Ἱερὸ Προσκύνημα Ἁγίας Μαρίνας Ἀλυκοῦ

Ἁγία τοῦ Θεοῦ Μαρίνα, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν!

Ἱερὰ Μητρόπολις Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς

Ἱερὸ Προσκύνημα Ἁγίας Μαρίνας Ἀλυκοῦ

Σύντομο ἱστορικὸ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

Μετὰ τὸ τέλος τοῦ 2ου Παγκοσμίου πολέμου ὁ Γεώργιος Παπαμιχάλης ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν Ἐπαγγελματικὸ Σύλλογο Κορωπίου, στὸν ὁποῖο παραχωρεῖ δωρητήριο συμβόλαιο οἰκοπέδου, ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἀνέγερση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Μαρίνας. Ὁ Σύλλογος καταφέρνει καὶ ἐκδίδει ἄδεια ἀνεγέρσεως Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ ξεκινάει τὸ κτίσιμο τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἐνεργὴ προσφορὰ ὅλων τῶν κατοίκων.

  • Ἡ πρώτη Ἐκκλησία ἐγκαινιάστηκε τὸ 1947 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος Ἰάκωβο (Βαβανάτσο).
  • Τὸ 1985 μὲ τὴν προσωπικὴ μέριμνα καὶ τὸ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ Ἀγαθονίκου (Φιλιππότη) ἀνεγέρθηκε ὁ μεγάλος καὶ περικαλλὴς Ναός.
  • Στὶς 23 Ἰουνίου τοῦ 1985 ἐγκαινιάσθηκε ὁ νέος μεγάλος Ἱερὸς Ναὸς ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ἀγαθόνικο, ὅπως ἐπίσης καὶ ἕνα ἐξωτερικὸ ὑπόγειο παρεκκλήσιο ἀφιερωμένο στοὺς Ἁγίους Κυπριανὸ καὶ Ἰουστίνη.

Ἡ παραλιακὴ Λεωφόρος Ἀθηνῶν – Σουνίου, ἡ ὁποία περνάει ἀκριβῶς μπροστὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ εἶναι μέχρι σήμερα ὁ κεντρικὸς δρόμος προσέλευσης χιλιάδων προσκυνητῶν.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

  • Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία

    † Βαρβάρας Μεγαλομάρτυρος (†306), Ἰωάννου Ὁσίου τοῦ Δαμασκηνοῦ (†760), Σεραφεὶμ Φαναρίου ἱερομάρτυρος (†1601), Κασσιανοῦ Κύπρ.

  • Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία

    † Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ (†330), Νικολάου Καραμάνου Νεομάρτυρος.

  • Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία

    † Ι΄ΛΟΥΚΑ. Ἦχος Α΄ Ἑωθινὸν Δ΄ Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων (†397), Γερασίμου Ὁσίου τοῦ Μικραγιαννανίτου ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, Ἀθηνοδώρου Μάρτυρος.

  • Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία

    Σωσθένους, Κηφᾶ, Ἀπολλώ, Τυχικοῦ, Καίσαρος καὶ Ἐπαφρόδιτου Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα, Δαμιανοῦ & Σωφρονίου ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, Παταπίου Ὁσίου (ἡ' αἱ.), Παρθενίου Ὁσίου του ἐν Χίῳ.

  • Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία

    † Σύλληψις τῆς Ἁγίας Ἄννης τῆς μητρὸς τῆς Θεοτόκου, Δικαίας Ἄννης τῆς Προφήτιδος Μητέρας τοῦ προφήτου Σαμουὴλ (1160 π.Χ.), Στεφάνου Ὁσίου.

Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα

Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα εἶναι μία ἀπὸ τὶς δημοφιλέστερες Ἁγίες τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Δύσης, ὅπου εἶναι γνωστὴ ὡς Μαργαρῖτα ἡ Παρθένος ἢ Μαργαρῖτα ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας.

Ὁ Βίος τῆς Ἁγίας Μαρίνας, εἶναι γραμμένος ἀπὸ τὸν στρατιώτη Θεότιμο, ὁ ὁποῖος τῆς ἔφερνε τροφὴ κατὰ τὴν παραμονή της στὴ φυλακή, σώζεται σὲ ἀρκετὰ χειρόγραφα, τὰ ἀρχαιότερα τῶν ὁποίων ἀνάγονται στὸν 9ο αἰῶνα. Ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες, ὅπως ὁ Ὅσιος Νεόφυτος καὶ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Κύπρου, συνέγραψαν ἐγκώμια καὶ λόγο πρὸς τιμήν της, ὅπου ἀναφέρονται στὸν βίο καὶ τὴν προσωπικότητα της.

Σύμφωνα μὲ τὰ δεδομένα τοῦ Βίου της ἡ Μαρίνα ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας ἦταν κόρη τοῦ εἰδωλολάτρη ἱερέα Αἰδεσίου. Ἔμεινε ὀρφανῆ ἀπὸ μητέρα καὶ ὁ πατέρας της ἐμπιστεύθηκε τὴν ἀνατροφή της σὲ χριστιανὴ τροφό. Ἐξ αἰτίας τῆς ἄρνησης τῆς νὰ παντρευτεῖ τὸν ἔπαρχο Ὀλύβριο καὶ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα ἡ Μαρίνα ὑπέστη μία σειρὰ μαρτυρίων καὶ τελικὰ ἀπεκεφαλίσθη.

Ἡ μνήμη της στὴν Ἀνατολὴ ἑορτάζεται στὶς 17 Ἰουλίου.

Ἡ Ἁγία Μαρίνα εἶναι ἐπίσης μία ἀπὸ τὶς πιὸ δημοφιλεῖς μορφὲς τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας, ἀφοῦ περιλαμβάνεται συχνὰ στὸ εἰκονογραφικὸ πρόγραμμα τῶν βυζαντινῶν ναῶν εἴτε ὡς μεμονωμένο ἁγιογραφικὸ πορτραῖτο εἴτε σὲ αὐτοτελῆ παράσταση, ἡ ὁποία εἰκονίζει τὴν πάλη της μὲ τὸν Βεελζεβούλ.

Οἱ βασικὲς ἀξίες καὶ ἀρχὲς τῆς Ὀρθόδοξης πίστης

Οἱ βασικὲς ἀξίες καὶ ἀρχὲς τῆς Ὀρθόδοξης πίστης πηγάζουν ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση, καὶ ἐπικεντρώνονται γύρω ἀπὸ τὴν ἀγάπη, τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον καὶ καθοδηγοῦν τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν πρακτικὴ ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Οἱ κεντρικοὶ ἄξονες περιλαμβάνουν:

Ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου.

Ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη, τόσο πρὸς τὸν Θεὸ ὅσο καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἀποτελεῖ τὴν ὑπέρτατη χριστιανικὴ ἀξία καὶ ἀρχὴ τῆς ἠθικῆς.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι δημιουργημένοι “κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν” τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ ἀπολαμβάνουν ὁμότιμα τὴν ἀξία τους, ἀνεξαρτήτως διαφορῶν.

Ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία δίνει μεγάλη ἀξία στὴ χριστιανικὴ ἐλευθερία, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἁπλῆ κοσμικὴ ἐλευθερία, ἀλλὰ ἐλευθερία ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο.
Ὁ τελικὸς σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου στὴν Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ θέωση, δηλαδὴ ἡ μετοχὴ στὴν ἄκτιστη δόξα τοῦ Θεοῦ μέσῳ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπιτυγχάνοντας τὴν τελείωση καὶ τὴν ἀθανασία.
Ἡ ἄσκηση, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν ἀποτελοῦν βασικὰ στοιχεῖα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποὺ βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ καταπολεμήσει τὸν “παλαιὸ” ἑαυτό του καὶ νὰ προοδεύσει πνευματικά.
Τὰ Ἱερὰ Μυστήρια, ὅπως τὸ Βάπτισμα, τὸ Χρῖσμα καὶ ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἀποτελοῦν οὐσιώδη μέσα γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς πίστης καὶ τὴ συμμετοχὴ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ὀρθοδοξία τονίζει τὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν ὡς μέλη ἑνὸς σώματος, τῆς Ἐκκλησίας, μὲ κεφαλὴ τὸν Χριστό.

Ἄρθρα – Ὁμιλίες – Ἐγκύκλιοι

Ἐνημερωθεῖτε γιὰ τὶς δραστηριότητες τῆς ἐκκλησίας.