ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΑΓΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Λόγος στὴ ἑορτὴ τῆς Ὑπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου
Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου
Εισόδια τής Θεοτόκου
Ναζαρινής Τέχνης Εικόνα
Εικονογράφος: Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμωνος, Άγιον Όρος
Νους ανθρώπινος δεν μπορεί να συλλάβει το έργο, μάλλον δε το θαύμα της θείας οικονομίας. Θεία οικονομία είναι ό,τι έκανε κι ό,τι κάνει η αγάπη κι η σοφία του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Σ’ έναν αναστάσιμο ύμνο της Εκκλησίας, έτσι επιγραμματικά γίνεται λόγος για το έργο και το θαύμα τούτο· «δι’ ημάς Θεός εν ανθρώποις· διά την καταφθαρείσαν φύσιν του γένους ημών· ο Λόγος σαρξ εγένετο…»· για μας ο Θεός ήρθε μεταξύ μας, για την ανθρώπινη φύση μας, που την ρήμαξε η αμαρτία, ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος. Το έργο και το θαύμα αυτό πραγματοποιήθηκε από τον Ιησού Χριστό, παραδίδεται από την Εκκλησία και κηρύσσεται στη θεία Γραφή από τους Ευαγγελιστές και τους Αποστόλους. Οι πιστοί το δέχονται «διά πίστεως», όχι δηλαδή σαν γνώση και φυσική ανακάλυψη, άλλα ως αποκάλυψη Θεού και ως ιερή παράδοση της Εκκλησίας. Μέσα σ’ ένα τέτοιο ιερό κόσμο αποκαλύψεως του Θεού και παραδόσεως της Εκκλησίας τοποθετείται η σημερινή εορτή των Εισόδων της υπεραγίας Θεοτόκου. Ένας από τους ιερούς πατέρες της Εκκλησίας, ο άγιος Πρόκλος αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, γράφει για τη σημερινή εορτή ότι «αγνείας έχει υπόθεσιν, και του κοινού γένους των γυναικών καύχημα το τελούμενον»· η εορτή δηλαδή των Είσοδίων υπόθεση έχει την αγνεία και την ηθική καθαρότητα της γυναίκας, κι αυτό που γίνεται με τη σημερινή εορτή είναι για έπαινο όλων των γυναικών.
Όχι μόνο στην εορτή των Εισοδίων, αλλά και σε κάθε θεομητορική εορτή την γυναίκα εορτάζουμε και τον έπαινο της γυναίκας ψάλλει η Εκκλησία. Κανένας άλλος θεσμός, καμιά πολιτεία και καμιά κοινωνία δεν τίμησε και δεν σεβάστηκε τόσο πολύ τη γυναίκα όσο η Εκκλησία. Η γυναίκα για την Εκκλησία είναι η μητέρα μας, η αδελφή μας, η σύζυγος και ο σύντροφος της ζωής μας και η μητέρα των παιδιών μας.
Η γυναίκα, που παρασύρθηκε στην παρακοή και παρέσυρε μαζί της στην πτώση όλο το ανθρώπινο γένος, η γυναίκα πάλι είναι το όργανο στην οικονομία του Θεού, για να σηκωθεί και να σωθεί ο κόσμος. Η γυναίκα, η αγνή παρθένος Μαρία είναι η μητέρα του Θεού που ενανθρώπησε, η Μαρία είναι η Θεοτόκος.
Άλλο όνομα, όνομα μοναδικό, και σαν τίτλος τιμής και σαν θεϊκή πραγματικότητα, σαν το Θεοτόκος, δεν υπάρχει. Το έδωκε η Εκκλησία στην παρθένο Μαρία στην τρίτη οικουμενική Σύνοδο, όχι μόνο για να την τιμήσει, αλλά και για να εκφράσει το θείο γεγονός, ότι ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος και γεννήθηκε από τη Μαρία.
Κάθε θεομητορική εορτή σαν σήμερα μας δίνει πάντα την ευκαιρία να μιλήσουμε για την υπεραγία Θεοτόκο, άλλοτε σαν την αγνή παρθένο, άλλοτε σαν την υποδειγματική και μοναδική μητέρα, και πάντα σαν την γυναίκα, που είναι η «αγία αγίων μείζων», η τιμιότερη και ενδοξότερη από τους αγίους Αγγέλους. Αλλ’ ακόμα, σε σχέση μ’ εμάς τους πιστούς, η υπεραγία Θεοτόκος είναι η μεσίτρια προς τον φιλάνθρωπο Θεό και η προστασία με τα χίλια ονόματα, σε κάθε δύσκολη περίσταση, σε κάθε ανάγκη, σε κάθε κίνδυνο και σε κάθε συμφορά. Γιατί είναι η μητέρα του Χριστού, στον οποίο έχει παρρησία– γιατί είναι η μητέρα μας, στην οποία έχομε το θάρρος και την ελπίδα μας.
Η Εκκλησία έχει φυλάξει για την ύπεραγία Θεοτόκο τις θερμότερες προσευχές και τους ποιητικότερους ύμνους, που είναι η έκφραση και το ξεχείλισμα των ιερών συναισθημάτων κάθε ευσεβούς ψυχής. Όχι μόνο στις θεομητορικές εορτές, αλλά σε κάθε εορτή και σε κάθε ιερή ακολουθία της Εκκλησίας είναι πάντα ζωντανή η παρουσία της Θεοτόκου στα τροπάρια εκείνα, που ειδικά λέγονται θεοτόκια. Το θεοτοκάριο επίσης είναι η υμνολογική συλλογή με τους καλύτερους ασματικούς Κανόνες προς την ύπεραγία Θεοτόκο.
Πού αλλού λοιπόν τιμήθηκε η γυναίκα, για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα, πού αλλού τιμήθηκε η γυναίκα όσο στην Εκκλησία από την Εκκλησία;
Στο σύγχρονο ψέμα, που είναι ο αγώνας της γυναίκας για την εξίσωσή της με τον άνδρα, ο αγώνας που πάει να διαλύσει και να ξεθεμελιώσει την οικογένεια και τον κοινωνικό βίο των ανθρώπων, στο σύγχρονο αυτό ψέμα του αγώνα της γυναίκας δεν θα θέλαμε να αντιτάξουμε τίποτ’ άλλο παρά την αποστολική περικοπή, που διαβάζεται στην ιερή ακολουθία του Γάμου. Μακάρι να την πρόσεχαν και να θέλανε να την καταλάβουν όσα ζευγάρια έρχονται να πάρουν την ευλογία της Εκκλησίας για να κάνουν σπίτι. Όχι εκείνοι που πιστεύουν στην ιερότητα της συζυγίας και στην αγιότητα του μεγάλου μυστηρίου του Γάμου, αλλά εκείνοι που έρχονται για να στεφανωθούν στην Εκκλησία από μια συνήθεια ή γιατί τους αναγκάζει ο πολιτικός νόμος. Σ’ αυτό το ιερό κείμενο, που η Εκκλησία διάλεξε να διαβάζεται στην ακολουθία του Γάμου, με θεόπνευστο τρόπο διαγράφεται το χρέος που έχουν αμοιβαία ο άνδρας και η γυναίκα να βοηθούν, να σέβονται και να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Έπειτα από όσα λέει ο Απόστολος, δεν μένει περιθώριο για αγώνες και για δικαιώματα, όταν οι σύζυγοι είναι ένας άνθρωπος και ο ένας απέναντι στον άλλον βλέπει τον εαυτό του.
Μπροστά στην παραφροσύνη των ανθρώπων, που ομαδικά πάνε να πέσουν στο γκρεμό, η Εκκλησία δεν έχει παρά να φωνάξει, κι ας φαίνεται πως δεν θέλει να ακούσει κανείς. Πάντα υπάρχει το «λείμμα»· είναι πάντα οι λίγοι, που βλέπουν και ακούνε σωστά. Σ’ αυτούς απευθύνεται το κήρυγμα, σαν μαρτυρία, της αλήθειας του Θεού, που σημαδεύει την παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο.
*
Η Εκκλησία πιστεύει πως δεν θα χαθεί ο κόσμος στη θάλασσα της πλάνης και της αμαρτίας, αφού γι’ αυτό ήρθε ο Υιός του Θεού, «ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού». Η Εκκλησία, κι όταν φαίνεται πως δεν μπορεί τίποτα περισσότερο, και τότε δεν παύει να ενσαρκώνει ένα υγιές πνεύμα αντιστάσεως, να είναι, καθώς είπε ο Ιησούς Χριστός, «το άλας της γης», που συγκρατεί τις ανθρώπινες κοινωνίες από την τελεία πνευματική και ηθική αποσύνθεσή τους. Σήμερα περνάμε μια κρίση, καθώς όλοι το ομολογούν, κι εκείνοι ακόμα που δεν πιστεύουν σε καμιά πνευματική πραγματικότητα. Αυτοί περιμένουν τη βελτίωση και τη σωτηρία ή από τη δική τους δύναμη και σοφία ή και από κάποια τύχη. Εμείς εργαζόμαστε κατά το θείο θέλημα και προσευχόμαστε να στείλει ο Σωτήρας Χριστός «ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου» το θείο φωτισμό του στον κόσμο. Αμήν.
(+Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης, Διονυσίου, «Ο Λόγος του Θεού», τ. Α΄)
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΕΝΟΜΕΝΟΥ ΙΚΟΝΙΟΥ
(σελίδες 956 – 970 )
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΚΟΝΙΟΥ
ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΚΑΤΑ ΑΡΕΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΕΥΝΟΜΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΥ
(σελίδες 13 – 35 )
(σελίδες 36 – 94 )
(σελίδες 94 – 98 )
(σελίδες 119 – 130)
Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Святитель Амфилохий, Епископ Иконийский.
Фреска монастыря Григориат на Святой Горе Афон.
Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Τοιχογραφία (Fresco)
στήν Ιερά Μονή Γρηγορίου. Άγιον Όρος
Σταλεὶς Ἀμφιλόχιε νεκρῶν ἀμφίοις,
Λόχους σκεδάζεις καὶ νεκρὸς νοουμένους.
Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ θάνατος λάβεν Ἀμφιλόχιον.
Βιογραφία
Ο Άγιος Αμφιλόχιος ήταν Καππαδόκης, σύγχρονος του Μεγάλου Βασιλείου (βλέπε 1 Ιανουαρίου) και φίλος του.
Святитель Амфилохий, епископ Иконийский.
Фреска XIV века в Лесновском монастыре.
Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιωνα μ.Χ.
στήν Ιερά Μονή Λεσνόφσκι
η οποία ευρίσκεται ανάμεσα στις πόλεις Probistip , Kratovo
και το χωριό Zletovo. Κράτος Σκοπίων
Свт. Амфилохий, епископ Иконийский,
Фреска. Около 1350 года.
Церковь Христа Пантократора. Дечани. Сербия (Косово).
Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350 μ.Χ.
στoν Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορα
τής Ιεράς Μονής Βισόκι Ντέτσανι. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.
Святитель Амфилохий, Епископ Иконийский.
Фреска Около 1376 года.
церкви Введения во храм в Липляне, Косово, Сербия.
Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1376 μ.Χ.
στoν Ιερό Ναό Εισοδίων τής Θεοτόκου στό Λίπλτζαν
Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.
Διακεκριμένος για τη μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 344 μ.Χ. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διέπρεψε. Ο Αμφιλόχιος δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά το ηθικό κύρος του είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας. Διότι στο έργο του, είχε οδηγό τα θεόπνευστα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». (Β’ προς Τιμόθεον, στ’ 15). Δηλαδή, λέει ο Απόστολος Παύλος, προσπάθησε να παραστήσεις τον εαυτό σου στο Θεό δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη, που δεν τον ντροπιάζει το καλοφτιαγμένο έργο του, και διδάσκει ορθά το λόγο της αληθείας. Στην προς Αμφιλοχία επιστολή ο Μέγας Βασίλειος φανερώνει τη λαμπρή ηθική φυσιογνωμία του Αμφιλοχίου. Τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ο λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο.
Ο Αμφιλόχιος συνέταξε αρκετούς λόγους για την Ορθοδοξία μας, και πέθανε ειρηνικά το έτος 394 μ.Χ.
Свт. Амфилохий, епископ Иконийский,
Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Амфилохий еп. Иконийский, свт. (23 ноября)
Менологий на 21- 24 ноября
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Μηνολόγιο 21 – 24 Νοεμβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)
Ιερά Λείψανα
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου ευρίσκονται στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου και στο Μουσείο Μπενάκη των Αθηνών.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίας τὴν ἔλλαψιν ὡς καθαρὸς μυηθείς, δογμάτων ὀρθότητος φωτοειδεὶς ἀστραπὰς ἐκλάμπεις τοῖς πέρασι· σὺ γὰρ τὴν ἐν Τριάδι ὁμοούσιον φύσιν ἐκήρυξας, ἀσυγχύτως καθελῶν τὰς αἱρέσεις. Διό σε, ἱεράρχα Ἀμφιλόχιε, Χριστὸς ἐδόξασε.
Свт. Амфилохий, епископ Иконийский,
Фреска церкви Спаса на Нередице. 1199 год.
Άγιος. Αμφιλόχιος.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1199 μ.Χ
στον Ιερό Ναό τού Σωτήρο στη Νεραντίστσα (είναι ο Ιερός Ναός τής Μεταμορφώσεως τού Κυρίου , που ευρίσκεται 1,5 χλμ. νότια του Veliki Novgorod στη δεξιά όχθη του πρώην στρώματος του Μικρού Βολκοβέτσε , σε ένα μικρό λόφο κοντά στο Rurik Gorodische ).
Минея – Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἡ θεία βροντή, ἡ σάλπιγξ ἡ τοῦ Πνεύματος, πιστῶν φυτουργέ, καὶ πέλεκυς τῶν αἱρέσεων, Ἱεράρχα, Ἀμφιλόχιε, τῆς Τριάδος θεράπον μέγιστε, σὺν Ἀγγέλοις πέλων ἀεί, πρεσβεύων μὴ παύσῃ ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Λαμπρύνεις τὰ πέρατα, ἐν τῇ σῇ μνήμῃ σοφέ, τὸ σῶμα ἐκβλύζει σου, τῶν ἰαμάτων πηγάς, Ἀμφιλόχιε ἔνδοξε· ὅθεν καὶ ἀσθενείας, ἀπαλλάττεις παντοίας, πίστει τούς προσιόντας, τῷ σεπτῷ σου τεμένει, καὶ νῦν πταισμάτων τὴν λύσιν, αἴτησαι πᾶσιν ἡμῖν.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Святитель Григорий, епископ Акрагантийский
Фреска 1028 г. храма Панагии Халкеон. Фесалоники.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
στον Ιερό Ναό Παναγίας τών Χαλκέων
στην Θεσσαλονίκη
Ἐξ Ἀκραγάντων πρὸς Θεὸν χωρεῖς Λόγον,
Τὸν ἄκρα γῆς κρίνοντα, παμμάκαρ Πάτερ.
Βιογραφία
Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στον Ακράγαντα της Σικελίας από ευσεβείς και εύπορους γονείς, το Χαρίτωνα και τη Θεοδότη. Βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Ποταμίωνα, ο οποίος τον ανέθρεψε, τον μόρφωσε και τον κατάταξε στις τάξεις του Ιερού κλήρου, στα χρόνια του βασιλιά Ιουστινιανού του Ρινότμητου (685 – 695 μ.Χ.).
Свт. Григорий, еп. Акрагантский
Мозаика Ок. 1100 г. кафоликона мон-ря Дафни.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Ψηφιδωτό τού έτους 1100 μ.Χ
στο Καθολικό τής Ιεράς Μονής Δαφνίου.
Григорий еп. Акрагантийский, свт.
Мозаика XIV в. Арка южной галереи
Пареклесий (предел) Господа Вседержителя
Церковь Богородицы Паммакаристы
Кнстантинополь. Турция.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Ψηφιδωτό τού 14ου αιώνα μ.Χ
τής Ιεράς Μονής Θεοτόκου Παμμακάριστου
Κωνσταντινούπολη. Τουρκια
Δεκαοκτώ χρονών πήγε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος από τον επίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν επανήλθε στο Βυζάντιο και από ‘κει στη Ρώμη, όπου για τις μεγάλες του αρετές και τη μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στην επισκοπή των Ακραγαντίνων.
Свт. Григорий, епископ Акрагантийский,
Фреска Около 1290 г. Афон (Протат).
Мануил Панселин.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1290 μ.Χ
στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως τής Θεοτόκου στο Πρωτάτο. Καρυές. Άγιον Όρος
έργο τού αγιογράφου Μανουήλ Πανσέληνου
Святитель Григорий, епископ Акрагантийский
Фреска XIV в. храма св. Николая Орфанос. Салоники.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ στον Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου Ορφανού στην Θεσσαλονίκη
Свт. Григорий, епископ Акрагантийский,
Фреска 1547 г.. Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ
στον Ιερό Ναό τού Γενεσίου τού Αγίου Ιωάννου Προδρόμου,
τής Ιεράς Μονής Διονυσίου. Άγιον Όρος
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φούκα
Свт. Григорий, еп. Акрагантский. Церковь Феодора Стратила́та «на Ручью́» в Новгороде. XIV в.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων . Τοιχογραφία (Fresco) τού 14ου αιώνα μ.Χ. στον Ιερό Ναό Αγίου Θεοδώρου τού Στρατηλάτου στο Νόβγκοροντ. Ρωσία
Святитель Григорий, Епископ Акрагантийский.
Фреска Около 1320 года.
монастыря Грачаница, Косово, Сербия
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1320 μ.Χ
τής Ιεράς Μονής Γρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.
Святитель Григорий, Епископ Акрагантийский.
Фреска 1316 – 1318 годы.
церкви Св. Георгия в Старо Нагоричино. Иконописцы Михаил Астрапа и Евтихий.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Τοιχογραφία (Fresco) μεταξύ τών ετών 1316- 1318 μ.Χ στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στό Στάρο Ναγκορίτσινο
έργο τών αγιογράφων Μιχαήλ Αστραπά καί Ευτύχιου
Святитель Амфилохий, Епископ Иконийский.
Фреска монастыря Сучевица (Румыния).
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Τοιχογραφία (Fresco)
στην Ιερά Μονή Σουτσεβίτσα. Ρουμανία
Στην επισκοπή αυτή, βρήκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τον Σαβίνο και τον Κρισκέντιο, που τον συκοφάντησαν για μοιχεία. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο ο Γρηγόριος τους ντρόπιασε και παρέλαβε πάλι την Εκκλησία μετά από διετή φυλάκιση και αργία. Στη συνέχεια έκανε και άλλα θαύματα.
Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα το 690 μ.Χ.
Τέλος να σημειώσουμε ότι σώζονται 10 εξηγηματικοί λόγοι του στον Εκκλησιαστή.
Святитель Григорий, епископ Акрагантийский,
Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού έτους 985 μ.Χ.
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Свт. Григорий, епископ Акрагантийский,
Миниатюра Минология. Византия. XII в.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού 12ου αιώνα μ.Χ.
σε Βυζαντινό Μηνολόγιο
Святитель Амфилохий, Епископ Иконийский.
Миниатюра Минология (Месяцеслова). Византия, XII век.
Монастырь Дохиар на Афоне.
Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ακραγαντίνων
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού 12ου αιώνα μ.Χ.
σε Βυζαντινό Μηνολόγιο
τής Ιεράς Μονής Δοχιαρείου. Άγιον Όρος
Ιερά Λείψανα
Μέρη της Κάρας του Αγίου ευρίσκονται στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου ευρίσκονται στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους και Παλαιοκαστρίτσας Κερκύρας και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος ἀ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Γρηγορῶν ἐκ σπάργανων φερωνύμως Γρηγόριε, ἐν τοὶς δικαιώμασι Πάτερ τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἐπλήσθης οὐρανίων δωρεῶν, ὡς γρήγορος ποιμὴν τῶν εὐσεβῶν διὰ τοῦτο πρὸς λειμῶνας ἀειθαλεῖς, Ἰθύνεις τοὺς βοώντας σοὶ δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διά σου, πάσιν ἰάματα.
Минея – Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὥσπερ μέγας ἥλιος, ἀνατολαῖς τῶν θαυμάτων, καταυγάζεις ἅπασαν, τὴν τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, ἔσωσας ταῖς σαῖς πρεσβείαις πολλοὺς ἀνθρώπους, ἤλασας τοὺς κακοδόξους ἐκ τῆς σῆς ποίμνης· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, θεόφρον Πάτερ, σοφὲ Γρηγόριε.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐκ σπαργάνων Κυρίῳ ἀνατεθείς, ὡς ὁ πάλαι πανένδοξος Σαμουήλ, ὡσαύτως καλοῦντός σε, τοῦ Σωτῆρος ἀκήκοας, καὶ ψυχὴν καθάρας, καλῶν ἐπιδόσεσιν, ἱερωσύνης χάριν, ἀξίως ἀπείληφας· ὅθεν ἐπὶ χλόην, ἐπιγνώσεως θείας, ποιμάνας τὸ ποίμνιον, ἰαμάτων ἀπήστραψας, ἐνεργείας Γρηγόριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν Ἁγίαν μνήμην σου.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση Google)
Άγιος Δημήτριος Ροστόφ
Βίοι των αγίων
Ο Βίος του Αγίου Πατρός του Γρηγορίου μας, Επίσκοπο Ακραγατιανού
Μνήμη 23 Νοεμβρίου
Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στο νησί της Σικελίας 7635 στο χωριό Πρετόρια, κοντά στην πόλη Ακράγκαντ 7636 από ευσεβείς και ενάρετους γονείς – τον Χαρίτωνα και τη Θεοδωτία. Οι γονείς του ήταν πολύ πλούσιοι άνθρωποι και επωφελήθηκαν γενναιόδωρα όσοι είχαν ανάγκη από την περιουσία τους.
Κατά τη διάρκεια του βαπτίσματος του βρέφους Γρηγόριος, ο αποδέκτης του από τη γραμματοσειρά ήταν ο ευλογημένος Παταμίων, επίσκοπος Αραγκαντί. Κατά το όγδοο έτος από τη γέννηση, ο Γρηγόριος δόθηκε να διδάξει βιβλία σε έναν έμπειρο δάσκαλο, με το όνομα Damian, και σε ηλικία δύο ετών έμαθε τέλεια να διαβάζει, να γράφει και να τραγουδάει τραγούδια εκκλησίας. Στον δωδέκατο χρόνο, έγινε ο επίσκοπος Πατάμιος κληρικός και ανέθεσε στον Αρχιτεκτόνο 7637 Ντόνατου, ο οποίος ήταν να τον οδηγήσει σε πνευματικά εκμεταλλεύματα και μια ενάρετη ζωή. Η νεολαία ασκούσε προσευχή και πέρασε ολόκληρες μέρες και νύχτες διαβάζοντας τις Ιερές Γραφές και τις ζωές των αγίων πατέρων. εξ ου και η επιθυμία να ακολουθήσει τα βήματα εκείνων για τους οποίους διάβαζε ολοένα και περισσότερο, έσφαζε μέσα του.
Όταν ήταν 22 ετών, ξεκίνησε να πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ για να λατρεύει τους ιερούς τόπους. και άρχισε θερμά να προσεύχεται στον Θεό ώστε να μπορέσει να κάνει το δρόμο του καλύτερα. Μια νύχτα, όταν κοιμόταν στο σπίτι του αρχκιδακονίου κοντά στο κρεβάτι του, κάποιος ξαφνικά του κάλεσε:
– Γκρέγκορι!
Απάντησε: «Είμαι εδώ», και, σηκώνοντας, ρώτησε τον Αρχιδιάκοντα:
«Γιατί με τηλεφώνησε, κύριε;»
“Δεν σε τηλεφώνησα, παιδί”, απάντησε ο Αρχιδιάκης.
Και ο Γρηγόρης πήγε, ξαπλώνει και κοιμάται. Αλλά η ίδια φωνή τον έκλεψε για δεύτερη φορά και πήγε και πάλι στον Αρχιδιάκοντα, ζητώντας γιατί τον κάλεσε και πάλι ο αρχιδακώνας του απάντησε ότι δεν είχε καλέσει κανέναν. αλλά αυτή τη φορά ο αρχιδακώνας, συνειδητοποιώντας ότι ο Γρηγόριος κλήθηκε από τον ίδιο τον Θεό, έπεσε με φόβο και είπε στον πατέρα:
– Αν η ίδια φωνή σας καλέσει πάλι, τότε απαντήστε: “Τι, Κύριε; Τι κάνεις στον δούλο σου; “
Όταν ο Γρηγόριος, έχοντας αφήσει τον αρχιδακόνιο, ξαπλώνει ξανά στο κρεβάτι του, μια φωνή τον έλεγε για τρίτη φορά από το όνομά του. Εκείνος που καλούσε ήταν ο άγγελος του Κυρίου. Ο Γρηγόριος αποκρίθηκε όπως είχε διδαχθεί και ο άγγελος του είπε:
– Η προσευχή σας ακούγεται: πηγαίνετε στην παραλία και εκεί θα βρείτε ανθρώπους που θα σας μεταφέρουν μαζί τους στους ιερούς τόπους.
Ο Γρηγόρης σηκώθηκε αμέσως και, χωρίς να λέει τίποτα σε κανέναν, πήγε στη θάλασσα νωρίς το πρωί και, αφού έφτασε στην ακτή, βρήκε εκεί ένα πλοίο και ζήτησε από τους ναυπηγούς να πλεύσουν. Απάντησαν ότι ήταν στην Καρχηδόνα 7638 και τους παρακαλούσε να το πάρουν μαζί σου. Όλοι επιβιβάστηκαν στο πλοίο και τρεις ημέρες αργότερα με ασφάλεια πετάχτηκαν στην Καρχηδόνα.
Ο Γρηγόριος παρέμεινε στην Καρχηδόνα για αρκετές ημέρες και συχνά πήγε στην εκκλησία του ιερού μαρτυρίου Ιουλιανού. Όταν κάποτε βρισκόταν σε αυτή την εκκλησία και διάβαζε τις Ιερές Γραφές, τρεις μαύρες τέρατα ήρθαν, όμορφες στην εμφάνιση, και άρχισαν να προσεύχονται. Στο τέλος της προσευχής ένας από αυτούς κάθισε και οι άλλοι δύο στέκονταν δίπλα του. Ο Γρηγόριος, βλέποντάς τους, τους υποκλίθηκε. Ο μοναχός, που καθόταν κοιτάζοντας τον Γρηγόρη, δήλωσε:
“Τι κάνεις εδώ, ο δούλος του Θεού Γρηγόριος, ο οποίος έχει επιλέξει ένα καλό μέρος που δεν θα ληφθεί από σας, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου;” ( Λουκάς 10: 42 ).
Ακούγοντας το όνομά του, ο Γρηγόριος τρομοκρατήθηκε και, υποκλίνοντας στον γέρο στο έδαφος, είπε:
“Συγχώρεσέ με, πατέρα και προσεύχεσαι για μένα έναν αμαρτωλό και μια αμέλεια.”
Ο γέροντας απάντησε:
– Ω, αν είχα τις αμαρτίες σου, ο γιος μου 7639 ! Ξέρετε “, πρόσθεσε,” ότι ο ευσπλαχνικός Θεός έχει αποκαλύψει τα πάντα για σας και μας χαίρεσε, γιατί μας έστειλε να σας οδηγήσουμε και να σας οδηγήσουμε σε ιερά μέρη, όπως εσείς επιθυμείτε – εμείς οι ίδιοι πάμε και εκεί “.
Τότε ο Γρηγόρης, με συγκίνηση, αναφώνησε:
– Ευλογημένος ο Θεός, τακτοποιώντας τα πάντα για το καλό μας! Στη συνέχεια και οι τέσσερις έπεσαν στο δρόμο. Στο δρόμο, ο γέρος, δοκιμάζοντας τον Γκρεγκόρι, τον ρώτησε κάποτε:
– Παιδί Γρηγόριος! Μου λείπουν οι γονείς σου;
“Ο Κύριός μας είπε”, απάντησε ο Γρηγόριος: “Αυτός που αγαπά πατέρα ή μητέρα περισσότερο από μένα δεν είναι άξιος από Μένα. και όποιος αγαπά έναν γιο ή κόρη περισσότερο από μένα δεν είναι άξιος από Μένα ” (Κατά Ματθαίον 10:37 ). Αλλά παρ ‘όλα αυτά, ο Πατέρας, θα προσευχηθούμε στον Θεό να δώσει μια χάρη στους γονείς μου (που με έχασαν) και θα με έσωσε, αμαρτωλό, από δίκτυα εχθρών.
Μετά από ένα ταξίδι πολλών ημερών, πλησίασαν το ιερό χαλάζι και μπήκαν σε ένα μοναστήρι που συναντήθηκε κατά μήκος του δρόμου. Εν τω μεταξύ, η θέση του St. Τέσσερις δωδεκάδες και επομένως δεν πήγαιναν περισσότερο, αλλά παρέμειναν στο ίδιο μοναστήρι μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα. Εδώ ο Γρηγόριος είδε την αυστηρή νηστεία των μοναχών και την αφύπνιση τους: πολλοί από αυτούς δεν πήραν φαγητό και δεν κοιμούνται όλη την εβδομάδα. Εδώ είδε ανθρώπους που ζούσαν σαν άγγελοι και συνεχώς δοξάζουν τον Θεό, καθώς τον δοξάζουν στον ουρανό. Είδα τους μοναχούς να ρίχνουν δάκρυα σε ρέματα και να στέκονται σε προσευχή όλη την ημέρα και τη νύχτα, είδα τις άλλες τους δουλειές και απίστευτα κατορθώματα, και τρομοκρατήθηκε και κτύπησε τον εαυτό του στο στήθος, αναφωνώντας:
– Αλίμονο σε μένα! Τι είναι αυτό; Τι πρέπει να κάνω, η αμέλεια, οι τεμπέληδες; Πώς μπορώ να γίνω μαζί με τους αγίους την ημέρα της κρίσης;
Όμως, χωρίς να θέλει να βυθιστεί εντελώς στην άβυσσο της απελπισίας, είπε στον εαυτό του:
– Εάν, όπως λέει ο Δαβίδ, κοντά “ο Κύριος θα σώσει το θρυμματισμένο και ταπεινό στο πνεύμα” ( Ψαλμός 33:19 ), τότε μπορεί να με σώσει, όπως έσωσε εκείνους που έφτασαν την ενδέκατη ώρα του 7640 και δεν έκανε τίποτα αντάξιο ανταμοιβής.
Οι μοναχοί, βλέποντας το λυπημένο πρόσωπο του, τον παρηγορούσαν, σκέπτοντας ότι περιέργησε για την πλευρά του και για τους γονείς του.
“Μην το μετανιώσετε, παιδί”, του είπαν, “ότι έχετε φτάσει μέχρι τώρα μαζί μας: ελπίζουμε ότι, με τη βοήθεια του Θεού, θα επιστρέψετε και πάλι στο πλευρό σας και θα δείτε τους γονείς σας ζωντανούς”.
“Ο Θεός”, απάντησε, “δεν έχει καμία αλλοδαπή χώρα: όλα ανήκουν σ ‘Αυτόν και παντού διεισδύει με το ορατό μάτι Του. Και δεν λυπάμαι που ήρθα εδώ και δεν περιμένω για τους γονείς μου, αλλά, αντίθετα, χαίρομαι που, έχοντας αφήσει τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, βρήκα τον Θεό να με φροντίζει. Όχι, μια άλλη θλίψη βρίσκεται στην καρδιά μου. Σας παρακαλώ, άγιοι πατέρες, να προσευχηθείτε για με, ταπεινούς, στον Κύριο.
Μετά από αυτή την απάντηση, οι μαύροι άνδρες ήταν σιωπηλοί.
Όταν ήρθε η γιορτή της Ανάστασης του Χριστού, οι ταξιδιώτες πήγαν στην Ιερουσαλήμ και, αφού υποκλίθηκαν στους ιερούς τόπους, ήρθαν για ευλογία στον πατριάρχη Αγίου Μακαρίου 7641 . Βλέποντάς τους, ο πατριάρχης είπε:
– Χαίρομαι στον Κύριο, Abba Mark! Από πού μας φέρατε αυτόν τον φιλανθρωπικό νεαρό Γρηγόρη.
«Δεν τον φέρουμε, Βλάντυκα», απάντησε ο Μάρκος, «αλλά ο Κύριος και οι ιερές σας προσευχές, που θέλει να σωθεί από όλους».
Ο Γρηγόριος έκπληκτο ότι ο πατριάρχης ονόμασε τον ίδιο και τον παλαιότερο όνομα και ήταν ευτυχής που αναγνώρισε το όνομα του παλαιότερου. μέχρι τώρα, έχοντας μαζί τους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν γνώριζε το όνομά τους – ούτε ο γέροντας ούτε οι άλλοι δύο σύντροφοι και δεν τολμούσε να τους ρωτήσει από πού ήρθαν και τα ονόματά τους – σε αυτό το βαθμό ήταν σιωπηλός και περίεργος.
Τότε ο πατριάρχης κοίταξε δύο άλλους μοναχούς και είπε:
«Είναι καλό που ήρθες, ο Σεραπίων και ο πατέρας Λεόντι». Ευχαριστώ τον Θεό, ο οποίος σας έδωσε τη δύναμη να έρθετε εδώ και να φέρει μαζί του αυτόν τον νεαρό άνδρα, φλερτάροντας στο πνεύμα, υπηρετώντας τον Κύριο, ανακουφίζοντας την ελπίδα, σταθερή στην προσευχή, όπως μου αποκάλυψε ο Κύριος γι ‘αυτόν.
Τούτου λεχθέντος, ο πατριάρχης πήγε στην εκκλησία για να υπηρετήσει τη Θεία Λειτουργία και όλοι οι ταξιδιώτες εντάχθηκαν στα Άγια Μυστήρια. Και το επόμενο πρωί, ο Αββά Μάρκος με δύο αδέρφια, λαμβάνοντας την ευλογία από τον πατριάρχη, πήγε να επισκεφτεί τους αδελφούς που ζούσαν γύρω από το Όρος της Σιών. Ο Γρηγόρης δεν ήξερε ότι έφυγαν και, παραμένοντας, ήταν πολύ λυπηρό που ήταν πίσω τους. Αλλά ο πατριάρχης, με άνεση σε αυτόν, είπε ότι οι πατέρες δεν θα φύγουν για τη χώρα τους χωρίς να επιστρέψουν στο μοναστήρι.
Τότε ο Γρηγόριος, υποκλίνοντας στον πατριάρχη, τόλμησε να τον ρωτήσει από πού ήρθαν αυτοί οι τρεις μεγάλοι άντρες. Ο πατριάρχης απάντησε ότι ήταν από τη Ρώμη. Όταν οι μαύροι επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, ο Αββά Μάρκος, παίρνοντας τον Γρηγόριο από το χέρι και τον κλίνει στα πόδια του πατριάρχη, είπε:
– Άγιος πατέρας! Και αυτός είναι από το κοπάδι του Χριστού: θα πάρει την εξουσία στην Εκκλησία και, σαν κουκούλα, θα την κατευθύνει με πνευματική διδασκαλία για καλό. Και εσύ, πατέρας, φροντίστε τον, για να κρατήσει την πνευματική του τελειότητα με κάθε καθαρότητα και να μην είναι μολυσμένη από τις αμαρτωλές σκέψεις που είναι εγγενείς στη νεολαία.
“Ο Θεός το επέλεξε για τον εαυτό του”, απάντησε ο πατριάρχης, “από τη μήτρα της μητέρας του και τον προστατεύει με το φόβο του: θα το διατηρήσει στο τέλος”.
Στη συνέχεια, ανυψώνοντας τον Γρηγόρη και παρατήρησαν ότι φώναζε, ο πατριάρχης του είπε:
– Αν εσύ, το παιδί μου, όπως εδώ, μείνε μαζί μας – και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός θα τα τακτοποιήσει προς όφελός σου. αν θέλετε να πάτε μαζί τους, τότε πηγαίνετε στην ειρήνη.
«Όχι, Άγιος Πατέρας», απάντησε ο Γρηγόριος, «δεν θέλω να φύγω από εδώ, αλλά προσεύχομαι μόνο στον Θεό να μου χορηγήσει άλλη μια φορά σε αυτή τη ζωή για να δω αυτούς τους ιερούς Πατέρες».
Έτσι, οι μοναχοί, ζητώντας από τον πατριάρχη στο δρόμο για ευλογίες και προσευχές, άφησαν την ιερή πόλη και ο Γρηγόριος παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ κάτω από τον πατριάρχη Μακάριο.
Στο δρόμο προς τη Ρώμη, ο Avve Marc με τον Σεραπίο και τον Λεόντιο έπρεπε να κολυμπήσει στο Ακράγκαντ. Έμειναν εδώ, καλωσόρισαν τον επίσκοπο Παταμίων και έζησαν για κάποιο διάστημα στο σπίτι του επισκόπου, καθώς ήρθε η γιορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Μετά τις διακοπές, όταν έφευγαν και ζήτησαν από τον επίσκοπο να χωρίσουν την ευλογία, ήρθαν στην Παταμήνα οι γονείς του Γρηγόρη Χαριτών και της Θεοδότιας για να κάνουν τη μνήμη του γιου τους την πρώτη μέρα του Ιουλίου, καθώς εκείνη την ημέρα ο Γρηγόριος εγκατέλειψε την πατρίδα του. Η Θεοδότια έκλαιγε πικρά για το γιο της και κανείς δεν την μπορούσε να την καταφέρει. Ο Άβα Μάρκ ζήτησε από τον επίσκοπο:
“Τι, πατέρα, αυτοί οι άνθρωποι φωνάζουν έτσι;”
Ο επίσκοπος, αναστενάζοντας, φώναξε και απάντησε:
“Είχαν το μοναδικό γιο που έλαβα από την ιερή γραμματοσειρά.” Όταν ήταν οχτώ χρονών, οι γονείς του τον έφεραν σε μένα και του παραγγείλαψα να διαβάζει και να γράφει. και ο Θεός του έδωσε τέτοιες ικανότητες που σε δύο χρόνια έμαθε να διαβάζει, να γράφει και να τραγουδάει όμορφα στην εκκλησία. Στον δωδέκατο χρόνο, οι γονείς μου το αφιέρωσαν με τα αμαρτωλά χέρια μου στον Θεό και τον έβαλα στον κλήρο και έδωσα εντολή στον αρχιεπίσκοπό μου να τον οδηγήσει στην πορεία των εντολών του Κυρίου. και το παιδί έχει γίνει τόσο πολύ έμπειρο στις Αγίες Γραφές ότι ακόμα δεν θα βρείτε κάτι σαν αυτό σε όλη τη Σικελία. Και τώρα δεν ξέρουμε τι συνέβη σε αυτόν, πού πήγε; Ξαφνικά έχασε? και για πολύ καιρό τον αναζητούσαμε σε όλο το νησί στις πόλεις και στα χωριά, στα βουνά, στα σπήλαια και στις ερήμους, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε και δεν ξέρουμε αν κάποιος τον σκότωσε και τον έθαψε στο έδαφος ή αν τον απήγαγαν και την έφεραν στο πλευρό του ξένου. Και τώρα όλοι μας λυπούμαστε για το άκρο, αλλά οι γονείς του έχουν ήδη αρχίσει να τον τιμά την ημέρα που εξαφανίστηκε.
Εν τω μεταξύ, ο Αβά Μάρκος, κοιτάζοντας το πρόσωπο του Χαριτών, μαντέψει ότι ήταν ο πατέρας του Γρηγόρη, αφού ο Γρηγόρης ήταν πολύ σαν τον πατέρα του σε όλα και είπε στους φωνάζοντας γονείς:
“Γιατί λυπάσαι τόσο πολύ για τον γιο σου;” Εσείς, αντίθετα, πρέπει να χαίρεσαι και να ευχαριστείς τον Θεό, ο οποίος φροντίζει τα πάντα προς όφελος των υπηρέτων Του.
Και στρέφοντας προς τον επίσκοπο, πρόσθεσε:
“Διοίκηση του αρχιδακόνου σας για να έρθει εδώ.”
Ο επίσκοπος διέταξε αμέσως να καλέσει τον Αρχιδιάκοντα, και όταν εμφανίστηκε, ο Μάρκος γύρισε προς αυτόν με την ερώτηση:
“Πείτε μας πού κρύβεται το παιδί που σας εμπιστεύτηκε και γιατί δεν θα αποκαλύψετε στον κύριό σας, τον επίσκοπο, το μεγαλείο του Θεού που αποκαλύπτεται στο παιδί;”
Χτυπημένος με αυτά τα λόγια, ο αρχιδακώνας υποκλίθηκε στον γέροντα και ζήτησε τη συγχώρεση και στη συνέχεια άρχισε την ιστορία του:
– Όταν κοιμήθηκα μια νύχτα στο κελί μου και το κορίτσι δεν έμεινε μακριά από μένα, κάποιος απροσδόκητα τον αποκάλεσε: “Γρηγόριος”! Όταν σηκώθηκε, ήρθε σε μένα και ρώτησε γιατί τον τηλεφώνησα. Τον απάντησα ότι δεν τον είχα καλέσει. Όταν κατέβηκε, μια φωνή τον κάλεσε για δεύτερη φορά και ήρθε ξανά σε εμένα και είπε: «Εδώ είμαι, γιατί με τηλεφώνησε;» Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτή η κλήση δεν ήταν ανθρώπινη, αλλά από τον Θεό, και τον δίδαξε, αν μια φωνή εξακολουθεί να τον αποκαλεί, να απαντήσει: «Εδώ είμαι, Κύριε: ότι διατάζεις τον δούλο σου». Πήγε στο κρεβάτι του και άκουσα μια φωνή που του είπε και πάλι: “Γρηγόριος! “Η προσευχή σας έχει ακουστεί: πηγαίνετε στην παραλία, και θα βρείτε ανθρώπους εκεί που θα σας πάει μαζί τους”. Αλλά εγώ, παρόλο που εγώ ο ίδιος άκουσα αυτή τη φωνή, δεν κατάλαβα καλά τι μιλούσε, και τώρα κοιμήθηκα, και το επόμενο πρωί, σηκώνοντας, δεν βρήκα τον Γρηγόριο και από τότε δεν βρέθηκε. Δεν τολμούσα να πω σε κανέναν για τη φωνή που άκουσα, γιατί φοβόμουν, σαν να μην λένε ότι είμαι ψέματα και χωρίς να δώσω πίστη στα λόγια μου, δεν θα έλεγαν ότι εγώ ο ίδιος σκότωσα το παιδί ή τον έβαλα σε ξένη γη.
Αφού άκουσε τον αρχιεπίσκονα, ο επίσκοπος και οι γονείς παρηγορούσαν στη θλίψη τους και ευχαρίστησαν τον Θεό και ο ευλογημένος Αμπά Μάρκος είπε:
– Εδώ, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο των Βασιλέων για τον Σαμουήλ ( 1 Σαμουήλ 3: 3-8 ), ήταν το ίδιο και με τον Γρηγόριο σήμερα: όπως ο νεαρός του Σαμουήλ κοιμόταν στη σκηνή, ο άγγελος του Κυρίου τρεις φορές κάλεσε: «Σαμουήλ, Σαμουήλ»! – τόσο ευλογημένος παππούς ο Γρηγόριος τιμάται με παρόμοια κλήση. Αληθώς, θα είναι ίσος με τον προφήτη Σαμουήλ! Τώρα ακούστε τι θα σας πω για το αγόρι σας: Όταν ήμουν στη Ρώμη, πήγα κάποτε μαζί με τους αδελφούς μου στην προσευχή στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Όταν έπεσε το βράδυ, περάσαμε τη νύχτα σε έναν μοναχό και εκείνη τη νύχτα φάνηκαν σε ένα όραμα δύο λαμπροί άντρες που έμοιαζαν με τους Απόστολους και είπαν:
– Να σηκωθείτε μάλλον με τον Σεραπίων και τον Λεόντιο, να επιβιβαστείτε στο πλοίο και να ταξιδέψετε στην Καρχηδόνα: εκεί θα βρείτε έναν περιπλανώμενο από το νησί της Σικελίας, που ονομάζεται Γρηγόριος, από την εκκλησία του Αραγατιανού. Πάρτε το μαζί σας και να τον πάρετε στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ στον πατριάρχη Μακάριο. έχουμε ήδη πει στον πατριάρχη για αυτό το αγόρι και μας έχει διατάξει να τον λάβουμε, αφού το πνεύμα μας στηρίζεται σε αυτόν, όπως το πνεύμα του Ηλία στον Ελισσαιά.
Τούτου λεχθέντος, εκείνοι που μου φάνηκαν έγιναν αόρατοι. Αφού ξύπνησα, μαζί με τους αδελφούς Σεραπίων και Λεόντιο, πήγα στη μαρίνα, όπου, με τη διαθήκη του Θεού, βρήκα ένα πλοίο έτοιμο να πλεύσει στην Καρχηδόνα. Καθίσαμε σε αυτό και σύντομα φτάσαμε εκεί. Αφού κατέβηκε από το πλοίο, μπήκαμε στην εκκλησία του ιερού μάρτυρα Ιουλιανού και εδώ βρήκαμε βιβλία ανάγνωσης του Γρηγόρη. Πήραμε μαζί μας, πήγαμε στην Ιερουσαλήμ και εκεί έφυγα με τον πατριάρχη.
Όλοι οι ακροατές του Ava ήταν εξαιρετικά έκπληκτοι από τα λόγια του και ευχαρίστησαν τον Θεό, και ο Khariton και ο Theodotius λιποθύμησαν με συναισθηματικό ενθουσιασμό, αλλά ο Mark τον πήρε και είπε:
– Δώσε δόξα στον Θεό ότι ο γιος σου ζει και οδηγεί μια ενάρετη ζωή.
Και αφού σταμάτησαν τις καταγγελίες τους, ο Khariton και ο Θεοδότιος, μαζί με τον επίσκοπο και όλους τους πρώτους, ευχαρίστησαν τον Θεό και επίσης ευχαρίστησαν τον Abba Mark για τις φροντίδες του για τον Γρηγόριο και δεν είχαν πλέον απολαύσει τη θλίψη.
Εν τω μεταξύ, ο Άγιος Γρηγόριος έζησε στην Ιερουσαλήμ κάτω από τον Άγιο Πατριάρχη Μακαρίου και τοποθετήθηκε από αυτόν σε διάκονο. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, άρχισε να ζητά από τον πατριάρχη να τον αφήσει να πάει στο όρος των Ελαιών 7642 για να επισκεφτεί τους πατέρες που ζούσαν εκεί και αφού έλαβε την άδεια, πέρασε ένα ολόκληρο χρόνο επισκέπτοντας τους γενναίους ασκητές και απολαμβάνοντας κάθε πνευματικό όφελος από αυτούς. Στη συνέχεια αποφάσισε να πάει στην εσωτερική έρημο 7643 , αποκάλυψε την πρόθεσή του στους πατέρες και ζήτησε τις προσευχές τους. Όταν προσευχόταν γι ‘αυτόν, τον άφησε να πάει λέγοντας:
«Πηγαίνετε, παιδί, σε ειρήνη: η πίστη και η αγάπη που έχετε για τον Χριστό θα σας σώσει».
Κατεβαίνοντας από το Όρος των Ελαιών, ο Γρηγόριος πήγε βαθύτερα στην έρημο και τρεις ημέρες αργότερα, κατά την κρίση του Θεού, βρήκε έναν μοναχό προσευχόμενο στη 6η ώρα της ημέρας. Έχοντας καταλάβει με πνεύμα ότι ο νεαρός Γρηγόριος αναζητούσε τη σωτηρία, ο μοναχός τον έκρυψε και του ρώτησε:
– Πού πηγαίνεις, παιδί;
«Πού θα οδηγήσει ο Χριστός σε αυτή την έρημο», απάντησε ο Γρηγόριος.
“Ελάτε μαζί μου”, είπε ο μοναχός.
Μετά από είκοσι ημέρες ταξίδι, ήρθαν σε ένα μέρος από το οποίο ο Μαυροβούνιος έδειξε στον Γρηγόρη ένα κελί στέκεται στην απόσταση με δύο παλάμες ημερομηνίας μπροστά της και είπε:
“Ο μεγάλος πατέρας ζει σε αυτή την κυψέλη: αν θέλετε να σωθείτε, πηγαίνετε σε αυτόν και πρέπει να πάω με τον άλλο τρόπο.”
Και κάμπτοντας ο ένας στον άλλο, χωρίστηκαν.
Ο Γρηγόριος, όταν πλησίασε το κελί του μεγάλου γέρου, άκουσε για πρώτη φορά το τραγούδι μιας μεγάλης χορωδίας, όταν πλησίαζε – τις φωνές μόνο τριών τραγουδιστών και πλησίαζε την πόρτα του κελύφους, ήταν πεπεισμένος ότι μόνο ένας γέροντας που είχε τελειώσει την ένατη ώρα τραγουδούσε. αλλά ο Γρηγόρης δεν τολμούσε να χτυπήσει την πόρτα και να στέκεται στο φόβο έξω. Στο τέλος της διακυβέρνησής του, ο άγιος πατέρας κοίταξε την πόρτα, είδε έναν νεαρό και, αναγνωρίζοντάς τον αμέσως με το πνεύμα του, τον τηλεφώνησε στο κελί του, καλώντας με το όνομα, που έκανε τον Γρηγόριο ακόμη πιο φοβισμένο. Μπαίνοντας στο κελί, ο Γρηγόριος είδε ότι, εκτός από έναν γέροντα, δεν υπήρχε κανείς εκεί και έκπληκτο πώς άκουγε το τραγούδι πολλών φωνών όταν μόνο ένας μεγάλος τραγουδούσε. από εδώ συνειδητοποίησε ότι οι άγιοι άγγελοι τραγούδησαν μαζί με τον γέροντα. Έπεσε στα πόδια του γέρου και ρώτησε με δάκρυα:
“Έλεος σε μένα, Πατέρα, και προσεύχεστε για μένα έναν αμαρτωλό, ώστε ο Θεός να σώσει την ψυχή μου”.
«Ο Θεός θα έχει έλεος σε εσένα, παιδί», απάντησε ο παλαιότερος, «και θα σε ανταμείψει για τις δικές σου δουλειές».
Για τέσσερα χρόνια, ο Γρηγόριος ζούσε με τον ιερό γέροντα και έμαθε πολλά από αυτόν τόσο την πνευματική σοφία όσο και την καθημερινή ζωή της μοναχικής ζωής, μελετούσε την ερμηνεία των εμπνευσμένων Γραφών και έγινε πολύ εύλογη και εύγλωττη. Ο γέροντας, βλέποντας το μυαλό και την αρετή του και βλέποντας ότι θα ήταν ένας μεγάλος φωτισμός του κόσμου, δεν ήθελε να τον κρατήσει περισσότερο στην έρημο και του διέταξε να εγκαταλείψει τη μοναξιά και να έρθει στη βοήθεια της μαχητικής Εκκλησίας. Ταυτόχρονα, προέβλεψε στον Γρηγόριο ότι θα υποβληθεί σε πολλές καταπιέσεις από τον ζηλόφορο λαό του και του έδωσε εντολή να είναι υπομονετικός και ευγενής και στη συνέχεια, προσευχόμενος γι ‘αυτόν και δίνοντάς του μια ευλογία, τον απελευθέρωσε από τον εαυτό του.
Αφού έφυγε από τον γέρο, ο Γρηγόριος επέστρεψε και πάλι στην Ιερουσαλήμ, όπου τον έλαβε με χαρά ο πατριάρχης. Αφού ζούσε στην Ιερουσαλήμ για ένα χρόνο, ο άγιος πήγε στην Αντίοχη και από εδώ στην Κωνσταντινούπολη και έζησε εκεί στη μονή των αγίων μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου . Ο ηγούμενος του μοναστηριού, βλέποντας τα εκμεταλλεύματα και την αποχή του Γρηγόρη, που δεν είχε φάει φαγητό για μια εβδομάδα και πέρασε όλη την ώρα να διαβάζει και να γράφει βιβλία, πληροφόρησε τον πατριάρχη Ευτύχες γι ‘αυτόν.
«Ήρθε», είπε στον πατριάρχη, «ένας καταπληκτικός μοναχός – ένας διάκονος, με μια όμορφη θέα και τρόπο ζωής, ένας γρηγορότερος ταχύτερος, ένας επιτηδευμένος καλλιτέχνης όλων των μοναστικών πραγμάτων και ένας εξαιρετικός ειδικός στις Θεϊκές Γραφές, ήρθε στο μοναστήρι μου». Μου φαίνεται ότι επί του παρόντος δεν μπορεί κανείς να βρει άλλο ένα τέτοιο σε όλη την Κωνσταντινούπολη.
Ο πατριάρχης ήταν πολύ ευχαριστημένος με αυτά τα νέα και, καλώντας τον Γκρέγκορι με τιμή, μίλησε μαζί του και, πεπεισμένος για τη σοφία του, ευχαρίστησε τον Θεό για την αποστολή ενός τέτοιου ανθρώπου κατά τη διάρκεια της μεγάλης αναταραχής των αιρετικών που συγκλονίστηκαν από την Εκκλησία.
Εν τω μεταξύ, πέθανε ο επίσκοπος Theracanthus του Θεόδωρου, ο διάδοχος της ευλογημένης Πατάμιας. Διαφωνία και διαμάχη προέκυψαν ανάμεσα στους ακκρανάντες: κάποιοι ήθελαν να δουν τον επίσκοπο Presbyter Savin, άλλοι ήθελαν ένα συγκεκριμένο Kriskent, κάποιοι σκέφτονταν τον Παύλο, ο οποίος ήταν τότε αρχιδάκον, ενώ άλλοι βασίζονταν στο θέλημα του Κυρίου:
“Ποιον επιλέγει ο Κύριος, ας είναι επίσκοπος μας”, είπαν.
Με την ευκαιρία αυτή, όλοι οι πρεσβύτεροι, οι αρχές της πόλης και οι πολίτες, συγκεντρώθηκαν, πήγαν στη Ρώμη στον πάπα. μεταξύ αυτών ήταν ο πατέρας του Γρηγόρη Χάριτον. Εμφανίζονται στον πάπα, χωρίστηκαν σε τρία κόμματα: μερικοί – με επικεφαλής τον Savin, άλλοι – με τον Kriskent, άλλοι – με τον Euple και τον Hariton. Ο πρώτος ζήτησε από τους επισκόπους του Savin, ο τελευταίος ρώτησε τον Kriskent, και τον Eupl, με τον Chariton και τα υπόλοιπα, είπε στον πάπα:
“Όποιος ο Θεός υποδεικνύει στην Αγιότητά σας, θα τον καταστήσετε επίσκοπο.”
Ο μπαμπάς, βλέποντας τη διαφωνία τους και τις διαμαρτυρίες, τους διέταξε να τον εγκαταλείψουν. Και όταν ήταν σε τέτοια δυσκολία, τη νύχτα με ένα όραμα εμφανίστηκαν δύο υπέροχοι άντρες με τη μορφή των Αποστόλων και είπαν:
– Γιατί είσαι τόσο λυπηρό για τη διαφωνία των Αργαγανιστών; Ό, τι αναφέρουν είναι άξια του επισκοπικού γραφείου. Αλλά υπάρχει ένας αλλοδαπός στη Ρώμη, ο οποίος ονομαζόταν Γρηγόριος, ο οποίος ζούσε ακόμα στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα και τώρα, έχοντας ακούσει για την άφιξη των Αργαγαντιανών, έφυγε από το μοναστήρι και κρύβεται στο μοναστήρι του Αγίου Ερμή: τον καλέστε και τον καθιστά επίσκοπο, Χρειάζεται το Πνεύμα του Θεού να αναπαύεται ιδιαίτερα στον επίσκοπό του.
Με αυτά τα λόγια, εκείνοι που εμφανίστηκαν εξαφανίστηκαν. Αφυπνισμένος, ο Πάπας κάλεσε τους πρεσβυτέρους του και ο Αμπά Μάρκ, ο οποίος εκείνη την εποχή ήρθε τυχαία στη Ρώμη από το μοναστήρι του, τους είπε για το όραμά του και έστειλε αμέσως δύο επισκόπους με άλλους κληρικούς για να βρουν και με τιμή τον Γρηγόριο. Πήγαν στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα και ρώτησαν πού ήταν ο Γρηγόριος. Οι μοναχοί απάντησαν ότι πριν από δύο μέρες είχε πάει στο μοναστήρι του Αγίου Ερμή. Πήγαν εκεί, αλλά ο Άγιος Γρηγόριος, ο οποίος έμελλε να φύγει από την μονή, είδε τους επισκόπους που έρχονταν από μακριά και τους αναγνώρισε, όπως τους είχε δει προηγουμένως στον καθεδρικό ναό της Κωνσταντινούπολης, και έχοντας καταλάβει με το πνεύμα ότι τον ακολουθούν, έφυγε πίσω πίσω από το φράχτη κρύφτηκε στον κήπο της μονής. Οι επισκόποι που εισήλθαν στο μοναστήρι ρωτούσαν γι ‘αυτόν και οι μοναχοί απάντησαν ότι εκείνη την ημέρα υπήρχε κάποιος περιπλανώμενος στο μοναστήρι, αλλά δεν ήξεραν πού είχε πάει. Οι επίσκοποι στράφηκαν προς τον ηγούμενο και του είπαν επίμονα ότι εάν δεν τους παρέδωσε αμέσως αυτόν τον περιπλανώμενο, θα τιμωρούσε αυστηρά. Ο ηγούμενος τους ζήτησε να περιμένουν λίγο και άρχισε να ψάχνει προσεκτικά για τον Γρηγόρη και τελικά τον βρήκε να κρύβεται στο γρασίδι στον κήπο. Τραγούδησε οργισμένα και άρρωσε, λέγοντας:
“Πού ήρθες εδώ, άνθρωπος;” Ποιες είναι οι αμαρτίες σου και τι έκανες ότι τέτοιοι σεβάσμιοι άνθρωποι ψάχνουν για σένα; Έχετε φέρει προβλήματα στο μοναστήρι μας – πηγαίνετε και δώστε μια απάντηση για τις αμαρτίες σας.
Ο Άγιος Γρηγόριος δεν απάντησε σε τίποτα και, σιωπηλά, πήγε μετά την αδερφή που κρατούσε το χέρι του. Όταν τον έφεραν στους επισκόπους, τον αναγνώρισαν αμέσως – τον είδαν στον καθεδρικό ναό, όταν όλοι οι πατέρες τον επαίνεσαν και ο ίδιος ο αυτοκράτορας του έδινε φόρο τιμής – και, ανερχόμενος, τον έσκυψε και τον αγκάλιασε με αγάπη. Αλλά ο ίδιος έπεσε στα πόδια του και είπε:
“Συγχώρεσέ με, άγιοι πατέρες, γιατί είμαι αμαρτωλός.” Γιατί ψάχνεις για τη λεπτότητα μου, με αντάξια;
“Ο πατέρας του, ο Πάπας σας καλεί”, απάντησαν, “το σηκώνοντάς το από το έδαφος και να του δώσει ένα φιλί”.
Ο ηγούμενος έκπληκτος και συγχέεται από το γεγονός ότι οι επίσκοποι έδειξαν τόσο ευλάβεια στον ίδιο Γρηγόρη, τον οποίο θεωρούσε κάποιου είδους κακοποιός. Οι επίσκοποι πήραν τον Γρηγόριο και οδήγησαν με αξιέπαινο τρόπο τον Πάπα.
Όταν ο Γρηγόριος μπήκε και υποκλίθηκε στον πάπα στο έδαφος, ο πάπας του είπε:
– Ήρθες σε μας έγκαιρα, παιδί Γρηγόριος. ευλογημένος είναι ο Θεός που μας έδειξε σε μας.
Και σηκώθηκε, τον φίλησε με ένα άγιο φιλί και στη συνέχεια συνέχισε:
– Παιδί Γρηγόριος! Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός σας καλεί σε μια επισκοπή στην εκκλησία του στο Ακράγκαντ, έτσι ώστε εκείνοι που ζουν εκεί να σωθούν μέσω σας.
– Συγχώρεσέ με, Βλάντυκα, απάντησε ο Γρηγόρης. «Δεν είμαι άξιος τέτοιας αξιοπρέπειας».
«Μην είσαι άτακτος», είπε ο Παπάς, «να φοβάσαι τον Θεό και να θυμάσαι ότι πολλοί παρέκαμψαν τον Παντοδύναμο με την ανυπακοή τους».
Τότε ο Γρηγόρης είπε:
“Δώσε μου λίγο χρόνο για προβληματισμό, ειλικρινή πατέρα και για την τελική απάντηση στην Αγιότητά Σου”.
Ο Πάπας έδωσε εντολή στον Γρηγόρη πριν από την εποχή του Avve Mark. Βλέποντας τον Ava, ο Γρηγόρης με χαρούμενα δάκρυα έσπευσε στα πόδια του.
«Ευτυχώς ο Θεός», αναφώνησε, «επειδή με έκανε να σε δω ξανά σε αυτή τη ζωή, ο αγαπημένος μου πατέρας!»
Ο Αββα Μάρκ πήγε μαζί του σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο και πέρασαν όλη τη νύχτα χωρίς ύπνο σε μια πνευματική συνομιλία. Πριν από αυτό, ο Γρηγόριος επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί στην Ισπανία, ειδικά όταν ανακάλυψε ότι ο πατέρας του Chariton είχε φθάσει στη Ρώμη. Όμως ο Μάρκος τον κράτησε πίσω.
«Ένα παιδί», είπε, «Μην θυμώνετε το Θεό και – αντί για τις ευλογίες Του – δεν θα σας ενοχλήσουν».
Έκτοτε ο Γρηγόριος εγκατέλειψε την πρόθεσή του. Σύντομα, ο πάπας κάλεσε τους κατοίκους του Akragant στον εαυτό του και ρώτησε αν τελικά συμφώνησαν να επιλέξουν έναν επίσκοπο.
«Εμείς, Βλάντυ, δεν ξέρουμε», απάντησαν εκείνοι, «τι να απαντήσουμε: βασίσαμε στον Θεό και στις ιερές προσευχές σας και τους οποίους ο Θεός θα σας δείξει, δώστε του αυτό. θα τον δεχτούμε με αγάπη.
Ο μπαμπάς, έχοντας κοιτάξει προσεκτικά το πρόσωπο του Χαριτών, μαντέψει, με στενή ομοιότητα, ότι ήταν ο πατέρας του Γρηγόρη.
“Ας πάμε στην εκκλησία”, είπε τότε, “και προσευχόμαστε στον Θεό ότι θα μας δείξει ποιος ο ίδιος θεωρεί άξιος”.
Έτσι λοιπόν, όταν ο Πάπας με τους επισκόπους και όλους τους ιερείς πρόσφερε προσευχές στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, ο Πέτρος και ο Παύλος και ο Γρηγόριος ήταν μαζί τους, ένας ιπτάμενος περιστερός εμφανίστηκε πάνω από το ιερό γεύμα και βυθίστηκε στο κεφάλι του Αγίου Γρηγορίου. Όλοι φοβήθηκαν με αυτό το απροσδόκητο θαύμα.
«Τώρα, ο Θεός μας έχει αποκαλύψει ποιος επέλεξε να είναι αντάξιος του επισκοπικού γραφείου», είπε ο πάπας και χειροτονήθηκε ο Γρηγόριος στον επίσκοπο της Εκκλησίας του Ακάνθου.
Όλοι οι πολίτες του Akragant ήταν ευχαριστημένοι από αυτό και δέχτηκαν τον Γρηγόριο με αγάπη, όπως επέλεξε ο ίδιος ο Θεός. Και ο Χάριτον αναγνώρισε τον γιο του και ευχαρίστησε θερμά τον Θεό για το γεγονός ότι του έδωσε τη δυνατότητα να δει τον γιο του ζωντανό και με τέτοια αξιοπρέπεια.
Λίγες μέρες αργότερα, οι Akragantians, έχοντας λάβει μια ευλογία από τον πάπα, επέστρεψαν με έναν νέο επίσκοπο στην πόλη τους. Όταν πέρασαν τον Πάνορμο 7644 , ο επίσκοπος αυτής της πόλης βγήκε να συναντηθεί με τον κλήρο και όλους τους ανθρώπους και τους δέχτηκε εγκάρδια: είχε ακούσει για την ενάρετη ζωή του Γρηγόρη και του ζήτησε να εισέλθει στην εκκλησία και να διδάξει την ευλογία στον λαό. Όταν ο Γρηγόριος εισήλθε στο ναό, ένας μοναχός τον πλησίασε, χτύπησε σοβαρά με λέπρα και φώναξε δυνατά σ ‘αυτόν:
“Έλεος σε μένα, υπηρέτης του Χριστού, και προσεύχεστε στον Θεό για μένα, ότι θα ανακουφίσει την σοβαρή μου ασθένεια για μένα”.
“Στο όνομα του Κυρίου, να θεραπεύεστε από τη δυστυχία σας”, του είπε ο άγιος.
Και ο μοναχός επουλώθηκε αμέσως και καθαρίστηκε από τη λέπρα, έτσι ώστε το σώμα του έγινε σαν ένα μικρό παιδί.
Ο καθένας επαίνεσε και ευλόγησε τον Θεό, κάνοντας θαύματα μέσα από τον άγιο του.
Ο Γρηγόριος με τους συντρόφους του έφυγε από την Πάνορμο και πλησίασε τον Ακράγκαντ. Εδώ συναντήθηκαν η αδελφή τους της προαστιακής μονής της Παναγίας. Όταν ο Γρηγόριος εισήλθε στο μοναστήρι, ένας κωφός και ηλίθιος μοναχός έπεσε στα πόδια του. ο ηγούμενος τον απομάκρυνε από τα πόδια του επισκόπου, αλλά ο Άγιος Γρηγόριος του είπε:
– Αφήστε τον, αδελφό: ας εξηγήσει σε μας τι χρειάζεται.
Ο Hegumen είπε:
“Είναι άγιος ανόητος, κυρίαρχος, και επίσης κωφός και χαζός”. Ο άγιος αναστέναξε και σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό, προσευχόταν, και έπειτα σήκωσε τον μοναχό από τη γη και του είπε:
– Στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος διέταξε τους κωφούς και χαζούς δαίμονες να βγουν από τη δημιουργία του Θεού, αρχίστε να μιλάτε, αδελφός, και ακούστε και δοξάζετε τον Θεό που δημιούργησε αυτά τα πράγματα για σας!
Και αμέσως ο μοναχός άρχισε να μιλάει και αναφώνησε δυνατά:
– Μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε, που έχεις δημιουργήσει για χάρη αυτού του ανθρώπου!
Ο άγιος ζήτησε από τον μοναχό πόσα χρόνια πέρασε από τότε που δεν μιλάει πλέον.
«Δεν θυμάμαι, Βλάντυκα», απάντησε ο θεραπευμένος, «της εποχής που μίλησα ή άκουσα».
Ο ηγούμενος είπε τότε γι ‘αυτόν:
“Για είκοσι χρόνια, ο Βλάντικα, πώς κόψαμε τα μαλλιά του, κόπηκαν για οκτώ χρόνια και μέχρι σήμερα ήταν κουφός και σιωπηλός. τώρα θεραπεύεται από τις προσευχές σας.
Ο καθένας κατασχέθηκε, με το βλέμμα ενός θαύματος, με δέος και ο καθένας ευχαρίστησε τον Θεό, ο οποίος τους έδωσε τον εργάτη του επισκόπου-θαύματος.
Σε αυτό το μοναστήρι, ο Άγιος Γρηγόριος παρέμεινε μέχρι το πρωί και το πρωί πήγε στο Akragant. Οι κάτοικοι της πόλης που παρέμειναν στο σπίτι, έχοντας ακούσει ότι έρχεται ένας νέος επίσκοπος, ζήτησαν ο ένας τον άλλο: Ποιος εξελέγη: Savin, Criskent, ή Eupl; – και αφού έμαθε ότι κανένα από αυτά τα τρία δεν ήταν αντάξιος επισκοπής, αλλά εκλέχτηκε ένας περιπλανώμενος, ονομαζόταν Γρηγόριος, ήταν πολύ έκπληκτος και ακούγοντας ότι ήταν εργαζόμενος στο θαύμα και είχε ήδη θεραπεύσει τους κωφούς και χαζούς, ήταν επινικελισμένοι. Ολόκληρος ο πληθυσμός της πόλης βγήκε να συναντηθεί και έλαβε μια ευλογία από αυτόν, και αυτός, ευλογία, έβαλε όλα τα χέρια. Παρεμπιπτόντως, βγήκε η μητέρα του Θεοδότια μαζί με άλλες ηλικιωμένες γυναίκες, που δεν γνώριζαν ακόμα ότι ο νέος επίσκοπος ήταν ο γιος της. Όμως, κοιτάζοντας τον, τον αναγνώρισε αμέσως και είπε:
– Πραγματικά, αυτός είναι ο γιος μου, ο οποίος εξαφανίστηκε και βρέθηκε ( Λουκάς 15:24 ).
Ο Γρηγόριος, βλέποντας τη μητέρα του, αναφώνησε:
– Γεια σου, κυρία Θεοδωτία, η μητέρα μου!
«Μακάρι να είσαι Θεός», απάντησε με μεγάλη χαρά », αφού σε εξέλεξε για να τροφοδοτήσεις τον λαό Του και με έκανε σε θέση να σε δω, αγαπητό μου γιο».
Τότε όλοι με τραγούδι μπήκαν στον ναό. Και όταν ο Άγιος Γρηγόριος εκτελούσε τη Θεία Λειτουργία, μερικοί από τους άξιοι είδαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που τον έβλεπε με τη μορφή ενός περιστέρι και τον επισκίαζονταν, όπως ακριβώς ήταν και κατά την εκκλησία του. Πολλοί άρρωστοι ήρθαν στην εκκλησία και ο Άγιος Γρηγόριος αποκατέστησε την υγεία τους, τοποθετώντας τα χέρια πάνω τους, έτσι ώστε όλοι να εκπλαγούν και να λένε:
– Πράγματι, είναι παρόμοιος με τον Άγιο Γρηγόριο, τον νεοκαρδιανό εργάτη θαύματος.
Και υπήρχε μεγάλη χαρά στην πόλη.
Αφού μπήκε στη διοίκηση του κοπαδιού, ο Γρηγόριος παρείχε πάρα πολλά για τους φτωχούς, θεραπεύει τους άρρωστους και εκτοξεύει τους δαίμονες. Ο πατέρας του Χάριτον σχεδόν δεν άφησε την εκκλησία, με νηστεία και προσευχή, υπηρετώντας τον Θεό μέρα και νύχτα. με τον ίδιο τρόπο, η μητέρα του Θεοδότιου, που άφησε όλες τις κοσμικές ανησυχίες, νοιαζόταν μόνο για τη σωτηρία της, εξυπηρετούσε τους άρρωστους και τους άπορους από τη φτώχεια, τις έτρωγαν και τα φρόντιζαν με δικά της έξοδα. Έτσι, ο Γρηγόριος, μαζί με τους γονείς του, ήταν ένα στολίδι της Εκκλησίας του Χριστού και χρησίμευσε για όλους ως παράδειγμα μιας ενάρετης ζωής.
Μόλις ο Άγιος Γρηγόριος πήγε στην πόλη για να επισκεφτεί τους άρρωστους και τους φτωχούς, και όλοι οι κάτοικοι που είχαν μόνο τους άρρωστους τους έβαλαν στο δρόμο κατά μήκος του οποίου έπρεπε να πάει ο ιερός γιατρός, ο οποίος θεραπεύει όλες τις ασθένειες με ένα άγγιγμα των χεριών του. Παρεμπιπτόντως, ο πρεσβύτερος Savin είχε μια χαλαρή κόρη, που ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και εντελώς στερημένη από ενέργεια, έτσι ώστε η ίδια δεν μπορούσε να κάνει ένα μόνο κίνημα και άλλοι την γύρισαν. Η μητέρα της, ακούγοντας ότι ο επίσκοπος θα πήγαινε πίσω από το σπίτι τους, την έφερε έξω και την έβαλε στην πορεία του αγίου. Όταν ο Γρηγόρης πλησίασε, φώναξε έπεσε στα πόδια του και είπε:
“Έλεος σε μένα, υπηρέτης του Θεού, και έλεος για τη χαλαρή κόρη μου.”
Ο άγιος ρώτησε την γυναίκα της. Κατόπιν ο πρεσβύτερος Σαβίν εγκατέλειψε το σπίτι και, υποταγμένος στον επίσκοπο, είπε:
“Αυτός είναι ο δούλος σου, ο κύριός μου, και η σύζυγός μου”.
– Η κόρη σας ήταν άρρωστη για πολύ καιρό; – συνέχισε ο επίσκοπος.
“Εννιά χρόνια, Βλάντυ,” απάντησαν, “πως έχασε τη δύναμή της.”
Αφού έκανε μια προσευχή, ο άγιος επισκίασε την κοπέλα με το σημάδι του Σταυρού και είπε:
– Στο όνομα του Ιησού Χριστού, κοριτσιού, σηκωθείτε και σταθείτε στα πόδια σας.
Και αμέσως το κορίτσι ήταν τελείως υγιές και ευχαρίστησε τον θεραπευτή της. Οι άνθρωποι που ακολούθησαν τον άγιο έκπληκταν τα θαύματα που συνέβησαν μέσω αυτού.
Αλλά μετά από λίγα χρόνια, ο χάπας όλης της καλοσύνης – ο διάβολος επαναστάτησε εναντίον του αγίου και σχεδίαζε να τον στερήσει από το θρόνο μέσω του ίδιου Σαβίν, του οποίου η κόρη θεραπεύτηκε από τον Άγιο Γρηγόριο και μέσω του αναφερθέντος Criscent. Και οι δύο ήταν πρεσβύτεροι στο Ακράγκαντ και κάποτε, όπως ήδη αναφέρθηκε, καθένας από αυτούς ζήτησε μια επισκοπή και γι ‘αυτό ήταν σε εχθρότητα μεταξύ τους. Τώρα συμφιλιώθηκαν και μαζί άρχισαν να ενεργούν εναντίον του Αγίου Γρηγορίου και, κινούνται από το διάβολο για να ζηλέψουν, είπαν μεταξύ τους:
«Πόσο καιρό θα υπακούσουμε σε αυτόν τον άνθρωπο», ο μάγος που κάνει θαύματα με τα ξόρκια του και καταπλήσσει τους απλούς ανθρώπους; Ή δεν ξέρουμε ότι κάποτε έφυγε από την πόλη μας, έζησε με μάγο και έμαθε μαγεία από αυτόν, και τώρα, αφού επέστρεψε εδώ, σαγηνεύει ανθρώπους, ισχυριζόμενος ότι είναι άνθρωπος του Θεού, μάλιστα, είναι σαν ένας δαίμονας , γιατί δεν τρώει και πίνει, σαν δαίμονας;
Αυτές έκαναν όλη αυτή τη βλασφημία και συκοφαντούν εναντίον των δίκαιων από το φθόνο στην υψηλή θέση και τη δόξα του Γρηγορίου. Προσέλαβαν μερικούς από τους κληρικούς και τους πολίτες στο πλευρό τους και ορκίστηκαν ο ένας στον άλλο ότι δεν θα ξεκουράζαν μέχρι να επιβιώσει ο Γρηγόριος από την πόλη. ως επίσκοπος, αντί του ίδιου, θέλησαν να βάλουν έναν ορισμένο Ελευσέα, έναν αιρετικό που στερήθηκε από το πρεσβυτέριο και προδόθηκε από το Λαοδικικό Συμβούλιο 7645 στην κατάρα. εμφανίστηκε κρυφά στο Ακράγκαντ και, άγνωστο στον Άγιο Γρηγόριο, κρύφτηκε με κάτοικο της πόλης, που ονομάστηκε Θεόδωρος. Νωρίτερα, ο Άγιος Γρηγόριος είδε αυτόν τον Ελευσείωνα στα ανατολικά, είχε μια συζήτηση μαζί του για την ενσάρκωση του Υιού του Θεού και τον νίκησε. Ο ίδιος Ελευσίου, κατά τη διάρκεια της τριήμερης παραμονής του στο Ακράγκαντ, κατόρθωσε να διεγείρει το φθόνο και τη βία εναντίον του Αγίου Γρηγορίου στον Σαβίν, τον Κρίστον και κάποιους άλλους. Οι εχθροί του Γρηγόρη, αφού συμβουλεύτηκαν μεταξύ τους, δωροδόκησαν μια νεαρή σύζυγο, με την ονομασία Ευδοκία, με ένα όμορφο πρόσωπο, αλλά μια ξεδιάντροπη και εξαθλιωμένη διάθεση, ώστε να ενημερώσει δημόσια τον επισκόπο ότι είχε αμαρτήσει μαζί της. Στην αρχή δεν συμφώνησε και είπε ότι οι πολίτες του Akragant, που κοίταξαν τον Γρηγόριο ως Άγγελο του Θεού, δεν θα την πίστευαν και φοβόταν ότι ο λαός δεν θα την πέθαινε. αλλά την έπεισαν να παραμείνει αλώβητη και με πλούσια δωροδοκία την έπαψε να συμφωνήσει με την προσφορά τους. τότε άρχισαν να περιμένουν έναν βολικό χρόνο για να βυθίσουν τον Γκρέγκορι στο πρόβλημα και τη ντροπή. Μια νύχτα, όταν ο Άγιος Γρηγόριος βρισκόταν στην εκκλησία για το γραφείο των μεσάνυχτων, ο Σαβίν και ο Κρίσκεν πήραν μαζί τους τον μισθωμένο σκλάβο και την έφεραν κρυφά στο επισκοπικό σπίτι. Εδώ βρήκαν τον πύργο να στέκεται στον φρουρό στην πόρτα και με τη βοήθεια του χρυσού τον έπεισε να σιωπά και οι ίδιοι οδήγησαν την Ευδοκία στην κρεβατοκάμαρα του αγίου και αφού την είχαν κλειδώσει, έφυγαν. Ο Γρηγόριος, ο οποίος δεν γνώριζε τίποτα, παρέμεινε στην εκκλησία μέχρι το τέλος των αιώνων. Ήρθε η μέρα και όταν ο επίσκοπος έφυγε τελικά από την εκκλησία, όλα όσα ήταν κοντά στα παλιά, ο λαός τον ακολούθησε, γιατί οι Ακραμανίτες είχαν το έθιμο να βλέπουν πάντα τον επισκόπου τους από το ναό στο σπίτι. Έχοντας φτάσει τις πόρτες τους, ο Άγιος Γρηγόριος απευθύνθηκε στους πένθους, τους έδωσε διάφορες οδηγίες και τους ευλόγησε. Στο πλήθος βρισκόταν ο Σαβίν, με τον Κριτσέν και τους άλλους συνεργούς: έσπευσαν στην αίθουσα του επισκόπου, έφεραν μια γυναίκα παρουσία του επισκόπου και του λαού και φώναζαν δυνατά:
– Κοίτα, άνθρωποι, τι κάνει ο επίσκοπος μας! Πρέπει να ζήσει έτσι; Είπαμε όλοι ότι ήταν άγιος και αποδείχθηκε ότι ήταν μια κούρνα: από δω και πέρα δεν αξίζει την επισκοπική αξιοπρέπεια!
Ο λαός ήταν έκπληκτος και όλοι μπερδεύτηκαν σαν πέτρες, χωρίς να ξέρουν τι να πουν. Ο ίδιος ο Άγιος Γρηγόριος ήταν έκπληκτος πριν από μια τέτοια απροσδόκητη ατυχία και ήταν σιωπηλός.
Άρχισαν να διερευνούν τη γυναίκα αν ο επίσκοπος ήταν μαζί της και επιβεβαίωσε σε όλους ότι ήταν μαζί της χτες τη νύχτα. Ο Αρχιδάκωνας και άλλοι κοντά στον επίσκοπο την ρώτησαν τι ώρα της νύχτας ήταν μαζί της. Αυτή, που διδάχθηκε εκ των προτέρων από τους εχθρούς του Γρηγόρη, απάντησε ότι – μετά το δείπνο.
– Ο Κύριος ήταν ζωντανός, φώναξε ο στενός επίσκοπος: αυτή η ψεύτικη γυναίκα λέει ψέμα!
Αλλά οι εχθροί του απάντησαν:
“Είστε ο λαός του και δεν αξίζετε πίστη, επειδή προσπαθείτε να καλύψετε τις αμαρτίες του κυρίου σας;”
Σε αυτό, ένας νέος διάκονος, με το όνομα του Φιλαδέλφου, είπε με τα λόγια του ψαλμού: “Τα χείλια των ψευδών που μιλούν κακό εναντίον των δίκαιων με υπερηφάνεια και περιφρόνηση” ( Ψαλμός 30:19 ).
Ο Criskent έτρεξε στον Φιλαδέλφε και άρχισε να τον χτυπάει στα μάγουλα. Πολλοί από τους ανθρώπους παρασύρθηκαν και πίστευαν στη συκοφαντία, βλέποντας πως μια γυναίκα βγήκε από το υπνοδωμάτιο και άκουσε πως είπε στον επισκόπο ότι ήταν μαζί της. άλλοι, παρά τα πάντα, δεν την πίστευαν. Ωστόσο, η αντίπαλη πλευρά κέρδισε το πάνω χέρι και ο επίσκοπος κατασχέθηκε, βγήκε από το σπίτι του και βγήκε στη φυλακή, όπου ο άγιος μάρτυρας Γρηγόριος, ο Λιβύης της Λιβύης, κάποτε υπέφερε για τον Χριστό: εκεί οι εχθροί κλειδούσαν αυτόν τον Άγιο Γρηγόριο, σφυροκόπησαν τα πόδια του στο κατάστρωμα και χτύπησαν τις πόρτες, καλά φυλαγμένο. Στη συνέχεια, έσπευσαν να στείλουν μια επιστολή στον Πάπα Εξάρχς 7646, ο οποίος ήταν στη Σικελία, με νέα για το τι συνέβη και ένα αίτημα να φτάσει στο Ακράγκαντ για τη δίκη του Γρηγόρη.
Εν τω μεταξύ, όχι μόνο σε ολόκληρο το Akragant, αλλά και σε γειτονικές πόλεις και χωριά και ακόμη και σε όλη τη Σικελία, μια φήμη διαδόθηκε ότι ο επίσκοπος Gregory βρέθηκε με μια κακομεταχείριση.
Πολλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στη φυλακή, που αγάπησαν τον άγιο και δεν πίστευαν στη συκοφαντία. κάθισαν στα δάκρυα κοντά στο μπουντρούμι.
Ο Άγιος Γρηγόριος, εν τω μεταξύ, ευχαρίστησε τον Θεό ότι του επέτρεψε να υποφέρει χωρίς ενοχή. Τα μεσάνυχτα, όταν προσευχόταν, εμφανίστηκε ένα μεγάλο φως στο μπουντρούμι, ο Άγγελος του Κυρίου, απελευθέρωσε τον Γρηγόριο από τα δεσμά και, ενισχύοντας τον με τα δικά του λόγια με υπομονή, έγινε αόρατος και οι πόρτες των φυλακών άνοιξαν μόνοι τους. Οι κρατούμενοι υποκλίθηκαν στον άγιο, λέγοντας:
– Τώρα είμαστε αρκετά πεπεισμένοι ότι ο Θεός είναι για σένα και ό, τι σου είπε είναι συκοφαντική.
Ήθελαν να πεθάνουν και να σκοτώσουν τον Σαβίν και τον Κριτσέν, αλλά ο άγιος τους κράτησε από αυτό και τους απαγόρευσε να αναζωπυρώσουν και να ρίξουν αίμα και να τους πείσουν να περιμένουν το δικαστήριο να είναι πάνω του. Ο εξάρχης, αφού έφτασε στο Ακράγκαντ, συγκάλεσε ολόκληρη τη συνέλευση της πόλης και, καθισμένος σε ένα δικαστήριο, διέταξε τον Γρηγόρη να τον φέρει και τον έβαλε ενώπιόν του. Οι αντίπαλοι του Γρηγορίου επίσης στάθηκαν δίκη και η Ευδοκία, την οποία ζήτησε ο εξάρχης:
“Λέτε την αλήθεια ότι ο επίσκοπος ήταν μαζί σου;”
“Ναι, Vladyka, είναι αλήθεια, ήταν μαζί μου.”
Μόλις το είπε αυτό, αμέσως ένας δαίμονας την επιτέθηκε, την έριξε στο έδαφος και έσκυψε με μια τρομερή κραυγή, βασανισμένη από ένα κακό πνεύμα. Ο φόβος επιτέθηκε σε όλους.
“Ο Γρηγόριος,” είπε ο καλοπροαίρετος, “είναι αθώος μιας κακής πράξης, γιατί, ιδού, η τιμωρία του Θεού τον άρεσε.
Αλλά οι αντίπαλοι του αγίου, έχοντας χάσει κάθε ντροπή, είπαν:
“Δεν είπαμε ότι είναι μάγος και μάγος;” Και με τη μαγεία του έκανε ό, τι μια γυναίκα τρέχει τώρα.
Εν τω μεταξύ, η σύζυγος του πρεσβυτέρου Σαβίν, μαζί με την κόρη της, που επουλώθηκε από τον Άγιο Γρηγόριο από την αδυναμία, έτρεξε βιαστικά στη συνάντηση και φώναξε οργισμένα στο σύζυγό της:
– Δυστυχώς κακοποιός! Ξέχασες τις καλές πράξεις αυτού του ιερού που θεραπεύσαμε την κόρη μας και εσύ συκοφαντούμε τον αθώο! Αφήστε το σπίτι μου, δεν θέλω να ζήσω μαζί σου από δω και πέρα!
Τότε έπεσε στα πόδια του αγίου και με δάκρυα τον ρώτησε:
“Έχουμε έλεος σε εμάς, δούλο του Θεού, και δεν θυμάμαι το κακό που αυτοί οι άβολοι ζηλιάρης άνθρωποι σε έκαναν!”
Μία φωνή και θόρυβος αυξήθηκαν μεταξύ των ανθρώπων: ορισμένοι φώναζαν ότι ο Γρηγόριος ήταν αθώος, άλλοι, πιστεύοντας στη συκοφαντία, συνέχισαν να ισχυρίζονται ότι είχε ρίξει έναν δαίμονα με τη μαγεία του σε μια γυναίκα που ήταν μαζί του. Ο εξάρχης, δωροδοκούμενος από τον Savin και τον Criskent, κράτησε την πλευρά τους, αλλά όταν είδε την αναταραχή που έλαβε χώρα μεταξύ των ανθρώπων, φοβόταν και, ανερχόμενος από τη θέση του, άφησε το δικαστήριο, ανακοινώνοντας ότι η υπόθεση έπρεπε να διερευνηθεί διεξοδικότερα. Τότε ο άγιος Γρηγόριος επέστρεψε εθελοντικά στη φυλακή και κάθισε εκεί, σαν σε δίκη, περιμένοντας την έκβαση του έργου που είχε αρχίσει γι ‘αυτόν.
Ο εξάρχης, βλέποντας ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα με τον Γρηγόριο, χωρίς να προκαλέσει σύγχυση στον λαό, αποφάσισε να τον στείλει στη Ρώμη στον ίδιο τον πάπα και διέταξε να προετοιμάσει ένα ειδικό πλοίο γι ‘αυτόν. την ίδια στιγμή, έγραψε στον πάπα ένα μήνυμα που περιείχε την κατηγορία του Γρηγόρη. Οι συκοφαντές του Γρηγόρη έγραψαν παρόμοιο μήνυμα στον Πάπα από τους εαυτούς τους. Ο Έξαρχος περίμενε μέχρι τη νύχτα και, μαζί με τον Σαβίν και τον Κρίσκεν, με τον Γρηγόρη μαζί του, τον οδήγησε κρυφά στο πλοίο. Μετά από αυτόν πήγαν οι γονείς και η οικογένειά του, κλαίγοντας και φωνάζοντας γι ‘αυτόν. τους παρηγορούσε και τους προειδοποίησε να μην κλάψουν, ελπίζοντας ότι σύντομα θα τον είδαν και πάλι υγιείς και επάνω στον επισκοπικό θρόνο. Αφού τον έβαλε στο πλοίο, οι εχθροί τον ανέθεταν την εποπτεία του ιδιοκτήτη του πλοίου, που ονομάζεται Procopius, στον οποίο έστειλαν επίσης τα μηνύματά τους στον πάπα. Ο αρχιεπίσκοπος Eupl και οι άλλοι διάκονοι περιχώρησαν τον εξάρχο και τον ικέτευσαν να τους αφήσει να πάνε μαζί με τον πατέρα και τον δάσκαλό του, αλλά δεν ήθελε ούτε να τους ακούσει και μόνο ένας από αυτούς, ο διάκονος Πλάτωνικ, μπορούσε να πάει με τον Γρηγόρη. Τέλος, το πλοίο κατέπλευσε και οι συγγενείς του Γρηγόρη, μαζί με τους γονείς του, φώναξαν για πολύ καιρό πάνω του στην ακτή και, λυπημένος, επέστρεψαν στο σπίτι.
Το επόμενο πρωί, πολλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μαζί με τους πρεσβύτερους στο μπουντρούμι. Μη βρίσκοντας τον Γρηγόρη στο μπουντρούμι, έγιναν σύγχυση και άρχισαν να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται για την άδικη δίκη του επισκόπου. Τότε πήγαν στον εξάρχη και, γύρω από αυτόν, ρώτησαν:
“Πού πήγατε για τον πατέρα μας και τον καλό ποιμένα;” Τον σκότωσες;
“Όχι, αδελφοί, ο εξάρχης απάντησε, δεν τον κάναμε κακό, αλλά τον έστειλα μόνο στον Πάπα με ειρήνη, όπως μας ζήτησε ο ίδιος.”
Το ακροατήριο κάλεσε τον Αρχιεκτάνιο Euplus και τους άλλους διακόνους και τους ρώτησε:
“Πρέπει να ξέρετε πού είναι ο ιερός επίσκοπος μας – ήσασταν χθες στη φυλακή του: πείτε μας την αλήθεια, πού είναι τώρα;”
Ο Euple και άλλοι απάντησαν ότι το βράδυ ο εξάρχης έστειλε τον Γρηγόρη στον μπαμπά. Ο Εξάρχης, βλέποντας ότι η αγανάκτηση αρχίζει στον λαό, φοβήθηκε και έφυγε από το Ακράγκαντ. Οι αγανακτισμένοι άνθρωποι πυρπόλησαν τα σπίτια των πονηρών πρεσβυτέρων Savin και Kriskent και τους έβλεπαν να θανατωθούν, αλλά έκρυψαν στην εκκλησία. Ο λαός έσπευσε μετά από αυτούς, αλλά ο Χάριτον, που στέκονταν στην πόρτα της εκκλησίας, ζήτησε από τους θυμωμένους ανθρώπους να μην πετάξουν αίμα εξαιτίας του γιου του, λέγοντας ότι εάν η κατηγορία που επιβλήθηκε στον επίσκοπο και στο γιο του αποδείχθηκε δίκαιη, τότε οι ίδιοι θα προσαχθούν στη δικαιοσύνη.
Οι άνθρωποι υπακούσαν στον Chariton και διασκορπίστηκαν. Όμως οι υποστηρικτές του Γρηγόρη έστειλαν ένα μήνυμα προς τον ηγεμόνα της Σικελίας, που έζησε στην πόλη των Συρακουσών και στον επίσκοπο αυτής της πόλης και τους ενημέρωνε για όλα όσα είχαν συμβεί στον επίσκοπό τους. ο ηγεμόνας και ο επίσκοπος των Συρακουσών ήταν πολύ έκπληκτοι και πολύ θλίβοντας τον Γρηγόρη, γνωρίζοντας καλά την ενάρετη ζωή του. Οι ευγενείς πολίτες του Ακράγαντ στάλθηκαν με ένα μήνυμα προς αυτούς και η κατηγορία των εκκλησιαστικών υποθέσεων ανατέθηκε στον αρχιεπίσκοπο Euple μέχρις ότου επέστρεψε ο Γρηγόριος, δικαιολογώντας τον ενώπιον του Πάπα.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, οι αντίπαλοι του Γρηγορίου επανεμφανίστηκαν και έψαξαν κάτι για να σκοτώσουν τον Ευπλ και έβλεπε την πικρία τους, έφυγε και έκρυψε πριν την άφιξη του Γρηγορίου, και ο Σαβίνης και ο Κρίσταντ με τους ομοϊδεάτες ενθρόνιζαν τον αιρετικό Ελευσίου. Οι αρχές της πόλης και οι πρεσβύτεροι, πεπεισμένοι από τον Chariton, δεν εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους σε τίποτα και εντελώς κλείστηκαν όταν έμαθαν από τον Chariton ότι ο Γρηγόριος θα επέστρεφε στο θρόνο αργά ή γρήγορα. Έτσι, η Εκκλησία του Θεού εκείνη την εποχή, αντί για βοσκό, άγρια ζώα βόσκονταν μόλις ήθελαν: ο αιρετικός Ελευσίου έφερε έξω τα λείψανα των αγίων που βρισκόταν στο βωμό και ήθελε να τα κάψει, αλλά η φωτιά δεν τα έτρωγε ούτε καν αυτά, μετά την οποία τους διέταξε να πεταχτούν κρυφά τη νύχτα όλα στη θάλασσα.
Όταν ο Άγιος Γρηγόριος έφτασε στη Ρώμη, ο Προκόπιος που τον συνοδεύει παρέδωσε στον πάπα τα μηνύματα του εξάρχου και συκοφαντών του Γρηγορίου. Αφού διάβασε αυτά τα μηνύματα, ο Παπά ήταν πολύ θυμωμένος με τον Γκρέγκορι και δεν του επέτρεπε να έρχεται προσωπικά στον εαυτό του και να μην ρωτάει αν παρακαλούσε ένοχος, διέταξε τον εαυτό του να συνδεθεί με το χέρι και το πόδι και να φυλακιστεί, Ο διάκονος Πλατωνικός. Όταν ο άγιος καθόταν στη φυλακή και προσευχόταν, το φως του φώτιζε τη νύχτα και δύο άντρες με τη μορφή των Αποστόλων ήρθαν σε αυτόν και είπαν:
– Χαίρομαι, υπηρέτης του Χριστού και αγαπημένου Γρηγόρη μαζί μας! Ο Κύριος μας έστειλε να σας απαλλάξουμε από τα δεσμά και χαρούμε όταν βλέπουμε πόσο θαρραλέα και υπομονετικά υπομείνετε τη θλίψη. Ο Θεός είναι ευχαριστημένος από εσάς και να εκτελεί πολλά θαύματα σε αυτή την πόλη.
Τούτου λεχθέντος, άγγιξαν τους δεσμούς του και αμέσως οι αλυσίδες έπεσαν από αυτόν και αυτός, απελευθερωμένος εντελώς, σηκώθηκε στα πόδια του και κατέβηκε στη γη σε εκείνους που εμφανίστηκαν, αφού τον φίλησαν, έγιναν αόρατοι. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο εμφανίστηκαν στον διάκονο Πλατωνίκ και, αφού τον έφεραν από τη φυλακή, οδήγησαν στον Γρηγόριο. Και οι δύο απελευθερωμένοι μαζί εξήραν και ευλόγησαν τον Κύριο.
Ο φυλακισμένος, ο οποίος φρουρούσε τους φυλακισμένους, είχε ένα μόνο γιο, ηλικίας 26 ετών από τη γέννησή του, ο οποίος είχε βασανισθεί για έξι χρόνια από ένα κακό πνεύμα, οδηγώντας τον κατά μήκος δρόμων και ερήμων. Πολλές φορές ο πατέρας του τον έδεσε με σιδερένιους δεσμούς και τον κλειδούσε σε ένα ειδικό δωμάτιο, αλλά έσπασε τους δεσμούς, έσπασε την πόρτα και έφυγε ξανά. Έτσι συνέβη ότι όταν ο Γρηγόριος ήταν στη φυλακή, ήδη απαλλαγμένος από τα δεσμά και ο Πλάτωνικ ήταν μαζί του, ο πατέρας του κατηχοφόρου τον έπιασε και τον έδεσε σταθερά στον πυλώνα με τα χέρια, τα πόδια και το λαιμό του. Όμως, ο άνθρωπος που διέθετε τα δαιμόνια έσπασε τους σιδερένιους δεσμούς τα μεσάνυχτα, έφυγε και βρήκε τις πόρτες των μπουντρούμις ανοιχτά, μπήκε στο μπουντρούμι και έπεσε σε ένα δαίμονα στα πόδια του Αγίου Γρηγορίου, ο οποίος, ανυψώνοντας τα χέρια του στον ουρανό, προσευχόταν στον Θεό και στη συνέχεια είπε στον δαίμονα:
– Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός σας διατάζει, ακάθαρτο πνεύμα, να βγείτε από τη δημιουργία Του.
Ο ίδιος βγήκε αμέσως. Εν τω μεταξύ, ο φρουρός κοίταξε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον αγνοούμενο γιο και, επιδιώκοντας να δει το μπουντρούμι ανοιχτό, τρομοκρατήθηκε θανάσιμα, σκεπτόμενος ότι ο φυλακισμένος είχε δραπετεύσει. Αλλά, εισερχόμενος, είδε τον Γρηγόριο και τον Πλάτωνα να στέκουν εκεί και να ψάλλουν ιερά ψέματα στον Θεό, και μαζί τους ο γιος του – εντελώς υγιής. Ο φρουρός έπεσε στα πόδια του αγίου και αναφώνησε:
“Αλήθεια, είστε άνθρωπος του Θεού!” Συγχωρήστε μου ότι αμαρτήσατε ενώπιον σας αυξάνοντας τα χέρια σας πάνω σας.
Από εκείνη τη στιγμή, ο φυλακισμένος υπηρετούσε ευλαβικά τον άγιο την ημέρα και τη νύχτα, τον προστάτησε ως άγγελο του Θεού.
Γύρω από την ίδια εποχή, μια γυναίκα που είχε μια ακρωτημένη κόρη, αφού άκουσε ότι ο Άγιος Γρηγόριος είχε θεραπεύσει τον γιο του φυλακτή, ήρθε σε φυλακή μαζί με την κόρη της και, αφού πέθανε στο έδαφος μπροστά του, τον ικέτευσε να θεραπεύσει την κόρη της. Της είπε ότι αυτό δεν ήταν δουλειά του, αλλά μόνο ένας Θεός, που θα μπορούσε να δημιουργήσει τα πάντα σε μία λέξη με το δικό Του. Αλλά συνέχισε αμείλικτα να τον ρωτάει, μέχρι που, τελικά, είπε προσευχές και έβαλε το χέρι του στο καμπυλωτό κορίτσι, μετά το οποίο αμέσως ισιώνει. Η μητέρα και η κόρη ευχαρίστησαν τον Θεό και, υποκλίνοντας στον άγιο, επέστρεψαν σπίτι με χαρά.
“Ποιος θεραπεύει την κόρη σου;” – οι γείτονες ζήτησαν από τη μητέρα.
«Ένας επισκόπου δεν είναι εδώ», απάντησε, «ο οποίος είναι καταδικασμένος, λένε, για κάποιο είδος ενοχής και είναι στη φυλακή: πρώτα θεράπευσε το γιο του φυλακτή και τώρα είναι η κόρη μου».
Η φήμη της θαυματουργής θεραπείας με μια λέξη από τον Άγιο Γρηγόριο της κακοποιημένης και παγιδευμένης κοπέλας εξαπλώθηκε σε όλη τη Ρώμη και πολλοί άνθρωποι έφεραν σε αυτόν, τον οποίο και θεραπεύθηκε.
Ένας χρόνος πέρασε από την άφιξη του Γρηγόρη στη Ρώμη και ο πάπας θυμήθηκε τελικά τον επίσκοπο που καθόταν στη φυλακή και έστειλε το σήμα Mark, το οποίο έχει ήδη αναφερθεί πολλές φορές παραπάνω. Όταν ο Abba Mark ήρθε από το μοναστήρι του, ο Πάπας ρώτησε:
“Δεν ξέρετε, αδελφέ, ότι ο επίσκοπος Γρηγόριος του Αφγανιστάν ήρθε εδώ δεσμευμένος και φυλακίζεται επειδή είχε διαπράξει αμαρτία κατά της 7ης εντολής;”
Ο Avva Mark, με ένα στεναγμό, απάντησε:
“Ω, αν είχα τη μοίρα του την Ημέρα της Κρίσεως!”
Τότε ο μπαμπάς άλλαξε το πρόσωπό του και είπε:
«Κοίτα τι γράφει ο εξάρχάς μου στη Σικελία». Ο Mark διάβασε το μήνυμα του εξάρχου, γέλασε και στη συνέχεια είπε φωναχτά:
“Ο Κύριος ζει, αυτό είναι μια συκοφαντία εναντίον ενός αθώου και καθαρού συζύγου, ο οποίος, όπως και εσύ ο ίδιος, ο Βλάντικα, ξέρετε, είναι όπως οι αρχαίοι μεγάλοι πατέρες στη ζωή και τα θαύματα σου”.
“Ξέρω,” είπε ο παπάς, “ότι η χάρις του Θεού ήταν επάνω του πριν από την πτώση του. αλλά όταν αμάρτησε, αυτή η χάρη αφαιρέθηκε από αυτόν.
«Ο Θεός γνωρίζει την αλήθεια Του», απάντησε ο Μάρκος.
“Και τι κάνουμε μαζί του;” Ο μπαμπάς ρώτησε. – Πώς συμβουλεύεις;
Ο Avva Mark απάντησε:
“Ακούστε με, Vladyka, και ακολουθήστε τη συμβουλή μου: να συγκεντρώσετε έναν καθεδρικό ναό, να καλέσετε τους επισκόπους – όχι μόνο τους δυτικούς σας, αλλά έχετε στείλει μια ειδοποίηση στην Ανατολή.” Δεν θα κρίνουμε τον Γρηγόρη χωρίς τη γνώση του ευσεβούς αυτοκράτορα και του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, αλλά ας στείλουμε επιλεγμένους συζύγους από τον εαυτό τους. Πήγαμε επίσης στη Σικελία και καλέσαμε εδώ τους κατηγορούμενους και αυτή τη γυναίκα, και τότε, αυτό που ο Θεός θα δείξει, θα το κάνουμε.
Ο Πάπας διαπίστωσε ότι η συμβουλή του Μάρκου ήταν καλή και αμέσως έγραψε επιστολές στον αυτοκράτορα Ιουστινιανό και τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, ειδοποιώντας τους για τα πάντα και τους ζήτησε να στείλουν τους επιλεγμένους τους συζύγους στον καθεδρικό ναό. Έγραψε επίσης στον εξάρχη του στη Σικελία, καθώς και στις αρχές και στους πολίτες του Acragantes, που τους διέταξε να τους στείλουν αμέσως στη Ρώμη όλους τους κατηγορούμενους και μια γυναίκα που λέγεται ότι έχει πέσει στην αμαρτία με τον Γρηγόριο.
Ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης, αφού έλαβαν τα μηνύματα του Πάπα, εκπλήσσονταν με τη συκοφάντηση που υπέστη ο Γρηγόριος και χωρίς να της παραχωρήσουν πίστη, εξέφρασαν τη λύπη τους για το γεγονός ότι ο αθώος Γρηγόριος καθόταν για πολύ καιρό στη φυλακή. Ως εκ τούτου, έσπευσαν να στείλουν εξέχοντες σύζυγους από τη Ρώμη: ο τσάρος – ένας αξιωματούχος, ονομάστηκε Μαρτσιάν, και ο πατριάρχης – τρεις επισκόπους, Άνκιρ, Κίζικ και Κορινέσκι και Χαρτοφιλάκης 7647 Κωνσταντίνος.
Όλοι οι αγγελιοφόροι, τόσο από την Κωνσταντινούπολη όσο και από τη Σικελία, ήρθαν στη Ρώμη για το δεύτερο έτος διαμονής του Αγίου Γρηγορίου στη φυλακή. Όμως, ο Μαρτσιάν, αφού δεν έφτασε στη Ρώμη σε περίπου δεκαοκτώ στάδια, κινδύνευε να αρρωστήσει, οπότε ο καθένας ήταν απελπισμένος για την ανάκαμψή του και οι επισκόποι που ήρθαν μαζί του είχαν μεγάλη θλίψη. Είχε μόλις φτάσει στη Ρώμη. Όλοι οι γύρω του ακολούθησαν με τον πληρέστερο τρόπο και κανένας γιατρός δεν μπορούσε να τον βοηθήσει. – Ένα βράδυ, η γυναίκα της οποίας η κόρη θεραπεύτηκε από τον Άγιο Γρηγόριο συνέβη να περνάει από το σπίτι όπου έμενε ο Μαρτσιάν. Ακούγοντας την κραυγή των δούλων του, τους ρώτησε αυτά που φώναζαν.
“Σχετικά,” απάντησαν, “ότι ο κύριος μας πεθαίνει.”
“Αν θέλετε ο δάσκαλός σας να είναι ζωντανός και καλά”, είπε, “μετά τον φέρτε μετά από μένα και θα σας δείξω έναν γιατρό που θα τον θεραπεύσει με μία λέξη: αυτός ο γιατρός έχει θεραπεύσει πολλούς στην πόλη μας και δεν υπήρχε ασθενής που θα τον αφήσει χωρίς να θεραπεύσει.
Οι Σκλάβοι την πίστευαν, πήραν τον κύριό τους με το κρεβάτι και τον έφεραν για τη γυναίκα. Την ίδια στιγμή, ο Marcian δεν συνειδητοποίησε τι του γινόταν, καθώς βρισκόταν σε υπερβολική ζέστη και έμεινε ασυνείδητο. Αφού τους έφερε στη φυλακή όπου ήταν ο Άγιος Γρηγόριος, είπε:
– Εδώ βρίσκεται ο γιατρός που θεραπεύει τις ασθένειες με μία λέξη.
Οι σκλάβοι έφεραν τον αφέντη τους στη φυλακή, τον έβαλαν στα πόδια του Γρηγορίου και με δάκρυα τον ικέτευαν να δώσει θεραπεία στον ασθενή. Ο άγιος ονομάστηκε Μάρκιος δύο φορές, αλλά δεν μπορούσε να του απαντήσει. Ο άγιος, φωνάζοντας, έβαλε ένα χέρι στον ασθενή και αμέσως πέθανε, και πριν από αυτό δεν κοιμόταν για πολλές μέρες. Τα μεσάνυχτα, οι υπηρέτες τον πλησίασαν και, αγγίζοντας, δεν βρήκαν την παραμικρή θερμότητα σε αυτόν και ευχαρίστησαν τον Θεό. Όταν τελείωσε η νύχτα και ο άγιος άρχισε να τραγουδάει τα πανηγύρια, ο Μαρτσιάν ξύπνησε και ήταν εντελώς υγιής και δεν μπορούσε να καταλάβει πού ήταν, αλλά όταν είδε τον Γρηγόρη, τον αναγνώρισε και συνειδητοποιώντας ότι, μέσα από τις προσευχές του αγίου, επουλώθηκε από την ασθένεια, έπεσε στα πόδια του . Το απόγευμα, οι επισκόποι, οι σύντροφοι του Μαρτσιάν, ήρθαν να τον επισκεφθούν και δεν τον βρήκαν στο σπίτι. Αφού μάθαιναν ότι είχε βρεθεί στη φυλακή στον Γρηγόρη, πήγαν εκεί και είδαν τον Μάρκιον υγιή, καθισμένοι και μιλώντας με τον Γρηγόρη, έκπληκτοι και είπαν στον Γρηγόρη:
«Μακάριοι, πατέρα Γρηγόριος, επειδή λάβατε τη χάρη του Θεού και το δώρο της θεραπείας των ανθρώπινων παθήσεων».
Τον φίλησαν τον Γρηγόρη με αγάπη και ρώτησαν πόσο καιρό καθόταν στη φυλακή. Απάντησε αυτό – δύο χρόνια και τέσσερις μήνες. Οι επίσκοποι ήταν πολύ δυσαρεστημένοι που ο πάπας κράτησε τον αθώο συζύγο για τόσο πολύ καιρό χωρίς να διεξαγάγει διεξοδική έρευνα. Ήθελαν να τον βγάλουν έξω από τη φυλακή, αλλά τους απαγόρεψε να λένε ότι ήταν αδύνατο να εγκαταλείψει τους χώρους κράτησής του χωρίς δικαστήριο και εντολή από τον παπικό. Τότε οι επισκόπους πήγαν και ανέφεραν τα πάντα στον Πάπα, ο οποίος ήταν πολύ έκπληκτος και ντροπιασμένος από τα λόγια τους.
Μετά από αυτό, ο πάπας διέταξε τον καθεδρικό ναό να συγκεντρωθεί στην εκκλησία του Αγίου Ιππόλυτου, που βρίσκεται κοντά στο μπουντρούμι. Στην εκκλησία εμφανίστηκαν 154 επίσκοποι και ένας παπάς και πολλοί Ρωμαίοι μοναχοί και πολίτες, έτσι ώστε όλοι να μην μπορούν να χωρέσουν στην εκκλησία. Οι εισαγγελείς και ο Σαβίνης μεταφέρθηκαν στον καθεδρικό ναό.
Ο μπαμπάς άρχισε να ανακρίνει τους εισαγγελείς:
“Ποια κατηγορία εσείς τοποθετείτε στον επίσκοπο σας;” Τους ρώτησε.
«Βρήκαμε τον, Βλάντυ,» απάντησαν χωρίς καμία ντροπή », διαπράττοντας μια αμαρτία με μια γυναίκα».
«Το είδατε με τα μάτια σας ή μήπως η ίδια η γυναίκα σας το ανακοινώσει αυτό;» – Ο μπαμπάς συνέχισε την ανάκριση.
«Εμείς, Βλάντυκα», απάντησαν, «πήγαιναν, ως συνήθως, να προσκυνήσουν στον επίσκοπο, βρήκαν την γυναίκα να κοιμάται στο κρεβάτι της και την πήρε, και εκείνη, παρουσία του εξάρχου και του λαού, παραδέχτηκε ότι η αμαρτία πράγματι διαπράχθηκε.
Οι επισκόποι που έφθασαν από την ανατολή απαίτησαν ότι η ίδια η γυναίκα θα προσαχθεί στο δικαστήριο, ο οποίος θα καταδίκαζε τον Γρηγόρη μπροστά σε ολόκληρο τον καθεδρικό ναό. Ωστόσο, οι εισαγγελείς διατύπωσαν αντιρρήσεις:
“Πώς μπορεί να τον καταδικάσει όταν κατέχει;” Αφού αμάρτησε με τον επίσκοπο, βασανίστηκε από έναν δαίμονα.
Ωστόσο, ο κάτοχος μεταφέρθηκε στον καθεδρικό ναό. Δύο άνθρωποι την κράτησαν και, έχοντας χάσει το μυαλό της από μια ασθένεια, δεν συνειδητοποίησε πού ήταν.
«Στη δίκη», είπε ο Πάπας, αναφερόμενος στους συκοφαντίες, «δεν διερευνά τους κακοποιημένους και τρελάδες, αλλά εσύ, ατυχές, πρέπει να πεις την αλήθεια».
“Της είπαμε ήδη,” απάντησαν, “τώρα ανακριθεί ο ίδιος ο κατηγορούμενος, θα πει κάτι για τον εαυτό του.”
Τότε ο Άγιος Γρηγόριος, αναπνοή, είπε:
“Μάρτυρες των άδικων ανυψωθούν εναντίον μου: αυτό που δεν γνωρίζω είναι ότι διερευνάται. αποκαταστήστε με κακό το καλό, ορφανώντας στην ψυχή μου ” ( Ψαλμός 34: 11-12 ).
Μόλις εξέφρασε αυτά τα λόγια του ψαλμού, η γυναίκα έπεσε, βασανίστηκε από έναν δαίμονα, και έλασε στα πόδια του αγίου, εκπέμπει αφρό και έπεφτε σε αδιανόητο. Όλοι όσοι ήταν παρόντες τρομοκρατήθηκαν. Αλλά ο άγιος, αφού προσευχόταν, είπε:
“Στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και για χάρη των αγίων πατέρων που έχουν συγκεντρωθεί εδώ, βγείτε, ένα ακάθαρτο πνεύμα από το πλάσμα του Θεού και μπορεί μια γυναίκα που έρχεται στο μυαλό της να μιλήσει για την αλήθεια για μένα!”
Αμέσως το πνεύμα τίναξε τη γυναίκα και την άφησε. Η γυναίκα ψέμαζε σαν νεκρός, αλλά ο άγιος πήρε το χέρι της και την σήκωσε. Στην αρχή της ρωτήθηκε τι ήταν το όνομά της και στη συνέχεια οι χαρτοφύλακες της στράφηκαν με την ερώτηση:
– Ξέρεις τον επίσκοπο σου;
Απάντησε:
“Ξέρω πολύ καλά, αφού τον είδα πολλές φορές όταν γύρισε γύρω από την πόλη, επισκέπτοντας τους φτωχούς, τους άρρωστους και τα ορφανά και παρέχοντας άφθονες ελεημοσύνη.” Και εγώ ο ίδιος, καταραμένος, άξιζε περισσότερο από μία φορά να του παραχωρήσω έλεος.
«Έκανε ποτέ ο επίσκοπος σας μια αμαρτία μαζί σας;» Συνέχισαν να την ανακρίνουν.
Αναστενάζοντας από το βάθος της καρδιάς της και φωνάζοντας, σήκωσε τη φωνή της και αναφώνησε:
«Ο Άρχοντας των δυνάμεων είναι ζωντανός», ποτέ δεν με ήξερε, και μόνο αυτοί οι δύο πονηροί άνθρωποι που στέκονταν μπροστά σου, ο Savin και ο Kriskent, με έκαναν να συκοφαντώ τον δίκαιο σύζυγο με μια υπόσχεση μεγάλων χρημάτων! Ο Θεός θα τους επιστρέψει για την αμαρτία μου, επειδή με οδήγησαν σε τέτοια ατυχία. Από τη στιγμή που αυτοί οι ύπουλοι πειραστές με πέρασαν και υποκλίψα στην ομιλία τους, είμαι σε μεγάλη δυσκολία: ο δαίμονας έχει έρθει σε μένα και μου τρέχει μέχρι σήμερα.
Αφού το είπε αυτό, έσκυψε στα πόδια του αγίου και με δάκρυα του είπε:
“Έλεος σε μένα, υπηρέτης του Θεού, και συγχωρέστε με, μια καταραμένη γυναίκα που αμάρτησε πολύ πριν από σας!” Ορκίζομαι από τον Κύριο τον Θεό μου – δεν θα σηκωθώ από τα πόδια σας μέχρι να μου υποσχεθήτε τη συγχώρεση!
Της απάντησε:
– Δεν είναι δική μας δουλειά να συγχωρούμε τις αμαρτίες, αλλά – Μόνο ο μόνος φιλόδοξος Θεός, και πρέπει να τον ικετεύσουμε μόνο για τη συγχώρεση των αμαρτιών, – και θα προσευχθώ Τον, τον Ολόσωμο, να σας συγχωρήσω τις αμαρτίες σας.
Ο επίσκοπος σήκωσε μια γυναίκα από το έδαφος. Η έκπληξη και ο φόβος επιτέθηκαν σε όλους όσους ήταν στο συμβούλιο και όλοι ευλογημένοι στον Θεό, αναφωνώντας:
– Ευλογημένος ο Κύριος Θεός, ο οποίος έχει αποκαλύψει τον σκλάβό του και έχει εκθέσει ψευδείς συκοφαντίες!
Ο πάπας και όλοι οι επίσκοποι ήταν πολύ ενοχλημένοι στους συκοφαντές και άρχισαν να τους επιπλήττουν και να τους ντροπιάζουν και στη συνέχεια διέταξε να τους χωρίσει σε δύο μέρη: κληρικοί με τους Σαβίν και τον Κρικέν και τους λαϊκούς (ο πρώτος υπήρχαν τριάντα άνθρωποι και τα τελευταία ογδόντα), η Ευδοκία που βρίσκεται στους αθώους , το δικαστήριο απελευθερώθηκε από την τιμωρία, όπως τιμωρήθηκε προηγουμένως από τον Θεό, αφού, μετά από δική του άδεια, ο δαίμονας την είχε βασανίσει για δυόμισι χρόνια και οι δράστες των θηριωδιών καταδικάστηκαν σε εξορία: η Σαβίνα στη Θράκη, η Criscenta στην Ισπανία και άλλοι κληρικοί εξόριστοι με ατιμωρία. στη Ραβέννα 7648 και θα έπρεπε ζουν εκεί σε κράτηση και ανάγκη. Ο λαϊκός, αντιπάλους του Γρηγορίου, παραδόθηκε από το δικαστήριο στον αξιωματικό Μαρκιανό που έστειλε ο αυτοκράτορας και τους έστειλε όλους στη φυλακή με σκοπό να τους επιβάλει στη συνέχεια αυστηρές ποινές. αλλά όταν οι στρατιώτες τους οδήγησαν στη φυλακή, όλοι άρπαξαν και φώναξαν δυνατά στον ιερέα:
– Έχουμε έλεος σε εμάς, υπηρέτης του Χριστού, μην μας δίνετε σε έντονο μαρτύριο.
Και ο Άγιος Γρηγόριος, ένας άνθρωπος που ήταν εξαιρετικά αξιοσημείωτος, έπεσε στα γόνατά του ενώπιον του Πάπα και ολόκληρου του καθεδρικού ναού και με δάκρυα ικέτευσε να έχει έλεος στους εχθρούς του και να μην τους τιμωρήσει εξαιτίας του. και μέχρι τότε δεν σταμάτησε να προσεύχεται και να κλαίει, έως ότου όλοι, φωνάζοντας, είπαν:
«Αν τους συγχωρήσετε και τους ζητήσετε, τότε είμαστε αφοπλισμένοι».
Και οι φρουροί τους διέταξαν να μείνουν μόνοι. Αλλά όταν όλοι οι συκοφαντίες στέκονταν μπροστά στον καθεδρικό ναό, ξαφνικά προέκυψε μια βίαιη καταιγίδα, η γη τίναξε, ο αέρας ξεθωριάσει και το σκοτάδι κάλυψε όλους. Εκείνοι που βρίσκονταν στο φρούριο με τον τρόμο πίστευαν ότι η γη θα κάτσει και θα τους καταβροχθίσει, και, ανυψώνοντας τα χέρια τους, φώναξε: “Κύριε ελέησον!” Η καταιγίδα σταμάτησε, έγινε ανοιχτή και αμέσως η τιμωρία του Θεού αποκαλύφθηκε στους συκοφαντές: όλα τα πρόσωπά τους έγιναν μαύρα, όπως και η αιθάλη, και ο Savin και ο Kriskent, επιπλέον, τα χείλη τους τραβήχτηκαν έτσι ώστε να μην μπορούν πλέον να τα παρασύρουν και να λένε: κατανόησαν την οργή τους του Θεού. Ολόκληρος ο καθεδρικός ναός, με την εντύπωση ενός τέτοιου θαύματος, αναφώνησε: «Τώρα γνωρίζω ότι ο Κύριος σώζει τον χρισμένο του, τον απαντά από τον άγιο ουρανό με τη δύναμη της σωτηρίας του δεξιού χεριού » ( Ψαλ.17: 7 ).
Μετά από αυτό, ο πάπας είπε στους συκοφαντές:
– Ακούστε, άθλια! Τώρα, έχετε γίνει σαν ο πατέρας σας, ο διάβολος σας, ο πρώην συννεφιασμένος, για τη δυσφήμηση του δίκαιου και ιερού ανθρώπου. Επομένως, σας διατάζω: Από εδώ και πέρα, να είστε σκλάβοι στον επίσκοπο Αραγκαντί και στους διαδόχους του, εσείς και τα παιδιά σας και όλους τους απογόνους σας για πάντα. δεν μπορεί κανένας από σας να είναι ιερέας ή ακόμα και κληρικός εν γένει. και κάθε επίσκοπος που τολμά να βάλει κάποιον από τη φυλή σου ως ιερέα, διάκονο, γενικά κληρικός, γνωρίζοντας την τρέχουσα άνομη πράξη σου, ας τον ορκιστεί.
Όλος ο καθεδρικός ναός συμφώνησε με αυτό το δικαστήριο του Πάπα. Και η γυναίκα που συκοφάντησε τον άγιο έπεσε στο έδαφος και φώναξε στους επισκόπους με κλάμα:
– Έλεος για μένα, άγιοι πατέρες, – με δώσε στο μοναστήρι: δεν μπορώ να επιστρέψω στην πόλη μου.
Σύμφωνα με το αίτημά της, δόθηκε στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης Κικίλια και υιοθέτησε την Αγγελική εικόνα, στην οποία ζούσε, στις συνεχείς πράξεις των 22 χρόνων, και πέθανε, μετανοώντας από όλες τις αμαρτίες της.
Η δικαιολογία του Γρηγορίου προκάλεσε την καθολική χαρά. Εν τω μεταξύ, ήρθε η ένατη ώρα και ο πάπας διέταξε τον άγιο να γιορτάσει τη Θεία Λειτουργία. Την εποχή της θητείας της, πολλοί από τους επισκόπους – οι πιο άξιοι – είδαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να επισκιάζει τον Γρηγόριο. Στο τέλος της λειτουργίας, όλοι προσφέρθηκαν, με την υποστήριξη του πάπα, ένα άφθονο γεύμα και όλοι έτρωγαν και έπιναν στη δόξα του Θεού.
Ταυτόχρονα, το ακόλουθο θαύμα έλαβε χώρα στη Ρώμη. Δέκα τεράστια επιλεγμένα δέντρα, τα οποία προορίζονταν να διακοσμήσουν την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και οδήγησαν κατά μήκος του Τίβερη 7649 , σταμάτησαν στη μέση του ποταμού, σαν να στηρίζονταν σε κάτι, ή – κρατούμενα από σιδερένια άγκυρα και, έχοντας καταλάβει μαζί τους σχεδόν ολόκληρο τον ποταμό, ανωτέρω. Πολλές φορές, οι κάτοικοι της πόλης προσπάθησαν να τραβήξουν μαζί αυτά τα δέντρα και – δεν μπορούσαν, επειδή παρεμποδίστηκαν από κάποια αόρατη δύναμη. Τέλος, ο ίδιος ο Πάπας ζήτησε από τον Άγιο Γρηγόριο να μετακινήσει αυτά τα δέντρα με την προσευχή του. Ο άγιος υπακούσε και πήγε στον ποταμό, συνοδευόμενος από πολλούς ανθρώπους. Στο δρόμο προς τον ποταμό, είδε μια κόκκινη καυτή σόμπα και, σβήνοντας από το δρόμο, σημάδεψε καυτά κάρβουνα στο πάτωμα του μανδύα του και το έφερε. όταν έφτασε στα προαναφερθέντα δένδρα, πέταξε θυμίαμα πάνω στα κάρβουνα και έβαλε θυμίαμα με προσευχή, σαν θυμιατό, καίγοντας με ένα μανδύα, το οποίο, όπως και το τρούλο του Μωυσή, έκαψαν και δεν έκαψαν. Στη συνέχεια, διέταξε τους ανθρώπους να τραβήξουν τα δέντρα στην ξηρά, και τα δέντρα έγιναν ασυνήθιστα ελαφριά και φαινόταν να κινούνται από μόνα τους, έτσι ώστε να βγαίνουν από το ποτάμι χωρίς καμία δυσκολία. Ακολούθησε η ακόλουθη επιγραφή: «πέντε δέντρα στον ιερό Απόστολο Πέτρο και πέντε στον ιερό Απόστολο Παύλο» .
Τότε ο Πάπας συγκέντρωσε πάλι τους επισκόπους, μετά τον οποίο ο αιγύπτιος Ελευσός καταδικάστηκε και εξορίστηκε στην Ισπανία και ο Άγιος Γρηγόριος απελευθερώθηκε με τιμή στο Ακράγκαντ, αλλά στην αρχή πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου δέχθηκε κατάλληλα τον αυτοκράτορα και τον πατριάρχη και μόνο στη συνέχεια επέστρεψε στη Σικελία. Οι κάτοικοι του Ακράγαντ διοργάνωσαν μια πανηγυρική συνάντηση γι ‘αυτόν, αλλά ο άγιος αρνήθηκε να εισέλθει στην εκκλησία που καταστράφηκε από τους αιρετικούς και το σπίτι του επισκόπου και έχτισε μια νέα όμορφη εκκλησία στο όνομα των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και για τον ίδιο έχτισε ένα καινούργιο σπίτι επίσκοπος στο οποίο συνέλεξε το κοπάδι του Χριστού για μεγάλο χρονικό διάστημα .
Ο Άγιος Γρηγόριος έγραψε πολλά διδακτικά λόγια και έκανε θαύματα. και στη γήρας άφησε την γήινη ζωή 7650 και έλαβε – αιώνια ουράνια με τον Χριστό τον Κύριο, στον οποίο η δόξα για πάντα. Αμήν.
Κοντάκ, φωνή 4:
Η Εκκλησία του φωτός του Αγίου Πνεύματος οδηγεί φωτεινή ακτινοβολία, το φως που τελειοποιεί την παραδοχή σας, με τον πιο ευλαβικό τρόπο είναι ο Πατέρας ευλογημένος Γρηγόριος.
* * *
7635 Το νησί της Σικελίας βρίσκεται στη Μεσόγειο Θάλασσα, στο νότιο άκρο της χερσονήσου της Απέννειας, από το οποίο χωρίζεται από το στενό της Μεσσήνης.
7636 Η πόλη Akragant – τώρα Agrigent – βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού της Σικελίας.
7637 Η λέξη αρχκιάκον από την ελληνική σημαίνει το κεφάλι των διακόνων, δηλαδή ο γέροντας ή ο ανώτατος υπουργός. Επί του παρόντος, το όνομα αυτό χρησιμοποιείται για να αναφερθούν στους διακόνους των μοναχών που κυριαρχούν στο υπουργείο (οι πρωτόγονοι διάκονοι από τους λευκούς κλήρους ονομάζονται protodeacons). Αλλά στην αρχαία εκκλησία, οι αρχκιδακόνες στέκονταν πολύ κοντά στον επίσκοπο και τον βοήθησαν να διαχειριστεί την εκκλησία. μερικές φορές, όπως και στους καθεδρικούς ναούς, ήταν ακόμη και οι εκπρόσωποί της.
7638 Καρχηδόνα – μια πόλη στη βόρεια ακτή της Αφρικής. τώρα αντιπροσωπεύει μόνο ερείπια.
7639 Αυτό είναι: oh, αν ήμουν επίσης απαλλαγμένος από αμαρτίες, όπως εσείς.
7640 Η έννοια της παραβολής του ευαγγελίου είναι ότι η μετάνοια και η έκκληση προς τον Θεό δεν καθυστερούν ποτέ.
7641 Ο Μακάριος Β ‘ήταν ο πατριάρχης της Ιερουσαλήμ από το 663 έως το 674.
7642 Ανατολικά της Ιερουσαλήμ μέσα από μια κοιλάδα που ονομάζεται Κέδρονα. Εδώ ο Κύριος προείπε το τέλος του κόσμου, την Ιερουσαλήμ και το ναό, και από εδώ ανήλθε στον ουρανό. Όρος των Ελαιών 2600 πόδια πάνω από το επίπεδο της Μεσογείου.
7643 Η εσωτερική έρημος βρίσκεται ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και την Ιεριχώ. είναι ένα βραχώδες, άγριο και άγονο μέρος.
7644 Panormia, τώρα Παλέρμο, είναι μια πόλη στη βορειοδυτική ακτή περίπου. Σικελία.
7645 Ο ναός της Λαοδικείας (στην Φρυγία) ήταν στα τέλη του 4ου αιώνα, λίγο πριν το Δεύτερο Οικουμενικό Συμβούλιο. Οι κανόνες του (60) αναφέρονται σε διάφορες λεπτομέρειες του ιερού της λατρείας, της πειθαρχίας του κληρικού, της οικογενειακής ζωής και των εθίμων των λαϊκών, των κακοποιήσεων και των σφαλμάτων εκείνης της εποχής και των αιρετικών διδασκαλιών και υπό αυτήν την έννοια αντιπροσωπεύουν πολλές χαρακτηριστικές ενδείξεις της τελετουργίας της εκκλησίας και της ζωής των τότε χριστιανών.
7646 Ένας εξάρχης είναι ένας επίσκοπος υποταγμένος μόνο σε έναν πάπα και δεν εξαρτάται από περιφερειακό επίσκοπο οπουδήποτε εμφανίζεται.
7647 Hartofilax σημαίνει φύλακα χαρτιών. Αυτό ήταν το όνομα του ειδικού αξιωματούχου του πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. για τα καθήκοντά του ήταν, παρεμπιπτόντως, και το δικαστήριο των πνευματικών υποθέσεων.
7648 Η Ραβέννα είναι μια πόλη γύρω από ένα λιμάνι και φρούριο στην Αδριατική Θάλασσα, στη βορειοανατολική ακτή της χερσονήσου Απέντι. Η Ραβέννα υπάρχει μέχρι σήμερα και αντιπροσωπεύει την κύρια ανθοφορία της ιταλικής περιοχής με το ίδιο όνομα.
7649 Το Τίβερη είναι ένας από τους σημαντικότερους ποταμούς της κεντρικής Ιταλίας. είναι η πρωτεύουσα της Ιταλίας – της Ρώμης.
7650 Στο τέλος του VI ή στις αρχές του VII αιώνα.
