ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΕΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ACTA PASSIONIS S. PAMPHILI MARTYRIS –
ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΜΦΙΛΟΥ
(ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σελίδες 1533 – 1550 )
Εὐσεβίου τοῦ Παμφίλου Ἐκκλησιαστική Ἱστορία
(ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σελίδες 1439 – 1456 )
Άγιος Πάμφιλος και οι συν αυτώ Μάρτυρες
Εις τον Πάμφιλον
Ὑπὲρ τὸ πᾶν σε Πάμφιλος φιλῶν Λόγε,
Καὶ τὴν τομὴν ἡγεῖτο τῆς κάρας φίλην.
Εις τον Ουάλην, Παύλον και Σέλευκον
Παῦλον Σέλευκος, καὶ Σέλευκον Οὐάλης,
Βλέπων τομῇ χαίροντα, τὴν τομὴν φέρει.
Εις τον Πορφύριον και Ιουλιανόν
Ἥλαντο πρὸς πῦρ Μάρτυρες θεῖοι δύο,
Θείου πόθου πῦρ ἓν τρέφοντες οἱ δύο.
Εις τον Θεόδουλον
Σταυροῦσι δοῦλοι τῆς πλάνης ἐπὶ ξύλου,
Καὶ Θεόδουλον, δοῦλοι Ἐσταυρωμένου.
Εις τον Ηλίαν, Iερεμίαν, Ησαΐαν, Σαμουήλ και Δανιήλ
Κλῆσεις Προφητῶν καὶ τελευτὰς Μαρτύρων,
Αὐχοῦσι πέντε μάρτυρες τετμημένοι.
Ἕκτῃ καὶ δεκάταῃ ξίφους τάμε Πάμφιλον ἀκμή.
Βιογραφία
Οι Άγιοι Μάρτυρες Πάμφιλος, Δανιήλ, Hλίας, Ησαΐας, Θεόδουλος, Ιερεμίας, Ιουλιανός, Ουάλης, Παύλος, Πορφύριος, Σαμουήλ και Σέλευκος, μαρτύρησαν επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.). Κατάγονταν από διάφορους τόπους, τους ένωνε όμως η αγάπη και η πίστη του Χριστού.
Священномученик Памфил Кесарийский, пресвитер.
Фреска нартекса (притвора) Печской Патриархии, Косово, Сербия.
Άγιος Μάρτυρας Πάμφιλος της Καισάρειας, πρεσβύτερος.
Τοιχογραφία (fresco)
στό νάρθηκα τής Πατριαρχικής Ιεράς Μονής Πεκίου (Πέτς)
Κοσσυφοπέδιο, Σερβία.
Εργαζόμενοι στην Καισάρεια της Παλαιστίνης ομολόγησαν τον Χριστό ενώπιον του έπαρχου Φιρμιλιανού. Ο άρχοντας κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πείσει τους Αγίους να αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό. Εκείνοι όμως παρέμειναν σταθερά προσηλωμένοι στην πατρώα ευσέβεια. Τότε ο Φιρμιλιανός έδωσε εντολή να τους θανατώσουν, αφού πρώτα τους βασανίσουν.
Мучение свв. Памфила и Капитона.
Фреска. 1547 г.
Афон (Дионисиат).
Тзортзи (Зорзис) Фука.
Μαρτύριο Αγίου Παμφίλου και τών συν αυτώ.
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους 1547 μ.Χ.
στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους
έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά
.Миниатюра Минология Василия II.
Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Άθληση Αγίων Πορφυρίου, Ιουλιανού καί Θεοδούλου .
Μικρογραφία (Μινιατούρα)
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Миниатюра Минология Василия II.
Константинополь. 985 г. Ватиканская библиотека. Рим.
Άθληση Αγίων Πορφυρίου, Ιουλιανού καί Θεοδούλου .
Μικρογραφία (Μινιατούρα)
στό Μηνολόγιο τοῦ Βασίλειος Β ‘. 985 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Τώρα εὑρίσκεται στήν Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ρώμη
Οι Άγιοι Μάρτυρες Ηλίας, Πάμφιλος, Ουάλης, Παύλος, Σέλευκος, Ιερεμίας, Ησαΐας, Σαμουήλ και Δανιήλ αποκεφαλίσθηκαν διά ξίφους. Ο Πορφύριος, υπηρέτης του Παμφίλου, συνελήφθη την ώρα που αναζητούσε το λείψανο του κυρίου του και κάηκε ζωντανός μαζί εμ τον Μάρτυρα Ιουλιανό. Τον Άγιο Θεόδουλο τον σταύρωσαν επί ξύλου. Έτσι μαρτύρησαν οι Άγιοι και προσετέθησαν στη χορεία των αθλητών του Χριστού.
Η Σύναξη των Αγίων Μαρτύρων ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὴν δωδεκάριθμον, Μαρτύρων φάλαγγα, ἀνευφημήσωμεν, ἐνθέοις ἄσμασι, Πάμφιλον Παῦλον Σαμουήλ, Οὐάλεντα καὶ Ἠλίαν, Ἱερεμίαν, Σέλευκον, Δανιὴλ καὶ Πορφύριον, Ἰουλιανὸν ὁμοὺ Ἠσαΐαν Θεόδουλον αὐτοὶ γὰρ τὸν Δεσπότην τῶν ὅλων, πάσιν ἠμὶν ἐξιλεοῦνται.
Минея годовая (свв. Памфил и Феодор Тирон).
Икона. Русь. 1-я половина XVI в. Музей икон. Реклингхаузен. Германия.
Μηναίο ετήσιο (Αγ. Πάμφιλος και Αγ. Θεόδωρος Τήρωνας).
Εικόνισμα. Rus. 1ο μισό 16ου αιώνα Μουσείο Εικόνων. Recklinghausen. Γερμανία.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Φιλήσας Χριστοῦ, τὰ θεῖα θελήματα, ἐδείχθης Πιστῶν, ἀκέστωρ φιλόχριστος, γενναιόφρον Πάμφιλε, διὰ τοῦτο καὶ μακαρίζομεν, τὴν σεπτήν σου πανήγυριν. Πρεσβεύων μὴ παύσῃ ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Κολαστηρίων φοβερῶν προκειμένων, οἱ τοῦ Κυρίου Ἀθληταὶ οἱ γενναῖοι, ἐν ἀπτοήτῳ χαίροντες φρονήματι, τούτοις προσωμίλησαν, τῆς σαρκὸς ἀλογοῦντες· ὅθεν ἐκληρώσαντο, αἰωνίζουσαν δόξαν, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύοντες ἀεί, τῶν εὐφημούντων αὐτῶν τὰ παλαίσματα.
Ὁ Οἶκος
Ἰδοὺ ἐξέλαμψεν ἡ φωσφόρος, καὶ φωταυγὴς θεία μνήμη τοῦ στερροῦ ἀθλητοῦ, Παμφίλου τοῦ θεοκήρυκος, πάντων τὰς ὄψεις καὶ τὰς καρδίας καταυγάζουσα φέγγει τῷ ἀνεσπέρῳ. Περιχαρῶς, ὦ φιλέορτοι, δεῦτε συνδράμωμεν, καὶ τὴν τούτου θείαν ἡμέραν, ὡς καλὴν ἑορτὴν ἐνιαύσιον, τοῖς ᾄσμασι καταστέψωμεν, εὐλογοῦντες ὑμνοῦντες τὸν Κύριον, τὸν τοῦτον ἀξίως στεφανώσαντα· Πρεσβεύει γὰρ ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ
(μετάφραση Google)
Άγιος Δημήτριος Ροστόφ
Βίοι των αγίων
Το μαρτύριο των αγίων δώδεκα μαρτύρων,
Παμφίλου τού Πρεσβυτέρου και τών σύν αυτώ
Μνήμη 16 Φεβρουαρίου
Αυτοί οι δώδεκα ιεροί μάρτυρες, οι οποίοι παραχωρήθηκαν με το δώρο του προφητικού και αποστολικού, και ίσοι σε αριθμό με τους 12 Αποστόλους τους, υπέφεραν για τον Χριστό στην Καισάρεια της Παλαιστίνης το 1407 , κατά την βασιλεία του Διοκλητιανού. Από αυτούς, ο παλαιότερος στην κατάταξή του και ο πρώτος στην εποχή των δεινών ήταν ο Άγιος Παμφίλος, ο πρεσβύτερος της Καισάρειας. Γεννήθηκε στο Berit 1408 , και από τη νεολαία του δίδαξε ακόμα την παγανιστική αίσθηση της σοφίας. την ίδια στιγμή, ο Pamphilus ήταν γεμάτος με πνευματική σοφία και το 1409 και έλαμψε με την ενάρετη ζωή του. Αφού έγινε λαμπρή και θαρραλέα ομολογία του ονόματος του Χριστού. Ο δεύτερος από τους μάρτυρες ήταν ο Βαλεντίνος, ο διάκονος της εκκλησίας της Ελύιας, ο σύζυγος ενός γηρασκείου. Ήταν επίσης γνώστης και ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την άριστη γνώση των Αγίων Γραφών.. Ο τρίτος – ο Παύλος, συγκλονισμένος από την πίστη στον Χριστό, καίει με τον ζήλο του για ευσέβεια. Ήρθε από την πόλη Jamnia το 1410 και υπέστη μια φλογερή αίσθηση καψίματος για τον Χριστό ακόμα νωρίτερα. Αυτοί οι τρεις μάρτυρες, μετά από διάφορα βάσανα για το όνομα του Χριστού, στους οποίους τους υπέβαλε ο νομάρχης Ουρμπάν, ρίχτηκαν στη φυλακή. Εδώ χάθηκαν για 2 χρόνια, όταν, μετά τον Urban, ο Firmilian έγινε νομάρχης. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας αυτού του ηγεμόνα στην Αίγυπτο, 130 πιστοί του Χριστού καταδικάστηκαν για να εξαφανιστούν: αποστέλλονται στην Κιλικία το 1411 για να σκάψουν για χρυσό μετάλλευμα. Αυτή τη στιγμή, κάποιοι νεαροί, αδελφοί, όχι μόνο στη σάρκα αλλά και στο πνεύμα, έχοντας συνοδεύσει εκείνους τους μάρτυρες από την Αίγυπτο στην Κιλικία, επέστρεψαν από εκεί στην πατρίδα τους στην Αίγυπτο και πλησίασαν την Καισαρία από τη στιγμή που περνούσαν από εκεί. ο αριθμός τους ήταν πέντε. Όταν εισήλθαν στις πύλες της πόλης, οι φρουροί τους ρώτησαν ποιοι ήταν και από πού ήρθαν; Οι μάρτυρες, που δεν κρύβουν την αλήθεια, απάντησαν ότι ήταν Χριστιανοί και κάλεσαν την πατρίδα τους Ιερουσαλήμ. Τότε συλλήφθηκαν σαν κακοποιούς και ρίχτηκαν στη φυλακή. Την επόμενη μέρα, δηλαδή στις 16 Φεβρουαρίου, οι νέοι αυτοί άνδρες αφαιρέθηκαν από τη φυλακή μαζί με τους προαναφερθέντες Χριστούχους Ομολογητές, Παμφίλου, Βαλενς και Παύλο και μαζί μαζί τους εμφανίστηκαν ενώπιον του δικαστηρίου του κακού βασανιστή Hegemon Firmilian. Ο Hegemon προσπάθησε αρχικά να αποπλανήσει τους Αιγύπτιους νέους άνδρες, τους φοβίζει με διάφορα βάσανα. Ένας από αυτούς – ένας ανώτερος, έβαλε στη μέση και ρώτησε ποιος ήταν; Ο άγιος μάρτυρας απάντησε ατρόμητα ότι αυτός και οι σύντροφοί του ήταν Χριστιανοί. Όταν ο ηγεμόνας ρώτησε τι είναι τα ονόματά τους, αυτός ο νεαρός ο ίδιος ο ίδιος ο ίδιος ο Ίλιος, ο άλλος – ο Ιερεμία, ο τρίτος – ο Ησαΐας, ο τέταρτος – ο Σαμουήλ, ο πέμπτος – ο Δανιήλ. Για αυτούς τους ιερούς νέους ανθρώπους, έχοντας αποκηρύξει τα ειδωλολατρικά τους ονόματα που τους δόθηκαν από τους γονείς τους που δεν πίστευαν στον Χριστό, αντ ‘αυτού ονόμαζαν τα ονόματα των προφητών. Με αυτό θέλησαν να δείξουν ξεκάθαρα ότι ήταν δούλοι του Θεού του Ισραήλ, όχι μόνο από την επιχείρησή τους, αλλά και από τα ονόματά τους. Μη γνωρίζοντας τέτοια ονόματα, ο ηγεμόνας Firmilian άρχισε να τους ρωτάει για την πατρίδα.
Τότε ο Ηλίας, θυμίζοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου : «Η Ιερουσαλήμ από πάνω είναι ελεύθερη: είναι η μητέρα όλων μας» ( Γαλ. 4:26 ). Και τα άλλα λόγια του: “Αλλά εσύ πήγες στο βουνό της Σιών και την πόλη του ζωντανού Θεού, στην ουράνια Ιερουσαλήμ και τους εννέα αγγέλους, στο θριαμβευτικό συμβούλιο και την εκκλησία του πρώτου γεννημένου” ( Εβρ. 12:22 ), ονομάστηκε εαυτός πολίτης της ουράνιας Ιερουσαλήμ, η πατρίδα τους είναι πνευματική, όχι γήινη. Ο Hegemon Firmilian δεν γνώριζε ποια ήταν η πόλη της Ιερουσαλήμ και πού βρισκόταν. Διότι εκείνη την εποχή η ιερή πόλη δεν ονομαζόταν Ιερουσαλήμ, αλλά ο Ηλίας. Αυτό το όνομα του δόθηκε από τον άγιο βασιλιά Ρωμαϊκό Αντριάνο. Δημιούργησε τη νέα πόλη στο χώρο της πρώην Ιερουσαλήμ, που καταστράφηκε από τον Τίτο, και της έδωσε το όνομά της, επειδή ονομάστηκε Ηλία Αδριανός. Την ίδια στιγμή, καλώντας τον Ιερουσαλήμ τον Ηλία, ο Αδριανός αποτρόπαινε όλους τους ιερούς τόπους μέσα του, κάλυψε το φέρετρο του Κυρίου με άμμο και πέτρες και έβαζε παντού πανούργια είδωλα. Μετά από αυτό, διέταξε όλους να καλέσουν αυτή την πόλη ακριβώς όπως ο Ηλίας. Έκανε όλα αυτά επειδή ήθελε να καταστρέψει στη γη ακόμη και την ίδια τη μνήμη του ονόματος του Ιησού Χριστού. Στη συνέχεια, για διακόσια χρόνια, οι κακοί ειδωλολάτρες δεν ονόμαζαν αυτή την πόλη την Ιερουσαλήμ και την παραμέλησαν. Αυτό συνέχισε μέχρι την εποχή του θρησκευτικού Τσάρου Κωνσταντίνου και της μητέρας του Ελένης . Επομένως, ο ηγεμόνας Φερμιλιανός, ο οποίος ζούσε στην Παλαιστίνη κάτω από τη βασιλεία του Διοκλητιανού, δεν ήξερε πού βρίσκεται η πόλη, που ονομάζεται Ιερουσαλήμ, για την οποία μίλησε ο ιερός νέος. Έδωσε εντολή στον ευλογημένο νεαρό, που ο ίδιος ο ίδιος ο ίδιος ο Ηλίας, να δέσει τα χέρια του πίσω από την πλάτη του, να τον κρεμάσει γυμνός σε μια οδυνηρή θέση και να τον χτυπήσει σκληρά, ώστε να πει ότι αυτή είναι η πόλη της Ιερουσαλήμ και σε ποια χώρα βρίσκεται.
Ο ευσεβής νεαρός απάντησε ότι η Ιερουσαλήμ είναι η πατρίδα των Χριστιανών μόνη της και κανένας ειδωλολατρικός δεν μπορεί να εισέλθει σε αυτήν και ότι αυτή η πόλη βρίσκεται στην ανατολή, όπου ο ήλιος αρχίζει να ρίχνει τις πρώτες του ακτίνες στη γη. Έτσι, ο άγιος μίλησε στον ηγεμόνα για την πνευματική Ιερουσαλήμ, μη δίδοντας προσοχή στο μαρτύριο, σαν να ήταν απολυμένη. Ο Ηγεμόνας, μη γνωρίζοντας τι λέει ο άγιος για την πνευματική Ιερουσαλήμ, πίστευε ότι οι χριστιανοί είχαν χτίσει κάπου μια πόλη και ήθελαν να αντισταθούν στους Ρωμαίους. Ως εκ τούτου, διέταξε να υποβληθεί η αγία νεολαία σε ακόμα μεγαλύτερα βασανιστήρια, ώστε να πει περισσότερα για τη συγκεκριμένη χριστιανική πόλη και να υποδείξει πού βρίσκεται. Αλλά όταν ο ηγεμονός δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα περισσότερο από αυτόν, εκτός από την εξομολόγηση του ονόματος του Χριστού, διέταξε την ιερή νεολαία να αποκεφαλίσει το σπαθί με ένα σπαθί. Τότε βασάνισε και άλλους νέους: τον Ιερεμία, τον Ησαΐα, τον Σαμουήλ και τον Δανιήλ. Αλλά έχοντας ακούσει από αυτούς το ίδιο πράγμα με το πρώτο, τους διέταξε να αποκεφαλιστούν με ένα σπαθί. Έχοντας μάθει επίσης από τη μελέτη ότι ο ιερός πρεσβύτερος Pamphilus, ο διάκονος Βαλεντ και Παύλος, δύο χρόνια πριν είχε φυλακιστεί για πολύ καιρό στη φυλακή από τον προκάτοχό του, τον Hegemon Urban, ο Firmilian δεν θέλησε να τους βασανίσει περισσότερο. Τους διέταξε μόνο να ρωτήσω αν θα υπακούσουν στο βασιλικό διάταγμα. και όταν έμαθε ότι παρέμειναν αμείωτες, τους καταδίκασε σε θάνατο.
Ένας από τους υπαλλήλους της Πάμφυλο, το όνομα Πορφύριος, ένας νεαρός άνδρας των δεκαοκτώ ετών, πολύ αγαπούσε τον κύριό του, τον ιερό πρεσβύτερος Πάμφυλο για μετριοπάθεια και σύνεση του, αφού άκουσε την ποινή του θανάτου για τους μάρτυρες, αναφώνησε δυνατά από τους ανθρώπους:
“Παρακαλώ δώστε μου τα σώματα των αγίων, ώστε να μπορούν να ταφούν”.
Με αυτά τα λόγια βγήκε από το λαό και στάθηκε μπροστά στο hagemon Αφού μάθαινε ότι ο Πορφύριος ήταν χριστιανός, ο ηγεμόνας τον διέταξε να κρεμαστεί γυμνός στον ίδιο τόπο όπου βασάνιζε πέντε ιερές νεολαίες και του διέταξε να χτυπηθεί σκληρά. Οι πονηροί βασανιστές τον χτύπησαν μέχρις ότου ολόκληρο το σώμα του ήταν καλυμμένο με πληγές και έπεσε στο έδαφος σε κομμάτια, έτσι ώστε να μπορεί κανείς να δει τα κόκαλα και τα εσωτερικά του. Αλλά ο Άγιος Πορφύριος υπέμεινε υπομονετικά αυτές τις ταλαιπωρίες. δεν φαινόταν να αισθάνεται τίποτα, ούτε καν αιχμαλωτίζει ούτε φωνάζει, αλλά ήταν σιωπηλός, σαν να μην τον τραυματίσουν οι βασανιστές, αλλά σε κάποιο στύλο ή τοίχο. Όλα αυτά εντείνουν περαιτέρω την οργή του hemeon: ο Firmilian διέταξε να καρφώσει τα τραύματά του με ένα φραχτό και άκαμπτο πουκάμισο και έπειτα τον καταδίκασε να καεί. Οι βασανιστές ανέστησαν έναν πυλώνα, έδεσαν τον ιερό μάρτυρα σε αυτό, το περιβάλλουν με καυσόξυλα και το ανάβουν. Όταν η φωτιά τον είχε ήδη καταλάβει από όλες τις πλευρές, ο μάρτυρας άρχισε να φωνάζει δυνατά, ζητώντας τη βοήθεια του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. τότε έπεσε σιωπηλός και έδωσε την αγία και καθαρή ψυχή του στον Κύριο. Οπότε υπέφερε για τον Κύριό του μετά τον κύριό του, αλλά προτού τιμήσει να λάβει το στέμμα του μάρτυρα, επειδή κατά τη στιγμή που ο Πορφύριος, προδιδόμενος την ψυχή του στο πάτωμα, πήγε στον Κύριο, ο Άγιος Παμφίλης δεν χτυπήθηκε με το σπαθί μαζί με άλλους μάρτυρες.
Την εποχή που ο Άγιος Πορφύριος κάηκε στο χέρι, ανάμεσα στους ανθρώπους υπήρχε ένας ευσεβής άνθρωπος, που ονομάστηκε Σέλβεβι, ο οποίος ήταν πρώην πολεμιστής. Όταν ο Πορφύριος είχε προδώσει ήδη την ψυχή του στον Κύριο, ξεκίνησε μετά τους ιερούς μάρτυρες, τους οποίους είχαν οδηγήσει στον τόπο των δεινών. Τους βρήκε ακόμα ζωντανούς, καθώς οι άγιοι ικέτησαν τους βασανιστές τους για να τους δώσουν λίγο χρόνο για προσευχή. Ο Σελεουκιανός, πλησιάζοντας τον Άγιο Παμφίλο, του είπε όλα για το μαρτύριο του Αγίου Πορφυρού και ο Παμφίλης χαίρεται και άρχισε να στείλει ευχαριστίες στον Θεό. Εδώ, ο Σέλβεβι έδωσε το τελευταίο φιλί στους μάρτυρες, οι οποίοι ήταν ήδη έτοιμοι να πηδούν τα κεφάλια τους κάτω από την περικοπή του ξίφους. Οι πολεμιστές που ήταν εδώ, έχοντας δει αυτό και αφού έμαθαν ότι ο Σέλεβι ήταν χριστιανός, τον κατέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα. Η εταιρική λωρίδα αμέσως και η Σελεύκα θα εκτελεστούν με ένα ξίφος. Αυτός ο άγιος κατέβηκε από την Καππαδοκία και ήταν ένας γενναίος και ένδοξος πολεμιστής στα ρωμαϊκά στρατεύματα. στην αρχή της δίωξης των χριστιανών, για να ομολογήσει τον Χριστό, χτυπήθηκε σοβαρά, στερήθηκε από τη στρατιωτική του τάξη και τιμή και εκδιώχθηκε από το σύνταγμα. Αλλά νοιάστηκε για τους άρρωστους που βρισκόταν στους δρόμους της πόλης, φρόντισε τους ζητιάνοι και τα ορφανά, και έπειτα, ενώνοντας τους ιερούς μάρτυρες και ομολογούς, χαίρεται, πήγε στον Κύριο του Χριστού του Κυρίου.
Την ίδια στιγμή, μετά τον Άγιο Σελεύκη, ο ιερός Θεοδούλος εντάχθηκε στις τάξεις των μαρτύρων. Ήταν ένας από τους υπηρέτες του αιγυπτίου Firmilian? Αυτός ο σύζυγος ήταν σεβαστός για την προχωρημένη ηλικία του: είχε ήδη μεγάλα-εγγόνια. Όντας μυστικός χριστιανός, προχώρησε σε έναν από τους ιερούς μάρτυρες, οδήγησε σε πόνο. τον φίλησε και ζήτησε να προσευχηθεί ο ιερός μάρτυρας του Χριστού μαζί του στον Κύριο Θεό. Μερικοί από τους υπηρέτες του ηγεμόνα, βλέποντας αυτό, είπαν στον κύριό τους για το Θεόδουλο και είπαν ότι ήταν και χριστιανός. Όταν ο Φιρμιλιανός άρχισε να αμφισβητεί τον Άγιο Θεοδούλο και έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν πραγματικά χριστιανός, έγινε πολύ θυμωμένος μαζί του και του διέταξε να σταυρώσει τον Άγιο Θεοδούλο στο σταυρό.
Καταλήγοντας στη δωδέκατη μορφή των Αποστόλων, ο Άγιος Ιουλιανός εντάχθηκε στους μάρτυρες. Ήρθε επίσης από την Καππαδοκία και ήταν ένας έντιμος και ενάρετος σύζυγος. Έπρεπε να πάει στην Καίσαρα Παλαιστίνη για την επιχείρησή του. Προσεγγίζοντας την πόλη, ο Ιουλιανός παρατήρησε ότι κοντά στην πόλη, τα σώματα των ιερών μαρτύρων ρίχτηκαν στα σκυλιά και τα πουλιά. Εκφράζει τη χαρά του στο πνεύμα του και, ακουμπούσε εναντίον τους, φίλησε τα σώματα των πασχόντων του Χριστού και επαίνεσε τη θανάτου του μάρτυρος, μετά την οποία τους δόθηκε μια ατελείωτη ζωή με τον Χριστό. Αλλά οι πολεμιστές εγκαταστάθηκαν στην απόσταση, οι οποίοι έπρεπε να δουν ότι οποιοσδήποτε από τους μυστικούς χριστιανούς δεν κλέβει το σώμα τους. Όταν είδαν ότι κάποιο άτομο έπεσε στα σώματα των αγίων και τα φίλησε, συνειδητοποίησαν ότι ήταν και χριστιανός. τότε οι στρατιώτες τον άρπαξαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα. Αφού τον αμφισβήτησε, ο Firmilian καταδίκασε τον ιερό άνθρωπο να καεί. και ο Άγιος Ιουλιανός υπέφερε για τον Χριστό με τον ίδιο τρόπο όπως και ο Άγιος Πορφύριος.
Έτσι αυτοί οι δώδεκα μάρτυρες, ίσοι με τον αριθμό τους στους Αποστόλους, τιμήθηκαν να είναι μαζί τους ενώπιον του θρόνου του Θεού στη βασιλεία των ουρανών, που κοσμείται με νικηφόρα στέμματα το 1412 . Τα ιερά τους σώματα έμειναν εγκαταλειμμένα στη σκόνη πίσω από την πόλη για τέσσερις ημέρες. Οι πονηροί άνθρωποι, βλέποντας ότι δεν τους αγγίζουν ούτε σκυλιά ούτε ζώα ούτε πουλιά, δήλωσε ότι όποιος θέλει μπορεί να τα πάρει και να τα παραδώσει στην ταφή. τότε οι χριστιανοί, αφού έλαβαν αυτά τα άγια σώματα, τα έθαψαν με ευλάβεια, δοξάζοντας τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Ένας στην Αγία Τριάδα του Θεού. Αμήν.
* * *
1407 Η Καισάρεια είναι μια μεγάλη πόλη στην Παλαιστίνη, στη Μεσόγειο.
1408 Πιστεύει – η σημερινή Βηρυτό. – Η κύρια πόλη της ασιανοτουρκικής βιλαέτας της Συρίας, το σημαντικότερο εμπορικό σημείο της ακτής της Συρίας μεταξύ του Said και του Tarabul Yarripolis.
1409 Ένα από τα κύρια διδάγματα του Αγίου Παμφυλίου ήταν η σύνθεση και η διόρθωση των χειρογράφων των Αγίων Γραφών , το κείμενο των οποίων ήταν εκείνη την εποχή, σημαντικά κατεστραμμένο από τους γραμματείς. Οι φροντίδες και οι εργασίες του συνέλεξαν μια εκτεταμένη βιβλιοθήκη στην Καισάρεια. Ο ευλογημένος Ιερός σεβάστηκε πολύ τον μάρτυρα Παμφίλο και αφού βρήκε μερικά από τα χειρόγραφα του, θεωρούσε τον εαυτό του πλουσιότερο από τον Κροίσο.
1410 Το ελληνικό όνομα της πόλης των Φιλιστανών είναι η Ιάβνι, μεταξύ της Ακρόνης και της θάλασσας. τώρα είναι ένα μεγάλο χωριό με το όνομα Ievna.
1411 Η Κιλικία είναι η νοτιοανατολική παράκτια χώρα της Μικράς Ασίας.
1412 Ήταν το έτος 309.
