιστήρια αναδείχθηκε ο Αντώνιος αθλητής του Χριστού και έλαβε τον στέφανο της αφθαρσίας. Η απάντηση αυτή τον εξαγρίωσε και κάλεσε τους Αγίους να θυσιάσουν στους προγονικούς θεούς και να εγκαταλείψουν τις μαγείες που χρησιμοποιούν, διότι εκείνος διαθέτει μάντεις με πολύ ισχυρότερη δύναμη. Τότε ο Άγιος Ιάσων ζήτησε από τον ηγεμόνα να του φέρει τους μάγους εκείνους, που διαθέτουν τέτοια εξουσία και δύναμη. Και τότε ο Κερκυλλίνος έφερε τον μάγο που σε μία ώρα έσπειρε, θέρισε και ζύμωσε ψωμί. Αυτός άρχισε να τραγουδά και με το τραγούδι του άρχισαν να χορεύουν τα άλογα και να κινούνται τα φυτά και οι πέτρες. Το γεγονός προκάλεσε τον θαυμασμό και την απορία του συγκεντρωμένου πλήθους, αλλά ο Άγιος Ιάσων ρώτησε τον μάγο, εάν έχει τελειώσει με τις μαγείες του. Εκείνος τότε τον προκάλεσε να αποδείξει, εάν διαθέτει μεγαλύτερη δύναμη. Τότε ο Άγιος Ιάσων, αφού άπλωσε το χέρι του πάνω στον μάγο, του είπε να εξαφανισθεί και τότε ο μάγος ξεψύχησε και για πολλή ώρα στεκόταν σαν λίθινο άγαλμα. Μάλιστα μαζί με τον μάγο εξαφανίσθηκαν και όλα τα σατανικά τεχνάσματα της απάτης του. Μόλις το πλήθος είδε το θαυμαστό αυτό γεγονός, ανεφώνησε «Μέγας ο Θεός του Ιάσονος και του Σωσιπάτρου, αφού είναι ο μόνος Θεός, ο οποίος επιτελεί αληθινά θαύματα». Τα γεγονότα εξόργισαν τον ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε να φυλακιστούν οι δύο απόστολοι και να του φέρουν για ανάκριση τον Σατορνίνο και τους υπόλοιπους φυλακισμένους ληστές. Μόλις πληροφορήθηκαν οι ληστές ότι θα προσέλθουν στο δικαστήριο, ο Σατορνίνος τους κάλεσε να αγωνιστούν για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού, ζήτησαν δε από τους Αγίους Ιάσονα και Σωσίπατρο να προσευχηθούν για να ενισχυθούν στον αγώνα τους. Μάλιστα ο έπαρχος Καρπιανός έδωσε την εντολή να αλυσοδέσουν από τον λαιμό, τους ευσεβείς ληστές και να τους σύρουν στους δρόμους της πόλεως με την κατηγορία ότι είναι χριστιανοί και υβριστές των πατρογονικών θεών. Όταν οδηγήθηκαν στο δικαστήριο, ομολόγησαν με ξεχωριστή γενναιότητα την πίστη τους στον αληθινό Θεό και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη φυλακή.
Η δεκαπεντάχρονη κόρη του ειδωλολάτρη ηγεμόνα, που έφερε το όνομα Κερκύρα, βλέποντας τους αλυσοδεμένους χριστιανούς, θέλησε να πληροφορηθεί τον λόγο για τον οποίο είναι δεμένοι με αλυσίδες. Μόλις έμαθε ότι υπομένουν όλες αυτές τις ταλαιπωρίες στο όνομα του Ιησού Χριστού, παρουσιάσθηκε στον πατέρα της και του δήλωσε ότι είναι χριστιανή και πιστεύει στον Σωτήρα Χριστό. Η θαρραλέα ομολογία της Κερκύρας άφησε άναυδο τον ηγεμόνα και στη συνέχεια ρώτησε μήπως επηρεάστηκε και γαλουχήθηκε από τη διδασκαλία των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Η ευσεβής όμως Κερκύρα ομολόγησε με παρρησία ότι ο Θεός των δύο Αγίων είναι Αυτός που τη φώτισε και της υπέδειξε τον δρόμο της αληθείας, αυτοί δε που πεθαίνουν για τον Χριστό είναι ευτυχισμένοι, γιατί ζουν αιώνια. Γι’ αυτό και εκείνη είναι πρόθυμη να μαρτυρήσει για το όνομά Του. Η σθεναρή αυτή ομολογία πίστεως εξόργισε τον Κερκυλλίνο και δεν ήξερε τί να πράξει. Ο έπαρχος Καρπιανός του πρότεινε να την αφήσει ελεύθερη μήπως και συνετισθεί και αλλάξει γνώμη. Η Κερκύρα όμως επιδόθηκε σε αγαθοεργίες, αφού διένειμε στους φτωχούς όλα τα κοσμήματά της. Μόλις ο ηγεμόνας πληροφορήθηκε τη φιλάνθρωπη αυτή δραστηριότητα της κόρης του, την παρέδωσε στον έπαρχο για να την βασανίσει ανελέητα. Έτσι σύρθηκε με βιαιότητα έξω από την πόλη της Κέρκυρας και εκεί άρχισαν να την κατακρεουργούν με βαναυσότητα. Η ένδοξος όμως παρθενομάρτυς ευχαρίστησε τον Ιησού Χριστό, που την αξίωσε να υποστεί τέτοιο μαρτύριο, ζήτησε δε να την ενισχύσει μέχρι τέλους. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στο δικαστήριο και εκεί την παρότρυναν να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς, να νυμφευτεί και να γίνει κληρονόμος της βασιλικής περιουσίας. Όμως η Κερκύρα έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της στον Κύριο και δήλωσε ότι κανένα βασανιστήριο δεν πρόκειται να τη λυγίσει και να τη μεταπείσει. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στη φυλακή, ενώ ο πατέρας της ενημερώθηκε για την αμετάβλητη γνώμη της. Τότε εξοργισμένος ο ηγεμόνας έστειλε στη φυλακή κάποιον Αιθίοπα με σκοπό να διαφθείρει την κόρη του, αλλά η Πρόνοια του Θεού προστάτευσε την άμωμη Κερκύρα, αφού στην είσοδο της φυλακής στάθηκε ως φρουρός μία αρκούδα. Μόλις ο Αιθίοπας πλησίασε τη φυλακή, όρμησε εναντίον του η αρκούδα και αφού τον έριξε κάτω, άρχισε να τον κατασπαράζει. Σ’ αυτό το θέαμα η Κερκύρα έτρεξε και διέταξε την αρκούδα να αφήσει τον Αιθίοπα. Το θηρίο υπάκουσε στη θεία εντολή της παρθενομάρτυρος, η οποία απευθυνόμενη στον Αιθίοπα, προσπάθησε να τον συνετίσει και να του δείξει το μεγαλείο και τη δύναμη του Θεού. Ο Αιθίοπας ζήτησε τη συγχώρηση της Κερκύρας και δήλωσε ότι πιστεύει στον Ιησού Χριστό. Τότε η Κερκύρα του έδωσε έναν ξύλινο Σταυρό και αφού έλαβε το όνομα Χριστόδουλος, έφυγε και άρχισε να κηρύττει μέσα στην πόλη τα μεγαλεία του ενός και αληθινού Θεού λέγοντας τη φράση: «Τον Χριστό ζητώ και Αυτόν ποθώ και προσκυνώ». Αυτή τη φράση δήλωσε με παρρησία κρατώντας τον Σταυρό και μπροστά στον χριστιανομάχο ηγεμόνα, όταν τον κάλεσε και τον επέπληξε για την αλλαγή της στάσης του. Κατ’ εντολή του δε φονεύτηκε ξαπλωμένος πάνω σε ξύλο και αφού πριονίστηκε στη μέση του κεφαλιού, σφαγιάσθηκε μ’ ένα τσεκούρι. Ο έπαρχος πήγε στη συνέχεια στη φυλακή για να πάρει την παρθενομάρτυρα Κερκύρα, αλλά εμποδιζόταν από την αρκούδα, η οποία τον κυνηγούσε. Τότε κατ’ εντολή του ηγεμόνα αποφασίστηκε να μεταφερθούν ξύλα και να βάλουν φωτιά για να κάψουν την Κερκύρα μαζί με την αρκούδα. Η φωτιά προκάλεσε τη φυγή της αρκούδας, ενώ η ευσεβής κόρη έμεινε με τη χάρη του Θεού αβλαβής, προσευχόμενη στον Κύριο, αφού η φωτιά είχε μετατραπεί σε δροσερό άνεμο. Όλοι πίστευαν ότι η Κερκύρα είχε κατακαεί, αλλά όταν οι στρατιώτες είδαν την κόρη του ηγεμόνα σώα και αβλαβή, ενημέρωσαν τον ασεβή πατέρα της για το παράδοξο αυτό θαύμα. Ο ηγεμόνας κάλεσε την κόρη του και προσπάθησε να τη συνετίσει και να την επαναφέρει στη θρησκεία των ειδωλολατρικών θεών. Η Κερκύρα όμως εξοργίστηκε και τον επέπληξε για την ασέβειά του απέναντι στον Ιησού Χριστό και στα θαύματα που επιτελεί. Η σθεναρή στάση της Κερκύρας προκάλεσε τόσο πολύ τον θυμό του πατέρα της, ώστε έδωσε την εντολή να τη σκοτώσουν. Η παρθενομάρτυς οδηγήθηκε έξω από την πόλη και αφού την κρέμασαν ανάποδα, άρχισαν να τη λιθοβολούν, μέχρι που παρέδωσε την αγία της ψυχή στον Κύριο. Το πολύαθλο σώμα της ενταφιάσθηκε μαζί με το σώμα του Χριστοδούλου του Αιθίοπος από τον πρεσβύτερο Θεοδόσιο, ενώ πολλοί χριστιανοί έβλεπαν τη νύχτα σ’ εκείνον τον τόπο μία στήλη φωτός και άκουγαν υμνωδίες.
Μετά τη μαρτυρική τελείωση της Αγίας Κερκύρας οδηγήθηκαν έξω από την πόλη οι επτά ληστές και θανατώθηκαν, κατακαίγοντάς τους μέσα σε μεγάλα καζάνια, που έβραζαν και περιείχαν πίσσα, λάδι και κερί. Κατά τη διάρκεια αυτού του φρικτού μαρτυρίου ο Σατορνίνος προσευχήθηκε στον Κύριο και τότε μία βροντερή φωνή ακούσθηκε από τον Ουρανό, που εμψύχωνε αυτόν και τους υπόλοιπους και τους καλούσε να απολαύσουν τον στέφανο της αφθαρσίας. Μετά το θαυμαστό αυτό γεγονός οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλεως ομολόγησαν ότι είναι και αυτοί χριστιανοί. Τα τίμια λείψανα των επτά μαρτύρων ενταφιάσθηκαν με την πρέπουσα τιμή σ’ έναν ειδωλολατρικό ναό, αφού προηγουμένως οι χριστιανοί έσπασαν όλα τα ειδωλολατρικά αγάλματα που υπήρχαν μέσα σ’ αυτόν. Μόλις πληροφορήθηκε ο χριστιανομάχος Κερκυλλίνος τα γεγονότα, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε σκέφθηκε να κάψει τα λείψανα των μαρτύρων και στη συνέχεια να θανατώσει όλους τους πιστούς. Το καταστροφικό αυτό σχέδιο έγινε γνωστό στους Αγίους Ιάσονα και Σωσίπατρο, οι οποίοι ευρισκόμενοι στη φυλακή προσευχήθηκαν στον Θεό για να αποτρέψει μία τέτοια καταστροφή και να προστατεύσει τους χριστιανούς. Με τη χάρη του Θεού ένας φοβερός δράκοντας εμφανίστηκε και απέτρεψε την καταστροφή των λειψάνων των μαρτύρων, ενώ οι χριστιανοί μετέβησαν σ’ ένα νησάκι δίπλα στην πόλη της Κέρκυρας και αφού ανήγειραν ναό, προσεύχονταν για τη σωτηρία και τη λύτρωσή τους. Ο παρανοϊκός Κερκυλλίνος αποφάσισε να καταλάβει με όλο το στρατό το νησάκι και να θανατώσει τους χριστιανούς. Φτάνοντας όμως στη μέση της θάλασσας, ξέσπασε μία τρομερή ανεμοθύελλα με αποτέλεσμα να καταποντιστεί στο βυθό ο χριστιανομάχος ηγεμόνας μαζί με τα στρατεύματά του. Ο πιστός λαός χάρηκε και δόξασε τον Θεό για την τιμωρία και καταστροφή του παρανοϊκού Κερκυλλίνου.
Μετά τον θάνατο του ηγεμόνα οι Άγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος βγήκαν από τη φυλακή και συνέχισαν να διδάσκουν τον λόγο του Θεού. Τον Κερκυλλίνο διαδέχθηκε ο Δατιανός, ο οποίος διέταξε να του φέρουν μπροστά του τους δύο αποστόλους. Μόλις παρουσιάσθηκαν οι Άγιοι, ο νέος ηγεμόνας εξέφρασε την έντονη αντίθεσή του για τη νέα θρησκεία, που προσπαθούν να επιβάλλουν οι δύο απόστολοι. Ο Άγιος Ιάσων ομολόγησε με παρρησία τη χριστιανική του πίστη, ενώ στην επιμονή του Δατιανού να προσκυνήσουν τους ψεύτικους θεούς, διότι διαφορετικά θα υποβληθούν σε σκληρά βασανιστήρια, οι δύο απόστολοι διακήρυξαν με όλη τους τη δύναμη την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να φέρουν ένα σιδερένιο βυτίο και να κάψουν μέσα σ’ αυτό τον Άγιο Σωσίπατρο, όπως και έγινε. Η φωτιά όμως διαπέρασε το βυτίο και έκαψε και πολλούς από αυτούς που βρίσκονταν εκεί. Το θλιβερό αυτό γεγονός προκάλεσε τον θρήνο των χριστιανών και μάλιστα ευαισθητοποίησε και τον Δατιανό, ο οποίος αφού μετάνιωσε για την πράξη του, ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. Στη συνέχεια πήραν το σώμα του Αγίου Σωσιπάτρου για να το κηδεύσουν, αλλά ο λαός πίστεψε ακόμη περισσότερο στον Κύριο, όταν είδε ότι το σώμα ήταν σώο και άθικτο από τη φωτιά. Μετά τον ενταφιασμό ο Άγιος Ιάσων επανέφερε στην πόλη όλους τους πιστούς, που βρίσκονταν στο νησάκι, και τους βάπτισε χριστιανούς. Μεταξύ αυτών που βαπτίσθηκαν ήταν και ο Δατιανός, στον οποίο δόθηκε το όνομα Σεβαστιανός. Η εκχριστιανοποίηση της Κέρκυρας ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με την ανέγερση πολυπληθών ιερών ναών σε όλο το νησί και με την καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών. Μάλιστα ο Σεβαστιανός έκτισε τον ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου στον τόπο, όπου ετάφη ο Άγιος Σωσίπατρος. Αφού έζησε με μετάνοια και προσευχή, παρέδωσε το πνεύμα του.
Όμως μετά από έναν χρόνο ο μονάκριβος δωδεκάχρονος γιος του βασιλιά Σεβαστιανού αρρώστησε και πέθανε. Τότε η μητέρα του έτρεξε στον Άγιο Ιάσονα και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί στον Κύριο για να αναστηθεί το νεκρό παιδί της. Ο Άγιος Ιάσων προσευχήθηκε και αφού έπιασε το χέρι του παιδιού, του είπε «παιδί μου στο όνομα του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού, σήκω από το κρεβάτι». Τότε η θεία χάρις ανέστησε το νεκρό παιδί και όλοι δόξασαν τον Θεό για το θαυμαστό αυτό γεγονός. Άλλωστε ο Άγιος Ιάσων είπε στη μητέρα του αναστημένου παιδιού ότι «όσα είναι αδύνατα για τους ανθρώπους, είναι δυνατά για τον Θεό». Αλλά τα θαύματα του Αγίου Ιάσονος συνεχίστηκαν, αφού με την προσευχή του στον Ιησού Χριστό, απάλλαξε από τα ακάθαρτα πνεύματα μία πλούσια γυναίκα και θεράπευσε πολλούς ασθενείς και δαιμονισμένους. Ο Άγιος Ιάσων, αφού ολοκλήρωσε το θεάρεστο έργο του και την αποστολή του και αφού ενουθέτησε τον λαό της Κέρκυρας, ώστε να συνεχίσει να ζει κατά Χριστόν με αγάπη και ομόνοια, παρέδωσε το πνεύμα του σε ηλικία εξήντα ετών στις 29 Απριλίου. Ενταφιάσθηκε με τις πρέπουσες τιμές δίπλα από τον τάφο του Αγίου Σωσιπάτρου σύμφωνα με την επιθυμία του.
Οι τάφοι αυτοί σώζονται μέχρι σήμερα στον ομώνυμο ιερό ναό των Αγίων, ο οποίος οικοδομήθηκε γύρω στο 1000μ.Χ. στη θέση του ναού του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου. Στον ιστορικό ιερό ναό των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, ο οποίος είναι δικιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με οκτάπλευρο τρούλο και αποτελεί το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο της Κέρκυρας, φυλάσσονται και τα περισωθέντα ιερά λείψανα των Αγίων, τα οποία το 1633 είχε αφαιρέσει από τους τάφους τους ο λατίνος επίσκοπος της Κέρκυρας Βενέδικτος Βραγαδίνος και τα οποία εναποτέθηκαν στις 10 Νοεμβρίου 1944 κατόπιν ενεργειών του αειμνήστου Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών Μεθοδίου Κοντοστάνου.
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός
Βιβλιογραφία
· Βίος, Μαρτύριον και Ακολουθία των Αγίων του Χριστού αποστόλων Κερκύρας Ιάσονος και Σωσιπάτρου, Εκδόσεις Απόστροφος, Κέρκυρα 1995.
Εικόνες:
Οι Άγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος. Φορητή εικόνα του Σπυρίδωνος Σπεράντζα (Β’ μισό του 18ου αιώνος) στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Κερκύρας.
Ο ιστορικός βυζαντινός ναός των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου στην περιοχή Ανεμόμυλος της Κέρκυρας.
Ο Άγιος Ιάσονας. Φορητή εικόνα του 1649 του Εμμανουήλ Τζάνε στον Ιερό Ναό Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου Κερκύρας.
Ο Άγιος Σωσίπατρος. Φορητή εικόνα του 1649 του Εμμανουήλ Τζάνε στον Ιερό Ναό Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου Κερκύρας.
Η Αγία παρθενομάρτυς Κερκύρα. Φορητή εικόνα του Σπυρίδωνος Σπεράντζα (Β’ μισό του 18ου αιώνος) στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Κερκύρας.
Η λειψανοθήκη του Αγίου Ιάσονος στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Κερκύρας.
Η λειψανοθήκη του Αγίου Σωσιπάτρου στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Κερκύρας.
Ο δικιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με οκτάπλευρο τρούλο ναός των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου στην πόλη της Κέρκυρας.
