Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

Φαρισαῖος καί Τελώνης

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

 

 

 

Икона Св. Власий Севастийский
Вторая половина XVI века.
Άγιος Βλάσιος, Επίσκοπος Σεβαστείας
Εικόνα ρωσική τού δευτέρου μισού τού16ου αιώνα μ.Χ.

 

 

Свтт. Тит, Григорий Нисский, Власий (фрагмент).
Икона. Греция. До 1577 г. 47 х 32.
Монастырь Дионисиат (Афон).
Άγιος Βλάσιος, Επίσκοπος Σεβαστείας
Εικόνα τού έτους 1577 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους

 

Священномученик Власий, Епископ Севастийский.
Фреска Около 1320 года.
монастыря Грачаница, Косово, Сербия.
Άγιος Βλάσιος, Επίσκοπος Σεβαστείας
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1320 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Γρατσάνιτσα. Κόσσυφοπέδιο (Κόσσοβο). Σερβία

 

Священномученик Власий, Епископ Севастийский.
Фреска монастыря Трескавец (Трескавац)
Άγιος Βλάσιος, Επίσκοπος Σεβαστείας
Τοιχογραφία (Fresco)
στην Ιερά Μονή Τρεσκαβετς (Τρεσκαβατς). Σκόπια

 

 

 

 Εκκλησία του Αγ. Βλασίου στην Παλια Konyushennaya

Sloboda, Μόσχα, 

 

 

 

 

Σε εκείνους τους αρχαίους χρόνους, όταν οι πονηροί υπηρέτησαν είδωλα και πολλοί άνθρωποι λατρεύονταν τη δημιουργία και δουλειά των δικών τους χεριών, τότε η πίστη πολλών αγίων φωτίζει και μεταξύ αυτών ευημερούσε την ευσέβεια του ιερού λαμπρού μαρτύρου Vlasiy. Αυτός ο άγιος, απομακρυνόμενος από κάθε κακή πράξη, έζησε τη ζωή του ήπια και δίκαια, ευχάριστη και άψογη. Οι συμπολίτες του, κάτοικοι της πόλης Σεμπάστια, που βρισκόταν στην Καππαδοκία το 1304 , ήταν ευσεβείς άνθρωποι που ήθελαν να διοριστούν από τον επίσκοπό τους ο Βλάσιος και η επιθυμία τους εκπληρώθηκε. Ο νέος ποιμένας ζήλευε με ζήλο το κοπάδι του Χριστού σε μια εποχή που η συχνή δίωξη ανεγέρθηκε στην Εκκλησία του Χριστού και πολλοί διαρκείς ταλαιπωρημένες εκμεταλλεύσεις τιμούνται με το στέμμα ενός μάρτυρα. Εκείνη την εποχή, κατά την εποχή του Διοκλητιανού 1305, ο άγιος μεγάλος μάρτυρας Ευστράτιος, ένας από τους πέντε μάρτυρες, μαζί με τους συντρόφους του το 1306 , αγωνίστηκε για την καλή του πράξη . Ήταν μπροστά στο αίμα για την πίστη του Χριστού και γι ‘αυτό φυλακίστηκε. Εδώ ο Άγιος Βλάσιοι τον επισκέφθηκε τη νύχτα, δωρίζοντας τον φυλακή με μεγάλη ποσότητα χρυσού.Ο Βλάσιος καθόρισε τον μάρτυρα του Χριστού, ο οποίος με θάρρος υπέφερε τον πόνο. Ο Ευστράτιος έδωσε στη Βλασσιά τη διαθήκη του, που είχε συνταχθεί πριν από το θάνατό του, κάνοντας διαταγές για το σώμα του και την περιουσία του, όπως περιγράφεται στη ζωή του. Ο Άγιος Μπλάσιος κρύβονταν από τα χέρια των βασανιστών, την οποία έκαναν πολλοί άλλοι άγιοι τότε, χωρίς να εκδιώκεται χωρίς βασανισμό χωρίς την ειδική άδεια του Θεού. λίγοι Χριστιανοί έζησαν στη συνέχεια στην πόλη και ακόμη και τότε ήταν μυστικοί προσκυνητές του Χριστού. οι περισσότεροι, από το φόβο του μαρτύρου, κατέφυγαν στις ερήμους, τα βουνά και τα πετρώματα. μερικοί, που δεν ήταν σε θέση να αντέξουν το μαρτύριο, λάτρευαν είδωλα προς το παρόν. Ομοίως, ο άγιος Μπλάσιος, όχι μόνο στη βασιλεία του Διοκλητιανού, αλλά και κατά την βασιλεία του Λικίνιου 1307 (που υποφέρει κατά τη διάρκεια αυτού του αυτοκράτορα) κρύβεται από τη σκληρή δίωξη σε ένα έρημο βουνό, που ονομαζόταν Αργέως 1308 . εδώ κατοικούσε σε μια σπηλιά και εργάστηκε σε σιωπή και νηστεία, στέλνοντας αδιάλειπτες προσευχές στον Θεό.Άγρια ζώα ήρθαν σ ‘αυτόν, και αν βρήκαν τον άγιο σε μια σιωπηρή προσευχή μιλώντας στον Θεό, τότε, σαν να σκέπτονταν τα λογικά όντα, δεν διέκοψαν τον Θεό-σκεπτόμενο, αλλά στέκονταν μπροστά στο σπήλαιο, περιμένοντας τον άγιο, τελειώνοντας την προσευχή του, δεν έφυγαν μέχρι που ο άγιος, βγήκε έξω και έβαζε τα χέρια του επάνω τους, δεν θα τους ευλογούσε. αν κάποιο θηρίο αισθάνθηκε άρρωστο, ήρθε στον άγιο και έλαβε θεραπεία μέσω της τοποθέτησης του ιερού χεριού του.
Αυτή τη στιγμή, ο ηγεμόνας Agricole έκανε ό, τι ήταν δυνατόν για να καταστρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους χριστιανούς, προδίδοντας τους σε διάφορα τρομερά βασανιστήρια, μερικούς πρόδωσε το σπαθί, άλλοι τους διέταξε να καούν στη φωτιά, άλλοι να βυθιστούν σε ποτάμια, άλλοι να δοθούν για να καταβροχθιστούν από κτήνη. Για τον τελευταίο αυτό σκοπό, διέταξε τους κυνηγούς του να πιάσουν όσο το δυνατό περισσότερα θηρευτικά ζώα. Εκτελώντας αυτή την εντολή, οι αλιείς πήγαν ψάρεμα και, παρακάμπτοντας τα βουνά και τις ερήμους, ήρθαν στο όρος Άργεος, όπου κρύφτηκε ο ιερός επίσκοπος Blasius.ανεβαίνοντας στο σπήλαιο του αγίου και βλέποντας μπροστά στα πολλά ζώα της που ζαλίζονταν, είπαν ο ένας στον άλλο: “Ελάτε να δείτε τι συμβαίνει εκεί”.
Καθώς πλησίασαν, είδαν ότι ο άγιος Μπλάσιος καθόταν στο σπήλαιο του, σαν να ήταν σε κάποιο παλάτι, και έστελνε θερμές προσευχές στον Θεό. Αφού δεν είπαν τίποτα στον ιερό επίσκοπο, επέστρεψαν στο σπίτι και είπαν όλα όσα είδαν στον Hegemon Agricole. Έδωσε εντολή σε πολλούς πολεμιστές να πάνε μαζί με τους κυνηγούς, να καταλάβουν τους χριστιανούς που κρύβονται εκεί και να τους φέρουν σε αυτόν. Φτάνοντας σε αυτό το βουνό και εισερχόμενοι στο σπήλαιο, οι στρατιώτες που έστειλαν εκεί βρήκαν μόνο τον άγιο Βλάσιο εκεί, ο οποίος προσέφερε προσευχές στον Θεό και δοξάσει το άγιο όνομα Του.
«Βγείτε από εδώ», είπαν στον Βλάσσο, «και πηγαίνετε μαζί μας στην πόλη: ο ηγέτης σας καλεί».
Ακούγοντας αυτό, ο άγιος χαρούσε και είπε:
– Λοιπόν, τα παιδιά μου, ας πάνε μαζί. Ο Κύριος με θυμήθηκε: Μου φάνηκε τρεις φορές αυτή τη νύχτα, λέγοντας: «σηκώστε και μου προσφέρετε μια θυσία, όπως σας ταιριάζει σύμφωνα με τον τίτλο σας επισκόπου». Έτσι λοιπόν, με τα παιδιά μου, ήρθες σήμερα εδώ, Κύριέ μου, Ιησούς Χριστός , να είσαι μαζί σου “.
Στο δρόμο, οι ειδωλολάτρες, βλέποντας την πενία του αγίου και ακούγοντας τις διδασκαλίες του, καθώς και εκείνους που χτυπήθηκαν από τα θαύματα του, στράφηκαν στον αληθινό Θεό. διότι με τις προσευχές του σε πολλούς άρρωστους ανθρώπους, δόθηκε θεραπεία από τον Κύριο και όχι μόνο από τους ανθρώπους αλλά και από τα ζώα. όταν έφεραν ή έφεραν τους άρρωστους, έβαλε τα χέρια τους πάνω τους, πρόσφερε μια προσευχή γι ‘αυτούς και τους άφησε να γίνουν τελείως υγιείς. Μια γυναίκα είχε ένα μόνο γιο. ενώ το φαγητό, το ψάρι του οστού κατέλαβε στο λαιμό του, έτσι ώστε να μην μπορούσε να δώσει μια λέξη και ήταν ήδη κοντά στο θάνατο? η μητέρα, τον έβγαλε μισό νεκρό, τον έφερε στον άγιο και τον έβαλε στα πόδια του, κλαίγοντας πικρά και φωνάζοντας: “Έλεος για τον γιο μου, τον δούλο του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, είναι μόνος μαζί μου”.
Την ίδια στιγμή, είπε στην Βλάσι τι συνέβη με το γιο της. Ο Πρελάτης του Θεού, βάζοντας το χέρι του στο λαιμό της νεολαίας και αυξάνοντας τα μάτια του στον ουρανό, άρχισε να προσεύχεται στον Κύριο: «Ο Σωτήρας Μου! Βοηθήσατε σε όλους όσους σας καλούν με πίστη: ακούστε την προσευχή μου και το οστό που κατέθεσε στο λαιμό αυτού του νεαρού άνδρα με την αόρατη δύναμή Σου και τον θεραπεύσατε. Και στο υπόλοιπο διάστημα, αν συμβεί κάποιος ή ένα ζώο να μνημονεύει το όνομά μου, λέγοντας: “Θεέ, βοηθήστε την προσευχή σας, δούλο σας Vlasii”, τότε ο Θεός να σας βοηθήσει, να βοηθήσει και να δώσει θεραπεία στη δόξα και την τιμή του ιερού Το όνομά σας.
Προσεγγίζοντας αυτόν τον τρόπο, έβγαλε το αγόρι και τον έφερε πίσω στη μητέρα του, ο οποίος με μεγάλη χαρά επαινέσε σιωπηλά τον Θεό. Ως αποτέλεσμα τέτοιων θαυμάτων, το όνομα του Blasius έγινε γνωστό όχι μόνο στη Sebastia, αλλά και στη Nikopol το 1309 . Όταν ο άγιος ήταν ακόμα στο δρόμο, όχι μακριά από τη Σεμπάστια, συνέβησαν τα εξής.
Μια φτωχή χήρα δεν είχε παρά ένα χοιρίδιο μόνο. ο λύκος, έχοντας κλαπεί, το αρπάξει. Η φτωχή γυναίκα άρχισε να κλαίει πικρά. Όταν είδε ότι έρχεται ο άγιος, έσπευσε προς αυτόν και, με δάκρυα, άρχισε να του λέει για τη θλίψη της. Ο άγιος, χαμογελαστός, της είπε: “Μην επιδοθείτε στη θλίψη, γυναίκα, μην κλάψετε: ο χοίρος σας θα σας επιστραφεί ζωντανοί και αβλαβείς”.
Τούτου λεχθέντος, ο άγιος συνέχισε την πορεία του και αυτός ο λύκος έτρεξε στην άθλια χήρα, φέρνοντας ένα χοιρίδιο στα δόντια του. τον άφησε μπροστά της χωρίς καμία ζημιά και έτρεξε πίσω στην έρημο. η χήρα πήρε το χοιρινό της, χαίρεται και δοξάζει τον Θεό.
Όταν ο άγιος Μπλάσιος έφτασε στη Σεμπαστιά, ο Hegemon Agricola, μαθαίνοντας αυτό, διέταξε αμέσως τον φυλακισμένο. Την επόμενη μέρα, αφού καθόταν στο δικαστήριο, η Agricola διέταξε να φέρει τον άγιο του Θεού στον εαυτό του. όταν τον είδε, ο ηγεμόνας τον απευθύνθηκε πρώτα με τέτοια κολακευτικά λόγια: «Χαλάω, Blasius, αγαπημένο φίλο των θεών μας και των δικών μας».
Σε αυτό, ο άγιος του απάντησε: “Χαίρομαι, και εσύ, ο κυριαρχικός ηγεμόνας, αλλά δεν καλείς τους δαίμονες τους θεούς, οι οποίοι θα δεσμευτούν στην αιώνια φωτιά μαζί με εκείνους που τους λατρεύουν”.
Με θυμό, ο ηγεμόνας διέταξε να νικήσει τον άγιο με αγάπη. μετά από μακρά βασανιστήρια, ο άγιος είπε και πάλι στον hegemon: “Ο παραπλανητικός άνθρωπος των ανθρώπινων ψυχών, σκεφτόσαστε πραγματικά να με βασάνεις από τον αληθινό Θεό με το μαρτύριο σου;” Όχι, αυτό είναι αδύνατο, γιατί εμπιστεύομαι στον Ιησού Χριστό, ο οποίος με ενδυναμώνει. Ωστόσο, κάντε όσα θέλετε. “
Βλέποντας την ακλόνητη πίστη του αγίου, ο ηγεμόνας τον διέταξε ξανά να φυλακιστεί.
Τότε εκείνη η φτωχή χήρα, χτυπημένη από τα θαρραλέα βάσανα που υπέφερε ο άγιος Μπλάσιος για τον Χριστό και με την σταθερή σταθερότητα της στην ιερή πίστη, σφαγιάζει το χοιρίδι της, το οποίο ο λύκος έτυχε αλλοιώσεως από τα δόντια, μαγειρεύει το κεφάλι και τα πόδια του, εδώ πρόσθεσε περισσότερους σπόρους, καρπούς της γης και λαχανικά στον κήπο, όσο μπορούσε λόγω της φτώχειας της. κρύβοντας όλα αυτά σε ένα καλάθι και καίγοντας ένα κερί, έφερε αυτό το καλάθι στον άγιο σε ένα μπουντρούμι. ακουμπώντας στα πόδια του μάρτυρα, άρχισε να τον ικέτευσε να πάρει αυτό το φαγητό και να το δοκιμάσει.Αφού έδωσε τον έπαινο στον Θεό, ο άγιος δοκιμάσει το φαγητό που έφερε. τότε, ευλογώντας τη χήρα, της είπε: “Μία γυναίκα, έτσι δεσμεύει τη μνήμη μου κάθε χρόνο, τότε τίποτα που είναι απαραίτητο στο σπίτι σας θα εξαντληθεί. αλλά εάν κάποιος άλλος συγκρίνει με εσάς και κάνει τη μνήμη μου, θα λάβει σε αφθονία τα δώρα του Θεού και την ευλογία του Κυρίου, να τη διαρκέσει καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής του ».
Η ευσεβής χήρα, έχοντας λάβει τέτοια εντολή από τον άγιο, επέστρεψε στο σπίτι της, δοξάζοντας το Θεό. και το ρητό του Ευαγγελίου ισχύει γι ‘αυτήν: “σε ολόκληρο τον κόσμο θα ειπωθεί στη μνήμη της και τι έκανε” (Ματθαίος 26:13).
Εν τω μεταξύ, ο ασεβής βασανιστής, αφού κάθισε και πάλι στο δικαστήριο, διέταξε να γίνει βασανισμένος ο Άγιος Βλάστος.
“Blasius,” είπε στον μάρτυρα, “θα κάνετε μια θυσία στους θεούς;” Στη συνέχεια, μένουν ζωντανοί. Ή θέλετε να υποτάξετε τον οδυνηρό θάνατο;
Σε αυτό ο άγιος απάντησε:
– «Οι θεοί που δεν έχουν κάνει τον ουρανό και χάνονται γη από τη γη και κάτω από τους ουρανούς» ( Ier.10: 11 ), και του θανάτου, που σας απειλεί, δώσε μου την αιώνια ζωή.
Βλέποντας μια τέτοια αδιαμφισβήτητη θέση του άγιου στην πίστη, ο ηγεμόνας διέταξε, εκθέτοντας να τον κρεμάσει σε ένα δέντρο και να το ανεβάσει σοβαρά με σιδερένια εργαλεία. Μετά από ένα μακρύ μαρτύριο ο ιερός μάρτυρας είπε στον ηγεμόνα:
“Ένας κακός και βρώμικος άνθρωπος, θέλεις πραγματικά να με φοβίσει με πληγές όταν ο Ιησούς Χριστός με βοηθά ;” Δεν φοβάμαι το ορατό σας μαρτύριο, διότι κοιτάζω τις μελλοντικές αόρατες ευλογίες που υποσχέθηκαν σε αυτούς που αγαπούν τον Θεό.
Μετά από αυτό, ο βασανιστής διέταξε να τον απομακρύνει από το δέντρο και να τον πάρει πίσω στο μπουντρούμι. Όταν ο Άγιος Μπλάσιος οδηγήθηκε στη φυλακή, ακολουθήθηκε από επτά ευσεβείς και φοβισμένες στο Θεό γυναίκες, οι οποίες, συλλέγοντας το αίμα που στάζει από το σώμα του αγίου, χρίστηκαν μαζί της. Οι υπηρέτες που συνόδευαν τον άγιο, βλέποντας αυτό, τους πήραν και τους οδήγησαν στον ηγεμόνα, λέγοντας:
“Και αυτές οι γυναίκες είναι οπαδοί του Χριστού”. Τότε ο Hegemon γύρισε στις γυναίκες και είπε:
– Σκεφτείτε πάλι, κάνετε θυσίες στους θεούς και λάβετε μεγάλη τιμή από μένα.
Ειλικρινές και ιερές γυναίκες του απάντησαν:
“Αν εσύ, hegemon, θέλουμε να προσκυνήσουμε τους θεούς σου και να τους προσφέρουμε θυσίες, πρώτα απ ‘όλα πρέπει να καθαριστούμε. τώρα ας πάμε στην πλησιέστερη λίμνη και να πλύνουμε τα πρόσωπά μας και ολόκληρο το σώμα μέσα σ ‘αυτό σύμφωνα με το έθιμο: μας έχουν οδηγήσει να φέρουμε και τους θεούς σας εκεί. αφού πλένουμε, θα τους λατρεύουμε στην ακτή της λίμνης.
Έχοντας χαρεί, ο ηγεμόνας διέταξε να φέρει τα είδωλά του. βάζοντας τα σε τσάντες και στεγανοποιώντας τους με κασσίτερο, ο ηγεμόνας τους έδωσε στις γυναίκες. τότε διέταξε τους στρατιώτες να συνοδεύουν τις γυναίκες με είδωλα στην ακτή της λίμνης και από εκεί θα τους οδηγούσαν ξανά με τιμή. Λαμβάνοντας στους ώμους τους σάκους ειδώλων, οι γυναίκες τις έφεραν στην ακτή της λίμνης.αφού έφτασαν στο σημείο όπου η λίμνη ήταν πολύ βαθιά, άρχισαν να ζητούν από τους πολεμιστές να απομακρυνθούν από αυτούς, σαν να ντρεπόταν να τα γδύσουν μαζί τους και να περιμένουν λίγο μέχρι να κάνουν μπάνιο. Όταν απομακρύνθηκαν, κάθε μία από τις γυναίκες έριξε ένα είδωλο στη λίμνη, την οποία έφερε, και τα άσχημα είδωλα βυθίστηκαν γρήγορα στο νερό σαν κασσίτερο. Βλέποντας αυτό, οι πολεμιστές τους κατέλαβαν με θυμό και, οδηγώντας τους στον ηγεμόνα, του είπαν για το ναυάγιο των ειδώλων. Ο Hegemon άλλαξε το πρόσωπό του από τη οργή και άρπαξε στους πολεμιστές σαν λιοντάρι: “κακοί υπηρέτες, γιατί δεν κρατήσατε τους θεούς, γιατί δεν εμποδίσατε τις γυναίκες να τις ρίξουν στα βάθη της λίμνης;”
Απαντώντας, οι πολεμιστές είπαν: «Το λαμπερό Hegemon, αυτές οι γυναίκες σας εξαπάτησαν και πήραν τους θεούς σας με πονηρό σκοπό. χωρίς να γνωρίζουν την εξαπάτηση τους, δεν τους κρατήσαμε ».
Τότε οι άγιοι σύζυγοι είπαν στον ηγεμόνα: «Ο αληθινός Θεός δεν ξέρει ανθρώπινη κολακεία, αλλά οι θεοί σου, φτιαγμένοι από ασήμι πέτρα και ξύλο, χρυσό και ασήμι, ελήφθησαν με τοκογλυφία και βυθίστηκαν. δεν μπορούσαν ούτε να σωθούν από τα χέρια μας ούτε να αποφύγουν να πνιγούν: πώς μπορούν να σώσουν τους άλλους και να τους σώσουν από βλάβες; “
Γεμάτο με οργή, ο ηγεμόνας διέταξε να ανάψει έναν φούρνο, να λειώσει τον κασσίτερο, να φέρει σιδερένιες ράχες και τρίχες και επτά κόκκινες σανίδες χαλκού σαν ρούχα. Ο ίδιος διέταξε όλα αυτά να τοποθετηθούν στη μία πλευρά και από την άλλη έβαζε μαλακή ρόμπα και διάφορα γυναικεία στολίδια και είπε σε αυτές τις άγιες συζύγους: “Επιλέξτε τον εαυτό σας ένα από τα δύο πράγματα: ή να λατρεύετε τους θεούς και να κάνετε θυσίες γι ‘αυτούς, στη συνέχεια να σώσει τη ζωή σας, ρούχα και πολύτιμα κοσμήματα. αλλά αν δεν το εκπληρώσετε, τότε ανεχτείτε όλα αυτά τα βασανιστήρια που προετοιμάζονται για σας. “
Μία από αυτές τις γυναίκες, που είχε δύο γιους – μια νεολαία, άρπαξε ανοιχτόχρωμα ρούχα και τους έριξε στο φούρνο, όπου καίγεται. και οι νέοι άρχισαν να ζητούν από τη μητέρα τους, λέγοντας: «Αγαπητέ μητέρα, μην μας αφήνετε να πεθάνουμε σε αυτή τη γη, αλλά καθώς μας έχετε μεγαλώσει με το γλυκό γάλα σας στη γη, βοηθήστε μας να φτάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών».
Μετά από αυτό, ο ηγεμόνας τους διέταξε να κρεμαστούν γυμνοί και να αεροπλανούν το σώμα με τις σιδερένιες κορυφές τους. Τότε οι στρατιώτες είδαν ότι αντί του αίματος, το γάλα τους έπεφτε από τα έλκη τους και το σώμα τους ήταν λευκό σαν χιόνι. οι άγγελοι του Θεού, που κατέβαιναν από τον ουρανό, ενθάρρυναν τις ιερές γυναίκες από τις ταλαιπωρίες και τους παρηγορούσαν έτσι: “Μη φοβάστε, αλλά συνεχίστε το κατόρθωμά σας, όπως ένας καλός αγρότης, ο οποίος, αφού άρχισε τη συγκομιδή, κάνει τη δουλειά, λαμβάνει ευχαριστίες και ανταμοιβή από τον κύριό του και επιστρέφει ευτυχώς στο σπίτι του. Έτσι και εσείς, προσπαθείτε να λάβετε από τον Σωτήρα Ιησού Χριστό την αιώνια ευτυχισμένη ζωή μας ».
Τότε ο Ηγεμόνός διέταξε να τους απομακρύνει από το δέντρο και να τους πετάξει στον φλογερό κλίβανο. Όταν ρίχτηκαν εκεί, η φωτιά βγήκε αμέσως εκεί, και άφησαν τον φούρνο χωρίς καμιά βλάβη. Τότε ο ηγεμόνας τους είπε:
– Αφήστε τη μαγεία σας και δώστε θυσίες στους θεούς μας.
Οι άγιοι σύζυγοι του απάντησαν ομόφωνα:
– Δεν θα είσαι καλός, γιος του διαβόλου, δεν θα φύγουμε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, δεν θα υποκύψουμε σε πέτρα και ξύλο, είδωλα σαν κι εσένα, κωφά και αδέσποτα, επειδή είμαστε καλέμενοι στη Βασιλεία των Ουρανών.
Ακούγοντας αυτό, ο ηγεμόνας διέταξε να κόψουν τα κεφάλια τους με ένα σπαθί. Όταν οδηγήθηκαν στον τόπο όπου αναμενόταν να πεθάνουν, ζήτησαν από τους στρατιώτες:
– Περιμένετε λίγη ώρα να προσευχόμαστε στον Θεό.
Έχοντας πηδήσει τα γόνατά τους, άρχισαν να προσεύχονται έτσι: “Δόξα σε Σένα, τον μεγάλο και δοξασμένο Θεό μας, δόξα σε Σένα, τον Χριστό, που βασιλεύει για πάντα και μας φωνάζει στο δρόμο της σωτηρίας, γιατί είναι τόσο μεγάλη όσο Εσύ που μας ενέπνευσε να παραιτηθεί από το σκοτάδι και να αρχίσουμε το αληθινό φως σου! Ζητούμε από εσάς, Κύριε, να έρθετε στον Πρώτο Μάρτυρα Θέκλε , να δεχτείτε προσευχή για μας από τον Άγιο Πατέρα μας και τον Ποιμενικό Βλάσι, ο οποίος μας καθοδήγησε στο αληθινό μονοπάτι ».
Έχοντας προσευχηθεί και ανεβαίνοντας από το έδαφος, έβαλαν τα χέρια τους προς τον ουρανό και, ανυψώνοντας τα μάτια τους, με μια καθαρή καρδιά, με μια καρδιά, φώναζαν προς τον Θεό: «Δόξα σε σένα, τον Χριστό τον Θεό μας, ότι μας παραχώρησε να σταθούμε σε αυτό το μέρος, Το άγιο όνομά σας: θέλουμε να σας θυσιάσουμε, αλλά να πάρετε τις ψυχές μας στο θυσιαστήριό σας. “
Οι δύο νέοι που αναφέρθηκαν, έχοντας προχωρήσει στη μητέρα τους, της είπαν:
«Μητέρα, τα στέφανα του Κυρίου στον ουρανό είναι έτοιμα για σένα και θα μας ανατεθεί στον ιερό επίσκοπο Βλασίου από τον καλό παθολόγο.
Τότε ο εκτελεστής, αφού ξεκίνησε, έκοψε τα ιερά κεφάλια τους στις ιερείς επτά συζύγους. αυτή ήταν η κατάρρευση τους.
Μετά από αυτό, ο hegemon, διατάζοντας να βγεί ο St. Blasius από το μπουντρούμι, τον ρώτησε:
“Θα κάνετε θυσίες στους θεούς τώρα ή όχι;”
“Ένας κατάρα τυφλός,” απάντησε ο άγιος, “δεν βλέπεις το αληθινό φως: Ποιος από εκείνους που ξέρουν ότι ο Ζωντανός Θεός θα κάνει θυσίες ή λατρεία είδωλα;”Ξέρεις, σκοτεινό και άπιστο άνθρωπο, ότι έχεις αφήσει τον ζωντανό Θεό και λατρεύεις μια άσχημη πέτρα. Δεν φοβάμαι τις απειλές σας, βασανίζομαι όπως θέλεις – καλά, σε προδίδω για τον Χριστό μου το σώμα μου, μόνο ο Θεός έχει δύναμη πάνω στην ψυχή μου.
Τότε ο ηγεμόνας είπε στον άγιο:
– Αν θέλω να σας ρίξω στη λίμνη, πώς μπορεί να σας βοηθήσει ο Χριστός σας, ποιος μπορεί να λατρεύει, να σας βοηθήσει;
“Τυφλοί και ανόητοι”, απάντησε ο άγιος, “εσείς, τιμάτε είδωλα, θεωρήστε τον εαυτό σας σωζόμενο. και εγώ, τιμώντας τον Χριστό, δεν δείχνουν σας στα νερά της δύναμης του Θεού μου;
Τότε ο ηγεμόνας τον διέταξε να οδηγήσει στη λίμνη και να το πετάξει στα βάθη. ο άγιος έφτασε στην ξηρά, σημάδεψε το νερό με το σημάδι του σταυρού, περπάτησε στο νερό, σαν να στεγνώσει και έφτασε στη μέση της λίμνης και κάθισε στο νερό σαν στο έδαφος και έδωσε μια τέτοια ομιλία στους στρατιώτες και τους υπηρέτες του κλέφτη:
– Αν έχετε θεούς, τότε δείξτε τη δύναμή τους: πηγαίνετε και εσείς στο νερό.
Τότε εξήντα οκτώ σύζυγοι, καλώντας τα ονόματα των θεών τους, μπήκαν στη λίμνη, θέλοντας να περπατήσουν με νερό, και όλοι ξαφνικά βυθίστηκαν στο νερό, σαν κασσίτερος, και πέθαναν. Ο άγγελος του Κυρίου, κατεβαίνοντας από τον ουρανό στον ιερό, του είπε: “Επίσκοπος του Θεού γεμάτος τη χάρη του Θεού, κατέβαινε από το νερό και δέχτηκε το στέμμα που ετοίμαζε για σένα από τον Θεό”.
Ερχόμενος στο έδαφος, ο άγιος με πρόσωπο που λάμπει σαν έντονο χιόνι, ήρθε στον ηγεμόνα και άρχισε να τον κατηγορεί. Τότε ο ηγεμόνας έδωσε ένα θνητό διάταγμα για τον Βλάσιο με το ακόλουθο περιεχόμενο: «Ο Βλάσιος δεν με υπακούει, περιφρονεί τον βασιλιά, βλάπτει τους θεούς μας, έχει καταστρέψει εξήντα οκτώ άνδρες στη μαγεία του – γι ‘αυτό όλα πρέπει να αποκεφαλιστούν με το σπαθί μαζί με δύο νεαρούς».
Μαζί με τους νεαρούς, ο Βλάσιος εκτράπηκε από τον ηγεμόνα. Όταν έφθασε στον τόπο εκτέλεσης, προσευχόταν για τις αμαρτίες του, για όλο τον κόσμο, ειδικά για εκείνους που θα διαπράξουν τη μνήμη του. και γι ‘αυτούς προσευχήθηκε ότι δεν θα έπρεπε να τους αγγίξει καμία ασθένεια, ότι τα σπίτια τους θα πρέπει να γεμίζουν με όλες τις ευλογίες και ότι οι προσευχές τους πρέπει να ακουστούν .Την εποχή εκείνη κατέβηκε πάνω του ένα λαμπρό σύννεφο, το οποίο τον καθόρισε, και από το σύννεφο ήρθε η φωνή του Χριστού: «Θα εκπληρώσω όλες τις αναφορές σου, τον αγαπημένο μου ασκητή».
Στη συνέχεια, ο εκτελεστής κόπηκε το τίμιο κεφάλι του και πίσω του οι δύο νεαροί άνδρες που αναφέρθηκαν σε ένα βράχο πέρα ​​από το τείχος της πόλης στη Σεμπάστια. συνέβη την ενδέκατη ημέρα του Φεβρουαρίου του 1310 .
Μια ευσεβής γυναίκα με την ονομασία Elissa, λαμβάνοντας τα ιερά σώματα των μαρτύρων, τα έθαψε με τιμή στον ίδιο τόπο. από τους τάφους των αγίων επουλώθηκαν από τη θεραπεία.
Αφού μάθαινε τον θλιβερό θάνατο του ιερέα του Χριστού, Blasius, η προαναφερθείσα γυναίκα, που είχε ένα χοίρο, τίμησε τη μνήμη του αγίου, συγκέντρωσε τους γείτονες και τους γνωστούς της και ο Θεός ευλόγησε το σπίτι της με κάθε είδους ικανοποίηση. Μιλώντας λοιπόν, άλλοι ευσεβείς άνθρωποι άρχισαν να εορτάζουν κάθε χρόνο τον Άγιο Μπλάσιον, φέρνοντας κεριά και θυμίαμα στην εκκλησία, συγκεντρώνοντας στα σπίτια των συν-θρησκειολόγων τους και δίνοντας ελεημοσύνη στους φτωχούς και τους φτωχούς. Έκτοτε, εκείνο το ευσεβές έθιμο, το οποίο εξακολουθούν να κρατούν ορισμένοι μέχρι σήμερα, ξεκίνησε, δηλαδή για να τιμήσει τον ιερό μάρτυρα Βλά, ακολουθώντας το παράδειγμα της χήρας που διαπράχθηκε για πρώτη φορά μια τέτοια μνήμη και αυτή η μνήμη βρίσκεται στη δόξα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα δοξάζεται και λατρεύεται για πάντα. Αμήν.