ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΛΟΓΟΣ ΙΖ΄
Ἐγκώμιον εἰς τόν ἅγιον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον
(σελίδες 1169 – 1192 )
ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΝ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ
– Τοῦ Γεώργιου Ἰ. Μαντζαρίδη Ὁμότιμου Καθηγητῆ ΑΠΘ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ
Ἔκδοσις Ἱ. Μ. Ἁγ. Γεωργίου Ἡλιῶν Εὐβοίας, 1999
Χαιρετιστήριοι Οίκοι Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου
ΚΥΡΟΥ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ) ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ
( σελίδες 299 – 345 )
Παρατηρήσεις σέ εικονογραφικές παραστάσεις τού Αγίου Γεωργίου
Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος
Ο ΕΝΘΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Εικόνα Ιεράς Μονής Αγ. Γεωργίου Εβραϊκής.
Ἐχθροὺς ὁ τέμνων Γεώργιος ἐν μάχαις,
Ἑκὼν παρ’ ἐχθρῶν τέμνεται διὰ ξίφους.
Ἦρε Γεωργίου τρίτῃ εἰκάδι αὐχένα χαλκός.
Βιογραφία
Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς. Ο πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.
Άγιος Γεώργιος – Φορητή εικόνα (Δημ. Παπαδιαμάντης 1824 μ.Χ.),
Ιερά Μονή Γηρομερίου
Άγιος Γεώργιος – 1746 μ.Χ. – Φανάρι, Κωνσταντινούπολη
Ο Άγιος Γεώργιος
Εικόνα τού 18ου αιώνα μ.Χ.
στο Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο
τήν Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης
Ομολογητής
Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283 μ.χ., η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ειρήνη. Οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.
Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσσαρες κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Δυστυχώς, στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας για να ανορθώσει την ειδωλολατρία. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, κάλεσε τους βοηθούς του Καίσσαρες το 303 μ.χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.
Святой Великомученик Феодор Стратилат,
Святой Великомученик Георгий Победоносец.
Фрагмент византийской иконы конца XI – начала XII веков.
Άγιοι Μεγαλομάρτυρες Θεόδωρος ο Στρατηλάτης
και Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος
Τοιχογραφία του τέλους του 11ου – αρχές του 12ου αιώνα μ.Χ.
στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου τής Στέγης
ο οποίος ευρίσκεται στην κεντρική περιοχή της οροσειράς του Τροόδους,
στο πάνω μέρος της κοιλάδας της Σολέας.
Είναι χτισμένο στη δυτική όχθη του ποταμού Κλαρίου / Καρκώτη,
περίπου 2 χλμ. Νοτιοδυτικά από το χωριό Κακοπετριά.
Το 1985, εγγράφηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO
Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σε όλους ν’ αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής Θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.
Μόλις τέλειωσε, όλοι συγχυστήκανε μ’ αυτή την ομολογία του και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη.
Άγιος Γεώργιος με σκηνές από τη ζωή του – τελευταίο τέταρτο 16ου αι. μ.Χ. –
Mονή Aγίου Παύλου, Άγιον Όρος
Στη φυλακή
Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή κα να του περισφίγξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.
Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει . Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ’ όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που μοιάζανε με μαχαίρια. Πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε : «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του.
Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Καθώς όμως σχολιάζανε το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος (βλέπε 23 Απριλίου) με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.
Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.
Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη και κλείσανε το στόμα του λάκκου. Μετά από τρεις μέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος». Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.
Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφτηκε να φωνάξει του άρχοντες για να συσκεφτούν τι έπρεπε να κάμουν στον Γεώργιο. Και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και καταπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, που έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες. Γι’ αυτό κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο (βλέπε 23 Απριλίου), για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου.
Σκήτη Αγίας Αννης Αγ. Ορος (16ος αιώνας)
Αβλαβής από το δηλητήριο
Ήλθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.
Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε , λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!
Святой Великомученик Георгий Победоносец.
Икона. Византия, первая треть XIV века.
Епископия в Митилине, Греция. Лик.
Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος
Βυζαντινή εικόνα τού 13ου – τού πρώτου τρίτου τού 14ου αιώνα μ.Χ.
στο Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο
τήν Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης
Οι στρατιωτικοί Άγιος Γεώργιος και Δημήτριος-Καστοριά.
Άγιοι Ανάργυροι(12ος αιώνας)
Ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Χαραλάμπης
Εικόνα τού έτους 1806 μ.Χ.
στο Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο
τήν Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης
Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επειμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα (βλέπε 21 Απριλίου), που ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
Το μαρτυρικό τέλος του Αγίου
Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στ’ όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο. Πραγματικά ο Άγιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή προγνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του. Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια.
Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι.
Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας (βλέπε 23 Απριλίου) και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης.
Ο τάφος του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα
Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση.
Κατά την Εκκλησία μας, ο ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ο μαργαρίτης ο πολύτιμος, ο αριστεύς ο θείος, ο λέων ο ένδοξος, ο αστήρ ο πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος.
Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου
του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου
και Ανάμνηση εγκαινίων του Ναού του στη Λύδδα της Ιόππης
Вмч. Георгий.
Икона. Византия. XIV в. Чтимый образ монастыря Зограф (Афон).
Μεγαλομάρτυρος. Γεωργίου.
Εικόνα τού 14ουαιώνα μ.Χ..
στην Ιερά Μονή Ζωγράφου Αγίου Όρους
Святой Великомученик Георгий Победоносец.
Икона. Византия, конец XIV века. Византийский музей в Салониках.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος.
Εικόνα βυζαντινή τού τέλους τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Вмч. Георгий.
Икона. Русь. Около 1170 г. Успенский собор
Московского Кремля.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος.
Εικόνα τού έτους περίπου 1170 μ.Χ.
στον Καθεδρικός Ιερό Ναό Κοιμήσεως τής Θεοτόκου
στο Κρεμλίνο στη Μόσχα
Святой Великомученик Георгий Победоносец.
Икона. Византия, первая половина XV века. ГМИИ.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος.
Εικόνα βυζαντινή τού πρώτου μισού του 15ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στο Μουσείο Καλών Τεχνών Πούσκιν
(είναι το μεγαλύτερο μουσείο Ευρωπαϊκής τέχνης στην Μόσχα,
και βρίσκεται στην οδό Volkhonka,
ακριβώς απέναντι από τον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος)
Святой Великомученик Георгий Победоносец.
Фрагмент иконы XI века
из Юрьева монастыря. Лик (переписан в XIV веке)
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος.
Τμήμα της εικόνας του 11ου αιώνα μ.Χ.
από τη Μονή του Αγίου Γεωργίου.
(ξαναγράφεται ξανά στον 14ο αιώνα)
Святой Великомученик Георгий
Фреска церкви Св. Георгия в Старо-Нагоричино,
1316 – 1318 годы. Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1316 – 1318 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Αγίου Γεωργίου
στο Στάρο Ναγκορίτσινο . Σκόπια
από τούς αγιογράφους Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιο
Св. Георгий перед царем. Прободение св. Георгия копьем
Ο Άγιος Γεώργιος στο βασιλιά. Η διάτρηση τού Αγίου με ένα δόρυ
Святой Георгий сокрушает идолов
Ο Άγιος Γεώργιος συντρίβει τα είδωλα
Мучение Георгия в яме с известью 1317–1318 гг.
Церковь св. Георгия, Старо-Нагоричино
Μαρτύριο Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεώργιου Τροπαιοφόρου
στον λάκκο με τον ασβέστη
Мучение святого Георгия доской
Το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου από το μαυροπίνακα
Мучение святого Георгия железными когтями
Το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου με σιδερένια νύχια
Мучение святого Георгия ядом (Чудо с ядом)
Το μαρτύριο τού Αγίου Γεωργίου από δηλητήριο (Θαύμα με δηλητήριο)
Святой Георгий раздает свое имущество (?)
Ο Άγιος Γεώργιος διανέμει την περιουσία του (;)
Чудо Георгия о змие
Το θαύμα τού Αγίου Γεωργίου με τό φίδι
Святой Георгий воскрешает умершего
Ο Άγιος Γεώργιος ανασταίνει τον νεκρό
Усекновение главы святого Георгия
Ο αποκεφαλισμός τού Αγίου Γεωργίου
Погребение святого Георгия
Η Ταφή τού Αγίου Γεωργίου
Τοιχογραφίες (Fresco) μεταξύ τών ετών 1317 – 1318 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Αγίου Γεωργίου στο Στάρο Ναγκορίτσινο. Σκόπια
από τούς αγιογράφους Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιο
Святого Георгия приводят к императору
Ο Άγιος Γεώργιος οδηγείται στον αυτοκράτορα
Святой Георгий сокрушает идолов
Ο Άγιος Γεώργιος συντρίβει τα είδωλα
Чудо Георгия о змие
Το θαύμα τού Αγίου Γεωργίου με τό φίδι
Бичевание святого Георгия
Τα βασανιστήρια τού Αγίου Γεωργίου
Заточение святого Георгия в темницу
Η κράτηση τού Αγίου Γεωργίου στη φυλακή
Избиение святого Георгия батогами
Τα κτυπήματα στον Άγιο Γεώργιο με ρόπαλα
Колесование святого Георгия
Το μαρτύριο τού Αγίου Γεωργίου στον τροχό
Святого Георгия жгут свечами
Ο Άγιος Γεώργιος καίγεται με κεριά
Святой Георгий перед царем Дадианом.
Усекновение главы св. Георгия
Ο Άγιος Γεώργιος ενώπιον τού βασιλιά Δαδιανού
( πιθανόν Διοκλητιανού ;;)
Ο αποκεφαλισμός τού Αγίου Γεωργίου
Фреска. Церковь Христа Пантократора. Дечани.
Косово. Сербия. Около 1350 года.
Τοιχογραφίες (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα
τής Ιεράς Μονής Βισόκι Ντέτσανι Κοσσυφοπέδιο. Σερβία
Святой Великомученик Георгий Победоносец.
Фреска монастыря Высокие Дечаны, Косово, Сербия.
Около 1350 года.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα
τής Ιεράς Μονής Βισόκι Ντέτσανι Κοσσυφοπέδιο. Σερβία
Святой Великомученик Георгий
Фреска Собор святой Софии, Киев XI в.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος
Τοιχογραφία (Fresco)τού 11ου αιώνα μ.Χ.
στον Καθεδρικό Ιερό Ναό τής Αγίας Σοφίας
Κίεβο. Ουκρανία
Допрос святого Георгия императором Диоклетианом
Фреска Собор святой Софии, Киев XI в.
Ανάκριση τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου Τροπαιοφόρου
από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό
Τοιχογραφία (Fresco)τού 11ου αιώνα μ.Χ.
στον Καθεδρικό Ιερό Ναό τής Αγίας Σοφίας
Κίεβο. Ουκρανία
Святой Георгий
ц. во имя Архангелов, Ипрари 1096 г.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος
Τοιχογραφία (Fresco)τού έτους 1096 μ.Χ.
από τον βασιλικό καλλιτέχνη Tevdor (Θεόδωρος)
στο παρεκκλήσιο IPRARI
[(XI αιώνας), γ. στο όνομα των Αρχαγγέλων (Thargel)
Mestia-Zemo-Svanets Επισκοπή της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ευρίσκεται στα περίχωρα του ομώνυμου χωριού στο Svaneti
(δήμος Mestia, Βορειοδυτική Γεωργία),
στη δεξιά όχθη του ποταμού. Inguri. Ανήκει στην κοινότητα με. Κάλα.
Двойное чудо св. Георгия XIV в.
Церковь Иоанна Богослова в селении Палеохора на о.
Эгина, Греция
Το διπλό θαύμα τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου
Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Αγίου Ιωάννη τού Ευαγγελιστή
στο χωριό τής Παλαιόχωρας. Αίγινα, Ελλάδα
Чудо св. Георгия об избавлении отрока из плена 1494 г.
Церковь Святого Креста близ деревни Платанистаса, Кипр
Το θαύμα τού Αγίου Γεωργίου για να ελευθερώσει τους νέους από την αιχμαλωσία
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1494μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τουύΤιμίου Σταυρού κοντά στο χωριό Πλατανιστά, Κύπρος
Чудо Георгия о змие
Последняя четверть XII в.
Церковь святого Георгия, Старая Ладога, Россия
Το θαύμα τού Αγίου Γεωργίου με τό φίδι
Τοιχογραφία (Fresco) τού τελευταίου τετάρτου τού 12ου αιώνα μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Αγίου Γεωργίου,Στάραγια Λάντογκα Ρωσία
(Η Στάραγια Λάντογκα είναι χωριό της βορειοδυτικής Ρωσίας,
στις όχθες του ποταμού Βόλχοφ,
λίγο πριν την εκβολή του στη λίμνη Λάντογκα.
Υπάγεται στην Περιφέρεια Λένινγκραντ
και απέχει περί τα 140 χμ από το κέντρο της Αγίας Πετρούπολης.
Διοικητικό κέντρο του αγροτικού οικισμού Staroladozhsky .
Μέχρι το 1703, η Ladoga ήταν πόλη .
Το 2003, εορτάστηκε η 1250η επέτειος της Staraya Ladoga,
κατά την οποία το χωριό ήταν τοποθετημένο
ως “η αρχαία πρωτεύουσα της Βόρειας Ρωσίας )
Чудо Святого Георгия о змие.
Фреска собора Христа Спасителя в Цаленджихе, Грузия.
Конец XIV века.
Θαύμα του Αγίου Γεωργίου με το φίδι.
Τοιχογραφία (Fresco) τού τέλους τού 14ου αιώνα μ.Χ..
στον Καθεδρικό Ναό τού Χριστού Σωτήρος
στην Τσαλαντζίικα τής Γεωργίας.
Святой Великомученик Георгий Победоносец со сценами из жития.
Икона в Византийском музее в городе Пафос, Кипр.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος Τροπαιοφόρος. με σκηνές από τη ζωή του.
Εικόνα στο Βυζαντινό Μουσείο στην Πάφο, Κύπρος.
Чудо Святого Георгия о змие.
Фреска Кремиковского монастыря Св. Георгия близ Софии,
Болгария. XV век.
Θαύμα του Αγίου Γεωργίου με το φίδι.
Τοιχογραφία (Fresco) τού 15ου αιώνα μ.Χ.
στον Ιερό Ναό τού Αγίου Γεωργίου τής Ιεράς Μονής Kremikovsky
(Αγίου Κρεμιόφσκι Manastir “Sveti Georgi” )
(είναι ένα ορθόδοξο μοναστήρι στη Βουλγαρία ,
που βρίσκεται 25 χιλιόμετρα από τη Σόφια
στην πλαγιά του βουνού Stara Planina .
Είναι ένα από τα πιο πολύτιμα μεσαιωνικά πολιτιστικά μνημεία
που ευρίσκονται στη Βαλκανική Χερσόνησο ).
Ναοῦ τὰ ἐγκαίνια, Μάρτυς καὶ θέσιν,
Τῶν λειψάνων σου νῦν γεραίρει ἡ κτίσις.
Βιογραφία
Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σ’ όλο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετακόμισαν το ιερό λείψανο του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, για να το προσκυνούν πλέον άφοβα. Έγιναν δε μετά την κατάθεση του Ιερού λειψάνου και τα εγκαίνια του Ναού στις 3 Νοεμβρίου και από τότε κάθε χρόνο η Εκκλησία μας, τελεί κατά την ήμερα αυτή την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του μεγαλομάρτυρα, προς δόξαν Θεού.
Σύντομη ιστορία του Ναού και της Λύδδας
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου μαρτυρεί την ακμή του Χριστιανισμού στη Λύδδα, που ήταν επισκοπή και μετέπειτα αρχιεπισκοπή. Σήμερα υπάρχει (τιτουλάριος) αρχιεπίσκοπος Λύδδης, που διαμένει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Στη Λύδδα διαμένει ο ηγούμενος της Μονής.
Μέχρι σήμερα επικρατούσε η γνώμη ότι η Λύδδα είχε κτιστεί από τη φυλή του Βενιαμίν, αλλά από πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύεται ότι η Λύδδα είναι κτισμένη από τους Αιγυπτίους. Οι Εβραίοι την ονομάζουν Λοντ (LOD) και οι Άραβες Λιντ (LID).
Ο Δημήτριος Νικάτωρ απέσπασε την Λύδδα από τη Σαμάρεια και την κατέταξε στην Ιουδαία. Μετά το θάνατο του Ιουλίου Καίσαρος, ο Ρωμαίος Ανθύπατος Κάσσιος, αφού τυράννησε για αρκετό χρόνο τους κατοίκους της Παλαιστίνης πούλησε τους κατοίκους της Λύδδας ως δούλους, αυτοί όμως δεν άργησαν να απελευθερωθούν και να επανέλθουν στην πόλη τους, κατόπιν διατάγματος του Αντωνίου.
Η Καινή Διαθήκη αναφέρει το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού Αινέα στη Λύδδα από τον Απόστολο Πέτρο (Πράξ. θ’ 32-35).
Μετά το Χριστό ο Ρωμαίος Ανθύπατος Κέστιος Γάλλος πέρασε από τη Λύδδα και την κατεδάφισε αλλά μετά λίγο χρόνο η πόλη επανήλθε στην πρώτη της κατάσταση, όπως φαίνεται, επειδή στη μεταγενέστερη Ιουδαία γίνεται έδρα τοπάρχου, που παραδόθηκε.
Καθώς πολλές πόλεις επί Ρωμαϊκής κυριαρχίας μετονομάστηκαν, έτσι και η λύδδα πήρε το όνομα Διόσπολις, προς τιμή του Δία. Και το όνομα υπάρχει στα νομίσματα, που χαράχθηκαν επί Σεπτιμίου Σεβήρου και Καρακάλλα.
Η Λύδδα των πρώτων Χριστιανικών αιώνων ήταν έδρα επισκόπου υπό το Μητροπολίτη Καισαρείας, αλλά έπειτα έγινε Αρχιεπισκοπή.
Στη Λύδδα έγινε η σύνοδος κατά του Πελαγίου, το 415 μ.Χ., που έλεγε ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί με τα έργα του, χωρίς να έχει ανάγκη της θείας χάριτος.
Ποιος έκτισε το ναό του Αγίου Γεωργίου δε γνωρίζουμεν ακριβώς, επειδή δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες. Άλλοι αναφέρουν ως κτίτορα το Μέγα Κωνσταντίνο, κυρίως οι συναξαριστές, και άλλοι τον Ιουστινιανό. Ο επίσκοπος Τύρου, Γουλιέλμος, λέγει ότι ο ναός κτίστηκε από τον Ιουστινιανό, αλλά ο ιστορικός Προκόπιος, που έγραψε περί των κτισμάτων του Ιουστινιανού, δεν αναφέρει τίποτα. Στους πρώτους πάντως χριστιανικούς αυτούς αιώνες πήρε η Λύδδα και το όνομα Γεωργιούπολις προς τιμή του Αγίου, και όπως αναφέρουν οι συναξαριστές, στις 3 Νοεμβρίου, έγιναν τα εγκαίνια του ναού.
Επί Χοσρόη, το 614 μ.Χ., ο ναός του Αγίου Γεωργίου δεν έπαθε καμμιά καταστροφή, επειδή οι Πέρσες περιορίστηκαν να φθάσουν μέχρι την Ιερουσαλήμ.
Επί Μουσουλμανικής κυριαρχίας, τον 8ον αιώνα μ.Χ., ο Σουλεϊμάν, ο υιός του Χαλίφη Αβδού Ελ Μάλεκ, κατεδάφισε τη Λύδδα αλλά το ναό του Αγίου Γεωργίου τον άφησε ανέπαφο, επειδή οι Μωαμεθανοί σέβονται τον Άγιο και του έχουν δώσει το όνομα Χάντερ (HADER), που σημαίνει πράσινος.
Επί Χαλίφου Χάκεμ, το 1010 μ.Χ., ξέσπασε διωγμός κατά των Χριστιανών, και καταστράφηκε ο ναός της Λύδδας, αλλά πριν την έλευση των Σταυροφόρων τον ανακαίνισε κατ’ άλλους ο Κωνσταντίνος ο Μονομάχος ή οι εντόπιοι με τη βοήθεια των Βυζαντινών και κατ’ άλλους ο Στέφανος της Ουγγαρίας.
Αναφέρεται ότι μετά την καταστροφή του Χάκεμ και την ανακαίνιση του ναού, έγινε άλλη μία καταστροφή από τους Μωαμεθανούς στο ναό, και τον ανακαίνισαν οι Σταυροφόροι. Αλλά αυτό δεν ισχύει απόλυτα, επειδή μετά τη μάχη της Αντιοχείας, οι σταυροφόροι ήλθαν στη Λύδδα για να προσκυνήσουν και να ευχαριστήσουν τον Άγιο Γεώργιο, που τους βοήθησε. Εκεί βρήκαν μεγαλοπρεπή ναό, όπως αναφέρουν οι ιστορικοί της εποχής εκείνης. Μόνο ο Γουλιέλμος, αρχηγός των Σταυροφόρων, αναφέρει ότι λίγο πριν την έλευση των Σταυροφόρων, οι Μωαμεθανοί κατέστρεψαν το ναό, αλλά αυτό αντιφάσκει με τα προαναφερθέντα.
Σε όλη την διάρκεια του Σταυροφοριακού βασιλείου η Λύδδα καθώς και άλλες πόλεις ήταν υπό τους Σταυροφόρους.
Το Λατινικό Πατριαρχείο στην Ιερουσαλήμ κατά τα πρώτα έτη της επικρατήσεως των Σταυροφόρων, απετελείτο από την Ιερουσαλήμ, την Ιόππη (Γιάφφα), και τη Λύδδα.
Ο Ιωάννης ο Φωκάς, το 1185 μ.Χ., ήλθε στη Λύδδα και γράφει για το ναό του Αγίου Γεωργίου ότι κάτω από την Αγία Τράπεζα ήταν ο τάφος του Αγίου, όπως του είπαν οι κληρικοί του ναού. Ο Λατίνος επίσκοπος έβγαλε τις πλάκες του ναού και βρήκε το σπήλαιο, που ήταν ο τάφος του Αγίου Γεωργίου, αφού προηγουμένως ο τάφος δεν φαινόταν και οι προσκυνητές προσκυνούσαν μαρμάρινο στόμιο. Δύο άνθρωποι προσπάθησαν να σηκώσουν την πλάκα του τάφου, αλλά βγήκε φωτιά, που άφησε τον ένα ημικαή και τον άλλο πεθαμένο.
Μετά τη μάχη της Χαττήν, η Λύδδα καθώς και άλλες πόλεις, ήλθαν στα χέρια των Μωαμεθανών, με αρχηγό τον Σαλαχεντίν, οι οποίοι κατέστρεψαν το ναό του Αγίου Γεωργίου.
Το 1191 μ.Χ., το ίδιο έτος της καταστροφής, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατέλαβε ξανά τη Λύδδα, και επισκεύασε το ναό και ήλθε σε συνθηκολόγηση με τον αρχηγό των Μωαμεθανών, Σαλαχεντίν, αλλά η συνθήκη δεν κράτησε πολύ, επειδή το 1291 μ.Χ. οι Σαρακηνοί έδιωξαν τους Σταυροφόρους από την Παλαιστίνη και κατέστρεψαν το ναό του Αγίου Γεωργίου της Λύδδας.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου έμεινε κατεστραμμένος έως το 1349 μ.Χ., οπότε ο αυτοκράτορας Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης Κατακουζηνός, έστειλε πρέσβεις στο Σουλτάνο της Αιγύπτου, Νασρεντίν Χασάν Ίμπιν Ελ Νάσσερ, για την ανακαίνιση των ιερών προσκυνημάτων της Παλαιστίνης, όπως και ανακαινίσθηκαν.
Το 1442 μ.Χ., ξέσπασε διωγμός κατά των Χριστιανών της Παλαιστίνης επί Σουλτάνου της Αιγύπτου Αλ Μαλέκου Ντάχερ Τζάκμακ, που κατέστρεψε το ναό και το δυτικό μέρος το μετέτρεψε σε τζαμί. Τότε επίσης πρέπει να πήρε και το παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και χρησιμοποίησε πέτρες της Εκκλησίας για την κατασκευή της γέφυρας του Ντάχερ.
Όπως φαίνεται από την Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, ο ναός του Αγίου Γεωργίου ανακαινίστηκε μετά το 1517 μ.Χ. επί Σουλτάνου Σελήμ του Α’, που έδιωξε τους Μαμελούκους και έδωσε ελευθερία για την εξάσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων στους Χριστιανούς.
Για την τελευταία καταστροφή του ναού του Αγίου Γεωργίου δεν έχουμε ακριβή στοιχεία, αλλά υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η πρώτη είναι ότι στις αρχές του 19ου αιώνα μ.Χ. καταστράφηκε από τους γενίτσαρους, επειδή τότε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έπαθε μεγάλο πλήγμα από εκείνους. Η δεύτερη είναι όταν το 1837 μ.Χ. καταστράφηκε από σεισμό, που έγινε στην περιοχή, εξαιτίας του οποίου έπεσε η σκεπή του ναού και το ιερό του Παρεκκλησίου των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Το 1871 μ.Χ., ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Κύριλλος ο Β’, ανακαίνισε το ναό και επιπλέον μαρμαρόστρωσε το πάτωμα και τον τάφο του Αγίου Γεωργίου. Εκείνη η ανακαίνιση ήταν η τελευταία. Έκτοτε γίνονται μικρές ανακαινίσεις.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ.δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῇ ὑπερμάχῳ καὶ ταχείᾳ ἀντιλήψει σου, προσπεφευγότες οἱ πιστοὶ καθικετεύομεν, λυτρωθῆναι παρὰ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλοφόρε, τῶν σκανδάλων τοῦ ἐχθροῦ τοὺς ἀνυμνούντας σε, καὶ παντοίων ἐκ κινδύνων καὶ κακώσεων· ἵνα κράζωμεν, Χαίροις Μάρτυς Γεώργιε.
Ὁ Οἶκος
Μέγας ἐν προστασίαις ἐπὶ γῆς ἀνεδείχθης, τοῦ Κυρίου θεράπον καὶ φίλε·
τὸν πιστὸν γὰρ λαὸν περισκέπων, σῴζεις ἀεὶ Ἔνδοξε·
διὸ πίστει καὶ πόθῳ βοῶμέν σοι πολύαθλε.
Χαῖρε, δι’ οὗ φρυκτωρεῖται ὁ κόσμος, χαῖρε, δι’ οὗ ὁ στρατὸς καταλάμπει.
Χαῖρε, τῶν πιστῶν αἰχμαλώτων ἡ λύτρωσις, χαῖρε, δεσμωτῶν ἡ ὀξεῖα ἀντίληψις.
Χαῖρε, ὕψος τῶν ἐκ πίστεως προστρεχόντων σοι θερμῶς,
χαῖρε, πλοῦτος τῶν ποθούντων σε, καὶ ἐν θλίψει χαρμονή.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις βασιλέων τὸ τεῖχος, χαῖρε, ὅτι παρέχεις ἐν πολέμοις τὸ νῖκος.
Χαῖρε, ἀστὴρ φωτίζων τοὺς πλέοντας, χαῖρε, λυτὴρ παντοίας κακώσεως.
Χαῖρε, εἰς ὃν πᾶς πιστὸς καταφεύγει, χαῖρε, δι’ οὗ εὐφημεῖται ὁ πλάστης.
Χαίροις, Μάρτυς Γεώργιε.
Η κοίμηση τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου
Μεγαλυνάριον
Πλῆρες εὐωδίας ἁγιασμοῦ, δίκην μυροθήκης,
ἐκ λαγόνων ὤφθη τῆς γῆς, τὸ σεπτόν σου σκῆνος,
Γεώργιε παμμάκαρ, ἀρωματίζον κόσμῳ, θαυμάτων χάριτας.
Απότμημα της κάρας του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου.
Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας Κάστρου Άκοβας Γορτυνίας της Πελοποννήσου.
Στην Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας Κάστρου Άκοβας Γορτυνίας της Πελοποννήσου
αποθησαυρίζεται και τμήμα της κάρας του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος
και Τροπαιοφόρου.
Σύμφωνα με κείμενο του π. Νεκταρίου Πέττα (εδώ):
“Από το Ασκητήριο των αειμνήστων γονέων μου ιερέως Νικολάου και Ανθής πρεσβυτέρας
πρόσφερα στην Μονή ιερά λείψανα των Αγίων: Γεωργίου (τεμ. Κάρας),
Δημητρίου, Νικολάου, Παρθενίου, Χαραλάμπους, Νεκταρίου,
Δημητρίου και Παύλου των νεομαρτύρων, Παρασκευής,
Παντελεήμονος, Αναργύρων, Θεοδώρων, Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης,
Μάμαντος, Χριστοφόρου και άλλων αγίων.
Τα μικρά αυτά τεμάχια, αλλά μεγάλα σε πνευματική δύναμη,
έχουν τοποθετηθεί σε λειψανοθήκες,
ενώ γίνεται προσπάθεια για τη δημιουργία Κειμηλιαρχείου της Μονής.
Επίσης πλουτίστηκε η Μονή και με ένα άλλο ιερό θησαυρό,
την εμβάδα (παντόφλα) του οσίου Γερασίμου του Νοταρά”.
.jpg?w=629&ssl=1)
λείψανα του Αγίου Γεωργίου βρίσκονται διάσπαρτα στην Ελλάδα και στην Ιταλία.
Ωστόσο τα περισσότερα τμήματα, βρίσκονται στη χώρα μας.
Στο ναό που βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου Γεωργίου στην Λήδα (Ισραήλ),
φυλάσσεται ένα μικρό κομμάτι των λειψάνων του.
Μέρος Κάρας καί ἄλλα Λείψανα βρίσκονται στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας.
Μέρος Κάρας στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας.
Ἕνας βραχίονας στό ΡΚ Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido Βενετίας.
Άγιος μάρκος Βενετία
Η βυζαντινή ασημένια λειψανοθήκη (δεξιά) με το χέρι του Αγίου Γεωργίου
Μέρος βραχίονος κ. ἄ. Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας Ἰταλίας.
Μέρος Κάρας στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό Velabro Ρώμης.
Λείψανο της δεξιάς χείρας του Αγίου Γεωργίου στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους
Στην Ιερά Καλύβη Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος στη Νέα Σκήτη Αγίου Όρους αποθησαυρίζεται ωραιότατη, περίτεχνη λειψανοθήκη με λείψανο του Αγίου Γεωργίου. Ο Άγιος Γεώργιος παριστάνεται νεκρός με τα χἐρια σταυρωμένα στο στήθος του και τα μάτια κλειστά. Το πρόσωπό του έχει αγιογραφηθεί, ενώ το σώμα του είναι έκτυπο σε ασημένιο »πουκάμισο». Στο κέντρο της λειψανοθήκης εγκολπώθηκε τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Γεωργίου.
Λείψανο του Αγίου Γεωργίου. Ιερά Καλύβη Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, Νέα Σκήτη Αγίου Όρους.
Τεμάχιο από την κάρα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου βρίσκεται επίσης στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ
Τμήμα λειψάνου φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Δελφών
Τμήμα λείψανου φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ροτόντα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Τμήμα λειψάνου φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Διονυσίου του εν Ολύμπω
Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω.
Τμήμα λειψάνου φυλάσσεται την Ιερά Μονή Παναγία η Χαρά των Θλιβομένων
Τμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Ξενοφῶντος καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους, ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας καί στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος – ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Φωτογραφία λειψάνων του Αγίου Γεωργίου της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους
Ιστορικό της μεταφοράς των λειψάνων Αγίου Γεωργίου
Δέν εἶναι γνωστό πότε ἀνακομίσθηκαν τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἀπό τήν Λύδδα τῆς Παλαιστίνης στήν ΚΠολη, μέχρι τό 1207 πάντως στήν ὁμώνυμη Μονή τῶν Μαγγάνων ὑπῆρχε ἡ Κάρα του. Ὅταν τό 1207 ἐγκαταστάθηκαν ἐκεῖ Λατίνοι Μοναχοί, ἡ Κάρα μεταφέρθηκε ἀπό τούς Καταλανούς στό φρούριο τῆς Λειβαδιᾶς, ἀπ” ὅπου τό 1393, μέ τήν ἐκδίωξη τῶν Καταλανῶν ἀπό τό Φραγκικό Δουκάτο τῶν Ἀθηνῶν, μεταφέρθηκαν στήν Αἴγινα, τότε Καταλανική κτήση. Στή Λειβαδιᾶ πάντως πρέπει νά ἔμεινε μέρος Κάρας καί κάποια Λείψανα, διότι σήμερα στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας φυλάσσονται μέρος Κάρας καί ἄλλα Λείψανα πού ἀποδίδονται στόν ἅγ. Γεώργιο.
Τό 1462, ὅταν οἱ Βενετοί ἀντικατέστησαν τούς Καταλανούς στήν Αἴγινα, πέτυχαν τήν κλοπή τῆς Κάρας τοῦ Ἁγίου καί τήν μεταφορά της στή Βενετία, ὅπου κατατέθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος, ὅπου σήμερα φυλάσσεται μέρος Κάρας.
Στή Βενετία ἐπίσης, στό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido, φυλάσσεται ἕνας βραχίονας τοῦ Ἁγίου, τμηματικά ἀδιάφθορος, πού ἔφθασε ἐκεῖ τό 1296 ἀπό τήν Μονή ἁγ. Γεωργίου da fiore τῆς Καλαβρίας. Τό Λείψανο αὐτό προσκύνησε τό Σαββάτο τῆς Τυρινῆς τοῦ 1438 ὁ Πατριάρχης ΚΠόλεως Ἰωσήφ, παρά τίς ἀμφιβολίες τοῦ Χαρτοφύλακος Μιχαήλ Βαλσαμῶνος γιά τήν γνησιότητά του.
Σύμφωνα μέ μία δεύτερη παράδοση πού ἐπικρατεῖ στή Δύση (τήν Ρωμαϊκή), τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος δωρήθηκαν ἀπό τήν ἁγ. Ἰσαπόστολο Ἑλένη στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, ἀμέσως μετά τήν εὕρεσή τους (4ος αἰ.). Τά Λείψανα αὐτά κατατέθηκαν στήν Παπική Καθέδρα τοῦ Λατερανοῦ, ἀπ” ὅπου ἀργότερα μεταφέρθηκαν στό Ναό ἁγ. Γεωργίου Velabro. Τό 1600 ὁ Πάπας Κλήμης Η” δώρησε μέρος τῶν Λειψάνων αὐτῶν στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας. Ἐκεῖ φυλάσσεται καί μέρος βραχίονος πού μετέφερε ἀπό τήν Παλαιστίνη κατά τίς Σταυροφορίες ὁ Κόμης Ροβέρτος τῆς Φλάνδρας. Τό Λείψανο αὐτό δωρήθηκε στό Ναό τό 1100 ἀπό τήν σύζυγό του Ματθίλδη.
Στήν Ἑλλάδα πρόβλημα ὑπάρχει μέ τήν εὐωδιάζουσα Κάρα πού φυλάσσεται στή Μονή ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς καί ἀποδίδεται στόν ὅσ. Μελέτιο τοῦ Κιθαιρῶνος, διότι ἡ ἐπιγραφή τῆς ἀργυρῆς θήκης τῆς Κάρας ἀναφέρει, ὅτι πρόκειται γιά τήν Κάρα τοῦ ἁγ. Μεγαλομ. Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου!
Έρευνα, συγκέντρωση, επεξεργασία, επιμέλεια και παράθεση υλικού Χώρα Του Αχωρήτου
Πηγές :
http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.gr/2015/03/blog-post_32.html
http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.gr/2016/05/blog-post.html
http://www.monastiria.gr/arthografia/paterika-eklisiastika/pou-sozontai-simera-ta-leipsana-twn-agiwn-tis-othodoxias/
https://leipsanothiki.blogspot.gr/search?q=%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82
https://leipsanothiki.blogspot.gr/search?q=%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82
https://leipsanothiki.blogspot.gr/2015/02/409.html
https://leipsanothiki.blogspot.gr/2013/09/135_23.html
https://leipsanothiki.blogspot.gr/2013/08/113.html
http://www.rel.gr/photo/displayimage.php?album=9&pos=113
http://www.delfoi.gr/ViewShopStaticPage.aspx?ValueId=2867
http://www.newsbomb.gr/ellada/ekklhsia/story/580046/agios-georgios-o-tropaioforos-h-zoi-ta-vasanistiria-kai-ta-thaymata-toy
https://leipsanothiki.blogspot.gr/2013/09/122.html
