Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020

 

 

 

 

Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου

Εισόδια της Θεοτόκου.
Εικόνα τού 15ου αιώνα μ.Χ.
στον Ιερό Ναό Εισοδίων Θεοτόκου Μαλίων. Κρήτη

 

 

Νους ανθρώπινος δεν μπορεί να συλλάβει το έργο, μάλλον δε το θαύμα της θείας οικονομίας. Θεία οικονομία είναι ό,τι έκανε κι ό,τι κάνει η αγάπη κι η σοφία του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Σ’ έναν αναστάσιμο ύμνο της Εκκλησίας, έτσι επιγραμματικά γίνεται λόγος για το έργο και το θαύμα τούτο· «δι’ ημάς Θεός εν ανθρώποις· διά την καταφθαρείσαν φύσιν του γένους ημών· ο Λόγος σαρξ εγένετο…»· για μας ο Θεός ήρθε μεταξύ μας, για την ανθρώπινη φύση μας, που την ρήμαξε η αμαρτία, ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος. Το έργο και το θαύμα αυτό πραγματοποιήθηκε από τον Ιησού Χριστό, παραδίδεται από την Εκκλησία και κηρύσσεται στη θεία Γραφή από τους Ευαγγελιστές και τους Αποστόλους. Οι πιστοί το δέχονται «διά πίστεως», όχι δηλαδή σαν γνώση και φυσική ανακάλυψη, άλλα ως αποκάλυψη Θεού και ως ιερή παράδοση της Εκκλησίας. Μέσα σ’ ένα τέτοιο ιερό κόσμο αποκαλύψεως του Θεού και παραδόσεως της Εκκλησίας τοποθετείται η σημερινή εορτή των Εισόδων της υπεραγίας Θεοτόκου. Ένας από τους ιερούς πατέρες της Εκκλησίας, ο άγιος Πρόκλος αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, γράφει για τη σημερινή εορτή ότι «αγνείας έχει υπόθεσιν, και του κοινού γένους των γυναικών καύχημα το τελούμενον»· η εορτή δηλαδή των Είσοδίων υπόθεση έχει την αγνεία και την ηθική καθαρότητα της γυναίκας, κι αυτό που γίνεται με τη σημερινή εορτή είναι για έπαινο όλων των γυναικών.

Όχι μόνο στην εορτή των Εισοδίων, αλλά και σε κάθε θεομητορική εορτή την γυναίκα εορτάζουμε και τον έπαινο της γυναίκας ψάλλει η Εκκλησία. Κανένας άλλος θεσμός, καμιά πολιτεία και καμιά κοινωνία δεν τίμησε και δεν σεβάστηκε τόσο πολύ τη γυναίκα όσο η Εκκλησία. Η γυναίκα για την Εκκλησία είναι η μητέρα μας, η αδελφή μας, η σύζυγος και ο σύντροφος της ζωής μας και η μητέρα των παιδιών μας.

Η γυναίκα, που παρασύρθηκε στην παρακοή και παρέσυρε μαζί της στην πτώση όλο το ανθρώπινο γένος, η γυναίκα πάλι είναι το όργανο στην οικονομία του Θεού, για να σηκωθεί και να σωθεί ο κόσμος. Η γυναίκα, η αγνή παρθένος Μαρία είναι η μητέρα του Θεού που ενανθρώπησε, η Μαρία είναι η Θεοτόκος.

Άλλο όνομα, όνομα μοναδικό, και σαν τίτλος τιμής και σαν θεϊκή πραγματικότητα, σαν το Θεοτόκος, δεν υπάρχει. Το έδωκε η Εκκλησία στην παρθένο Μαρία στην τρίτη οικουμενική Σύνοδο, όχι μόνο για να την τιμήσει, αλλά και για να εκφράσει το θείο γεγονός, ότι ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος και γεννήθηκε από τη Μαρία.

Κάθε θεομητορική εορτή σαν σήμερα μας δίνει πάντα την ευκαιρία να μιλήσουμε για την υπεραγία Θεοτόκο, άλλοτε σαν την αγνή παρθένο, άλλοτε σαν την υποδειγματική και μοναδική μητέρα, και πάντα σαν την γυναίκα, που είναι η «αγία αγίων μείζων», η τιμιότερη και ενδοξότερη από τους αγίους Αγγέλους. Αλλ’ ακόμα, σε σχέση μ’ εμάς τους πιστούς, η υπεραγία Θεοτόκος είναι η μεσίτρια προς τον φιλάνθρωπο Θεό και η προστασία με τα χίλια ονόματα, σε κάθε δύσκολη περίσταση, σε κάθε ανάγκη, σε κάθε κίνδυνο και σε κάθε συμφορά. Γιατί είναι η μητέρα του Χριστού, στον οποίο έχει παρρησία– γιατί είναι η μητέρα μας, στην οποία έχομε το θάρρος και την ελπίδα μας.

Η Εκκλησία έχει φυλάξει για την ύπεραγία Θεοτόκο τις θερμότερες προσευχές και τους ποιητικότερους ύμνους, που είναι η έκφραση και το ξεχείλισμα των ιερών συναισθημάτων κάθε ευσεβούς ψυχής. Όχι μόνο στις θεομητορικές εορτές, αλλά σε κάθε εορτή και σε κάθε ιερή ακολουθία της Εκκλησίας είναι πάντα ζωντανή η παρουσία της Θεοτόκου στα τροπάρια εκείνα, που ειδικά λέγονται θεοτόκια. Το θεοτοκάριο επίσης είναι η υμνολογική συλλογή με τους καλύτερους ασματικούς Κανόνες προς την ύπεραγία Θεοτόκο.

Πού αλλού λοιπόν τιμήθηκε η γυναίκα, για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα, πού αλλού τιμήθηκε η γυναίκα όσο στην Εκκλησία από την Εκκλησία;

Στο σύγχρονο ψέμα, που είναι ο αγώνας της γυναίκας για την εξίσωσή της με τον άνδρα, ο αγώνας που πάει να διαλύσει και να ξεθεμελιώσει την οικογένεια και τον κοινωνικό βίο των ανθρώπων, στο σύγχρονο αυτό ψέμα του αγώνα της γυναίκας δεν θα θέλαμε να αντιτάξουμε τίποτ’ άλλο παρά την αποστολική περικοπή, που διαβάζεται στην ιερή ακολουθία του Γάμου. Μακάρι να την πρόσεχαν και να θέλανε να την καταλάβουν όσα ζευγάρια έρχονται να πάρουν την ευλογία της Εκκλησίας για να κάνουν σπίτι. Όχι εκείνοι που πιστεύουν στην ιερότητα της συζυγίας και στην αγιότητα του μεγάλου μυστηρίου του Γάμου, αλλά εκείνοι που έρχονται για να στεφανωθούν στην Εκκλησία από μια συνήθεια ή γιατί τους αναγκάζει ο πολιτικός νόμος. Σ’ αυτό το ιερό κείμενο, που η Εκκλησία διάλεξε να διαβάζεται στην ακολουθία του Γάμου, με θεόπνευστο τρόπο διαγράφεται το χρέος που έχουν αμοιβαία ο άνδρας και η γυναίκα να βοηθούν, να σέβονται και να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Έπειτα από όσα λέει ο Απόστολος, δεν μένει περιθώριο για αγώνες και για δικαιώματα, όταν οι σύζυγοι είναι ένας άνθρωπος και ο ένας απέναντι στον άλλον βλέπει τον εαυτό του.

Μπροστά στην παραφροσύνη των ανθρώπων, που ομαδικά πάνε να πέσουν στο γκρεμό, η Εκκλησία δεν έχει παρά να φωνάξει, κι ας φαίνεται πως δεν θέλει να ακούσει κανείς. Πάντα υπάρχει το «λείμμα»· είναι πάντα οι λίγοι, που βλέπουν και ακούνε σωστά. Σ’ αυτούς απευθύνεται το κήρυγμα, σαν μαρτυρία, της αλήθειας του Θεού, που σημαδεύει την παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο.

*

Η Εκκλησία πιστεύει πως δεν θα χαθεί ο κόσμος στη θάλασσα της πλάνης και της αμαρτίας, αφού γι’ αυτό ήρθε ο Υιός του Θεού, «ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού». Η Εκκλησία, κι όταν φαίνεται πως δεν μπορεί τίποτα περισσότερο, και τότε δεν παύει να ενσαρκώνει ένα υγιές πνεύμα αντιστάσεως, να είναι, καθώς είπε ο Ιησούς Χριστός, «το άλας της γης», που συγκρατεί τις ανθρώπινες κοινωνίες από την τελεία πνευματική και ηθική αποσύνθεσή τους. Σήμερα περνάμε μια κρίση, καθώς όλοι το ομολογούν, κι εκείνοι ακόμα που δεν πιστεύουν σε καμιά πνευματική πραγματικότητα. Αυτοί περιμένουν τη βελτίωση και τη σωτηρία ή από τη δική τους δύναμη και σοφία ή και από κάποια τύχη. Εμείς εργαζόμαστε κατά το θείο θέλημα και προσευχόμαστε να στείλει ο Σωτήρας Χριστός «ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου» το θείο φωτισμό του στον κόσμο. Αμήν.

(+Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης, Διονυσίου, «Ο Λόγος του Θεού», τ. Α΄)

 

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

 

 

Οι Άγιοι Φιλήμων ο Απόστολος, Άρχιππος, Ονήσιμος και Απφία

Άγιος Φιλήμων ο Απόστολος

 

Χριστοῦ καλοῦντος, ὤφθητε δρόμῳ ξένῳ,
Χριστοῦ μαθηταί, δραμόντες πρὸς τὴν κλῆσιν.
Εἰκάδι δευτερίῃ, Φιλήμονα ἔνθεν ἄειραν.

Eις τον Φιλήμονα.
Xώραν φιλούντα τον Φιλήμονα χλόης,
Xλωροίς λύγοις (ήτοι λυγαρίαις) τύπτουσιν οι μιαιφόνοι.

Eις τον Άρχιππον.
Ποθῶν τὸν ἀκρόγωνον Ἄρχιππος λίθον.
Κατηλοήθη τῷ πόθῳ τούτου λίθοις.

Eις τον Oνήσιμον.
Ήπλωσεν Oνήσιμος εις θλάσιν σκέλη,
Παύλου σκελών δραμόντα γενναίους δρόμους.

Eις την Aπφίαν.
Ἡπλωμένην παίουσιν εἰς γῆν Ἀπφίαν,
Εἰς οὐρανοὺς ἔχουσαν ὄμμα καρδίας.

Εἰκάδι δευτερίῃ, Φιλήμονα ἔνθεν ἄειραν.

Βιογραφία

Οι Άγιοι Φιλήμων, Άρχιππος, Ονήσιμος και Απφία ήταν μαθητές του Αποστόλου Παύλου (περί το 54 μ.Χ.) και τους αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλήμονα επιστολή του.

Ο Φιλήμων και η σύζυγος του Απφία ήταν χριστιανοί στην πόλη των Κολοσσών, με ανεπτυγμένο αίσθημα φιλανθρωπίας. Χρησιμοποιούσαν δε τα πλούτη τους με προθυμία για την ανακούφιση φτωχών, ασθενών και για την ανάπτυξη του έργου του Χριστού. Στο χριστιανισμό προσήλθαν δια του Αποστόλου Παύλου, όταν αυτός είχε έλθει στην πόλη τους. Μάλιστα, για τις αγαθοεργίες του Φιλήμονα γράφει συγκεκριμένα: «Χάριν ἔχομεν πολλὴν καὶ παράκλησιν ἐπὶ τὴν ἀγάπη σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ, ἀδελφέ» (Προς Φιλήμονα, 7). Δηλαδή, έχουμε πολλή χαρά και παρηγοριά για την αγάπη σου, διότι οι καρδιές των αδελφών χριστιανών έχουν βρει ανάπαυση με τις ευεργεσίες και αγαθοεργίες σου, αδελφέ.

Минологий. 19 февраля (ап. Архипп).
Фреска. Около 1350 года.
Церковь Христа Пантократора. Дечани. Косово. Сербия.
Μηνολόγιο 19 Φεβρουαρίου (Απόστολος Άρχιππος)
Τοιχογραφία. (fresco) περίπου τού έτους 1350 μ.Χ.
στόν Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα
τής Ιερἀς Μονής Βισόκι Ντέτσανι
Κοσσυφοπέδιο (Κόσοβο) Σερβία

Για τον Άρχιππο λέγεται ότι ήταν συγγενής, ίσως και γιος του Φιλήμονα και της Απφίας. Ο Παύλος, επειδή ο Άρχιππος είχε μεγάλη αφοσίωση στη διάδοση του Ευαγγελίου, στην προς Φιλήμονα επιστολή του τον ονομάζει στρατιώτη.

Ο Ονήσιμος ήταν υπηρέτης του Φιλήμονα, από τον όποιο απέδρασε και πήγε στη Ρώμη. Εκεί έπεσε στα δίχτυα του Αποστόλου Παύλου, που τον έστειλε πίσω στο Φιλήμονα, χριστιανό πλέον. Και παρακαλεί τον Φιλήμονα να δεχθεί τον Ονήσιμο, όχι σαν υπηρέτη, αλλά σαν αδελφό.

Κατά την παράδοση, όλοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του Ευαγγελίου.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι ο Aπόστολος Oνήσιμος εορτάζεται χωριστά στις 15 Φεβρουαρίου και ο Aπόστολος Άρχιππος εορτάζεται χωριστά στις 19 Φεβρουαρίου. Σήμερα, εορτάζεται κυρίως ο Άγιος Aπόστολος Φιλήμων και η Aπφία.

Άθληση Αρχίππου και Φιλήμονος.
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

 

Мученичество свв. Архиппа, Филимона и Апфии.
Миниатюра. Константинополь. XI в.
(копия учащихся Иконописной школы). ГИМ. Москва.
Μαρτύριο τών Αγίων Φιλήμωνα, Άρχίππου και Απφίας
(αντίγραφο μαθητών της Σχολής Αγιογραφίας Εικόνων).
Τώρα ευρίσκεται στό Κρατικό Ιστορικό Μουσείο της Ρωσίας
Μόσχα

 

Филимон, ап от 70-ти (22 ноября)
Менологий на 21- 24 ноября
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Άθληση Αρχίππου και Φιλήμονος.
Μηνολόγιο 21 – 24 Νοεμβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)

 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Tετρὰς ἡ θεοσύλλεκτος τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ Φιλήμων καὶ Ἄρχιππος καὶ σὺν Ἀπφίᾳ ὁμοῦ, ὁ θεῖος Ὀνήσιμος· λάμψαντες τοῖς ἐν σκότει ἀληθείας τὴν γνῶσιν, ἤθλησαν ὁμοφρόνως καὶ τὴν πλάνην καθεῖλον· καὶ νῦν ἐξευμενίζονται πᾶσι τὸν Κύριον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Минея – Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τῷ ἀρότρῳ τοῦ λόγου καλλιεργῶν, χερσωθείσας καρδίας, Ἱερουργέ, τὴν θείαν ἐπίγνωσιν, γεωργεῖν παρεσκεύασας, καὶ καθελὼν τεμένη, εἰδώλων ἀνήγειρας, Ἐκκλησίας μάκαρ, εἰς δόξαν τοῦ Κτίστου σου· ὅθεν συνελθόντες τὴν ἁγίαν σου μνήμην, Φιλῆμον δοξάζομεν, ἱερῶς φωτιζόμενοι, καὶ συμφώνως βοῶμέν σοι. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

 

 

 

 

ΕΑΝ   ΘΕΛΕΤΕ

ΕΠΙΣΚΕΘΦΕΙΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

 

 

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ 

τῆς ἁγίας καί ἐνδόξου μάρτυρος τοῦ Χριστοῦ ΚΙΚΙΛΙΑΣ

(σελίδες 229 – 260)

 

 

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κικιλία, Βαλεριανός και Τιβούρτιος

 

Εις την Κικιλία
Λουτροῦ φέρεις ἔκκαυσιν, ὦ Κικιλία,
Λούῃ δὲ λουτρὸν αἵματος διὰ ξίφους.

Εις τους Βαλλεριανόν και Τιβούρτιον
Βαλλεριανὸν καὶ συναθλητὴν ἅμα
Κτείνει ξίφος, βάλλοντας ὕβρεσι πλάνην.

 

Βιογραφία

Η Αγία Κικιλία έζησε τον 3ο μ.Χ. αιώνα και οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες και μάλιστα ευγενείς. Η Κικιλία όμως, άκουσε τη διδασκαλία του Χριστού και ζήτησε να βαπτιστεί.

Μετά από λίγο καιρό, οι γονείς της την πάντρεψαν με ένα ευγενή νέο το Βαλεριανό, ο οποίος υπό την επίδραση της Κικιλίας ασπάστηκε κι αυτός τη Χριστιανική Πίστη. Μαζί με τον Βαλεριανό προσήλθε στους κόλπους της εκκλησίας και ο αδελφός του ο Τιβούρτιος.

Κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμού η Κικιλία, ο Βαλέριος και ο Τιβούρτιος συνέχιζαν να δηλώνουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό και το φιλανθρωπικό τους έργο. Γι’ αυτό τους συνέλαβαν και υπέστησαν την ύστατη τιμωρία, τον θάνατο με αποκεφαλι-σμό.

Άθληση τών Αγίων Μαρτύρων Κικιλίας, Βαλεριανού και Τιβούρτιου
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

Ιερά Λείψανα

Τα Ιερά Λείψανα τών Αγίων Βαλεριανού  καί Τιβούρτιου ευρίσκονται στη ρωμαιοκαθολική Βασιλική Αγ. Κικιλίας Ρώμης.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείων τρόπων σου, τὴ ἐπιλάμψει, πρὸς ἀείζωον, εἴλκυσας φέγγος, τὴν αὐτάδελφον δυάδα καὶ σύναυλον καὶ σὺν αὐτοὶς Κικιλία ἀθλήσασα, τῆς θείας δόξης ὁμοῦ ἠξιώθητε. Μεθ’ ὧν πρέσβευε, δοθήναι τοὶς εὐφημούσι σέ, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὴν νυμφευθεῖσαν, τῷ Χριστῷ ἑκουσίως, καὶ στολισθεῖσαν, ἀρεταῖς τὴν καρδίαν, θεοπρεπῶς ὑμνήσωμεν Πιστῶν ἡ πληθύς· αὕτη γὰρ κατήσχυνεν, Ἀλμακίου τὸ θράσος, λάμψασα ὡς ἥλιος, μέσον τῶν ἐκζητούντων, καὶ μετὰ ταῦτα ὤφθη τοῖς ἐν γῇ, στήριγμα θεῖον, τὴν πίστιν κρατύνασα.

Ὁ Οἶκος
Ἀρχὴ ἐλπίδος ἀγαθῆς, ἐδόθη τοῖς Ἁγίοις ἐξαίρετα τὸ πράττειν, κατάπληκτα μεγάλα, ἅπερ καὶ θαύματα, ἐστὶ θαυμάζεσθαι ἀξίως, μεθ’ ὧν καὶ τὴν τῆς παρθένου Κικιλίας ἀρετήν, καὶ ἄσπιλον λαμπρότητα, πῶς ἀπεκδυσαμένη, τὸν ἄρχοντα ἔφυγε τοῦ σκότους, καὶ δραμοῦσα πρὸς τὴν πάλην τοῦ ἐχθροῦ, ἔστη ἐρρωμένη ἀπτοήτως· καὶ ἡμεῖς τοῦ θαύματος τούτου γεγονότα ἀληθῆ πράγματα, φῶμεν· πῶς διὰ Χριστόν, ἐπτέρνισε τὸν Βελίαρ, τὴν πίστιν κρατύνασα.

 

 

ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση Google)

Αγίου Δημήτριου Ροστόφ
Βίοι τών αγίων

Τό μαρτύριο τής Αγίας Μάρτυρος Κικιλίαςς και μαζί της οι Άγιοι Μάρτυρες Βαλεριανός και Τιβούρτιος

Μνήμη 22 Νοεμβρίου

Η Παναγία Κικίλια 7604 γεννήθηκε στη Ρώμη από σεβάσμους και πλούσιους γονείς. Ακούγοντας το κήρυγμα του Ευαγγελίου, πίστευε στον Χριστό και, πύρινη από την καρδιά της αγάπης γι ‘Αυτόν, έβαλε στο μυαλό της να μην παντρευτεί και να κρατήσει την παρθενία της καθαρή για χάρη του Αιδεσιμότατου Νυμφίου – Θεού Χριστού. Αλλά οι γονείς της, εναντίον της θέλησής της, την κατήγγειλαν σε έναν ευγενή νεαρό παγανιστή, με το όνομα Βαλεριανό, και άρχισαν να την αναγκάζουν να περπατάει με πολύτιμα ρούχα και χρυσά κοσμήματα. Αλλά φορούσε μια σκληρή γραμμή μαλλιών κάτω από τα πολύτιμα ρούχα της στο σώμα της και στην καρδιά της, τον Χριστό και προσευχόταν συνεχώς σ ‘Αυτόν, έτσι ώστε ο ίδιος, όπως θέλει, θα την κρατούσε καθαρή, άψογη και απαλλαγμένη από το γάμο. Όταν ήρθε η ημέρα του γάμου και ξεκίνησε η γαμήλια διασκέδαση, εκείνη, αναστενάζοντας από τα βάθη της σπασμένης καρδιάς της, κρυφά φώναξε στον Κύριο:”Η καρδιά μου να είναι ατιμώρητη στα διατάγματά σου, για να μην κληρωθώ” ( Ψαλμός 119: 80 ).
Και ειλικρινά, με δάκρυα, προσευχήθηκε να τον στείλει για να φυλάξει την παρθενία του αγγέλου της. Τη νύχτα, οι νεόνυμφοι εισήχθησαν στην αίθουσα του γάμου και η Κικίλια είπε στον αρραβωνιαστικό της:
“Θέλω, αγαπητός μου νεαρός, να σας πω ένα μυστικό: Έχω έναν αόρατο κηδεμόνα της παρθενίας μου – τον Άγγελο του Θεού, και αν με αγγίξετε, θα σας σκοτώσει αμέσως, γιατί στέκεται εδώ, έτοιμος να με προστατεύσει από κάθε βία”.
Ακούγοντας αυτό, ο Βαλεριανός αισθάνθηκε φόβο, γιατί κάτω από την Κικίλια υπήρχε πραγματικά ένας αόρατος άγγελος που στάλθηκε από τον ουρανό για να προστατεύσει τη νύφη του Χριστού από την ένωση με μια παγανιστική νεολαία. Άρχισε να ικετεύει την Kikiliya να του δείξει τον Άγγελο. Η κοπέλα απάντησε:
“Είστε ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον αληθινό Θεό και επομένως δεν μπορείτε να δείτε τον Άγγελο του Θεού μέχρι να καθαριστείτε από την ακαθαρσία του παγανισμού σας”.
“Αλλά πώς,” ρώτησε ο Βαλεριανός, “μπορώ να καθαρίσω τον εαυτό μου;”
«Υπάρχει ένας γέρος», απάντησε, «με το όνομα Ουρβάν, χριστιανός επίσκοπος: μπορεί να καθαρίσει τους Εθνικούς με βάπτισμα και να τους κάνει να δουν τους Αγγέλους». Αν θέλετε να καθαρίσετε τον εαυτό σας και να δείτε τον Άγγελο του Θεού, τότε πηγαίνετε σε αυτόν και του πείτε όλα όσα έχετε ακούσει εδώ από μένα. και όταν σας καθαρίζει, τότε επιστρέψτε εδώ και θα δείτε τον Άγγελο και θα λάβετε από αυτόν αυτό που επιθυμείτε.
“Αλλά πού να ψάξω αυτόν τον γέρο;” Ερωτηθείς ο Βαλεριανός.
«Πήγαινε», απάντησε η Κικίλια », κατά μήκος του Appian Way 7605 και όταν συναντάς τους φτωχούς, πες τους: Η Κικίλια, που θέλει να περάσει από μένα ένα μυστικό στον γέρο Ουρβάν, με έστειλε σε με για να με πάει σε αυτόν.
Ο Βαλεριανός πήγε επίσης στο Appian Way, σύμφωνα με τα λόγια των οπαδών του, συναντήθηκε με τους ζητιάους που γνώρισε πολύ καλά η Αγία Κικίλια, καθώς συχνά τους έδινε ελεημοσύνη: τον οδήγησαν στον επίσκοπο Ουρβάν, ο οποίος κρύβεται από τους διώκτες σε φέρετρα, σπηλιές και καταστραμμένους κακούς ναούς. Όταν ο Βαλεριανός παρέδωσε σε αυτόν τα λόγια της Αγίας Κικίλιας, ο επίσκοπος ήταν πολύ χαρούμενος και, γονατισμένος κάτω και σηκώνοντας τα χέρια του στον ουρανό, είπε με δάκρυα:
“Αυτός είναι ο δούλος σου, Κύριε Ιησούς, που φέρνει το μέλι στην εκκλησία σαν μέλισσα!” Έστειλε τον νεαρό που μου δέχτηκε ως λιοντάρι σαν υποκείμενο αρνί, γιατί αν δεν πίστευε τα λόγια της, δεν θα έρθει σε μένα.Έτσι λοιπόν, Κύριε, ανοίξτε την καρδιά του μέχρι την γνώση της αλήθειας μέχρι τέλους – για να σας γνωρίσει τον αληθινό Θεό και να αρνηθεί τον Σατανά και τα έργα του.
Όταν προσευχόταν έτσι, ξαφνικά εμφανίστηκε ένας γέρος, αξιοσέβαστος στην εμφάνισή του, ντυμένος με χιονισμένα ρούχα και κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι του. Αφού στάθηκε πριν από τον Βαλεριανό, άνοιξε ένα βιβλίο για ανάγνωση. Ο Βαλεριανός, φοβούμενος από αυτό το όραμα, έπεσε στο έδαφος, αλλά ένας γέρος που εμφανίστηκε εμφανίστηκε τον πήρε και είπε:
“Διαβάστε, γιε μου, αυτό που είναι γραμμένο σε αυτό το βιβλίο και θα σας τιμήσει να καθαρίσετε και να δείτε τον άγγελο που ο δεσμοθεμένος σας υποσχέθηκε να σας δείξει”.
Ο Βαλεριανός κοίταξε το βιβλίο και διάβασε τα εξής γράμματα γραμμένα με χρυσάφι: «ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα, ένας Θεός και ο Πατέρας όλων, ο οποίος είναι πάνω απ ‘όλα και μέσα από όλους μας και σε όλους μας» ( Εφεσίους 4: 5-6 ).
Όταν ο Βαλεριανός διάβασε αυτά τα λόγια, ένας γέρος που εμφανίστηκε εμφανίστηκε τον ρώτησε:
– Πιστεύεις, παιδί, ότι αυτή είναι η αλήθεια ή ακόμα αμφιβάλεις;
Ο Βαλεριανός απάντησε δυνατά:
“Αλήθεια, κάτω από τον ουρανό δεν υπάρχει τίποτα πιο σίγουρο από αυτά τα λόγια.”
Και αμέσως εμφανίστηκε αόρατο και ο επίσκοπος Ουρβάν, αρχίζοντας με τις λέξεις που διάβασε ο Βαλεριανός, δίδαξε επαρκώς τον Βαλεριανό και τον βαφτίον τον έστειλε στον άγιο δεσμό του.
Ο Βαλεριανός, επιστρέφοντας στον εαυτό του, βρήκε την Αγία Κικίλια στην ειρήνη της στην προσευχή και μαζί της είδα τον άγγελο του Θεού να στέκεται, να λάμπει με μεγάλο φως και ομορφιά. στα χέρια του ο Άγγελος κρατούσε δύο στεφάνια υφασμένα από κόκκινα τριαντάφυλλα και λευκά κρίνα και έβγαζαν ένα ασυνήθιστο άρωμα. έβαλε ένα στεφάνι στο κεφάλι της κοπέλας και ένα άλλο στο κεφάλι του Βαλεριάνα, λέγοντας:
“Αποθήκευσε αυτά τα στεφάνια, που μένουν τόσο καθαρά στην καρδιά και το άψογο σώμα,” τα έφερα σε σας από τον παράδεισο και έχουν μια τέτοια θαυμάσια ιδιότητα που ποτέ δεν θα ξεθωριάσουν και θα χάσουν το άρωμά τους και κανένας εκτός από αυτούς που αγαπούν όπως εσένα, τους.Εσύ, Βαλεριανό, συμφώνησες με την απόφαση των δεσποινίων σου να κρατήσεις καθαρό: γιατί αυτός ο Θεός με έστειλε σε εσένα, για να λάβεις όλα όσα ζητάς από Αυτόν.
«Δεν έχω κανέναν σε αυτόν τον κόσμο πιο ακριβό από τον αδερφό μου Τιβούριο», απάντησε ο Βαλεριανός με ένα τόξο στον άγγελο. – Επομένως, προσεύχομαι στον Κύριο να παραδώσει τον αδελφό μου από την καταστροφή και τη δύναμη του διαβόλου, καθώς με παρέδωσε, τον έστειλε στον εαυτό του και μας επέτρεψε να είμαστε τέλειοι στην πρακτική της ομολογίας του ιερού ονόματός Του.
Ένας άγγελος με χαρούμενο πρόσωπο του είπε:
“Το αίτημά σας είναι ευχάριστο προς τον Θεό και θα εκπληρώσει την ειλικρινή σας επιθυμία: θα σώσει τον αδερφό σας Τιβούριο από εσάς, καθώς σας έσωσε από μια κόρη και μαζί θα πάτε στο μαρτύριο».
Έχοντας πει αυτά τα πράγματα, ο Άγγελος έγινε αόρατος και ο Βαλεριανός με το Άγιο Κίκλιγιου χαίρεται στον Χριστό και ξόδεψε χρόνο σε ολόψυχες συνομιλίες.
Αυτή τη στιγμή, ο Tivurtius έρχεται σε μια μέρα και λέει:
– Είμαι έκπληκτος: άκουσα εδώ το άρωμα των τριαντάφυλλων και των κρίνων, αλλά από πού προέρχεται αυτό το άρωμα, το οποίο με ενθουσιάστηκε τόσο που ένιωσα σαν να είχα ανανεωθεί;
«Αισθάνθηκες πραγματικά το άρωμα, αγαπητός μου αδελφός», απάντησε ο Tivurtiy Valerian, «γιατί προσευχόμουν για το Θεό σε σας, ότι και εσείς θα λάβατε το αφόρητο στέμμα και τον αγαπάτε, του οποίου το αίμα είναι σαν το χρώμα των τριαντάφυλλων και της σάρκας σαν λευκά κρίνα».
“Το ακούω αυτό σε ένα όνειρο ή λέτε την αλήθεια;” – αναφώνησε ο Tivurtiy.
“Μέχρι τώρα πραγματικά ζούσαμε σαν ένα όνειρο”, απάντησε ο Βαλεριανός: λατρεύαμε ψεύτικους θεούς και ακάθαρτους δαίμονες και τώρα ζούμε στην αλήθεια και τη χάρη του Θεού.
– Ποιος σε δίδαξε αυτό; Ρώτησε ο Tivurtius.
“Ο Άγγελος του Θεού με δίδαξε”, απάντησε ο Βαλεριανός. “Και θα μπορείτε επίσης να τον δείτε εάν καθαρίζετε τον εαυτό σας από την ειδωλολατρική βεβήλωση”.
Ο Tivurtius ήθελε να δει τον Άγγελο, αλλά ο Βαλεριανός είπε ότι ήταν απαραίτητο να πιστέψουμε πρώτα στον Αληθινό Θεό και να λάβουμε ιερό βάπτισμα και τότε θα ήταν δυνατό να περιμένουμε την εμφάνιση του Αγγέλου και η Αγία Κικίλια ανέλαβε τη διδασκαλία του Tivurtius στις αλήθειες της χριστιανικής πίστης και αποδείχθηκε, την ψευδαίσθηση των παγανιστών θεών και την αδυναμία των άψυχων ειδώλων και από την άλλη – τη δύναμη και την παντοδυναμία του αληθινού Θεού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και οι άγιοι σοφοί συνομιλίες της αγίας παρθενίας απέκτησαν μια τέτοια εξουσία πάνω στον Τιβούριο ότι εγκατέλειψε εντελώς τον παγανισμό και κάποτε είπε στην Κικιλία:
“Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον Χριστιανό και από εδώ και πέρα ​​θέλω να υπηρετήσω τον Εαυτό Του”.
Ακούγοντας αυτό, η Κικίλια χαίροσε απερίγραπτα και άρχισε ακόμα πιο επιμελώς να διδάσκει τον Τιβούριο, λέγοντάς τον για την ενσάρκωση του Υιού του Θεού, για τα θαύματά Του, την ελεύθερη ταλαιπωρία και το θάνατο που υπέφερε από αγάπη για την ανθρώπινη φυλή. Και ο Tivurtius, από την πλευρά του, όλο και περισσότερο άγγιζε η καρδιά και έπνιξε με αγάπη για τον Κύριο. Βλέποντας τη ζεστασιά της πίστης του, το κορίτσι του είπε:
– Αν πιστεύετε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τότε πηγαίνετε με τον αδελφό σας στον χριστιανικό επίσκοπό σας και λάβετε από αυτόν το ιερό βάπτισμα: τότε, καθαρίστηκε από τις αμαρτίες, θα είστε άξιοι να δείτε τον Άγγελο.
Ο Tivurtius, κοιτάζοντας τον αδελφό του, τον ρώτησε:
“Ποιος θέλεις να με οδηγήσεις;”
«Θα πάμε στον άνθρωπο του Θεού, τον Ουρβάν», απάντησε ο Βαλεριανός. – Είναι χριστιανός επίσκοπος, γέρος, σοφός και δίκαιος. το πρόσωπό του είναι σαν το άγγελο και όλα τα λόγια του είναι αληθινά.
«Δεν μιλάς για τον Ουρβάν», συνέχισε ο Τιβούρτι », για τον οποίο άκουσα ότι καταδικάστηκε σε θάνατο δύο φορές και τώρα κρύβεται κάπου, φεύγοντας από το θάνατο». Αλλά στην πραγματικότητα, αν πάμε σε αυτόν, και αν αυτοί που αναζητούν το θάνατό του να μας βρουν, σίγουρα θα μας σκοτώσει.
Η Αγία Κικίλια απάντησε σε αυτή την ερώτηση του Tivurtia. Άρχισε να του λέει για την αιώνια, ποτέ αδιάκοπη ζωή στον ουρανό και για την καταδίκη στους ιερούς μάρτυρες που υπέστησαν θάνατο για τον Χριστό.
Τότε ο Tivurtius, που καίει με την επιθυμία να υποφέρει για την πίστη, είπε:
– Αφήστε τους ανθρώπους, στερημένους από το μυαλό τους, να αγαπήσουν αυτή τη σύντομη ζωή, αλλά επιθυμώ αιώνια ζωή: με οδηγήστε, αδελφό, στον επίσκοπο και αφήστε τον να με καθαρίσει και να με πάρει μέρος της αιώνιας ζωής!
Ο Βαλεριανός οδήγησε τον αδελφό του στον επίσκοπο Ουρβάν, στον οποίο είπε τα πάντα. Με μεγάλη ευχαρίστηση από τη μετατροπή της Tivurtiy, ο Ουρβάν τον έλαβε με αγάπη, τον βαφτίζει και τον κράτησε επτά ημέρες μέχρι να του διδάξει όλα τα μυστικά της ιερής πίστης.
Μετά το βάπτισμα, ο Τιβούρτης έλαβε τέτοια χάρη που είδε τους ιερούς αγγέλους και μίλησε μαζί τους και έλαβε από τον Θεό όλα όσα ζήτησε. Έκανε πολλά θαύματα με τον αδελφό του, θεραπεύοντας τους άρρωστους. Έδωσαν τα υπάρχοντά τους σε φτωχούς χριστιανούς, ορφανά και χήρες, αγόραζαν φυλακισμένους από τη φυλακή και έθαψαν με τιμή τα σώματα των ιερών μαρτύρων για τον Χριστό, που έκτοτε σφαγιάστηκαν.
Ο αρχηγός της πόλης, με την ονομασία Almakh, με εντολή του αυτοκράτορα έριξε ανελέητα το αίμα των χριστιανών, τους έβαλε σε μαρτύριο και θάνατο, μαθαίνοντας για όλα αυτά από τους απατεώνες του, διέταξε να πάρει αμέσως τον Tivurtiy και Valerian.
«Γιατί ακώνε την ανώτερη οικογένειά σου», τους ρώτησε »και θάβουν όσους δολοφονήθηκαν, με αυτοκρατορική εντολή, για πολλά εγκλήματα και δίνουν την περιουσία σας σε ανθρώπους από τους οποίους όλοι έχουν γυρίσει την πλάτη τους». Πραγματικά κρατάτε το ίδιο λάθος μαζί τους και θέλετε να είστε ίδιοι με αυτούς;
“Ω, αν ο Τιβούρτης απάντησε, ως ο μεγαλύτερος, ο Θεός μας έχει καταστήσει άξια να μετράμε ανάμεσα στους δούλους του, οι οποίοι απέρριψαν αυτό που φαίνεται να υπάρχει και τι πραγματικά δεν είναι, προφανώς όχι και τι πραγματικά υπάρχει.
«Τι είναι αυτό», ρώτησε το αφεντικό του, «τι νομίζετε ότι φαίνεται να υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει;» Δεν καταλαβαίνω τι λέτε.
Η Tivurtiy τον εξήγησε ότι όλα όσα έχουν και παρουσιάζουν και υπόσχονται να δώσουν στους ανθρώπους αυτόν τον προσωρινό κόσμο, ο οποίος φαίνεται να είναι κάτι ουσιαστικός αλλά στην πραγματικότητα τίποτα, διότι πεθαίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα. η μελλοντική ζωή, σύμφωνα με τους ανθρώπους που συνδέονται με τον κόσμο, δεν θα υπάρχει καθόλου, αφού δεν το βλέπουν. αλλά εν τω μεταξύ θα είναι χωρίς αλλαγές για πάντα, και σε αυτό οι δίκαιοι και πιστευόμενοι άνθρωποι θα είναι μια γενναιόδωρη ανταμοιβή και κακό και άπιστο – φωτιά και αιώνια βασανιστήρια.
Ο αρχηγός ανέλαβε μια μακρά συνομιλία μαζί τους και άκουσε τη μαγεία διδασκαλία από αυτούς για την ιερή πίστη και την αποκήρυξη του κόσμου, αλλά δεν συμφώνησε με αυτή τη διδασκαλία και τους διέταξε να θυσιάσουν στους ειδωλολάτρες. Όταν αρνήθηκαν να υπακούσουν την εντολή του, διέταξε ότι ο Βαλεριανός να χτυπηθεί άγρια ​​με μπαστούνια. αλλά ο άγιος κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων χαρούσε, λέγοντας:
– Εδώ έρχεται ο χρόνος που ήθελα με όλη μου την καρδιά, εδώ είναι οι διακοπές μου, εδώ είναι η μέρα της διασκέδασης για μένα.
Αυτή τη στιγμή, ο κήρυκας φώναξε:
– Μην ταπεινώσετε τους θεούς και τις θεές!
Αλλά ο Βαλεριανός έκανε έντονη έκκληση στους γύρω του:
– Άνδρες, Ρωμαίοι πολίτες! Το μαρτύριο δεν θα σας απομακρύνει από την αλήθεια, θα είναι θαρραλέος και θα σπάσει τους ξύλινους και πέτρινους θεούς, γιατί όλοι εκείνοι που τους λατρεύουν θα καούν από την αιώνια φλόγα.
Εν τω μεταξύ, ένας ευγενής, ονομάστηκε Tarquinius, πλησίασε το κεφάλι της πόλης και του είπε ήσυχα:
– Εάν δεν βάλεις αυτούς τους Χριστιανούς στο θάνατο το συντομότερο δυνατό, τότε ολόκληρη η κληρονομιά τους θα διανεμηθεί στους συν-θρησκευτικούς τους και δεν θα μείνουν τίποτα.
Αφού άκουσε τον Tarquinius, ο αρχηγός της πόλης διέταξε τους μάρτυρες να οδηγηθούν σε ένα μέρος που ονομάζεται Pag, πέρα ​​από τους ναούς του Δία 7606 , όπου έπρεπε να του κάνουν θυσίες, απειλώντας, σε περίπτωση απροθυμίας, θάνατο από το σπαθί. Την ίδια στιγμή, μαζί με τους εκτελεστές και τους πολεμιστές, έστειλε το κρεβάτι του, με το όνομα του Μαξιμού, έτσι ώστε ο αποκεφαλισμός των μαρτύρων να διεξάγεται υπό την εποπτεία του. Αλλά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο Μαξίμ, κοιτάζοντας τους ιερούς μάρτυρες, έκλαψε και έκλαψε:
– Ω, το πολύτιμο χρώμα της νεολαίας! Ω, η ένωση της αδελφικής αγάπης!Ω, ένα όμορφο διπλό ευγενών και σεβάσμιων νέων! Γιατί βιάζεστε να πεθάνετε σαν μια μεγάλη γιορτή;
«Αν εμείς,» απάντησε ο Άγιος Τιβούτιος, «πιθανώς δεν ήξεραν για την αιώνια ζωή που μας περιμένει μετά από αυτόν τον θάνατο, δεν θα είμαστε τόσο χαρούμενοι, χάνοντας την προσωρινή μας ζωή».
“Τι είναι η ζωή σαν μετά τη γη;” Ερωτηθείς ο Maxim.
Ο Tivurtiy απάντησε:
“Καθώς η σάρκα μας φοράει ρούχα, έτσι η ψυχή καλύπτεται με το σώμα και μετά το θάνατο η σάρκα μετατρέπεται σε σκόνη, αν και θα ζωντανέψει, όπως το Φοίνικ 7607 , όταν έρθει η ώρα και η ψυχή, αν αποδειχθεί άγια και δίκαιη, θα μεταφερθεί αμέσως (Άγγελοι) στις παραδεισένιες αίθουσες και εκεί, που μένουν με χαρά, θα περιμένουν μια γενική ανάσταση.
“Και εγώ, επίσης, είπε ο Μαξίμ, παρασυρμένος από τα λόγια του Τιβούρτιο,” θα είχε αποποιηθεί αυτή την προσωρινή ζωή, αν πιθανότατα θα ήξερα ότι θα ήμουν άξιος της ζωής που μιλάτε “.
“Αν θέλετε να βεβαιωθείτε για την αιώνια ζωή”, ο Βαλεριανός στράφηκε προς αυτόν “, τότε μας δώστε μια υπόσχεση ότι θα μετανιώσετε ειλικρινά και, έχοντας παραιτηθεί από τον παγανισμό, θα στραφεί στον Θεό, τον οποίο κηρύττουμε. αλλά σας υποσχόμαστε ότι μόλις αποκομιστούν και οι ψυχές μας χωριστούν από το σώμα, αμέσως ο Θεός θα ανοίξει τα μάτια σας και θα δείτε τη δόξα της αιώνιας ζωής που μας έχει δοθεί.
Ο Maxim έκανε μια υπόσχεση ορκωμοσίας:
“Επιτρέψτε μου να καίνω στη φωτιά”, είπε, “αν από εκείνη την εποχή δεν πιστεύω στον Ένα Θεό που δίνει αιώνια ζωή μετά από αυτή τη φορά”, αν μόνο θα εκπληρώσατε την υπόσχεσή σας.
«Το έκαναν αυτό στους δούλους μας», είπαν οι άγιοι, «για να μην μας εμποδίσουν να εισέλθουμε για λίγο στο σπίτι σας και θα προσπαθήσουμε να σας καλέσουμε σε κάποιον που θα φωτίσει την ψυχή σας, ώστε να μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα αυτό που υποσχεθήκαμε».
Ο Μαξίμ εισήγαγε με χαρά στο σπίτι του, αφού κανένας από τους συνοδούς δεν τόλμησε να τον επιπλήξει σε τίποτα. Εδώ οι άγιοι άρχισαν ένα σωτηριακό κήρυγμα και δίδαξαν πίστη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. όλοι όσοι ήταν στο σπίτι τους άκουγαν προσεκτικά όλη τους τη νύχτα και πίστευαν – ο Maxim με όλο το σπίτι του και με πολλούς από τους φρουρούς.Τη νύχτα ήρθε η Αγία Κικίλια σε αυτούς με τον κλήρο και όλοι όσοι πίστευαν βαφτίστηκαν. Πέρασαν τη νύχτα στην προσευχή και τη συζήτηση για την αιώνια ζωή, και όταν άρχισε να αναπτύσσεται το φως, η αγία παρθένα είπε στους μάρτυρες του Χριστού
– Να είστε θαρραλέοι και ατρόμητοι, στρατιώτες του Χριστού! Εδώ το σκοτάδι της νύχτας αφήνει και το φως αρχίζει να λάμπει: βάλτε τα χέρια του φωτός και βγείτε για να ολοκληρώσετε το κατόρθωμα σας. Έχετε εργαστεί με μια καλή πράξη, διατηρήσατε την πίστη – πάτε και αποδέχεστε το “στέμμα της αλήθειας” ( 2 Τι 4: 8 ), την οποία ο Κύριος θα σας ανταμείψει.
Και οι άγιοι πήγαιναν βιαστικά στο όνομα του τόπου. Όταν πέρασαν από το ναό του Δία, οι ιερείς του άρχισαν να τους αναγκάζουν να θυμώνουν στο βωμό του Θεού, αφού χωρίς αυτό κανένας δεν τολμούσε να περάσει από αυτό το ναό. όλοι οι ιερείς που εισέρχονταν και εξήλθαν από την πόλη σταμάτησαν και αναγκάστηκαν να κάνουν την υποδεικνυόμενη θυσία στον Δία. Αλλά οι άγιοι όχι μόνο δεν υπακούσαν στους ιερείς, αλλά και γέλαζαν την τρέλα τους και γι ‘αυτό αμέσως κόπηκαν από το σπαθί.
Μόλις ολοκληρώθηκε η εκτέλεση, ο Μαξίμ, κάτω από όρκο, κατέθεσε ενώπιον του καθενός ότι είδε τους Αγγέλους του Θεού που λάμπει σαν τον ήλιο, ο οποίος, αφού έφερε τις ψυχές των αγίων από το σώμα τους, όπως και κάθε όμορφο κορίτσι από την αίθουσα, τους ανυψώνει σε μεγάλη δόξα στον ουρανό. Ως αποτέλεσμα, πολλοί από τους Εθνικούς πίστευαν στον Χριστό. Ο αρχηγός της πόλης, μαθαίνοντας ότι ο Μαξίμ αποδέχτηκε τη χριστιανική πίστη, τον διέταξε να χτυπηθεί χωρίς έλεος από τα αμπέλια, κάτω από τα οποία ο Μαξίμ πρόδωσε την ψυχή του στον Κύριο και η Αγία Κικίλια πήρε το σώμα του και τον έθαψε με τα σώματα των μαρτύρων Τιβούρτιο και Βαλεριανό. Στον τάφο του Αγίου Μαξίμου, που θέλησε να δείξει ότι πίστευε στη μελλοντική ανάσταση των νεκρών, όπως σε κάτι παρόμοιο με την εμφάνιση του φοίνικα από τις στάχτες, διέταξε να απεικονίσει αυτό το πουλί.
Έχοντας βάλει τον θάνατο του Τιβούρτιο και του Βαλεριανού, ο αρχηγός της πόλης θεώρησε ότι είχε εκμεταλλευτεί την περιουσία του, αλλά αυτό δεν συνέβη, αφού η Αγία Κικίλια είχε καταφέρει ήδη να διανείμει τα πάντα στους φτωχούς, γι ‘αυτό καταλήφθηκε, με εντολή του δημάρχου, από τους υπηρέτες του. Όταν ο τελευταίος ήρθε στον άγιο, τους είπε:
– Ακούστε με, τους συμπολίτες μου και τους αδελφούς μου! Αν και είστε υπηρέτες του δημάρχου, μου φαίνεται ότι στην ψυχή σας δεν επαινείτε την αβεβαιότητά του. Θέλω να υποφέρω και να πεθάνω για τον Χριστό μου, επειδή δεν αγαπάω μια σύντομη γήινη ζωή, αλλά αναζητώ αιώνια ζωή: για να φτάσω σε αυτό νωρίτερα, με πάρτε, με βασανίζεις, χωρίς να σώζω τη νεολαία μου, και με θανατώνει.
Εκείνοι που την άκουγαν πολύ εξέφρασαν τη λύπη τους για το ότι μια τόσο όμορφη, ευγενής και σοφή κοπέλα επιθυμούσε να πεθάνει και της ζήτησε να μην καταστρέψει εθελοντικά την ομορφιά της. Αλλά τους είπε:
«Δεν καταστρέφω τη νεογέννησή μου, αλλά αλλάζω μόνο για το καλύτερο, δίνω βρωμιά για χρυσό, πηλό για πολύτιμους λίθους, γήινα μπουντρούμια για ανοιχτόχρωμες παραδεισένιες αίθουσες». Είναι μια τέτοια ανταλλαγή κακή; Σας εύχομαι το ίδιο.
Για πολύ καιρό τους είπε για την ανταμοιβή που περίμενε τους δίκαιους, έτσι ώστε όλοι οι ακροατές της μετακινήθηκαν και υπήρχαν πολλοί από αυτούς, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες συγκεντρώθηκαν στο σπίτι της.Τέλος, ο άγιος με μια δυνατή φωνή τους ρώτησε:
“Πιστεύετε ότι όλα όσα λέω είναι αληθινά;”
Και όλοι, όπως ένας άνθρωπος, απάντησαν:
“Ναι, πιστεύουμε και ομολογούμε ότι ο Χριστός, τον οποίο κηρύττετε, είναι ο αληθινός Θεός και είστε ο αληθινός δούλος του”.
Ευχαριστημένος με τον πυρήνα με αυτή την απάντηση, η αγία παρθένος έστειλε αμέσως τον επίσκοπο Ουρβάν και όταν έφτασε στο σπίτι της βαφτίστηκε σε 400 ψυχές ανδρών και γυναικών που πίστευαν στον Χριστό.Και το σπίτι της Κικιλίας έγινε η εκκλησία του Θεού.
Τότε ο δήμαρχος Almakh διέταξε να παρουσιαστεί στο δικαστήριο ο δίκαιος υπηρέτης του Χριστού και, με την αμφισβήτηση της για την πίστη της, άκουσε από αυτήν μια τολμηρή ομολογία του ονόματος του Χριστού.
– Από πού πήρας τέτοιο θάρρος; Της ρώτησε με θυμό.
“Από μια καλή συνείδηση”, απάντησε ο άγιος, “και από μια ακλόνητη πίστη.”
“Δεν ξέρετε, δυστυχισμένοι”, ανέφερε ο Almakh, “ότι έχω το δικαίωμα από αυτοκράτορες για τη ζωή και το θάνατο των πολιτών;”
“Λες ψέματα,” είπε ο άγιος, “λέγοντας ότι έχετε δύναμη πάνω στη ζωή: θα πρέπει να πείτε ότι έχετε τη δύναμη να σκοτώσετε μόνο, να μην παραχωρήσετε ζωή, επειδή μπορείτε να σκοτώσετε, αλλά δεν μπορείτε να αναβιώσετε”.
«Θυσίασε στους θεούς», επέμενε ο δικαστής, «και αρνείστε τον Χριστό, και θα απελευθερωθείτε».
Αλλά ο άγιος ανακοίνωσε ότι ήταν έτοιμος να πεθάνει για τον Χριστό.Στη συνέχεια, ο δράστης διέταξε να την πάει σπίτι και εκεί για να παγώσει σε ένα ζεστό μπάνιο. Για τρεις μέρες και τρεις νύχτες τη βάφονταν με θερμότητα και καπνό, αλλά η χάρις του Θεού την έψαχνε και την αναβίωσε.Αφού μάθαινε ότι ο μάρτυρας είχε παραμείνει ζωντανός στο λουτρό πυρακτώσεως για τόσο πολύ καιρό, η Almakh την διέταξε να αποκεφαλίσει εκεί με ένα σπαθί. Ο εκτελεστής, που εμφανίστηκε σε αυτήν, την χτύπησε στο λαιμό τρεις φορές με ένα σπαθί, αλλά δεν έκοψε τελείως το κεφάλι του και, αφήνοντας εκεί, άφησε. Οι πιστοί συγκέντρωσαν το αίμα της με σφουγγάρι και αμοιβή και ο άγιος έζησε άλλες τρεις μέρες λογικά λογικά και επιβεβαιώνοντας τους χριστιανούς γύρω της με την πίστη και τελικά κατά τη διάρκεια της προσευχής έδωσε το πνεύμα της στο Θεό και θάφτηκε με τιμή από τους πιστούς.
* * *
7604
Το όνομα Kikilia είναι μια αλλαγή της ρωμαϊκής ονομασίας Cecilia, που σημαίνει τυφλή.
7605
Το Appian Way οδήγησε από τη Ρώμη στη νότια Ιταλία. που ονομάστηκε από τον οικοδόμο, έναν ορισμένο Appius Claudius the Blind τον 4ο αιώνα π.Χ. τα απομεινάρια του σώζονται μέχρι σήμερα.
7606
Ο Δίας είναι ο κύριος θεϊκός θεός των Ρωμαίων.
7607
Το Φοίνιξ είναι ένα μυθικό πουλί της αρχαιότητας. Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των αρχαίων λαών (Αιγύπτιοι), αυτό το πουλί (μόνο του σε όλο τον κόσμο) πέφτει κάθε 500 χρόνια και ξαναγεννιέται από τις στάχτες.Ορισμένοι χριστιανοί συγγραφείς το αναφέρουν επίσης, για παράδειγμα, ο Άγιος Κλήμης της Ρώμης, Ο Κύριλλος της Ιερουσαλήμ και άλλοι που σε ένα ειδωλολατρικό μύθο για αυτήν, είδαν αποδεικτικά στοιχεία ότι οι Εθνικοί είχαν πίστη στη δυνατότητα της αναστάσεως του σώματος. Στα αρχαία χριστιανικά μνημεία μπορείτε να βρείτε την εικόνα του φοίνικα ως εικόνα της αθανασίας.