ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΑΘΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ
Santa Cristina Martire a Bolsena ( III secolo )
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΕΣΩ GOOGLE
Santa Cristina Martire σε Μπολσένα (τρίτο αιώνα) © by Ugo Russo
24 Ιουλίου
Οι διάφορες εκδόσεις του “Passio» της Cristina είναι αντικρουόμενες. Έλληνες αυτοί λένε ένας ντόπιος της Τύρου, της Λατινικής Μπολσένα. Για να τεκμηριώσουν αυτή η δεύτερη υπόθεση είναι το γεγονός ότι στην πόλη Λάτσιο της Bolsena, από το τέταρτο αιώνα, έχει αναπτύξει ένα υπόγειο νεκροταφείο γύρω από τον τάφο ενός μάρτυρα Cristina. Η ιστορία του “Passio” θεωρείται καταπληκτικά και
Λέει των έντεκα χρονών ο πατέρας του της κλειδωμένο σε έναν πύργο με δώδεκα υπηρέτριες να διατηρήσει την ομορφιά της. Στην πραγματικότητα, το μέτρο αυτό υιοθετήθηκε από τη μητρική, που ονομάζεται Urban, αξιωματικό του αυτοκράτορα, για να αναγκάσει την κόρη του να αποκηρύξει την πίστη που είχε αγκαλιάσει: Χριστιανισμό. Όταν ο πατέρας του πέθανε, είχε ήδη κάνει αρκετές φορές για να βασανίζουν την κόρη της, αν και
να την φέρει πίσω στις αρχαίες λατρείες, οι αρχές ακόμη μανία πάνω της, βάζοντας την στο θάνατο. (Avvenire).
Υποστηρικτής: Millers, τοξότες, οι ναυτικοί, τα παιδιά.
Ετυμολογία: Cristina = οπαδός του Χριστού
Έμβλημα: Πάλμα, Wheel
Μαρτυρολόγιο: Κατά Bolsena στο Λάτσιο, Santa Cristina, παρθένο και μάρτυρας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία αποκαλείται “Μεγαλομάρτυρος», που είναι, το Μεγαλομάρτυρα. Η sinassari έκθεση που μαρτύρησε στην Τύρο, στη Φοινίκη, υπό τον αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου γύρω στο έτος 210. “Λέγεται ότι ήταν η κόρη του Urban, ο κυβερνήτης της Τύρου, ο οποίος, σε αυτή μια ειδωλολατρική ιέρεια κάνουν, σε πρώιμο την ηλικία της κλειδωμένο σε έναν πύργο στο εσωτερικό του οποίου τοποθετήθηκαν
τα αγάλματα των πολλών είδωλα από χρυσό και άλλα πολύτιμα υλικά που η κόρη θα πρέπει να έχει θυμίαμα. Αλλά στη μοναξιά του, Κριστίνα άρχισαν να αναρωτιούνται που είχε δημιουργήσει αυτό το υπέροχο κόσμο
και, από το δωμάτιό του, βλέποντας τα αστέρια του ουρανού σκέψης του συναντήθηκε με τον Δημιουργό. Σύντομα έγινε πεπεισμένος ότι τα είδωλα άφωνα και άψυχα δεν είχε δημιουργήσει τίποτα, δεδομένου ότι οι ίδιοι είχαν κατασκευαστεί από ανθρώπινα χέρια, και σταθερά άρπαξε την καταστροφή αγαλμάτων κάτω και μοιράζουν τα κομμάτια στους φτωχούς ανθρώπους που πέρασαν κοντά στο σπίτι του.
Ένας άγγελος της οδηγίες για την αληθινή πίστη στον Χριστό, την οποία αποδέχθηκε χωρίς δισταγμό. Ο πατέρας τους καθιστά επισκεφθείτε βρήκε ότι τα είδωλα δεν ήταν πιο φώτα και ζήτησε από την κόρη του, που παρέμεινε σιωπηλός και στη συνέχεια στράφηκε προς τους υπαλλήλους που του είπαν τι είχε συμβεί. Η οργή του πατέρα και η επιθυμία να αλλάξει το μυαλό της χωρίς αποτέλεσμα, γιατί Cristina παρέμεινε πιστή στις χριστιανικές επάγγελμα της πίστης. το μαρτύριο του έλαβε χώρα όταν υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. “Οι ελληνικές Passiones ισχυρίζονται ότι Cristina, του οποίου η λατινική ονομασία σημαίνει” αφιερωμένη στο Χριστό », γεννήθηκε στην Τύρο στη Φοινίκη, αλλά αυτό είναι λάθος, διότι το πρώτο Passio γράφτηκε στην Αίγυπτο και να δείξει η γη των Ετρούσκων ονομάζεται Tirreni από τους Έλληνες, χρησιμοποιούσαν τη συντομογραφία «Tyr» παρερμηνευθεί ως ελαστικών, η φοινικική πόλη, το σημερινό Λίβανο.
Στη βυζαντινή λειτουργία θυμάται σε Tono 4 ‘Απολυτίκιο: “αρνί σου, Ιησού, κράζοντας με δυνατή φωνή: Εσείς, ο σύζυγός μου, θέλω, και θα προσπαθήσουμε να παλέψουμε, είμαι μαζί σου σταυρωθεί και να θαφτεί μαζί σας βάπτιση σας? υποφέρω μαζί σας, για να βασιλεύσει μαζί σας και να πεθάνει για σας, να ζουν σε εσάς: Έτσι σας καλωσορίσουμε ως θυσία χωρίς ψεγάδι αυτή που, γεμάτος επιθυμία, και θυσιάστηκαν για εσάς Μέσω μεσολάβηση της, εσείς που είστε. φιλεύσπλαχνος, να σώσει τις ψυχές μας. ” Και «που αναφέρονται στο Μαρτυρολόγια του Άδωνη (875), Beda (VII sec.) [Τυρό quae est για lacum Vulsinium Χριστούγεννα Christinae Σ Παρθένου], Usuard, Gallicano [Translatio Sanctae Christinae Β και Μ θανόντος παλάμη qiam Tyri στο Tuscia retulit διακρίνονται admodum shad τέταρτη Idibus Maii (στάτους πεθαίνουν triumphum egit) ab Εκκλησία onoratur] Geronimiano, και επιβεβαιώθηκε από LegendaAurea του Jacopo da Varazze (1228-1298)
Το Ρωμαϊκό μαρτυρολόγιο αναφέρει: “Tyri σε apud Tuscia lacum Vulsinium Sanctæ Christinae Παρθένου & martyris quae στο Christum credens είδωλα cum Πατρίς χρυσό και ασήμι comminuisset ac pauperibus erogasset ejus jussu verberibus σκισμένα aliisque suppliciis σκληρή cruciata & cum Magno saxi pondere στο lacum projectâ sed ab Angelo απελευθέρωσε deinde Alio υπό εκδίκαση Πατρίς στο διάδοχο acerbiora torrnenta constanter perferens νέα πτέρυγα Juliano Præside μετά fornacem ardentem ubi quinque diebus illæsa permansit μετά SERPENTES Christi δυνάμει superatos αποκοπή Linguae & sagittarum infixione martyrii για cursum complevit “, δηλαδή:
Ένα Shot στο Tuscia, κοντά στη λίμνη Bolsena, Santa Cristina παρθένο και μάρτυρας που πιστεύουν στον Χριστό για την παραγγελία σας σχίστηκε από ράβδους, σοβαρά βασανίστηκε με άλλες τιμωρίες, και με το βάρος του από ένα μεγάλο βράχο ρίχτηκε στη λίμνη, αλλά απελευθερώθηκαν από ” Angelo, τότε κάτω από ένα άλλο δικαστή, διάδοχος του πατέρα του, ο οποίος έδωσε τα πιο αποτρόπαια βάσανα? Τέλος ο δικαστής Giuliano μετά τη καμίνω, όπου για πέντε ημέρες παρέμεινε αλώβητος, αφού περάσει μέσα από τη δύναμη του Χριστού τα φίδια, με τη γλώσσα και δάκρυ »συσσωρεύονται από τα βέλη ολοκλήρωσε την πορεία του μαρτυρίου της.”
Η ημέρα της γέννησής του για τον ουρανό ήταν 24η Ιουλίου του έτους μεταξύ 303 και 309.
οι Passiones Τα κείμενα των Παθών του Martire αναφέρονται στο αγιογραφικό Βιβλιοθήκη Λατίνα (nn.1748-1759) και Luigi Boglino στο Παλέρμο και της Santa Cristina Παλέρμο, 1881.
Υπάρχουν πολλοί συντάκτες από διαφορετικές εποχές. Το πιο αρχαίο κείμενο, γνωστό μέχρι σήμερα, από το πρώτο μισό »του πέμπτου αιώνα και περιέχεται σε ένα πάπυρο από Oxjrhynchos, στην Αίγυπτο, και δημοσιεύθηκε το 1911. Δυστυχώς, αυτό το σημαντικό κείμενο έχει έρθει σε εμάς ακρωτηριασμένη, αλλά το κομμάτι μεταφράζεται τέλεια και στη συνέχεια ανακατασκευάστηκε πλήρως, στη Λατινική πράξεις του Μάρτυρα, ιδιαίτερα στο λεγόμενο Farfense Code 29, που χρονολογείται από τον ένατο αιώνα. Το περιεχόμενό του είναι πολύ ευφάνταστη, γεμάτη θρύλους
μικρή ιστορική αξία. Υπήρξαν αντιγράψει στοιχεία των Παθών των αγίων Barbara, Agata και Θεοδοσία. Ο μάρτυρας, ωστόσο, είναι πραγματικό. Ακόμα διάφορες μαρτυρίες βεβαιωθείτε ότι η ιστορική ύπαρξη του μάρτυρα Cristina, ρίχνοντας φως στο πώς οι αιώνες είχαν διευθετηθεί το θρυλικό και ποιητική αυτή την περίπλοκη και συναρπαστική εικόνα. Η αφήγηση του πάθους Cristina πολλαπλασιάζεται σε εκατοντάδες αίθουσες ειδήσεων, τόσο στα ελληνικά και λατινικά, και είχε μια μεγάλη λογοτεχνική τύχη, αρκετά για να επηρεάσουν άλλα δημοφιλή πάθη, όπως εκείνες της Barbara, Catherine, Palazia, Laurentia και Filomena. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η το θρυλικό περιεχόμενο δεν είναι αξίζει πολύ να διεκδικήσει μια ιστορική αλήθεια, πότε πρέπει να περιλαμβάνει ένα μήνυμα και μια μαρτυρία που σε αυτές τις ιστορίες εκφράζεται, είναι παραδειγματικά και διαιωνίζεται. Ιδρύθηκε με σκοπό την ευσεβή οικοδομή, πολλές πρόσθεσε ότι έχουν την τάση να παράγουν συναίσθημα αντικρουόμενες τον εύθραυστο χαρακτήρα μιας όμορφης δώδεκα χρόνια old κορίτσι μια σειρά από τρομακτικές και πολύ σκληρή βασανιστήρια? τα θέματα που λαμβάνονται τόσο από το τυπικό υλικό των χριστιανικών μαρτύρων, όπως η Παλαιά Διαθήκη, από την ιστορία και τη μυθολογία. Η λατρεία και οι πράξεις είναι ευρέως διαδεδομένα στην Ανατολή και στη Δύση, την προσαρμογή στις τοπικές συνθήκες και παραδόσεις.
η Τάφου
Θάφτηκε από τη χριστιανική κοινότητα στο κοιμητήριο τους, την κατακόμβη έξω από την πόλη, όπου ανέπτυξε μια πρώτη μνημειακή μνήμη. Στο τέλος του τέταρτου αιώνα, μια βασιλική χτίστηκε κοντά στο νεκροταφείο. La Grotta di Santa Cristina είναι λαξευμένο στο βράχο, ένα μέρος των κατακομβών ήταν κάποτε αφιερωμένο στον Απόλλωνα: είναι το παλαιότερο τμήμα του συγκροτήματος της Βασιλικής. Της ύπαρξής του έχει επιβεβαιωθεί σε δευτερόλεπτα. IV μ.Χ. από πλάκα που βρέθηκε δίπλα στον Πανάγιο Τάφο. Το 1880, μια επιτυχημένη εκστρατεία των αρχαιολογικών ανασκαφών στη Βασιλική Μπολσένα, στην οποία συμμετείχαν διαπρεπείς λόγιοι, όπως ο Henry Stevenson, Giovanni Battista de ‘Rossi και Adolfo Cozza, έφερε στο φως ένα αξιόλογο παλαιοχριστιανική νεκρόπολη, το πρωτόγονο τόπο ταφής του Μάρτυρα, μέρος των λείψανα του παρέμεινε μέσα στη σαρκοφάγο παραβιάζονται
και μια ολόκληρη σειρά από σημαντικά μνημειακά στοιχεία που μας τεκμηριώνουν την προσέλευση για το σκοπό της λατρείας του τόπου από τον τέταρτο έως τον δέκατο αιώνα
Η σαρκοφάγος σπασμένα στην πλάτη πρόσωπό του σε βίαιη παραβίαση: εσωτερικό υπήρχε μεγάλη σαρκοφάγος του βασάλτη, με ένα μικρό λευκό μάρμαρο λάρνακα του δέκατου αιώνα, η οποία περιείχε τα οστά ενός νεαρού κοριτσιού μεταξύ έντεκα και δεκατεσσάρων ετών, με ακόλουθα γραμμένο σε μια πλατεία scorniciato_:
+ IRqES
CPBATXM δηλαδή: + (H) I (C) R (E) Q (UI) ES (CIT) C (OR) P (ΗΠΑ) Β (Ε) ΑΤ (ΑΕ) Χ (RISTINAE) Μ (ARTYRIS)
Εδώ βρίσκεται το σώμα του ευλογημένου μάρτυρα Cristina
Περιτριγυρισμένο από ένα κομψό κιγκλίδωμα έργο του δέκατου έκτου αιώνα από το σχολείο του Μιχαήλ Αγγέλου, διατηρείται το βωμό του θαύματος, ένα πολύτιμο τεχνούργημα του «όγδοο αιώνα κατά την οποία, σύμφωνα με την παράδοση, έλαβε χώρα η ευχαριστιακή θαύμα? καλύπτεται από ένα κιβώριο, με τέσσερα τοξωτά μάρμαρο μέτωπα με γεωμετρικά ανάγλυφα, η δομή στηρίζεται σε τέσσερις αρχαίες πτυχωτό κορινθιακούς κίονες, μάρμαρα. Χρησιμεύει ως ο βωμός μετωπική βασάλτη που, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν κρεμασμένη στον λαιμό και Cristina ρίχνονται στη λίμνη, φέρνοντας στη συνέχεια αποτυπώνεται στα χνάρια των ποδιών του. Μέχρι σήμερα, το υπόγειο είναι το μεσαιωνικό επέκταση μιας πρωτόγονης corpus στο Memory στον τάφο του μάρτυρα.
Και «ο πρωτόγονος τόπος λατρείας της Βασιλικής που στεγάζει τον τάφο του μάρτυρα, ένα σαρκοφάγο τέταρτο αιώνα. Οι Κατακόμβες, χρονολογούνται από αιώνων. IV και V AD, αποτελούνται από έναν διάδρομο από την οποία αποκλίνουν από την άλλη πλευρά, κάθετα προς τον άξονά του και τοποθετημένα, ανά δύο, που αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλο. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι πλήρως σε κόγχες, λαξευμένα στην πέτρα και έκλεισε με μεγάλα τούβλα που με κονίαμα.
λατρεία Ο τάφος, που βρίσκεται στην Via Cassia, ήταν συνδεδεμένη με το προσκύνημα στη Via Francigena και την άνοδο των πολλών τόπων λατρείας στη Ρώμη χτίστηκε ένα παρεκκλήσι κοντά στη Βασιλική της
Αγίου Παύλου, ένα άλλο στην Capena και Πάρμα Ήταν απεικονίζεται στα ψηφιδωτά του Sant’Apollinare Nuovo στη Ραβέννα (έκτο αιώνα) με μια ομάδα των μαρτύρων του κέντρου – Ιταλία.:
Santa Cristina είναι μετά τους Αγίους Ανατολία και Victoria, τους μάρτυρες της Trebula Mutuesca και Tora, έδαφος όχι μακριά από το Bolsena, και ακολουθείται dall’umbra Σάντα Σαμπίνα και
Ρωμαϊκή Sant’Eugenia. Cristina απεικονίζουν μια ομάδα κεντρικών μαρτύρων Ιταλία ήταν σίγουρα δεν είναι τυχαία και είναι πραγματικά δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι ήταν μόλις
εισβολέα Φοινίκη. Στο δέκατο αιώνα, η λατρεία Cristina είναι μάρτυρας σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, μαζί με το ένα από τα πιο διάσημα μάρτυρες.
Santa Cristina, έγινε πολιούχος της Παλέρμο το 1160, διακήρυξε ότι ο επίσκοπος Ugo (110-1161). Πριν από την εύρεση του Σώματος της Santa Rosalia, ήταν
γενέθλια είναι Ιούλιος 24 – Μάιος 7, επέτειο της μετάφρασης, αλλά και στην πρώτη Κυριακή του Μαΐου.
Στη Βενετία, η λατρεία της Santa Cristina Bolsena έπεσε σε λήθη για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά το εικονογραφικό αποδείξεις, από τη Βασιλική
San Marco στην εκκλησία της Santa Maria Mater Domini, από την Madonna dell’Orto στο San Giovanni in Bragora, εξακολουθούν να μας μιλούν για την παρθενική μάρτυρα προστάτης των μύλους και μυλωνάδες, ως ενέχυρο της καρποφορίας. La Santa είναι η προστάτιδα της Καλλίπολης (LE) για το θαύμα της καταγγελίας της χολέρας για την μεσολάβηση της το 1867, η οποία συνέπεσε με τρεις ημέρες θρησκευτικές τελετές προς τιμήν του. Σε αντίθεση με το μύθο, ακόμη και οι εκθέσεις που παρακολουθήσαμε το θαύμα ήταν ένα κουτάβι: ειρηνικά οκλαδόν στο παρεκκλήσι είναι αγωνιστικά βγήκε από την εστία, και στη συνέχεια να επανέλθει, όταν ο κίνδυνος έπαψε μαζί με τις θερμές προσευχές και επικλήσεις των πιστών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο σκύλος απεικονίζεται στους πρόποδες του αγάλματος του αγίου, επίσης ως έμβλημα ασφαλή πίστη και την προστασία του μάρτυρα για την πόλη και για τους πολίτες των πιστών της.
λείψανα
Σχετικά με το έτος 409 για την εισβολή των Γότθων το 568, ή, για εκείνο των Λομβαρδών, τα λείψανα του Αγίου μεταφέρθηκαν Martana νησί της λίμνης Bolsena. Το 1084, δηλαδή δεκατέσσερα χρόνια πριν από την κλοπή, Matilde di Canossa, συνοδευόμενη από τον Πάπα Γρηγόριο VII, είχε πάει στο νησί για να φέρει σε Μπολσένα λείψανα κινήθηκε προς τις αρχές του Μεσαίωνα σε μια θέση που θα διατηρήσει πιο εύκολα από τις επιδρομές των βαρβάρων και Σαρακηνούς . Τα οστά είχαν τοποθετηθεί κάτω από το θυσιαστήριο, και μια πλάκα τοποθετήθηκε περίπου δύο πόδια υψηλό με το ακόλουθο κείμενο, και συγκεκριμένα: “Εδώ βρίσκεται το σώμα του Αγίου Cristina παρθένα κόρη της αστικής μάρτυρα
αρχάριος της πόλης ».« Δύο προσκυνητές στους Αγίους Τόπους έκλεψαν τα λείψανα στο 1098. Περνώντας μέσα από Toscanella άφησε εκεί μερικά με την πλάκα. Μόλις στο Sepino (CB), δεν ήταν σε θέση να εγκαταλείψουν την πόλη με το φορτίο τους, θα έπρεπε να . δωρίσει στους κατοίκους το sepinesi υποσχέθηκε να τιμήσει τους Αγίους τρεις φορές το χρόνο: την ημέρα της ανακάλυψης (6 Ιανουαρίου), της μετάφρασης (9 Ιανουαρίου) και το μαρτύριο (Ιούλιος 24) από Sepino τα λείψανα μεταφέρθηκαν στο Παλέρμο το 1160. εκτός από ένα βραχίονα.
Τα άλλα κειμήλια που διατηρούνται σε ένα ιερό της βασιλικής των Αγίων Γεωργίου και Cristina από το 1880, όταν βρέθηκαν
στο φέρετρό του, μέσα στο παρακείμενο σπήλαιο-προσκύνημα.
Λείψανα του ολόκληρο το σώμα της Santa Cristina, φυλασσόμενο στη Βενετία το San Francesco della Vigna, προέρχονται από
Κωνσταντινούπολη από τους οποίους εκλάπησαν από τους Ενετούς το 1325 και τοποθετήθηκε σε ένα νησί των 29 στρεμμάτων, όπου τον έβδομο αιώνα η οικογένεια
Falier έχτισε μια εκκλησία και ένα μοναστήρι? η εκκλησία, που δημιουργήθηκε για Benedictine καλόγριες, ήταν αφιερωμένη στην San Marco και το νησί
Πήρε το όνομα του Σάντα. Οι μοναχές παρέμειναν στο νησί μέχρι το 1340 όταν αποσύρθηκε στο Murano, φέρνοντας μαζί τους την
κειμήλια. Στη συνέχεια διέταξε να επιστρέψουν στο νησί, όπου παρέμεινε μέχρι το 1452, όταν η τελευταία καλόγρια, Φιλίππα
Condulmer, είχε την άδεια για να κινηθεί προς το Torcello. Το σώμα του αγίου μεταφέρθηκε στο Τορτσέλο και, στη συνέχεια, στην εκκλησία του Αγίου
Francesco della Vigna στη Βενετία.
Τα άλλα λείψανα του ομώνυμου Μαρτύρων πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο στην Εκκλησία του Σωτήρος, στο Toffia in Sabina (RI) στο
Εκκλησία της Santa Maria Nuova και Santa Maria di Monteverginella στη Νάπολη.
Αγία Χριστίνα η μεγαλομάρτυς
Святая мученица Христина.
Фрагмент византийской иконы XI века
в монастыре Св. Екатерины на Синае.
Άγιος Μάρτυρας Χριστίνα.
Τμήμα τής βυζαντινής εικόνας τού 11ου αιώνα μ.Χ.
στήν Ιερά Μονή τής Αγίας Αικατερίνης στο Σινά.
Kτείνουσι πέλται Xριστέ την σην Xριστίναν,
Tην Xριστιανών πίστιν ουκ αρνουμένην.
Eικάδι βλήτο τετάρτη Xριστίνα οξέσι πέλταις.
Τὴν Χριστίναν ἥνωσε Χριστῷ νυμφίῳ,
Νύμφην ἄμωμον, αἷμα τοῦ μαρτυρίου.
Εἰκάδι βλῆτο τετάρτῃ Χριστῖνα ὀξέσι πέλταις.
Βιογραφία
Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200 μ.Χ.).
Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ’ αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ’ αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.
Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της.
Μετά την έριξαν στην θάλασσα, όπου έλαβε το Άγιο Βάπτισμα από τον ίδιο τον Χριστό και άγγελος Κυρίου την έβγαλε στην στεριά.
Μόλις έγινε γνωστό ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στην φυλακή. Την νύχτα που ακολούθησε ο πατέρας της πέθανε και την θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αυτός οδήγησε την μάρτυρα στο δικαστήριο. Και εκεί η αγία ομολόγησε την πίστη της. Αμέσως οργίστηκε και διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια.
Христина Тирская, мц. (24 июля)
Менологий 22 – 25 июля
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
(Bodleian Library)
Αγία Χριστίνα η μεγαλομάρτυς
Μηνολόγιο 22 – 25, Ιουλίου.
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)
Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί πίστευσαν στον Χριστό. Μετά το Δίωνα ανέλαβε κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε την Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, σε ένα κλουβί με φίδια δηλητηριώδη, τα οποία αντί να την δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία, μετά της έκοψαν τους μαστούς από όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και την γλώσσα. Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία και στο τέλος με κοντάρια που την χτύπησαν παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου, και περνώντας στην αιώνια ζωή.
Το αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία. Το 1252 μ.Χ. το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 μ.Χ. ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 μ.Χ. στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα.
Το νησί τής Αγίας Χριστίνας στην Βενετία
Η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τού Αγίου Φραγκίσκου τής Αμπέλου,
όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα
αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας,
To κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα
αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας,
ΔΕΣ σχετικά στο βιβλίο τοῦ Θεοφ. Επισκόπου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου
με τον τίτλο “Ιερά Λείψανα Αγίων τής καθ΄ημάς Ανατολής στην Βενετία”
σελίδες 341 – 344
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος- ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
( από τά αριστερά πρός τά δεξιά) Οι Αγίες Αίκατερίνη, Βαρβάρα, Ευφημία. Μαρίνα, Θέκλα, Χριστίνα. Αμφίγραπτη εικόνα (44Χ25,5 ἑκ) τού τρίτου τετάρτου τού 17ου αιώνα
την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Άγιον Όρος
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Минея - Июль (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии. Μηναίο - Ιούλιος (τεμάχιο). Εικονίδιο. Russ. Αρχές του 17ου αιὠνα στήν. Εκκλησία και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς.
Φωτοειδὴς περιστερὰ ἐγνωρίσθης, ἔχουσα πτέρυγας χρυσᾶς, καὶ πρὸς ὕψος, τῶν οὐρανῶν κατέπαυσας Χριστίνα σεμνή· ὅθεν σου τὴν ἔνδοξον, ἑορτὴν ἐκτελοῦμεν, πίστει προσκυνοῦντές σου, τῶν λειψάνων τὴν θήκην, ἐξ ἧς πηγάζει πᾶσιν ἀληθῶς, ἴαμα θεῖον, ψυχῆς τε καὶ σώματος.
