ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΑΓΓΑΙΟΝ
Ο Προφήτης Αγγαίος
Аггей пророк.
XII в.
Купол пресбитерия. Центральный неф.
Собор Святого Марка
Италия. Венеция.
Προφήτης Αγγαίος
Ψηφιδωτό (Μωσαϊκό) τού 12 αἰώνα μ.Χ.
στόν Θόλο τού Πρεσβυτερίου
τού Κεντρικού Ναού τού Αγίου Μάρκου
Βενετία. Ιταλία
Ἀγγαῖος, ἄγγος πλῆρες ὤφθη χαρίτων.
Ὡς ὑλικὸν δέ, τῷ χρόνῳ συνετρίβη.
Ἕκτῃ καὶ δεκάτῃ Ἀγγαῖον γαῖα συνέσχεν.
Βιογραφία
Ο Προφήτης Αγγαίος καταγόταν από την Ιερατική φυλή του Λευΐ και είναι ο 10ος των μικρών λεγόμενων προφητών. Γεννήθηκε στη Βαβυλώνα, όταν διαρκούσε η αιχμαλωσία των Ιουδαίων.
Прор. Аггей.
Миниатюра. Русь. XV век.
Προφήτης Αγγαίος.
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού 15ου αιώνα μ.Χ. Ρωσία
Ο Αγγαίος ήταν αυτός, που μαζί με τον προφήτη Ζαχαρία αναθέρμαναν το ζήλο των Ιουδαίων για την ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος. Το προφητικό βιβλίο του Αγγαίου είναι χωρισμένο σε δύο κεφάλαια και έχει απλό και αυστηρό ύφος. Επειδή ο Αγγαίος καταγόταν από λευιτική οικογένεια, όταν πέθανε, τάφηκε στα μνήματα των Ιερέων.
Ο Προφήτης Αγγαίος
Τοιχογραφία (fresco) του 18ου αιώνα μ.Χ.
στη Ιερά Μονή Εισοδίων τής Θεοτόκου Καισαριανής.
Прор. Аггей.
Икона из пророческого ряда Успенского собора Кирилло-Белозерского монастыря (фрагмент). 1497 г. 66 х 175. ГРМ. Спб.
Προφήτης Αγγαίος.
Εικόνα τού έτους 1497 μ.Χ. από τη εικόνα της προφητικής σειράς τού Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου, στην Ιερά Μονή Belozersky στην πόλη Κυρίλλωφ Vologda. Ρωσία.
Τώρα ευρίσκεται στο Ρωσικό Μουσείο τής Αγίας Πετρούπολης
Να όμως και τι συμβουλεύει στους Ιερείς: «Οὕτως πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ ὃς ἐὰν ἐγγίση ἐκεῖ, μιανθήσεται ἕνεκεν τῶν λημάτων αὐτῶν τῶν ὀρθρινῶν» (Αγγαίος, Β’ 14). Έτσι, λέει ο Αγγαίος, συμβαίνει με όλα τα έργα των χειρών αυτών. Όποιος Ιερέας δηλαδή, είναι μολυσμένος από δωροδοκίες που πήρε πρωί – πρωί, ή από άλλες αμαρτίες και παρακοές που διέπραξε, αν αγγίξει το θυσιαστήριο θα το μολύνει. Η προσφορά του δηλαδή, θα θεωρηθεί μολυσμός.
Прор. Аггей.
Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь.
Ватиканская библиотека. Рим.
Προφήτης Αγγαίος.
Μικρογραφία (Μινιατούρα τού έτους 985 μ.Χ. )
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Аггей пророк,
Феофания Византийская царица, блж. (16 декабря)
Менологий на 14 – 17 декабря
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Προφήτης Αγγαίος καί η Αγία Θεοφανώ.
Μηνολόγιο 14 – 17 Δεκεμβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Προφήτης θεόληπτος, οἴα θεράπων Θεοῦ, τῷ κόσμῳ ἐνδέδειξαι, ἀνακαθάρας τὸν νοῦν, Ἀγγαῖε πανεύφημε, ὅθεν ἑορταζόντων, ἔνθα πέφυκεν ἦχος, ἤρθης ὡς ἑορτάζων, ἐν Θεῷ φερωνύμως, ὦ πρέσβευε θεηγόρε, σώζεσθαι ἅπαντας.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ Προφήτου σου Ἀγγαίου τὴν μνὴμην, Κύριε ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Минея – Декабрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Δεκέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .
Прор. Аггей.
Миниатюра XV в.
из греко-грузинской рукописи.
Российская национальная библиотека, (РНБ)
Προφήτης Αγγαίος
Μινιατούρα του 15ου αιώνα μ.Χ.
από το ελληνικό-γεωργιανό χειρόγραφο
τό οποίο ευρίσκεται στήν Ρωσική Εθνική Βιβλιοθήκη
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ὁ πάντα ὡς Θεός, ἐφορῶν καὶ γινώσκων, ψυχῆς τὸ καθαρόν, καταυγάσας σου ὄμμα, Προφῆτα πανεύφημε, ὁδηγὸν κόσμῳ ἔδειξεν· ὅθεν μνήμην σου, τὴν ἱερὰν ἐκτελοῦντες, πρέσβυν ἄριστον, καὶ πρὸς Θεὸν σε μεσίτην, Ἀγγαῖε προσάγομεν.
Η Αγία Θεοφανώ η Θαυματουργή
σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού
Ἐγγὺς Βασιλὶς Θεοφανὼ Κυρίου,
ταῖς ἀρεταῖς ἕστηκεν ἐστιλβωμένη.
Βιογραφία
Η Αγία Θεοφανώ ήταν μια ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που εξυμνήθηκε πολύ από τους χρονογράφους της εποχής εκείνης, για την ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την άκρα ευσέβειά της.
Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου του Μαρτινακίου, του Ιλλουστρίου και της Άννας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανατράφηκε με επιμέλεια.
Σε κατάλληλη ηλικία, ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδόνας την έδωσε για σύζυγο στον γιό του Λέοντα τον Σοφό (886 – 912 μ.Χ.), με τον οποίο για 12 χρόνια ζούσε με αφοσίωση συζυγική και αναγνωρίστηκε αμέσως από τους συγχρόνους της σαν αγία και θαυματουργή για τα πολλά έργα αγάπης που έκανε.
Παρ’ όλο τα μεγαλεία και τον πλούτο που την πλαισίωνε, διατήρησε τη ταπεινοφροσύνη και την μετριοφροσύνη που την χαρακτήριζε πριν. Προτιμούσε να είναι απλά ντυμένη και να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που την χρειαζόντουσαν. Γι’ αυτό ντυνόταν απλά για να μην αναγνωρίζεται και με την συνοδεία δύο έμπιστων υπηρετριών της, γύρναγε στα σπίτια των φτωχών και κατατρεγμένων και πρόσφερε την βοήθειά της. Ήταν τόση η πίστη της, που αξιώθηκε να θαυματουργήσει. Όταν εγκατέλειπε η ιατρική επιστήμη κάποιον ασθενή διότι δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει, του επανέφερε την υγεία του η Αγία με την δύναμη της ψυχής της. Παρ’ όλο τις πίκρες που δέχθηκε στη ζωή της η Αγία Θεοφανώ υμνούσε τον Κύριο με μία άσβεστη φλόγα.
Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь.
Ватиканская библиотека. Рим.
Αγία Θεοφανώ.
Μικρογραφία (Μινιατούρα τού έτους 985 μ.Χ. )
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Аггей пророк,
Феофания Византийская царица, блж. (16 декабря)
Менологий на 14 – 17 декабря
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Προφήτης Αγγαίος καί η Αγία Θεοφανώ.
Μηνολόγιο 14 – 17 Δεκεμβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)
Όταν πέθανε, ο σύζυγός της, έκτισε ωραιότατο ναό, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου εναποτέθηκε το τίμιο λείψανό της. Αυτό μετακόμισε ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και από ‘κεί αργότερα μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο, όπου μέχρι σήμερα σώζεται.
Ιερά Λείψανα:
Μέρος της Κάρας της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Το Ιερό Λείψανο της Αγίας
ευρίσκεται αδιάφθορο στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου,
Φανάρι. Κωνσταντινουπόλεως.
Десница блаженной царицы Феофании
Покровский женский монастыр(г.Москва)
Το δεξί χέρι τής ευλογημένης βασίλισσας Θεοφανούς
στην Ιερά Μονή Ποκρόβσκι στη Μόσχα. Ρωσία
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Προελομένη τὰ οὐράνια πόθω, Θεοφανῶ τὴν βιοτὴν διεξῆλθες, ἀγγελικῶς ἐν γῇ περιπολεύουσα• ὅθεν κατηξίωσαι, οὐρανίων χαρίτων, σὺν Ἀγγέλων τόξεσι, καὶ Ἁγίων χορείαις, παριστάμενη τῷ Παμβασιλεῖ ὂν ἐκδυσώπει, εὐρεὶν ἠμᾶς ἔλεος.
Κοντάκιον
Ήχος δ’. Επεφάνη σήμερον.
Εορτήν σου σήμερον, την λαμπροτάτην, εκτελούντες κράζομεν, Θεοφανώ, πανευσεβώς, τους σε υμνούντας διάσωσον, από παντοίων κινδύνων τους δούλους σου.
Ὁ Οἶκος
Ο των απάντων Πλαστουργός, και βασιλεύς των όλων, το της ψυχής ειλικρινές, της σης ω πανοσία, προγνούς πανσόφως, των φθαρτών, υψώσε σε, λαμπρύνας σε των αρετών ακτίσιν, ώσπερ δέον νυν εν ουρανοίς αυτώ συμβασιλεύουσαν, υμνούμεν σε κράζοντες μετά πόθου, διάσωσον από παντοίων κινδύνων τους δούλους σου.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση Google)
Ευλογημένη βασίλισσα Θεοφανώ –
η πρώτη σύζυγος του αυτοκράτορα Λέοντος VI ο σοφός (886-911).
Η ευλογημένη Θεοφανώ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και κατεβαίνει από τη βασιλική οικογένεια. Οι γονείς της – ο Κωνσταντίνος, που είχε μια ψεύτικη ζωγραφική, και η μητέρα της Άννας, που ζούσε σε τίμιο γάμο, για πολύ καιρό ήταν άγονοι, γιατί πάντα θρηνούσαν ότι δεν είχαν παιδιά. Επιθυμώντας έντονα να φέρουν το καρπό του γάμου τους, προσεύχονταν στην Άγια Κυρία της Θεοτόκου μας και συχνά έρχονταν στο σεβάσμιο ιερό της, ο οποίος βρισκόταν στο Foracia, έριχναν τις καρδιές τους μπροστά της.
– Ναι, θα λυθεί, – θα προσευχηθούν, – Ω, κυρία του κόσμου, η υπογονιμότητα μας είναι το έλεός σου και μπορούμε να πάρουμε, με τη μεσεγγύηση σας, από τον Δημιουργό, που μεγαλώνει!
Και όπως ζήτησαν με πίστη, έλαβαν επίσης εκείνη που ζητήθηκε από τη χάρη, στην οποία προσεκτικά στράφηκαν με προσευχή: δέχτηκαν τις αποφάσεις της υπογονιμότητάς τους και γέννησαν ένα θηλυκό παιδί που ονομάστηκε Θεοφανώ
Από την ηλικία των έξι, η Θεοφανώέχει διδαχθεί να διαβάζει και να διδάσκει για κάθε καλή πράξη.Ακόμα και στην παιδική της ηλικία, μπορούσε να δει σαφή σημάδια των μελλοντικών μεγάλων αρετών της και της αγιότητας. Βλέποντας την καλή θέληση και το μυαλό της, οι γονείς της Feofaniya ήταν πολύ χαρούμενοι και ήλπιζαν αργότερα να παρηγορηθούν από τον ευεργέτη της. Ως εκ τούτου, αναζητούσαν έναν νεαρό άνδρα, παρόμοιο με αυτόν από την ευγένεια της οικογένειας, την καλή θέληση και τη διάνοια, να τη συνδυάζουν με το νόμο του γάμου, αφού είχε ήδη φτάσει στην ηλικία και περισσότερο από ό, τι οι σύγχρονοι της είχαν κοσμηθεί με όλα τα ταλέντα.
Τότε ο Τσάρος Βασίλειος ο Μακεδόνας [ζήτησε μια πανέμορφη και ενάρετη παρθένο να παντρευτεί με τον γιο του από τον Λέοντα τον Σοφό. Βρίσκοντας τον Feofaniy καλύτερα από όλα τα άλλα κορίτσια, συνένωσε το γάμο του με το γιο της, που ήδη δήλωσε κληρονόμο στο θρόνο. Ο βασιλικός γάμος πραγματοποιήθηκε με καθολική χαρά και χαρά.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ο εχθρός εχθρός έσπευσε ναρκωτικά στο βασιλικό σπίτι ανάμεσα στον πατέρα και τον γιο και ο μεγάλος πατέρας επαναστάτησε με θυμό στο γιο του.Λαμβάνοντας τον με τον σύζυγό του Φεόφανι, τους φυλάκισε και έβαλε μια ισχυρή φρουρά.Αυτό επιτεύχθηκε από τη μυστική κακία και την πονηρή εξαπάτηση του Θεόδωρου Σανταράφιν, επίσκοπος της Ευχαϊάς, ενός μαγείας που δεν του άρεσε ο βασιλιάς Λέων.
Ξεκίνησε ως εξής: όταν πέθανε ο πρωτότοκος Τσάρος Βασιλιάς και ο μεγαλύτερος αδελφός του Τσάρου λιονταριού, ο Κωνσταντίνος Τσάρος Βασίλης θρηνούσε γι ‘αυτόν και έκλαιγε απροσδόκητα, γιατί τον αγάπησε πάρα πολύ. Τότε ο προαναφερόμενος μάγος, βλέποντας τον βασιλιά με μεγάλη θλίψη και θέλοντας να τον παρηγορήσει, έδειξε στον τσάρο τον νεκρό γιο του Κωνσταντίνου ζωντανό μέσω των μάγισμών του – καθισμένος πάνω σε ένα άλογο και πηγαίνοντας στη συνάντησή του. Αγκαλιάζοντας τον γιο του με τα χέρια του και φιλώντας τον με αγάπη, ο βασιλιάς τον έχασε και πάλι, γιατί το μαγικό φάντασμα και το όνειρο εξαφανίστηκαν. Ο βασιλιάς έκπληκτος και τρομοκρατημένος, και, βρίσκοντας ένα όραμα για την πραγματικότητα, άρχισε να τιμά πολύ τον Santaravin και, θεωρώντας τον τον ειλικρινό του φίλο, τον άκουγε σε όλα. Ο νεαρός Λέων, που ήταν σοφός και ευσεβής, αποτρόπαινε από αυτόν τον σοφό άνθρωπο και τον μισούσε, σαν εχθρό του Θεού, περιφρονημένος. Ο Θεόδωρος, σκέπτοντας πώς να εκδικηθεί τον βασιλιά Λιοντάρι για τέτοια περιφρόνηση, επινόησε την επόμενη ύπουλη πονηριά. Επιλέγοντας μια κατάλληλη στιγμή, μόνος του άρχισε να βλέπει τον βασιλιά Λέοντα και, προσποιούμενος ότι ήταν καλοπροαίρετος και διατεθειμένος προς αυτόν, είπε:
– Είσαι νέος και πηγαίνεις με τον πατέρα σου για να κυνηγήσεις. Ακριβώς στην περίπτωση, πρέπει να φορέσετε κρυφά ένα μικρό σπαθί για να έχετε την ευκαιρία, μερικές φορές να το χρησιμοποιήσετε για το θηρίο, μερικές φορές για να το δώσετε στην κατάλληλη στιγμή στον πατέρα, ή, σε περίπτωση, τι είδους εχθρός στο σπίτι, τον οποίο ο πατέρας σας έχει πολλά, απροσδόκητα και ξαφνικά επιτέθηκε στον πατέρα σας, τότε, εσείς, αμέσως βγάζοντας το κρυμμένο σπαθί, θα μπορούσατε να χτυπήσετε τον εχθρό και να σώσετε τη ζωή του πατέρα σας.
Μετά από να ακούσει αυτή την ύπουλη συμβουλή του εχθρού του και χωρίς να υποπτεύεται την πονηριά του, ο Λεβ φορούσε κρυφά ένα μικρό σπαθί στην μπότα του όταν πήγε με τον πατέρα του για να κυνηγήσει ή κάπου αλλού.
Μετά από αυτό, ο μανιώδης Σανταραβίνος είπε μυστικά στον Τσάρο Βασίλη:
«Ο γιος σου ο Λέων θέλει να σε σκοτώσει ξαφνικά, να βασιλεύει μόνος». Η απόδειξη της κακόβουλης πρόθεσης του θα σας εξυπηρετήσει τα εξής: Όταν πηγαίνετε στο κυνήγι και είναι μαζί σας, φοράει ένα σπαθί κρυμμένο στην μπότα του στο πόδι, προετοιμασμένο για να σας χτυπήσει ξαφνικά και να σας σκοτώσει σε μια κατάλληλη στιγμή. Αν θέλετε να το βεβαιωθείτε, δοκιμάστε το στην πράξη – πηγαίνετε στο κυνήγι, το παίρνετε μαζί σας και, όταν έρχεστε στο πεδίο, οδηγούμαστε για να επιθεωρήσουμε τι έχει στη μπότα του.
Σύντομα, ο Τσάρος Βασίλειος πήρε τον νεαρό βασιλιά, τον γιο του, πήγε το κυνήγι και, στον αγρό, διέταξε να επιθεωρήσει τι είχε ο βασιλιάς Λέων στην μπότα του και βρήκε ένα κρυμμένο μικρό δίκοπο σπαθί. Και αμέσως ο Βασιλιάς έλαμψε με μια φλόγα ακαταμάχητης οργής και θυμού στο γιο του, πιστώντας για την αλήθεια που είπε ο Σανταραβίνος, σαν να ήθελε ο γιος να τον σκοτώσει.
“Γι ‘αυτό έφτιαξε το σπαθί”, είπε.
Το λιοντάρι, που ήταν αθώο από οτιδήποτε, τον διαβεβαίωσε ότι φορούσε ένα σπαθί όχι για το θάνατο του πατέρα του, αλλά για τη διατήρηση της ζωής του. Όμως, πολύ οργισμένος, ο πατέρας του, που δεν θέλησε να ακούσει ούτε μια λέξη, το κατέληξε αμέσως, όπως και ο σύζυγός του, ευλογημένος από την Θεοφάνια, σε ένα συγκεκριμένο μυστικό θάλαμο σε κάποια βασιλική αίθουσα και τους έβαλε ισχυρή φρουρά. Έτσι ο κακός μάγισσας του Santavarin εκδίκασε τον Βασιλιά Λέοντα. Το πιο τρομερό πράγμα ήταν ότι, σύμφωνα με την πρόταση του ίδιου Santavarin, ο πατέρας του ήθελε να βγάλει τον γιο του και να βγάλει τα μάτια του. Και αυτό θα συνέβαινε βεβαίως αν ο πατριάρχης και ολόκληρος ο Sinklith δεν είχε κρατήσει τον βασιλιά.
Για περισσότερο από τρία χρόνια, ο αθώος βασιλιάς Λέων και η ευλογημένη Θεοφάνια, που δεν είχαν κάνει κακό, φυλακίστηκαν. Εκεί δεν άσκησαν τίποτα άλλο σε τίποτα άλλο, μόνο στην προσευχή και στη νηστεία, θρηνούσαν τη φυλάκισή τους και κάλεσαν τον Θεό να βλέπει την αθωότητά τους. Πολλές φορές ο Shinklit ήθελε να ρωτήσει τον βασιλιά για το γιο του, αλλά δεν βρήκε μια κατάλληλη στιγμή. Τέλος, υπήρξε μια περίπτωση κατά την οποία ήταν δυνατόν να υποβληθεί αίτηση για ένα τέτοιο αίτημα. Συνέβη έτσι. Στη βασιλική αίθουσα υπήρχε ένα πουλί, ένας παπαγάλος, που δίδαξε να προφέρει ορισμένα λόγια σε μια ανθρώπινη φωνή και να διασκεδάζει τον τσάρο και άλλους που άκουσαν τον παπαγάλο με την προφορά του. Μια μέρα ο βασιλιάς, γιορτάζοντας την γιορτή του ιερού προφήτη Ηλία, κάλεσε όλους τους αυλικούς του στο βασιλικό δείπνο και, διοργανώνοντας μια γιορτή, προσκάλεσε όλους να χαίρονται και να είναι ευτυχισμένοι με τον εαυτό του. Το πουλί, ωστόσο, συχνά μιλώντας από ανθρώπινη άποψη, επαναλάμβανε τις ακόλουθες λέξεις, άγνωστες σε οποιονδήποτε, είτε κατά λάθος είτε κατά λάθος:
“Δυστυχώς, κύριε Λεβ!”
Ακούγοντας αυτό, όλοι οι αυθεντίες που δούλευαν καθόταν σε αμηχανία, αφήνοντας φαγητό και ποτό. Βλέποντας τους αδελφούς με αμηχανία, ούτε τρώγοντας ούτε πίνοντας, ο βασιλιάς ρώτησε γιατί είναι τόσο λυπημένοι. Τότε, βρήκαν το χρόνο βολικό, σηκώθηκαν με δάκρυα και είπαν:
“Αν ένα πουλί που δεν έχει λόγο θρηνεί για τον αθώο πάσχοντα, ο κύριός μου”, και το λυγίζει και τον ψάχνει, λέει: δυστυχώς, λυπημένος, Λόρδος Λέων! – πώς είμαστε, έξυπνα και λεκτικά πλάσματα, που αναμφισβήτητα γνωρίζουν ότι ο γιος και ο κύριος μας υποφέρουν αθώα από την κακία και δυσφημούν την πατρική σας οργή – πώς μπορούμε να διασκεδάσουμε, να φάμε και να πίνουμε; Δεν πρέπει να θρηνήσουμε περισσότερο; Ω, ο βασιλιάς! Εάν ο γιος σας έχει αμαρτήσει εναντίον σας, τον πατέρα του, και έχει συλλάβει την ιδέα να σηκώσει το χέρι σας, ας τον φέρνουμε εδώ – θα το χωρίσουμε σε μέρη. Εάν δεν είναι ένοχος τίποτα, όπως σίγουρα γνωρίζουμε, τότε γιατί τρέφετε το αίμα σας;
Από αυτά τα λόγια ο βασιλιάς ήρθε να άγγιξε και, παραπονώντας την καρδιά του και τον φυσικό οίκτο του, τον διέταξε αμέσως να οδηγήσει τον βασιλιά Λέο από το περιορισμό, να ξυρίσει τα μαλλιά του μεγαλώνοντας κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του και ντυμένος με βασιλικά ρούχα, να τον φέρει με τιμή. Όταν έγινε αυτό, ο βασιλιάς σηκώθηκε με δάκρυα – αγκάλιασε τον γιο του, άρχισε να τον φιλάει και του έδωσε τη διαταγή του παλιού βασιλιά.
Έχοντας ζήσει μετά από λίγο, ο Τσάρος Βασίλης αρρώστησε και πέθανε, αφήνοντας τη βασιλική εξουσία στον γιο του. Το λιοντάρι, με το θάνατο του πατέρα του, άρπαξε τον μάγο του Σανταρβέριν, του διέταξε να τον ξυλοκοπήσει, να στείλει τα μάτια του και να σταλεί στην πόλη της Αθήνας για να φυλακιστεί.
Έτσι η μάγος του μάγος στράφηκε στο κεφάλι του. Αυτό το Santavarin πίστευαν οι Μανιχαίοι, σύμφωνα με τις διδασκαλίες – ο Μάγος, από τη φύση του – ένας χριστιανός, από τον βαθμό του επισκόπου, και από τον Τσάρο Βασίλη θεωρήθηκε άγιος – για χάρη των θαυμάτων του που δημιουργήθηκαν από τη μαγεία.
Εν τω μεταξύ, η ευλογημένη Θεοφάνια, η οποία εισήλθε μετά τη φυλάκισή της στη βασιλική ζωή, επιμελώς φροντίδα για την πνευματική της σωτηρία, για τίποτα, λαμβάνοντας υπόψη τη βασιλική δόξα και περιφρονώντας, όπως τα σκουπίδια και τον ύπνο, τη γλυκύτητα και τη ματαιοδοξία της ζωής. Έχει αιώνια μέρα και νύχτα, είχε ψάλματα, πνευματικά τραγούδια και προσευχές στα χείλη της και πέρασε όλη τη ζωή της ευχαριστώντας τον Θεό και τον αναζητούσε με έργα ελέους. Δεν φοβόταν το βασιλικό στολίδι του σώματος της και, αν ήταν ντυμένος με κάποια λαμπρότητα, τότε, από την άλλη πλευρά φορούσε ένα χοντρό στρώμα κάτω από τα ρούχα της, στο σώμα της, με το οποίο σκοτώθηκε η σάρκα της. Η ζωή της ήταν γρήγορη – έφαγε απλό ψωμί και αποξηραμένα βότανα. τα άφθονα γεύματα του γεύματος είχαν εξολοθρευτεί από αυτήν.
Ο πλούτος και τα κοσμήματα που ήρθαν στα χέρια της παραδόθηκαν στους φτωχούς και τους φτωχούς, τα ορφανά και τις χήρες, τα πολύτιμα ρούχα και τα πράγματα που τους δόθηκαν. Τα φτωχά κύτταρα των μοναστηριών και των μοναστηριών ανανεώθηκαν από αυτήν και εμπλουτίστηκαν από κτήματα και όλα όσα χρειάζονταν.
Αυτά ήταν ο ζήλος και η φροντίδα για όλη αυτή την βασίλισσα που αγαπάει το Χριστό! Κοίταξε τους υπηρέτες και τους δούλους της ως αδελφούς και αδελφές και δεν έλεγε κανέναν απλώς -με το όνομα- αλλά θεωρούσε ότι ο καθένας είναι ένας τίτλος στον Κύριο, σεβόμενο το όνομα, την κατάταξη και τη θέση του καθενός. Και δεν εκφώνησε τον όρκο της με τη γλώσσα του όρκου της και από το στόμα της δεν βγήκε σάπια λέξη – ούτε ψέματα ούτε συκοφαντίες και γενικά κανένας άσεμνος λόγος. Σε ό, τι θεραπεύει με αγάπη – φώναξε με το κλάμα, χαρούμενος με τη χαρά. Αν και το κρεβάτι της ήταν καλυμμένο με λεπτό λινό και διακοσμήθηκε με χρυσά στολίδια, αλλά δεν κοιμήθηκε πάνω σε αυτό, και με το πάτωμα ένα καθαρό ματ που καλύπτει τα αιχμηρά οστά και τα δόντια των ζώων, πήγε στο κρεβάτι μαζί της και το κρεβάτι της όλη νύχτα, σύμφωνα με τον προφήτη Δαβίδ, (Ψαλμός 6: 7) και ύστερα από πολύ σύντομο ύπνο, άρχισε αμέσως να ευχαριστεί τον Θεό. Από μια τόσο σκληρή, γεμάτη ζωή ζωή, η Θεοφανώ έπεσε σε μια μεγάλη σωματική ασθένεια, αλλά δεν εξαντλήθηκε από την αδιάκοπη προσευχή, ποτέ δεν έπαψε να μαθαίνει τον Θεϊκό Νόμο, διαβάζοντας ιερά βιβλία και εκτελώντας την ανάγνωση. Όλη η φροντίδα της είχε ως στόχο να βοηθά τον προσβεβλημένο, να παρεμβαίνει για τις χήρες, να φροντίζει τα ορφανά, να παρηγορεί τους πένθους, να σκουπίζει τα δάκρυα από το κλάμα, και ήταν η μητέρα για όλους όσους δεν είχαν καταφύγιο και βοήθεια. Ζώντας στον κόσμο, απέρριψε όλα όσα είναι κοσμικά. που ήταν σε γάμο, αγάπησε το καλό ζυγό του Χριστού και, λαμβάνοντας ένα σταυρό στον ώμο της, το έφερε και έτσι ευχαρίστησε τον Θεό.
Αισθανόμενος την πρόβλεψη της έκβασης της ψυχής του από το σώμα, η ευλογημένη Θεοφανία διέταξε να έρθουν όλοι μαζί της για αποχαιρετισμό. Στη συνέχεια, δίνοντας σε όλους ένα τελευταίο και τελευταίο φιλί, μετακόμισε από το γήινο βασίλειο στην ουράνια και εμφανίστηκε στο βασιλιά της δόξας, κοσμείται με πολλές από τις αρετές της ως βασιλικό μοβ.Ως εκ τούτου, ήταν σεβαστή στο πρόσωπο των αγίων, με αρετές που ευχαρίστησαν τον Θεό, και το τίμιο σώμα της θάφτηκε πιστά.
Ο άντρας της Θεοφανίας, ο βασιλιάς Λέων ο σοφός, ακόμα κατά τη διάρκεια της ζωής του, βλέποντας την μεγάλη αγιότητά της και την τιμητική της όχι ως σύζυγο, αλλά ως η ερωμένη και διαδόχου της ενώπιον του Θεού, σχεδίαζε να χτίσει εκ των προτέρων ένα ναό στο όνομα της. Ο άγιος, έχοντας μάθει γι ‘αυτό, όχι μόνο δεν το κατάλαβε, αλλά το απαγόρευσε αυστηρά. Επομένως, ο ναός που είχε αρχίσει να χτίζεται στο όνομα της μετονομάστηκε στο όνομα όλων των αγίων και του ίδιου βασιλιά, με τη συμβουλή ολόκληρης της εκκλησίας, η γιορτή όλων των αγίων καθιερώθηκε την πρώτη εβδομάδα της Πεντηκοστής. Ο βασιλιάς είπε:
– Αν η Φεοφανία είναι άγια, ας αφεθεί η μνήμη της να γιορτάζεται μαζί με όλους τους αγίους, για να δοξάσει από όλους τους αγίους στον δοξασμένο Θεό!
Η μιζέρια, το έλεος και η καρδιά για τις αμαρτίες δοξάρισε το όνομά της στους συμπολίτες.
Η Θεοφανία πέθανε το 893 ή το 894.
