Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2023

 

 

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ , Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, Μνήμην ἄγειν ἐτάχθημεν παρὰ τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, κατὰ γενεαλογίαν, καθὼς ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἱστορικῶς ἠριθμήσατο, ὁμοίως καὶ τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Προφητίδων.

Μνήμη τῶν πρωτοπλάστων Ἀδὰμ καὶ Εὔας.
Ὑμνῶ θανόντας ζῶν γένους ἀρχηγέτας,
Τοῦ ζῆν με καὶ θνῄσκειν με τοὺς παραιτίους.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἄβελ, υἱοῦ τοῦ Ἀδάμ.
Βοᾷ Θεῷ σὸν αἷμα καὶ ψυχῆς δίχα,
Ὦ πρῶτε νεκρῶν, πρῶτε καὶ σεσωσμένων.

Μνήμη τοῦ δικαίου Σήθ, υἱοῦ Ἀδάμ.
Σὴθ σπέρμα καινὸν τοῖς γονεύσιν ἀντ’ Ἄβελ,
Ἄνθρωπος ὢν δίκαιος· οἷος ἦν Ἄβελ.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἐνώς, υἱοῦ Σήθ.
Ὀφθεὶς Ἐνὼς μέγιστος ἐκ τῆς ἐλπίδος,
Πολλοῖς ἐνῆκε ζῆλον εἰς τὴν ἐλπίδα.

Μνήμη τοῦ δικαίου Καϊνᾶν υἱοῦ, Ἐνώς.
Βίβλῳ Kαϊνᾶν Μωσέως γεγραμμένος,
Κἂν τῷ παρόντι χρὴ γραφῆναι βιβλίῳ.

Μνήμη τοῦ δικαίου Μαλελεήλ, υἱοῦ Καϊνᾶν.
Ἑξῆς προκείσθω Μαλελεὴμ τῷ λόγῳ.
Υἱὸς Καϊνᾶν, οὗ προεμνήσθη λόγος.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἰάρεδ, υἱοῦ Μελελεήλ.
Δίκαιον ὄντως ἐν δικαίων πληθύϊ,
Καὶ τοῦ δικαίου μνημονεύειν Ἰάρεδ.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἐνώχ, υἱοῦ, Ἰάρεδ.
Θεῷ προδήλως εὐαρεστήσας λόγῳ,
Ἐνὼχ ἀδήλοις ἐγκατῳκίσθη τόποις.

Μνήμη τοῦ δικαίου Μαθουσάλα, υἱοῦ Ἐνώχ.
Ἐνὼχ σε τέκνον ἐκμαθὼν Μαθουσάλα,
Ἔγραψα πρὸς μάθησιν ἄλλων ἐνθάδε.

Μνήμη τοῦ δικαίου Λάμεχ, υἱοῦ Μαθουσάλα.
Λάμεχ, δύο γνούς, δεῖν ἔγνων, τιμᾶν ἕνα,
Οὐ τὸν φονευτήν, ἀλλ’ ὁμωνύμως Λάμεχ.

Μνήμη τοῦ δικαίου Νῶε, υἱοῦ Λάμεχ.
Ἀδὰμ βροτοῖς ὄλεθρον ἐκ ξύλου φέρει·
Διὰ ξύλου δὲ Νῶε πᾶν σῴζει γένος.

Μνήμη τοῦ δικαίου Σήμ, υἱοῦ Νῶε.
Σὴμ πατρικὴν γύμνωσιν ἐμφρόνως σκέπων,
Τὰς πατρικὰς ἐφεῦρεν εὐχὰς εἰς σκέπην.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἰάφεθ, υἱοῦ Νῶε.
Μὴ θείς, Ἰάφεθ Πατρὸς αἰσχύνῃ πλάτος,
Βίου πλατυσμὸν εὐχαῖς Πατρὸς λαμβάνει.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἀρφαξάδ, υἱοῦ Σήμ.
Zῇ Κύριος ζῶν, οὐ τὸν Ἀρφαξὰδ λίπω,
Καὶ γὰρ χρεὼν καὶ τοῦτον ἐνταῦθα γράφειν.

Μνήμη τοῦ δικαίου Καϊνᾶν, υἱοῦ Ἀρφαξάδ.
Καϊνᾶν ἡμῖν ἐξεγήγερται νέος,
Τῷ πρὶν Καϊνᾶν, ἐμφερὴς ἐκ τοῦ τρόπου.

Μνήμη τοῦ δικαίου Σάλα, υἱοῦ Καϊνᾶν.
Συμπατριωτῶν ὁρμαθῷ καὶ συμφύλων,
Ἡ συγγένεια συνδέει καὶ τὸν Σάλα.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἕβερ, ἀφ’ οὗ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι Ἑβραῖοι ἐκλήθησαν.
Μέγας τις ὄντως τοῖς Ἰουδαίοις Ἕβερ,
Δοὺς ἐξ ἑαυτοῦ κλῆσιν Ἑβραίων γένει.

Μνήμη τοῦ δικαίου Φάλεκ, υἱοῦ Ἕβερ.
Πανηγυρίζω καὶ τὸν ἐξ Ἕβερ τόκον.
Ὡς Μωϋσῆς γὰρ φησι, τίκτει τὸν Φάλεκ.

Μνήμη Ῥαγάβ, υἱοῦ Φάλεκ.
Πάλιν κύησις, καὶ πάλιν νέος τόκος,
Υἱὸν Ῥαγὰβ τεκόντος ἡμῖν τοῦ Φάλεκ.

Μνήμη τοῦ δικαίου Σερούχ, υἱοῦ Ῥαγάβ.
Γράφων παλαιῶν τοὺς ἐπ’ ἀλλήλων τόκους,
Ἂν ἐκλάθωμαι τὸν Σερούχ, ἁμαρτάνω.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ναχώρ, υἱοῦ Σερούχ.
Γένους ὑπάρχειν τῶν ἄνω λελεγμένων,
Καὶ τὸν Ναχὼρ γνοὺς οὐ διϊστῶ τοῦ γένους.

Μνήμη τοῦ δικαίου Θάρρα, υἱοῦ Ναχώρ.
Υἱὸς προσελθὼν ἐκ Ναχὼρ κλῆσιν Θάρρας,
Πατὴρ ὑπῆρξε πατρὸς Ἐθνῶν μυρίων.

Μνήμη τοῦ δικαίου Πατριάρχου,, Ἀβραάμ, υἱοῦ Θάρρα.
Τὸν Ἀβραὰμ πῶς δεξιώσομαι λόγοις,
Ὃς ἠξιώθη δεξιοῦσθαι καὶ Νόας;

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ἰσαάκ, υἱοῦ Ἀβραάμ.
Δεθείς, Ἰσαάκ, εἰς σφαγήν, τύπος γίνῃ,
Ἐπὶ σφαγὴν ἥξοντος ὑψίστου Λόγου.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ἰακὼβ υἱοῦ Ἰσαάκ.
Διὰ κλίμακος Ἰακώβ, τῆς Παρθένου,
Πρὸς γῆν Θεὸν χωροῦντα πρὶν τόκου βλέπει.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ῥουβίμ, υἱοῦ Ἰακώβ.
Τῆς υἱότητος, Ἰακὼβ τοῦ τιμίου,
Ῥουβὶμ ἔγνων τὸν θεῖον, ἀρχὴν τιμίαν.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Συμεών, υἱοῦ Ἰακώβ.
Κἄν δευτερεύῃ Συμεὼν ἐκ τοῦ τόκου,
Κλέος παρ’ ἡμῖν οὐ τὸ δεύτερον φέρει.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Λευΐ, υἱοῦ Ἰακώβ.
Θεοῦ μεγίστου θεῖος ὢν ὑπηρέτης,
Τί, Λευΐ, μεῖζον τῆς δε τῆς δόξης θέλεις;

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ἰούδα, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἐκ τῆς φυλῆς ὁ Χριστός.
Ἰούδαν αἰνέσουσιν οἱ σεσωσμένοι·
Ἐξ Ἰούδα γὰρ Χριστὸς ἡ σωτηρία.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ζαβουλών, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ παράλιος.
Ἀκτὰς κατοικεῖν ὁ Ζαβουλὼν ἐκρίθη,
Γῆς καὶ θαλάττης εἰς ἓν ἄκρα συνδέων.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ἰσάχαρ, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ γηπόνος.
Στήσας ἑαυτὸν εἰς τὸ πονεῖν Ἰσάχαρ,
Ζωὴν συνιστᾷ, γῆθεν ἄρτον ἐκφέρων.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Δάν, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ κριτής.
Λαοῦ κριτὴς Δάν, γλῶττα τῆς ἐξουσίας
Ζυγοῖς δικαίοις πᾶσιν ἐξάγων κρίσιν.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Γάδ, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ λῃστευομένη ἢ λῃστεύουσα.
Γὰδ πειρατευθείς, πειρατεύων ἐκτρέχει,
Νίκαις δὲ πάντων πειρατῶν κατισχύει.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ἀσήρ, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ πλουσία ἐπὶ χώραις σιτοφόροις.
Ἀσὴρ δέ, φησί, πίονα πλουτεῖ στάχυν,
Τρέφει τε τοὺς ἄρχοντας ἄρτῳ πλουσίῳ.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Νεφθαλείμ, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ πολὺ πλῆθος.
Ὡς ἔρνος ὄντως Νεφθαλεὶμ ἀνειμένον
Εἰς πλῆθος αὐτῷ τῆς φυλῆς ἡπλωμένης.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ἰωσήφ, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ περίδοξος καὶ περιφανής.
Ηὐξημένον σε, σὸς Πατὴρ εἶναι λέγων,
Δόξαν φυλῆς σῆς, Ἰωσήφ, διαγράφει.

Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Βενιαμίν, υἱοῦ Ἰακώβ, οὗ ἡ φυλὴ ἀπὸ ἀγρίας πραεῖα.
Φαγὼν τὸ πρωῒ Bενιαμίν, ὡς λύκος,
Πρᾶος φανεῖς, δίδωσι βρῶσιν ἑσπέρας.

Μνήμη Φαρὲς καὶ Ζαρὰ τῶν διδύμων, υἱῶν Ἰούδα τοῦ Πατριάρχου.
Κοινῶς ἐπαινῶ σπέρμα κοινὸν Ἰούδα
Φαρὲς Ζαρά τε, τοὺς διδύμους συγγόνους.

Μνήμη Ἐσρώμ, υἱοῦ Φαρές.
Ἐκ Φαρὲς Ἐσρώμ, ὥσπερ ἐκ ῥίζης κλάδος,
Ἄμφω δὲ ῥίζης Ἀβραὰμ θεῖοι κλάδοι.

Μνήμη Ἀράμ, υἱοῦ Ἐσρώμ.
Γέγηθεν Ἐσρώμ, οὐ νοσῶν ἀτεκνίαν.
Ἀρὰμ γὰρ αὐτῷ τέκνον ἠγαπημένον.

Μνήμη Ἀμιναδάβ, υἱοῦ Ἀράμ.
Τὸν Ἀμιναδὰβ ἐξ Ἀρὰμ φῦναι λόγος.
Τούτου γὰρ υἱὸν ἡ Γραφὴ τοῦτον λέγει.

Μνήμη Ναασών, υἱοῦ Ἀμιναδάβ.
Εἷς καὶ Ναασὼν τῆς, Ἰούδα φατρίας,
Ἐξ Ἀμιναδὰβ τῆς φυλῆς ἐξ, Ἰούδα.

Μνήμη Σαλμών, υἱοῦ Ναασών.
Ηὔξησε σειρὰν Ἀβραμιαίου γένους
Σαλμὼν προελθὼν τῆς Ναασὼν ὀσφύος.

Μνήμη Βοόζ, υἱοῦ Σαλμών.
Εὐαγγελιστά, τοῦδε Σαλμὼν υἱέα,
Τίνα γράφεις σὺ; Τὸν Βοόζ, φησί, γράφω.

Μνήμη Ὠβήδ, υἱοῦ Βοόζ, τοῦ ἐκ τῆς Ῥοὺθ γεννηθέντος.
Ἐκ Ῥοὺθ μὲν Ὠβήδ, τὴν φυλὴν Μωαβίτης,
Ἐκ τοῦ Βοὸζ δὲ δῆλος, Ἰσραηλίτης.

Μνήμη Ἰεσσαί, υἱοῦ Ὠβήδ.
Ἰεσσαὶ τίκτε, τικτέτω καὶ σὸν γένος,
Ἕως ἀπ’ αὐτοῦ Παῖς Θεὸς τεχθῇ μέγας.

Μνήμη Δαυΐδ Βασιλέως, υἱοῦ Ἰεσσαί.
Ἐγὼ τὶ φήσω, μαρτυροῦντος Κυρίου,
Τὸν Δαυΐδ εὗρον, ὡς ἐμαυτοῦ καρδίαν;

Μνήμη Σολομῶντος Βασιλέως, υἱοῦ Δαυΐδ.
Σοφὸς Σολομὼν πρῶτος ἐν σοφοῖς βίου,
Ἔχων τὸ πρῶτον τῶν καλῶν τῶν τοῦ βίου.

Μνήμη Ῥοβοὰμ Βασιλέως, υἱοῦ Σολομῶντος.
Ἐγκώμιόν σοι Ῥοβοάμ, πλέκω μέγα,
Σὸν πάππον εἶναι τὸν μέγαν Δαυῒδ λέγων.

Μνήμη Ἀβιὰ Βασιλέως, υἱοῦ Ῥοβοάμ.
Βοᾷ Ῥοβοὰμ πρὸς τὸν Ἀβιὰ λέγων·
Ἐγὼ Πατὴρ σός, καὶ σύ μου τὸ τεκνίον.

Μνήμη Ἀσὰ Βασιλέως, υἱοῦ Ἀβιά.
Εὐθῆ τὸν Ἀσὰ μηνύει Βασιλέα,
Ἡ τετράτιτλος τῶν Βασιλειῶν βίβλος.

Μνήμη Ἰωσαφὰτ Βασιλέως, υἱοῦ Ἀσά.
Ἰωσαφὰτ τὰ πάντα χρηστὸς ἐν βίῳ
Εὑρὼν ἀφορμάς πατρόθεν χρηστοῦ βίου.

Μνήμη Ἰωρὰμ Βασιλέως, υἱοῦ Ἰωσαφάτ.
Ἰωρὰμ ἡμῖν ἐξ Ἰωσαφὰτ ἔφυ·
Ὑιὸς Βασιλεύς, ἐκ πατρὸς Βασιλέως.

Μνήμη Ὀζίου Βασιλέως, υἱοῦ Ἰωράμ.
Ἀνῆκε καρπὸν εὐγενῆ τὸν Ὀζίαν,
Ἄναξ Ἰωράμ, Ἰωσαφὰτ ὁ κλάδος.

Μνήμη Ἰωάθαμ Βασιλέως, υἱοῦ Ὀζίου.
Τὸν Ἰωάθαμ, ὡς νεοττὸν Ὀζίου,
Τῆς βασιλείας ἡ καλιὰ λαμβάνει.

Μνήμη Ἄχαζ Βασιλέως, υἱοῦ Ἰωάθαμ.
Τὸ τῆς κεφαλῆς στέμμα Ἰωάθαμ,
Στέφει κεφαλὴν εὐπρεπῶς καὶ τὴν Ἄχαζ.

Μνήμη Ἐζεκίου Βασιλέως, υἱοῦ Ἄχαζ.
Σοβεῖ τελευτὴν δακρύσας Ἐζεκίας.
Τοσοῦτον ἰσχύουσι ῥεῖθρα δακρύων!

Μνήμη Μανασσῆ Βασιλέως, υἱοῦ Ἐζεκίου.
Σωτηριῶδες πρὸς μετάγνωσιν βάθρον,
Μανασσῆς ἡμῖν τὴν προσευχὴν πηγνύει.

Μνήμη Ἀμμὼν Βασιλέως, υἱοῦ Μανασσῆ.
Ἀμμὼν κυηθεὶς τῆς ἁλουργίδος μέσον,
‘Ἦν καὶ Βασιλεύς, καὶ Βασιλείας τέκνον.

Μνήμη Ἰωσίου Βασιλέως, υἱοῦ Ἀμμών.
Ἰωσίας ἔναντι τοῦ Θεοῦ μέγας,
Ὃν γνοὺς ἐπαινεῖν, δειλιῶν μὴ σμικρύνω.

Μνήμη Ἰεχονίου Βασιλέως, υἱοῦ, Ἰωσίου.
Ἐν Βαβυλῶνος τῇ μετοικίᾳ λόγος,
Ἰεχονίαν ἐμπαροικῆσαι βίῳ.

Μνήμη Σαλαθιήλ, υἱοῦ Ἰεχονίου.
Πρῶτον μέτ’ αὐτὴν τὴν μετοικίαν τέκνον
Τὸν Σαλαθιὴλ Ἰούδα φυλὴ φύει.

Μνήμη Ζοροβάβελ, τοῦ τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων καυθέντα ἀνεγείραντος.
Nαβουζαρδὰν ἔκαυσε Ναὸν Κυρίου,
Οὗ καύσιν ἦρε κτίσματι Ζοροβάβελ.

Μνήμη Ἀβιούδ, υἱοῦ Ζοροβάβελ.
Ἀβιοὺδ ὅρπηξ, οὗ φυὴ Ζοροβάβελ.
Ὡς τὴν φυὴν οὖν, καὶ τὸν ὅρπηκα γράφω.

Μνήμη Ἐλιακείμ, υἱοῦ Ἀβιούδ.
Τὸν Ἐλιακεὶμ Ἀβιοὺδ γράφει γόνον,
Ματθαῖος ἡμῖν, ἀκριβὴς γονογράφος.

Μνήμη Ἀζώρ, υἱοῦ Ἐλιακείμ.
Ὁ θεῖος Ἀζὼρ ἐξ Ἐλιακεὶμ ἔφυ,
Θεία Γραφὴ λέγουσα τοῦτο πεισάτω.

Μνήμη Σαδώκ, υἱοῦ Ἀζώρ.
Ἀζὼρ κυΐσκων τὸν Σαδὼκ οὐ λανθάνει,
Ὃν συγγραφεὺς γνοὺς ἐκκαλύπτει τὸν τόκον.

Μνήμη Ἀχείμ, υἱοῦ Σαδώκ.
Τοῖς τοῦ Σαδὼκ ζητοῦσιν υἱόν, Ματθαῖος,
Δείξει τὸν Ἀχείμ, ἐκβαλὼν τὸ βιβλίον.

Μνήμη Ἐλιούδ, υἱοῦ Ἀχείμ.
Τεχθεὶς ἀπ’ Ἀχείμ, Ἐλιοὺδ ὤφθη τέκνον,
Ὀφθήσεται δὲ καὶ πατὴρ τεκνοτρόφος.

Μνήμη Ἐλεάζαρ, υἱοῦ Ἐλιούδ.
Ἰδοὺ τεκόντα καὶ τὸν Ἐλιοὺδ ἔγνων,
Ἐλεάζαρον τέκνον· εἰ βούλει, μάθε.

Μνήμη Ματθάν, υἱοῦ Ἐλεάζαρ.
Ἐλεάζαρ δὲ τὸν Ματθὰν γεννᾶν λέγει,
Μαιευτρίας ἄκουε, Ματθαίου Βίβλου.

Μνήμη Ἰακώβ, υἱοῦ Ματθάν.
Καὶ Ματθὰν εἰσήνεγκεν υἱὸν εἰς βίον
Τὸν Ἰακωβ γὰρ εἰσενεγκὼν εὑρέθη.

Μνήμη Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος, υἱοῦ Ἰακώβ.
Μνηστὴρ Ἰωσήφ· ᾧ τὸ Πνεῦμα πρὸ γάμου,
Μνηστὴν ἐκείνου, συλλαβοῦσαν δεικνύει.

Μνήμη τοῦ δικαίου Μελχισεδέκ.
Ἔχει Γραφὴ πατρὸς σε καὶ μητρὸς δίχα,
Χριστοῦ τυποῦντα Μελχισεδὲκ τοὺς τόκους.

Μνήμη τοῦ δικαίου Ἰώβ.
Ὕψιστον εὑρὼν ἀξίως ἐπαινέτην,
Ἰὼβ ἐπαίνων οὐ δέῃ τῶν γηΐνων.

Μνήμη τοῦ Προφήτου Μωσέως, καὶ Ὤρ καὶ Ἀαρὼν τῶν Ἱερέων.
Σὺν Ὤρ Ἀαρὼν προγράφει Χριστοῦ πάθος,
Ὑψοῦντες ἄμφω σταυρικῶς τὸν Μωσέα.

Μνήμη Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ.
Ὑμνεῖν Ἰησοῦν ποῖος ἀρκέσει λόγος,
ᾯ συλλαλῶν ὑπῆρχε καὶ Θεὸς Λόγος;

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Σαμουήλ.
Ὀφθαλμὸν ἡμῖν εὐμενῆ Θεοῦ τίθει,
Ὀφθαλμὲ θεῖε, καὶ τὰ μέλλοντα βλέπων.

Μνήμη τοῦ Προφήτου Νάθαν.
Ἁμαρτιῶν ἔλεγχος ὀξὺς ὢν Νάθαν,
Ἡμάρτομεν λέγουσι, συγγνώμην νέμοις.

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Δανιήλ.
Καὶ θηρία φρίττουσιν ἀρετῆς φίλον.
Ἔργοις Δανιὴλ τοῦτο πιστοῦται μέγας.

Μνήμη τῶν Ἁγίων, τριῶν Παίδων.
Καὶ πῦρ, τὸ πῦρ ἦν τῆς καμίνου, καὶ δρόσος.
Πρὸς δυσσεβεῖς πῦρ, πρὸς δὲ τοὺς Παῖδας δρόσος.

Μνήμη τῆς δικαίας Σάρρας, γυναικὸς Ἀβραάμ.
Νεύσει Θεοῦ καὶ στεῖρα νικᾶται φύσις·
Καὶ μάρτυς ὠδίνουσα Σάρρα παιδίον.

Μνήμη τῆς δικαίας Ῥεβέκκας, γυναικὸς Ἰσαάκ.
Καὶ τὴν ἀρίστην τῶν γυναικῶν Ῥεβέκκαν,
Ἄριστος εὗρεν ἀνδρῶν κοινὸν λέχους.

Μνήμη τῆς δικαίας Λείας, πρώτης γυναικός, Ἰακώβ.
Λείας προσώπῳ Κύριος μὴ δοὺς χάριν,
Κυήσεως δίδωσι τῇ μήτρᾳ χάριν.

Μνήμη τῆς δικαίας Ῥαχήλ, δευτέρας γυναικός, Ἰακώβ.
Θεοὺς πατρῴους ἡ Ῥαχὴλ κλέπτει πόθῳ,
Ἐν ἐσχάτῳ δὲ τὸν Θεὸν ποθεῖ Λόγον.

Μνήμη τῆς δικαίας Ἀσινέθ, γυναικός, Ἰωσὴφ τοῦ παγκάλου.
Κάλλει παρῆλθεν ἥλιος μὲν ἀστέρας,
Ἡ δ’ Ἀσινὲθ μοι τὰς ὑφ’ ἥλιον κόρας.

Μνήμη τῆς δικαίας Μαρίας, ἀδελφῆς Μωϋσέως.
ᾌσωμεν , εἰπέ, καὶ πάλιν τῷ Κυρίῳ,
Ψυχῆς κροτοῦσα τύμπανον νῦν Μαρία.

Μνήμη τῆς δικαίας Δεβόρρας τῆς κρινάσης τὸν Ἰσραήλ.
Ὑπὲρ γυναῖκας ἡ Δεβόρρα τὴν φρένα,
Βάθει φρενὸς κρίνουσα λαὸν Κυρίου.

Μνήμη τῆς δικαίας Ῥούθ.
Ἔθνος λιποῦσα Ῥοὺθ ἑαυτῆς καὶ σέβας,
Ἔθνει προσῆλθε καὶ Θεῷ τοῦ Μωσέως.

Μνήμη τῆς δικαίας Σαραφθίας, πρὸς ἣν Ἠλίας ἀπεστάλη.
Ἄσπαρτον εἶχε τὴν τροφὴν Σαραφθία,
Kαινὸν λαχοῦσα λήϊνον τὸν Ἠλίαν.

Μνήμη τῆς δικαίας Σωμανίτιδος τῆς ξενοδοχησάσης τὸν Ἐλισαῖον.
Ἐλισαῖος σοι κλεῖθρα νηδύος λύει,
ᾯ κλεῖθρα Σωμανῖτις ἤνοιξας δρόμου.

Μνήμη τῆς δικαίας Ἰουδίθ, τῆς ἀνελούσης τὸν Ὀλοφέρνην.
Ὃν πᾶς ἀνὴρ ἔφριττε, δεινὸν ὁπλίτην,
Γυνὴ καθεῖλεν, Ἰουδίθ, Ὀλοφέρνην.

Μνήμη τῆς δικαίας Ἐσθήρ, τῆς λυτρωσαμένης τὸν Ἰσραὴλ ἐκ θανάτου.
Ἔσωσεν Ἐσθὴρ ἄνδρας Ἰσραηλίτας,
ᾍδου κυνὴν μέλλοντας ἐνδῦναι πάλαι.

Μνήμη τῆς δικαίας Ἄννης, τῆς μητρὸς Σαμουὴλ τοῦ Προφήτου.
Εὐχῆς τέκνον τεκοῦσα Σαμουὴλ μέγαν,
Νικᾷ Φενάνναν, Ἄννα πολλὴν ἐν τέκνοις.

Μνήμη τῆς δικαίας Σωσάννης.
Kανὼν πρόκειται σωφρονούσαις ἐν βίῳ,
Ὁ τῆς Σωσάννης σωφρονέστατος βίος.

Pίζα του Iεσσαί – αρχές 17ου αι. μ.Χ. – Πρωτάτο, Άγιον Όρος

Κατά την 18η του Δεκεμβρίου, αν τύχει ημέρα Κυριακή ειδάλλως αμέσως μετά απ’ αυτή, «Μνήμην ἄγειν ἐτάχθημεν παρὰ τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, κατὰ γενεαλογίαν, καθὼς ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἱστορικῶς ἠριθμήσατο, ὁμοίως καὶ τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Προφητίδων». Και αυτοί, είναι οι έξης:

Ααρών Προφήτης, Άβελ Δίκαιος, Αβιά Βασιλεύς, Αβιούδ Δίκαιος, Αβραάμ Πατριάρχης, Αδάμ Προπάτωρ, Αζώρ Δίκαιος, Αμιναδάβ Δίκαιος, Αμμών Βασιλεύς, Άννα Προφήτις, Αράμ Δίκαιος, Αρφαξάδ Δίκαιος, Ασά Βασιλεύς, Ασήρ Πατριάρχης, Ασινέθ Δικαία, Άχαζ Βασιλεύς, Αχείμ Δίκαιος, Βενιαμίν Πατριάρχης, Βοόζ Δίκαιος, Γαδ Πατριάρχης, Δαβίδ Προφήτης, Δαν Πατριάρχης, Δανιήλ Προφήτης, Δεβόρρα Δικαία, Έβερ Δίκαιος, Εζεκίας Βασιλεύς, Ελεάζαρ Δίκαιος, Ελιακείμ Δίκαιος, Ελιούδ Δίκαιος, Ενώς Δίκαιος, Ενώχ Δίκαιος, Εσθήρ Δικαία, Εσρώμ Δίκαιος, Εύα προμήτωρ, Ζαβουλών Πατριάρχης, Ζαρά Δίκαιος, Ζοροβάβελ Δίκαιος, Θάρρας Δίκαιος, Ιακώβ Πατριάρχης, Ιακώβ υιός Ματθάν Δίκαιος, Ιάρεδ Δίκαιος, Ιάφεθ Δίκαιος, Ιεσσαί Δίκαιος, Ιεχονίας Βασιλεύς, Ιησούς Ναυή Δίκαιος, Ιούδας Πατριάρχης, Ιουδίθ Δικαία, Ισαάκ Πατριάρχης, Ισάχαρ Πατριάρχης, Ιωάθαμ Βασιλεύς, Ιώβ Δίκαιος, Ιωράμ Βασιλεύς, Ιωσαφάτ Βασιλεύς, Ιωσήφ Πατριάρχης, Ιωσήφ ο Μνήστωρ Δίκαιος, Ιωσίας Βασιλεύς, Καϊνάν υιός Ενώς Δίκαιος, Καϊνάν υιός Αρφαξάδ Δίκαιος, Λάμεχ Δίκαιος, Λεία Δικαία, Λευΐ Πατριάρχης, Μαθουσάλας Δίκαιος, Μαλελεήλ Δίκαιος, Μανασσής Βασιλεύς, Μαρία αδελφή Μωυσέως Δικαία, Ματθάν Δίκαιος, Μελχισεδέκ Δίκαιος, Μωσής Προφήτης, Ναασσών Δίκαιος, Νάθαν Προφήτης, Ναχώρ Δίκαιος, Νεφθαλείμ Πατριάρχης, Νώε Δίκαιος, Οζίας Βασιλεύς, Παίδες τρεις, Ραγάβ Δίκαιος, Ραχήλ Δικαία, Ρεβέκκα Δικαία, Ροβοάμ Βασιλεύς, Ρουβίμ Πατριάρχης, Ρουθ Δικαία, Σαδώκ Δίκαιος, Σάλα Δίκαιος, Σαλαθιήλ Βασιλεύς, Σαλμών Δίκαιος, Σαμουήλ Προφήτης, Σαραφθία Δικαία, Σάρρα Δικαία, Σερούχ Δίκαιος, Σηθ Δίκαιος, Σημ Δίκαιος, Σολομών Προφήτης, Σουμανίτις Δικαία, Συμεών Πατριάρχης, Σωσάννα Δικαία, Φάλεκ Δίκαιος, Φαρές Δίκαιος, Ωβήδ Δίκαιος, Ωρ Προφήτης.

Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’
Μεγάλα τὰ τῆς Πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, οἱ Ἅγιοι τρεῖς Παῖδες ἠγάλλοντο· καὶ ὁ Προφήτης Δανιήλ, λεόντων ποιμήν, ὡς προβάτων ἐδείκνυτο. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. β’.
Χειρόγραφον εἰκόνα μὴ σεβασθέντες, ἀλλ’ ἀγράφῳ οὐσίᾳ θωρακισθέντες, Τρισμακάριοι ἐν τῷ σκάμματι, τοῦ πυρὸς ἐδοξάσθητε, ἐν μέσῳ δὲ φλογὸς ἀνυποστάτου ἱστάμενοι, Θεὸν ἐπεκαλεῖσθε. Τάχυνον ὁ οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος.

Ὁ Οἶκος
Ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα, ἧς πάλαι ἔλαβον πεῖραν Αἰγύπτιοι πολεμοῦντες, καὶ Ἑβραῖοι πολεμούμενοι, μὴ καταλίπῃς ἡμᾶς, καὶ καταπίῃ ἡμᾶς θάνατος· ὁ διψῶν ἡμᾶς, καὶ Σατᾶν ὁ μισῶν ἡμᾶς· ἀλλ’ ἔγγισον ἡμῖν, καὶ φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς ἐφείσω ποτὲ τῶν Παίδων σου, τῶν ἐν Bαβυλῶνι ἀπαύστως ἀνυμνούντων σε, καὶ βληθέντων ὑπὲρ σοῦ εἰς τὴν κάμινον, καὶ ἐκ ταύτης κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον ὁ οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος.

 

 

 

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ

Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ

(σελίδες 609 – 652)

 

Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Ευγενία

 

 

Στεφθεῖσα πρῶτον τοῖς πόνοις Εὐγενία,
Bαφὴν ἐβάψω δευσοποιὸν ἐκ ξίφους.
Τέτλαθι Εὐγενίη ξίφος εἰκάδι ἀμφὶ τετάρτῃ.

Βιογραφία
Η Αγία Ευγενία η Οσιοπαρθενομάρτυς έζησε στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από τη Ρώμη και οι γονείς της ονομάζονταν Φίλιππος και Κλαυδία. Επίσης, είχε και δύο άλλα αδέλφια, τον Αβίτα και το Σέργιο.

Ο πατέρας της διορίστηκε έπαρχος στην Αλεξάνδρεια και πήγε εκεί με όλη του την οικογένεια. Εκεί η Ευγενία σπούδασε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και έμαθε άριστα την ελληνική και ρωμαϊκή φιλολογία. Όταν τελείωσε τις σπουδές της, ψάχνοντας για περισσότερη γνώση πήρε στα χέρια της από μια χριστιανή κόρη τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Όταν τις διάβασε, εντυπωσιάσθηκε πολύ. Εκεί μέσα δεν υπήρχαν θεωρίες και φιλοσοφικές δοξασίες. Οι γραμμές τους ενέπνεαν ζωή και ελπίδα.

Εκείνη την περίοδο, οι γονείς της ήθελαν να τη δώσουν σύζυγο σε κάποιο Ρωμαίο αξιωματούχο, τον Ακυλίνα. Τότε η Ευγενία, αρνούμενη να δεχθεί αυτή την πρόταση των γονέων της, κάποια νύχτα ντύθηκε ανδρικά και έφυγε σε άλλη πόλη. Εκεί κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε χριστιανή και έλαβε συγχρόνως το μοναχικό σχήμα.

Μετά από χρόνια, επέστρεψε στο σπίτι της και η αναγνώριση από τους γονείς της έγινε μέσα σε δάκρυα και ανέκφραστη χαρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός και όλοι στο σπίτι της Ευγενίας δέχθηκαν το χριστιανισμό. Από μίσος τότε οι ειδωλολάτρες τραυμάτισαν θανάσιμα τον πατέρα της. Και όταν η Ευγενία επέστρεψε στη Ρώμη, επειδή δε θυσίαζε στα είδωλα, την αποκεφάλισαν, τερματίζοντας έτσι ένδοξα «τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως» (Α’ προς Τιμόθεον, στ’ 12), μαζί με την επίγεια ζωή της.

Από τον 5ο αιώνα μ.Χ. ο βίος τής Ευγενίας, χάρη στις γραμμές του δόγματος που δανείστηκαν από τη λαϊκή παράδοση, έχει γίνει ευρέως διαδεδομένος σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Στο Μαρτυρολόγιο – Ημερολόγιο, ο Ιερώνυμος (1ος μισό του 5ου αιώνα) σημείωσε ότι η Ευγενία ενταφιασττηκε “στη Ρώμη, στη Λατινική οδό, στο νεκροταφείο των Απρωνιανών”. Οι “ρωμαϊκοί δρόμοι” του 7ου αιώνα ανέφεραν ότι κτίστηκε πάνω στον τάφο της μια βασιλική που ξανακτίστηκε από τους Πάπες Ιωάννη VII (705-707), τον Αδριανό Ι (772-795) και τον Λέοντα ΙΙΙ (795-816) και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Ο τόπος όπου ευρισκόταν το νεκροταφείο του Απρόν και ο τάφος της αγίας δεν μπορούσε να καθιερωθεί.

Ο βίος τής Αγίας Ευγενίας γράφτηκε σε ευρείας κλίμακας γλώσσες, πιθανώς όχι αργότερα από το τέλος τού 5ου αιώνα μ.Χ. στο. (BHL, αρ. 2667). Υπάρχει και τρείς ελληνικές εκδόσεις (BHG, N 607w-607z), οι οποίες χρησίμευσαν ως βάση για τις ιστορίες των συναγωγών και των ανατολικών εκδόσεων Ε: Αρμενική (BHO, Ν 281), Συρίας (BHO, N 282), Αιθιοπίας (BHO, N 283-284 ).
Από τον 8ο αιώνα μ.Χ. υπήρχαν δὐο λατινικές εκδὀσεις, έναν βίο που έγραψε ο Ρουφίνος ο Ακουιλιανός (Ψευδο-Ρουφίνος) (BHL, Ν. 2666). Το κείμενό του είναι κοντά στους τελευταίους Έλληνες συγγραφείς τού μαρτυρίου τής Αγίας Ευγενίας, που παραδοσιακά αποδίδεται στον Συμεών τον Μεταφράστη (10ος αιώνας μ.Χ.). Αυτό δίνει τη δυνατότητα να υποθέσουμε ότι ο Μεταφραστής έχει ήδη επεξεργαστεί στην ελληνική γλώσ-σα μετάφραση λατινική.

Мученичество Святой Евгении.
Фреска в комплексе Печской Патриархии,
Косово, Сербия.
Μαρτύριο Αγίας Ευγενίας.
Τοιχογραφία (Fresco)
στην Πατριαρχική Ιερά Μονή Πεκίου (Πέτς)
Κοσσυφοπέδιο. Σερβία

 

Мучение св. Евгении.
Фреска.1547 г. Афон (Дионисиат). 1547 г.
Тзортзи (Зорзис) Фука.
Μαρτύριο Αγίας Ευγενίας.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά

 

 

 

 

 

 

 

Мучение св. Евгении.
Миниатюра 985 г. Минология Василия II. Константинополь. Ватиканская библиотека. Рим.
Άθληση τής Αγίας Ευγενίας.
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους 985 μ.Χ.
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

 

 

 

 

 

Мучение св. Евгении. (24 декабря)
Менологий на 22 – 25 декабря
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Άθληση τής Αγίας Ευγενίας.
Μηνολόγιο 22 – 25 Δεκεμβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)

Ιερά Λείψανα:

Απότμημα των Ιερων Λειψάνων της Αγίας
ευρίσκεται στη Μονή Μπούρα Μεγαλοπόλεως.

Мощи преподобномученицы Евгении Римской доступны для поклонения в Церкви 12 апостолов (Chiesa dei SS. Dodici Apostoli) в Риме.
Ιερά Λείψανα της Αγίας Ευγενίας
ευρίσκονται στην Εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων στη Ρώμη.

Απότμημα των Ιερων Λειψάνων της Αγίας
ευρίσκεται στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου

(Μετόχιον Αγίας Βαρβάρας) στήν Κύπρο.

Απότμηματα των Ιερών λειψάνων ευρίσκονται

στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στην Άνδρο

και στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Κορωπί Αττική.

мощи прмц.Евгении Римской
церкви св. Петра Но́йбург-ан-дер-Дона́у
Появление большого количества христианских реликвий было совсем не случайным явлением в баварских городах, в том числе и в Нойбурге. Коллекция реликвий возникла в эпоху Контрреформации. Начало ей положил в 1577 г. Баварский герцог Вильгельм V Благочестивый (1548 – 1626), получивший на это благословение Папы Римского Павла IV (1476- 1559). Бавария получала мощи первых христианских святынь в качестве дара непосредственно из Рима.землях.

Απότμημα Ιερών Λειψάνων τής Αγίας Ευγενίας στον Ναό τού Αγίου Πέτρου
στο Νόιμπουργκ αν ντερ Ντονάου
μια μεγάλη περιφερειακή πόλη και η έδρα της περιφερειακής διοίκησης της περιοχής της Άνω Βαυαρίας Neuburg-Schrobenhausen .
Η εμφάνιση ενός μεγάλου αριθμού χριστιανικών λειψάνων δεν ήταν τυχαίο φαινόμενο στις βαυαρικές πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Neuburg. Η συλλογή των λειψάνων προέκυψε στην εποχή της Αντεστραμμένης Μεταρρύθμισης. Αυτό προήλθε όταν το 1577 η βαυαρική Δούκα Βίλχελμ V Πίου (1548-1626), έλαβε την ευλογία του Πάπα Παύλου IV (1476- 1559). Η Βαυαρία έλαβε τα λείψανα των πρώτων χριστιανικών προσκυνημάτων ως δώρο απευθείαςαπό τη Ρώμη.

 

 

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος τῇ ὑμνωδίᾳ, φῶς προσέλαβες θεογνωσίας, Εὐγενία Χριστοῦ καλλιπάρθενε· καὶ ἐν ὁσίων χορείᾳ ἐκλάμψασα, ἀθλητικῶς τὸν ἐχθρὸν ἐθριάμβευσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Минея – Декабрь (фрагмент).
Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Δεκέμβριος (τεμάχιο).
Εἰκόνα στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ.
στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο
τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τὴν τοῦ κόσμου πρόσκαιρον, φυγοῦσα δόξαν, τὸν Χριστὸν ἐπόθησας, τὸ εὐγενές σου τῆς ψυχῆς, ἀδιαλώβητον σῴζουσα, Μάρτυς θεόφρον, Εὐγενία πανεύφημε.

 

 

 

 

 

ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ

 

Άγιος Δημήτριος Ροστόφ
Βίοι των Αγίων
(μετάφραση GOOGLE)

Βίος καί Μαρτύριο της Αγίας Μάρτυρος Ευγενίας

Μνήμη της 24ης Δεκεμβρίου

Στο έβδομο έτος της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Commodus, που διαδέχτηκε το θρόνο μετά τον πατέρα του Μάρκο Αυρήλιο 8672 , διορίστηκε ο κυβερνήτης όλης της Αιγύπτου, ενός γνωστού ευγενή, που ονομάστηκε Φίλιππος.Αφού έλαβε ένα τέτοιο ραντεβού, ο Philippe μετακόμισε με τη σύζυγό του Claudia και με τα παιδιά από τη Ρώμη στην Αλεξάνδρεια. Είχε δύο γιους, τον Αβίβ και τον Σέργιο και τη μοναδική κόρη, Ευγενία, όμορφο πρόσωπο και αγνό πνεύμα, της οποίας η ζωή και η παρούσα αφήγηση προσφέρονται.
Ο Φίλιππος κυβέρνησε την Αίγυπτο σύμφωνα με τους Ρωμαίους νόμους και τα έθιμα των προγόνων του. Μας άρεσε πολύ τους μάγους, τους μάγους και τις συνέχισε με κάθε δυνατό τρόπο. Δεν ήθελε επίσης τους Εβραίους, ακόμη και πριν δεν μπορούσε να ακούσει το εβραϊκό όνομα. Το πιο ευγενικό από όλα, αντιμετώπισε τους χριστιανούς και παρόλο που τον οδήγησε από την Αλεξάνδρεια με βασιλική τάξη, τους επέτρεψε να εγκατασταθούν ειρηνικά και να υπηρετήσουν τον Θεό του στα περίχωρα αυτής της πόλης. Ο Φίλιππος σεβάστηκε τους χριστιανούς για την καθαρότητα της ζωής τους και της σοφίας τους. Ο ίδιος ήταν πρόθυμος να ασχοληθεί με την ελληνική φιλοσοφία, με την οποία ανέστησε την κόρη του Eugene, επιθυμώντας να αποκτήσει καλή γνώση στη φιλοσοφία.Επιπλέον, ο Φίλιππος δίδασκε στον Ευγένιο ελεύθερα και όμορφα τα Λατινικά και τα Ελληνικά. Διαθέτοντας καθαρό μυαλό και επιμέλεια, η Ευγένια διακρίθηκε εύκολα στις επιστήμες. Αυτό που άκουγε ή διάβαζε κάποτε, πάντα θυμόταν σταθερά, διατηρώντας την καρδιά της, όπως είχε αποκοπεί σε ένα χάλκινο διοικητικό συμβούλιο. Ήταν επίσης όμορφο πρόσωπο και λεπτό σώμα, αλλά ακόμα καλύτερο και πιο όμορφο – αγνότητα των σκέψεών της και παρθένο καθαρότητα. Ως εκ τούτου, ένας από τους πιο επιφανείς Ρωμαίους αξιωματούχους Aquilin επιθυμούσε να την προσδώσει στη νύφη στον γιο της Aquilia. Αλλά όταν οι γονείς της την ρώτησαν αν συμφώνησε να παντρευτεί αυτή την ευγενή νεότητα, τότε ο Eugene απάντησε:
– Ένας σύζυγος πρέπει να επιλέξει τον εαυτό του το καλύτερο στη ζωή και όχι την προέλευση, γιατί μαζί του θα πρέπει να ζήσει και όχι με το είδος του.
Επίσης, άλλοι ευγενείς και πλούσιοι νέοι άνδρες ήθελαν να προσληφθούν σε αυτήν, αλλά αρνήθηκε σε όλους, με το πρόσχημα ότι δεν ήταν ευχαριστημένοι με τον τρόπο ζωής τους, αλλά στην πραγματικότητα απέφευγαν τον γάμο λόγω της αγάπης της παρθένου αγνότητας, επειδή η μόνη της επιθυμία και ανησυχία ήταν να παραμείνει στην παρθενία.
Έτσι ένα όμορφο και καθαρό σκάφος προετοιμαζόταν για την αποδοχή της Θείας Ειρήνης και σύντομα η αληθινή πίστη ακολούθησε τις καλές της πράξεις και η Ευγενία ξεκίνησε καθαρά μια καθαρή πηγή ευσέβειας. Η αρχή της μετατροπής της στο Θεό ήταν το ακόλουθο γεγονός. Κατά τύχη ή, καλύτερα να πούμε, με τη Θεία Θέληση, έπρεπε να διαβάσει το βιβλίο των επιστολών του Αγίου Παύλου του Αποστόλου. Με προσοχή την ανάγνωση και την κατανόησή του, ο Ευγένιος έμαθε για την ύπαρξη του ενός αληθινού Θεού, ο οποίος δημιούργησε το σύμπαν: και αμέσως το μυαλό του ήταν διαφωτισμένο, το οποίο ήταν προετοιμασμένο και προετοιμασμένο για την αποδοχή του Αγίου Πνεύματος. Πιστεύει ακράδαντα στον Χριστό με την καρδιά της, αλλά δεν τολμούσε να τον ομολογήσει ανοιχτά με το στόμα της, φοβούμενος την οργή των γονέων της.
Όταν, σύμφωνα με τη διαταγή του Τσάρου, εκδιώχθηκαν οι χριστιανοί από την Αλεξάνδρεια, των οποίων οι διδασκαλίες της Ευγενία ήλπιζαν να ακούσουν, ζήτησε από τους γονείς να πάνε σε ένα από τα πλησιέστερα κτήματα τους, με το πρόσχημα της ανάπαυσης στην αγροτική απομόνωση, στην πραγματικότητα για να εκπληρώσουν την επιθυμία τους . Δεν γνώριζαν την πρόθεση της Ευγενίας, οι γονείς της την άφηναν να πάει στο κτήμα. Η οδήγηση στο άρμα με τους ευνούχους και τους σκλάβους της από το μοναστήρι, που ήταν σε έναν από τους χριστιανικούς οικισμούς, η Ευγενία άκουσε τους μοναχούς να τραγουδούν πίσω από το φράχτη: «Όλοι οι θεοί των παγανιστών δαίμων, ο Κύριος δημιούργησε τους ουρανούς» Ps. 95: 5 ). Ακούγοντας αυτά τα λόγια και ντροπιασμένος από την πατρική παραπληροφόρηση, αναστέναξε από τα βάθη της ψυχής της και είπε στους δύο ευνούχους της, ένας από τους οποίους ονομάστηκε Protom και ο άλλος ήταν ο Iakinf:
“Έχετε μελετήσει αρκετά μαζί μου? μαζί κατανοήσαμε τις διδασκαλίες των φιλοσόφων Σωκράτη, Αριστοτέλη και Πλάτωνα, τα διάσημα στωικά σφάλματα και τη γνώμη του Επίκουρου 8673 και διάβαζαν επίσης και μελέτησαν τα γραπτά άλλων σοφιστών και ποιητών. Βέβαια, καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά είναι μύθοι που δεν έχουν τίποτα μαζί τους, εκτός από ίσως μια παραπλανητική αλήθεια για πολλούς.Δεν είναι επίσης άγνωστο για εμάς, καθώς οι Έλληνες διαθέτουν την σοφία τους, μερικοί από αυτούς αποδεικνύουν με κάθε τρόπο ότι δεν υπάρχει Θεός, και άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλοί θεοί, και ορισμένοι θεοί θεωρούνται μεγάλοι και άλλοι είναι μικρότεροι. Οι χριστιανοί, όμως, κατακτούν όλους τους με μία λέξη, λέγοντας: “Όλοι οι θεοί των παγανιστών δαίμων” ( Ps. 95: 5 ), επειδή η πίστη σε αυτούς τους ειδωλολατρικούς θεούς είναι μια πραγματική τρέλα και οδηγεί σε απώλεια. Και η διδασκαλία των χριστιανών: “Ο Κύριος δημιούργησε τους ουρανούς” ( Ps. 95: 5 ) – αναγνωρίζει ανοιχτά τον Ένα Θεό και μας δίνει γνώση για τον καθολικό μας Κύριο. Σύμφωνα με αυτό, ο Απόστολος Παύλος τους διδάσκει επίσης, του οποίου η γραφή, η οποία αποδεικνύει την ύπαρξη του ενός Θεού, διάβασα χθες και την τρίτη ημέρα. Και πιστεύω στα λόγια αυτού του αποστόλου, πολύ σαφή και άξια εμπιστοσύνης, διότι βασίζουν την πίστη στις πράξεις. Ο απόστολος με τα γράμματα του υποδεικνύει σαφώς το δρόμο προς τη σωτηρία και εσείς, αν το επιθυμείτε, μπορεί να ακολουθήσει την κατεύθυνση του. Δεν θα είμαι πλέον ονομάζεται ερωμένη σας, αλλά αδελφή και συνάδελφος, γιατί έχουμε έναν κοινό Λόρδο και τον Πατέρα – Θεό. Ας είμαστε ομόφωνα και ομόφωνα ως αδέρφια και μαζί θα αποφασίσουμε να απευθυνθούμε στον Χριστό. Άκουσα ότι ο χριστιανός επίσκοπος Ελισός έχτισε εδώ ένα μοναστήρι, όπου οι μοναχοί συνεχώς εγκωμιάζουν τον Θεό με ύμνους την ημέρα και τη νύχτα. Ο επίσκοπος ανέθεσε το μοναστήρι σε έναν ορισμένο πρεσβύτερο Θεόδωρο, του οποίου τα θαυμαστά πράγματα λένε ότι δίνει την φώτιση στους τυφλούς με την προσευχή του, εκτοξεύει τους δαίμονες και θεραπεύει όλες τις ασθένειες με ένα από τα λόγια του.Λένε επίσης ότι οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να εισέλθουν σε αυτό το μοναστήρι σε κάθε περίπτωση. Γι ‘αυτό, κόψτε τα μαλλιά μου, βάλτε τα στο ρούχα μου και παίρνετε εκεί τη νύχτα. Θα διορίσουμε την επιστροφή μας στην πόλη αργά το βράδυ, όλοι οι δούλοι τους αφήσουν να προχωρήσουν στο άρμα και εσείς οι δύο είστε πίσω. Θα κατέβω ήσυχα από το άρμα και θα κρυφτούμε κρυφά από όλους, το άρμα θα επιστρέψει στο σπίτι του κενό και θα πάμε στους υπηρέτες του Θεού.
Τέτοια λόγια της Ευγενίας, καθώς και η πρόθεσή της, έπεσαν στην καρδιά και των δύο ευνούχων, και όταν ήρθε η νύχτα, ενήργησαν, όπως είχε συμφωνηθεί προηγουμένως. Αργά το βράδυ στο δρόμο της επιστροφής στην πόλη, άφησαν κρυφά τον Ευγενή από το άρμα, οπότε κανείς από τους σκλάβους δεν το παρατήρησε, έκρυψε, την ντύθηκε με ανδρικά ρούχα, έκοψε τα κοριτσίστικα μαλλιά και κατευθύνθηκε προς τη μονή. Πριν φθάσουν στο μοναστήρι, είδαν την προσέγγιση του ευλογημένου Ηλία, επίσκοπος της Ηλιόπολης 8674 . Στην Αίγυπτο, ήταν τόσο συνηθισμένο ότι όταν ο επίσκοπος περπατούσε γύρω από τα μοναστήρια και τις εκκλησίες, οι άνθρωποι τον συνόδευαν με ύμνους. Έτσι εδώ, με τον επίσκοπο Eli, μπροστά και πίσω του, υπήρχαν περίπου δέκα χιλιάδες σύζυγοι τραγουδώντας και φωνάζοντας:
– «Η πορεία των δίκαιων είναι ευθεία, Εξισώστε την πορεία των ευσεβών» (Είναι. 26: 7 ).
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η Ευγενία είπε στους φίλους της:
– Κατανοήστε τη σημασία αυτών των στίχων και παρατηρήστε πως όλα τα λόγια τους ταιριάζουν. Όταν μιλήσαμε για τον Αληθινό Θεό, ακούσαμε το τραγούδι: «Όλοι οι θεοί των λαών είναι δαίμονες, ο Κύριος δημιούργησε τους ουρανούς» ( Ps. 95: 5 ). Τώρα, όταν ξεκινήσαμε ένα ταξίδι που θέλουμε να έρθουμε στον Χριστό, απομακρύνοντας από την ειδωλολατρία, εδώ είναι μερικές χιλιάδες άνθρωποι, συναντώντας μας, τραγουδώντας ομόφωνα: «Η πορεία των δίκαιων είναι ευθεία, Εξισώνετε την πορεία των ευσεβών» ( Είναι. 26: 7 ). Και μου φαίνεται ότι αυτό δεν συνέβη τυχαία, αλλά με τη Θεία Θέληση. Ας δούμε πού πηγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι και αν στο ίδιο μοναστήρι, όπου πηγαίνουμε, θα τους ενώσουμε και θα πάμε μαζί, σαν τους φίλους τους.
Έχοντας προσχωρήσει στους ανθρώπους που περπάτησαν με το τραγούδι, ρώτησαν ένα άτομο κατά μήκος του δρόμου:
«Ποιος είναι αυτός ο γέρος που βόλτες σε ένα κώλο στη μέση των ανθρώπων γύρω του;”
Και άκουγαν ως απάντηση ότι επρόκειτο για τον Επίσκοπο Ηλία, έναν χριστιανό από τη νεολαία του, που είχε μεγαλώσει σε ένα μοναστήρι. Όταν έστειλε ακόμα ένα αγόρι για να φέρει φωτιά από έναν γείτονα, έφερε κάρβουνα στο πεδίο των ρούχων του και τα ρούχα του δεν έκαψαν: ήταν τόσο ευχαριστημένος με τον Θεό ως παιδί.
«Πριν από λίγες μέρες», συνέχισε, «εμφανίστηκαν στα τοπικά μέρη ένας συγκεκριμένος μάγος, ονομάστηκε Ζαρίος, ο οποίος παρασύρει τους ανθρώπους με διαφορετικά κόλπα και γοητεία: κάλεσε τον επίσκοπο Ηλία έναν εξαπατητή, ο ίδιος είπε ότι είναι καλός μέντορας, αποστέλλεται στους ανθρώπους από τον Χριστό . Και τόσοι πολλοί Χριστιανοί συγκεντρώθηκαν και ήρθαν στον πατέρα μας, τον οποίο βλέπατε και είπατε: ακούμε τον Ζάρυρο ισχυριζόμενος ότι τον στέλνει ο Χριστός, ως εκ τούτου, είτε να τον δεχτεί σε κοινωνία με τον εαυτό του ή, αν τα λόγια του είναι ψευδή, να τον απορρίψει, και θα ακολουθήσουμε όσους από εσάς θα βγείτε νικητές από έναν προφορικό αγώνα. Ο ιερός επίσκοπος του Ηλία συμφώνησε σε μια διαμάχη με τη Ζαρία: ελπίζει για τον Χριστό, καθώς ο Ζάριος βρισκόταν στους δαίμονες του. Μια ημέρα διορίστηκε για τη διαμάχη και ένα μέρος προετοιμάστηκε στη μέση του Ηλιόπολης. Ο Μαγός εμφανίστηκε με τις μαγικές γοητείες του, ο επίσκοπος ήρθε με εμπνευσμένα λόγια και, αφού ευλόγησε τον λαό, είπε: «Σήμερα θα γνωρίσεις το Πνεύμα του Θεού, έρχονται στη σάρκα από τον Θεό» ( 1 Ιωάννης 4: 2 ). Στρέφοντας στη Ζαρία, άρχισε μαζί του έναν μεγάλο προφορικό αγώνα. Αλλά ο Μάγος ήταν έμπειρος στην δόξα, υπερήφανος και αδιάφορος στην ομιλία. προσπάθησε να κατακτηθεί όχι από τη δύναμη της αλήθειας, αλλά από την αποτρόπαια λέξη. Ως εκ τούτου, ένας ευγενικός και ευγενικός επίσκοπος δεν μπορούσε να διαμαρτυρηθεί μαζί του και ο λαός πένθιζε ότι ο Ζάρυα εξόργισε τον επίσκοπο στον αγώνα. Έχοντας παρατηρήσει αυτό, ο Ηλίας ζήτησε να υποχωρήσει ο ενθουσιασμός και να πει στους ανθρώπους: Από εμάς εξαρτάται τώρα να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του Αποστόλου Παύλου, τις οποίες δίνει ο μαθητής του στον Τιμόθεο: «Μην εισέλθετε σε διαμάχη, που δεν κάνει τίποτα προς όφελος, αλλά στην αναστάτωση των ακροατών» 2 Tim. 2:14 ).Αλλά ότι κάποιος δεν πιστεύει ότι φέρνουμε αυτή τη μαρτυρία του αποστόλου να μην βρούμε την αλήθεια, αλλά από φόβο – αφήστε την φωτιά να φωτιστεί στην πόλη και και οι δύο πηγαίνουμε στη φωτιά και ποιος από εμάς δεν καίνε θα είναι ο αληθινός αγγελιοφόρος του Χριστού. Αυτή η πρόταση ήταν στην καρδιά όλων των ανθρώπων, πυροδότησε αμέσως μια μεγάλη φωτιά. Ο επίσκοπος άρχισε να καλέσει τον μάγο στη φλόγα, αλλά απάντησε: πηγαίνετε πρώτα στην πυρκαγιά, δεδομένου ότι δώσατε αυτή τη δοκιμασία. Έχοντας εκλείψει τον εαυτό του με το σημάδι του σταυρού και σηκώνοντας τα χέρια του στον ουρανό, ο επίσκοπος μπήκε στη μέση της φωτιάς και στάθηκε εκεί για μισή περίπου ώρα, περιτριγυρισμένη από μια μεγάλη φλόγα, αλλά καθόλου καμένη από αυτήν: η φωτιά δεν έφτανε ούτε στα μαλλιά ούτε στα ρούχα του. Κάλεσε και Ζάρια να εισέλθει στη φωτιά, αλλά αυτός, φοβισμένος, προσπάθησε να δραπετεύσει. Τότε οι άνθρωποι τον κατέλαβαν και τον έριξαν βίαια στη φωτιά. Οι Μάγοι αμέσως άρχισαν να καίγονται και θα έκαψαν εντελώς αν ο ιερός επίσκοπος Ηλίας δεν τον είχε παραδώσει από τη φωτιά του μισού καμένου, αλλά ακόμα ζωντανός. Μετά από αυτό, ο μάγος εξοντωθήκαμε με ντροπή από τα σύνορα του Ηλιόπολης. Και ο επίσκοπος που βλέπετε, οπουδήποτε πηγαίνει, συνοδεύει τους ανθρώπους παντού με θεϊκό τραγούδι.
Ακούγοντας αυτή την ιστορία, η Ευλογημένη Ευγενία ήταν ευχαριστημένη από το πνεύμα, έκπληκτος, πήρε μια βαθιά αναπνοή και τελικά άρχισε με ζήλο να ζητήσει από τον σύζυγο που μιλούσε μαζί της (το όνομά της ήταν ο Ευτροπίος):
«Σας παρακαλώ, κύριέ μου, να διακηρύξετε στον ιερό επίσκοπο για μας που θέλει να γυρίσει από τα είδωλα στον Χριστό». Εμείς αδελφοί και με κοινή συναίνεση αποφασίσαμε να γίνουμε Χριστιανοί και να μείνουμε μαζί σε αυτό το μοναστήρι, που ποτέ δεν χωρίζονταν μεταξύ τους.
“Μείνετε σιωπηλοί γι ‘αυτό τώρα”, απάντησε ο σύζυγος, “μέχρι να εισέλθει ο επίσκοπος στο μοναστήρι και να ξεκουραστεί λίγο από το μονοπάτι και όταν ο χρόνος είναι βολικός, θα σας πω, σύμφωνα με την επιθυμία σας, για σας”.
Όταν πλησίασαν το μοναστήρι, οι μοναχοί βγήκαν για να συναντήσουν τον επίσκοπο και τραγουδούσαν: «Έχουμε λάβει, Θεέ, το έλεός σου ανάμεσα στον λαό σου» . ( Ps. 47:10 ).
Μαζί με τον επίσκοπο και τον λαό, η Ευγενία εισήλθε στο μοναστήρι, μοιάζοντας με έναν νεαρό άνδρα με τα ρούχα και τα κοντά μαλλιά της και τους ευνούχους της. Έχοντας εκτελέσει θεία υπηρεσία στην εκκλησία και έχοντας στηρίξει ένα μικρό φαγητό τη δέκατη ώρα το βράδυ, όπως έθιξε οι γείτονες, ο Άγιος Ηλίας ξαπλώνει από το έργο του και είδε σε ένα όνειρο το ακόλουθο όραμα: ορισμένοι άνδρες φορούσαν χέρια και, όπως ο Θεός, λατρεύουν ένα γυναικείο άγαλμα παρόμοιο με μία από τις ελληνικές θεές. Ήταν δύσκολο να δεις τον επίσκοπο καθώς οι άνθρωποι μπαίνουν στον πειρασμό, πέφτουν στην ειδωλολατρία, και είπε, γυρίζοντας στη θεά μεταξύ τους:
– Είναι κατάλληλη για σας, τη δημιουργία του Θεού, να σεβαστείτε από τους ανθρώπους για τον Θεό και να δεχτείτε από αυτούς μια λατρεία που ταιριάζει σε έναν Θεό;
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η θεά άφησε αμέσως τους λατρευμένους συζύγους και ακολούθησε τον επίσκοπο, λέγοντας:
«Δεν θα σε εγκαταλείψω και δεν θα απομακρυνθώ από εσένα μέχρι να με οδηγήσεις στον Δημιουργό και στον Δημιουργό Μου και δεν θα με παραδώσεις σε Αυτόν».
Αυξάνοντας από τον ύπνο, ο επίσκοπος αντικατοπτρίζεται σε αυτό το όραμα.Τότε ο Ευτροπίος μπήκε και είπε:
– Κύριε! Τρεις νεαροί άνδρες, αδέρφια, εγκαταλείποντας ομόφωνα ομόφωνα και επιθυμώντας να μετρηθούν ως υπάλληλοι του Χριστού σε αυτό το μοναστήρι, μπήκαν σήμερα μετά από εσάς στο μοναστήρι και με δάκρυα με ικετεύουν να τους πω για το ιερό σας γι ‘αυτούς.
Ο επίσκοπος αναφώνησε με μεγάλη χαρά:
«Σας ευχαριστώ, Κύριε Ιησού Χριστό, που μου επέτρεψε τώρα να ακούσω ένα τόσο χαρούμενο μήνυμα!»
Και μου έδωσε εντολή να καλέσω αμέσως για μένα αυτούς τους τρεις νέους.Όταν μπήκαν μόνοι τους και εμφανίστηκαν ενώπιον του επισκόπου, ο άγιος είπε πρώτα μια προσευχή και στη συνέχεια άρχισε με πατρική και αγάπη τρόπο να μιλήσει με τον Ευγένιο, ρωτώντας για τα ονόματα, την προέλευση και την πατρίδα τους. Σε μια αμηχανία ενός κοριτσιού, ο Ευγένιος απάντησε ταπεινά:
«Ερχόμαστε από τη λαμπρή πόλη της Ρώμης και η πατρίδα μας είναι η Ρώμη».Είμαστε αδερφοί στη σάρκα. Το όνομα του πρώτου από εμάς είναι ο Πρωτ, το άλλο είναι ο Iakinf, εγώ ο ίδιος ονομάζεται Eugene.
Την κοιτάζει απαλά, ο Μητροπολίτης Eli είπε:
– Σας καλώ σωστά την Ευγενία, την Ευενία ! Το όνομά σας 8675 συμφωνεί με το πνεύμα σας, γιατί έχετε μια ευγενή, θαρραλέα ψυχή και από κάθε άποψη είστε σύζυγος. Κρατήστε την απόφασή σας σταθερά στο μυαλό σας, ξεπεράστε τη γυναικεία φύση σας και ωριμάστε και καθιερώστε τον Χριστό, για χάρη της οποίας εσείς, σαν σύζυγος, μιμείτε τον σύζυγό σας, αλλάζοντας την γυναικεία εικόνα και το όνομα από την αγάπη για τον Θεό. Σας το λέω χωρίς να σας εκθέσω, μη κατηγορώντας τη γυναικεία φύση σας και μη θέλοντας να σας αποσπάσω την προσοχή σας από την πρόθεσή σας, αλλά να ξέρετε τι σας έχει φροντίσει ο Θεός , που μου αποκάλυψε όλα όσα σας ανήκουν χωρίς να κρύβετε τίποτα: , και πώς θα έρθεις σε μένα και ποιος άλλος θα έρθει μαζί σου σε μένα. Έτσι λοιπόν, Ευγενία, προσπαθήστε να μην εμφανίζετε λιγότερο θαρραλέο πνεύμα από το είδος σας: γιατί αυτό μου έδειξε ο Κύριος μου ότι ετοιμάσατε γι ‘αυτόν ένα καθαρό σκάφος από τον εαυτό σας, διατηρώντας εσκεμμένα την παρθενία σας και απορρίπτοντας τους πειρασμούς της γήινης ζωής.
Όσον αφορά το Prote και το Iakinfu, ο άγιος είπε:
– Είστε σκλάβοι με το όνομα, αλλά είστε ελεύθεροι στο πνεύμα, επειδή το πνεύμα σας δεν είναι υποδουλωμένο από κάτι γήινο. Επομένως, όχι εγώ, αλλά οίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός σας λέει: «Δεν σας καλώ πλέον σκλάβους, αλλά φίλους» ( Ιωάννης 15: 15 ). Ευλογημένοι είσαι για χάρη της ελευθερίας σου, αλλά ακόμα πιο ευλογημένος για την υποτροφία σου και την ενότητά σου με τον Χριστό: γιατί συμφωνήσατε ομόφωνα να αναλάβετε το ζυγό του και δεν απέτρεψε τουλάχιστον την ευγενία στην πρόθεσή της, αλλά με την καύση της με το πνεύμα και την επιθυμία να υπηρετήσει τον Κύριο. Και όταν αυτή αφήνει αυτή τη ζωή, τότε, μαζί με αυτήν, θα λάβετε από τον Κύριο τα ίδια κορώνα και ανταμοιβές όπως αυτή.
Κανείς δεν ήταν παρών κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης με τον Ευγένιο και τους ευνούχους με τον επίσκοπο. Ο Eugene Eli διέταξε να παραμείνει στα ανδρικά ρούχα, επειδή κανείς δεν γνώριζε το μυστικό της. Και αυτή, μαζί με τους ευνούχους, δεν είχε αφήσει το μοναστήρι πριν ο επίσκοπος τους βαφτίσει όλους και τους κατέταξε ως μοναχοί.
Τώρα θα ανακαλύψουμε τι συνέβη από τότε που ο άγιος, μαζί με τους Prothe και Iakinf, κατέβηκε κρυφά από το άρμα και πώς οι γονείς του έρωναν γι ‘αυτήν.
Το αμάξωμα άδειο συνέχισε το δρόμο του και έφτασε ήδη στο σπίτι, και οι σκλάβοι ήταν όλοι μπροστά της, αγνοώντας τι συνέβη. Οι υπάλληλοι του σπιτιού βγήκαν με λάμπες για να συναντήσουν τον Eugene. Πλησιάζοντας στο άρμα, το βρήκαν άδειο και δεν είδαν την ερωμένη τους, είχαν μεγάλη δυσκολία. Ο πατέρας της, η μητέρα, οι αδελφοί και όλοι οι υπηρέτες ήταν ντροπιασμένοι και ακούγονταν παντού κραυγές, κραυγές, λύπης και έντονο κλάμα.Πραγματοποιήθηκαν όλες οι έρευνες της πόλης και οι άνθρωποι της Αλεξάνδρειας αναρωτήθηκαν για το τι είχε γίνει με την κόρη του ηγεμόνα. Πολλοί σκλάβοι στάλθηκαν παντού για να βρουν τον Ευγένιο. Περίφησαν όχι μόνο ολόκληρη την πόλη αλλά ολόκληρη την χώρα της Αιγύπτου και κανείς δεν κλήθηκε να αμφισβητήσει στην πορεία και στα σπίτια: εμπόρους, αγρότες και προσκυνητές, αλλά πουθενά δεν μπορούσαν να ακούσουν τίποτα για το πολύτιμο μαργαριτάρι που το Χέρι του Υψίστου διατηρούσε για το διάστημα στο θησαυροφυλάκιο .
Οι γονείς φώναζαν μέρα και νύχτα για τον Ευγενή και απαράδεκτα λυπημένοι, συχνά καλώντας το όνομά της, σχίζοντας τα πρόσωπά τους, σπάζοντας στάχτη στο κεφάλι και πέφτοντας στο έδαφος από την εξάντληση και τη θλίψη.
“Ευγενία, αγαπητή κόρη μας,” φώναξαν, “το φως μας, από πού έχετε κρυφτεί από τα μάτια μας;” Η παρηγοριά μας, πού κρυβόσασταν; Ελπίζουμε, είστε πραγματικά νεκρός;
Και οι γονείς φώναζαν για την κόρη τους, οι αδελφοί φώναζαν για την αδελφή τους, οι σκλάβοι και οι δούλοι ρίχνουν δάκρυα για την ερωμένη τους. Όλοι οι πολίτες εξέφρασαν επίσης τη λύπη του για τον Ευγένιο και συμπάσχυσαν με τη θλίψη του ηγεμόνα, ως ευγενικό κύριό του και κυβερνήτη. Τότε άρχισαν να ρωτούν τους μάγους και τους μάγους και να φέρνουν πολυάριθμες θυσίες στα είδωλα, ελπίζοντας ότι κάποιος θεός δεν θα ανακοίνωνε το νεκρό κορίτσι. Αλλά δεν μπορούσαν να μάθουν τίποτα από αυτούς ούτε. Οι μάγοι και οι μάγοι ήταν σιωπηλοί, παραπλανητικοί και άγνοια, είδωλα, αδυσώπητοι. Τέλος, ένας από τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας εφευρέθηκε ένας μύθος για την παρηγοριά του ηγεμόνα, δηλαδή ισχυριζόταν ότι ήταν ανοιχτοί, σαν οι θεοί αγαπούσαν την ομορφιά του Ευγένιου, την απήγαγαν στον ουρανό και υπολογίζονταν στον εαυτό της. Ο θλιβερός πατέρας πίστευε αυτόν τον μύθο, ήταν λίγο παρηγορημένος από τη θλίψη και με δυσκολία άλλαξε τη κραυγή του για χαρά. Αμέσως διέταξε να χύσει από χρυσό ένα είδωλο παρόμοιο με την αγαπημένη του κόρη, τον έβαλε σε περίοπτη θέση στην Αλεξάνδρεια και άρχισε να τιμά το λαό δημοσίως με την Ευγενία ως νέα θεά με νέες εκδηλώσεις και προσφορά πολυάριθμων θυσιών. Και αυτό σκέφτηκε να ανακουφίζει τη θλίψη του. Ωστόσο, η μητέρα της Ευγενίας Κλαύδιου και των αδελφών Avit και Sergius, δεν πίστευαν στον μύθο και συνέχιζαν αδιάκοπα και χωρίς να φωνάζουν για τον Eugene.
Εν τω μεταξύ, μια ευλογημένη κοπέλα, που κρύβεται κάτω από αντρικά ρούχα και ένα όνομα και θεωρούσε έναν άνθρωπο με σκληρό τρόπο ζωής, ζούσε στο μοναστήρι που αναφέρθηκε παραπάνω, περνώντας επιμελώς τη μοναστική υπακοή και υπηρετώντας τον Θεό. Έτσι πέτυχε στη Θεία διδασκαλία ότι σε δύο χρόνια γνώριζε ήδη από την καρδιά της όλη την Αγία Γραφή : με την ειρήνη η ψυχή της ήταν τόσο γεμάτη που όλοι τη σεβάστηκαν για έναν από τους αγγέλους. Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει για τη θηλυκή της φύση, την οποία η εξουσία του Χριστού και η άψογη παρθενία κρυμμένα, και έφερε στην έκπληξή της τη ζωή της και τους τέλειους συζύγους της. Η ομιλία της ήταν ταπεινή, φιλόξενη, πεντανόστιμη και λακωνική, γεμάτη από φόβο του Θεού και οικοδόμηση. Κανείς δεν ήρθε μπροστά της στην υπηρεσία της εκκλησίας και κανείς δεν έφυγε μετά από αυτήν. Σε όλα τα χρήματα και την οικοδόμηση: παρηγορούσε τη θλίψη, χαρούμενη με τη χαρά. ο οποίος παραδόθηκε σε οργή και θυμό, με μια λέξη. Το είδος της ταπεινής ζωής της ενήργησε τόσο με την περήφανη αυτή που αμέσως υποτάχτηκε την υπερηφάνειά του και έκανε ευγενική.
Μετά από λίγο, έλαβε από τον Θεό δώρο θαύματος. Όταν επισκέφθηκε κάποιον ασθενή, αμέσως μετά την έλευση της κυνηγούσε την ασθένεια και έδινε στον ασθενή πλήρη υγεία. Δύο από τους ευνούχους της – οι Prot και Iakinf παρέμειναν μαζί της επίμονα και ήταν μιμητές της ζωής της, των πιστών της σκλάβων και φίλων της.
Τρία χρόνια αργότερα, με την ομιλία του προς τον Θεό, ο αιγύπτιος του μοναστηριού πέθανε και οι συγκεντρωμένοι αδελφοί άρχισαν ομόφωνα να προσεύχονται ευλογημένα για να είναι ο ηγούμενος τους: δεν γνώριζαν αυτό το μυστικό που προστατεύει ο Θεός ότι η Ευγενία τους δεν ήταν σύζυγος, αλλά η σύζυγός του. Την έβλεπαν η σοφή, αμόλυντη και Θεο-ευχάριστη ζωή, ασύγκριτα ανώτερη από τη ζωή όλων των νησίδων αυτού του μοναστηριού, και έτσι προσευχήθηκαν και την παρότρυναν να αποδεχθεί τους ανωτέρους τους πάνω τους. Αφενός, φοβούμενος ότι, ως γυναίκα, είναι άσεμνο και παράνομο για να διαχειριστεί τον σύζυγό της, από την άλλη πλευρά, ντρεπόμενος να εξαπατήσει και να απορρίψει την επιμελή προσευχή πολλών έντιμων μοναχών, ο άγιος τους είπε:
«Προσεύχομαι, αδελφοί, να φέρετε εδώ το ιερό ευαγγέλιο».
Και όταν το έφερε, συνέχισε:
– Είναι κατάλληλο για τους Χριστιανούς να επιλέξουν πρώτα και κύρια να ρωτήσουν τον ίδιο τον Κύριο Χριστό. Ας δούμε τι θα μας διατάξει ο Χριστός σε αυτό το θέμα και θα υπακούσει το θέλημά Του.
Όταν, παρουσία όλων των αδελφών, το ευαγγέλιο άνοιξε, βρήκαν τα εξής λόγια: «Όποιος θέλει να είναι μεγάλος μεταξύ σας, ας είναι δούλος σου. και όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ σας, ας είναι δικός σου δούλος ” ( Mt. 20: 26-27 ).
Με την ανάγνωση αυτών των λέξεων, ο άγιος κήρυξε:
«Εχω υπακούσει την εντολή του Χριστού και το αίτημά σου». Ας είμαι ο δούλος και ο σκλάβος της αγάπης σας.
Και όλοι ήταν ευχαριστημένοι με τη συγκατάθεσή της. Και ο φανταστικός Ευγένιος, στην πραγματικότητα, η Ευγενία, ήταν στην πραγματικότητα η αδελφή του μοναστηριού και έγινε για πάντα ένας αιχμάλωτος και ένας σκλάβος, εργάστηκε όλη την ώρα για όλη την αδελφότητα, μεταφέροντας νερό, κόβοντας ξύλο, καθαρίζοντας όλα τα κελιά και εξυπηρετώντας όλους με μεγάλη ζήλο. Για την παραμονή της, ο Eugene επέλεξε την κυψέλη του τερματοφύλακα, έτσι ώστε η ανωτερότητα των κυττάρων να μην εμφανίζεται πάνω από τα άλλα. Εργάζοντας σε μοναστικές υποθέσεις, δεν έχασε ποτέ τον συνηθισμένο κανόνα της εκκλησίας, δηλ. ωρών, ωρών (και σε ειδικές ημέρες της Λειτουργίας) και εσπερίδων. Και φάνηκε μάταια ότι έχασε την ώρα της, στην οποία δεν θα έδινε έπαινο στον Θεό, και παρακολούθησε προσεκτικά ότι ακόμα και η ώρα δεν πέρασε χωρίς την ευχαριστία του Θεού. Έχει μια δουλειά στα χέρια της και μια συνεχή προσευχή στο στόμα της. Και πήρε τη δύναμη πάνω από τα ακάθαρτα πνεύματα για να τα οδηγήσει έξω από τους ανθρώπους, και της δόθηκε η χάρη για να δημιουργήσει άλλα θαύματα, να πει λεπτομερώς για το ποια ώρα δεν θα είναι αρκετή. Αλλά ας σας πούμε πώς ξεκίνησε η δίωξη του αγίου, αλλά και την άλλη εποχή και το τέλος της ζωής και του πόνου της.
Υπήρχε μια γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, που ονομάζεται Melanfia, πλούσια σε ακίνητα, αλλά κακή στην καλή πράξη. Πήρε πυρετό και υπέφερε για περισσότερο από ένα χρόνο. Η περιουσία της ήταν κοντά στο μοναστήρι, όπου ζούσε ο Ευγένιος. Ακούγοντας σε ένα σημείο ότι ο μοναχός, ονομάζεται Ευγένιος, θεραπεύει όλες τις ασθένειες, πήγε βιαστικά σε αυτόν και προσευχόταν να την θεραπεύσει από την ασθένεια. Λυπημένος πάνω της, ο Ευγένιος την χρίστηκε με ιερό λάδι και έκλεισε αμέσως ό, τι ήταν μέσα της βλαβερό, προκαλώντας την ασθένειά της και, αφού ανέκτησε, επέστρεψε στο κτήμα της με τα πόδια. Μετά από λίγη ώρα, προετοίμασε τρία αγγεία από καθαρό ασήμι και, γεμίζοντας τα με χρήματα, έστειλε στον αδημοσίευτο γιατρό τους για χάρη της θεραπείας που έλαβαν. Όμως ο Ευγένιος δεν δέχτηκε το δώρο και την έστειλε πίσω σε αυτήν, λέγοντας:
– Εμείς αφθονούν και αφθονούν σε όλες τις ευλογίες του Θεού μας. Σας συμβουλεύω, αγαπητή αγαπημένη Melanfy, να τα δώσετε όλα στους φτωχούς και τους φτωχούς.
Βλέποντας τα δώρα τους που επιστράφηκαν, η Melanfia ήταν πολύ λυπηρή.Φτάνοντας στο μοναστήρι, με τον οποίο μόνο παρακαλούσε και με ποια αιτήματα ώθησε τον Ευγένιο να μην παραιτηθεί από τα δώρα που είχε φέρει! Τέλος, δυσκολευόταν να ικετεύσει τον πρύτανη Eugene, ότι διέταξε να μεταφερθούν τα πλοία στην εκκλησία του ναού, όπου φυλάσσονταν τα πράγματα για το υπουργείο εκκλησίας.
Από τότε, η Melanfia επισκέφθηκε συχνά τον Ευγένιο και είχε έντονη αγάπη γι ‘αυτόν, μη γνωρίζοντας ότι κάτω από τα ρούχα του ανθρώπου και το όνομα κρύβει μια γυναίκα. Βλέποντας τον τόσο νέους και όμορφους, η Melanfia δεν πίστευε ότι μια τέτοια νεολαία μπορούσε πάντα να ζει καθαρά, άρχισε να αποδίδει την επούλωσή της όχι στην αγιότητα αλλά στην ιατρική της ικανότητα. Και τώρα, από μέρα σε μέρα, άρχισε να αναδύεται με μια μεγαλύτερη και μεγαλύτερη επιθυμία να εισέλθει σε μια σαρκική σχέση μαζί του και αναζητούσε μόνο έναν κατάλληλο χρόνο και τόπο για να εκπληρώσει την επιθυμία της. Και έπειτα μια μέρα, ενώ στην περιουσία του κοντά στο μοναστήρι, η Μελάνφια, μαίνεται με ακάθαρτη σφοδρή επιθυμία για τους νέους μαύρους μαλλιάς, προσποιήθηκε ότι ήταν άρρωστος και έστειλε σε τον ένα αίτημα να την επισκεφτεί μόνη της και να την βοηθήσει, για πρώτη φορά.
Ερχόμενος σε αυτήν, ο ευλογημένος Ευγένιος κάθισε μπροστά στο κρεβάτι της Μελάνφιας, που δεν υποφέρει από ασθένεια, αλλά από σαρκική επιθυμία.Κοιτάζοντας το πρόσωπο της Ευγενίας, η Melanfia δεν μπόρεσε να κρύψει την πυρκαγιά που είχε παραμείνει και καεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Άνοιξε το ξεφτισμένο στόμα της και άρχισε μια δαιμόνιο, παρασύροντάς την και τραβώντας την προς την αμαρτία, καθώς κάποτε ο Αιγύπτιος, σύζυγος της Πενθεφίας, μετέφερε τον Ιωσήφ Γεν. 39: 7-20 ).
“Είμαι αγκαλιασμένος από μια ανυπόφορη επιθυμία και αγάπη για σας”, είπε, “και το πνεύμα μου δεν μπορεί να ξεκουραστεί μέχρις ότου συμφωνήσετε να γίνετε κυρίαρχος σε όλη την περιουσία μου, και για μένα σύζυγος.” Γιατί μάταια καταστρέψτε τον εαυτό σας με περιττή αποχή και καταστρέψτε αυτοπεριοριστικά τη φτώχεια και χρειάζεστε τις ημέρες της νεολαίας σας, εξαντλώντας τόσο πολύ το σώμα και στεγνώνοντας την ομορφιά του προσώπου; Εδώ είναι τεράστιες εκτάσεις, εδώ είναι πολλά χρυσά και ασήμι, πολύτιμοι λίθοι και ακριβά ρούχα, ένας μεγάλος αριθμός σκλάβων και σκλάβων! Τέλος, με βλέπετε, ένας νέος όμορφος χήρος μόνο φέτος, εκτός από άτεκνος, έτσι ώστε να μην υπάρχει κληρονόμος στον πλούτο μου. Κληρονομήστε τους και γίνετε κύριος και κύριος.
Όλα αυτά και πολλά άλλα είπαν η Melanfia, αιχμαλωτίζοντας τον Ευγένιο. Αλλά ο μοναχός Ευγένιος, ντροπιασμένος από τη ντροπή αυτής της λύπης, απειλούσε με αμηχανία:
“Σκάσε, γυναίκα, κλείστε το στόμα σας!” Και μην προσπαθήσετε να με βλάψετε με το δηλητήριο του αρχαίου φιδιού. Βλέπω ότι κάνατε τον εαυτό σας μια μεγάλη κατοικία του διαβόλου, απομακρύνεστε από τους υπηρέτες του Θεού, τον πειρασμό και τα πλούτη σας, ας τα κληρονομήσουν οι συμπατριώτες σας. ο πλούτος μας βρίσκεται σε συνθήκες φτώχειας με τον Χριστό. Όσο για το γάμο, μην αφήνουμε ούτε το μυαλό μας ποτέ να σκεφτεί τις σαρκικές απολαύσεις. Ω ευλογημένη καθαρότητα, δεν θα σας πουλήσουμε για φθαρτά πλούτη! Άγια παρθενία, δεν θα σε καταστρέψουμε με πορνεία! O Μητέρα του Θεού και της Θεοτόκου, για την οποία στηρίζω, δεν θα αλλάξω τους όρκους μου! Έχουμε έναν γάμο – την αγάπη μας για τον Χριστό, μόνο τα πλούτη μας είναι οι ευλογίες που ετοιμάζονται στον ουρανό, μια κληρονομιά είναι η γνώση της αλήθειας!
Τούτου λεχθέντος, η ευλογημένη γυναίκα αμέσως σηκώθηκε και πήγε στο μοναστήρι της, τη Μελάνφια, γεμάτη με απαράδεκτη ντροπή, και συγχρόνως θυμό, πήγε στην πόλη και, εμφανίζοντας στον άρχοντα, του είπε:
“Ένας χριστιανός αγόρι, που παρουσιάζει ως γιατρός και ζει σε ένα μοναστήρι κοντά στο κτήμα μου, ήρθε στο σπίτι μου και του επέτρεψα να εισέλθει στο δωμάτιό μου για θεραπεία.” Όμως, θεωρώντας μου ως μία από τις αποτρόπαιες και ξεδιάντροπες γυναίκες, άρχισε να με αναγκάζει να κάνω κακή δουλειά, πρώτα με κολακευτικά λόγια και στη συνέχεια ήθελα να χρησιμοποιήσω τη βία. και αν δεν ουρλιάζω και ο σκλάβος δεν έσπευσε να έρθει να φτάσει στο κλήσμα μου, τότε αυτός ο ξεδιάντευτος νεαρός θα με είχε μολύνει με βία, σαν βάρβαρος αιχμάλωτος.
Αυτά τα λόγια του Μελάνφη οδήγησαν τον κυβερνήτη σε έντονο θυμό και αμέσως έστειλε υπηρέτες για να κρατήσει όχι μόνο τον νεαρό άνδρα Ευγενή, που ονομάζεται γιατρός, αλλά και όσοι ζούσαν μαζί του και, έχοντας τους εγκλωβίσει σε αλυσίδες σιδήρου, να κρατήσουν αλυσίδες. Αλλά επειδή ένα μπουντρούμι δεν μπορούσε να περιέχει όλους τους μοναχούς που ήταν με τον Eugene, διανεμήθηκαν σε διαφορετικά μπουντρούμια. Οι φήμες για αυτό το γεγονός εξαπλώθηκαν όχι μόνο σε όλη την Αλεξάνδρεια αλλά και γύρω από τις γύρω πόλεις και πολλές αμαρτίες και εικασίες έφεραν Χριστιανοί από τους Εθνικούς, για όλους όσους άκουσαν την ιστορία που η Melanfii πίστευε στην αλήθεια των λέξεων της, καθώς ήταν διάσημη μεταξύ των εθνών για ειλικρίνεια και ευγένεια προέλευσης.
Ορίστηκαν μια ημέρα κατά την οποία οι μοναχοί έπρεπε να δολοφονηθούν και να εκτελεσθούν, μερικοί από αυτούς οι ηγέτες ήθελαν να δώσουν στα θηρία για να καταβροχθίσουν, άλλοι να καούν με φωτιά, άλλοι να κρεμαστούν σε ένα δέντρο και να καταστρέψουν τους άλλους με διάφορα άλλα βασανιστήρια. Έτσι, όταν ήρθε η ημέρα που διορίστηκε, πολλοί άνθρωποι συναντήθηκαν όχι μόνο από την πόλη αλλά και από όλους γύρω της. Υπήρχαν επίσης πολλοί Χριστιανοί, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν πολλοί πρεσβύτεροι και αρκετοί επισκόποι: ήρθαν να δουν τον θάνατο των αθώων σκλάβων του Θεού (οι Χριστιανοί ήταν σίγουροι στην ψευδαίσθηση της συκοφαντίας), πάρτε τα απομεινάρια τους και τα προδώστε σε μια ειλικρινή ταφή.
Μόλις ο κυβερνήτης Φιλίπ ήρθε με τους γιους του Αβίβ και Σέργιο και κάθισε στο συνηθισμένο χώρο που προοριζόταν για τον δικαστή, έφερε αμέσως στη μέση της ντροπής την ευλογημένη Ευγενία, το μυστήριο που κανείς δεν γνώριζε ακόμα, με τους ευνούχους και τους άλλους μοναχούς, . Τότε οι άνθρωποι φώναζαν δυνατά:
“Ας καταστραφούν αυτοί οι κακοί πονηροί!”
Ο ηγεμόνας διέταξε να φέρουν τον κακό αρχηγό (όπως είπαν) πιο κοντά σε αυτόν για δίκη, το άψογο αρνί του Χριστού, ώστε να μπορούν να βάλουν μπροστά του όλα τα εργαλεία των βασανιστηρίων και ότι πρέπει να εμφανιστούν έτοιμοι και τρομερός εκτελεστές.
Και ο άγιος Γεβγένι βρισκόταν στο δικαστήριο ενώ ο πατέρας και οι αδελφοί της, αθώοι από κακό, κρυμμένοι κάτω από το μοναχικό ένδυμα του άνδρα και χαμηλώνοντας το κεφάλι χαμηλά, έτσι ώστε να μην αναγνωρίζονται αμέσως.Ερχόμενος σε αυτήν, ο άρχοντας απειλούσε:
“Πες μας, ο άνομος Χριστιανός, σας έχει δώσει εντολή ο Χριστός σας, ώστε να κάνετε κακές πράξεις και θηριώδεις γυναίκες στην εκτέλεση των κακών επιθυμιών σας με πονηριά”; Πες μας, πονηρός άνθρωπος, πώς τολμάς να μπεις στο σπίτι της πιο ευλογημένης κυρίας Μελάνφια και να προτρέξεις την ευγενέστερη καθαρότητά της να βεβηλώσει; Προδίδοντας τον εαυτό σας ως γιατρό, αποδείξατε ότι είστε εχθρός και βιαστής. Και τώρα θα δεχτείτε μια αξιόλογη ποινή για την ξεδιάντροπη και προκλητική πρόθεσή σας και, θα είναι κακό, θα χάσετε από έναν κακό θάνατο.
Έτσι με μεγάλο θυμό ο ηγέτης μίλησε και η ευλογημένη Ευγενία απάντησε ταπεινά σε αυτόν:
“Κύριέ μου, ο Ιησούς Χριστός, με τον οποίο υπηρετώ, διδάσκει την αγνότητα και υπόσχεται αιώνια ζωή για να διατηρήσει την παρθένοτητα αβέβαιη”.Μπορούμε αμέσως να δείξουμε ότι η Melanfia μας κατηγορεί ψευδώς. Αλλά είναι καλύτερο να υποφέρουμε εμείς οι ίδιοι και να μην χάνουμε τους καρπούς της υπομονής μας, παρά ότι αυτή, ηττήθηκε και καταδικάστηκε, έπρεπε να υποστεί κάποιο κακό . Ωστόσο, εάν μου ορκίζομαι στο όνομα των βασιλιάδων σας, ότι δεν θα προκαλέσετε κανένα κακό σε αυτή την ψεύτικη μαρτυρία, θα την αμφισβητήσουμε τώρα για την αμαρτία στην οποία μας κατηγορεί αθώα και θα δούμε ότι θα είναι ένοχη γι ‘αυτήν.
Αφού ο ηγεμόνας υποσχέθηκε να την εκπληρώσει και υποσχέθηκε να εκπληρώσει την αναφορά, η Ευγενία είπε, γυρίζοντας στο Melanfia:
– Η Melanfia, το όνομά σου 8676 είναι μαρτυρία μαυρίσματος και σκοταδιού!Έχετε προετοιμάσει πολλά ψεύτικα βασανιστήρια για τους Χριστιανούς με την ψεύτικη δυσφήμισή σας. Λοιπόν, επιμείνετε ότι είμαστε βασανισμένοι, καυμένοι και χτυπημένοι! Αλλά βεβαιωθείτε ότι οι δούλοι δεν είναι σαν τον Χριστό, όπως τους δείχνετε ψευδώς. Φέρτε τον ίδιο δούλο που κάλεσε έναν αυτοπώλιο μάρτυρα της αμαρτίας μας, ώστε από τα χείλη της να εκτεθεί το ψέμα και να αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Αλλά ο υποδουλωμένος σκλάβος πρόσθεσε ψέματα για να ευχαριστήσει την ερωμένη της, γιατί θα μπορούσε να πει τίποτα εναντίον της.
“Ξέρω, είπε, ότι αυτός ο ξεδιάντροπος νέος άνθρωπος συχνά αμαρτάρει με τις συνηθισμένες γυναίκες, με πείσμα, επανειλημμένα μου έτρεξε και τελικά τόλμησε να καταπατήσει την ερωμένη μου». Μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρά της την ώρα 1 το απόγευμα, μίλησε για πρώτη φορά μαζί της, ως γιατρός, φροντίζοντας για την υγεία του, άρχισε να μιλάει απαίσια ομιλίες και τελικά ήθελε να τη βιάσει και πιθανότατα θα είχε κάνει την παράνομη δουλειά του αν είχα δεν έσπευσε να συγκαλέσει άλλες υπηρέτριες και δεν παρέδωσε την κυρία μας στα χέρια αυτού του κακοποιού.
Ο δικαστής διέταξε τους καλούντες άλλων υπαλλήλων, αλλά επίσης κατέθεσαν εναντίον του μοναχού Eugene, βοηθώντας την ερωμένη του. Τότε ο κυβερνήτης, με μεγάλη οργή, αναφώνησε:
“Τι μπορείς να αντιταχθείς σε αυτούς, τον κακό άνθρωπο, όταν τόσοι πολλοί μάρτυρες νικήσουν και εκθέσουν την ανομία σου;”
«Τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσετε», απάντησε ο Άγιος Ευγένιος, «για το τέλος της σιωπής». Ήρθε η ώρα να ομολογήσουμε ελεύθερα την αλήθεια, έτσι ώστε να μην χτιστούν ψευδείς ψέματα πάνω μας, δεν θα θριαμβεύσουν, ούτε οι φτωχές φήμες των Χριστιανών θα εξαπλωθούν μεταξύ των εθνών. Πραγματικά, θέλησα να κρατήσω το μυστικό μου για το υπόλοιπο της ζωής μου και έτσι να καταγγείλω το μελλοντικό ψέμα που βρισκόμαστε σε εμάς στο μελλοντικό δικαστήριο του Χριστού και να αποδείξουμε την καθαρότητα μου μπροστά σε εκείνη της αγάπης την οποία είχα κρατήσει. Αυτό που προσπάθησα προσεκτικά να κρύψω μέχρι τώρα, θα πρέπει να μάθω έτσι ώστε η ανομία να μην θριαμβεύσει πάνω από την αθωότητα και η παγανιστική κακία να μη χλεύηζε την ευσεβή και χριστιανική ζωή και να μην το χλευάζει. Θα αποκαλύψω την αλήθεια όχι από ματαιοδοξία, αλλά για την δόξα του ονόματος του Ιησού Χριστού. γιατί αυτή είναι η δύναμη αυτού του ιερού ονόματος, που επίσης οι συζύγοι που ζουν με το φόβο του Θεού είναι άξιοι της αξιοπρέπειας των συζύγων τους και οι άνθρωποι του ίδιου φύλου δεν μπορούν να είναι πίστη πάνω από τον λαό του άλλου φύλου, όπως λέει ο χριστιανός απόστολος Παύλος: «Ο Θεός δεν έχει καμία διάκριση μεταξύ συζύγου και συζύγου ». γιατί όλοι είστε εν Χριστώ Ιησούς ” ( Gal. 3:28 ). Έτσι ήθελα τον Χριστό, στον οποίο πίστευα, τον οποίο αγαπούσα με όλη μου την καρδιά και στον οποίο έβαλα ολόκληρη την ελπίδα μου, στη ζωή και την εμφάνιση, να είμαι περισσότερο σύζυγος παρά σύζυγος, κρατώντας την παρθενία μου στον έναν καθαρό και άπλυτο Ουράνιο Νυμφίο.
Λέγοντας αυτό, έσχισε τα ρούχα της από πάνω, εκθέτει ένα μέρος του ιερού και καθαρού κοριτσιού της και ο ηγεμόνας είδε ότι ήταν γυναίκα. Τότε του είπε ο Ευγένιος.
“Κύριέ μου, είσαι ο πατέρας μου στη σάρκα, η Claudia είναι η μητέρα μου και οι Avit και Sergius, που κάθεται μαζί σου, είναι αδέρφια μου”. Εγώ ο ίδιος είμαι η κόρη του Ευγένιου σας, ο οποίος έχει αποποιηθεί τον κόσμο και όλες τις ευχαριστίες του για την αγάπη του Χριστού, που είναι ο Πρωτ και ο Γιακίτης, οι ευνούχοι μου, με τους οποίους αποδέχομαι τη διδασκαλία του Χριστού. Και αυτή η χάρη μου έδειξε ο Χριστός, ο οποίος, μέσω του έλεος Μου, με έκανε νικητή όλων των σφοδρών επιθυμιών και των πάθους και πιστεύω ανεπιφύλακτα ότι θα με κρατήσει όπως και εγώ τώρα.
Δεν είχε τελειώσει ακόμη την ομιλία της, καθώς ο πατέρας και οι αδελφοί, με βάση τα λόγια της, καθώς και σε ορισμένα χαρακτηριστικά του προσώπου της (επειδή κοίταζαν επιμελώς σε αυτήν) παραδέχτηκαν ότι ήταν πραγματικά Ευγενία.Αμέσως με αμήχανη χαρά και με δάκρυα, πήδησαν από τα καθίσματα τους και έσπευσαν να την αγκαλιάσουν, να την φιλήσουν, να κλάψουν με χαρά και να διασκεδάσουν, ξαφνικά βρήκαν τον Ευγένιο, χωρίς το οποίο το φως αυτού του κόσμου έπαψε να είναι ευχάριστο σε αυτούς. Αμέσως η μητέρα της, η Claudia, ανακοινώθηκε επίσης ότι βρέθηκε η κόρη της Eugene. Βγήκε βιαστικά και έκανε ακριβώς αυτό που έκανε όταν είδε τον αγαπημένο της Ευγένιο, με ευγενικά λόγια που δεν την ντους, κοιτάζοντας την κόρη της, σαν να αναστηθεί από τους νεκρούς. Βλέποντας αυτό που είχε συμβεί, οι άνθρωποι ήταν έκπληκτοι και φώναζαν δυνατά:
– Ένας Χριστός, Ένας αληθινός Θεός, ένας χριστιανικός Θεός!
Και πολλοί Χριστιανοί, που ήρθαν μαζί με τους επισκόπους και τους πρεσβυτέρους τους για να ταφούν τα σώματα των μαρτύρων, τραγουδούσαν, γεμάτοι με απίστευτη χαρά: «Το δεξί σου χέρι, Κύριε, δοξάζεται με δύναμη. Το δεξί σου χέρι, Κύριε, έχει σκοτώσει τον εχθρό. Ποιος είναι ο Θεός τόσο μεγάλος, πώς ο Θεός μας αποκαλύπτει τα κρυμμένα και μυστικά αποκαλύψεις, ευθύνεται στους σοφούς με την πονηριά τους ” ( Εξ. 15: 6 ; Ps. 76:14 . Εργασία. 5:13 ).
Στη συνέχεια, έφεραν χρυσοκέντητα ενδύματα με πολύτιμα στολίδια, στα οποία οι γονείς και οι αδελφοί της Ευγενίας την ντύσανε ενάντια στη θέλησή της και τον έβαλαν σε υψηλό μέρος, έτσι ώστε όλοι να τη δουν και μαζί με αυτούς να χαίρονται να βρουν αυτό που είχε χάσει. Αμέσως απελευθερωμένοι από τα δεσμά των μοναχών, που ήταν σε δεσμούς με τον Ευγένιο, τους αγκάλιασαν και άρχισαν να τους τιμούν, ως αληθινοί δούλοι του Χριστού.
Η Melanfia, ωστόσο, γεμίζει με μεγάλο φόβο και ντροπή και πριν εγκαταλειφθεί ο τόπος της κρίσης, η φωτιά έπεσε από τον ουρανό στο σπίτι της και τον έκαψε στο έδαφος με όλα τα πλούτη και τους θησαυρούς, οπότε δεν έμεινε κανένα ίχνος.Και υπήρξε μια μεγάλη χαρά της ημέρας όλων των πιστών στην Αλεξάνδρεια και σε όλη την Αίγυπτο – ειδικά όταν ο ίδιος ο ηγεμόνας Φίλιππος, με τη γυναίκα του, τους γιους του και ολόκληρο το σπίτι βαφτίστηκε και πίστευε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, το μεγάλο πλήθος παγανιστών εκείνη την εποχή πήρε το ιερό βάπτισμα και τον κόσμο επιστράφηκε στην Εκκλησία του Χριστού.
Λίγο μετά αυτά τα γεγονότα, ο άρχοντας Φίλιππος έστειλε τους Τσάρους στους Σεβήρους και Αντωνίνα 8677 ένα μήνυμα στο οποίο έγραφε ότι δεν είναι χρήσιμο το βασίλειο της Ρώμης να εκδιώξει τους χριστιανούς από τις πόλεις που χρειάζονται για το κοινό καλό του λαού. Οι βασιλιάδες τήρησαν τη συμβουλή του και σε όλες τις αιγυπτιακές πόλεις οι χριστιανοί ανέκτησαν τα καθίσματα, τα εδάφη, τους ναούς και τις αξιοπρέπειας, χρησιμοποιώντας τον κόσμο – και η χριστιανική ευσέβεια άκμασε.
Αλλά το ιερό πάντα συνοδεύεται από το φθόνο του εχθρού, και η αμαρτίακαταπολεμά την αρετή. Τώρα λοιπόν ήταν δύσκολο για μερικούς από τους πιο διάσημους ειδωλολάτρες της Αλεξάνδρειας να δουν πώς πολλαπλασιάστηκε ο αριθμός των Χριστιανών μέρα με τη μέρα και ο αριθμός των προσκυνητών ειδώλων μειώθηκε όλο και περισσότερο. Διδασμένος από τον πατέρα τους Σατανά, πήγαν στους βασιλιάδες με συκοφαντίες εναντίον του ηγεμόνα Φιλίππου.
“Όσο για εννέα χρόνια,” είπαν, “ο Φίλιππος κυβέρνησε καλά την αιγυπτιακή χώρα και τήρησε αυστηρά τους νόμους του βασιλιά. Αλλά δεν ξέρουμε τι συνέβη σε αυτόν τώρα: έτσι άλλαξε. Άφησε την υπηρεσία στους θεούς των πατέρων μας και όλος ο λαός συνεπάγεται τη λατρεία του Αυτόν, τον οποίο οι Εβραίοι εκτελέστηκαν στην Παλαιστίνη, σταυρώθηκαν στο σταυρό. Δεν υπάρχει πλέον σεβασμός και δέουσα υπακοή στους βασιλικούς σας νόμους. Για όλους μας προτιμούσε ασεβείς χριστιανούς, πολλοί από τους οποίους, επισκέπτοντας τους ναούς των θεών μας, ντους τους με αμέτρητη βλασφημία, να τους αποκαλούν δέντρο, άσχημες πέτρες και άψυχα είδωλα.
Με αυτές και παρόμοιες ομιλίες ενθάρρυναν τον Φίλιππο και τους δύο βασιλιάδες που του έστειλαν το ακόλουθο μήνυμα:
– Ο πιο θείο βασιλιάς, ο οποίος κυριάρχησε μπροστά μας και ήξερε την ευλάβεια και την εκτίμησή σας για τους ρωμαϊκούς θεούς των πατέρων, σας έβαλε στην Αλεξάνδρεια όχι ως κυβερνήτη, αλλά ως βασιλιά της Αιγύπτου και νόμιζα ότι εσείς μέχρι το θάνατό σας κατοικούσατε μόνιμα αυτή τη χώρα και ότι κανείς άλλος δεν στο χώρο σας. Εκτιμήσαμε την τιμή αυτή και τη διατηρήσαμε ανέγγιχτη, αλλά μόνο όσο ήσασταν φίλος και υπηρέτης των θεών. Αλλά τώρα ακούμε για εσάς ότι άφησες τους θεούς και δεν είσαι πρόθυμος σε μας. Ως εκ τούτου, διατάζουμε είτε να επιστρέψετε στην πρώην εκδήλωση των ρωμαϊκών θεών και, στη συνέχεια, να συνεχίσετε να απολαμβάνετε τιμές και δόξα, ή αν δεν σταματήσετε να απορρίπτετε τους θεούς, αφήστε αμέσως την αξιοπρέπειά σας και εγκαταλείψτε τα κτήματα σας.
Μετά την ανάγνωση του μηνύματος του Τσάρου, ο άρχοντας είπε στον άρρωστο ότι είχε χρόνο να πουλήσει όλη του την περιουσία και να το διανείμει – εν μέρει στις εκκλησίες – και εν μέρει στους φτωχούς.
Ο ευλογημένος Φίλιππος είχε το δώρο ευγλωττίας και πολλοί Ευγενείς Έλληνες έπεισαν και μετατράπηκαν στον Χριστιανισμό με τις ομιλίες του, αλλά ενισχύθηκαν και κλονίστηκαν με πίστη ενισχυμένοι και εδραιωμένοι.
Όταν το κτήμα του πωλήθηκε και διανεμήθηκε, έβγαλε το επώνυμο του κυβερνήτη και αμέσως όλοι οι Αλεξανδρινοί Χριστιανοί τον εξέλεξαν ως επίσκοποι. Μετά από λίγο καιρό, ένας άλλος ηγέτης ήρθε στη θέση του από τη Ρώμη, που ονομάστηκε Terenty, που ήθελε να σκοτώσει τον Φίλιππο, αλλά φοβόταν τον λαό, γιατί όλοι ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για τον επίσκοπό τους. Ως εκ τούτου, προσέλαβε μυστικούς δολοφόνους οι οποίοι, αφού μπήκαν στον άγιο και τον βρήκαν μόνο του, προσεύχονταν στον Θεό, τον χτύπησαν με σπαθιά και, αφού έφυγαν, εξαφανίστηκαν. Αυτό αμέσως έγινε γνωστό σε όλη την πόλη, και παντού υπήρχε μια μεγάλη κραυγή, κραυγή και σύγχυση.Φοβούμενος ότι οι άνθρωποι θα καταλάβαιναν την πονηριά του, ο Terenty διέταξε αμέσως να αναζητήσει τους δολοφόνους και να τους φυλακίσει, δεμένος τους με βαρύ σκοινί, σαν να προτίθενται να τους προδώσουν σε σκληρό βάσανο και εκτέλεση. Ο ευλογημένος επίσκοπος Φίλιππος έζησε τρεις μέρες μετά την παραλαβή των πληγών και, αφού πέθανε από το θανάσιμο μάρτυρα, του δόθηκε στέμμα μάρτυρας. Στην υπηρεσία του επισκόπου, έμεινε για ένα χρόνο και τρεις μήνες. Τον βίασαν μέσα στην πόλη σε ένα μέρος που ήταν γνωστό ως το όνομα Izium, στην εκκλησία που ίδρυσε.
Αφού κρατούσε τους δολοφόνους για κάποιο χρονικό διάστημα στη φυλακή, ο κυβερνήτης Terentii τους απελευθέρωσε στην ελευθερία, σαν με βασιλική εντολή, και έπειτα όλοι συνειδητοποίησαν ότι ο ιερός επίσκοπος είχε σκοτωθεί κατά την εντολή του. Μετά το θάνατο του πατέρα της, ο Άγιος Ευγένιος συγκεντρώθηκε γύρω από τις χριστιανικές παρθένες και συνέχισε να υπηρετεί μαζί τους με τον Θεό, ξοδεύοντας την παρθένα ζωή του, τη μητέρα της, τον Κλαύδιο, έχτισε ένα τεράστιο ξενώνα και αφιερώθηκε στην εξυπηρέτηση περιπλανώμενων και άρρωστων ανθρώπων. Μετά από πολύ καιρό, επέστρεψε στην πατρίδα της Ρώμη, λαμβάνοντας μαζί με τους δύο γιους της και ευλογημένη κόρη Eugene, και εγκαταστάθηκε εκεί στην περιουσία της. Η ρωμαϊκή κυβέρνηση δέχθηκε ευνοϊκά την Avita και τον Sergius, και ένας από αυτούς διορίστηκε κυβερνήτης στην Καρχηδόνα το 8678 , και ο άλλος διορίστηκε κυβερνήτης στην Αφρική.
Εν τω μεταξύ, ο Άγιος Ευγένιος, που ζούσε στη Ρώμη, οδήγησε μυστικά στον Χριστό και ζήτησε να κρατήσει την παρθενία πολλών παρθένων – θυγατέρων ευγενών ευγενών. Εκείνη τη στιγμή στη Ρώμη έζησε μια νεαρή παρθένα, μια βασιλική οικογένεια, ορφανή μετά το θάνατο των γονέων της, με το όνομα Vasilla.Τον ανατέθηκε στον παππού της πριν από τον Elinu και ήταν θρυμματισμένος στους βασιλιάδες με ένα διάσημο θάρρος και ευγενή, έναν νεαρό άνδρα που ονομάστηκε Pompei. Αλλά ο γάμος αναβλήθηκε για αρκετά χρόνια, επειδή η Βαστίλα παρέμεινε στο θάνατο των γονέων της ακόμα πολύ νεαρής ηλικίας. Συχνά ακούγοντας για το όνομα του Χριστού και για τον Ευγένιο, για την παρθένο και αγνή ζωή του, και για τα θαύματα που εκτελούσε η δύναμη του Χριστού, ήταν φουσκωμένη στο πνεύμα, γιατί ο Κύριος με μυστηριώδεις δέσμες την κάλεσε στο ουράνια παλάτι Του. Είχε δύο επιθυμίες: να γνωρίζει αυθεντικά τον Χριστό και να βλέπει τον Ευγένιο. Αλλά δεν μπορούσε να πάει σε αυτήν και να μιλήσει μαζί της, φοβούμενος ότι ο αρραβωνιαστικός της δεν θα το γνώριζε, και εξαιτίας της δίωξης των Χριστιανών την εποχή εκείνη στη Ρώμη. Ως εκ τούτου, ο Βασίλι έστειλε στην Υβιέγια έναν υπηρέτη πιστό σε αυτήν, με αίτημα να της ενημερώσει, παρόλο που το γράφει, για τον Χριστό και να διδάξει πώς να πιστέψει σε Αυτόν.
Ο Άγιος Ευγένιος ήταν πολύ ευχαριστημένος με αυτό το αγγελιοφόρο. Αφού αποφάσισε μαζί με τη μητέρα της και τους ευνούχους ότι η επιστολή δεν μπορούσε να διδάξει σαν λόγια που προέρχονταν από το στόμα ενός ανθρώπου, διέταξε τους ευνούχους να προετοιμαστούν, θέλοντας να τους στείλουν ως δώρο στη Βασέλα. Αποστολή τους, Eugene έγραψε:
– Εδώ σας στέλνω ως δώρο, την αγαπημένη αδελφή Βασιλά, δύο πιστούς δούλους μου, ευνούχοι της Πρωτέας και του Γιακίνφ, από τη νεολαία, μεγάλωσαν μαζί μου και θα είναι για μένα ένα ζωντανό γράμμα.
Ο Βασιλάς δέχτηκε με ευχαρίστηση τους ευνούχους, με τη μορφή σκλάβων, αλλά στην πραγματικότητα τους αποστόλους του Χριστού. Μιλώντας με την μέρα και τη νύχτα της δίδαξαν την ιερή πίστη, γιατί ακούει συνεχώς με προσοχή, χαρά και ευαισθησία τις θεϊκές λέξεις που έρχονται από τα χείλη τους και με όλη της την καρδιά πίστευε σε έναν μοναδικό χριστιανικό Θεό, τον Δημιουργό όλων.Ειδοποιημένος από αυτό, ο πάπας, ευλογημένος Κορνήλιος 8679 , ήρθε μυστικά σε αυτήν και την βαφτίζει στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Τότε ο θείος της Έλιν πίστευε και στον Χριστό, οπότε ο Βασίλης μπορούσε εύκολα να δει την Ευγενία και να απολαύσει μια άγια και ευχάριστη συνομιλία μαζί της. Κάθε βράδυ, η Ευγενία ήρθε χωρίς λόγο στο σπίτι της, υπό την αιγίδα του θείου της.
Έτσι ο Άγιος Ευγένιος και η ευλογημένη μητέρα του Claudius της έστειλαν πολλούς ανθρώπους στον Χριστό. Όλες οι ρωμαϊκές χριστιανικές χήρες είχαν ένα καταφύγιο με την Κλαύδια και τις παρθένες στον Ευγένιο και βρήκαν την ειρήνη με το σώμα και την ψυχή τους. Κάθε Σάββατο βράδυ, ο ιερός Πάπας της Ρώμης, Κορνήλιος, έστειλε προσευχές και ψαλμούς 8680 στο σπίτι του Κλαυδιά, για να προσευχηθούν και να επαινέσουν τον Θεό όλη τη νύχτα, και το πρωί, όταν κορακίστικα κορίτσια, ο ίδιος ήρθε σε αυτούς, βαφτίζοντας όσους απευθύνονταν στον Χριστό, πραγματοποιούσαν τη Θεία Λειτουργία και την κοινωνία όλων των συζύγων Θεία μυστικά. Και η Εκκλησία του Θεού πολλαπλασιάστηκε και άνθησε μεταξύ των διωγμών, όπως ένα κρίνο ανάμεσα στα αγκάθια. Ω, πόσοι άγιοι Παρθένοι Ευγενία και Βασιλιάς στράφηκαν σε παρθένες κοπέλες, συζύγους του Αγίου Κλαύδου και ευλογημένους ευνούχους Πρωτ και Γιακίνφ – νέοι!
Όταν άρχισαν να βασιλεύουν οι άγριοι βασιλιάδες Βαλεριανός και Γκάλλιν 8681 , η δίωξη των χριστιανών αυξήθηκε. Οι βασιλείς εξέδωσαν εντολή να χτυπήσουν όλους τους δασκάλους του χριστιανισμού και πρώτα απ ‘όλα άρχισαν να αναζητούν τη δολοφονία του ιερού Πάπα Κορνήλιου.
Αφού συναντήθηκε αυτή τη στιγμή με τον Άγιο Βασίλη, ο Άγιος Ευγένιος της είπε:
– Ο Κύριος μου αποκάλυψε ότι σύντομα θα λάβεις μια στέμμα του μάρτυρος για την παρθενία σου.
“Ο Κύριος μου ευχαρίστησε επίσης να σας ενημερώσω”, απάντησε η Βασιλιά, “ότι θα λάβετε μια κορώνα διπλού μαρτύρου, μια για τις ταλαιπωρίες και τις αντιξοότητες που έχετε φέρει στην Αλεξάνδρεια και την άλλη για το αίμα που ρίχνετε στην οδύνη για τον Χριστό”.
Τότε ο ευλογημένος Ευγένιος έριξε τα χέρια του στον ουρανό και είπε:
– Κύριε Ιησού, Υιός του Υψίστου, για χάρη της σωτηρίας μας, που γεννήθηκε από την Παναγία, την πιο καθαρή μητέρα σου, να φέρεις όλη την παρθένα που μου έχει ανατεθεί σε άφθαρτη παρθενία στην αιώνια Βασιλεία της δόξας σου!
Στη συνέχεια, στρίβοντας στο πλήθος των παρθένων που κάθονταν μαζί της και του Βασιλειού, ο ευλογημένος Ευγένιος είπε:
– Ήρθε η ώρα να επιλέξετε τα σταφύλια, όταν τα τσαμπιά κόβονται και στη συνέχεια προσφέρονται ως κρασί στο βασιλικό τραπέζι. Και δεν υπάρχει ούτε ένα ισχυρό βασίλειο ούτε ένας υψηλός βαθμός που δεν κοσμείται με το αίμα των σταφυλιών αυτών. Έτσι λοιπόν εσείς, τα κλαδιά μου και το σύμπλεγμα της καρδιάς μου, να είστε έτοιμοι για τον Κύριο. Η παρθενία πλησιάζει τον Θεό, η παρθενία μας μοιάζει με τους αγγέλους, είναι η μητέρα της αιώνιας ζωής, ο φίλος του ιερού, ο ασφαλής τρόπος στον ουρανό, η ερωμένη της χαράς, ο ηγέτης της δύναμης των θαυμάτων, η ζεστασιά και το στέμμα της πίστης, το φρούριο και η επιβεβαίωση της αγάπης. Δεν πρέπει να προσπαθούμε τόσο σκληρά για τίποτα, δεν πρέπει να ανησυχούμε για τίποτα τόσο πολύ όσο να παραμείνουμε σε μια παρθενική παρθενία, αλλά είναι ακόμα ένδοξο να πεθάνουμε για την παρθενία.Ποιες είναι οι μάταιες και παραπλανητικές απολαύσεις αυτού του κόσμου, που, εμφανίζονται, προκαλούν προσωρινή χαρά και εξαφανίζονται – αιώνια ταλαιπωρία.Φέρτε ένα στιγμιαίο γέλιο για να χτυπήσει με αιώνια κλαίει. δείχνουν τα λουλούδια της ευχάριστης επιθυμίας να παραδίνουν σταθερές θλίψεις. υπόσχονται μια ευτυχισμένη ζωή στον παρόντα αιώνα, στο μέλλον να προδώσει αιώνιο μαρτύριο.Για χάρη όλων αυτών, οι πιο αγαπημένες παρθένες, που μέχρι τώρα έχουν αγωνιστεί μαζί μου ένα παρθένο κατόρθωμα, συνεχίζουν να παραμένουν στην αγάπη του Κυρίου καθώς άρχισαν. Οι ημέρες προσωρινής έκπληξης σας έρχονται για να μπορείτε να χαίρεστε και να χαίρεστε στην αιωνιότητα. Σας προσφέρω στο Άγιο Πνεύμα και πιστεύετε ότι θα σας κρατήσει καθαρό και άπιαστο. Μην προσπαθήσετε πια να βλέπετε το σαρκικό πρόσωπο μου, αλλά να κοιτάζετε πνευματικά τις πράξεις και τις πράξεις μου.
Αφού τους δίδαξε μια τέτοια προτροπή, η Ευγενία φίλησε καθένα από αυτά και παρηγορούσε τα κλάματα, αφού προσευχόταν με τη Βασιλά και φιλώντας, χωρίζονταν. Την ίδια ημέρα, ένας από τους σκλάβους του Αγίου Βασιλείου πήγε στο γαμπρό της ερωμένης της, Πομπήιος, και του είπε:
“Κύριέ μου, ξέρω ότι οι βασιλιάδες σας υποσχέθηκαν να παντρευτείτε την ερωμένη μου και την περιμένετε για περισσότερα από έξι χρόνια και δεν παντρεύεστε”. Τώρα έχω έρθει να σας ενημερώσω ότι δεν θα πρέπει πλέον να την παντρευτείτε, επειδή ο θείος και ο εκπαιδευτικός της είναι χριστιανός, και η ίδια στρέφεται προς τον Χριστιανισμό με όλη της την καρδιά και τώρα είναι αποτρόπαιη όχι μόνο σε σας, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει δύο ευνούχους που της έστειλε ο Ευγένιος και τους τιμά ως κυρίους της, φιλώντας καθημερινά τα πόδια τους, σαν τους αθάνατους θεούς. Αυτοί οι ευνούχοι είναι οι δάσκαλοι της χριστιανικής μαγείας.
Η ιστορία ενός κοριτσιού σκλάβου οδήγησε τον Πομπήι στην ισχυρότερη οργή, πηδώντας από το κάθισμά του, πήγε αμέσως στην Ελίνα, τον δάσκαλο της Βασιλά.
“Αυτές τις μέρες,” του είπε, “αποφάσισα να παντρευτώ.” Επομένως, επιτρέψτε μου να δω τη κοπέλα την οποία μου έδωσαν οι σύζυγοι βασιλείς ως σύζυγοι.
Ο δάσκαλος μαντέψει αμέσως ότι ο Πομπήιος έμαθε για τη μετατροπή τους στον Χριστό και απάντησε:
– Ενώ η Βασπίλα ήταν μικρή και παράλογη, μέχρι τότε την προστατεύομπα και τη διατήρησα σαν ένα μήλο του ματιού μου και έφτιαξα σωστά. Αλλά τώρα έρχεται ήδη σε τέλεια ηλικία και λόγο και από την ευγενή της προέλευσής της θέλει να είναι εντελώς δωρεάν και να μην υπόκειται σε κανέναν. Ως εκ τούτου, δεν είναι στην εξουσία μου να σας αφήσω να την δείτε: εξαρτάται από τη συγκατάθεσή της.
Ακούγοντας ακόμη περισσότερο, ο Πομπήιος ήρθε στην κατοικία της Βασιλά και άρχισε να χτυπάει στην πόρτα, διατάζοντας τους αχθοφόρους να του πούνε για τη Βασιλά.
Όμως, μαθαίνοντας για την άφιξή του, ο Βασίλι δεν τον άφησε μέσα. «Δεν είναι σωστό για έναν νεαρό άνδρα», απάντησε, «να κάνει συνομιλίες μόνο με ένα κορίτσι, και δεν είναι καν για ένα κορίτσι να κοιτάξει το πρόσωπο ενός ανθρώπου.Εκτός αυτού, δεν ξέρω με ποιο σκοπό ήρθε ο Πομπήιος σε μένα. “
Αφαιρέθηκε με ντροπή, ο Πομπήι έκανε έκκληση σε μερικούς ευγενείς και μαζί τους έσπευσαν στα πόδια των βασιλιάδων με μια καταγγελία για την αρραβωνιαστικιά του και τον Ευγένιο.
«Οι πιο ευλογημένοι βασιλιάδες», είπε, «βοηθήστε τους Ρωμαίους σας και απομακρύνετε την πόλη από την πίστη στο νέο Θεό που κήρυξε ο Ευγένιος. Για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτοί οι άνθρωποι, αποκαλούμενοι Χριστιανοί, βλάπτουν τους ανθρώπους. Καταπατούν τους νόμους μας, περιφρονούν τους θεούς μας, σαν να είναι γεμάτα είδωλα, και να στρεβλώνουν τους νόμους της ίδιας της φύσης, μη επιτρέποντας στη νύφη να παντρευτεί έναν ορμητισμένο αρραβωνιαστικό. Εάν δεν υπάρχουν γάμοι, τότε πού θα γεννηθούν οι άνθρωποι και αν δεν γεννηθούν, τότε ποιος θα κυριαρχήσει; Από πού προέρχονται τα στρατεύματα και η δύναμη του Ρωμαίου λαού; Ποιος θα νικήσει τους εχθρούς;Πώς θα υπάρξει η πατρίδα μας και πώς θα είναι η ζωή του ανθρώπου;
Ο Πομπέι μίλησε πολύ τον άλλο τρόπο, λυσσόμενος. Ο βασιλιάς Γκάλλιεν, με όλους τους ευγενείς του, τον έριξε κρίμα και αμέσως εξέδωσε διάταγμα ότι η Παναγία της Wasilla ή συμφώνησε να παντρευτεί τον αρραβωνιαστικό του ή να εκτελεστεί με ένα σπαθί. Σχετικά με αυτά, η Ευγενία διέταξε να φέρει θυσίες στους θεούς ή να χάσει το μαρτύριο. Επιπλέον, ο βασιλιάς διέταξε όλους τους χριστιανούς να πεθάνουν, και όχι μόνο οι χριστιανοί, αλλά και αυτοί που τόλμησαν να προσκυνήσουν τους Χριστιανούς, θα εκτελεστούν επίσης.
Όταν η βασιλική εντολή έφθασε στο ιερό παρθένο Βασίλη, απάντησε δυνατά και ατρόμητα:
“Ο αρραβωνιαστικός μου είναι ο βασιλιάς των βασιλιάδων, ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, και εκτός από Αυτόν δεν θέλω να μάθω έναν άλλο, φθαρτό σύζυγο”.
Μετά από αυτά τα λόγια, σκοτώθηκε αμέσως με ένα σπαθί. Επίσης, ελήφθησαν δύο άγιοι ευνούχοι, ο Πρτ και ο Γιακίχ και οδηγήθηκαν στον ναό του ειδώλου για να προσκυνήσουν τον κακό θεό Diya 8682 . Αλλά οι άγιοι είχαν μόλις χρόνο να εισέλθουν στο ναό, καθώς το είδωλο έπεσε στα πόδια τους και κατέρρευσε σε στάχτες και στάχτες. Ο κυβερνήτης της πόλης Νικίτιν, έχοντας μάθει για αυτό, διέταξε να αποκόψει τα κεφάλια τους, πιστεύοντας ότι είχαν καταστρέψει τον θεό Ντίγια με τη μαγεία τους. Κάλεσε τον Άγιο Ευγενή στον εαυτό του και άρχισε να την αμφισβητεί για τη μαγική τέχνη. Απαντώντας σε αυτόν, ο άγιος άρχισε να λέει με λεπτομέρεια και με σύνεση για τον Ένα Αληθινό Θεό, του οποίου το ίδιο το όνομα οι δαίμονες φοβούνται και τρέμουν, έτσι ώστε να πέφτουν με είδωλα. Δεν έδωσε προσοχή στα λόγια της, ο ηγεμόνας της διέταξε να μεταφερθεί στο ναό της Νταϊάνας για τη θυσία, αλλά δεν είχε καταφέρει ακόμα να την εισέλθει, καθώς ο ναός κατέρρευσε μαζί με το είδωλο. Γνωρίζοντας αυτό, ο βασιλιάς διέταξε να το ρίξει στον ποταμό Τίβερη, με μια πέτρα δεμένη στο λαιμό. Αλλά όταν έγινε αυτό, η πέτρα απενεργοποιήθηκε αμέσως και ο άγιος πέρασε στο νερό, όπως στην ξηρά.Στη συνέχεια άρπαξε πάλι και ρίχτηκε σε φούρνο με έντονο φωτισμό, αλλά η σόμπα κρυβόταν ξαφνικά, χωρίς να τραυματίζει καθόλου τον άγιο που βγήκε από την εντελώς ολόκληρη. Στη συνέχεια, ρίχτηκε σε μια βαθιά και ζοφερή τάφρο και λιμοκτονούσε για δέκα ημέρες, αλλά η ακτίνα της Θείας χάριτος δεν έπαψε ποτέ να φωτίζει τον άγιο και τα τρόφιμα στάλθηκαν από τον ουρανό. Στο χαλίκι Eugene ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε και είπε:
– Εγώ είμαι ο Σωτήρας σας, τον οποίο αγαπάτε και αγαπάτε με όλη σας την καρδιά και με όλη σας την καρδιά και για χάρη της οποίας υποφέρετε αυτό το πόνο. Θα σας εμπλουτίσω με μεγάλη δόξα και θα εκτελέσετε ανεξιχνίαστη χαρά.Μήπως είναι ένα σημάδι για σένα και ότι θα σε δεχτώ στους ουρανούς οικισμούς μου την ίδια μέρα που γεννήθηκα στη γη από μια καθαρή παρθένο μήτρα.
Σε χαλαρή χαρά γεμίζει την καρδιά της αγίας παρθένης αυτής της εμφάνισης του Κυρίου και άρχισε με χαρά να περιμένει τον καιρό του διαχωρισμού της από το σώμα. Την ίδια ημέρα της γέννησης του Χριστού, της στάλθηκε ένας ιεροκόπτηςστην τάφρο που την σκότωσε με ένα σπαθί 8683 .
Έτσι έλαβε χώρα το τέλος της προσωρινής ζωής και των γήινων παθήσεών της, η αρχή της αιώνιας και ευτυχίας ζωής, η ιερή και σεβάσμια παρθενική του Ευγένιου. Η ευλογημένη μητέρα του Claudius της με την οικογένειά της πήρε το ιερό και τίμιο σώμα της και θάφτηκε σε ένα οικογενειακό κτήμα κοντά στη Ρώμη, όπου ο Άγιος Ευγένιος έθαψε τα σώματα πολλών πιστών κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Όταν μια μέρα η μητέρα της φώναξε στον τάφο της, ο Άγιος Ευγένιος της φάνηκε με μια σειρά άλλων κοριτσιών, περιτριγυρισμένων από μεγάλη δόξα, και είπε:
«Χαίρε και χαίρεσαι στη μητέρα μου, ότι ο Χριστός με έφερε στη χαρά των αγίων και ο πατέρας μου στον αριθμό των πατριάρχων: την ημέρα του Σαββάτου θα σε δεχτεί σε αιώνια χαρά. Δώστε εντολή στους γιους σας και στους αδελφούς σας να κρατήσετε το χριστιανικό τίτλο, το οποίο έγινε δεκτό στο βάπτισμα μέχρι το τέλος, έτσι ώστε να μην είναι μόνο το σώμα μου, αλλά και το πνεύμα μου, αδελφοί, και έτσι θα φέρει ολόκληρη την οικογένειά μας σε ευνοϊκό δώρο στον Θεό.
Όταν ο άγιος μίλησε κατ ‘αυτόν τον τρόπο στη μητέρα της, άρχισαν να ακούγονται οι φωνές πολλών άγιων αγγέλων να τραγουδούν και να δοξάζουν τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Θεό στην Τριάδα του Θεού, σε αυτόν και από εμάς οι αμαρτωλοί να είναι δόξα και έπαινος για πάντα. Αμήν.

 

* * *

8672
Ο Μάρκος Αυρήλιος, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, βασίλεψε από το 161 έως το 180. Ο Κοντόδος, ο γιος του, βασίλεψε από το 180 έως το 192.
8673
Τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα (τον μαθητή του), τον Αριστοτέλη (τον μαθητή του Πλάτωνα), τον Επίκουρο – τους διάσημους Έλληνες φιλόσοφους που έζησαν στο IV. πριν R.X.
8674
Το Ηλιόπολη είναι μια πόλη στην κάτω (βόρεια) Αίγυπτο.
8675
Η Ευγενία στα ελληνικά σημαίνει “ευγενής”, “θαρραλέα”.
8676
Το Melanfia στα ελληνικά σημαίνει “ασπρόμαυρο”.
8677
Ο Ρίμσι τον αυτοκράτορα Σεπτίμιους Σεβήρους (από το 193 έως το 211) είχε τον συν-αντιβασιλέα του γιου του Αντωνίνου.
8678
Αρχαία πόλη στα βόρεια της Αφρικής. Τώρα στη θέση του είναι η Τυνησία.
8679
Ο Άγιος Κορνήλιος, ο Πάπας της Ρώμης, κυβερνούσε τη Ρωμαϊκή Εκκλησία από το 251 έως το 252.
8680
Δηλαδή. λειτουργικά βιβλία, τα οποία ήταν τότε σπάνια και δεν ήταν διαθέσιμα σε πολλούς.
8681
Βαλεριανός – Ρωμαίος αυτοκράτορας, βασιλεύει από 253 έως 260 γραμμάρια. Ο Γάλλος, ο γιος του, βασίλεψε από 260 σε 268.
8682
Ο θάνατος των αγίων Ευγενία, Κλαύντια, Βασιλά, Πρώτα και Ιακίνφα ακολούθησε γύρω στο 262. Τα φέρετρα του Προθέ και του Γιακίνφ άνοιξαν κάτω από τον Πάπα Δήμα του 366 και πάνω τους κτίστηκε μια εκκλησία. Σήμερα τα λείψανα του Prot στηρίζονται στη Ρώμη στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στη Φλωρεντία, τη δύναμη του Ιακένφ στην εκκλησία του Αποστόλου Παύλου της Οστίας, τα λείψανα του Ευγένιου στην εκκλησία των 12 αποστόλων, τη δύναμη του Βασιλείου στην εκκλησία Praxedy.

8683
Μέχρι τη μέρα είναι ευλογημένος. Ο Ιερωνύμος και άλλοι, άγιοι. Η Ευγενία υπέστη στις 25 Δεκεμβρίου.