Παρασκευἠ 15 Νοεμβρίου 2019

 

 

 

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ 

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ 

ΓΟΥΡΙΑ, ΣΑΜΩΝΑ ΚΑΙ ΑΒΙΒΟΥ 

 Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ

(σελίδες 128 – 162 )

Gurias, Samonas, Abibus mm, Edessae

 

 

Οι Άγιοι Γουρίας, Σαμωνάς και Άβιβος οι Ομολογητές

 

Икона-таблетка (Тверь, 3-я четверть XV в.)
Άγιοι Μάρτυρες και Ομολογητές Γουρίας, Σαμώνάς και Αβίβος.
Εικόνα ρωσική, τού τρίτου τετάρτου τού 15ου αιώνα μ.Χ.
στην πόλη Τβέρ τής Ρωσίας
Тверь Расположен на берегах реки Волга
в районе впадения в неё рек Тверцы и Тьмаки,
в 177,6 км к северо-западу от Москвы.
Η πόλη Τβέρ ευρίσκεται στις όχθες του ποταμού Βόλγα
στην περιοχή όπου εμπίπτουν τα ποτάμια Tvertsy και Tymaki,
177,6 χλμ. Βορειοδυτικά της Μόσχας.

Святые Мученики и Исповедники Гурий, Самон и Авив.
Икона. Россия, XVII век.
Άγιοι Μάρτυρες και Ομολογητές Γουρίας, Σαμώνάς και Αβίβος.
Εικόνα ρωσική, τού 17ου αιώνα μ.Χ.

 

Ξίφος τελειοῖ Σαμωνᾶν καὶ Γουρίαν,
Καὶ φλὸξ Ἄβιβον, οἷς χαρὰ φλὸξ καὶ ξίφος.
Πῦρ πέμπτῃ δεκάτῃ, Ἄβιβον πέφνε, χαλκὸς ἑτάρους.

Βιογραφία

Ο Γουρίας και ο Σαμωνάς, αγωνιζόμενοι τον Ιερό αγώνα της χριστιανικής πίστης, συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Αντωνίνο, κατά το διωγμό επί Διοκλητιανού. Και αφού υπέστησαν με θαυμαστή υπομονή πολλά βάσανα, αποκεφαλίσθηκαν.

Святой Мученик Гурий Едесский.
Мозаика 1315 – 1321 годы.
монастыря Хора в Константинополе.
Μάρτυς Γουρίας.
Ψηφιδωτό (Μωσαϊκό) μεταξύ τών ετών 1315-1321 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή τής Χώρας. Κωνσταντινούπολη

 

 

 

 

 

Святой мученик Гурий Едесский.
Византийская фреска. Около 1200 года.
Μάρτυς Γουρίας.
Τοιχογραφία ( Fresco) τού έτους περίπου 1200 μ.Χ.
Βυζάντιο

Мч. Гурий.
Фреска Около 1318 г.
церкви Благовещения. Грачаница.
Косово. Сербия.
Μάρτυς Γουρίας.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1318 μ.Χ.
στην Εκκλησία τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου
τής Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

 

Святой мученик Гурий Едесский.
Фреска монастыря Григориат на Святой Горе Афон.
Μάρτυς Γουρίας.
Τοιχογραφία (Fresco)
στην Ιερά Μονή Γρηγορίου
Άγιον Όρος

Святой Мученик Самон Едесский.
Мозаика 1315 – 1321 годы.
монастыря Хора в Константинополе.
Μάρτυς Σαμωνάς. .
Ψηφιδωτό (Μωσαϊκό) μεταξύ τών ετών 1315-1321 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή τής Χώρας. Κωνσταντινούπολη

Мч. Самон.
Фреска. 1192 г.
Кипр (Аракос).
Μάρτυς Σαμωνάς.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1192 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Παναγίας τού Άρακα Λαγουδερά Λευκωσίας Κύπρου

Святой мученик Самон Едесский.
Византийская фреска.

Μάρτυς Σαμωνάς.
Τοιχογραφία (Fresco) βυζαντινή

Св. Самон.
Фреска Около 1318 г.
церкви Благовещения. Грачаница.
Косово. Сербия.
Μάρτυς Σαμωνάς.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1318 μ.Χ.
στην Εκκλησία τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου
τής Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

 

Мч. Самон.
Фреска. 1384-1396 годы.
Церковь Спаса. Цаленджиха. Грузия.
Иконописец Мануил Евгеник.
Μάρτυς Σαμωνάς.
Τοιχογραφία (Fresco. μεταξύ τών ετών 1384-1396 μ.Χ.
στον Καθεδρικό Ναό τού Σωτήρος Χριστού. Tsalenjikha. Γεωργία.
Αγιογράφος Μανουήλ Ευγενικός
Η εκκλησία βρίσκεται στη δυτική Γεωργία, στο έδαφος της Σαμεγκρέλο και Zemo περιοχή Svaneti, 30 χλμ από το Zugdidi, στις όχθες του ποταμού Tskhenistskali , σε ένα χαμηλό λόφο στην πόλη της Tsalenjikha .

 

Ο Άβιβος έζησε λίγα χρόνια αργότερα και ήταν από ένα χωριό της Έδεσσας που ονομαζόταν Αποθελσαία. Τότε βασιλιάς ήταν ο Λικίνιος, ο γνωστός αντίπαλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Άβιβος, λοιπόν, προχειρίσθηκε Ιεροδιάκονος και διακρινόταν για τη μεγάλη ευσέβεια του και τον πολύ ζήλο για το υπούργημά του. Ιδιαίτερα, όμως, διακρινόταν για τη θερμή αγάπη του στο Ιερό κήρυγμα, τηρώντας το θεόπνευστο λόγο της Αγίας Γραφής, που λέει: «Κήρυξαν τὸν λόγον, ἐπιστήθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξαν, ἐπιτίμησαν, παρακάλεσαν, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ». Κήρυξε, δηλαδή, το λόγο του Θεού, στάσου επιτηρητής και καθοδηγός στους ακροατές σου, όχι μόνο σε κατάλληλες περιστάσεις, αλλά και σ’ εκείνες που φαίνονται ακατάλληλες περιστάσεις, έλεγξε, επίπληξε, παρηγόρησε με κάθε μακροθυμία και με κάθε μέθοδο διδασκαλίας.

Ο ηγεμόνας Λυσανίας, όταν είδε τον Άβιβο να προσελκύει πολλούς ειδωλολάτρες με το θερμό του κήρυγμα, τον συνέλαβε και αφού τον κρέμασε σε στυλό και τον έσχισε με σιδερένια νύχια, έπειτα τον οδήγησε έξω από την πόλη, όπου τον έριξε μέσα στη φωτιά, και έτσι ο Άβιβος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό.

Святой Мученик Авив Едесский.
Мозаика . 1315 – 1321 годы.
монастыря Хора в Константинополе
Μάρτυς Άβιβος Εδεσσα..
Ψηφιδωτό (Μωσαϊκό) μεταξύ τών ετών 1315-1321 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή τής Χώρας. Κωνσταντινούπολη

 

 

 

Мч. Авив Едесский.
Феофан Критский и Симеон. Фреска 1546 год
церкви свт. Николая. Монастырь Ставроникита. Афон.
Феофан Критский и Симеон
Μάρτυς Άβιβος Εδεσσα..
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1546 μ.Χ.
στο Παρεκκλήσιο τού Αγίου Νικολάου
τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αγίου Όρους
από τούς αγιογράφους Θεοφάνη τον Κρήτα και τον Συμεών

Мч. Авив Едесский.
Фреска. 1527 г.
Метеоры (Николай Анапафса).
Феофан Критский.
Μάρτυς Άβιβος Έδεσσα.
Τοιχογραφία ( Fresco) τού έτους 1527 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά. Μετέωρα
από τον αγιογράφο Θεοφάνη τον Κρήτα

Мч. Авив Едесский.
Фреска. 1192 г.
Кипр (Аракос).
Μάρτυς Άβιβος Έδεσσα.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1192 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Παναγίας τού Άρακα Λαγουδερά Λευκωσίας Κύπρου

 

Святой мученик Авив Едесский.
Фреска монастыря Поганово (?), Сербия. Конец XV века (?).
Μάρτυς Άβιβος Έδεσσα.
Τοιχογραφία (Fresco) τού τέλους τού 15ου αιώνα μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Πογανόφσκι ή Πογκάνοβο

(ευρίσκεται σε μια γραφική κοιλάδα στην αριστερή όχθη του ποταμού Yerme κοντά στην πόλη Dimitrovgrad.
Μονή στα τέλη του 14ου αιώνα.
Ο ναός ζωγραφίστηκε το 1499 από τεχνίτες της βόρειας Ελλάδας. Η γκαλερί των τοιχογραφιών με έκταση περίπου 360 τετραγωνικών μέτρων ήταν εκείνη τη στιγμή η μεγαλύτερη στα Βαλκάνια. Μέχρι σήμερα, η ζωγραφική του ναού του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου θεωρείται η κορυφή της βαλκανικής ζωγραφικής του τέλους του 15ου αιώνα.
Λόγω της θέσης του – το φαράγγι του ποταμού Yerme για αιώνες ήταν σχεδόν ανυπέρβλητο – το μοναστήρι σπάνια επιτέθηκε και διατηρήθηκε στην αρχική του μορφή.
Ο ναός είναι περιτριγυρισμένος από αγροτικά κτίρια και κονaks στο ανατολίτικο στυλ, αποτελώντας ένα ειδικό σύνολο του μοναστηριού.
Από τον Ιούλιο του 1879 έως τον Νοέμβριο του 1920 το μοναστήρι βρισκόταν στο έδαφος της Βουλγαρίας. Στη μονή εδώ και 500 χρόνια διατηρούσε μια όμορφη βυζαντινή εικόνα του τέλους του 14ου αιώνα, δώρο από την αυτοκράτειρα Ελένη. Από τη μία πλευρά ήταν η Παναγία και ο Ιωάννης ο Θεολόγος, και από την άλλη – η εικόνα “Θαύμα στο Λαυτόμα”. Αφήνοντας τους τόπους αυτούς το 1920, οι Βούλγαροι πήραν το λείψανο μαζί με το τέμπλο του 17ου αιώνα. Τώρα η εικόνα παραμένει στο μουσείο των εικόνων στην εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκυ στη Σόφια.
Για τα τελευταία 15 χρόνια, η Διεθνής Αποικία Τέχνης πραγματοποιήθηκε στο έδαφος της Μονής Poganovski. Εδώ έρχονται οι ζωγράφοι και τα γραφικά από όλο τον κόσμο).

 

Мч. Авив.
Фреска Около 1318 г.
церкви Благовещения. Грачаница. Косово. Сербия.
Μάρτυς Άβιβος.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1318 μ.Χ.
στην Εκκλησία τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου.
τής Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσα. Κοσσυφοπέδιο. Σερβία.

 

Мучение Гурия, Самона и Авива.
Фреска. 1547 г.
Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука.
Μαρτύριο τών Αγίων Γουρία, Σαμωνά καί Αβίβου.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.
από τον΄Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά
στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους

Ο Γουρίας και ο Σαμωνάς, αγωνιζόμενοι τον Ιερό αγώνα της χριστιανικής πίστης, συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Αντωνίνο, κατά το διωγμό επί Διοκλητιανού. Και αφού υπέστησαν με θαυμαστή υπομονή πολλά βάσανα, αποκεφαλίσθηκαν.

Ο ηγεμόνας Λυσανίας, όταν είδε τον Άβιβο να προσελκύει πολλούς ειδωλολάτρες με το θερμό του κήρυγμα, τον συνέλαβε και αφού τον κρέμασε σε στυλό και τον έσχισε με σιδερένια νύχια, έπειτα τον οδήγησε έξω από την πόλη, όπου τον έριξε μέσα στη φωτιά, και έτσι ο Άβιβος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό.

Мучение Гурия, Самона и Авива
Миниатюра Минология Василия II. Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Μαρτύριο τών Αγίων Γουρία, Σαμωνά καί Αβίβου..
Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη

 

Мучение Гурия, Самона и Авива
Менологий на 13 – 16 ноября
Византия. Греция; XIV в.; памятник:
Византийский менологий (Byzantine illumination Menologion);
10 x 13 см.; местонахождение: Англия. Оксфорд.
Бодлеанская Библиотека
Μαρτύριο τών Αγίων Γουρία, Σαμωνά καί Αβίβου..
Μηνολόγιο 13 – 16 Νοεμβρίου
Βυζαντινή Μηνολόγιο τού 14ου αιώνα μ.Χ.
Τώρα ευρίσκεται στην Αγγλία. Οξφόρδη.
Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)

 

Исповедание веры и мучение Гурия и Самона.
Фрагмент росписи Посл. четв. XVII в.
придела святых Гурия, Самона и Авива
ц. прор. Илии в Ярославле.
Μαρτύριο τών Αγίων Μαρτύρων Γουρία και Σαμονά.
Τμήμα ζωγραφικής τού τελευταίου τετάρτου τού 17ου αιώνα μ.Χ.
στό Παρεκκλήσι των αγίων Γουρἰα, Σαμωνά και Αβίβου
στόν Ιερό Ναό Προφήτου Ηλία στο Γιαροσλάβλ. Ρωσία

 

Мч. Авива подводят к месту казни.
Фрагмент росписи Посл. четв. XVII в.
придела святых Гурия, Самона и Авива
ц. прор. Илии в Ярославле.
Μαρτύριο τού Αγίου Μάρτυρα Αβίβου
Τμήμα ζωγραφικής τού τελευταίου τετάρτου τού 17ου αιώνα μ.Χ.
στό Παρεκκλήσι των αγίων Γουρἰα, Σαμωνά και Αβίβου
στόν Ιερό Ναό Προφήτου Ηλία στο Γιαροσλάβλ. Ρωσία

 

 

Готский воин приносит клятву перед мощами
святых Гурия, Самона и Авива (фреска, XVIII в.)
Ο γοτθικός πολεμιστής ορκίζεται μπροστά από τα λείψανα
των αγίων Γουρἰα, Σαμωνά και Αβίβο
Τοιχογραφία (Fresco)τού 18ου αιώνα μ.Χ.

 

Ι Ε Ρ Α   Λ Ε Ι Ψ Α Ν Α

мощи Гу́рий, Само́н и Ави́в
Свято-Екатерининского монастыря:
Московская область, Ленинский район, г. Видное, Петровский проезд,
Λείψανα τών Αγίων Γουρία, Σαμωνά και Άβιβου
στήν Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης:
Περιφέρεια Μόσχας, Επαρχία Λένινσκι, Βιδόγιε, Πετρόφσκι, Ρωσία

 

 

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Tριάδος ἰσάριθμοι τῆς Ὑπερθέου, σαφῶς Γουρίας καὶ Ἄβιβος καὶ Σαμωνᾶς ὁ κλεινός, ἔνθεοι ὑπάρχοντες ταύτην τοῖς ἀσεβέσιν ὡμολόγησαν ἅμα ἄθλων τὴν τρικυμίαν ἀβλαβῶς διελθόντες· καὶ νῦν ἡμᾶς κυβερνῶσιν ὅρμον πρὸς ἄκλυστον.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἐξ ὕψους σοφοί, τὴν χάριν κομισάμενοι, τῶν ἐν πειρασμοῖς, προΐστασθε πανεύφημοι· διὸ κόρην Ἅγιοι, ἐκ θανάτου πικροῦ ἐῤῥύσασθε· ὑμεῖς γὰρ ὄντως ὑπάρχετε, Ἐδέσσης ἡ δόξα, καὶ τοῦ κόσμου χαρά.

Минея – Ноябрь (фрагмент). Икона. Русь. Начало XVII в. Церковно-Археологический Кабинет Московской Духовной Академии.
Μηναῖο – Νοέμβριος (τεμάχιο). Εἰκονίδιο στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ. στήνἘκκλησία καί τό Αρχαιολογικό Μουσεῖο τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας .

Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Τριάδος τῆς σεπτῆς, καταγγέλλοντες πίστιν, πολύθεον Σοφοί, τῶν εἰδώλων ἀπάτην, ἀνδρείως καθείλετε, ὡς τῆς πίστεως πρόμαχοι, κόρην ζῶσαν δέ, κατακλεισθεῖσαν ἐν τάφῳ, διεσώσατε, θανατηφόρου κινδύνου, ὑμᾶς μακαρίζουσαν.

Ὁ Οἶκος
Τῆς τοῦ ἐχθροῦ δουλείας με ῥῦσαι, Ἰησοῦ ζωοδότα, ταῖς τῶν σῶν ἀθλητῶν ἐντεύξεσι δυσωπούμενος, ὅπως ἀδούλωτον κεκτημένος, τῶν παθῶν τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, ἀνευφημῶ τὴν αὐτῶν ὀξυτάτην βοήθειαν· προφθάσαντες γάρ, τοῦ θανάτου ἐρρύσαντο κράζουσαν τὴν κόρην, ἣν περ παρέθετο ἐκβοῶσα ἡ μήτηρ τοῖς μάρτυσιν· Ὑμεῖς ὄντως ὑπάρχετε, Ἐδέσσης ἡ δόξα, καὶ τοῦ κόσμου χαρά.

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ

(μετάφραση Google)

 

Βιογραφία
Οι αγιογραφικές πηγές αναφέρονται στην εποχή του μαρτυρίου των αγίων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ σε 293-322 χρόνια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εκκλησιαστική παράδοση έφερε μαζί τους αγίους που ζούσαν σε διαφορετικούς χρόνους. Η αρχική έκδοση του μαρτυρίου των αγίων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ γράφτηκε στα Συριακά και είναι γνωστή από αρχαίες ελληνικές, αρμενικές και λατινικές μεταφράσεις. Το επιβλητικό συριακό κείμενο του μαρτυρίου είναι γνωστό από το χειρόγραφο του 15ου αιώνα. Αναφέρει τον συγγραφέα του Θεόφιλο της Έδεσσας, ο οποίος πληροφορεί τον εαυτό του ότι γεννήθηκε ένας παγανιστής, μετατράπηκε στον Χριστιανισμό και έγραψε το έργο του την πέμπτη μέρα μετά το μαρτύριο της Γουρίας και του Σαμώνα. Η συγγραφική του ταυτότητα ανήκει επίσης στο μαρτύριο του Αγίου Αβίβ.
Οι λαϊκοί Γκούρι και Σαμόν μαρτύρησαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης δίωξης υπό τον αυτοκράτορα Διοκλητιανού . Με την εκκίνηση, άφησαν την πατρίδα τους την Έδεσσα , αλλά καταλήφθηκαν. Προσπάθησαν να τους πείσουν να φέρουν θυσίες στους ειδωλολάτρες , αλλά αρνήθηκαν. Στη δίκη του κυβερνήτη της περιοχής, οι άγιοι βασανίστηκαν (δεμένοι μεταξύ τους, δεμένοι με τα πόδια μιας πέτρας και αναχώρησαν για αρκετές ώρες), και στη συνέχεια επέστρεψαν στη φυλακή, όπου πέρασαν περίπου τρεις μήνες (στο Aref της Caesarea στο μπουντρούμι που οι άγιοι πέρασαν αρκετά χρόνια, ονομάζονται εξομολόγοι). Όταν ήρθαν και πάλι ενώπιον του δικαστηρίου, μόνο ο Samon υποβλήθηκε σε επαναλαμβανόμενα βασανιστήρια. Βλέποντας την ακαμψία των αγίων, αποκεφαλίστηκαν. Τα σώματα των μαρτύρων θάφτηκαν από τους ντόπιους Χριστιανούς.
Ο διάκονος Αβίβ υπέστη τη δίωξη του αυτοκράτορα Λικίνιου . Υποβλήθηκε σε καταγγελία, ενώ στο δικαστήριο ο κυβερνήτης της πόλης προσπάθησε να πείσει τον Αβίβ να προσφέρει θυσίες στους ειδωλολάτρες. Αφού αρνήθηκε να το κάνει αυτό, ο Αβίβ κάηκε ζωντανός . Σύμφωνα με την ιστορία, το σώμα του Αβίβ βρέθηκε από τους συγγενείς του χωρίς αλλοιώσεις. Ταφήσαν το σώμα ενός αγίου σε έναν τάφο με τον Γκούρι και τον Σαμόν.

Θαύματα
• Σχετικά με το Γκότ και την κοπέλα Έδεσσα

Το πιο διάσημο θαύμα, που αποδίδεται στους αγίους Γκούρια, Σαμόν και Αβίβ, συνδέεται με την εισβολή των Χουνών από τοΒυζάντιο . Η ζωή συσχετίζει αυτά τα γεγονότα με την εποχή της επισκοπής στην Έδεσσα του εξομοιωτή Ευλογίου (379-387).Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, ένας μισθοφόρος Goth σταμάτησε στην Έδεσσα στο σπίτι της χήρας της Σόφιας. Εκεί, παρατήρησε την κόρη της Ευφημία και άρχισε να την ρωτάει για τις συζύγους της. Η μητέρα αρνήθηκε, θεωρώντας με βάση φήμες ότι ο Γόθ στην πατρίδα του έχει σύζυγο, αλλά ο μισθοφόρος την έπεισε για το αντίθετο και παντρεύτηκε ένα κορίτσι. Πριν από τον Γότθιο με τον Ευθύμιο έφυγε από την Έδεσσα, η Σοφία ανάγκασε τον γαμπρό της να ορκιστεί υποταγή στη νέα σύζυγό της στον τάφο των αγίων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, ο Γόθ είπε στην Ευφημία να ντυθεί στα ρούχα ενός υπηρέτη και την έφερε στο σπίτι του στη γυναίκα και τα παιδιά του, δηλώνοντας ότι είχε φέρει τον βυζαντινό αιχμάλωτο. Ωστόσο, η Ευθυμία γεννήθηκε σε ένα αγόρι και η σύζυγος του Goth συνειδητοποίησε ότι ο σύζυγός της είχε φέρει πατρίδα στο σπίτι. Έχει δηλητηριάσει το νεογέννητο. Η Ευθυμία, βλέποντας δηλητήριο στα χείλη του μωρού της, την σκούπισε με ένα κομμάτι μαλλί και αργότερα το βρέξιμο σε ένα φλυτζάνι από το οποίο έπρεπε να πιει η ερωμένη. Αφού έπινε από το φαγητό, η γυναίκα πέθανε και οι συγγενείς της γοτθάς την κατηγόρησαν για τον Ευθύμιο. Με την απόφασή τους, αποφάσισαν να το θάψουν ζωντανό με την ερωμένη του σπιτιού. Η Ευφημία άρχισε να προσεύχεται στους αγίους Γκούρια, Σαμόν και Αβίβ και εμφανίζονταν σε άσπρα άλογα, μετέφερε τη γυναίκα σε εκκλησία στην Έδεσσα.
Μετά από λίγο καιρό, ο Γόθ επανεμφανίστηκε στην Έδεσσα και ήρθε στο σπίτι της Σόφιας. Της είπε ότι η κόρη είναι υγιής, ζουν ευτυχώς και θέτουν ένα γιο. Τότε ο Ευθύμιος ήρθε σε αυτόν και ο Γόθας αναγκάστηκε να ομολογήσει τι είχε συμβεί στην πατρίδα του. Μετά από αυτό, οι αρχές της πόλης τον καταδίκασαν σε θάνατο.

• Η δοκιμή του αφιερωμένου ψωμιού

Ο Μητροπολίτης Μακαρίου (Bulgakov) ενημερώνει για την ανάγνωση και τη σύνταξη του αρχιεπίσκοπου Ιωάννη του Νόβγκοροντ , που εκδόθηκε με την ευκαιρία της θαυματουργής ανίχνευσης κλεφτών, που έκλεψε τα ιερά αγγεία από τον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας το 1410 . Σε αυτό, ο Επίσκοπος του Νόβγκοροντ γράφει ότι «ο Θεός μας έδωσε ένα σημάδι των αγίων εξομολογητών της Γουρίας, του Σαμών και του Αβίβ του διακόνου, έτσι ώστε πολλοί από τους δίκαιους να αποδειχθούν δίκαιοι από το έλεος του Θεού και οι ένοχοι να πέσουν στην εκτέλεση ». [1] Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης έγραψε το ” Διάταγμα για την Διάδοση των Τριών Τριών Εξομολογητών “, το οποίο δίνει λεπτομέρειες για αυτό το τελετουργικό:
• έγινε μια ειδική σταυροειδής προπαγάνδα .
• Τα σωματίδια με προσευχές αποσύρθηκαν από αυτήν, μεταξύ των οποίων διατυπώνεται μια αναφορά στους εξομολόγους: ” Γράψε τα δικά σου πράγματα σε εσένα με την πίστη που έρχεται, καταστρέψεις τους ένοχους, κατηγορείς τους ενοχές, κλείνεις το λαιμό των μαθητών ” [2] .
• μνημόσυνο του proskomedia με τα ονόματα εκείνων που πρόκειται να δοκιμαστούν με prosphora.
Το Makarii (Bulgakov) γράφει ότι πρόκειται για ιδιωτική διαταγή του αρχιεπισκόπου και ότι τα χρονικά δεν επιβεβαιώνουν ότι το έθιμο αυτό χρησιμοποιήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Νόβγκοροντ. [1]

Υμνογραφία και εικονογραφία
Η μνήμη των αγίων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ αναφέρεται στο Τυπικό της Μεγάλης Εκκλησίας χωρίς λειτουργική παρακολούθηση. Στο καταστατικό της Ιερουσαλήμ, οι άγιοι υποδεικνύουν την καθημερινή υπηρεσία με το τραγούδι ενόςαπροκάλυπτου τροπάριου ή τη συνήθη υπηρεσία των μικρών θέσεων που τραγουδούν ” Alleluia “. Στη σύγχρονη λειτουργική πράξη, η διαδοχή των αγίων αποτελείται από το τροπάριο της 5ης πλάγιας φωνής , ο συκώτι της 2ης φωνής είναι παρόμοιος με τους “υψηλότερους αναζητητές”, τον κανόνα της τέταρτης φωνής, τον ακροτικό , τον ismos , τους δύο samoglasns, .

Εικόνες των αγίων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ είναι γνωστά στα μνημεία της μνημειακής ζωγραφικής, των εικόνων και των χειρογράφων του προσώπου. Παραδοσιακά απεικονίζονται μαζί:
• Γκούρι – γκρίζος μαλλιά γέρος με μια μακρά γενειάδα, ντυμένος με χιτώνα και γκικιάτι .
• Samon – μέσης ηλικίας με σκοτεινά (μερικές φορές γκρίζα μαλλιά) και με μια μικρή γενειάδα, ντυμένη με χιτώνα και γκικιάτι.
• Ο Αβίβ είναι ένας νεαρός, άνευ ραφής άντρας στίχος με θυμιατό και (ή) σταυρό στα χέρια του.

Λογοτεχνία
• Meshcherskaya EN, Lukashevich ΑΑ, ΕΙ ΡΙ, Gerasimenko NV Guriy, Samon (α) και Aviv // Ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια . – Μ .: Το Κέντρο Εκκλησίας και Επιστημών “Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδεια” , 2006. – Τ. XIII. Ρ. 485-488. – 752 δευτ. – 39.000 αντίτυπα. – ISBN 5-89572-022-6 .

• Ο Δημήτριος του Ροστόφ . Η Παροιμία των Αγίων Μαρτύρων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ

ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση Google)

Αγίου Δημήτριου Ροστόφ

Βίοι των αγίων

Τα μαρτύρια των αγίων μαρτύρων Γκουρία, Σαμωνά και Αβίβου

Μνήμη 15 Νοεμβρίου

Όταν η σκληρή δίωξη ανεγέρθηκε πάνω στην Εκκλησία του Θεού από τους πονηρούς βασιλιάδες Διοκλητιανός και Μαξιμιανή και κατακλύστηκε από καταστροφές, όπως ένα πλοίο σε μια θυελλώδη θάλασσα, εκείνη την περίοδο κοντά στην πόλη της Έδεσσας 7450, ζούσαν στη μοναξιά, σαν σε ένα ήσυχο καταφύγιο, δύο ευσεβείς και ενάρετοι άντρες, Γκούρι και Σαμόν. Ανεβαίνονταν στην πόλη της Έδεσσας, δεν ήθελαν να ζήσουν μέσα σε αυτό, λόγω της αναστάσεως και της ανομίας που επικράτησαν στην πόλη, αλλά, αποφεύγοντας την ειρήνη και τις κοσμικές φροντίδες, εγκατέλειψαν την πόλη και, υποχωρώντας από τους πονηρούς λαούς, επιδίωκαν στον Ένα Θεό, επιμελώς τον εξυπηρετούν μέρα και νύχτα. Και όχι μόνο οι ίδιοι δούλευαν σταθερά στον Κύριο, αλλά επίσης έδωσαν οδηγίες σε άλλους που θα μπορούσαν, και πολλοί ειδωλολάτρες στράφηκαν μακριά από άσχημη ειδωλολατρία και οδήγησαν στον αληθινό Θεό. Έχοντας μάθει γι ‘αυτό, ο τότε εκπρόσωπος των Ρωμαίων βασιλέων στην Έδεσσα, ο κυβερνήτης Αντωνίνιος, διέταξε να τους πάρει αμέσως και όλους όσους ακολούθησαν τις διδασκαλίες τους. Ελήφθησαν από τους Εθνικούς, τους ομολογείς του Χριστού, του Γκούρι και του Σαμών, και μαζί τους πολλοί Χριστιανοί κρατήθηκαν υπό κράτηση μέχρι την ώρα. Τότε ο Αντώνιος, καλώντας τους αιχμαλωτισμένους Χριστιανούς, διέταξε όλους να υπακούσουν στην αυτοκρατορική εντολή και να προσφέρουν θυσίες στα είδωλα. αλλά κανένας από αυτούς δεν ήθελε να είναι αποστάτης από τον Κύριό του. Στη συνέχεια διέταξε τον ξυλοδαρμό τους. αλλά τότε συνειδητοποίησε ότι εάν οι ίδιοι οι μέντορες έπεισαν στην ειδωλολατρία, τότε άλλοι, κοιτάζοντάς τους, θα μπορούσαν εύκολα να κλίνουν να κάνουν το ίδιο και με αυτές τις μορφές άφησαν μόνο τους ηγέτες του κοπαδιού του Χριστού, Γκούρια και Σαμόν, να βασανίσουν. τα υπόλοιπα, μετά τον ξυλοδαρμό, έφυγε στο σπίτι, προσποιούμενος ότι έδειχνε έλεος. Και κάλεσε δύο ιερούς ομολόγους στο δικαστήριο του και τους είπε:
“Οι μεγάλοι μας βασιλιάδες σας δίνουν εντολή να υποκλιθείτε στον μεγάλο θεό Diy 7451 και να του φέρετε θυμίαμα στο ναό του”.
Ο Σάμον απάντησε:
“Δεν θα είναι ότι αποχωρούμε από την αληθινή πίστη για την οποία περιμένουμε να λάβουμε μια αθάνατη ζωή – δεν θα υποκύψουμε στο έργο ανθρώπινων χεριών”.
Τότε ο Αντωνίν είπε:
– Η εντολή των βασιλιάδων, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να εκπληρώσετε.
«Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ την ιερή και άψογη πίστη μας», απάντησε ο Γκούρι, «και δεν θα αποδώσουμε την κακή και καταστροφική βούληση του ανθρώπου. αλλά κάνουμε το θέλημα του Κυρίου μας, ο οποίος είπε: “Όποιος Μου ομολογεί μπροστά στους ανθρώπους, ομολογώ ότι και εγώ ενώπιον του Ουράνιου Πατρός Μου. αλλά όποιος θα με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, αρνείται ότι είμαι και εγώ ενώπιον του Ουράνιου Πατέρα μου ” (Κατά Ματθαίον 10: 32-33 ).
Τότε ο δικαστής άρχισε να τους απειλεί με θάνατο εάν δεν υπέβαλαν τη βασιλική βούληση. Αλλά ο Άγιος Σάμων του είπε με τόλμη:
– Ο βασανιστής! εμείς, εκπληρώνοντας τη θέληση του Δημιουργού μας, δεν θα πεθάνουμε, αλλά θα ζήσουμε για πάντα. και αν ακολουθήσουμε την εντολή του βασιλιά, τότε αυτοί που δεν θα σκοτωθούν από σας θα χαθούν.
Ακούγοντας αυτό, ο Αντωνίν διέταξε τους αγίους να ριχτούν σε σκοτεινή φυλακή.
Εκείνη την εποχή, ο κυβερνήτης της περιοχής Μουζόνια έφτασε στην Έδεσσα, έστειλε σκόπιμα από τους βασιλιάδες να σκοτώσουν τους χριστιανούς. Αφού οδήγησε τους αγίους μάρτυρες Γκούρι και Σαμών από τη φυλακή, τους έβαλε μπροστά του και τους είπε:
– Αυτή είναι η εντολή των βασιλιάδων ολόκληρης της γης, που φέρνετε το κρασί και το θυμίαμα στο θυσιαστήριο της Ντίγας. αν δεν το φέρετε, τότε θα σας κάνει να υποφέρετε από διάφορα βάσανα: με χτυπήματα θα συντρίψω το σώμα σας, θα σας κρέμαζα από τα πόδια και τα χέρια και θα σκίζωνε όλες τις αρθρώσεις του σώματός σας. Θα εφεύρουν για σας νέο και ανήκουστο μαρτύριο που δεν μπορείτε να αντέξετε.
Σε όλα αυτά, ο Άγιος Σάμων απάντησε:
– Είμαστε πιο φοβισμένοι από το σκουλήκι της άφθαρτης και άσβεστης φωτιάς που προετοιμάστηκε για όλους τους αποστάτες από τον Κύριο και όχι με το μαρτύριο που αναφέρατε, γιατί εκείνος στον οποίο κάνουμε μια πνευματική θυσία θα ενισχύσει πρώτα μας τα δεινά και θα μας κάνει ακαταμάχητο και στη συνέχεια, των χεριών σας, θα μας εμπνεύσει στα φωτεινά μνημεία, όπου είναι η κατοικία όλων των ευτυχών. Οπότε δεν φοβόμαστε την απειλή σας, επειδή εσείς τον οπλίζετε μόνο ενάντια στο σώμα, αλλά δεν μπορείτε να βλάψετε την ψυχή, η οποία, ενώ ζει στο σώμα, μέχρι τότε καθαρίζεται και φωτίζεται όλο και περισσότερο από τα βάσανα που προκαλούνται στο σώμα. «Εάν ο εξωτερικός μας άνθρωπος σμίγει, ο εσωτερικός ανανεώνεται καθημερινά» ( 2 Κορ. 4:16 ). “Επομένως … με υπομονή θα περάσουμε το πεδίο μπροστά μας” ( Εβρ. 12: 1 ).
Ο ηγεμόνας είπε και πάλι:
“Αφήστε την απερισκεψία σας, υπακούστε στις συμβουλές μου και, ξεφεύγοντας από το σφάλμα σας, υπακούστε στην αυτοκρατορική εντολή, γιατί δεν μπορείτε να αντέξετε το μαρτύριο που έχω προετοιμάσει για σας.
Ο Άγιος Γκούρι απάντησε:
– Δεν σκεφτόμαστε, όπως νομίζετε, και μην υπακούτε στις τρελές συμβουλές σας και μην υπακούτε στη βασιλική βούληση. Δεν θα είμαστε τόσο δειλοί και τρελοί να φοβόμαστε το μαρτύριο και το θυμό μας τον Κύριο μας. Είμαστε οι υπηρέτες εκείνου που, αποκαλύπτοντας στον εαυτό μας τον πλούτο της καλοσύνης Του, έβαλε την ψυχή Του για μας. πώς μπορούμε να μην τον σταθούμε, ακόμα και πριν από το αίμα; Θα γίνουμε με θάρρος, θα ενισχυθούν από τον Χριστό Ιησού, θα γίνουμε αδιάψευτοι με όλα τα κόλπα του εχθρού, θα γίνουμε μέχρι να καταστρέψουμε τον εχθρό που ανεβαίνει εναντίον μας.
Βλέποντας την ακλόνησή τους με την πίστη, ο βασανιστής προχώρησε σε βασανιστήρια. Κάλεσε τους αγίους να κρεμαστούν, συνδέοντας το χέρι του ενός με το χέρι του άλλου και δένοντας μια βαριά πέτρα στα πόδια τους. Σε αυτή τη θέση, κρεμόταν υπομονετικά από την τρίτη έως την όγδοη ώρα. αυτή τη στιγμή ο ηγέτης έκρινε άλλους.
Μετά από αυτό, ζήτησε από τους αγίους να συμφωνήσουν να υπακούσουν στη βασιλική εντολή, προκειμένου να απαλλαγούν από βασανιστήρια. αλλά πάντοτε συνέχισαν να διακηρύσσουν την αληθινή πίστη. Τότε ο μαχητής τους διέταξε να αποσυνδεθούν και να ριχτούν σε ένα μπουντρούμι, το οποίο ήταν εξαιρετικά περιορισμένο, στο οποίο δεν εμφανίστηκε ποτέ το φως της ημέρας και όπου ο άνεμος δεν διείσδυσε. Έμειναν σε ένα τέτοιο μπουντρούμι από την πρώτη μέρα του Αυγούστου μέχρι την ένατη του Νοεμβρίου. με τα πόδια τους φραγμένα σε ένα δέντρο, υπέστησαν σκληρή ταλαιπωρία, πείνα και δίψα και, παρ ‘όλα αυτά, δεν έπαψαν να προσφέρουν ευχαριστίες στον Θεό.
Μετά από μια τόσο δύσκολη και μακροχρόνια διαμονή στη φυλακή, ήρθαν και πάλι ενώπιον του δικαστηρίου. Ο Άγιος Γκούρι ήταν ήδη ζωντανός, εξαντλημένος από πολλούς περιορισμούς στο μπουντρούμι, από μεγάλη πείνα και δίψα. και ο Άγιος Σάμων φάνηκε δυνατός. Ο ηγεμόνας τους ρώτησε:
“Δεν βαρεθήκατε με τόσο πολύ χρόνο στη φυλακή και έχετε αλλάξει την άγρια ​​καρδιά σας για να ακούσετε υγιείς συμβουλές και έχοντας σεβαστεί τους θεούς μας για να απελευθερωθείτε από αυτή τη δύσκολη κατάσταση;”
Οι άγιοι απάντησαν:
– Αυτό που σας είπαμε πριν, τώρα λέμε: δεν θα αποχωρήσουμε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Μας βασανίζεις όπως θέλεις.
Και έτσι ο βασανιστής διέταξε να μεταφέρει τον Άγιο Γκούρι, ως ασθενή, στη φυλακή, γιατί τότε δεν ήθελε να τον βασανίσει, για να μην επιταχύνει το θάνατό του και να μην χάσει την ελπίδα μέσω αυτού, κάποια στιγμή να τον κλίνει στην αμαρτία του. διέταξε τον άγιο του Σαμόνα να κρεμαστεί από το ένα πόδι με το κεφάλι του κάτω και το βάρος του σιδήρου να είναι δεμένο με το άλλο πόδι. Στη θέση αυτή, κρέμασε από τη δεύτερη ώρα της ημέρας μέχρι την ένατη ώρα. Μπροστά στους πολεμιστές του, από συμπόνια γι ‘αυτόν, τον ώθησε να υπακούσει στη βασιλική εντολή και να σωθεί από το θλιβερό θρήνος. Δεν απάντησε τίποτα σε αυτά, αλλά από τα βάθη της καρδιάς προσευχόταν στον Θεό και υπενθύμισε τα θαύματα του από τους αιώνες:
– Θεέ μου, χωρίς των οποίων δεν θα είναι πουλί δεν θα πέσει στο δίκτυο (Τετ Mf.10: 29 ) της καρδιάς Εσύ Δαβίδ στη θλίψη διανέμονται ( Ps.4: 2 ), και Daniel έδειξε ισχυρότερη από ό, τι τα λιοντάρια ( Δανιήλ 6 :. 6-18, 14:32 ). Γνωρίζοντας την αδυναμία της φύσης μας, βλέπουμε την επίπληξη που έρχεται εναντίον μας. γιατί ο εχθρός επιδιώκει να σκίσει την περιουσία σας μακριά από σας. αλλά εσείς, αφού μας κοιτάξατε με το ολόψυμο μάτι σας, κρατήστε τον αιώνιο λαμπτήρα των εντολών σας μέσα μας, διορθώστε τα πόδια σας με το φως σας και μας κάνει να απολαύσουμε την ευδαιμονία του ουρανού, γιατί είστε ευλογημένοι για πάντα και πάντα.
Όταν ο πάσχων προσευχόταν με αυτό τον τρόπο, ένας συγγραφέας έγραψε τα λόγια του. Κατόπιν ο ηγέτης διέταξε τη Σαόν να αποσυνδεθεί. Αλλά δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, επειδή οι αρθρώσεις στα γόνατα και τους γοφούς είχαν αφήσει τα μέρη τους. Στη συνέχεια, με εντολή του ταλαιπωρητή, ο άγιος μεταφέρθηκε στη φυλακή και βρισκόταν κοντά στην Αγία Γουρία.
Στις 15 Νοεμβρίου, ο ηγεμόνας Muzonii, αφού σηκώθηκε με το τραγούδι των κοράκων 7452 , πήγε στο θάλαμο, όπου διεξήγαγε τη δίκη, παρουσία κεριών και πριν από τους σκάλους, και, καθιστώντας αλαζονικά στο δικαστήριο, διέταξε να τον φέρει ο Guria και ο Samon. Ο Άγιος Σάμιος περπάτησε στη μέση των δύο πολεμιστών, στηριζόταν σε αυτά με τα δύο χέρια και τα σκασμένα, γιατί τα πόδια του απλώνονταν στις αρθρώσεις του όταν κρεμόταν. μετέφεραν τον Άγιο Γκούρι, αφού δεν μπορούσε καθόλου να βάλει το πόδι. τα πόδια του, λόγω της συμπιέσεώς του σε ένα δέντρο, ήταν καλυμμένα με τραύματα και λυγισμένα. Κοιτάζοντας στους αγίους, ο ηγεμόνας άρχισε να λέει:
– Είχατε αρκετό χρόνο για να συζητήσετε το θέμα της καλύτερης επιλογής – ζωής ή θανάτου; Πες μου, σε τι συμφωνείς; Έχετε βαρεθεί με τα προηγούμενα βασανιστήρια και έχετε αποφασίσει να εκπληρώσετε την εντολή των βασιλιάδων για να παραμείνετε ζωντανοί και να απολαύσετε τις ευλογίες του κόσμου;
Σε αυτό, οι άγιοι απάντησαν:
«Συζητήσαμε και επιλέξαμε τι θα μας ωφελήσει», επιλέξαμε το θάνατο για τον Χριστό, παραμένοντας τη ζωή σε έναν πολυάσχολο κόσμο. αρκεί για εμάς και την προηγούμενη εποχή, στην οποία έχουμε δει αρκετά από το θανάσιμο φως της ημέρας. οι ψυχές μας τώρα θέλουν να πάνε σε μια αδιάφορη μέρα.
Ο άρχοντας είπε:
– Είναι δύσκολο για τα αυτιά μου να ακούσουν τις αντέκρουσες ομιλίες σας. εν συντομία σας δώσω καλή συμβουλή: βάλτε το θυμίαμα στο θυσιαστήριο της Ντίγια και πηγαίνετε στο σπίτι. αν δεν το βάζετε, τότε τώρα σας διατάζω να αποκόψετε τα κεφάλια σας.
“Δεν χρειάζεται να μας πείτε πολλά”, απάντησαν οι άγιοι, “εδώ είμαστε ενώπιον σας. κάνετε αυτό που θέλετε να κάνετε, να το κάνετε επειγόντως, γιατί δεν θα σταματήσουμε να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε σκλάβοι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον λατρεύουμε μόνο του και απορρίπτουμε την ειδωλολατρεία.
Τότε ο άρχοντας τους διέταξε να κοπούν από το σπαθί. Οι Άγιοι, έχοντας ακούσει αυτό, χαίρονται με μεγάλη χαρά που σύντομα θα επιλυθούν από το σώμα και θα πάνε στον Κύριό τους. Ο ηγεμόνας διέταξε τον εκτελεστή να βάλει τους μάρτυρες σε ένα άρμα, να τον πάρει μακριά από την πόλη και να τον αποκεφαλίσει εκεί. Οι άγιοι οδηγήθηκαν έξω από την πόλη μέσω της βόρειας πύλης. κανένας από τους πολίτες δεν ήξερε γι ‘αυτό, γιατί όλοι ήταν αγκαλιασμένοι σε βαθύ ύπνο. Έχοντας φέρει τους αγίους σε ένα βουνό, που βρίσκεται στην περιοχή της Έδεσσας, οι στρατιώτες σταμάτησαν και διέταξαν τον εκτελεστή να αποκεφαλίσει τους μάρτυρες. Βγαίνοντας από το άρμα, οι άγιοι ζήτησαν λίγο χρόνο για προσευχή και, αφού προσεύχονταν θερμά, είπαν επιτέλους:
– Ο Θεός και ο Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, λάβετε τις ψυχές μας στον κόσμο.
Όσον αφορά τον εκτελεστή, ο Άγιος Σάμων είπε:
«Κάνε ό, τι σου έχει δοθεί».
Στη συνέχεια, την αυγή της ημέρας, οι εξομολόγοι, αφού κατέβαλαν τα ιερά κεφάλια τους κάτω από το σπαθί, αποκεφαλίστηκαν και έτσι πέθαναν. Οι πιστοί, μαθαίνοντας για το θάνατο των ιερών μαρτύρων, πήραν τα ιερά τους λείψανα και θάφτηκαν με τιμή 7453 .
Μετά από ένα σημαντικό αριθμό ετών, ο πονηρός βασιλιάς Λικίνιος 7454 , έχοντας διαχωριστεί από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, παραβίασε τη συμφωνία που κατέληξε μαζί του ο Κωνσταντίνος. Ο Κωνσταντίνος έδωσε την αδελφή του σε γάμο με τον Λικίνιο και τον όρισε συνεργάτη στη διοίκηση του ρωμαϊκού κράτους, ο οποίος καθόρισε αυτή την προϋπόθεση έτσι ώστε ο Ληχνίνος, αν και ήταν παγανιστής με πίστη, δεν καταδίκαζε τους Χριστιανούς, αλλά άφησε όλους να ζήσουν σύμφωνα με την πίστη του. η πίστη είναι σαν, θα το είχε κρατήσει αόριστο. Ωστόσο, ο Λικίνιος, που δεν τήρησε αυτή τη συμφωνία, ανέβαλε διώξεις στις ανατολικές χώρες ενάντια στους χριστιανούς και πολλοί πιστοί δολοφονήθηκαν με διάφορους τρόπους. Εκείνη την εποχή, στην προαναφερθείσα πόλη Έδεσσα, στην οποία είχαν προηγουμένως υποστεί οι άγιοι μάρτυρες Γκούρι και Σαμόν, ζούσε ένας διάκονος Αβίβ, ο οποίος, περπατώντας σε όλη την πόλη από σπίτι σε σπίτι, διδάσκει τους ανθρώπους την ιερή πίστη και τους ώθησε να είναι θαρραλέοι για να ομολογήσουν τον Χριστό. Με το κήρυγμά του ο Άγιος Αβίβ στράφηκε απίστευτα στον Χριστό και προτρέπει τους πιστούς να ζουν ευσεβείς. Με την εκμάθηση του, ο δήμαρχος Λίζαν έγραψε στον βασιλιά Ληχνίους, ενημερώνοντάς τον τον Αβίβ ότι είχε γεμίσει ολόκληρη την πόλη της Έδεσσας με ψευδές δόγμα της χριστιανικής. την ίδια στιγμή ρώτησε τι εντολή θα τον έβλεπε. Ο Λίζανι έγραψε στον τσάρο για να αποκτήσει από αυτόν το δικαίωμα να βασανίζει τους χριστιανούς, γιατί δεν του είχε δοθεί εντολή να κάνει βία στους χριστιανούς. Ο βασιλιάς αμέσως δεν τον υπέγραψε για να βάλει τη θανατική ποινή στον Αβίβ. Έχοντας λάβει μια τέτοια εντολή από το βασιλιά, ο Λυσανίος διέταξε να βρεθεί ο Άγιος Αβίβ, ώστε να μπορεί να μαρτύρησε. Ο Αβίβ ζούσε έπειτα σε ένα μέρος της πόλης, σε ένα άγνωστο σπίτι, μαζί με τη μητέρα του και τους συγγενείς του, προσπαθώντας να διαδώσει την ιερή πίστη, την οποία φυτεύτηκε κρυφά όπου δεν μπορούσε να το κάνει ρητά. Ενώ οι πολεμιστές σε όλη την πόλη αναζητούσαν τον ευλογημένο Αβίβ, όταν έμαθε για αυτό, αντί να κρύβει, έφυγε από το σπίτι αναζητώντας τους πολεμιστές που τον αναζητούσαν, ώστε να μπορεί να παραδοθεί σε αυτούς. Αφού συναντήθηκε σε ένα μέρος με έναν στρατιωτικό ηγέτη που ονομάστηκε Theotekna, του είπε:
– Εδώ είναι αυτό που ψάχνετε: γιατί είμαι ο Αβίβ, τον οποίο διατάσσεστε να βρείτε. Πάρε με και με οδηγήσε σε εκείνον που σου έστειλε.
Ο Theotekne, κοιτάζοντάς τον με πεποίθηση, είπε:
“Ω, άνδρας, μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει καταλάβει ότι ήρθες σε μένα, βγείτε πίσω και κρύψτε έτσι ώστε ένας από τους άλλους στρατιώτες να μην σας δει και να σας καταλάβει”.
Ο Αβίβ απάντησε:
– Αν δεν με πάρετε, τότε εγώ ο ίδιος θα πάω και θα εμφανιστεί στον δήμαρχο, και ομολογήσω τον Χριστό μου στους βασιλιάδες και τους άρχοντες.
Ακούγοντας αυτό, ο Θεοτέντε τον οδήγησε στη Λυσιάνεια. Τον ρώτησε για την οικογένεια και το όνομά του. Ο άγιος δηλώνει για πρώτη φορά ότι είναι χριστιανός. τότε, λέγοντας το όνομά του, είπε ότι ήταν από ένα χωριό που ονομάζεται Felsey. Ο Λισάνι τον ανάγκασε να θυσιάσει τα είδωλα και προσπάθησε μερικές φορές με απειλή, μερικές φορές με αγάπη, για να τον απομακρύνει από τον Χριστό και να τον κλίνει στην ειδωλολατρία και αυτός, σαν μια αδιάσπαστη πυλώνα και ένα απαραβίαστο τείχος, παρέμεινε σταθερή στην ομολογία του Χριστού. Ο βασανιστής, που δεν μπορούσε να τον οδηγήσει στην κακία του με λόγια, άρχισε να τον αναγκάζει να το πράξει. διέταξε να τον κρεμάσει και να σχεδιάσει το σώμα του με σιδερένια νύχια. Μετά από αυτό τον έπεισε και πάλι να υποκύψει σε είδωλα και να καπνίσει στο βωμό των ειδωλολατρικών θεών. Αλλά ο άγιος απάντησε σθεναρά:
“Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από το Θεό μου, ακόμα κι αν μου έχει ορίσει δεκάδες χιλιάδες φορές πιο σοβαρό βασανισμό”.
Ο βασανιστής τον ρώτησε:
“Τι όφελος εσείς οι Χριστιανοί επωφελούνται από το μαρτύριο που υπομένετε για τον Θεό σας και ποιο κέρδος έχετε όταν τα σώματά σας είναι κατακερματισμένα και επιλέγετε έναν πικρό θάνατο για τον εαυτό σας;”
Ο μάρτυρας απάντησε:
“Αν εσείς, ο βασανιστής ήθελε πραγματικά να στραφείτε προς την ελπίδα των ανταμοιβών που μας υποσχέθηκε ο Θεός, θα λέγατε αναμφίβολα αυτό που είπε κάποτε ο Απόστολος του Κυρίου: ” Η παρούσα προσωρινή ταλαιπωρία δεν αξίζει τίποτα σε σύγκριση με αυτή τη δόξα, η οποία θα αποκαλυφθεί μέσα μας ” ( Ρωμ.8:18 )
Ο βασανιστής γέλασε τα λόγια του μάρτυρα, σαν να ήταν τρελός, ο ίδιος ήταν παράφρων. τότε, βλέποντας ότι δεν μπορούσε να αποκρούσει τον γενναίο πάσχοντα από τον Αληθινό Θεό, τον καταδίκαζε να καεί.
Μια μεγάλη πυρκαγιά πυροβολήθηκε έξω από την πόλη και ο μάρτυρας οδηγήθηκε στον τόπο εκτέλεσης. Περπάτησε, χαροποίησε ότι θα ήταν μια θυσία και μια ολοκαύτωμα στον Θεό. Ακολούθησε η μητέρα του και οι συγγενείς του. τον παρηγορούσε και τον ώθησε να μην θρηνήσει γι ‘αυτόν, αλλά μάλλον να χαίρεται ότι έρχεται στον Χριστό και θα του προσευχόταν γι’ αυτούς. Κατά την άφιξη στη φωτιά, προσευχόταν, έδωσε στη μητέρα του και όλοι γνωστοί το τελευταίο φιλί, μπήκαν στη φλόγα και έδωσαν αμέσως το πνεύμα του στον Κύριο. Όταν η φωτιά βγήκε, η μητέρα με άλλους πιστούς βρήκε το σώμα του άγιου γιου της άθικτο από τη φωτιά και, παίρνοντας το, έσφαξε τον κόσμο και θάφτηκε στον τάφο των μαρτύρων αγίων μαρτύρων Γκούρι και Σαμόν, για τον Άγιο Αβίβ υπέστη την ίδια ημέρα ο αριθμός των ετών) στον οποίο υπέστησαν οι άγιοι 7455 ). Όταν οι διωγμοί έπαψαν και η ορθόδοξη πίστη έλαμπε, οι χριστιανοί έχτισαν μια εκκλησία στο όνομα αυτών των τριών ιερών μαρτύρων και μέσα τους έβαζαν σε ένα τάφο τα ιερά λείψανα τους, αποπνέοντας επούλωση για τους άρρωστους και εκτελώντας πολλά θαύματα. Από αυτά, ας θυμηθούμε ένα θαύμα που έχει πετύχει.
Μόλις ο κακός βαρβαρικός λαός, που έζησε κοντά στην Περσία και κάλεσε τους Εφταλίτες 7456 , μετακόμισε από την ανατολή στο ελληνικό βασίλειο και, έχοντας κατακτήσει πολλές πόλεις, ήρθε στην ίδια την Έδεσσα, με πρόθεση να τον πάρει και να την καταστρέψει, καθώς είχε καταστρέψει άλλες πόλεις. Και έτσι οι Έλληνες βασιλιάδες, που ήθελαν να προστατεύσουν την πόλη από τους εχθρούς και να την απελευθερώσουν από την πολιορκία, συγκέντρωσαν πολλούς από τους στρατιώτες τους και τους έστειλαν για να βοηθήσουν την Έδεσσα. Κατά την είσοδο στην Έδεσσα, τα ελληνικά στρατεύματα παρέμειναν σε αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, προστατεύοντας την πόλη από τους βάρβαρους. Υπήρχε ένας πολεμιστής στον ελληνικό στρατό, ένας Γότφ 7457 από τη γέννηση . Έζησε στην Έδεσσα στο σπίτι μιας αγνής χήρας, που ονομάστηκε Σοφία, η οποία είχε τη μοναδική της κόρη, την Ευφημία, την οποία αγαπούσε σαν το μήλο του ματιού της, παρατηρώντας την παρθένοτητα και διδάσκοντας τα καλά έθιμα και τον φόβο του Θεού. Η Σοφία προσπάθησε να την κρύψει από τα ανθρώπινα μάτια, γιατί ήταν πολύ όμορφο πρόσωπο. την έκρυψε σε ένα ειδικό δωμάτιο, ώστε να μην δει τα μάτια του ανθρώπου της. Κατά τη διάρκεια της μακράς διαμονής του Γκόφφ στο σπίτι αυτής της χήρας, του συνέβη μια μέρα να δει αυτή τη νέα γυναίκα. Χτυπημένη από την ομορφιά της, ανάβει το πάθος της και σκέφτηκε μόνο πώς να την αποπλανήσει. Έχοντας πλησιάσει τη μητέρα του, άρχισε να της ζητάει να δώσει την κόρη του γι ‘αυτόν, και παρόλο που είχε μια γυναίκα και παιδιά στην πατρίδα του, την έκρυψε, προσποιούμενος ότι δεν ήταν παντρεμένος για να πάρει αυτό που ήθελε. Ωστόσο, η μητέρα του τον αρνήθηκε:
– Δεν θα δώσω τη μοναδική μου κόρη σε ξένη γη. είσαι νεοφερμένος, θα πάρετε την κόρη μου στη γη σου και θα μείνω χωρίς αυτήν με μεγάλη θλίψη, γιατί δεν έχω άλλους απογόνους που θα μπορούσαν να παρηγορηθούν στην χήρα της, εκτός από την μόνη της. Δεν θα σας το δώσω, γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να βλέπω το πρόσωπό της.
Τότε ο Γκόφφ, εξοργισμένος, άρχισε να την απειλεί:
“Εάν εσείς,” είπε, “μην αφήσετε την κόρη σας μακριά, τότε δεν θα φύγω από εδώ μέχρι να σας φέρω πολλές κακοτυχίες και να σας εκθέσω στην πιο ακραία θλίψη. Είμαι πολεμιστής και μπορώ εύκολα να σας βλάψω όσο θέλω.
Αλλά η χήρα, αν και ήταν μόνη και δεν υπήρχε κανείς που θα έρθει να την βοηθήσουν, το έστησε με τόλμη. Μετά από αυτό, ο πολεμιστής και πάλι, στη συνέχεια με ζήτησε με αγάπη, έπειτα ξανά έγινε εξοργισμένος και, είτε με αιτήματα είτε με απειλές, έπεισε τη χήρα να δώσει την κόρη της γι ‘αυτόν. Έτσι τον ενοχλούσε όλη την ώρα ενώ ζούσε εκεί. Του προσέφερε κάποια δώρα, γιατί δεν ήταν φτωχός, – αγόρασε γι ‘αυτήν και τα κοσμήματα της κόρης της χρυσά κοσμήματα και ακριβά ρούχα για να λάβει αυτό που ήθελε. η χήρα δεν δέχτηκε δώρα και εκείνος απέφυγε και κάλυψε την κοπέλα με ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία, ώστε αυτός ο ασεβής να μην την είδε. Μόλις του είπε:
«Άκουσα ότι έχετε μια γυναίκα και παιδιά στη χώρα σας».
Πεισμένος από την επιθυμία να κατέχει το θηλυκό και δεν είχε το φόβο του Θεού, άρχισε να ορκίζει και να ορκίζει λέγοντας ότι δεν είχε παντρευτεί ποτέ και ότι η κόρη της ήθελε να έχει μια γυναίκα και να κάνει την ερωμένη της σε ολόκληρη την περιουσία της. Στη συνέχεια η χήρα Σοφία, τελικά, πίστευε, τάσσεται στο αίτημά της και συμφώνησε να δώσει στην κόρη της τον Ευθύμιο για αυτόν. Ανυψώνοντας τα χέρια της προς τον Θεό, είπε:
– Βλάντυκα, πατέρας των ορφανών και Δικαστής των χήρων, να ελέησθε τη δημιουργία σου και να μην αφήσεις αυτή τη νέα γυναίκα που παντρεύεται έναν άγνωστο άνδρα. Μην περιφρονείτε την ορφανότητά μου και μην με αφήνετε αβοήθητο, επειδή, ελπίζοντας για την καλή σας δουλειά, περνάω από τη φτωχή κόρη μου ως νεοφερμένος και σας καταστήσω μάρτυρα και εγγυητή των όρκων και υποσχέσεων του.
Η νεαρή γυναίκα δόθηκε για αυτό το gottf και, με την ολοκλήρωση του γάμου, θεραπεύτηκαν ειρηνικά. Η Ευφημία συνέλαβε και πριν γεννήσουν, οι εχθροί υποχώρησαν από την πόλη με τίποτα, επειδή δεν μπορούσαν να την πάρουν, εξαιτίας του γεγονότος ότι τα στρατεύματα στην πόλη υπεράσπιζαν με θάρρος τα τείχη της πόλης και πολέμησαν επίμονα τον αγώνα με τους εχθρούς, ειδικά επειδή η πόλη φυλάσσονταν οι προσευχές των αγίων μαρτύρων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ. Όταν οι εχθροί υποχώρησαν, οι ελληνικές δυνάμεις έπρεπε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, και αυτό πήρε επίσης βιασύνη στην πατρίδα του. Η μητέρα, που σκοντάφτει διαρκώς για το χωρισμό από την κόρη της, προσπάθησε να την πάρει από τον Gottf, χωρίς να της επιτρέψει να την μεταφέρει σε μια ξένη γη, αλλά δεν μπορούσε να τερματίσει την οικογενειακή ένωση, σφραγισμένη από το νόμο. Όταν ο πονηρός γαμπρός έφτασε να πάει μαζί με τη γυναίκα του, η Σοφία τον έφερε μαζί με την κόρη της στην εκκλησία των αγίων μαρτύρων Γκούρια, Σαμόν και Αβίβ και, τοποθετώντας τους μάρτυρες μπροστά στον τάφο, είπε στον γιο της:
– Δεν σε εμπιστεύομαι με την κόρη μου, αν δεν μου δίνετε ως εγγυητές αυτών των αγίων που υπέφεραν για τον Χριστό, παίρνουν λατρεύουν τον αγιασμό τους και μου ορκίζομαι ότι δεν θα κάνεις κακό για την κόρη μου, αλλά θα την προστατεύσεις με την δέουσα αγάπη και σεβασμό.
Ο Gottf, θεωρώντας ότι είναι θέμα ελάχιστης σημασίας, ανέλαβε αμέσως τον αληθινό καρκίνο των αγίων μαρτύρων και είπε:
“Στους άγιους, δεχόμαστε αυτή τη νεαρή γυναίκα και σας πάρω ως εγγυητές και μάρτυρες μπροστά στη μητέρα της, ότι δεν θα βλάψω αυτή τη γυναίκα μου, δεν θα την προσβάλω ποτέ, αλλά θα την κρατήσω με αγάπη και τιμή μέχρι το τέλος”.
Ο Γκόφφ το είπε και ο άσχημα ορκίστηκε επίσης στον Θεό, χωρίς να σκέφτεται ούτε να φοβάται ότι ο Θεός, η εκδίκηση του Κυρίου, θα τον ανταμείψει σύμφωνα με τις πράξεις του και θα τον καταστρέψει για αγανάκτηση. Η μητέρα, αφού άκουσε τον όρκο του γαμπρού της, με μια κραυγή που είπε στους ιερούς μάρτυρες:
“Μετά από το Θεό, άγιοι μάρτυρες, αναθέτω την κόρη μου σε σας και, μέσα από σας, την έδωσα σε αυτό το νεοφερμένο.”
Έτσι, αφού προσευχόταν, έδωσαν ο ένας τον άλλον ένα ευγενικό φιλί και χωρίστηκαν: η χήρα Σοφία επέστρεψε στο σπίτι της και ο Γκόφφ με τον Ευθύμιο πήγε στο δρόμο του και έφυγε από τον σκλάβο που ήταν μαζί του, έτσι ώστε αυτό το μυστικό να μην ήταν γνωστό στο σπίτι του.
Όταν, αφού ταξίδεψαν σε όλη τη διαδρομή, έφτασαν στην πατρίδα του Γκωτ και ήταν ήδη κοντά στο σπίτι του, με μεγάλη σκληρότητα ανέβηκε κατά της συζύγου του ως εχθρός. Έχοντας ξεχάσει την αγάπη του γι ‘αυτήν και παραβλέποντας τους όρκους του, έβγαλε τα ακριβά ρούχα και τα χρυσά κοσμήματά της και τα ντύθηκε ελάχιστα ως αιχμάλωτος και σκλάβος και, τραβώντας το σπαθί του, της έδωσε την ακόλουθη τάξη:
– Εάν θέλετε να είστε ζωντανοί, μην εισάγετε στο σπίτι μου, μην λέτε κανέναν για το τι ήταν μεταξύ μας, αλλά λέτε ότι είστε φυλακισμένος, επειδή έχω γυναίκα και παιδιά στο σπίτι μου. είσαι η γυναίκα μου σκλάβος και την υπακούσεις σε όλα, όπως η ερωμένη σου. και αν την ανακοινώσετε ή να πείτε σε έναν από τους συγγενείς μου ότι σας παντρεύτηκα, θα δείτε το σπαθί μου στο λαιμό σας και θα πεθάνετε.
Βλέποντας τον εαυτό του εξαπατημένο και προσβεβλημένος από έναν κακό βάρβαρο και ακούγοντας την απειλή του, ο Ευθύμιος του είπε:
– Αυτή είναι η αγάπη σου; Είναι αυτή η εκπλήρωση της υπόσχεσής σας; Ήταν αυτοί οι όρκοι σας και ήταν η πρόθεσή σας να με κάνετε, τον σύζυγό σας, τον φυλακισμένο και τον ελεύθερο εργάτη; Εξαιτίας σας, άφησα τη μητέρα, τους συγγενείς και την πατρίδα μου και σας κολλήσαμε με ασεβή αγάπη, εμπιστοσύνη στα λόγια σας, τα οποία επιβεβαιώσατε με όρκους, και με αποπληρώνετε για αγάπη με μίσος και, αντί του συζύγου μου και φίλου μου, έγινα βάρβαρος, που με οδήγησε σε μια ξένη γη για να με καταστρέψει.
Αφού το είπε αυτό, σήκωσε τα μάτια της στον ουρανό και, σηκώνοντας τα χέρια της, αναπνέοντας από τα βάθη της καρδιάς και κλαίγοντας πικρά και κλαίγοντας, φώναξε στον Θεό:
“Θεέ μου των γονέων μου, κοιτάξτε την καταστροφή μου, ακούστε μου την αλήθεια και ακούστε τη φωνή της προσευχής μου!” Κοιτάξτε τι κάνει αυτός ο όρκος εγκληματίας και παραδώστε μου από κακές καταστροφές, μέσα από τις προσευχές των αγίων σας που υπέφεραν για σας. Ω, οι άγιοι μάρτυρες Γκούρι, Σαμόν και Αβίβ! Τώρα σας παροτρύνω: με βοηθήστε, που έπεσε σε μια απροσδόκητη καταστροφή, γιατί, ελπίζοντας για σας, πήγα με αυτό το gottf? Αλλά είσαι ο εκδικητής του για μένα και με σώσει από το πρόβλημα.
Όταν φώναξε τόσο πικρά και προσευχόταν κρυφά στην καρδιά της, μπήκαν στο σπίτι του Γκόφ. Η σύζυγός του, βλέποντας την Ευφημία και παρατηρώντας την ομορφιά του προσώπου της, ήταν ενθουσιασμένη με ζήλια, επειδή υποψιαζόταν ότι ο σύζυγός της ήταν μαζί της σε άδικη συγκατοίκηση και ζήτησε από τον σύζυγό της.
“Τι είδους κορίτσι είναι αυτό και από πού την έφερα;”
Απάντησε:
– Αυτό είναι αιχμάλωτο. Την έφερα από την Έδεσσα για να δουλέψει για σένα.
Η γυναίκα είπε:
– Η ομορφιά του προσώπου της αποκαλύπτει όχι σκλάβος της, αλλά ελεύθερος.
Ο σύζυγος απάντησε:
“Αν και ήταν ελεύθερη στη γη της, όπως δείχνει η εμφάνισή της, αυτή είναι τώρα ο δούλος σου”.
Η Ευφημία, ανίκανη να πει τίποτα από φόβο, ήταν σιωπηλή και υπακούσε τη σύζυγο του Gottf, που την εξυπηρετούσε σαν δούλος στην ερωμένη της. δεν ήξερε πώς να κάνει κάτι τέτοιο που θα μπορούσε να τη σώσει από τις καταστροφές που έπεσαν πάνω της. Και έζησε, υπηρετώντας ως σκλάβος, πάντα έχοντας κατά νου τους ιερούς μάρτυρες και τους επικαλούμενος με δάκρυα:
– Βιαστείτε να με βοηθήσετε, ο σκλάβος, οι άγιοί σας, να επισπεύσετε να μου δείξετε έλεος και μην αγνοήσετε τη βεβήλωση και την εξαπάτηση που έχω διαπράξει για μένα.
Η ερωμένη της, τρέφοντας μια αίσθηση ζήλια στην καρδιά της, ήταν πολύ σκληρή και αδίστακτη σε αυτήν. την διέταξε να κάνει όλα τα σκληρότερα πράγματα και την βασανίζει με διάφορους τρόπους. Το χειρότερο ήταν ότι ποτέ δεν ήθελε να μιλήσει μαζί της. η Ευφημία δεν γνώριζε τη γλώσσα Gotf και δεν μπορούσε να δώσει στην κυρία καμία πληροφορία για τον εαυτό της και το γκαστά ήταν φοβισμένο ότι δεν θα την σκότωσε αν είπε στην κυρία της κάτι για τον εαυτό της.
Μετά από λίγο καιρό η σύζυγος του Gotta διαπίστωσε ότι η Ευφημία ήταν έγκυος και έπεσε με ακόμα περισσότερη ζήλια και επαναστάτησε εναντίον της με πιο έντονη μανία, την εμπιστευόταν με το πιο εξαντλητικό έργο για να την πληγώσει. Την ημερομηνία λήξης, η Ευφημία γέννησε ένα αρσενικό βρέφος, ένα πρόσωπο εντελώς παρόμοιο με τον Gottf, ο οποίος ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Η σύζυγος του Gottf, βλέποντας ένα μωρό εντελώς παρόμοιο με το σύζυγό της, ήταν γεμάτο από τρομερό θυμό και άρχισε να σκέφτεται πώς να σκοτώσει αυτό το μωρό. Είπε στον σύζυγό της:
“Γιατί κλείνετε τον εαυτό σας να μην γνωρίζετε αυτή τη νέα γυναίκα;” Μετά από όλα, το μωρό που γεννήθηκε από αυτήν καταδικάζει σαφώς την περίπτωσή σας, επειδή είναι εντελώς η ομοιότητά σας.
Ο Γκοτφ άρχισε να κλειδώνει ξανά, λέγοντας:
– Αυτό δεν είναι αλήθεια, ποτέ δεν συγκατοικούσα μαζί της. έχετε δύναμη πάνω της και τι θέλετε να κάνετε μαζί της, γιατί είναι αιχμάλωτος και ο δούλος σας.
Τότε αυτή η κακή γυναίκα σχεδίαζε να δηλητηριάσει το μωρό. Μετά από λίγο, προετοίμασε ένα θανατηφόρο δηλητήριο, έστειλε τη μητέρα μακριά από το μωρό για κάποια δουλειά και όταν το μωρό έμεινε μόνο, έριξε το δηλητήριο στο στόμα του – και το μωρό πέθανε σύντομα. Η μητέρα, επιστρέφοντας από τη δουλειά, είδε ένα νεκρό μωρό και γεμίζει με αόριστη θλίψη και βασανίστηκε από την καρδιά της, πικρή θλίψη πάνω του. Δεν γνώριζε ποια ήταν η αιτία του αιφνίδιου θανάτου του, γιατί κανείς δεν ήταν στο δωμάτιο όταν η ερωμένη έχυσε δηλητήριο στο στόμα του μωρού. Όμως, προετοιμάζοντάς τον για ταφή, η Ευφημία είδε ότι το δηλητήριο ρέει από τα χείλη ενός παιδιού και στη συνέχεια θυμήθηκε ότι η ερωμένη της απειλούσε να την καταστρέψει με το γιο της και μαντέψει ποιος ήταν υπεύθυνος για το θάνατο του μωρού. Ωστόσο, ήταν σιωπηλός, δεν τολμούσε να πει τίποτα. Λαμβάνοντας ένα μικρό μαλλί, το σκούπισε με δηλητήριο, ρέει από το στόμα του μωρού και το έκρυψε, δεν αποκάλυψε αυτό το μυστικό σε κανέναν. Το μωρό θάφτηκε.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Gottf κάλεσε τους φίλους του για δείπνο και η Ευφημία σερβίρεται στο τραπέζι. Όταν ήρθε η ώρα να υπηρετήσει το κύπελλο στην κυρία, θέλοντας να διαπιστώσει εάν το μωρό είχε πράγματι πεθάνει δηλητηριασμένος από την κυρία, πήρε το μαλλί που σκούπισε το στόμα του γιου της, το έβραζε κρυφά σε ένα ποτό και στη συνέχεια το έβγαλε και το έσφιξε στο κύπελλο και το σερβίρεται στην κυρία της. Εκείνη, που δεν γνώριζε τίποτα, έπινε αυτό το φλιτζάνι και, ως εκ τούτου, η κακοτυχία στράφηκε στο κεφάλι της, γιατί εκείνη τη νύχτα η σύζυγος του Γκότφα πέθανε ξαφνικά και έτσι έπεσε σε μια τρύπα που έσκαγε. Το επόμενο πρωί, ο Gotf, που σηκώθηκε, είδε τη γυναίκα του νεκρή και τρομοκρατήθηκε από τον απροσδόκητο θάνατό του. ολόκληρο το σπίτι κλαίει. όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γείτονές τους συναντήθηκαν και θλίβανε γι ‘αυτήν. τότε, έχοντας κάνει ένα πολυτελές φέρετρο γι ‘αυτήν, έμειναν επίσημα νεκρό σε αυτό.
Μετά από επτά μέρες μετά την ταφή του θανόντος, οι συγγενείς της θυμήθηκαν την κοπέλα που έφερε από την Έδεσσα και άρχισαν να λένε:
“Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει για τον ξαφνικό θάνατο του συγγενή μας, μόλις αυτός ο αιχμάλωτος, ο οποίος ήταν πάντα εχθρός απέναντί ​​της”.
Και έτσι όλοι επαναστάτησαν εναντίον της Ευφημίας και ήθελαν να την φέρουν στο δικαστήριο του κυβερνήτη της περιοχής, έτσι ώστε να την βασανίσει για να σκοτώσει την ερωμένη της, αλλά επειδή ο κυβερνήτης δεν ήταν στο σπίτι τότε άλλαξαν γνώμη και αποφάσισαν να θάψουν τη Ευφημία μαζί με η νεκρή ερωμένη της. Ανοίγοντας το φέρετρο του νεκρού, έβαλαν τον Ευθύμιο στο πτώμα, το οποίο εκπέμπει μυρωδιά, έμοιαζε με σκουλήκια και έπεφτε, για να πεθάνει ένας βίαιος θάνατος. Ποιος μπορεί να εκφράσει τη θλίψη της Ευφημίας, τη θλίψη, το φόβο και το δέος, το φόβο και τη φρίκη, το φωνάζοντας και το κλάμα; Αφήστε κάποιον να φανταστεί μόνο το φόβο ενός ζωντανού ατόμου, φυλακισμένου σε τάφο, μαζί με ένα πονηρό πτώμα. ο φόβος από τους νεκρούς, η δυσωδία από το πτώμα, το σκοτάδι και η σφικτότητα του τάφου, τα σκουλήκια γύρω, η αναπνοή του θανάτου και η αδιαφανή ταλαιπωρία! Όντας σε τόσο μεγάλη σφίξιμο, η Ευφημία, με θλίψη της καρδιάς, φώναξε επιμελώς στον Θεό από τον τάφο, όπως είχε κάποτε ο προφήτης Ιωνά στην κοιλιά μιας φάλαινας:
– Κύριε Θεός των ουράνιων δυνάμεων, καθισμένος πάνω σε χερουβείους και βλέποντας την άβυσσο, Βλέπετε την πικρία της καρδιάς και της στενότητας σε αυτόν τον σκοτεινό και βρώμικο τάφο. Ξέρεις ότι για το όνομα σου δόθηκε για τους άδικους, γιατί ορκίστηκε από το όνομά σου όταν με πήρε. Έλεος για μένα για χάρη του ονόματος του αγίου σου. Πεθαίνεις και ζεις, τον φέρνεις στην κόλαση και την παρενοχλείς ( 1 Σαμ. 2: 6 ): παραδώστε μου από αυτόν τον πικρό θάνατο και με βγάλτε από αυτό τον τάφο, όπως από την κόλαση, γιατί μπορείτε επίσης να σηκώσετε τους νεκρούς από τις πύλες. μένα, που ζουν, αλλά κοντά στον θάνατο. Έλεος για μένα, Κύριε, για χάρη των αγίων μαρτύρων Γκούρια, Σαμών και Αβίβ, των οποίων η εκχύλιση αίματος και θανάτου για σένα, σε πήρε σαν καθαρή θυσία. Ω, άγιοι μάρτυρες! Έχετε τοποθετηθεί από τον εχθρό μου ως εγγυητές ενώπιον της μητέρας μου – γι ‘αυτό με σώσει.
Όταν προσευχόταν τόσο με τη θλίψη της ψυχής της, εμφανίστηκαν τρεις λαμπεροί άνδρες, που λάμπει σαν τον ήλιο – οι άγιοι μάρτυρες Γκούρι, Σαμών και Αβίβ, και αμέσως η μυρωδιά του βράχου εξαφανίστηκε. Η Ευφημία αισθάνθηκε ένα μεγάλο άρωμα που προέρχεται από τους εμφανιζόμενους ιερούς μάρτυρες. Τους είπαν:
– Ευθυμία, κόρη, και μην φοβάστε: σύντομα θα λάβετε τη σωτηρία.
Όταν οι άγιοι το είπαν αυτό, η καρδιά της Ευφημίας ήταν γλυκιά τόσο από το φωτεινό όραμα των αγίων όσο και από τα ανακουφιστικά τους λόγια. γεμάτη με χαρά, ξεχάστηκε και κοιμήθηκε σε ένα γλυκό ύπνο. Κατά τη διάρκεια αυτού του ονείρου, λήφθηκε από τον τάφο με την αόρατη παντοδύναμη δύναμη του Θεού, μεταφέρθηκε στην Έδεσσα, στην εκκλησία των αγίων μαρτύρων Γκούρι, Σαμόν και Αβίβ, και έβαλε τον ειλικρινή τους καρκίνο. Ήταν νύχτα και η συνήθης υπηρεσία το πρωί πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία όταν ήρθε εδώ. Ξύπνημα από τον ύπνο, είδε και πάλι τους ιερούς μάρτυρες που της είπαν:
– Απολαύστε, κόρη, και μάθετε πού βρίσκεστε τώρα. εδώ έχουμε εκπληρώσει όσα υποσχεθήκαμε, πηγαίνετε ειρηνικά στη μητέρα σας.
Τούτου λεχθέντος, έγιναν αόρατοι. Η Ευφημία, σηκωμένη, κοίταξε που ήταν εκείνη. Βλέποντας τα τείχη της εκκλησίας, τα εικονίδια, τα κεριά και τον έντιμο καρκίνο των αγίων μαρτύρων και, επιπλέον, έχοντας ακούσει το τραγούδι, έγινε πεπεισμένος ότι ήταν στην Έδεσσα, στην εκκλησία των προστάτιδων της, στους ιερούς μάρτυρες του Χριστού Γκούρια, Σαμών και Αβίβ. Τότε γεμίστηκε με αόριστη χαρά και χαρά και, αγκαλιάζοντας με αγάπη τον τάφο των ιερών μαρτύρων, με δάκρυα, ευχαρίστησε τον Θεό και τους αγίους Του για το έλεος που του έδειξε. Με μια ευγνωμοσύνη, είπε: “Ο Θεός μας είναι στον ουρανό [και στη γη]. Κάνει ό, τι θέλει » ( Ψαλμός 113: 11 ), έστειλε από τον ουρανό και με έσωσε. ευλογημένος είναι ο Κύριος που σώζει εκείνους που εμπιστεύονται σε αυτόν: “Το βράδυ το φωνάζω και το πρωί χαρά” ( Ψαλμός 29: 6 ). Όταν εκείνη, με χαρούμενα δάκρυα, είπε αυτό και πολλά άλλα, άκουσα τα λόγια της και την κραυγή του πρεσβυτέρου και, ανεβαίνοντας σε αυτήν, άρχισε να την ρωτάει:
“Ποιος είσαι και γιατί κλάψεις;”
Άρχισε να του λέει τα πάντα λεπτομερώς, πώς είχε δοθεί στον Γκόφφ από τη μητέρα της με τον καρκίνο των αγίων, αυτό που είχε μεταφέρει από αυτόν τον όρκο, πως είχε φυλακιστεί στο τάφο χθες και πως οι ιερείς μάρτυρες της εμφανίστηκαν κατά την προσευχή της και τη μετέφεραν από τη Γότφ μία ώρα γη σε αυτή την εκκλησία τους.
Ο γέροντας, ακούγοντας αυτό, τρομοκρατήθηκε, θαυμάζοντας τη μεγάλη δύναμη του Θεού. Ωστόσο, δεν ήθελε ακόμα να πιστέψει πλήρως τι έλεγε και την ρώτησε:
– Και ποια είναι η μητέρα σου;
Αφού έμαθε ότι η μητέρα της ήταν η χήρα της Σόφιας, ο γέροντας την έστειλε αμέσως, προσκαλώντας την να έρθει στην εκκλησία. Η μητέρα, χωρίς να ξέρει τίποτα, ήρθε αμέσως και, βλέποντας την κόρη της στέκεται στον τάφο των αγίων μαρτύρων, ντυμένη με φτωχά ρούχα, τρομοκρατήθηκε από ένα τέτοιο απροσδόκητο βλέμμα. ανεβαίνοντάς της, την αγκάλιασε και, έπεσε στο λαιμό της, φώναξε. Η Ευφημία φώναξε και οι δυο τους δεν μπόρεσαν να πουν ένα λόγο από το κλάμα. Στη συνέχεια, αφού δεν έκοψε σύντομα το λυσσασμένο δάκρυ, η μητέρα της την ρώτησε:
“Πώς φτάσατε εδώ, κόρη μου, και γιατί φοράτε τέτοια κακά ρούχα;”
Τότε η Ευφημία της είπε λεπτομερώς όλα όσα είχε υπομείνει από έναν πονηρό σύζυγο σε μια ξένη γη, καθώς είχε φυλακιστεί χθες σε τάφο και με θαυματουργό σώσει και μεταφέρθηκε από τους ιερούς μάρτυρες Γκούριους, Σαμόν και Αβίβ που της φάνηκε. Ακούγοντας όλα αυτά, η μητέρα ξεθωριάστηκε από την καρδιά και ο καθένας που βρισκόταν στο ναό, ακούγοντας όσα ειπώθηκαν, αναρωτήθηκε πολύ και δοξάστηκε την παντοδύναμη δύναμη και το έλεος του Θεού. Αφού πέθανε μπροστά στον τάφο των αγίων μαρτύρων, η μητέρα με μεγάλη φωνή προσέφερε χάρη στον Θεό και στους αγίους Του. και πέρασαν όλη αυτή την ημέρα στην εκκλησία, προσευχόμενοι τόσο χάρη στον Θεό, όσο και με αγάπη και ζήλο που αγκαλιάζουν και φιλώνουν τον καρκίνο των ιερών μαρτύρων. Αργά το βράδυ, μια μητέρα με την κόρη της πήγε ευτυχώς σπίτι, δοξάζοντας τον Θεό.
Το επόμενο πρωί, μια φήμη αυτού του θαύματος πέρασε σε όλη την πόλη. οι συγγενείς και οι γείτονές της συγκεντρώθηκαν από παντού στο σπίτι της χήρας και, με τρόμο, εξέπληξαν το τι τους είπε ο Ευθύμιος. Όλοι επαινούν το όνομα του Κυρίου και μεγεθύνουν και δοξάζουν τη βοήθεια των ιερών μαρτύρων.
Η Σοφία και η κόρη της ξόδεψαν ευθείες μέρες της ζωής της. Είπαν σε όλους για τη δύναμη του Θεού που τους αποκάλυψε ευγενικά. Ο δε Ευθυμία είπε: “Το δεξί χέρι του Κυρίου είναι υψηλό, το δεξί χέρι του Κυρίου δημιουργεί δύναμη!” Το δεξί χέρι του Κυρίου από το Gottf με έφερε στην Έδεσσα: “Δεν θα πεθάνω, αλλά θα ζήσω και θα κηρύξω τα έργα του Κυρίου” ( Ψαλμός 117: 16-17 ).
Στον εγκληματικό όρκο Gottf, ο Θεός εκτέλεσε την εκδίκηση ως εξής.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, οι ίδιοι κακοί που παλεύουν με τους Έλληνες, ενωμένοι με τους Πέρσες, πήγαν ξανά στην ελληνική γη και προσπάθησαν να πάρουν την πόλη της Έδεσσας. Ενόψει αυτού, ένας στρατός στάλθηκε και πάλι στην Έδεσσα για να τον προστατεύσει από τους Έλληνες αυτοκράτορες. Ο Γότφ ήρθε με αυτόν τον στρατό, ο οποίος με πονηρία και κολακεία πήρε την κόρη Ευφημία από τη Σόφια. Δεν γνώριζε τίποτα για το θαύμα που είχε συμβεί και πίστευε ότι ο Ευθύμιος πέθανε φυλακισμένος σε έναν τάφο με την νεκρή σύζυγό του. χωρίς αμηχανία ήρθε στο σπίτι στη Σόφια, ως προς τη πεθερά του. Βλέποντας ότι είχε έρθει, έκρυψε την Ευφημία στα εσωτερικά δωμάτια και τον έλαβε, δείχνοντας τον σαν να ήταν ευτυχισμένος για την άφιξη του γαμπρού της. Στη συνέχεια, αφού συγκέντρωσε τους συγγενείς και τους γείτονές της, άρχισε να θέτει ερωτήσεις στο Gotta μαζί τους λέγοντας:
“Πώς βοήθησε ο Θεός να ταξιδέψετε από εδώ;” Μήπως η κόρη μου άρρωστος ήταν έγκυος και πώς γεννήθηκε! Μου ενοχλούσε πολύ, γιατί ήταν έγκυος και φοβόμουν ότι κάποια ατυχία δεν θα συνέβαινε μαζί της στο δρόμο.
Απάντησε:
– Ο Θεός, με τις προσευχές σας, μας βοήθησε να κάνουμε τον δρόμο με ασφάλεια. η κόρη σου είναι υγιής: έχει γεννήσει ένα αγόρι. Σας καλωσορίζει και αν αυτό το μονοπάτι, στο οποίο είχαμε διατάξει να βιαστήκαμε, δεν ήταν απροσδόκητο, τότε η κόρη σας θα έρθει μαζί σας και εγώ με ένα μωρό για να σας δώσω άνεση. Ωστόσο, θα έρθει σε μια πιο βολική στιγμή.
Ακούγοντας τέτοια λόγια, η Σόφια ξέσπασε με το θυμό του ψεύτικου αυτού ανθρώπου και, ρίχνοντας τα ρούχα της, φώναξε δυνατά:
“Λιοντάρι, πονηρός άνθρωπος και δολοφόνος, πού βάζεις την κόρη μου;”
Τούτου λεχθέντος, οδήγησε την Ευφημία από τα εσωτερικά δωμάτια, την έβαλε μπροστά από το γότθου και είπε:
“Ξέρετε αυτό το κορίτσι, ποια είναι, ξέρετε πού την πήρατε, εγκληματία-εγκληματία;” Της βάζεις στο θάνατο, άνομο!
Αυτός, ακούγοντας αυτά τα λόγια και βλέποντας την Ευφημία, τρέμωσε, έγινε σιωπηλός και δεν μπορούσε να φωνάξει ούτε μια λέξη, σαν να ήταν νεκρός. Στη συνέχεια, οι συγγενείς και οι γείτονες της χήρας το πήραν, το κλείσαν στο δωμάτιο σφιχτά και παρέμειναν φυλακισμένοι στην πόρτα. Η μητέρα και η κόρη κάλεσαν έναν γραφέα, περιέγραψαν όλα όσα είχαν συμβεί σε αυτά, χωρίς να μειώσουν τίποτα από αυτό το τελικό θαύμα και, πηγαίνοντας στον επίσκοπο αυτής της πόλης, τον ευλογημένο Ευλογιώτη, του παρέδωσαν αυτό το σημείωμα. ανέφεραν την άφιξη ενός κακού και τσακωμένου κατόχου. Μετά την ανάγνωση του ρεκόρ, ο επίσκοπος πήρε αμέσως τον κλήρο του και πήγε στον κυβερνήτη, ο οποίος κυβέρνησε τον εισερχόμενο ελληνικό στρατό, και διέταξε να διαβάσει το αρχείο που του έδωσε η χήρα και η κόρη, στα οποία περιγράφηκε λεπτομερώς αυτό το ιερό μάρτυρας. Ο voivode, ακούγοντας αυτό που διάβαζε με προσοχή, τρομοκρατήθηκε, θαυμάζοντας το θαυμαστό θαύμα και όλοι όσοι ήταν μαζί του ήταν γεμάτοι από φόβο. Ο κυβερνήτης διέταξε αμέσως τη Γκότα να τον φέρει. Η χήρα Σοφία με την κόρη του Ευθύμιο εισήχθη σε αυτόν. Και πάλι διέταξε να διαβάσει δημοσίως το αρχείο που γράφτηκε γι ‘αυτούς, γιατί πολλοί άνθρωποι, σύζυγοι και συζύγοι συγκεντρώθηκαν στο δικαστήριο του κυβερνήτη. Και ρώτησε τον Γκότα, είναι ότι αυτό που γράφτηκε είναι αλήθεια; Ο Gottf απάντησε ότι αυτό ήταν αλήθεια και ότι δεν υπήρχε τίποτα ψευδές. Τότε ο διοικητής του είπε:
“Ένας δολοφόνος δολοφόνος!” Πώς δεν φοβάσασταν τον Θεό και την Τελευταία Κρίση Του και δεν φοβόσασταν τον όρκο που δόθηκε στον τάφο των ιερών μαρτύρων, τους οποίους κάνατε εγγυητές και μάρτυρες των υποσχέσεών σας; γιατί δεν διαταράξατε τη γυναίκα που σας κατάπεσε με την πονηριά της; Αποδεχτείτε την αληθινή εκτέλεση σύμφωνα με τις πράξεις σας.
Ο κυβερνήτης διέταξε να κόψει το κεφάλι του με ένα σπαθί. Ο αγαπητός επίσκοπος ζήτησε με ειλικρίνεια από τον κυβερνήτη ότι δεν θα έβαζε τον Γκότα στο θάνατο, αλλά του έδειξε έλεος και τον άφησε ζωντανό, ώστε να δοξάσει το μεγαλείο του Θεού. Αλλά ο κυβερνήτης απάντησε στον επίσκοπο:
“Φοβάμαι να έχω έλεος σε εκείνον που διαπράττει ένα τόσο μεγάλο έγκλημα, ώστε να μην θυμάται τους ιερούς μάρτυρες που ο εγκληματίας αυτός ο εγκληματίας έχει προσβάλει”.
Και, με εντολή του κυβερνήτη, ο Γκοτ αποκεφαλίστηκε. Έτσι αυτός ο καταδικασμένος άνθρωπος έλαβε τιμωρία. Ο Θεός δοξάζεται στους αγίους του. από εμάς τους αμαρτωλούς, ας είναι δόξα, τιμή και λατρεία, τώρα και πάντα και για πάντα. Αμήν.

* * *

7450 Η Έδεσσα είναι μια πόλη στά Σκόπια
7451 Ο Dius ή ο Δίας, σύμφωνα με την πεποίθηση των παγανιστών Ρωμαίων ήταν ο υψηλότερος από τους θεούς και ο πατέρας των θεών.
7452 Η έκφραση “singing singing” χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του χρόνου. Αυτό σήμαινε έναν από τους τέσσερις φύλακες της εποχής, που μοιράζονταν τη νύχτα, και ήταν ο τρίτος φυλακισμένος, δηλαδή ένας που βρισκόταν σε ίση απόσταση από τα μεσάνυχτα μέχρι την αυγή του πρωινού.
7453 Το μαρτύριο των Αγίων Γουριών και του Σαμόν χρονολογείται από το 293 έως το 306. Τα λείψανα και η εκκλησία στο όνομα του Αγίου το μαρτύριο. Η Γκούρια, ο Σαμών και ο Αβίβ είδαν στην Κωνσταντινούπολη το 1200 ο ρωσικός προσκυνητής Αντώνιος.
7454 Ο Λυκιανός ηγέτης του ανατολικού μισού της αυτοκρατορίας από το 307 έως το 324, όταν δολοφονήθηκε, με εντολή του Κωνσταντίνου.
7455 Το μαρτύριο του Αγ. Η Aviva ακολούθησε το 322.
7456 Εφαλίτες – η λεγόμενη φυλή των Ούννων που έζησε στην σημερινή Μέρβ και το Αφγανιστάν.
7457 Gottfs ή Goths – η πιο ανατολική και πολυάριθμη γερμανική φυλή που ζούσε στο Δούναβη.